ਗਉੜੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ॥

गउड़ी की वार महला ४ ॥

Gau(rr)ee kee vaar mahalaa 4 ||

Vaar In Gauree, Fourth Mehl:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

Ik-oamkkaari satigur prsaadi ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਸਮਤੁ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

सतिगुरु पुरखु दइआलु है जिस नो समतु सभु कोइ ॥

Satiguru purakhu daiaalu hai jis no samatu sabhu koi ||

The True Guru, the Primal Being, is kind and compassionate; all are alike to Him.

ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਦੇਖਦਾ ਮਨ ਭਾਵਨੀ ਤੇ ਸਿਧਿ ਹੋਇ ॥

एक द्रिसटि करि देखदा मन भावनी ते सिधि होइ ॥

Ek drisati kari dekhadaa man bhaavanee te sidhi hoi ||

He looks upon all impartially; with pure faith in the mind, He is obtained.

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਉਤਮੁ ਹਰਿ ਪਦੁ ਸੋਇ ॥

सतिगुर विचि अम्रितु है हरि उतमु हरि पदु सोइ ॥

Satigur vichi ammmritu hai hari utamu hari padu soi ||

The Ambrosial Nectar is within the True Guru; He is exalted and sublime, of Godly status.

ਨਾਨਕ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥੧॥

नानक किरपा ते हरि धिआईऐ गुरमुखि पावै कोइ ॥१॥

Naanak kirapaa te hari dhiaaeeai guramukhi paavai koi ||1||

O Nanak, by His Grace, one meditates on the Lord; the Gurmukhs obtain Him. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਸਭ ਬਿਖੁ ਹੈ ਨਿਤ ਜਗਿ ਤੋਟਾ ਸੰਸਾਰਿ ॥

हउमै माइआ सभ बिखु है नित जगि तोटा संसारि ॥

Haumai maaiaa sabh bikhu hai nit jagi totaa sanssaari ||

Egotism and Maya are total poison; in these, people continually suffer loss in this world.

ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥

लाहा हरि धनु खटिआ गुरमुखि सबदु वीचारि ॥

Laahaa hari dhanu khatiaa guramukhi sabadu veechaari ||

The Gurmukh earns the profit of the wealth of the Lord's Name, contemplating the Word of the Shabad.

ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਬਿਖੁ ਉਤਰੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

हउमै मैलु बिखु उतरै हरि अम्रितु हरि उर धारि ॥

Haumai mailu bikhu utarai hari ammmritu hari ur dhaari ||

The poisonous filth of egotism is removed, when one enshrines the Ambrosial Name of the Lord within the heart.

ਸਭਿ ਕਾਰਜ ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਧਿ ਹਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥

सभि कारज तिन के सिधि हहि जिन गुरमुखि किरपा धारि ॥

Sabhi kaaraj tin ke sidhi hahi jin guramukhi kirapaa dhaari ||

All the Gurmukh's affairs are brought to perfect completion; the Lord has showered him with His Mercy.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਮੇਲੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਿ ॥੨॥

नानक जो धुरि मिले से मिलि रहे हरि मेले सिरजणहारि ॥२॥

Naanak jo dhuri mile se mili rahe hari mele siraja(nn)ahaari ||2||

O Nanak, one who meets the Primal Lord remains blended with the Lord, the Creator Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚਾ ਗੋਸਾਈ ॥

तू सचा साहिबु सचु है सचु सचा गोसाई ॥

Too sachaa saahibu sachu hai sachu sachaa gosaaee ||

You are True, O True Lord and Master. You are the Truest of the True, O Lord of the World.

ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸਭ ਲਗੈ ਤੇਰੀ ਪਾਈ ॥

तुधुनो सभ धिआइदी सभ लगै तेरी पाई ॥

Tudhuno sabh dhiaaidee sabh lagai teree paaee ||

Everyone meditates on You; everyone falls at Your Feet.

ਤੇਰੀ ਸਿਫਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਸਰੂਪ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਸੁ ਪਾਰਿ ਲਘਾਈ ॥

तेरी सिफति सुआलिउ सरूप है जिनि कीती तिसु पारि लघाई ॥

Teree siphati suaaliu saroop hai jini keetee tisu paari laghaaee ||

Your Praises are graceful and beautiful; You save those who speak them.

ਗੁਰਮੁਖਾ ਨੋ ਫਲੁ ਪਾਇਦਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥

गुरमुखा नो फलु पाइदा सचि नामि समाई ॥

Guramukhaa no phalu paaidaa sachi naami samaaee ||

You reward the Gurmukhs, who are absorbed in the True Name.

ਵਡੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਵਡੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥

वडे मेरे साहिबा वडी तेरी वडिआई ॥१॥

Vade mere saahibaa vadee teree vadiaaee ||1||

O my Great Lord and Master, great is Your glorious greatness. ||1||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਸਲਾਹਣਾ ਸਭੁ ਬੋਲਣੁ ਫਿਕਾ ਸਾਦੁ ॥

विणु नावै होरु सलाहणा सभु बोलणु फिका सादु ॥

Vi(nn)u naavai horu salaaha(nn)aa sabhu bola(nn)u phikaa saadu ||

Without the Name, all other praise and speech is insipid and tasteless.

ਮਨਮੁਖ ਅਹੰਕਾਰੁ ਸਲਾਹਦੇ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਵਾਦੁ ॥

मनमुख अहंकारु सलाहदे हउमै ममता वादु ॥

Manamukh ahankkaaru salaahade haumai mamataa vaadu ||

The self-willed manmukhs praise their own egos; their attachment to egotism is useless.

ਜਿਨ ਸਾਲਾਹਨਿ ਸੇ ਮਰਹਿ ਖਪਿ ਜਾਵੈ ਸਭੁ ਅਪਵਾਦੁ ॥

जिन सालाहनि से मरहि खपि जावै सभु अपवादु ॥

Jin saalaahani se marahi khapi jaavai sabhu apavaadu ||

Those whom they praise, die; they all waste away in conflict.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪਰਮਾਨਾਦੁ ॥੧॥

जन नानक गुरमुखि उबरे जपि हरि हरि परमानादु ॥१॥

Jan naanak guramukhi ubare japi hari hari paramaanaadu ||1||

O servant Nanak, the Gurmukhs are saved, chanting the Name of the Lord, Har, Har, the Embodiment of Supreme Bliss. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਦਸਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਮਨਿ ਹਰੀ ॥

सतिगुर हरि प्रभु दसि नामु धिआई मनि हरी ॥

Satigur hari prbhu dasi naamu dhiaaee mani haree ||

O True Guru, tell me of my Lord God, that I may meditate on the Naam within my mind.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਵਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਬੋਲੀ ਸਭਿ ਦੁਖ ਪਰਹਰੀ ॥੨॥

नानक नामु पवितु हरि मुखि बोली सभि दुख परहरी ॥२॥

Naanak naamu pavitu hari mukhi bolee sabhi dukh paraharee ||2||

O Nanak , the Lord's Name is sacred and pure; chanting it, all my pain has been taken away. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਿਰੰਜਨ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥

तू आपे आपि निरंकारु है निरंजन हरि राइआ ॥

Too aape aapi nirankkaaru hai niranjjan hari raaiaa ||

You Yourself are the Formless Lord, the Immaculate Lord, our Sovereign King.

ਜਿਨੀ ਤੂ ਇਕ ਮਨਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਕਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਵਾਇਆ ॥

जिनी तू इक मनि सचु धिआइआ तिन का सभु दुखु गवाइआ ॥

Jinee too ik mani sachu dhiaaiaa tin kaa sabhu dukhu gavaaiaa ||

Those who meditate on You, O True Lord with one-pointed mind, are rid of all their pain.

ਤੇਰਾ ਸਰੀਕੁ ਕੋ ਨਾਹੀ ਜਿਸ ਨੋ ਲਵੈ ਲਾਇ ਸੁਣਾਇਆ ॥

तेरा सरीकु को नाही जिस नो लवै लाइ सुणाइआ ॥

Teraa sareeku ko naahee jis no lavai laai su(nn)aaiaa ||

You have no equal, next to whom I might sit and speak of You.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾ ਤੂਹੈ ਨਿਰੰਜਨਾ ਤੂਹੈ ਸਚੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥

तुधु जेवडु दाता तूहै निरंजना तूहै सचु मेरै मनि भाइआ ॥

Tudhu jevadu daataa toohai niranjjanaa toohai sachu merai mani bhaaiaa ||

You are the only Giver as great as Yourself. You are Immaculate; O True Lord, you are pleasing to my mind.

ਸਚੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਸਚੇ ਸਚੁ ਨਾਇਆ ॥੨॥

सचे मेरे साहिबा सचे सचु नाइआ ॥२॥

Sache mere saahibaa sache sachu naaiaa ||2||

O my True Lord and Master, Your Name is the Truest of the True. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਮਨਮੁਖ ਦੁਰਜਨਾ ॥

मन अंतरि हउमै रोगु है भ्रमि भूले मनमुख दुरजना ॥

Man anttari haumai rogu hai bhrmi bhoole manamukh durajanaa ||

Deep within the mind is the disease of ego; the self-willed manmukhs, the evil beings, are deluded by doubt.

ਨਾਨਕ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਧੂ ਸਜਨਾ ॥੧॥

नानक रोगु गवाइ मिलि सतिगुर साधू सजना ॥१॥

Naanak rogu gavaai mili satigur saadhoo sajanaa ||1||

O Nanak, this disease is eradicated, only when one meets the True Guru, our Holy Friend. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਰੰਗ ਸਿਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

मनु तनु रता रंग सिउ गुरमुखि हरि गुणतासु ॥

Manu tanu rataa rangg siu guramukhi hari gu(nn)ataasu ||

The mind and body of the Gurmukh are imbued with the Love of the Lord, the Treasure of Virtue.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਰਣਾਗਤੀ ਹਰਿ ਮੇਲੇ ਗੁਰ ਸਾਬਾਸਿ ॥੨॥

जन नानक हरि सरणागती हरि मेले गुर साबासि ॥२॥

Jan naanak hari sara(nn)aagatee hari mele gur saabaasi ||2||

Servant Nanak has taken to the Sanctuary of the Lord. Hail to the Guru, who has united me with the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਤੂ ਵੜੀਐ ॥

तू करता पुरखु अगमु है किसु नालि तू वड़ीऐ ॥

Too karataa purakhu agammu hai kisu naali too va(rr)eeai ||

You are the Personification of Creativity, the Inaccessible Lord. With whom should I compare You?

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਹੋਇ ਸੁ ਆਖੀਐ ਤੁਧੁ ਜੇਹਾ ਤੂਹੈ ਪੜੀਐ ॥

तुधु जेवडु होइ सु आखीऐ तुधु जेहा तूहै पड़ीऐ ॥

Tudhu jevadu hoi su aakheeai tudhu jehaa toohai pa(rr)eeai ||

If there was anyone else as great as You, I would name him; You alone are like Yourself.

ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗੜੀਐ ॥

तू घटि घटि इकु वरतदा गुरमुखि परगड़ीऐ ॥

Too ghati ghati iku varatadaa guramukhi paraga(rr)eeai ||

You are the One, permeating each and every heart; You are revealed to the Gurmukh.

ਤੂ ਸਚਾ ਸਭਸ ਦਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਸਭ ਦੂ ਤੂ ਚੜੀਐ ॥

तू सचा सभस दा खसमु है सभ दू तू चड़ीऐ ॥

Too sachaa sabhas daa khasamu hai sabh doo too cha(rr)eeai ||

You are the True Lord and Master of all; You are the Highest of all.

