ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ਕਾਲੁ ਵਿਧਉਸਿਆ ॥

सचा सबदु बीचारि कालु विधउसिआ ॥

Sachaa sabadu beechaari kaalu vidhausiaa ||

ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ ਸੱਚਾ ਗੁਰ-ਸ਼ਬਦ ਵੀਚਾਰ ਕੇ (ਆਤਮਕ) ਮੌਤ (ਦਾ ਡਰ) ਦੂਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।

सत्यस्वरूप ब्रह्म का चिन्तन करने से उसने काल (मृत्यु) को नष्ट कर दिया है।

Reflecting on the True Word of the Shabad, death is overcome.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਢਾਢੀ ਕਥੇ ਅਕਥੁ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥

ढाढी कथे अकथु सबदि सवारिआ ॥

Dhaadhee kathe akathu sabadi savaariaa ||

ਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਸੁਧਰਿਆ ਹੋਇਆ ਢਾਢੀ ਅਕੱਥ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ।

यशोगान करने वाला चारण अकथनीय प्रभु की महिमा बखान करता है और प्रभु नाम से श्रृंगारा गया है अर्थात् उसका जन्म सफल हो गया है।

Speaking the Unspoken Speech of the Lord, one is adorned with the Word of His Shabad.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਹਿ ਰਾਸਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮਿਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨੩॥

नानक गुण गहि रासि हरि जीउ मिले पिआरिआ ॥२३॥

Naanak gu(nn) gahi raasi hari jeeu mile piaariaa ||23||

(ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ), ਹੇ ਨਾਨਕ! ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੨੩॥

हे नानक ! शुभ गुणों की पूँजी पकड़ कर रखने से उसने पूज्य परमेश्वर हरि से भेंट कर ली है॥ २३॥

Nanak holds tight to the Treasure of Virtue, and meets with the Dear, Beloved Lord. ||23||

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

श्लोक महला १॥

Shalok, First Mehl:

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਖਤਿਅਹੁ ਜੰਮੇ ਖਤੇ ਕਰਨਿ ਤ ਖਤਿਆ ਵਿਚਿ ਪਾਹਿ ॥

खतिअहु जमे खते करनि त खतिआ विचि पाहि ॥

Khatiahu jamme khate karani ta khatiaa vichi paahi ||

ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ (ਜੋ ਜੀਵ) ਜੰਮਦੇ ਹਨ, (ਇਥੇ ਭੀ) ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ (ਅਗਾਂਹ ਭੀ ਇਹਨਾਂ ਕੀਤੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਕਰਕੇ) ਪਾਪਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ।

हम जीवों के जन्म पूर्वकृत किए पापों के कारण हुए हैं। हम जन्म लेकर अब फिर पाप किए जा रहे हैं और अगले जन्मों में भी हम पाप कर्मो में ही पड़ेंगे।

Born because of the karma of their past mistakes, they make more mistakes, and fall into mistakes.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਧੋਤੇ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰਹਿ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਹਿ ॥

धोते मूलि न उतरहि जे सउ धोवण पाहि ॥

Dhote mooli na utarahi je sau dhova(nn) paahi ||

ਇਹ ਪਾਪ ਧੋਤਿਆਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉਤਰਦੇ ਭਾਵੇਂ ਸੌ ਧੋਣ ਧੋਈਏ (ਭਾਵ, ਭਾਵੇਂ ਸੌ ਵਾਰੀ ਧੋਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰੀਏ) ।

हमारे यह पाप धर्म-कर्म करने से बिल्कुल ही नहीं मिटते, चाहे हम हजारों बार तीर्थ-स्नान करके पाप धोने का प्रयास ही कर लें।

By washing, their pollution is not removed, even though they may wash hundreds of times.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਬਖਸੀਅਹਿ ਨਾਹਿ ਤ ਪਾਹੀ ਪਾਹਿ ॥੧॥

नानक बखसे बखसीअहि नाहि त पाही पाहि ॥१॥

Naanak bakhase bakhaseeahi naahi ta paahee paahi ||1||

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਹਰ ਕਰੇ (ਤਾਂ ਇਹ ਪਾਪ) ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜੁੱਤੀਆਂ ਹੀ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥੧॥

