ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਉਪਾਏ ॥

खोटे खरे तुधु आपि उपाए ॥

Khote khare tudhu aapi upaae ||

(ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਖੋਟੇ ਜੀਵ ਤੇ ਖਰੇ ਜੀਵ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ ।

हे भगवान ! बुरे एवं भले जीव तूने ही पैदा किए हैं।

You Yourself created the counterfeit and the genuine.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਪਰਖੇ ਲੋਕ ਸਬਾਏ ॥

तुधु आपे परखे लोक सबाए ॥

Tudhu aape parakhe lok sabaae ||

ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ (ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ) ਨੂੰ ਪਰਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈਂ ।

समस्त लोगों के अच्छे एवं दुष्कर्मो की परख तू स्वयं ही करता है।

You Yourself appraise all people.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਇਹਿ ਖੋਟੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥

खरे परखि खजानै पाइहि खोटे भरमि भुलावणिआ ॥६॥

Khare parakhi khajaanai paaihi khote bharami bhulaava(nn)iaa ||6||

ਖਰੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖ ਕੇ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਵਿਚ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ (ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੋੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ) ਤੇ ਖੋਟੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਭਟਕਣਾ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਕੁਰਾਹੇ ਪਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ॥੬॥

भले जीवों को तुम अपने भक्ति-कोष में डाल देते हो परन्तु बुरे जीवों को तुम भ्रम में फँसाकर कुमार्ग लगा देते हो।॥६॥

You appraise the true, and place them in Your Treasury; You consign the false to wander in delusion. ||6||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਕਿਉ ਕਰਿ ਵੇਖਾ ਕਿਉ ਸਾਲਾਹੀ ॥

किउ करि वेखा किउ सालाही ॥

Kiu kari vekhaa kiu saalaahee ||

(ਹੇ ਕਰਤਾਰ!) ਮੈਂ (ਤੇਰਾ ਦਾਸ) ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਦਰਸਨ ਕਰਾਂ? ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਾਂ?

हे भगवान ! मैं तेरे दर्शन कैसे करूं ? और कैसे तेरी महिमा-स्तुति करूं ?

How can I behold You? How can I praise You?

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ॥

गुर परसादी सबदि सलाही ॥

Gur parasaadee sabadi salaahee ||

(ਜੇ ਤੇਰੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਂ, ਤਾਂ) ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਲੱਗ ਕੇ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।

गुरु की कृपा से ही मैं वाणी द्वारा तेरी ही महिमा कर सकता हूँ!

By Guru's Grace, I praise You through the Word of the Shabad.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਤੇਰੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਸੈ ਤੂੰ ਭਾਣੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥੭॥

तेरे भाणे विचि अम्रितु वसै तूं भाणै अम्रितु पीआवणिआ ॥७॥

Tere bhaa(nn)e vichi ammmritu vasai toonn bhaa(nn)ai ammmritu peeaava(nn)iaa ||7||

(ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਹੀ ਤੇਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਨਾਮ (ਜੀਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ (ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ) ਪਿਲਾਂਦਾ ਹੈਂ ॥੭॥

हे प्रभु ! तेरी इच्छा से ही नाम-अमृत की वर्षा होती है और तू अपनी इच्छानुसार ही जीव को नाम-अमृत का पान करवाता है॥७॥

In Your Sweet Will, the Amrit is found; by Your Will, You inspire us to drink in this Amrit. ||7||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਰਿ ਬਾਣੀ ॥

अम्रित सबदु अम्रित हरि बाणी ॥

Ammmrit sabadu ammmrit hari baa(nn)ee ||

(ਹੇ ਭਾਈ!) ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਗੁਰ ਸ਼ਬਦ ਤਦੋਂ ਹੀ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ-ਦਾਤੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ

हे भगवान ! तेरा नाम अमृत है और तेरी वाणी भी अमृत है।

The Shabad is Amrit; the Lord's Bani is Amrit.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਰਿਦੈ ਸਮਾਣੀ ॥

सतिगुरि सेविऐ रिदै समाणी ॥

Satiguri seviai ridai samaa(nn)ee ||

ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਆਸਰਾ-ਪਰਨਾ ਲਿਆ ਜਾਏ, ਤਦੋਂ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵੱਸ ਸਕਦੀ ਹੈ ।