ਤੂ ਕਰਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਹੋਇਸੀ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਕੜੀਐ ॥੩॥

तू करहि सु सचे होइसी ता काइतु कड़ीऐ ॥३॥

Too karahi su sache hoisee taa kaaitu ka(rr)eeai ||3||

Whatever You do, O True Lord - that is what happens, so why should we grieve? ||3||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਪਿਰੰਮ ਕਾ ਅਠੇ ਪਹਰ ਲਗੰਨਿ ॥

मै मनि तनि प्रेमु पिरम का अठे पहर लगंनि ॥

Mai mani tani premu piramm kaa athe pahar laganni ||

My mind and body are imbued with the Love of my Beloved, twenty-four hours a day.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਪ੍ਰਭ ਸਤਿਗੁਰ ਸੁਖਿ ਵਸੰਨਿ ॥੧॥

जन नानक किरपा धारि प्रभ सतिगुर सुखि वसंनि ॥१॥

Jan naanak kirapaa dhaari prbh satigur sukhi vasanni ||1||

Shower Your Mercy upon servant Nanak, O God, that he may dwell in peace with the True Guru. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਰੰਮ ਕੀ ਜਿਉ ਬੋਲਨਿ ਤਿਵੈ ਸੋਹੰਨਿ ॥

जिन अंदरि प्रीति पिरम की जिउ बोलनि तिवै सोहंनि ॥

Jin anddari preeti piramm kee jiu bolani tivai sohanni ||

Those whose inner beings are filled with the Love of their Beloved, look beautiful as they speak.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਲਾਈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਰੰਨਿ ॥੨॥

नानक हरि आपे जाणदा जिनि लाई प्रीति पिरंनि ॥२॥

Naanak hari aape jaa(nn)adaa jini laaee preeti piranni ||2||

O Nanak, the Lord Himself knows all; the Beloved Lord has infused His Love. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਹੈ ਭੁਲਣ ਵਿਚਿ ਨਾਹੀ ॥

तू करता आपि अभुलु है भुलण विचि नाही ॥

Too karataa aapi abhulu hai bhula(nn) vichi naahee ||

O Creator Lord, You Yourself are infallible; You never make mistakes.

ਤੂ ਕਰਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਭਲਾ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਹੀ ॥

तू करहि सु सचे भला है गुर सबदि बुझाही ॥

Too karahi su sache bhalaa hai gur sabadi bujhaahee ||

Whatever You do is good, O True Lord; this understanding is obtained through the Word of the Guru's Shabad.

ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹੈ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥

तू करण कारण समरथु है दूजा को नाही ॥

Too kara(nn) kaara(nn) samarathu hai doojaa ko naahee ||

You are the Cause of causes, the All-powerful Lord; there is no other at all.

ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮੁ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਹੀ ॥

तू साहिबु अगमु दइआलु है सभि तुधु धिआही ॥

Too saahibu agamu daiaalu hai sabhi tudhu dhiaahee ||

O Lord and Master, You are inaccessible and merciful. Everyone meditates on You.

ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਸਭਸ ਦਾ ਤੂ ਸਭ ਛਡਾਹੀ ॥੪॥

सभि जीअ तेरे तू सभस दा तू सभ छडाही ॥४॥

Sabhi jeea tere too sabhas daa too sabh chhadaahee ||4||

All beings are Yours; You belong to all. You deliver all. ||4||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਸੁਣਿ ਸਾਜਨ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਦੇਸਰਾ ਅਖੀ ਤਾਰ ਲਗੰਨਿ ॥

सुणि साजन प्रेम संदेसरा अखी तार लगंनि ॥

Su(nn)i saajan prem sanddesaraa akhee taar laganni ||

Listen, O my Friend, to my message of love; my eyes are fixed upon You.

ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵੰਨਿ ॥੧॥

गुरि तुठै सजणु मेलिआ जन नानक सुखि सवंनि ॥१॥

Guri tuthai saja(nn)u meliaa jan naanak sukhi savanni ||1||

The Guru was pleased - He united servant Nanak with his friend, and now he sleeps in peace. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥

सतिगुरु दाता दइआलु है जिस नो दइआ सदा होइ ॥

Satiguru daataa daiaalu hai jis no daiaa sadaa hoi ||

The True Guru is the Merciful Giver; He is always compassionate.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਅੰਦਰਹੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਸਭੁ ਦੇਖੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥

सतिगुरु अंदरहु निरवैरु है सभु देखै ब्रहमु इकु सोइ ॥

Satiguru anddarahu niravairu hai sabhu dekhai brhamu iku soi ||

The True Guru has no hatred within Him; He beholds the One God everywhere.

ਨਿਰਵੈਰਾ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਚਲਾਇਦੇ ਤਿਨ ਵਿਚਹੁ ਤਿਸਟਿਆ ਨ ਕੋਇ ॥

निरवैरा नालि जि वैरु चलाइदे तिन विचहु तिसटिआ न कोइ ॥

Niravairaa naali ji vairu chalaaide tin vichahu tisatiaa na koi ||

Anyone who directs hate against the One who has no hate, shall never be satisfied within.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਦਾ ਭਲਾ ਮਨਾਇਦਾ ਤਿਸ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥

सतिगुरु सभना दा भला मनाइदा तिस दा बुरा किउ होइ ॥

Satiguru sabhanaa daa bhalaa manaaidaa tis daa buraa kiu hoi ||

The True Guru wishes everyone well; how can anything bad happen to Him?

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛਦਾ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥

सतिगुर नो जेहा को इछदा तेहा फलु पाए कोइ ॥

Satigur no jehaa ko ichhadaa tehaa phalu paae koi ||

As one feels towards the True Guru, so are the rewards he receives.

ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥

नानक करता सभु किछु जाणदा जिदू किछु गुझा न होइ ॥२॥

Naanak karataa sabhu kichhu jaa(nn)adaa jidoo kichhu gujhaa na hoi ||2||

O Nanak, the Creator knows everything; nothing can be hidden from Him. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਜਿਸ ਨੋ ਸਾਹਿਬੁ ਵਡਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਵਡ ਜਾਣੀ ॥

जिस नो साहिबु वडा करे सोई वड जाणी ॥

Jis no saahibu vadaa kare soee vad jaa(nn)ee ||

One who has been made great by his Lord and Master - know him to be great!

ਜਿਸੁ ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸਿ ਲਏ ਸੋ ਸਾਹਿਬ ਮਨਿ ਭਾਣੀ ॥

जिसु साहिब भावै तिसु बखसि लए सो साहिब मनि भाणी ॥

Jisu saahib bhaavai tisu bakhasi lae so saahib mani bhaa(nn)ee ||

By His Pleasure, the Lord and Master forgives those who are pleasing to His Mind.

ਜੇ ਕੋ ਓਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਸੋ ਮੂੜ ਅਜਾਣੀ ॥

जे को ओस दी रीस करे सो मूड़ अजाणी ॥

Je ko os dee rees kare so moo(rr) ajaa(nn)ee ||

One who tries to compete with Him is a senseless fool.

ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਸੁ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

जिस नो सतिगुरु मेले सु गुण रवै गुण आखि वखाणी ॥

Jis no satiguru mele su gu(nn) ravai gu(nn) aakhi vakhaa(nn)ee ||

One who is united with the Lord by the True Guru, sings His Praises and speaks His Glories.

ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਸਚੁ ਹੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥੫॥

नानक सचा सचु है बुझि सचि समाणी ॥५॥

Naanak sachaa sachu hai bujhi sachi samaa(nn)ee ||5||

O Nanak, the True Lord is True; one who understands Him is absorbed in Truth. ||5||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਹਰਿ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥

हरि सति निरंजन अमरु है निरभउ निरवैरु निरंकारु ॥

Hari sati niranjjan amaru hai nirabhau niravairu nirankkaaru ||

The Lord is true, immaculate and eternal; He has no fear, hatred or form.

ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਤਿਨ ਲਥਾ ਹਉਮੈ ਭਾਰੁ ॥

जिन जपिआ इक मनि इक चिति तिन लथा हउमै भारु ॥

Jin japiaa ik mani ik chiti tin lathaa haumai bhaaru ||

Those who chant and meditate on Him, who single-mindedly focus their consciousness on Him, are rid of the burden of their ego.

ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੈਕਾਰੁ ॥

जिन गुरमुखि हरि आराधिआ तिन संत जना जैकारु ॥

Jin guramukhi hari aaraadhiaa tin santt janaa jaikaaru ||

Those Gurmukhs who worship and adore the Lord - hail to those Saintly beings!

ਕੋਈ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਤਿਸ ਨੋ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥

कोई निंदा करे पूरे सतिगुरू की तिस नो फिटु फिटु कहै सभु संसारु ॥

Koee ninddaa kare poore satiguroo kee tis no phitu phitu kahai sabhu sanssaaru ||

If someone slanders the Perfect True Guru, he will be rebuked and reproached by the whole world.

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥

सतिगुर विचि आपि वरतदा हरि आपे रखणहारु ॥

Satigur vichi aapi varatadaa hari aape rakha(nn)ahaaru ||

The Lord Himself abides within the True Guru; He Himself is His Protector.

ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਗੁਣ ਗਾਵਦਾ ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥

धनु धंनु गुरू गुण गावदा तिस नो सदा सदा नमसकारु ॥

Dhanu dhannu guroo gu(nn) gaavadaa tis no sadaa sadaa namasakaaru ||

Blessed, Blessed is the Guru, who sings the Glories of God. Unto Him, I bow forever and ever in deepest reverence.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥੧॥

जन नानक तिन कउ वारिआ जिन जपिआ सिरजणहारु ॥१॥

Jan naanak tin kau vaariaa jin japiaa siraja(nn)ahaaru ||1||

Servant Nanak is a sacrifice to those who have meditated on the Creator Lord. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪੇ ਆਕਾਸੁ ॥

आपे धरती साजीअनु आपे आकासु ॥

Aape dharatee saajeeanu aape aakaasu ||

He Himself made the earth; He Himself made the sky.

ਵਿਚਿ ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ਗਿਰਾਸੁ ॥

विचि आपे जंत उपाइअनु मुखि आपे देइ गिरासु ॥

Vichi aape jantt upaaianu mukhi aape dei giraasu ||

He Himself created the beings there, and He Himself places food in their mouths.

ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

सभु आपे आपि वरतदा आपे ही गुणतासु ॥

Sabhu aape aapi varatadaa aape hee gu(nn)ataasu ||

He Himself is All-pervading; He Himself is the Treasure of Excellence.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਤਾਸੁ ॥੨॥

जन नानक नामु धिआइ तू सभि किलविख कटे तासु ॥२॥

Jan naanak naamu dhiaai too sabhi kilavikh kate taasu ||2||

O servant Nanak, meditate on the Naam, the Name of the Lord; He shall take away all your sinful mistakes. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥

तू सचा साहिबु सचु है सचु सचे भावै ॥

Too sachaa saahibu sachu hai sachu sache bhaavai ||

You, O True Lord and Master, are True; the Truth is pleasing to the True One.

ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਸਲਾਹਦੇ ਤਿਨ ਜਮ ਕੰਕਰੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥

जो तुधु सचु सलाहदे तिन जम कंकरु नेड़ि न आवै ॥

Jo tudhu sachu salaahade tin jam kankkaru ne(rr)i na aavai ||

The Messenger of Death does not even approach those who praise You, O True Lord.

ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਦਰਿ ਉਜਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਚਾ ਭਾਵੈ ॥

तिन के मुख दरि उजले जिन हरि हिरदै सचा भावै ॥

Tin ke mukh dari ujale jin hari hiradai sachaa bhaavai ||

Their faces are radiant in the Court of the Lord; the Lord is pleasing to their hearts.

ਕੂੜਿਆਰ ਪਿਛਾਹਾ ਸਟੀਅਨਿ ਕੂੜੁ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥

कूड़िआर पिछाहा सटीअनि कूड़ु हिरदै कपटु महा दुखु पावै ॥

Koo(rr)iaar pichhaahaa sateeani koo(rr)u hiradai kapatu mahaa dukhu paavai ||

The false ones are left behind; because of the falsehood and deceit in their hearts, they suffer in terrible pain.

ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕੂੜਿਆਰੀਆ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ਜਾਵੈ ॥੬॥

मुह काले कूड़िआरीआ कूड़िआर कूड़ो होइ जावै ॥६॥

Muh kaale koo(rr)iaareeaa koo(rr)iaar koo(rr)o hoi jaavai ||6||

Black are the faces of the false; the false remain just false. ||6||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥

सतिगुरु धरती धरम है तिसु विचि जेहा को बीजे तेहा फलु पाए ॥

Satiguru dharatee dharam hai tisu vichi jehaa ko beeje tehaa phalu paae ||

The True Guru is the field of Dharma; as one plants the seeds there, so are the fruits obtained.

ਗੁਰਸਿਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਤਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥

गुरसिखी अम्रितु बीजिआ तिन अम्रित फलु हरि पाए ॥

Gurasikhee ammmritu beejiaa tin ammmrit phalu hari paae ||

The GurSikhs plant ambrosial nectar, and obtain the Lord as their ambrosial fruit.

ਓਨਾ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਓਇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੀ ਪੈਨਾਏ ॥

ओना हलति पलति मुख उजले ओइ हरि दरगह सची पैनाए ॥

Onaa halati palati mukh ujale oi hari daragah sachee painaae ||

Their faces are radiant in this world and the next; in the Court of the Lord, they are robed with honor.

ਇਕਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਖੋਟੁ ਨਿਤ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਓਹੁ ਜੇਹਾ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਖਾਏ ॥

इकन्हा अंदरि खोटु नित खोटु कमावहि ओहु जेहा बीजे तेहा फलु खाए ॥

Ikanhaa anddari khotu nit khotu kamaavahi ohu jehaa beeje tehaa phalu khaae ||

Some have cruelty in their hearts - they constantly act in cruelty; as they plant, so are the fruits which they eat.

ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥

जा सतिगुरु सराफु नदरि करि देखै सुआवगीर सभि उघड़ि आए ॥

Jaa satiguru saraaphu nadari kari dekhai suaavageer sabhi ugha(rr)i aae ||

When the True Guru, the Tester, observes with His Glance, the selfish ones are all exposed.

ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥

ओइ जेहा चितवहि नित तेहा पाइनि ओइ तेहो जेहे दयि वजाए ॥

Oi jehaa chitavahi nit tehaa paaini oi teho jehe dayi vajaae ||

As one thinks, so does he receive, and so does the Lord make him known.

ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥

नानक दुही सिरी खसमु आपे वरतै नित करि करि देखै चलत सबाए ॥१॥

Naanak duhee siree khasamu aape varatai nit kari kari dekhai chalat sabaae ||1||

O Nanak, the Lord and Master is pervading at both ends; He continually acts, and beholds His own play. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਇਕੁ ਮਨੁ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਤੁ ਲਗੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਇ ॥

इकु मनु इकु वरतदा जितु लगै सो थाइ पाइ ॥

Iku manu iku varatadaa jitu lagai so thaai paai ||

The mortal is of one mind - whatever he dedicates it to, in that he is successful.

ਕੋਈ ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਨੇਰੀਆ ਜਿ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸਾਈ ਖਾਇ ॥

कोई गला करे घनेरीआ जि घरि वथु होवै साई खाइ ॥

Koee galaa kare ghanereeaa ji ghari vathu hovai saaee khaai ||

Some talk a lot, but they eat only that which is in their own homes.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨਾ ਪਵੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

बिनु सतिगुर सोझी ना पवै अहंकारु न विचहु जाइ ॥

Binu satigur sojhee naa pavai ahankkaaru na vichahu jaai ||

Without the True Guru, understanding is not obtained, and egotism does not depart from within.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨੋ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹੈ ਹਥੁ ਤਡਹਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਮੰਗਾਇ ॥

अहंकारीआ नो दुख भुख है हथु तडहि घरि घरि मंगाइ ॥

Ahankkaareeaa no dukh bhukh hai hathu tadahi ghari ghari manggaai ||

Suffering and hunger cling to the egotistical people; they hold out their hands and beg from door to door.

ਕੂੜੁ ਠਗੀ ਗੁਝੀ ਨਾ ਰਹੈ ਮੁਲੰਮਾ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥

कूड़ु ठगी गुझी ना रहै मुलमा पाजु लहि जाइ ॥

Koo(rr)u thagee gujhee naa rahai mulammaa paaju lahi jaai ||

Their falsehood and fraud cannot remain concealed; their false appearances fall off in the end.

ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥

जिसु होवै पूरबि लिखिआ तिसु सतिगुरु मिलै प्रभु आइ ॥

Jisu hovai poorabi likhiaa tisu satiguru milai prbhu aai ||

One who has such pre-ordained destiny comes to meet God through the True Guru.

ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਪਾਰਸਿ ਭੇਟੀਐ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸੁਵਰਨੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥

जिउ लोहा पारसि भेटीऐ मिलि संगति सुवरनु होइ जाइ ॥

Jiu lohaa paarasi bheteeai mili sanggati suvaranu hoi jaai ||

Just as iron is transmuted into gold by the touch of the Philosopher's Stone, so are people transformed by joining the Sangat, the Holy Congregation.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਤੂ ਧਣੀ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੨॥

जन नानक के प्रभ तू धणी जिउ भावै तिवै चलाइ ॥२॥

Jan naanak ke prbh too dha(nn)ee jiu bhaavai tivai chalaai ||2||

O God, You are the Master of servant Nanak; as it pleases You, You lead him. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥

जिन हरि हिरदै सेविआ तिन हरि आपि मिलाए ॥

Jin hari hiradai seviaa tin hari aapi milaae ||

One who serves the Lord with all his heart - the Lord Himself unites him with Himself.

ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝਿ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਸਭਿ ਅਵਗਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

गुण की साझि तिन सिउ करी सभि अवगण सबदि जलाए ॥

Gu(nn) kee saajhi tin siu karee sabhi avaga(nn) sabadi jalaae ||

He enters into a partnership with virtue and merit, and burns off all his demerits with the fire of the Shabad.

ਅਉਗਣ ਵਿਕਣਿ ਪਲਰੀ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਪਾਏ ॥

अउगण विकणि पलरी जिसु देहि सु सचे पाए ॥

Auga(nn) vika(nn)i palaree jisu dehi su sache paae ||

Demerits are purchased cheap, like straw; he alone gathers merit, who is so blessed by the True Lord.

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਅਉਗਣ ਮੇਟਿ ਗੁਣ ਪਰਗਟੀਆਏ ॥

बलिहारी गुर आपणे जिनि अउगण मेटि गुण परगटीआए ॥

Balihaaree gur aapa(nn)e jini auga(nn) meti gu(nn) paragateeaae ||

I am a sacrifice to my Guru, who has erased my demerits, and revealed my virtuous merits.

ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਲਾਏ ॥੭॥

वडी वडिआई वडे की गुरमुखि आलाए ॥७॥

Vadee vadiaaee vade kee guramukhi aalaae ||7||

The Gurmukh chants the glorious greatness of the great Lord God. ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

सतिगुर विचि वडी वडिआई जो अनदिनु हरि हरि नामु धिआवै ॥

Satigur vichi vadee vadiaaee jo anadinu hari hari naamu dhiaavai ||

Great is the greatness within the True Guru, who meditates night and day on the Name of the Lord, Har, Har.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਮਤ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥

हरि हरि नामु रमत सुच संजमु हरि नामे ही त्रिपतावै ॥

Hari hari naamu ramat such sanjjamu hari naame hee tripataavai ||

The repetition of the Name of the Lord, Har, Har, is his purity and self-restraint; with the Name of the Lord, He is satisfied.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਰਖ ਕਰਾਵੈ ॥

हरि नामु ताणु हरि नामु दीबाणु हरि नामो रख करावै ॥

Hari naamu taa(nn)u hari naamu deebaa(nn)u hari naamo rakh karaavai ||

The Lord's Name is His power, and the Lord's Name is His Royal Court; the Lord's Name protects Him.

ਜੋ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਪੂਜੇ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਸੋ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥

जो चितु लाइ पूजे गुर मूरति सो मन इछे फल पावै ॥

Jo chitu laai pooje gur moorati so man ichhe phal paavai ||

One who centers his consciousness and worships the Guru, obtains the fruits of his mind's desires.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਰਤਾ ਮਾਰ ਦਿਵਾਵੈ ॥

जो निंदा करे सतिगुर पूरे की तिसु करता मार दिवावै ॥

Jo ninddaa kare satigur poore kee tisu karataa maar divaavai ||

But one who slanders the Perfect True Guru, shall be killed and destroyed by the Creator.

ਫੇਰਿ ਓਹ ਵੇਲਾ ਓਸੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਓਹੁ ਆਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪੇ ਖਾਵੈ ॥

फेरि ओह वेला ओसु हथि न आवै ओहु आपणा बीजिआ आपे खावै ॥

Pheri oh velaa osu hathi na aavai ohu aapa(nn)aa beejiaa aape khaavai ||

This opportunity shall not come into his hands again; he must eat what he himself has planted.

ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਖੜਿਆ ਜਿਉ ਤਸਕਰੁ ਪਾਇ ਗਲਾਵੈ ॥

नरकि घोरि मुहि कालै खड़िआ जिउ तसकरु पाइ गलावै ॥

Naraki ghori muhi kaalai kha(rr)iaa jiu tasakaru paai galaavai ||

He shall be taken to the most horrible hell, with his face blackened like a thief, and a noose around his neck.

ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਪਵੈ ਤਾ ਉਬਰੈ ਜਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

फिरि सतिगुर की सरणी पवै ता उबरै जा हरि हरि नामु धिआवै ॥

Phiri satigur kee sara(nn)ee pavai taa ubarai jaa hari hari naamu dhiaavai ||

But if he should again take to the Sanctuary of the True Guru, and meditate on the Name of the Lord, Har, Har, then he shall be saved.

ਹਰਿ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥੧॥

हरि बाता आखि सुणाए नानकु हरि करते एवै भावै ॥१॥

Hari baataa aakhi su(nn)aae naanaku hari karate evai bhaavai ||1||

Nanak speaks and proclaims the Lord's Story; as it pleases the Creator, so does he speak. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨੈ ਓਹੁ ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮੁਠਾ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ॥

पूरे गुर का हुकमु न मंनै ओहु मनमुखु अगिआनु मुठा बिखु माइआ ॥

Poore gur kaa hukamu na mannai ohu manamukhu agiaanu muthaa bikhu maaiaa ||

One who does not obey the Hukam, the Command of the Perfect Guru - that self-willed manmukh is plundered by his ignorance and poisoned by Maya.

ਓਸੁ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਕੂੜੋ ਕਰਿ ਬੁਝੈ ਅਣਹੋਦੇ ਝਗੜੇ ਦਯਿ ਓਸ ਦੈ ਗਲਿ ਪਾਇਆ ॥

ओसु अंदरि कूड़ु कूड़ो करि बुझै अणहोदे झगड़े दयि ओस दै गलि पाइआ ॥

Osu anddari koo(rr)u koo(rr)o kari bujhai a(nn)ahode jhaga(rr)e dayi os dai gali paaiaa ||

Within him is falsehood, and he sees everyone else as false; the Lord has tied these useless conflicts around his neck.

ਓਹੁ ਗਲ ਫਰੋਸੀ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੀ ਓਸ ਦਾ ਬੋਲਿਆ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਇਆ ॥

ओहु गल फरोसी करे बहुतेरी ओस दा बोलिआ किसै न भाइआ ॥

Ohu gal pharosee kare bahuteree os daa boliaa kisai na bhaaiaa ||

He babbles on and on, but the words he speaks please no one.

ਓਹੁ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਜਿਉ ਰੰਨ ਦੋੁਹਾਗਣਿ ਓਸੁ ਨਾਲਿ ਮੁਹੁ ਜੋੜੇ ਓਸੁ ਭੀ ਲਛਣੁ ਲਾਇਆ ॥

ओहु घरि घरि हंढै जिउ रंन दोहागणि ओसु नालि मुहु जोड़े ओसु भी लछणु लाइआ ॥

Ohu ghari ghari handdhai jiu rann daohaaga(nn)i osu naali muhu jo(rr)e osu bhee lachha(nn)u laaiaa ||

He wanders from house to house like an abandoned woman; whoever associates with him is stained by the mark of evil as well.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਓਸ ਦਾ ਪਾਸੁ ਛਡਿ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ਬਹਿ ਜਾਇਆ ॥

गुरमुखि होइ सु अलिपतो वरतै ओस दा पासु छडि गुर पासि बहि जाइआ ॥

Guramukhi hoi su alipato varatai os daa paasu chhadi gur paasi bahi jaaiaa ||

Those who become Gurmukh avoid him; they forsake his company and sit hear the Guru.

ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥

जो गुरु गोपे आपणा सु भला नाही पंचहु ओनि लाहा मूलु सभु गवाइआ ॥

Jo guru gope aapa(nn)aa su bhalaa naahee pancchahu oni laahaa moolu sabhu gavaaiaa ||

O chosen people, O self-elect, one who does not publicly affirm his Guru is not a good person; he loses all his profits and capital.

ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥

पहिला आगमु निगमु नानकु आखि सुणाए पूरे गुर का बचनु उपरि आइआ ॥

Pahilaa aagamu nigamu naanaku aakhi su(nn)aae poore gur kaa bachanu upari aaiaa ||

People used to chant and recite the Shaastras and the Vedas, O Nanak, but now the Words of the Perfect Guru have come to be the most exalted of all.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥

गुरसिखा वडिआई भावै गुर पूरे की मनमुखा ओह वेला हथि न आइआ ॥२॥

Gurasikhaa vadiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hathi na aaiaa ||2||

The glorious greatness of the Perfect Guru is pleasing to the GurSikh; the self-willed manmukhs have lost this opportunity. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥

सचु सचा सभ दू वडा है सो लए जिसु सतिगुरु टिके ॥

Sachu sachaa sabh doo vadaa hai so lae jisu satiguru tike ||

The True Lord is truly the greatest of all; he alone obtains Him, who is anointed by the Guru.

ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥

सो सतिगुरु जि सचु धिआइदा सचु सचा सतिगुरु इके ॥

So satiguru ji sachu dhiaaidaa sachu sachaa satiguru ike ||

He is the True Guru, who meditates on the True Lord. The True Lord and the True Guru are truly One.

ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥

सोई सतिगुरु पुरखु है जिनि पंजे दूत कीते वसि छिके ॥

Soee satiguru purakhu hai jini panjje doot keete vasi chhike ||

He is the True Guru, the Primal Being, who has totally conquered his five passions.

ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥

जि बिनु सतिगुर सेवे आपु गणाइदे तिन अंदरि कूड़ु फिटु फिटु मुह फिके ॥

Ji binu satigur seve aapu ga(nn)aaide tin anddari koo(rr)u phitu phitu muh phike ||

One who does not serve the True Guru, and who praises himself, is filled with falsehood within. Cursed, cursed is his ugly face.

ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥

ओइ बोले किसै न भावनी मुह काले सतिगुर ते चुके ॥८॥

Oi bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke ||8||

His words are not pleasing to anyone; his face is blackened, and he is separated from the True Guru. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥

हरि प्रभ का सभु खेतु है हरि आपि किरसाणी लाइआ ॥

Hari prbh kaa sabhu khetu hai hari aapi kirasaa(nn)ee laaiaa ||

Everyone is the field of the Lord God; the Lord Himself cultivates this field.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥

गुरमुखि बखसि जमाईअनु मनमुखी मूलु गवाइआ ॥

Guramukhi bakhasi jamaaeeanu manamukhee moolu gavaaiaa ||

The Gurmukh grows the crop of forgiveness, while the self-willed manmukh loses even his roots.

ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥

सभु को बीजे आपणे भले नो हरि भावै सो खेतु जमाइआ ॥

Sabhu ko beeje aapa(nn)e bhale no hari bhaavai so khetu jamaaiaa ||

They all plant for their own good, but the Lord causes to grow only that field with which He is pleased.

ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥

गुरसिखी हरि अम्रितु बीजिआ हरि अम्रित नामु फलु अम्रितु पाइआ ॥

Gurasikhee hari ammmritu beejiaa hari ammmrit naamu phalu ammmritu paaiaa ||

The GurSikh plants the seed of the Lord's Ambrosial Nectar, and obtains the Lord's Ambrosial Naam as his Ambrosial Fruit.

ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥

जमु चूहा किरस नित कुरकदा हरि करतै मारि कढाइआ ॥

Jamu choohaa kiras nit kurakadaa hari karatai maari kadhaaiaa ||

The mouse of Death is continually gnawing away at the crop, but the Creator Lord has beaten it off and driven it away.

ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥

किरसाणी जमी भाउ करि हरि बोहल बखस जमाइआ ॥

Kirasaa(nn)ee jammee bhaau kari hari bohal bakhas jamaaiaa ||

The farm was successful, by the Love of the Lord, and the crop was produced by God's Grace.

ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥

तिन का काड़ा अंदेसा सभु लाहिओनु जिनी सतिगुरु पुरखु धिआइआ ॥

Tin kaa kaa(rr)aa anddesaa sabhu laahionu jinee satiguru purakhu dhiaaiaa ||

He has removed all the burning and anxiety of those, who have meditated on the True Guru, the Primal Being.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥

जन नानक नामु अराधिआ आपि तरिआ सभु जगतु तराइआ ॥१॥

Jan naanak naamu araadhiaa aapi tariaa sabhu jagatu taraaiaa ||1||

O servant Nanak, one who worships and adores the Naam, the Name of the Lord, swims across, and saves the whole world as well. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥

सारा दिनु लालचि अटिआ मनमुखि होरे गला ॥

Saaraa dinu laalachi atiaa manamukhi hore galaa ||

The self-willed manmukh is occupied with greed all day long, although he may claim otherwise.

ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥

राती ऊघै दबिआ नवे सोत सभि ढिला ॥

Raatee ughai dabiaa nave sot sabhi dhilaa ||

At night, he is overcome by fatigue, and all his nine holes are weakened.

ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥

मनमुखा दै सिरि जोरा अमरु है नित देवहि भला ॥

Manamukhaa dai siri joraa amaru hai nit devahi bhalaa ||

Over the head of the manmukh is the order of the woman; to her, he ever holds out his promises of goodness.

ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥

जोरा दा आखिआ पुरख कमावदे से अपवित अमेध खला ॥

Joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa ||

Those men who act according to the orders of women are impure, filthy and foolish.

ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥

कामि विआपे कुसुध नर से जोरा पुछि चला ॥

Kaami viaape kusudh nar se joraa puchhi chalaa ||

Those impure men are engrossed in sexual desire; they consult their women and walk accordingly.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥

सतिगुर कै आखिऐ जो चलै सो सति पुरखु भल भला ॥

Satigur kai aakhiai jo chalai so sati purakhu bhal bhalaa ||

One who walks as the True Guru tells him to, is the true man, the best of the best.

ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥

जोरा पुरख सभि आपि उपाइअनु हरि खेल सभि खिला ॥

Joraa purakh sabhi aapi upaaianu hari khel sabhi khilaa ||

He Himself created all women and men; the Lord Himself plays every play.

ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥

सभ तेरी बणत बणावणी नानक भल भला ॥२॥

Sabh teree ba(nn)at ba(nn)aava(nn)ee naanak bhal bhalaa ||2||

You created the entire creation; O Nanak, it is the best of the best. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥

तू वेपरवाहु अथाहु है अतुलु किउ तुलीऐ ॥

Too veparavaahu athaahu hai atulu kiu tuleeai ||

You are carefree, unfathomable and immeasurable; how can You be measured?

ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥

से वडभागी जि तुधु धिआइदे जिन सतिगुरु मिलीऐ ॥

Se vadabhaagee ji tudhu dhiaaide jin satiguru mileeai ||

Those who have met the True Guru and who meditate on You are very fortunate.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥

सतिगुर की बाणी सति सरूपु है गुरबाणी बणीऐ ॥

Satigur kee baa(nn)ee sati saroopu hai gurabaa(nn)ee ba(nn)eeai ||

The Word of the True Guru's Bani is the embodiment of Truth; through Gurbani, one becomes perfect.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥

सतिगुर की रीसै होरि कचु पिचु बोलदे से कूड़िआर कूड़े झड़ि पड़ीऐ ॥

Satigur kee reesai hori kachu pichu bolade se koo(rr)iaar koo(rr)e jha(rr)i pa(rr)eeai ||

Jealously emulating the True Guru, some others may speak of good and bad, but the false are destroyed by their falsehood.

ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥

ओन्हा अंदरि होरु मुखि होरु है बिखु माइआ नो झखि मरदे कड़ीऐ ॥९॥

Onhaa anddari horu mukhi horu hai bikhu maaiaa no jhakhi marade ka(rr)eeai ||9||

Deep within them is one thing, and in their mouths is another; they suck in the poison of Maya, and then they painfully waste away. ||9||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥

सतिगुर की सेवा निरमली निरमल जनु होइ सु सेवा घाले ॥

Satigur kee sevaa niramalee niramal janu hoi su sevaa ghaale ||

Service to the True Guru is immaculate and pure; those humble beings who are pure perform this service.

ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥

जिन अंदरि कपटु विकारु झूठु ओइ आपे सचै वखि कढे जजमाले ॥

Jin anddari kapatu vikaaru jhoothu oi aape sachai vakhi kadhe jajamaale ||

Those who have deceit, corruption and falsehood within - the True Lord Himself casts them out like lepers.

ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ਘਾਲਨਿ ਕੂੜਿਆਰ ਨ ਲਭਨੀ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ਭਾਲੇ ॥

सचिआर सिख बहि सतिगुर पासि घालनि कूड़िआर न लभनी कितै थाइ भाले ॥

Sachiaar sikh bahi satigur paasi ghaalani koo(rr)iaar na labhanee kitai thaai bhaale ||

The truthful Sikhs sit by the True Guru's side and serve Him. The false ones search, but find no place of rest.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਆਖਿਆ ਸੁਖਾਵੈ ਨਾਹੀ ਤਿਨਾ ਮੁਹ ਭਲੇਰੇ ਫਿਰਹਿ ਦਯਿ ਗਾਲੇ ॥

जिना सतिगुर का आखिआ सुखावै नाही तिना मुह भलेरे फिरहि दयि गाले ॥

Jinaa satigur kaa aakhiaa sukhaavai naahee tinaa muh bhalere phirahi dayi gaale ||

Those who are not pleased with the Words of the True Guru - their faces are cursed, and they wander around, condemned by God.

ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ਸੇ ਕਿਚਰਕੁ ਵੇਰਾਈਅਨਿ ਮਨਮੁਖ ਬੇਤਾਲੇ ॥

जिन अंदरि प्रीति नही हरि केरी से किचरकु वेराईअनि मनमुख बेताले ॥

Jin anddari preeti nahee hari keree se kicharaku veraaeeani manamukh betaale ||

Those who do not have the Love of the Lord within their hearts - how long can those demonic, self-willed manmukhs be consoled?

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਥਾਇ ਰਖੈ ਓਹੁ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਣੀ ਵਥੁ ਨਾਲੇ ॥

सतिगुर नो मिलै सु आपणा मनु थाइ रखै ओहु आपि वरतै आपणी वथु नाले ॥

Satigur no milai su aapa(nn)aa manu thaai rakhai ohu aapi varatai aapa(nn)ee vathu naale ||

One who meets the True Guru, keeps his mind in its own place; he spends only his own assets.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਇਕਨਾ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਇਕਿ ਆਪੇ ਵਖਿ ਕਢੈ ਠਗਵਾਲੇ ॥੧॥

जन नानक इकना गुरु मेलि सुखु देवै इकि आपे वखि कढै ठगवाले ॥१॥

Jan naanak ikanaa guru meli sukhu devai iki aape vakhi kadhai thagavaale ||1||

O servant Nanak, some are united with the Guru; to some, the Lord grants peace, while others - deceitful cheats - suffer in isolation. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਕਾਜ ਦਯਿ ਆਦੇ ਰਾਸਿ ॥

जिना अंदरि नामु निधानु हरि तिन के काज दयि आदे रासि ॥

Jinaa anddari naamu nidhaanu hari tin ke kaaj dayi aade raasi ||

Those who have the treasure of the Lord's Name deep within their hearts - the Lord resolves their affairs.

ਤਿਨ ਚੂਕੀ ਮੁਹਤਾਜੀ ਲੋਕਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਗੁ ਕਰਿ ਬੈਠਾ ਪਾਸਿ ॥

तिन चूकी मुहताजी लोकन की हरि प्रभु अंगु करि बैठा पासि ॥

Tin chookee muhataajee lokan kee hari prbhu anggu kari baithaa paasi ||

They are no longer subservient to other people; the Lord God sits by them, at their side.

ਜਾਂ ਕਰਤਾ ਵਲਿ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਵਲਿ ਸਭਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਕਰਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥

जां करता वलि ता सभु को वलि सभि दरसनु देखि करहि साबासि ॥

Jaan karataa vali taa sabhu ko vali sabhi darasanu dekhi karahi saabaasi ||

When the Creator is on their side, then everyone is on their side. Beholding their vision, everyone applauds them.

ਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਭੁ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭਿ ਜਨ ਕਉ ਆਇ ਕਰਹਿ ਰਹਰਾਸਿ ॥

साहु पातिसाहु सभु हरि का कीआ सभि जन कउ आइ करहि रहरासि ॥

Saahu paatisaahu sabhu hari kaa keeaa sabhi jan kau aai karahi raharaasi ||

Kings and emperors are all created by the Lord; they all come and bow in reverence to the Lord's humble servant.

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਵਡਾ ਸੇਵਿ ਅਤੁਲੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

गुर पूरे की वडी वडिआई हरि वडा सेवि अतुलु सुखु पाइआ ॥

Gur poore kee vadee vadiaaee hari vadaa sevi atulu sukhu paaiaa ||

Great is the greatness of the Perfect Guru. Serving the Great Lord, I have obtained immeasurable peace.

ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦਾਨੁ ਦੀਆ ਹਰਿ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਤ ਬਖਸੇ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥

गुरि पूरै दानु दीआ हरि निहचलु नित बखसे चड़ै सवाइआ ॥

Guri poorai daanu deeaa hari nihachalu nit bakhase cha(rr)ai savaaiaa ||

The Lord has bestowed this eternal gift upon the Perfect Guru; His blessings increase day by day.

