ਗੋਰਾਂ ਸੇ ਨਿਮਾਣੀਆ ਬਹਸਨਿ ਰੂਹਾਂ ਮਲਿ ॥

गोरां से निमाणीआ बहसनि रूहां मलि ॥

Goraan se nimaa(nn)eeaa bahasani roohaan mali ||

ਉਹਨਾਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰੀਦੀ ਹੈ ਰੂਹਾਂ ਸਦਾ ਲਈ ਜਾ ਬੈਠਣਗੀਆਂ ।

इन बेचारी कब्रों पर रूहें हक जमाकर बैठ गई हैं।

They remain there, in those unhonored graves.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਆਖੀਂ ਸੇਖਾ ਬੰਦਗੀ ਚਲਣੁ ਅਜੁ ਕਿ ਕਲਿ ॥੯੭॥

आखीं सेखा बंदगी चलणु अजु कि कलि ॥९७॥

Aakheen sekhaa banddagee chala(nn)u aju ki kali ||97||

ਹੇ ਸ਼ੇਖ਼ (ਫਰੀਦ)! (ਰੱਬ ਦੀ) ਬੰਦਗੀ ਕਰ (ਇਹਨਾਂ ਮਹਲ-ਮਾੜੀਆਂ ਤੋਂ) ਅੱਜ ਭਲਕ ਕੂਚ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ॥੯੭॥

हे शेख फरीद ! रब की बंदगी कर लो, क्योंकि आज या कल चले जाना है॥६७ ॥

O Shaykh, dedicate yourself to God; you will have to depart, today or tomorrow. ||97||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਮਉਤੈ ਦਾ ਬੰਨਾ ਏਵੈ ਦਿਸੈ ਜਿਉ ਦਰੀਆਵੈ ਢਾਹਾ ॥

फरीदा मउतै दा बंना एवै दिसै जिउ दरीआवै ढाहा ॥

Phareedaa mautai daa bannaa evai disai jiu dareeaavai dhaahaa ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਜਿਵੇਂ ਦਰਿਆ ਦਾ ਕਿਨਾਰਾ ਹੈ (ਜੋ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵੇਗ ਨਾਲ ਢਹਿ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੌਤ (-ਰੂਪ) ਨਦੀ ਦਾ ਕੰਢਾ ਹੈ (ਜਿਸ ਵਿਚ ਬੇਅੰਤ ਜੀਵ ਉਮਰ ਭੋਗ ਕੇ ਡਿੱਗਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ) ।

बाबा फरीद कहते हैं- मौत का बांध भी ऐसा दिखाई दे रहा है, जैसे दरिया का किनारा कभी भी टूट जाता है।

Fareed, the shore of death looks like the river-bank, being eroded away.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਅਗੈ ਦੋਜਕੁ ਤਪਿਆ ਸੁਣੀਐ ਹੂਲ ਪਵੈ ਕਾਹਾਹਾ ॥

अगै दोजकु तपिआ सुणीऐ हूल पवै काहाहा ॥

Agai dojaku tapiaa su(nn)eeai hool pavai kaahaahaa ||

(ਮੌਤ) ਅਗਲੇ ਪਾਸੇ (ਵਿਕਾਰੀਆਂ ਵਾਸਤੇ) ਤਪੇ ਹੋਏ ਨਰਕ ਸੁਣੀਂਦੇ ਹਨ, ਉਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਹਾਕਾਰ ਤੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ।

आगे तप्त अग्नि का नरक सुना जाता है, जहाँ दुष्ट-पापियों की हाहाकार मची हुई है।

Beyond is the burning hell, from which cries and shrieks are heard.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਇਕਨਾ ਨੋ ਸਭ ਸੋਝੀ ਆਈ ਇਕਿ ਫਿਰਦੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥

इकना नो सभ सोझी आई इकि फिरदे वेपरवाहा ॥

Ikanaa no sabh sojhee aaee iki phirade veparavaahaa ||

ਕਈ (ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਿਆਂ) ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ਹੈ (ਕਿ ਇਥੇ ਕਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨੀ ਹੈ, ਪਰ) ਕਈ ਬੇਪਰਵਾਹ ਫਿਰ ਰਹੇ ਹਨ ।

किसी को तो सब सूझ हो गई है (कि यहाँ नेक बनकर रहना है) तो कई बेपरवाह होकर फिर रहे हैं।

Some understand this completely, while others wander around carelessly.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤਿਆ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਸੇ ਦਰਗਹ ਓਗਾਹਾ ॥੯੮॥

अमल जि कीतिआ दुनी विचि से दरगह ओगाहा ॥९८॥

Amal ji keetiaa dunee vichi se daragah ogaahaa ||98||

ਜੇਹੜੇ ਅਮਲ ਇਥੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਕਰੀਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ (ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ) ਗਵਾਹ ਬਣਦੇ ਹਨ ॥੯੮॥

जो अच्छे-बुरे कर्म किसी ने दुनिया में किए होते हैं, वही रब के दरबार में गवाह बनते ॥६८ ॥

Those actions which are done in this world, shall be examined in the Court of the Lord. ||98||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਦਰੀਆਵੈ ਕੰਨੑੈ ਬਗੁਲਾ ਬੈਠਾ ਕੇਲ ਕਰੇ ॥

फरीदा दरीआवै कंन्है बगुला बैठा केल करे ॥

Phareedaa dareeaavai kannhai bagulaa baithaa kel kare ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! (ਬੰਦਾ ਜਗਤ ਦੇ ਰੰਗ-ਤਮਾਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚ ਮਸਤ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ) ਦਰਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਬਗੁਲਾ ਕਲੋਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ।

हे फरीद ! दरिया के किनारे पर बैठा हुआ जीव रूपी बगुला मौज-मेले करता है,

Fareed, the crane perches on the river bank, playing joyfully.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਕੇਲ ਕਰੇਦੇ ਹੰਝ ਨੋ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪਏ ॥

केल करेदे हंझ नो अचिंते बाज पए ॥

Kel karede hanjjh no achintte baaj pae ||

(ਜਿਵੇਂ ਉਸ) ਹੰਸ (ਵਰਗੇ ਚਿੱਟੇ ਬਗੁਲੇ) ਨੂੰ ਕਲੋਲ ਕਰਦੇ ਨੂੰ ਅਚਨ-ਚੇਤ ਬਾਜ਼ ਆ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, (ਤਿਵੇਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਦੂਤ ਆ ਫੜਦੇ ਹਨ) ।

मौज-मस्तियां करते हुए उसे अचानक ही बाज दबोच लेता है।

While it is playing, a hawk suddenly pounces on it.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਬਾਜ ਪਏ ਤਿਸੁ ਰਬ ਦੇ ਕੇਲਾਂ ਵਿਸਰੀਆਂ ॥

बाज पए तिसु रब दे केलां विसरीआं ॥

Baaj pae tisu rab de kelaan visareeaan ||

ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਜ਼ ਆ ਕੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਕਲੋਲ ਉਸ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਹੀ ਹਾਲ ਮੌਤ ਆਇਆਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ।

रब की मर्जी से मौत रूपी बाज शिकजे में ले लेता है और उसे सब खेल-तमाशे भूल जाते हैं।

When the Hawk of God attacks, playful sport is forgotten.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਚੇਤੇ ਸਨਿ ਸੋ ਗਾਲੀ ਰਬ ਕੀਆਂ ॥੯੯॥

जो मनि चिति न चेते सनि सो गाली रब कीआं ॥९९॥

Jo mani chiti na chete sani so gaalee rab keeaan ||99||

ਜੋ ਗੱਲਾਂ (ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕਦੇ) ਮਨ ਵਿਚ ਚਿੱਤ-ਚੇਤੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਰੱਬ ਨੇ ਉਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ॥੯੯॥