हे नानक ! यदि प्रभु क्षमादान कर दें तो यह पाप क्षमा कर दिए जाते हैं, अन्यथा अत्यन्त प्रताड़ना मिलती है॥ १ ॥

O Nanak, if God forgives, they are forgiven; otherwise, they are kicked and beaten. ||1||

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

महला १॥

First Mehl:

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਨਕ ਬੋਲਣੁ ਝਖਣਾ ਦੁਖ ਛਡਿ ਮੰਗੀਅਹਿ ਸੁਖ ॥

नानक बोलणु झखणा दुख छडि मंगीअहि सुख ॥

Naanak bola(nn)u jhakha(nn)aa dukh chhadi manggeeahi sukh ||

ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਇਹ ਜੋ) ਦੁਖ ਛੱਡ ਕੇ ਸੁਖ ਪਏ ਮੰਗਦੇ ਹਨ, ਅਜੇਹਾ ਬੋਲਣਾ ਸਿਰ ਖਪਾਈ ਹੀ ਹੈ ।

हे नानक ! यदि हम भगवान से दुखों को छोड़कर सुख ही माँगें, तो यह बोलना व्यर्थ ही है।

O Nanak, it is absurd to ask to be spared from pain by begging for comfort.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੁਇ ਦਰਿ ਕਪੜੇ ਪਹਿਰਹਿ ਜਾਇ ਮਨੁਖ ॥

सुखु दुखु दुइ दरि कपड़े पहिरहि जाइ मनुख ॥

Sukhu dukhu dui dari kapa(rr)e pahirahi jaai manukh ||

ਸੁਖ ਤੇ ਦੁਖ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦਰ ਤੋਂ ਕੱਪੜੇ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜੋ, ਮਨੁੱਖ ਜਨਮ ਲੈ ਕੇ ਇਥੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸੁਖਾਂ ਤੇ ਚੱਕਰ ਹਰੇਕ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ) ।

सुख एवं दुख यह दोनों ही भगवान के दरबार से मिले हुए वस्त्र हैं, जिन्हें मानव दुनिया में आकर पहनता है।

Pleasure and pain are the two garments given, to be worn in the Court of the Lord.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਜਿਥੈ ਬੋਲਣਿ ਹਾਰੀਐ ਤਿਥੈ ਚੰਗੀ ਚੁਪ ॥੨॥

जिथै बोलणि हारीऐ तिथै चंगी चुप ॥२॥

Jithai bola(nn)i haareeai tithai changgee chup ||2||

ਸੋ ਜਿਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਗਿਲਾ ਕੀਤਿਆਂ (ਅੰਤ) ਹਾਰ ਹੀ ਮੰਨਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਓਥੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹੈ (ਭਾਵ ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ ਤੁਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ) ॥੨॥

जहाँ बोलने से पराजित ही होना है, वहाँ चुप रहने में ही भलाई है॥ २॥

Where you are bound to lose by speaking, there, you ought to remain silent. ||2||

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

पउड़ी॥

Pauree:

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਦੇਖਿ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ॥

चारे कुंडा देखि अंदरु भालिआ ॥

Chaare kunddaa dekhi anddaru bhaaliaa ||

ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਚਾਰੇ ਤਰਫਾਂ ਵੇਖ ਕੇ (ਭਾਵ, ਬਾਹਰ ਚਵੀਂ ਪਾਸੀਂ ਭਟਕਣਾ ਛੱਡ ਕੇ) ਆਪਣਾ ਅੰਦਰ ਭਾਲਦਾ ਹੈ,

चारों दिशाओं में ढूंढने के पश्चात मैंने परमात्मा को अपने हृदय में ही ढूंढ लिया है।

After looking around in the four directions, I looked within my own self.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਚੈ ਪੁਰਖਿ ਅਲਖਿ ਸਿਰਜਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥

सचै पुरखि अलखि सिरजि निहालिआ ॥

Sachai purakhi alakhi siraji nihaaliaa ||

(ਉਸ ਨੂੰ ਦਿੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਸੱਚੇ ਅਲੱਖ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੇ (ਜਗਤ) ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕੀਤੀ ਹੈ (ਭਾਵ, ਸੰਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ) ।