ਕੋਈ ਨਿੰਦਕੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਿ ਨ ਸਕੈ ਸੋ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਪਚਾਇਆ ॥

कोई निंदकु वडिआई देखि न सकै सो करतै आपि पचाइआ ॥

Koee ninddaku vadiaaee dekhi na sakai so karatai aapi pachaaiaa ||

The slanderer, who cannot endure His greatness, is destroyed by the Creator Himself.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣ ਬੋਲੈ ਕਰਤੇ ਕੇ ਭਗਤਾ ਨੋ ਸਦਾ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥੨॥

जनु नानकु गुण बोलै करते के भगता नो सदा रखदा आइआ ॥२॥

Janu naanaku gu(nn) bolai karate ke bhagataa no sadaa rakhadaa aaiaa ||2||

Servant Nanak chants the Glorious Praises of the Creator, who protects His devotees forever. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਵਡ ਦਾਤਾ ਦਾਣਾ ॥

तू साहिबु अगम दइआलु है वड दाता दाणा ॥

Too saahibu agam daiaalu hai vad daataa daa(nn)aa ||

You, O Lord and Master, are inaccessible and merciful; You are the Great Giver, All-knowing.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਹੋਰੁ ਕੋ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਤੂਹੈਂ ਸੁਘੜੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਣਾ ॥

तुधु जेवडु मै होरु को दिसि न आवई तूहैं सुघड़ु मेरै मनि भाणा ॥

Tudhu jevadu mai horu ko disi na aavaee toohain sugha(rr)u merai mani bhaa(nn)aa ||

I can see no other as great as You; O Lord of Wisdom, You are pleasing to my mind.

ਮੋਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਦਿਸਿ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਚਲਣਹਾਰਾ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥

मोहु कुट्मबु दिसि आवदा सभु चलणहारा आवण जाणा ॥

Mohu kutambbu disi aavadaa sabhu chala(nn)ahaaraa aava(nn) jaa(nn)aa ||

Emotional attachment to your family and everything you see is temporary, coming and going.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਹੋਰਤੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਾ ਤਿਨ ਮਾਣਾ ॥

जो बिनु सचे होरतु चितु लाइदे से कूड़िआर कूड़ा तिन माणा ॥

Jo binu sache horatu chitu laaide se koo(rr)iaar koo(rr)aa tin maa(nn)aa ||

Those who attach their consciousness to anything except the True Lord are false, and false is their pride.

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਪਚਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅਜਾਣਾ ॥੧੦॥

नानक सचु धिआइ तू बिनु सचे पचि पचि मुए अजाणा ॥१०॥

Naanak sachu dhiaai too binu sache pachi pachi mue ajaa(nn)aa ||10||

O Nanak, meditate on the True Lord; without the True Lord, the ignorant rot away and putrefy to death. ||10||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥

अगो दे सत भाउ न दिचै पिछो दे आखिआ कमि न आवै ॥

Ago de sat bhaau na dichai pichho de aakhiaa kammi na aavai ||

At first, he did not show respect to the Guru; later, he offered excuses, but it is no use.

ਅਧ ਵਿਚਿ ਫਿਰੈ ਮਨਮੁਖੁ ਵੇਚਾਰਾ ਗਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥

अध विचि फिरै मनमुखु वेचारा गली किउ सुखु पावै ॥

Adh vichi phirai manamukhu vechaaraa galee kiu sukhu paavai ||

The wretched, self-willed manmukhs wander around and are stuck mid-way; how can they find peace by mere words?

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੁ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ॥

जिसु अंदरि प्रीति नही सतिगुर की सु कूड़ी आवै कूड़ी जावै ॥

Jisu anddari preeti nahee satigur kee su koo(rr)ee aavai koo(rr)ee jaavai ||

Those who have no love for the True Guru within their hearts come with falsehood, and leave with falsehood.

ਜੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਤਾ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ॥

जे क्रिपा करे मेरा हरि प्रभु करता तां सतिगुरु पारब्रहमु नदरी आवै ॥

Je kripaa kare meraa hari prbhu karataa taan satiguru paarabrhamu nadaree aavai ||

When my Lord God, the Creator, grants His Grace, then they come to see the True Guru as the Supreme Lord God.

ਤਾ ਅਪਿਉ ਪੀਵੈ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਕੇਰਾ ਸਭੁ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥

ता अपिउ पीवै सबदु गुर केरा सभु काड़ा अंदेसा भरमु चुकावै ॥

Taa apiu peevai sabadu gur keraa sabhu kaa(rr)aa anddesaa bharamu chukaavai ||

Then , they drink in the Nectar, the Word of the Guru's Shabad; all burning, anxiety, and doubts are eliminated.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥

सदा अनंदि रहै दिनु राती जन नानक अनदिनु हरि गुण गावै ॥१॥

Sadaa ananddi rahai dinu raatee jan naanak anadinu hari gu(nn) gaavai ||1||

They remain in ecstasy forever, day and night; O servant Nanak, they sing the Glorious Praises of the Lord, night and day. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਜੋ ਸਿਖੁ ਅਖਾਏ ਸੁ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

गुर सतिगुर का जो सिखु अखाए सु भलके उठि हरि नामु धिआवै ॥

Gur satigur kaa jo sikhu akhaae su bhalake uthi hari naamu dhiaavai ||

One who calls himself a Sikh of the Guru the True Guru shall rise in the early morning hours and meditate on the Lord's Name.

ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਭਲਕੇ ਪਰਭਾਤੀ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵੈ ॥

उदमु करे भलके परभाती इसनानु करे अम्रित सरि नावै ॥

Udamu kare bhalake parabhaatee isanaanu kare ammmrit sari naavai ||

Upon arising early in the morning, he is to bathe, and cleanse himself in the pool of nectar.

ਉਪਦੇਸਿ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਦੋਖ ਲਹਿ ਜਾਵੈ ॥

उपदेसि गुरू हरि हरि जपु जापै सभि किलविख पाप दोख लहि जावै ॥

Upadesi guroo hari hari japu jaapai sabhi kilavikh paap dokh lahi jaavai ||

Following the Instructions of the Guru, he is to chant the Name of the Lord, Har, Har. All sins, misdeeds and negativity shall be erased.

ਫਿਰਿ ਚੜੈ ਦਿਵਸੁ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵੈ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

फिरि चड़ै दिवसु गुरबाणी गावै बहदिआ उठदिआ हरि नामु धिआवै ॥

Phiri cha(rr)ai divasu gurabaa(nn)ee gaavai bahadiaa uthadiaa hari naamu dhiaavai ||

Then, at the rising of the sun, he is to sing Gurbani; whether sitting down or standing up, he is to meditate on the Lord's Name.

ਜੋ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਧਿਆਏ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੋ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥

जो सासि गिरासि धिआए मेरा हरि हरि सो गुरसिखु गुरू मनि भावै ॥

Jo saasi giraasi dhiaae meraa hari hari so gurasikhu guroo mani bhaavai ||

One who meditates on my Lord, Har, Har, with every breath and every morsel of food - that GurSikh becomes pleasing to the Guru's Mind.

ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥

जिस नो दइआलु होवै मेरा सुआमी तिसु गुरसिख गुरू उपदेसु सुणावै ॥

Jis no daiaalu hovai meraa suaamee tisu gurasikh guroo upadesu su(nn)aavai ||

That person, unto whom my Lord and Master is kind and compassionate - upon that GurSikh, the Guru's Teachings are bestowed.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥

जनु नानकु धूड़ि मंगै तिसु गुरसिख की जो आपि जपै अवरह नामु जपावै ॥२॥

Janu naanaku dhoo(rr)i manggai tisu gurasikh kee jo aapi japai avarah naamu japaavai ||2||

Servant Nanak begs for the dust of the feet of that GurSikh, who himself chants the Naam, and inspires others to chant it. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥

जो तुधु सचु धिआइदे से विरले थोड़े ॥

Jo tudhu sachu dhiaaide se virale tho(rr)e ||

Those who meditate on You, O True Lord - they are very rare.

ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥

जो मनि चिति इकु अराधदे तिन की बरकति खाहि असंख करोड़े ॥

Jo mani chiti iku araadhade tin kee barakati khaahi asankkh karo(rr)e ||

Those who worship and adore the One Lord in their conscious minds - through their generosity, countless millions are fed.

ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥

तुधुनो सभ धिआइदी से थाइ पए जो साहिब लोड़े ॥

Tudhuno sabh dhiaaidee se thaai pae jo saahib lo(rr)e ||

All meditate on You, but they alone are accepted, who are pleasing to their Lord and Master.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥

जो बिनु सतिगुर सेवे खादे पैनदे से मुए मरि जमे कोड़्हे ॥

Jo binu satigur seve khaade painade se mue mari jamme ko(rr)he ||

Those who eat and dress without serving the True Guru die; after death, those wretched lepers are consigned to reincarnation.

ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥

ओइ हाजरु मिठा बोलदे बाहरि विसु कढहि मुखि घोले ॥

Oi haajaru mithaa bolade baahari visu kadhahi mukhi ghole ||

In His Sublime Presence, they talk sweetly, but behind His back, they exude poison from their mouths.

ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥

मनि खोटे दयि विछोड़े ॥११॥

Mani khote dayi vichho(rr)e ||11||

The evil-minded are consigned to separation from the Lord. ||11||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥

मलु जूई भरिआ नीला काला खिधोलड़ा तिनि वेमुखि वेमुखै नो पाइआ ॥

Malu jooee bhariaa neelaa kaalaa khidhola(rr)aa tini vemukhi vemukhai no paaiaa ||

The faithless baymukh sent out his faithless servant, wearing a blue-black coat, filled with filth and vermin.

ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥

पासि न देई कोई बहणि जगत महि गूह पड़ि सगवी मलु लाइ मनमुखु आइआ ॥

Paasi na deee koee baha(nn)i jagat mahi gooh pa(rr)i sagavee malu laai manamukhu aaiaa ||

No one in the world will sit near him; the self-willed manmukh fell into manure, and returned with even more filth covering him.

ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥

पराई जो निंदा चुगली नो वेमुखु करि कै भेजिआ ओथै भी मुहु काला दुहा वेमुखा दा कराइआ ॥

Paraaee jo ninddaa chugalee no vemukhu kari kai bhejiaa othai bhee muhu kaalaa duhaa vemukhaa daa karaaiaa ||

The faithless baymukh was sent to slander and back-bite others, but when he went there, the faces of both he and his faithless master were blackened instead.

ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥

तड़ सुणिआ सभतु जगत विचि भाई वेमुखु सणै नफरै पउली पउदी फावा होइ कै उठि घरि आइआ ॥

Ta(rr) su(nn)iaa sabhatu jagat vichi bhaaee vemukhu sa(nn)ai napharai paulee paudee phaavaa hoi kai uthi ghari aaiaa ||

It was immediately heard throughout the whole world, O Siblings of Destiny, that this faithless man, along with his servant, was kicked and beaten with shoes; in humiliation, they got up and returned to their homes.

ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜੀਂ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥

अगै संगती कुड़मी वेमुखु रलणा न मिलै ता वहुटी भतीजीं फिरि आणि घरि पाइआ ॥

Agai sanggatee ku(rr)amee vemukhu rala(nn)aa na milai taa vahutee bhateejeen phiri aa(nn)i ghari paaiaa ||

The faithless baymukh was not allowed to mingle with others; his wife and niece then brought him home to lie down.

ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥

हलतु पलतु दोवै गए नित भुखा कूके तिहाइआ ॥

Halatu palatu dovai gae nit bhukhaa kooke tihaaiaa ||

He has lost both this world and the next; he cries out continually, in hunger and thirst.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥

धनु धनु सुआमी करता पुरखु है जिनि निआउ सचु बहि आपि कराइआ ॥

Dhanu dhanu suaamee karataa purakhu hai jini niaau sachu bahi aapi karaaiaa ||

Blessed, blessed is the Creator, the Primal Being, our Lord and Master; He Himself sits and dispenses true justice.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥

जो निंदा करे सतिगुर पूरे की सो साचै मारि पचाइआ ॥

Jo ninddaa kare satigur poore kee so saachai maari pachaaiaa ||

One who slanders the Perfect True Guru is punished and destroyed by the True Lord.