सतिगुरु की सेवा करने से ही तेरी वाणी मनुष्य के हृदय में समा जाती है।

Serving the True Guru, it permeates the heart.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੫॥੧੬॥

नानक अम्रित नामु सदा सुखदाता पी अम्रितु सभ भुख लहि जावणिआ ॥८॥१५॥१६॥

Naanak ammmrit naamu sadaa sukhadaataa pee ammmritu sabh bhukh lahi jaava(nn)iaa ||8||15||16||

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਦਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ । ਇਹ ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਤਿਆਂ (ਮਾਇਆ ਦੀ) ਸਾਰੀ ਭੁੱਖ ਲਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ॥੮॥੧੫॥੧੬॥

हे नानक ! अमृत-नाम सदैव ही सुखदाता है और नाम रूपी अमृत का पान करने से मनुष्य की तमाम भूख मिट जाती है।॥८॥१५॥१६॥

O Nanak, the Ambrosial Naam is forever the Giver of peace; drinking in this Amrit, all hunger is satisfied. ||8||15||16||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

माझ महला ३ ॥

Maajh mahalaa 3 ||

माझ महला ३ ॥

Maajh, Third Mehl:

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥

अम्रितु वरसै सहजि सुभाए ॥

Ammmritu varasai sahaji subhaae ||

ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰਭੂ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ਜੁੜਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਵਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ।

नाम-अमृत सहज-स्वभाव ही बरस रहा है।

The Ambrosial Nectar rains down, softly and gently.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥

गुरमुखि विरला कोई जनु पाए ॥

Guramukhi viralaa koee janu paae ||

ਪਰ (ਇਹ ਦਾਤਿ) ਕੋਈ ਉਹ ਵਿਰਲਾ ਮਨੁੱਖ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਦਾ ਹੈ ।

गुरु के माध्यम से इसे कोई विरला पुरुष ही प्राप्त करता है।

How rare are those Gurmukhs who find it.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥

अम्रितु पी सदा त्रिपतासे करि किरपा त्रिसना बुझावणिआ ॥१॥

Ammmritu pee sadaa tripataase kari kirapaa trisanaa bujhaava(nn)iaa ||1||

ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀ ਕੇ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਲਈ (ਮਾਇਆ ਵਲੋਂ) ਰੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, (ਪ੍ਰਭੂ) ਮਿਹਰ ਕਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਬੁਝਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ॥੧॥

नाम-अमृत का पान करने वाले सदैव तृप्त रहते हैं। अपनी दया करके प्रभु उनकी प्यास बुझा देता है॥१ ॥

Those who drink it in are satisfied forever. Showering His Mercy upon them, the Lord quenches their thirst. ||1||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਵਣਿਆ ॥

हउ वारी जीउ वारी गुरमुखि अम्रितु पीआवणिआ ॥

Hau vaaree jeeu vaaree guramukhi ammmritu peeaava(nn)iaa ||

ਮੈਂ ਸਦਾ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹਾਂ, ਜੇਹੜੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਜਲ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ।

मैं उन पर न्यौछावर हूँ, जिन्हें गुरु जी नाम अमृत का पान करवाते हैं।

I am a sacrifice, my soul is a sacrifice, to those Gurmukhs who drink in this Ambrosial Nectar.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਰਸਨਾ ਰਸੁ ਚਾਖਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

रसना रसु चाखि सदा रहै रंगि राती सहजे हरि गुण गावणिआ ॥१॥ रहाउ ॥

Rasanaa rasu chaakhi sadaa rahai ranggi raatee sahaje hari gu(nn) gaava(nn)iaa ||1|| rahaau ||

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਭ ਨਾਮ-ਰਸ ਚਖ ਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਰੰਗ ਵਿਚ ਸਦਾ ਰੰਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

नाम अमृत को चखकर जिव्हा सदैव प्रभु की प्रीति में लीन रहती है और सहज ही हरि प्रभु का यशोगान करती है॥१॥ रहाउ॥

The tongue tastes the essence, and remains forever imbued with the Lord's Love, intuitively singing the Glorious Praises of the Lord. ||1|| Pause ||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਕੋ ਪਾਏ ॥