उस अलक्ष्य, सद्पुरुष एवं सृष्टिकर्ता को देखकर कृतार्थ हो गया हूँ।

There, I saw the True, Invisible Lord Creator.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਉਝੜਿ ਭੁਲੇ ਰਾਹ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ॥

उझड़ि भुले राह गुरि वेखालिआ ॥

Ujha(rr)i bhule raah guri vekhaaliaa ||

ਕੁਰਾਹੇ ਭਟਕ ਰਹੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨੇ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ (ਰਾਹ ਗੁਰੂ ਵਿਖਾਂਦਾ ਹੈ) ।

मैं उजाड़ संसार में भटक गया था लेकिन गुरदेव ने मुझे सद्मार्ग दिखा दिया है।

I was wandering in the wilderness, but now the Guru has shown me the Way.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰ ਸਚੇ ਵਾਹੁ ਸਚੁ ਸਮਾਲਿਆ ॥

सतिगुर सचे वाहु सचु समालिआ ॥

Satigur sache vaahu sachu samaaliaa ||

ਸੱਚੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੇ ਹੈ (ਜਿਸ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਸਿਮਰੀਦਾ ਹੈ ।

सत्य के पुंज सतिगुरु धन्य हैं, जिनकी दया से मैंने सत्य स्वरूप परमात्मा की आराधना की है।

Hail to the True, True Guru, through whom we merge in the Truth.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਪਾਇਆ ਰਤਨੁ ਘਰਾਹੁ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥

पाइआ रतनु घराहु दीवा बालिआ ॥

Paaiaa ratanu gharaahu deevaa baaliaa ||

(ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਗਿਆਨ ਦਾ) ਦੀਵਾ ਜਗਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਹੀ (ਨਾਮ-) ਰਤਨ ਲੱਭ ਪਿਆ ਹੈ ।

सतिगुरु ने मेरे अन्तर्मन में ही ज्ञान रूपी दीपक प्रज्वलित कर दिया है, जिससे मैंने अपने हृदय-घर में नाम रूपी रत्न को पा लिया है।

I have found the jewel within the home of my own self; the lamp within has been lit.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿ ਸੁਖੀਏ ਸਚ ਵਾਲਿਆ ॥

सचै सबदि सलाहि सुखीए सच वालिआ ॥

Sachai sabadi salaahi sukheee sach vaaliaa ||

(ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਆ ਕੇ) ਸੱਚੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਕੇ (ਮਨੁੱਖ) ਸੁਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਖਸਮ ਵਾਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।

गुरु के शब्द द्वारा सत्यस्वरूप परमात्मा की महिमा-स्तुति करके मैं सुखी हो गया हूँ और सत्यवादी बन गया हूँ।

Those who praise the True Word of the Shabad, abide in the peace of Truth.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਿਡਰਿਆ ਡਰੁ ਲਗਿ ਗਰਬਿ ਸਿ ਗਾਲਿਆ ॥

निडरिआ डरु लगि गरबि सि गालिआ ॥

Nidariaa daru lagi garabi si gaaliaa ||

(ਪਰ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਹੋਰ) ਡਰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਹੰਕਾਰ ਵਿਚ ਪਏ ਗਲਦੇ ਹਨ ।

जिन लोगों को प्रभु का भय नहीं, उन्हें यम का भय लगा रहता है और वे अहंकार में ही नष्ट हो जाते हैं।

But those who do not have the Fear of God, are overtaken by fear. They are destroyed by their own pride.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥੨੪॥

नावहु भुला जगु फिरै बेतालिआ ॥२४॥

Naavahu bhulaa jagu phirai betaaliaa ||24||

ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਭੁੱਲਾ ਹੋਇਆ ਜਗਤ ਬੇ-ਤਾਲ (ਬੇ ਥਵ੍ਹਾ) ਫਿਰਦਾ ਹੈ ॥੨੪॥

नाम को विस्मृत करके संसार प्रेत की भाँति भटकता रहता है।॥ २४॥

Having forgotten the Name, the world is roaming around like a wild demon. ||24||

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

श्लोक महला ३॥

Shalok, Third Mehl:

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਭੈ ਮਰੈ ਭੀ ਭਉ ਮਨ ਮਹਿ ਹੋਇ ॥

भै विचि जमै भै मरै भी भउ मन महि होइ ॥

Bhai vichi jammai bhai marai bhee bhau man mahi hoi ||

ਜਗਤ ਸਹਮ ਵਿਚ ਜੰਮਦਾ ਹੈ, ਸਹਮ ਵਿਚ ਹੀ ਮਰਦਾ ਹੈ, ਸਦਾ ਹੀ ਸਹਮ ਇਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।

मानव भय में जन्म लेता है और भय में ही प्राण त्याग देता है। जन्म-मरण के उपरांत भी उसके मन में भय ही बना रहता है।

In fear we are born, and in fear we die. Fear is always present in the mind.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੇ ਮਰੈ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥

नानक भै विचि जे मरै सहिला आइआ सोइ ॥१॥

Naanak bhai vichi je marai sahilaa aaiaa soi ||1||

(ਪਰ) ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਡਰ ਵਿਚ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਜੰਮਣਾ ਮੁਬਾਰਕ ਹੈ (ਜਗਤ ਦੀ ਮਮਤਾ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਹਮ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਅਪਣੱਤ ਤੇ ਮਮਤਾ ਮੁੱਕ ਜਾਏ ਤਦੋਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਖੁੱਸਣ ਦਾ ਸਹਮ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ) ॥੧॥

हे नानक ! यदि मानव प्रभु के भय में मरता है अर्थात् मानता है तो उसका जगत् में आगमन सफल सुखदायक हो जाता है।॥ १॥

O Nanak, if one dies in the fear of God, his coming into the world is blessed and approved. ||1||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

महला ३॥

Third Mehl:

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੀਵੈ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਖੁਸੀਆ ਖੁਸੀ ਕਮਾਇ ॥

भै विणु जीवै बहुतु बहुतु खुसीआ खुसी कमाइ ॥

Bhai vi(nn)u jeevai bahutu bahutu khuseeaa khusee kamaai ||

ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਡਰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਭੀ ਜੀਊਂਦਾ ਰਹੇ ਤੇ ਬੜੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਦਾ ਰਹੇ,

ईश्वर का भय धारण किए बिना प्राणी बहुत ज्यादा देर तक जीता और आनन्द ही आनन्द प्राप्त करता है।

Without the fear of God, you may live very, very long, and savor the most enjoyable pleasures.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੇ ਮਰੈ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥

नानक भै विणु जे मरै मुहि कालै उठि जाइ ॥२॥

Naanak bhai vi(nn)u je marai muhi kaalai uthi jaai ||2||

ਤਾਂ ਭੀ, ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਡਰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵਸਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੀ ਮਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਕਾਲਖ ਖੱਟ ਕੇ ਹੀ ਇਥੋਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੨॥

हे नानक ! यदि वह ईश्वर के भय बिना प्राण त्याग दे तो वह चेहरे पर कालिख लगा कर दुनिया से चला जाता है॥ २॥

O Nanak, if you die without the fear of God, you will arise and depart with a blackened face. ||2||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

पउड़ी।

Pauree:

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਰਧਾ ਪੂਰੀਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु त सरधा पूरीऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu ta saradhaa pooreeai ||

ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉੱਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ (ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਉੱਤੇ) ਪੱਕਾ ਭਰੋਸਾ ਬੱਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।

जिस व्यक्ति पर सतिगुरु दयालु हो जाते हैं, उसकी श्रद्धा पूर्ण हो जाती है।

When the True Guru is merciful, then your desires will be fulfilled.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਝੂਰੀਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु न कबहूं झूरीऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu na kabahoonn jhooreeai ||

ਉਹ (ਕਿਸੇ ਦੁੱਖ-ਕਲੇਸ਼ ਦੇ ਆਉਣ ਤੇ) ਕਦੇ ਗਿਲਾ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ,

जब सतिगुरु दयालु हो जाएँ तो मनुष्य कभी पश्चाताप नहीं करता।

When the True Guru is merciful, you will never grieve.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਦੁਖੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु ता दुखु न जाणीऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu taa dukhu na jaa(nn)eeai ||

(ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ (ਕਿਸੇ ਆਏ ਦੁੱਖ ਨੂੰ) ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ,