इसी तरह जो मन में याद तक नहीं होता, रब वही कर देता है॥ ६६ ॥

God does what is not expected or even considered. ||99||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਸਾਢੇ ਤ੍ਰੈ ਮਣ ਦੇਹੁਰੀ ਚਲੈ ਪਾਣੀ ਅੰਨਿ ॥

साढे त्रै मण देहुरी चलै पाणी अंनि ॥

Saadhe trai ma(nn) dehuree chalai paa(nn)ee anni ||

(ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਇਹ) ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਮਣ ਦਾ ਪਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸਰੀਰ (ਇਸ ਨੂੰ) ਪਾਣੀ ਤੇ ਅੰਨ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਕੰਮ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ।

साढ़े तीन मन का शरीर भोजन-पानी की मदद से चलता है।

The body is nourished by water and grain.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਆਇਓ ਬੰਦਾ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਵਤਿ ਆਸੂਣੀ ਬੰਨੑਿ ॥

आइओ बंदा दुनी विचि वति आसूणी बंन्हि ॥

Aaio banddaa dunee vichi vati aasoo(nn)ee bannhi ||

ਬੰਦਾ ਜਗਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸੋਹਣੀ ਜਿਹੀ ਆਸ ਬਣ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ (ਪਰ ਆਸ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ) ।

दुनिया में व्यक्ति बहुत सारी आशाएँ लेकर आया था।

The mortal comes into the world with high hopes.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਲਕਲ ਮਉਤ ਜਾਂ ਆਵਸੀ ਸਭ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨਿ ॥

मलकल मउत जां आवसी सभ दरवाजे भंनि ॥

Malakal maut jaan aavasee sabh daravaaje bhanni ||

ਜਦੋਂ ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸਤਾ (ਸਰੀਰ ਦੇ) ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਭੰਨ ਕੇ (ਭਾਵ, ਸਾਰੇ ਇੰਦ੍ਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰੇ ਕਰ ਕੇ) ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

मौत का फरिश्ता शरीर के सब दरवाजे तोड़कर आ जाता है।

But when the Messenger of Death comes, it breaks down all the doors.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਤਿਨੑਾ ਪਿਆਰਿਆ ਭਾਈਆਂ ਅਗੈ ਦਿਤਾ ਬੰਨੑਿ ॥

तिन्हा पिआरिआ भाईआं अगै दिता बंन्हि ॥

Tinhaa piaariaa bhaaeeaan agai ditaa bannhi ||

(ਮਨੁੱਖ ਦੇ) ਉਹ ਪਿਆਰੇ ਵੀਰ (ਮੌਤ ਦੇ ਫ਼ਰਿਸਤੇ ਦੇ) ਅੱਗੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਤੋਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ।

मरणोपरांत व्यक्ति के प्यारे भाई, रिश्तेदार दाह-संस्कार के लिए अर्थों पर बांध देते हैं।

It binds and gags the mortal, before the eyes of his beloved brothers.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਵੇਖਹੁ ਬੰਦਾ ਚਲਿਆ ਚਹੁ ਜਣਿਆ ਦੈ ਕੰਨੑਿ ॥

वेखहु बंदा चलिआ चहु जणिआ दै कंन्हि ॥

Vekhahu banddaa chaliaa chahu ja(nn)iaa dai kannhi ||

ਵੇਖੋ! ਬੰਦਾ ਚਹੁੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਤੁਰ ਪਿਆ ਹੈ ।

फिर देखो व्यक्ति की तकदीर चार सज्जनों के कधे पर चला जा रहा है।

Behold, the mortal being is going away, carried on the shoulders of four men.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤੇ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਦਰਗਹ ਆਏ ਕੰਮਿ ॥੧੦੦॥

फरीदा अमल जि कीते दुनी विचि दरगह आए कमि ॥१००॥

Phareedaa amal ji keete dunee vichi daragah aae kammi ||100||

ਹੇ ਫਰੀਦ! (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ) ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਉਹੀ (ਭਲੇ) ਕੰਮ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ (ਰਹਿ ਕੇ) ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੧੦੦॥