गुर परसादी सहजु को पाए ॥

Gur parasaadee sahaju ko paae ||

ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ,

गुरु की कृपा से कोई विरला प्राणी ही सहज अवस्था को प्राप्त करता है

By Guru's Grace, intuitive understanding is obtained;

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰੇ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

दुबिधा मारे इकसु सिउ लिव लाए ॥

Dubidhaa maare ikasu siu liv laae ||

(ਜਿਸ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਉਹ ਮਨ ਦਾ ਦੁਚਿੱਤਾ-ਪਨ ਮਾਰ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਦੇ ਚਰਨਾਂ) ਨਾਲ ਲਗਨ ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ।

और अपनी दुविधा का नाश करके एक ईश्वर के साथ सुरति लगाता है।

Subduing the sense of duality, they are in love with the One.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਦਰੀ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੨॥

नदरि करे ता हरि गुण गावै नदरी सचि समावणिआ ॥२॥

Nadari kare taa hari gu(nn) gaavai nadaree sachi samaava(nn)iaa ||2||

ਜਦੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਕਿਸੇ ਜੀਵ ਉੱਤੇ ਮਿਹਰ ਦੀ) ਨਿਗਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਦੋਂ ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ॥੨॥

जब परमात्मा दया-दृष्टि करता है तो प्राणी उस प्रभु के गुण गायन करता है और उसकी दया से सत्य में लीन हो जाता है।॥२॥

When He bestows His Glance of Grace, then they sing the Glorious Praises of the Lord; by His Grace, they merge in Truth. ||2||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਭਨਾ ਉਪਰਿ ਨਦਰਿ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ॥

सभना उपरि नदरि प्रभ तेरी ॥

Sabhanaa upari nadari prbh teree ||

ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਹੈ,

हे मेरे हरि-प्रभु ! तेरी कृपा-दृष्टि समस्त जीवों पर है

Above all is Your Glance of Grace, O God.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਕਿਸੈ ਥੋੜੀ ਕਿਸੈ ਹੈ ਘਣੇਰੀ ॥

किसै थोड़ी किसै है घणेरी ॥

Kisai tho(rr)ee kisai hai gha(nn)eree ||

ਕਿਸੇ ਉੱਤੇ ਥੋੜੀ ਹੈ ਕਿਸੇ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤੀ ਹੈ ।

किन्तु यह (कृपा-दृष्टि) किसी पर कम और किसी पर अधिकतर है।

Upon some it is bestowed less, and upon others it is bestowed more.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੁ ਨ ਹੋਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

तुझ ते बाहरि किछु न होवै गुरमुखि सोझी पावणिआ ॥३॥

Tujh te baahari kichhu na hovai guramukhi sojhee paava(nn)iaa ||3||

ਤੈਥੋਂ ਬਾਹਰ (ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ-ਇਹ ਸਮਝ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ॥੩॥

आपके सिवाय कुछ भी नहीं होता। इस बात का ज्ञान मनुष्य को गुरु के माध्यम से ही प्राप्त होता है॥३॥

Without You, nothing happens at all; the Gurmukhs understand this. ||3||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਤੁ ਹੈ ਬੀਚਾਰਾ ॥

गुरमुखि ततु है बीचारा ॥

Guramukhi tatu hai beechaaraa ||

ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਇਸ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਹੈ,

गुरमुख इस तथ्य पर चिंतन करते हैं कि

The Gurmukhs contemplate the essence of reality;

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰੇ ਤੇਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥

अम्रिति भरे तेरे भंडारा ॥

Ammmriti bhare tere bhanddaaraa ||

ਕਿ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ਨਾਮ-ਜਲ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਭਰੇ ਪਏ ਹਨ ।

तेरे भण्डार नाम-अमृत से परिपूर्ण हैं।

Your Treasures are overflowing with Ambrosial Nectar.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਕੋਈ ਨ ਪਾਵੈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

बिनु सतिगुर सेवे कोई न पावै गुर किरपा ते पावणिआ ॥४॥

Binu satigur seve koee na paavai gur kirapaa te paava(nn)iaa ||4||

(ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ । ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ॥੪॥