ਏਹੁ ਅਖਰੁ ਤਿਨਿ ਆਖਿਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਉਪਾਇਆ ॥੧॥

एहु अखरु तिनि आखिआ जिनि जगतु सभु उपाइआ ॥१॥

Ehu akharu tini aakhiaa jini jagatu sabhu upaaiaa ||1||

This Word is spoken by the One who created the whole universe. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥

साहिबु जिस का नंगा भुखा होवै तिस दा नफरु किथहु रजि खाए ॥

Saahibu jis kaa nanggaa bhukhaa hovai tis daa napharu kithahu raji khaae ||

One who has a poor beggar for a master - how can he be well-fed?

ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥

जि साहिब कै घरि वथु होवै सु नफरै हथि आवै अणहोदी किथहु पाए ॥

Ji saahib kai ghari vathu hovai su napharai hathi aavai a(nn)ahodee kithahu paae ||

If there is something in his master's house, he can get it; but how can he get what is not there?

ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥

जिस दी सेवा कीती फिरि लेखा मंगीऐ सा सेवा अउखी होई ॥

Jis dee sevaa keetee phiri lekhaa manggeeai saa sevaa aukhee hoee ||

Serving him, who will be called to answer for his account? That service is painful and useless.

ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

नानक सेवा करहु हरि गुर सफल दरसन की फिरि लेखा मंगै न कोई ॥२॥

Naanak sevaa karahu hari gur saphal darasan kee phiri lekhaa manggai na koee ||2||

O Nanak, serve the Guru, the Lord Incarnate; the Blessed Vision of His Darshan is profitable, and in the end, you shall not be called to account. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਜਨ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥

नानक वीचारहि संत जन चारि वेद कहंदे ॥

Naanak veechaarahi santt jan chaari ved kahandde ||

O Nanak, the Saints consider, and the four Vedas proclaim,

ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥

भगत मुखै ते बोलदे से वचन होवंदे ॥

Bhagat mukhai te bolade se vachan hovandde ||

That whatever the Lord's devotees utter with their mouths, shall come to pass.

ਪ੍ਰਗਟ ਪਹਾਰਾ ਜਾਪਦਾ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥

प्रगट पहारा जापदा सभि लोक सुणंदे ॥

Prgat pahaaraa jaapadaa sabhi lok su(nn)andde ||

He is manifest in His cosmic workshop. All people hear of this.

ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥

सुखु न पाइनि मुगध नर संत नालि खहंदे ॥

Sukhu na paaini mugadh nar santt naali khahandde ||

The stubborn men who fight with the Saints shall never find peace.

ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣੈ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥

ओइ लोचनि ओना गुणै नो ओइ अहंकारि सड़ंदे ॥

Oi lochani onaa gu(nn)ai no oi ahankkaari sa(rr)andde ||

The Saints seek to bless them with virtue, but they only burn in their egos.

ਓਇ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥

ओइ विचारे किआ करहि जा भाग धुरि मंदे ॥

Oi vichaare kiaa karahi jaa bhaag dhuri mandde ||

What can those wretched ones do, since, from the very beginning, their destiny is cursed with evil.

ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥

जो मारे तिनि पारब्रहमि से किसै न संदे ॥

Jo maare tini paarabrhami se kisai na sandde ||

Those who are struck down by the Supreme Lord God are of no use to anyone.

ਵੈਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥

वैरु करहि निरवैर नालि धरम निआइ पचंदे ॥

Vairu karahi niravair naali dharam niaai pachandde ||

Those who hate the One who has no hatred - according to the true justice of Dharma, they shall perish.

ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥

जो जो संति सरापिआ से फिरहि भवंदे ॥

Jo jo santti saraapiaa se phirahi bhavandde ||

Those who are cursed by the Saints will continue wandering aimlessly.

ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂੰ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੧੨॥

पेडु मुंढाहूं कटिआ तिसु डाल सुकंदे ॥१२॥

Pedu munddhaahoonn katiaa tisu daal sukandde ||12||

When the tree is cut off at its roots, the branches wither and die. ||12||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok Fourth Mehl:

ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਗੁਰੂ ਧਿਆਇਦਾ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥

अंतरि हरि गुरू धिआइदा वडी वडिआई ॥

Anttari hari guroo dhiaaidaa vadee vadiaaee ||

Great is the greatness of the Guru, who meditates on the Lord within.

ਤੁਸਿ ਦਿਤੀ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਘਟੈ ਨਾਹੀ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਕਿਸੈ ਦੀ ਘਟਾਈ ॥

तुसि दिती पूरै सतिगुरू घटै नाही इकु तिलु किसै दी घटाई ॥

Tusi ditee poorai satiguroo ghatai naahee iku tilu kisai dee ghataaee ||

By His Pleasure, the Lord has bestowed this upon the Perfect True Guru; it is not diminished one bit by anyone's efforts.

ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਾਂ ਝਖਿ ਝਖਿ ਮਰੈ ਸਭ ਲੋੁਕਾਈ ॥

सचु साहिबु सतिगुरू कै वलि है तां झखि झखि मरै सभ लोकाई ॥

Sachu saahibu satiguroo kai vali hai taan jhakhi jhakhi marai sabh laokaaee ||

The True Lord and Master is on the side of the True Guru; and so, all those who oppose Him waste away to death in anger, envy and conflict.

ਨਿੰਦਕਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ॥

निंदका के मुह काले करे हरि करतै आपि वधाई ॥

Ninddakaa ke muh kaale kare hari karatai aapi vadhaaee ||

The Lord, the Creator, blackens the faces of the slanderers, and increases the glory of the Guru.

ਜਿਉ ਜਿਉ ਨਿੰਦਕ ਨਿੰਦ ਕਰਹਿ ਤਿਉ ਤਿਉ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥

जिउ जिउ निंदक निंद करहि तिउ तिउ नित नित चड़ै सवाई ॥

Jiu jiu ninddak nindd karahi tiu tiu nit nit cha(rr)ai savaaee ||

As the slanderers spread their slander, so does the Guru's glory increase day by day.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਤਿਨਿ ਪੈਰੀ ਆਣਿ ਸਭ ਪਾਈ ॥੧॥

जन नानक हरि आराधिआ तिनि पैरी आणि सभ पाई ॥१॥

Jan naanak hari aaraadhiaa tini pairee aa(nn)i sabh paaee ||1||

Servant Nanak worships the Lord, who makes everyone fall at His Feet. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਤੀ ਗਣਤ ਜਿ ਰਖੈ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਗਇਆ ॥

सतिगुर सेती गणत जि रखै हलतु पलतु सभु तिस का गइआ ॥

Satigur setee ga(nn)at ji rakhai halatu palatu sabhu tis kaa gaiaa ||

One who enters into a calculated relationship with the True Guru loses everything, this world and the next.

ਨਿਤ ਝਹੀਆ ਪਾਏ ਝਗੂ ਸੁਟੇ ਝਖਦਾ ਝਖਦਾ ਝੜਿ ਪਇਆ ॥

नित झहीआ पाए झगू सुटे झखदा झखदा झड़ि पइआ ॥

Nit jhaheeaa paae jhagoo sute jhakhadaa jhakhadaa jha(rr)i paiaa ||

He grinds his teeth continually and foams at the mouth; screaming in anger, he perishes.

ਨਿਤ ਉਪਾਵ ਕਰੈ ਮਾਇਆ ਧਨ ਕਾਰਣਿ ਅਗਲਾ ਧਨੁ ਭੀ ਉਡਿ ਗਇਆ ॥

नित उपाव करै माइआ धन कारणि अगला धनु भी उडि गइआ ॥

Nit upaav karai maaiaa dhan kaara(nn)i agalaa dhanu bhee udi gaiaa ||

He continually chases after Maya and wealth, but even his own wealth flies away.

ਕਿਆ ਓਹੁ ਖਟੇ ਕਿਆ ਓਹੁ ਖਾਵੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਸਹਸਾ ਦੁਖੁ ਪਇਆ ॥

किआ ओहु खटे किआ ओहु खावै जिसु अंदरि सहसा दुखु पइआ ॥

Kiaa ohu khate kiaa ohu khaavai jisu anddari sahasaa dukhu paiaa ||

What shall he earn, and what shall he eat? Within his heart, there is only cynicism and pain.

ਨਿਰਵੈਰੈ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਰਚਾਏ ਸਭੁ ਪਾਪੁ ਜਗਤੈ ਕਾ ਤਿਨਿ ਸਿਰਿ ਲਇਆ ॥

निरवैरै नालि जि वैरु रचाए सभु पापु जगतै का तिनि सिरि लइआ ॥

Niravairai naali ji vairu rachaae sabhu paapu jagatai kaa tini siri laiaa ||

One who hates the One who has no hatred, shall bear the load of all the sins of the world on his head.

ਓਸੁ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਿੰਦਾ ਮੁਹਿ ਅੰਬੁ ਪਇਆ ॥

ओसु अगै पिछै ढोई नाही जिसु अंदरि निंदा मुहि अंबु पइआ ॥

Osu agai pichhai dhoee naahee jisu anddari ninddaa muhi ambbu paiaa ||

He shall find no shelter here or hereafter; his mouth blisters with the slander in his heart.

ਜੇ ਸੁਇਨੇ ਨੋ ਓਹੁ ਹਥੁ ਪਾਏ ਤਾ ਖੇਹੂ ਸੇਤੀ ਰਲਿ ਗਇਆ ॥

जे सुइने नो ओहु हथु पाए ता खेहू सेती रलि गइआ ॥

Je suine no ohu hathu paae taa khehoo setee rali gaiaa ||

If gold comes into his hands, it turns to dust.

ਜੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਫਿਰਿ ਓਹੁ ਆਵੈ ਤਾ ਪਿਛਲੇ ਅਉਗਣ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

जे गुर की सरणी फिरि ओहु आवै ता पिछले अउगण बखसि लइआ ॥

Je gur kee sara(nn)ee phiri ohu aavai taa pichhale auga(nn) bakhasi laiaa ||

But if he should come again to the Sanctuary of the Guru, then even his past sins shall be forgiven.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਗਇਆ ॥੨॥

जन नानक अनदिनु नामु धिआइआ हरि सिमरत किलविख पाप गइआ ॥२॥

Jan naanak anadinu naamu dhiaaiaa hari simarat kilavikh paap gaiaa ||2||

Servant Nanak meditates on the Naam, night and day. Remembering the Lord in meditation, wickedness and sins are erased. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂਹੈ ਸਚਾ ਸਚੁ ਤੂ ਸਭ ਦੂ ਉਪਰਿ ਤੂ ਦੀਬਾਣੁ ॥

तूहै सचा सचु तू सभ दू उपरि तू दीबाणु ॥

Toohai sachaa sachu too sabh doo upari too deebaa(nn)u ||

You are the Truest of the True; Your Regal Court is the most exalted of all.

ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸਚੁ ਸੇਵਨਿ ਸਚੇ ਤੇਰਾ ਮਾਣੁ ॥

जो तुधु सचु धिआइदे सचु सेवनि सचे तेरा माणु ॥

Jo tudhu sachu dhiaaide sachu sevani sache teraa maa(nn)u ||

Those who meditate on You, O True Lord, serve the Truth; O True Lord, they take pride in You.

ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਸਚੁ ਬੋਲਨਿ ਸਚੇ ਤੇਰਾ ਤਾਣੁ ॥

ओना अंदरि सचु मुख उजले सचु बोलनि सचे तेरा ताणु ॥

Onaa anddari sachu mukh ujale sachu bolani sache teraa taa(nn)u ||

Within them is the Truth; their faces are radiant, and they speak the Truth. O True Lord, You are their strength.

ਸੇ ਭਗਤ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥

से भगत जिनी गुरमुखि सालाहिआ सचु सबदु नीसाणु ॥

Se bhagat jinee guramukhi saalaahiaa sachu sabadu neesaa(nn)u ||

Those who, as Gurmukh, praise You are Your devotees; they have the insignia and the banner of the Shabad, the True Word of God.

ਸਚੁ ਜਿ ਸਚੇ ਸੇਵਦੇ ਤਿਨ ਵਾਰੀ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੧੩॥

सचु जि सचे सेवदे तिन वारी सद कुरबाणु ॥१३॥

Sachu ji sache sevade tin vaaree sad kurabaa(nn)u ||13||

I am truly a sacrifice, forever devoted to those who serve the True Lord. ||13||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਧੁਰਿ ਮਾਰੇ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੇਈ ਹੁਣਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ॥

धुरि मारे पूरै सतिगुरू सेई हुणि सतिगुरि मारे ॥

Dhuri maare poorai satiguroo seee hu(nn)i satiguri maare ||

Those who were cursed by the Perfect True Guru, from the very beginning, are even now cursed by the True Guru.