हे फरीद ! दुनिया में जो अच्छे-बुरे कर्म किए होते हैं, वही रब के दरबार में उसके काम आते हैं।॥१०० ॥

Fareed, only those good deeds done in the world will be of any use in the Court of the Lord. ||100||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨੑ ਪੰਖੀਆ ਜੰਗਲਿ ਜਿੰਨੑਾ ਵਾਸੁ ॥

फरीदा हउ बलिहारी तिन्ह पंखीआ जंगलि जिंन्हा वासु ॥

Phareedaa hau balihaaree tinh pankkheeaa janggali jinnhaa vaasu ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਾਸਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਹੈ,

फरीद जी कहते हैं कि मैं उन पक्षियों पर कुर्बान जाता हूँ, जो जंगल में रहते हैं।

Fareed, I am a sacrifice to those birds which live in the jungle.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਕਕਰੁ ਚੁਗਨਿ ਥਲਿ ਵਸਨਿ ਰਬ ਨ ਛੋਡਨਿ ਪਾਸੁ ॥੧੦੧॥

ककरु चुगनि थलि वसनि रब न छोडनि पासु ॥१०१॥

Kakaru chugani thali vasani rab na chhodani paasu ||101||

ਰੋੜ ਚੁਗਦੇ ਹਨ, ਭੋਇਂ ਉੱਤੇ ਵੱਸਦੇ ਹਨ, (ਪਰ) ਰੱਬ ਦਾ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ (ਭਾਵ, ਮਹਲਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਲੇ ਹੋਏ ਸਰੀਰ ਵਾਲੇ ਪਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਉਹ ਪੰਛੀ ਹੀ ਚੰਗੇ ਹਨ ਜੋ ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਰੋੜ ਚੁਗ ਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ) ॥੧੦੧॥

वे ककर चुगते हैं, जमीन पर रहते हैं लेकिन रब की याद को नहीं छोड़ते॥१०१॥

They peck at the roots and live on the ground, but they do not leave the Lord's side. ||101||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਰੁਤਿ ਫਿਰੀ ਵਣੁ ਕੰਬਿਆ ਪਤ ਝੜੇ ਝੜਿ ਪਾਹਿ ॥

फरीदा रुति फिरी वणु क्मबिआ पत झड़े झड़ि पाहि ॥

Phareedaa ruti phiree va(nn)u kambbiaa pat jha(rr)e jha(rr)i paahi ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਮੌਸਮ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੰਗਲ (ਦਾ ਬੂਟਾ ਬੂਟਾ) ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਪੱਤਰ ਝੜ ਰਹੇ ਹਨ ।

बाबा फरीद कहते हैं कि (प्रकृति के नियमानुसार) मौसम बदल गया है (जवानी के बाद बुढ़ापा आ गया है), वृक्ष (रूपी शरीर) कांप रहा है, पतझड़ के कारण पते गिर रहे हैं।

Fareed, the seasons change, the woods shake and the leaves drop from the trees.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਢੂੰਢੀਆਂ ਰਹਣੁ ਕਿਥਾਊ ਨਾਹਿ ॥੧੦੨॥

चारे कुंडा ढूंढीआं रहणु किथाऊ नाहि ॥१०२॥

Chaare kunddaa dhoonddheeaan raha(nn)u kithaau naahi ||102||

(ਜਗਤ ਦੇ) ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਢੂੰਢ ਵੇਖੇ ਹਨ, ਥਿਰਤਾ ਕਿਤੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਨਾਹ ਹੀ ਰੁੱਤ ਇਕੋ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਨਾਹ ਹੀ ਰੁੱਖ ਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੱਤਰ ਸਦਾ ਟਿਕੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਭਾਵ, ਸਮਾਂ ਗੁਜ਼ਰਨ ਤੇ ਇਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਬੁਢੇਪਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਅੰਗ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਆਖ਼ਰ ਜਗਤ ਤੋਂ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ) ॥੧੦੨॥