जब सतिगुरु दयालु हो जाएँ तो मनुष्य दुख को जानता ही नहीं।

When the True Guru is merciful, you will know no pain.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु ता हरि रंगु माणीऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu taa hari ranggu maa(nn)eeai ||

ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਮੇਲ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ ।

जब सतिगुरु दयालु हो जाएँ तो मनुष्य हरि की प्रीति का आनंद प्राप्त करता है।

When the True Guru is merciful, you will enjoy the Lord's Love.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਜਮ ਕਾ ਡਰੁ ਕੇਹਾ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु ता जम का डरु केहा ॥

Satiguru hoi daiaalu taa jam kaa daru kehaa ||

(ਦੁੱਖ ਕਲੇਸ਼ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਿਹਾ) ਉਸ ਨੂੰ ਜਮ ਦਾ ਭੀ ਡਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ ।

जब सतिगुरु जी दयालु हो जाएँ तो मनुष्य को यम का भय नहीं रहता।

When the True Guru is merciful, then why should you fear death?

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਸਦ ਹੀ ਸੁਖੁ ਦੇਹਾ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु ता सद ही सुखु देहा ॥

Satiguru hoi daiaalu taa sad hee sukhu dehaa ||

(ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਦਾ ਸੁਖ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।

जब सतिगुरु जी दयालु हो जाएँ तो तन को सदा सुख प्राप्त होता है।

When the True Guru is merciful, the body is always at peace.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु ता नव निधि पाईऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu taa nav nidhi paaeeai ||

ਜਿਸ ਉਤੇ ਗੁਰੂ ਦਇਆਵਾਨ ਹੋ ਜਾਏ ਉਸ ਨੂੰ (ਮਾਨੋ) ਜਗਤ ਦੇ ਨੌਂ ਹੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਮਿਲ ਪਏ ਹਨ,

जब सतिगुरु जी दयालु हो जाएँ तो नवनिधियाँ प्राप्त हो जाती हैं।

When the True Guru is merciful, the nine treasures are obtained.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੫॥

सतिगुरु होइ दइआलु त सचि समाईऐ ॥२५॥

Satiguru hoi daiaalu ta sachi samaaeeai ||25||

(ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ ਤਾਂ (ਖ਼ਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲਕ) ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਜੁੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ॥੨੫॥

जब सतिगुरु दयालु हो जाएँ तो मनुष्य सत्य में ही समा जाता है।॥२५॥

When the True Guru is merciful, you shall be absorbed in the True Lord. ||25||

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

श्लोक महला १॥

Shalok, First Mehl:

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇ ਪੀਅਹਿ ਮਲਵਾਣੀ ਜੂਠਾ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਖਾਹੀ ॥

सिरु खोहाइ पीअहि मलवाणी जूठा मंगि मंगि खाही ॥

Siru khohaai peeahi malavaa(nn)ee joothaa manggi manggi khaahee ||

(ਇਹ ਸਰੇਵੜੇ ਜੀਵ-ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਵਹਿਮ ਵਿਚ) ਸਿਰ (ਦੇ ਵਾਲ) ਪੁਟਾ ਕੇ (ਕਿ ਕਿਤੇ ਜੂਆਂ ਨਾ ਪੈ ਜਾਣ) ਮੈਲਾ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜੂਠੀ ਰੋਟੀ ਮੰਗ ਮੰਗ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ;

वह सिर के केश उखड़वाते हैं, मलिन जल पीते और दूसरों की जूठन बार-बार मॉगते और खाते हैं।

They pluck the hair out of their heads, and drink in filthy water; they beg endlessly and eat the garbage which others have thrown away.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਫੋਲਿ ਫਦੀਹਤਿ ਮੁਹਿ ਲੈਨਿ ਭੜਾਸਾ ਪਾਣੀ ਦੇਖਿ ਸਗਾਹੀ ॥

फोलि फदीहति मुहि लैनि भड़ासा पाणी देखि सगाही ॥

Pholi phadeehati muhi laini bha(rr)aasaa paa(nn)ee dekhi sagaahee ||

(ਆਪਣੇ) ਪਖ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਫੋਲ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ (ਗੰਦੀ) ਹਵਾੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਪਾਣੀ ਵੇਖ ਕੇ (ਇਸ ਤੋਂ) ਸੰਗਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਵਰਤਦੇ) ।