ਜੇ ਮੇਲਣ ਨੋ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਨ ਦੇਈ ਮਿਲਣ ਕਰਤਾਰੇ ॥

जे मेलण नो बहुतेरा लोचीऐ न देई मिलण करतारे ॥

Je mela(nn) no bahuteraa locheeai na deee mila(nn) karataare ||

Even though they may have a great longing to associate with the Guru, the Creator does not allow it.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹਨਿ ਵਿਚਿ ਸੰਗਤਿ ਗੁਰਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥

सतसंगति ढोई ना लहनि विचि संगति गुरि वीचारे ॥

Satasanggati dhoee naa lahani vichi sanggati guri veechaare ||

They shall not find shelter in the Sat Sangat, the True Congregation; in the Sangat, the Guru has proclaimed this.

ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਹੁਣਿ ਓਨਾ ਨੋ ਤਿਸੁ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੇ ॥

कोई जाइ मिलै हुणि ओना नो तिसु मारे जमु जंदारे ॥

Koee jaai milai hu(nn)i onaa no tisu maare jamu janddaare ||

Whoever goes out to meet them now, will be destroyed by the tyrant, the Messenger of Death.

ਗੁਰਿ ਬਾਬੈ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਫਿਟੇ ਗੁਰਿ ਅੰਗਦਿ ਕੀਤੇ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥

गुरि बाबै फिटके से फिटे गुरि अंगदि कीते कूड़िआरे ॥

Guri baabai phitake se phite guri anggadi keete koo(rr)iaare ||

Those who were condemned by Guru Nanak were declared counterfeit by Guru Angad as well.

ਗੁਰਿ ਤੀਜੀ ਪੀੜੀ ਵੀਚਾਰਿਆ ਕਿਆ ਹਥਿ ਏਨਾ ਵੇਚਾਰੇ ॥

गुरि तीजी पीड़ी वीचारिआ किआ हथि एना वेचारे ॥

Guri teejee pee(rr)ee veechaariaa kiaa hathi enaa vechaare ||

The Guru of the third generation thought, ""What lies in the hands of these poor people?""

ਗੁਰੁ ਚਉਥੀ ਪੀੜੀ ਟਿਕਿਆ ਤਿਨਿ ਨਿੰਦਕ ਦੁਸਟ ਸਭਿ ਤਾਰੇ ॥

गुरु चउथी पीड़ी टिकिआ तिनि निंदक दुसट सभि तारे ॥

Guru chauthee pee(rr)ee tikiaa tini ninddak dusat sabhi taare ||

The Guru of the fourth generation saved all these slanderers and evil-doers.

ਕੋਈ ਪੁਤੁ ਸਿਖੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰੇ ॥

कोई पुतु सिखु सेवा करे सतिगुरू की तिसु कारज सभि सवारे ॥

Koee putu sikhu sevaa kare satiguroo kee tisu kaaraj sabhi savaare ||

If any son or Sikh serves the True Guru, then all of his affairs will be resolved.

ਜੋ ਇਛੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ਪੁਤੁ ਧਨੁ ਲਖਮੀ ਖੜਿ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥

जो इछै सो फलु पाइसी पुतु धनु लखमी खड़ि मेले हरि निसतारे ॥

Jo ichhai so phalu paaisee putu dhanu lakhamee kha(rr)i mele hari nisataare ||

He obtains the fruits of his desires - children, wealth, property, union with the Lord and emancipation.

ਸਭਿ ਨਿਧਾਨ ਸਤਿਗੁਰੂ ਵਿਚਿ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥

सभि निधान सतिगुरू विचि जिसु अंदरि हरि उर धारे ॥

Sabhi nidhaan satiguroo vichi jisu anddari hari ur dhaare ||

All treasures are in the True Guru, who has enshrined the Lord within the heart.

ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਲਿਖਿਆ ਲਿਖਤੁ ਲਿਲਾਰੇ ॥

सो पाए पूरा सतिगुरू जिसु लिखिआ लिखतु लिलारे ॥

So paae pooraa satiguroo jisu likhiaa likhatu lilaare ||

He alone obtains the Perfect True Guru, on whose forehead such blessed destiny is pre-ordained.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮਾਗੈ ਧੂੜਿ ਤਿਨ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਮਿਤ ਪਿਆਰੇ ॥੧॥

जनु नानकु मागै धूड़ि तिन जो गुरसिख मित पिआरे ॥१॥

Janu naanaku maagai dhoo(rr)i tin jo gurasikh mit piaare ||1||

Servant Nanak begs for the dust of the feet of those GurSikhs who love the Lord, their Friend. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥

जिन कउ आपि देइ वडिआई जगतु भी आपे आणि तिन कउ पैरी पाए ॥

Jin kau aapi dei vadiaaee jagatu bhee aape aa(nn)i tin kau pairee paae ||

The Lord Himself bestows glorious greatness; He Himself causes the world to come and fall at their feet.

ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥

डरीऐ तां जे किछु आप दू कीचै सभु करता आपणी कला वधाए ॥

Dareeai taan je kichhu aap doo keechai sabhu karataa aapa(nn)ee kalaa vadhaae ||

We should only be afraid, if we try to do things by ourselves; the Creator is increasing His Power in every way.

ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥

देखहु भाई एहु अखाड़ा हरि प्रीतम सचे का जिनि आपणै जोरि सभि आणि निवाए ॥

Dekhahu bhaaee ehu akhaa(rr)aa hari preetam sache kaa jini aapa(nn)ai jori sabhi aa(nn)i nivaae ||

Behold, O Siblings of Destiny: this is the Arena of the Beloved True Lord; His power brings everyone to bow in humility.

ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥

आपणिआ भगता की रख करे हरि सुआमी निंदका दुसटा के मुह काले कराए ॥

Aapa(nn)iaa bhagataa kee rakh kare hari suaamee ninddakaa dusataa ke muh kaale karaae ||

The Lord, our Lord and Master, preserves and protects His devotees; He blackens the faces of the slanderers and evil-doers.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥

सतिगुर की वडिआई नित चड़ै सवाई हरि कीरति भगति नित आपि कराए ॥

Satigur kee vadiaaee nit cha(rr)ai savaaee hari keerati bhagati nit aapi karaae ||

The glorious greatness of the True Guru increases day by day; the Lord inspires His devotees to continually sing the Kirtan of His Praises.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥

अनदिनु नामु जपहु गुरसिखहु हरि करता सतिगुरु घरी वसाए ॥

Anadinu naamu japahu gurasikhahu hari karataa satiguru gharee vasaae ||

O GurSikhs, chant the Naam, the Name of the Lord, night and day; through the True Guru, the Creator Lord will come to dwell within the home of your inner being.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥

सतिगुर की बाणी सति सति करि जाणहु गुरसिखहु हरि करता आपि मुहहु कढाए ॥

Satigur kee baa(nn)ee sati sati kari jaa(nn)ahu gurasikhahu hari karataa aapi muhahu kadhaae ||

O GurSikhs, know that the Bani, the Word of the True Guru, is true, absolutely true. The Creator Lord Himself causes the Guru to chant it.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥

गुरसिखा के मुह उजले करे हरि पिआरा गुर का जैकारु संसारि सभतु कराए ॥

Gurasikhaa ke muh ujale kare hari piaaraa gur kaa jaikaaru sanssaari sabhatu karaae ||

The Beloved Lord makes the faces of His GurSikhs radiant; He makes the whole world applaud and acclaim the Guru.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥

जनु नानकु हरि का दासु है हरि दासन की हरि पैज रखाए ॥२॥

Janu naanaku hari kaa daasu hai hari daasan kee hari paij rakhaae ||2||

Servant Nanak is the slave of the Lord; the Lord Himself preserves the honor of His slave. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥

तू सचा साहिबु आपि है सचु साह हमारे ॥

Too sachaa saahibu aapi hai sachu saah hamaare ||

O My True Lord and Master, You Yourself are my True Lord King.

ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥

सचु पूजी नामु द्रिड़ाइ प्रभ वणजारे थारे ॥

Sachu poojee naamu dri(rr)aai prbh va(nn)ajaare thaare ||

Please, implant within me the true treasure of Your Name; O God, I am Your merchant.

ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥

सचु सेवहि सचु वणंजि लैहि गुण कथह निरारे ॥

Sachu sevahi sachu va(nn)anjji laihi gu(nn) kathah niraare ||

I serve the True One, and deal in the True One; I chant Your Wondrous Praises.

ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥

सेवक भाइ से जन मिले गुर सबदि सवारे ॥

Sevak bhaai se jan mile gur sabadi savaare ||

Those humble beings who serve the Lord with love meet Him; they are adorned with the Word of the Guru's Shabad.

ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥

तू सचा साहिबु अलखु है गुर सबदि लखारे ॥१४॥

Too sachaa saahibu alakhu hai gur sabadi lakhaare ||14||

O my True Lord and Master, You are unknowable; through the Word of the Guru's Shabad, You are known. ||14||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥

जिसु अंदरि ताति पराई होवै तिस दा कदे न होवी भला ॥

Jisu anddari taati paraaee hovai tis daa kade na hovee bhalaa ||

One whose heart is filled with jealousy of others, never comes to any good.

ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥

ओस दै आखिऐ कोई न लगै नित ओजाड़ी पूकारे खला ॥

Os dai aakhiai koee na lagai nit ojaa(rr)ee pookaare khalaa ||

No one pays any attention to what he says; he is just a fool, crying out endlessly in the wilderness.

ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥

जिसु अंदरि चुगली चुगलो वजै कीता करतिआ ओस दा सभु गइआ ॥

Jisu anddari chugalee chugalo vajai keetaa karatiaa os daa sabhu gaiaa ||

One whose heart is filled with malicious gossip, is known as a malicious gossip; everything he does is in vain.

ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥

नित चुगली करे अणहोदी पराई मुहु कढि न सकै ओस दा काला भइआ ॥

Nit chugalee kare a(nn)ahodee paraaee muhu kadhi na sakai os daa kaalaa bhaiaa ||

Night and day, he continually gossips about others; his face has been blackened, and he cannot show it to anyone.

ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥

करम धरती सरीरु कलिजुग विचि जेहा को बीजे तेहा को खाए ॥

Karam dharatee sareeru kalijug vichi jehaa ko beeje tehaa ko khaae ||

The body is the field of action, in this Dark Age of Kali Yuga; as you plant, so shall you harvest.

ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥

गला उपरि तपावसु न होई विसु खाधी ततकाल मरि जाए ॥

Galaa upari tapaavasu na hoee visu khaadhee tatakaal mari jaae ||

Justice is not passed on mere words; if someone eats poison, he dies.

ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥

भाई वेखहु निआउ सचु करते का जेहा कोई करे तेहा कोई पाए ॥

Bhaaee vekhahu niaau sachu karate kaa jehaa koee kare tehaa koee paae ||

O Siblings of Destiny, behold the justice of the True Creator; as people act, so they are rewarded.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥

जन नानक कउ सभ सोझी पाई हरि दर कीआ बाता आखि सुणाए ॥१॥

Jan naanak kau sabh sojhee paaee hari dar keeaa baataa aakhi su(nn)aae ||1||

The Lord has bestowed total understanding upon servant Nanak; he speaks and proclaims the words of the Lord's Court. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥

होदै परतखि गुरू जो विछुड़े तिन कउ दरि ढोई नाही ॥

Hodai paratakhi guroo jo vichhu(rr)e tin kau dari dhoee naahee ||

Those who separate themselves from the Guru, in spite of His Constant Presence - they find no place of rest in the Court of the Lord.

ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥

कोई जाइ मिलै तिन निंदका मुह फिके थुक थुक मुहि पाही ॥

Koee jaai milai tin ninddakaa muh phike thuk thuk muhi paahee ||

If someone goes to meet with those dull-faced slanderers, he will find their faces covered with spit.

ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥

जो सतिगुरि फिटके से सभ जगति फिटके नित भ्मभल भूसे खाही ॥

Jo satiguri phitake se sabh jagati phitake nit bhambbhal bhoose khaahee ||

Those who are cursed by the True Guru, are cursed by all the world. They wander around endlessly.

ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥

जिन गुरु गोपिआ आपणा से लैदे ढहा फिराही ॥

Jin guru gopiaa aapa(nn)aa se laide dhahaa phiraahee ||

Those who do not publicly affirm their Guru wander around, moaning and groaning.

ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥

तिन की भुख कदे न उतरै नित भुखा भुख कूकाही ॥

Tin kee bhukh kade na utarai nit bhukhaa bhukh kookaahee ||

Their hunger shall never depart; afflicted by constant hunger, they cry out in pain.

ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥

ओना दा आखिआ को ना सुणै नित हउले हउलि मराही ॥

Onaa daa aakhiaa ko naa su(nn)ai nit haule hauli maraahee ||

No one hears what they have to say; they live in constant fear and terror, until they finally die.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥

सतिगुर की वडिआई वेखि न सकनी ओना अगै पिछै थाउ नाही ॥

Satigur kee vadiaaee vekhi na sakanee onaa agai pichhai thaau naahee ||

They cannot bear the glorious greatness of the True Guru, and they find no place of rest, here or hereafter.

ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥

जो सतिगुरि मारे तिन जाइ मिलहि रहदी खुहदी सभ पति गवाही ॥

Jo satiguri maare tin jaai milahi rahadee khuhadee sabh pati gavaahee ||

Those who go out to meet with those who have been cursed by the True Guru, lose all remnants of their honor.

ਓਇ ਅਗੈ ਕੁਸਟੀ ਗੁਰ ਕੇ ਫਿਟਕੇ ਜਿ ਓਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਕੁਸਟੁ ਉਠਾਹੀ ॥

ओइ अगै कुसटी गुर के फिटके जि ओसु मिलै तिसु कुसटु उठाही ॥

Oi agai kusatee gur ke phitake ji osu milai tisu kusatu uthaahee ||

They have already become like lepers; cursed by the Guru, whoever meets them is also afflicted with leprosy.

ਹਰਿ ਤਿਨ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਨਾ ਕਰਹੁ ਜੋ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਚਿਤੁ ਲਾਹੀ ॥

हरि तिन का दरसनु ना करहु जो दूजै भाइ चितु लाही ॥

Hari tin kaa darasanu naa karahu jo doojai bhaai chitu laahee ||

O Lord, I pray that I may not even catch sight of those, who focus their consciousness on the love of duality.

ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਹੁ ਚਾਰਾ ਨਾਹੀ ॥

धुरि करतै आपि लिखि पाइआ तिसु नालि किहु चारा नाही ॥

Dhuri karatai aapi likhi paaiaa tisu naali kihu chaaraa naahee ||

That which the Creator pre-ordained from the very beginning - there can be no escape from that.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿ ਤੂ ਤਿਸੁ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕਾਹੀ ॥

जन नानक नामु अराधि तू तिसु अपड़ि को न सकाही ॥

Jan naanak naamu araadhi too tisu apa(rr)i ko na sakaahee ||

O servant Nanak, worship and adore the Naam, the Name of the Lord; no one can equal it.

ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਨਿਤ ਸਵਾਈ ਚੜੈ ਚੜਾਹੀ ॥੨॥

नावै की वडिआई वडी है नित सवाई चड़ै चड़ाही ॥२॥

Naavai kee vadiaaee vadee hai nit savaaee cha(rr)ai cha(rr)aahee ||2||

Great is the greatness of His Name; it increases, day by day. ||2||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਜਿ ਹੋਂਦੈ ਗੁਰੂ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੋਈ ॥

जि होंदै गुरू बहि टिकिआ तिसु जन की वडिआई वडी होई ॥

Ji hondai guroo bahi tikiaa tisu jan kee vadiaaee vadee hoee ||

Great is the greatness of that humble being, whom the Guru Himself anointed in His Presence.

ਤਿਸੁ ਕਉ ਜਗਤੁ ਨਿਵਿਆ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਇਆ ਜਸੁ ਵਰਤਿਆ ਲੋਈ ॥

तिसु कउ जगतु निविआ सभु पैरी पइआ जसु वरतिआ लोई ॥

Tisu kau jagatu niviaa sabhu pairee paiaa jasu varatiaa loee ||

All the world comes and bows to him, falling at his feet. His praises spread throughout the world.

ਤਿਸ ਕਉ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹਿ ਜਿਸ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿਆ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਸੋ ਪੂਰਾ ਹੋਈ ॥

तिस कउ खंड ब्रहमंड नमसकारु करहि जिस कै मसतकि हथु धरिआ गुरि पूरै सो पूरा होई ॥

Tis kau khandd brhamandd namasakaaru karahi jis kai masataki hathu dhariaa guri poorai so pooraa hoee ||

The galaxies and solar systems bow in reverence to him; the Perfect Guru has placed His hand upon his head, and he has become perfect.

ਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕੋਈ ॥

गुर की वडिआई नित चड़ै सवाई अपड़ि को न सकोई ॥

Gur kee vadiaaee nit cha(rr)ai savaaee apa(rr)i ko na sakoee ||

The glorious greatness of the Guru increases day by day; no one can equal it.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਆਪੇ ਪੈਜ ਰਖੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੩॥

जनु नानकु हरि करतै आपि बहि टिकिआ आपे पैज रखै प्रभु सोई ॥३॥

Janu naanaku hari karatai aapi bahi tikiaa aape paij rakhai prbhu soee ||3||

O servant Nanak, the Creator Lord Himself established him; God preserves his honor. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਅਪਾਰੁ ਹੈ ਅੰਦਰਿ ਹਟਨਾਲੇ ॥

काइआ कोटु अपारु है अंदरि हटनाले ॥

Kaaiaa kotu apaaru hai anddari hatanaale ||

The human body is a great fortress, with its shops and streets within.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਉਦਾ ਜੋ ਕਰੇ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਲੇ ॥

गुरमुखि सउदा जो करे हरि वसतु समाले ॥

Guramukhi saudaa jo kare hari vasatu samaale ||

The Gurmukh who comes to trade gathers the cargo of the Lord's Name.

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਵਣਜੀਐ ਹੀਰੇ ਪਰਵਾਲੇ ॥

नामु निधानु हरि वणजीऐ हीरे परवाले ॥

Naamu nidhaanu hari va(nn)ajeeai heere paravaale ||

He deals in the treasure of the Lord's Name, the jewels and the diamonds.

ਵਿਣੁ ਕਾਇਆ ਜਿ ਹੋਰ ਥੈ ਧਨੁ ਖੋਜਦੇ ਸੇ ਮੂੜ ਬੇਤਾਲੇ ॥

विणु काइआ जि होर थै धनु खोजदे से मूड़ बेताले ॥

Vi(nn)u kaaiaa ji hor thai dhanu khojade se moo(rr) betaale ||

Those who search for this treasure outside of the body, in other places, are foolish demons.

ਸੇ ਉਝੜਿ ਭਰਮਿ ਭਵਾਈਅਹਿ ਜਿਉ ਝਾੜ ਮਿਰਗੁ ਭਾਲੇ ॥੧੫॥

से उझड़ि भरमि भवाईअहि जिउ झाड़ मिरगु भाले ॥१५॥

Se ujha(rr)i bharami bhavaaeeahi jiu jhaa(rr) miragu bhaale ||15||

They wander around in the wilderness of doubt, like the deer who searches for the musk in the bushes. ||15||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

सलोक मः ४ ॥

Salok M: 4 ||

Shalok, Fourth Mehl:

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੁ ਅਉਖਾ ਜਗ ਮਹਿ ਹੋਇਆ ॥

जो निंदा करे सतिगुर पूरे की सु अउखा जग महि होइआ ॥

Jo ninddaa kare satigur poore kee su aukhaa jag mahi hoiaa ||

One who slanders the Perfect True Guru, shall have difficulty in this world.

ਨਰਕ ਘੋਰੁ ਦੁਖ ਖੂਹੁ ਹੈ ਓਥੈ ਪਕੜਿ ਓਹੁ ਢੋਇਆ ॥

नरक घोरु दुख खूहु है ओथै पकड़ि ओहु ढोइआ ॥

Narak ghoru dukh khoohu hai othai paka(rr)i ohu dhoiaa ||

He is caught and thrown into the most horrible hell, the well of pain and suffering.

ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਕੋ ਨ ਸੁਣੇ ਓਹੁ ਅਉਖਾ ਹੋਇ ਹੋਇ ਰੋਇਆ ॥

कूक पुकार को न सुणे ओहु अउखा होइ होइ रोइआ ॥

Kook pukaar ko na su(nn)e ohu aukhaa hoi hoi roiaa ||

No one listens to his shrieks and cries; he cries out in pain and misery.

ਓਨਿ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਖੋਇਆ ॥

ओनि हलतु पलतु सभु गवाइआ लाहा मूलु सभु खोइआ ॥

Oni halatu palatu sabhu gavaaiaa laahaa moolu sabhu khoiaa ||

He totally loses this world and the next; he has lost all of his investment and profit.

ਓਹੁ ਤੇਲੀ ਸੰਦਾ ਬਲਦੁ ਕਰਿ ਨਿਤ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਪ੍ਰਭਿ ਜੋਇਆ ॥

ओहु तेली संदा बलदु करि नित भलके उठि प्रभि जोइआ ॥

Ohu telee sanddaa baladu kari nit bhalake uthi prbhi joiaa ||

He is like the ox at the oil-press; each morning when he rises, God places the yoke upon him.

ਹਰਿ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇਆ ॥

हरि वेखै सुणै नित सभु किछु तिदू किछु गुझा न होइआ ॥

Hari vekhai su(nn)ai nit sabhu kichhu tidoo kichhu gujhaa na hoiaa ||

The Lord always sees and hears everything; nothing can be concealed from Him.

ਜੈਸਾ ਬੀਜੇ ਸੋ ਲੁਣੈ ਜੇਹਾ ਪੁਰਬਿ ਕਿਨੈ ਬੋਇਆ ॥

जैसा बीजे सो लुणै जेहा पुरबि किनै बोइआ ॥

Jaisaa beeje so lu(nn)ai jehaa purabi kinai boiaa ||

As you plant, so shall you harvest, according to what you planted in the past.

ਜਿਸੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਚਰਣ ਧੋਇਆ ॥

जिसु क्रिपा करे प्रभु आपणी तिसु सतिगुर के चरण धोइआ ॥

Jisu kripaa kare prbhu aapa(nn)ee tisu satigur ke chara(nn) dhoiaa ||

One who is blessed by God's Grace washes the feet of the True Guru.

ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪਿਛੈ ਤਰਿ ਗਇਆ ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਕਾਠ ਸੰਗੋਇਆ ॥

गुर सतिगुर पिछै तरि गइआ जिउ लोहा काठ संगोइआ ॥

Gur satigur pichhai tari gaiaa jiu lohaa kaath sanggoiaa ||

He is carried across by the Guru, the True Guru, like iron which is carried across by wood.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇਆ ॥੧॥

जन नानक नामु धिआइ तू जपि हरि हरि नामि सुखु होइआ ॥१॥

Jan naanak naamu dhiaai too japi hari hari naami sukhu hoiaa ||1||

O servant Nanak, meditate on the Naam, the Name of the Lord; chanting the Name of the Lord, Har, Har, peace is obtained. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

मः ४ ॥

M:h 4 ||

Fourth Mehl:

ਵਡਭਾਗੀਆ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥

वडभागीआ सोहागणी जिना गुरमुखि मिलिआ हरि राइ ॥

Vadabhaageeaa sohaaga(nn)ee jinaa guramukhi miliaa hari raai ||

Very fortunate is the soul-bride, who, as Gurmukh, meets the Lord, her King.

ਅੰਤਰ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੀਆ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

अंतर जोति प्रगासीआ नानक नामि समाइ ॥२॥

Anttar joti prgaaseeaa naanak naami samaai ||2||

Her inner being is illuminated with His Divine Light; O Nanak, she is absorbed in His Name. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਸਭੁ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਿਚਿ ਜੋਤਿ ॥

इहु सरीरु सभु धरमु है जिसु अंदरि सचे की विचि जोति ॥

Ihu sareeru sabhu dharamu hai jisu anddari sache kee vichi joti ||

This body is the home of Dharma; the Divine Light of the True Lord is within it.

ਗੁਹਜ ਰਤਨ ਵਿਚਿ ਲੁਕਿ ਰਹੇ ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕੁ ਕਢੈ ਖੋਤਿ ॥

गुहज रतन विचि लुकि रहे कोई गुरमुखि सेवकु कढै खोति ॥

Guhaj ratan vichi luki rahe koee guramukhi sevaku kadhai khoti ||

Hidden within it are the jewels of mystery; how rare is that Gurmukh, that selfless servant, who digs them out.

ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਤਾਂ ਇਕੁ ਰਵਿਆ ਇਕੋ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ॥

सभु आतम रामु पछाणिआ तां इकु रविआ इको ओति पोति ॥

Sabhu aatam raamu pachhaa(nn)iaa taan iku raviaa iko oti poti ||

When someone realizes the All-pervading Soul, then he sees the One and Only Lord permeating, through and through.