मैंने चारों दिशाएँ ढूंढकर देख ली हैं परन्तु कहीं भी स्थिरता नहीं ॥१०२ ॥

I have searched in the four directions, but I have not found any resting place anywhere. ||102||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਪਾੜਿ ਪਟੋਲਾ ਧਜ ਕਰੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਉ ॥

फरीदा पाड़ि पटोला धज करी क्मबलड़ी पहिरेउ ॥

Phareedaa paa(rr)i patolaa dhaj karee kambbala(rr)ee pahireu ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਪੱਟ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਪਾੜ ਕੇ ਮੈਂ ਲੀਰਾਂ ਕਰ ਦਿਆਂ, ਤੇ ਮਾੜੀ ਜਿਹੀ ਕੰਬਲੀ ਪਾ ਲਵਾਂ ।

हे फरीद ! मैं रेशमी कपड़े को फाड़कर टुकड़े-टुकड़े कर दूँ और मामूली कवल ऊपर ले लूं।

Fareed, I have torn my clothes to tatters; now I wear only a rough blanket.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਜਿਨੑੀ ਵੇਸੀ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸੇਈ ਵੇਸ ਕਰੇਉ ॥੧੦੩॥

जिन्ही वेसी सहु मिलै सेई वेस करेउ ॥१०३॥

Jinhee vesee sahu milai seee ves kareu ||103||

ਮੈਂ ਉਹੀ ਵੇਸ ਕਰ ਲਵਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੇਸਾਂ ਨਾਲ (ਮੇਰਾ) ਖਸਮ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮਿਲ ਪਏ ॥੧੦੩॥

जिस वेश से मेरा मालिक मिलता है, मैं वही धारण करने के लिए तैयार हूँ॥ १०३॥

I wear only those clothes which will lead me to meet my Lord. ||103||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

महला ३॥

Third Mehl:

Guru Amardas ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਕਾਇ ਪਟੋਲਾ ਪਾੜਤੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਇ ॥

काइ पटोला पाड़ती क्मबलड़ी पहिरेइ ॥

Kaai patolaa paa(rr)atee kambbala(rr)ee pahirei ||

(ਪਤੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀ) ਸਿਰ ਦਾ ਪੱਟ ਦਾ ਕਪੜਾ ਕਿਉਂ ਪਾੜੇ ਤੇ ਭੈੜੀ ਜਿਹੀ ਕੰਬਲੀ ਕਿਉਂ ਪਾਏ?

गुरु अमरदास जी उपरोक्त श्लोक का उत्तर देते हैं- हे जीव-स्त्री ! रेशमी वस्त्र को क्यों फाड़ रही हो, मामूली कम्बल भी किसलिए पहन रही हो ?

Why do you tear apart your fine clothes, and take to wearing a rough blanket?

Guru Amardas ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਨਾਨਕ ਘਰ ਹੀ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇਇ ॥੧੦੪॥

नानक घर ही बैठिआ सहु मिलै जे नीअति रासि करेइ ॥१०४॥

Naanak ghar hee baithiaa sahu milai je neeati raasi karei ||104||

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਘਰ ਵਿਚ ਬੈਠਿਆਂ ਹੀ ਖਸਮ (-ਪਰਮਾਤਮਾ) ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੇ (ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀ ਆਪਣੀ) ਨੀਅਤ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਲਏ (ਜੇ ਮਨ ਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰ ਲਏ) ॥੧੦੪॥

गुरु नानक फुरमाते हैं कि यदि दिल को साफ किया जाए तो परमात्मा घर बैठे ही मिल जाता है॥१०४ ॥

O Nanak, even sitting in your own home, you can meet the Lord, if your mind is in the right place. ||104||

Guru Amardas ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੫ ॥

मः ५ ॥

M:h 5 ||

महला ५ ॥

Fifth Mehl:

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਗਰਬੁ ਜਿਨੑਾ ਵਡਿਆਈਆ ਧਨਿ ਜੋਬਨਿ ਆਗਾਹ ॥

फरीदा गरबु जिन्हा वडिआईआ धनि जोबनि आगाह ॥

Phareedaa garabu jinhaa vadiaaeeaa dhani jobani aagaah ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਵੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਅਹੰਕਾਰ (ਰਿਹਾ), ਬੇਅੰਤ ਧਨ ਦੇ ਕਾਰਣ ਜਾਂ ਜੁਆਨੀ ਦੇ ਕਾਰਣ (ਕੋਈ) ਮਾਣ ਰਿਹਾ,

पंचम गुरु संबोधन करते हैं- हे फरीद ! जिन लोगों को धन-दौलत, शोहरत एवं जवानी का अहंकार होता है,

Fareed, those who are very proud of their greatness, wealth and youth,

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਖਾਲੀ ਚਲੇ ਧਣੀ ਸਿਉ ਟਿਬੇ ਜਿਉ ਮੀਹਾਹੁ ॥੧੦੫॥

खाली चले धणी सिउ टिबे जिउ मीहाहु ॥१०५॥

Khaalee chale dha(nn)ee siu tibe jiu meehaahu ||105||

ਉਹ (ਜਗਤ ਵਿਚੋਂ) ਮਾਲਕ (ਦੀ ਮੇਹਰ) ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਹੀ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿਵੇਂ ਟਿੱਬੇ ਮੀਂਹ (ਦੇ ਵੱਸਣ) ਪਿੱਛੋਂ (ਸੁੱਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ) ॥੧੦੫॥

वे परमात्मा के नाम से खाली ही चले जाते हैं, जैसे बरसात होने से ऊँचे टीले पानी के बिना सूखे रहते हैं।॥ १०५॥

Shall return empty-handed from their Lord, like sandhills after the rain. ||105||

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਤਿਨਾ ਮੁਖ ਡਰਾਵਣੇ ਜਿਨਾ ਵਿਸਾਰਿਓਨੁ ਨਾਉ ॥

फरीदा तिना मुख डरावणे जिना विसारिओनु नाउ ॥

Phareedaa tinaa mukh daraava(nn)e jinaa visaarionu naau ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਭੁਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਡਰਾਉਣੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ (ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪੱਟ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣ, ਧਨ ਵਾਲੇ ਹੋਣ, ਜੁਆਨੀ ਵਾਲੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਮਾਣ ਵਡਿਆਈਆਂ ਵਾਲੇ ਹੋਣ) ।

हे फरीद ! उनके मुँह (राक्षसों सरीखे) बहुत भयानक हैं, जिन्होंने परमात्मा का नाम भुला दिया है।

Fareed, the faces of those who forget the Lord's Name are dreadful.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਐਥੈ ਦੁਖ ਘਣੇਰਿਆ ਅਗੈ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥੧੦੬॥

ऐथै दुख घणेरिआ अगै ठउर न ठाउ ॥१०६॥

Aithai dukh gha(nn)eriaa agai thaur na thaau ||106||

(ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ) ਉਹ ਇਥੇ (ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਈ ਦੁੱਖ ਵਾਪਰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ-ਥਿੱਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ (ਭਾਵ, ਧੱਕੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਹਨ) ॥੧੦੬॥

ऐसे व्यक्ति संसार में अनेकों दुख भोगते ही हैं, परलोक में भी उनको कोई ठिकाना नहीं मिलता ॥१०६॥

They suffer terrible pain here, and hereafter they find no place of rest or refuge. ||106||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਪਿਛਲ ਰਾਤਿ ਨ ਜਾਗਿਓਹਿ ਜੀਵਦੜੋ ਮੁਇਓਹਿ ॥

फरीदा पिछल राति न जागिओहि जीवदड़ो मुइओहि ॥

Phareedaa pichhal raati na jaagiohi jeevada(rr)o muiohi ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਜੇ ਤੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਨਹੀਂ ਜਾਗਿਆ ਤਾਂ (ਇਹ ਕੋਝਾ ਜੀਵਨ) ਜਿਊਂਦਾ ਹੀ ਤੂੰ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈਂ ।

फरीद जी कहते हैं, हे मनुष्य ! यदि भोर के समय नहीं जागे (बंदगी न की) तो समझो जीते जी भी मृत हो।

Fareed, if you do not awaken in the early hours before dawn, you are dead while yet alive.