वह गंदगी बिखेरते हैं, अपने मुख से गन्दी हवा लेते हैं और जल देखने से संकोच करते हैं।

They spread manure, they suck in rotting smells, and they are afraid of clean water.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਭੇਡਾ ਵਾਗੀ ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇਨਿ ਭਰੀਅਨਿ ਹਥ ਸੁਆਹੀ ॥

भेडा वागी सिरु खोहाइनि भरीअनि हथ सुआही ॥

Bhedaa vaagee siru khohaaini bhareeani hath suaahee ||

ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਗ ਸਿਰ (ਦੇ ਵਾਲ) ਪੁਟਾਂਦੇ ਹਨ, (ਵਾਲ ਪੁੱਟਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ) ਹੱਥ ਸੁਆਹ ਨਾਲ ਭਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।

भस्म से लथपथ हुए हाथों से भेड़ों की भाँति वह अपने केश उखड़वाते हैं।

Their hands are smeared with ashes, and the hair on their heads is plucked out-they are like sheep!

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਮਾਊ ਪੀਊ ਕਿਰਤੁ ਗਵਾਇਨਿ ਟਬਰ ਰੋਵਨਿ ਧਾਹੀ ॥

माऊ पीऊ किरतु गवाइनि टबर रोवनि धाही ॥

Maau peeu kiratu gavaaini tabar rovani dhaahee ||

ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕੀਤਾ ਕੰਮ (ਭਾਵ, ਹੱਥੀਂ ਕਮਾਈ ਕਰ ਕੇ ਟੱਬਰ ਪਾਲਣ ਦਾ ਕੰਮ) ਛੱਡ ਬੈਠਦੇ ਹਨ (ਇਸ ਲਈ) ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਟੱਬਰ ਢਾਹਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਰੋਂਦੇ ਹਨ ।

माता-पिता के प्रति जो कर्म था अर्थात् उनकी सेवा की मर्यादा वह त्याग देते हैं और उनके सगे-संबंधी फूट-फूट कर अश्रु बहाते हैं।

They have renounced the lifestyle of their mothers and fathers, and their families and relatives cry out in distress.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਓਨਾ ਪਿੰਡੁ ਨ ਪਤਲਿ ਕਿਰਿਆ ਨ ਦੀਵਾ ਮੁਏ ਕਿਥਾਊ ਪਾਹੀ ॥

ओना पिंडु न पतलि किरिआ न दीवा मुए किथाऊ पाही ॥

Onaa pinddu na patali kiriaa na deevaa mue kithaau paahee ||

(ਇਹ ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਉਂ ਗਵਾਇਆ, ਅੱਗੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਲੋਕ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣੋ) ਨਾ ਤਾਂ ਹਿੰਦੂ-ਮਤ ਅਨੁਸਾਰ (ਮਰਨ ਪਿੱਛੋਂ) ਪਿੰਡ ਪੱਤਲ ਕਿਰਿਆ ਦੀਵਾ ਆਦਿਕ ਦੀ ਰਸਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮਰੇ ਹੋਏ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੇ ਜਾ ਪੈਂਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ ਪਰਲੋਕ ਸਵਾਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਆਹਰ ਨਹੀਂ ਹੈ) ।

उनके लिए कोई भी पिण्डदान, पत्तल क्रिया नहीं करता है, न ही अन्तिम संस्कार करता है, न ही कोई मिट्टी का दीपक प्रज्वलित करता है। मरणोपरांत वह कहाँ फेंके जाएँगे ?

No one offers the rice dishes at their last rites, and no one lights the lamps for them. After their death, where will they be sent?