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਜੇ ਤੈ ਰਬੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਤ ਰਬਿ ਨ ਵਿਸਰਿਓਹਿ ॥੧੦੭॥

जे तै रबु विसारिआ त रबि न विसरिओहि ॥१०७॥

Je tai rabu visaariaa ta rabi na visariohi ||107||

ਜੇ ਤੂੰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਰੱਬ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁਲਾਇਆ (ਭਾਵ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਅਮਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ) ॥੧੦੭॥

यदि तूने रब को भुला दिया है तो रब ने तुझे नहीं भुलाया (वह तेरा हर काम देख रहा है।॥१०७ ॥

Although you have forgotten God, God has not forgotten you. ||107||

Baba Sheikh Farid ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੫ ॥

मः ५ ॥

M:h 5 ||

महला ५॥

Fifth Mehl:

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਕੰਤੁ ਰੰਗਾਵਲਾ ਵਡਾ ਵੇਮੁਹਤਾਜੁ ॥

फरीदा कंतु रंगावला वडा वेमुहताजु ॥

Phareedaa kanttu ranggaavalaa vadaa vemuhataaju ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਖਸਮ (ਪਰਮਾਤਮਾ) ਸੋਹਣਾ ਹੈ ਤੇ ਬੜਾ ਬੇ-ਮੁਥਾਜ ਹੈ ।

गुरु अर्जुन देव जी संबोधित करते हैं-हे फरीद ! मालिक बड़ा रंगीला है, स्वाधीन है।

Fareed, my Husband Lord is full of joy; He is Great and Self-sufficient.

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਅਲਹ ਸੇਤੀ ਰਤਿਆ ਏਹੁ ਸਚਾਵਾਂ ਸਾਜੁ ॥੧੦੮॥

अलह सेती रतिआ एहु सचावां साजु ॥१०८॥

Alah setee ratiaa ehu sachaavaan saaju ||108||

(ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠ ਕੇ) ਜੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਰੰਗੇ ਜਾਈਏ ਤਾਂ (ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਭੀ) ਰੱਬ ਵਾਲਾ ਇਹ (ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਬੇ-ਮੁਥਾਜੀ ਵਾਲਾ) ਰੂਪ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਭਾਵ, ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਸੁੰਦਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਥਾਜੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ) ॥੧੦੮॥

अल्लाह की बंदगी में लीन रहना यही सच्चा श्रृंगार है॥१०८ ॥

To be imbued with the Lord God - this is the most beautiful decoration. ||108||

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੫ ॥

मः ५ ॥

M:h 5 ||

महला ५ ॥

Fifth Mehl:

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਇਕੁ ਕਰਿ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਹਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥

फरीदा दुखु सुखु इकु करि दिल ते लाहि विकारु ॥

Phareedaa dukhu sukhu iku kari dil te laahi vikaaru ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! (ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠ ਕੇ ਰੱਬੀ ਯਾਦ ਦੇ ਅੱਭਿਆਸ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਵਾਪਰਦੇ) ਦੁੱਖ ਤੇ ਸੁੱਖ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜੇਹਾ ਜਾਣ, ਦਿਲ ਤੋਂ ਪਾਪ ਕੱਢ ਦੇਹ,

हे फरीद ! दुख-सुख को एक समान मानो और दिल से बुराइयों को निकाल दो।

Fareed, look upon pleasure and pain as the same; eradicate corruption from your heart.