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਦੇਨਿ ਨ ਢੋਈ ਬ੍ਰਹਮਣ ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਹੀ ॥

अठसठि तीरथ देनि न ढोई ब्रहमण अंनु न खाही ॥

Athasathi teerath deni na dhoee brhama(nn) annu na khaahee ||

(ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ) ਅਠਾਹਠ ਤੀਰਥ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਢੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ (ਭਾਵ ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਾਂਗ ਤੀਰਥਾਂ ਤੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ), ਬ੍ਰਾਹਮਣ (ਇਹਨਾਂ ਦਾ) ਅੰਨ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ (ਭਾਵ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਭੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ) ।

अठसठ तीर्थ स्थान भी उनको आश्रय नहीं देते और ब्राह्मण उनका भोजन नहीं करते।

The sixty-eight sacred shrines of pilgrimage give them no place of protection, and no Brahmin will eat their food.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਸਦਾ ਕੁਚੀਲ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਥੈ ਟਿਕੇ ਨਾਹੀ ॥

सदा कुचील रहहि दिनु राती मथै टिके नाही ॥

Sadaa kucheel rahahi dinu raatee mathai tike naahee ||

ਸਦਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਬੜੇ ਗੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਮੱਥੇ ਉਤੇ ਤਿਲਕ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ (ਭਾਵ, ਨ੍ਹਾ ਧੋ ਕੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰਾ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ) ।

वह सदा दिन-रात मलिन रहते हैं और उनके माथे पर तिलक भी नहीं।

They remain polluted forever, day and night; they do not apply the ceremonial tilak mark to their foreheads.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਝੁੰਡੀ ਪਾਇ ਬਹਨਿ ਨਿਤਿ ਮਰਣੈ ਦੜਿ ਦੀਬਾਣਿ ਨ ਜਾਹੀ ॥

झुंडी पाइ बहनि निति मरणै दड़ि दीबाणि न जाही ॥

Jhunddee paai bahani niti mara(nn)ai da(rr)i deebaa(nn)i na jaahee ||

ਸਦਾ ਧੌਣ ਸੁੱਟ ਕੇ ਬੈਠਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਰਨ ਦਾ ਸੋਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਆਤਮਕ ਹੁਲਾਰਾ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈ) । ਕਿਸੇ ਸਤਸੰਗ ਆਦਿਕ ਵਿਚ ਭੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ।

शोक करने वालों की भाँति वह समूह बना कर बैठते हैं। अथवा जैसे मृतक के घर महिलाएँ मुख पर कपड़ा डालकर शोक मनाती हैं और प्रभु-भक्तों के सत्संग में नहीं जाते।

They sit together in silence, as if in mourning; they do not go to the Lord's Court.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਲਕੀ ਕਾਸੇ ਹਥੀ ਫੁੰਮਣ ਅਗੋ ਪਿਛੀ ਜਾਹੀ ॥

लकी कासे हथी फुमण अगो पिछी जाही ॥

Lakee kaase hathee phummma(nn) ago pichhee jaahee ||

ਲੱਕਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਲੇ ਬੱਧੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਚਉਰੀਆਂ ਫੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਤੇ (ਜੀਵ-ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ) ਇੱਕ ਕਤਾਰ ਵਿਚ ਤੁਰਦੇ ਹਨ ।

वे कमर से माँगने वाले प्याले लटकाते हुए और हाथों में धागों के गुच्छों सहित आगे-पीछे चलते हैं।

With their begging bowls hanging from their waists, and their fly-brushes in their hands, they walk along in single file.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149

ਨਾ ਓਇ ਜੋਗੀ ਨਾ ਓਇ ਜੰਗਮ ਨਾ ਓਇ ਕਾਜੀ ਮੁੰਲਾ ॥

ना ओइ जोगी ना ओइ जंगम ना ओइ काजी मुंला ॥

Naa oi jogee naa oi janggam naa oi kaajee munllaa ||

ਨਾ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਜੋਗੀਆਂ ਵਾਲੀ ਰਹੁਰੀਤ, ਨਾ ਜੰਗਮਾਂ ਵਾਲੀ ਤੇ ਨਾ ਕਾਜ਼ੀ ਮੌਲਵੀਆਂ ਵਾਲੀ ।

न ही वह योगी हैं, न ही वह शिव के उपासक, न ही वह काजी और न ही मुल्लां हैं।

They are not Yogis, and they are not Jangams, followers of Shiva. They are not Qazis or Mullahs.

Guru Nanak Dev ji / Raag Majh / Vaar Majh ki (M: 1) / Guru Granth Sahib ji - Ang 149