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਅਲਹ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਤਾਂ ਲਭੀ ਦਰਬਾਰੁ ॥੧੦੯॥

अलह भावै सो भला तां लभी दरबारु ॥१०९॥

Alah bhaavai so bhalaa taan labhee darabaaru ||109||

ਜੋ ਰੱਬ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ ਵਰਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ) ਦਰਗਾਹ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋਵੇਗੀ ॥੧੦੯॥

जो अल्लाह को मंजूर है, उसे ही भला मानो तो ही तुझे दरबार में इज्जत मिलेगी ॥१०६॥

Whatever pleases the Lord God is good; understand this, and you will reach His Court. ||109||

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੫ ॥

मः ५ ॥

M:h 5 ||

महला ५॥

Fifth Mehl:

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਦੁਨੀ ਵਜਾਈ ਵਜਦੀ ਤੂੰ ਭੀ ਵਜਹਿ ਨਾਲਿ ॥

फरीदा दुनी वजाई वजदी तूं भी वजहि नालि ॥

Phareedaa dunee vajaaee vajadee toonn bhee vajahi naali ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲੋਕ (ਵਾਜੇ ਹਨ ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ) ਵਜਾਏ ਹੋਏ ਵੱਜ ਰਹੇ ਹਨ, ਤੂੰ ਭੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, (ਭਾਵ, ਮਾਇਆ ਦਾ ਨਚਾਇਆ ਨੱਚ ਰਿਹਾ ਹੈਂ) ।

गुरु अर्जुन देव जी संबोधित करते हैं- हे फरीद ! दुनिया के लोग माया के साथ ही क्रियाशील हैं और तू भी साथ ही नाच रहा है।

Fareed, the world dances as it dances, and you dance with it as well.

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਸੋਈ ਜੀਉ ਨ ਵਜਦਾ ਜਿਸੁ ਅਲਹੁ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥੧੧੦॥

सोई जीउ न वजदा जिसु अलहु करदा सार ॥११०॥

Soee jeeu na vajadaa jisu alahu karadaa saar ||110||

ਉਹੀ (ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ) ਜੀਵ (ਮਾਇਆ ਦਾ ਵਜਾਇਆ ਹੋਇਆ) ਨਹੀਂ ਵੱਜਦਾ, ਜਿਸ ਦੀ ਸੰਭਾਲ (ਰਾਖੀ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਸੋ, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਜੁੜ, ਤਾਕਿ ਤੇਰੀ ਭੀ ਸੰਭਾਲ ਹੋ ਸਕੇ) ॥੧੧੦॥

परन्तु जिसकी अल्लाह संभाल करता है, वह जीव निर्लिप्त रहता है ॥११० ॥

That soul alone does not dance with it, who is under the care of the Lord God. ||110||

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਮਃ ੫ ॥

मः ५ ॥

M:h 5 ||

महला ५॥

Fifth Mehl:

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383

ਫਰੀਦਾ ਦਿਲੁ ਰਤਾ ਇਸੁ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ਦੁਨੀ ਨ ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ ॥

फरीदा दिलु रता इसु दुनी सिउ दुनी न कितै कमि ॥

Phareedaa dilu rataa isu dunee siu dunee na kitai kammi ||

ਹੇ ਫਰੀਦ! (ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠਣਾ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ; ਉਸ ਉੱਠਣ ਦੀ ਕੀਹ ਲਾਭ ਜੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਭੀ) ਦਿਲ ਦੁਨੀਆ (ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ) ਨਾਲ ਹੀ ਰੰਗਿਆ ਰਿਹਾ? ਦੁਨੀਆ (ਅੰਤ ਵੇਲੇ) ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ।

हे फरीद ! दिल इस दुनियादारी में लीन है, परन्तु दुनिया किसी काम नहीं आती।

Fareed, the heart is imbued with this world, but the world is of no use to it at all.

Guru Arjan Dev ji / / Slok (Sheikh Farid) / Guru Granth Sahib ji - Ang 1383