सतिगुरु की सेवा करने के अलावा कोई भी नाम अमृत को प्राप्त नहीं कर सकता। यह तो गुरु की दया से ही मिलता है।॥४॥

Without serving the True Guru, no one obtains it. It is obtained only by Guru's Grace. ||4||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋ ਜਨੁ ਸੋਹੈ ॥

सतिगुरु सेवै सो जनु सोहै ॥

Satiguru sevai so janu sohai ||

ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਸੋਹਣੇ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

जो पुरुष सतिगुरु की सेवा करता है, वह शोभनीय है।

Those who serve the True Guru are beautiful.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਮੋਹੈ ॥

अम्रित नामि अंतरु मनु मोहै ॥

Ammmrit naami anttaru manu mohai ||

ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਅੰਦਰਲਾ ਮਨ ਮਸਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।

प्रभु का अमृत-नाम मनुष्य के मन एवं ह्रदय को मोहित कर देता है।

The Ambrosial Naam, the Name of the Lord, entices their inner minds.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਬਾਣੀ ਰਤਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਹਜਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੫॥

अम्रिति मनु तनु बाणी रता अम्रितु सहजि सुणावणिआ ॥५॥

Ammmriti manu tanu baa(nn)ee rataa ammmritu sahaji su(nn)aava(nn)iaa ||5||

ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਉਸ ਦਾ ਤਨ ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਲ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕ ਕੇ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਨਾਮ-ਧੁਨੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ॥੫॥

जिनके मन एवं तन अमृत वाणी में मग्न हो जाते हैं, प्रभु उन्हें सहज ही अपना अमृत-नाम सुनाता है॥५॥

Their minds and bodies are attuned to the Ambrosial Bani of the Word; this Ambrosial Nectar is intuitively heard. ||5||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਮਨਮੁਖੁ ਭੂਲਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥

मनमुखु भूला दूजै भाइ खुआए ॥

Manamukhu bhoolaa doojai bhaai khuaae ||

ਪਰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ ਕੁਰਾਹੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ (ਰੁੱਝ ਕੇ) ਸਹੀ ਜੀਵਨ-ਰਾਹ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।

स्वेच्छाचारी जीव भटका हुआ है। और मोह-माया में फँसकर नष्ट हो जाता है।

The deluded, self-willed manmukhs are ruined through the love of duality.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ਮਰੈ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥

नामु न लेवै मरै बिखु खाए ॥

Naamu na levai marai bikhu khaae ||

ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਸਿਮਰਦਾ, ਉਹ (ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ-ਰੂਪ) ਜ਼ਹਰ ਖਾ ਕੇ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਸਹੇੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।

प्रभु नाम का वह जाप नहीं करता और माया रूपी विष सेवन करके प्राण त्याग देता है।

They do not chant the Naam, and they die, eating poison.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਸਟਾ ਮਹਿ ਵਾਸਾ ਬਿਨੁ ਸੇਵਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੬॥

अनदिनु सदा विसटा महि वासा बिनु सेवा जनमु गवावणिआ ॥६॥

Anadinu sadaa visataa mahi vaasaa binu sevaa janamu gavaava(nn)iaa ||6||

(ਗੰਦ ਦੇ ਕੀੜੇ ਵਾਂਗ) ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸਦਾ ਹਰ ਵੇਲੇ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ) ਗੰਦ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸੇਵਾ-ਭਗਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਉਹ ਆਪਣਾ ਮਨੁੱਖਾ ਜਨਮ ਜ਼ਾਇਆ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ॥੬॥

रात-दिन उसका बसेरा सदैव विष्टा रूपी विषय-विकारों में रहता है। गुरु की सेवा के बिना वह अपना अमूल्य जीवन व्यर्थ ही गंवा देता है॥६॥

Night and day, they continually sit in manure. Without selfless service, their lives are wasted away. ||6||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਪੀਆਏ ॥

अम्रितु पीवै जिस नो आपि पीआए ॥

Ammmritu peevai jis no aapi peeaae ||

(ਪਰ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਭੀ ਕੀਹ ਵੱਸ?) ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਪਿਲਾਂਦਾ ਹੈ ।

जिसको प्रभु स्वयं पिलाता है वही नाम अमृत का पान करता है।

They alone drink in this Amrit, whom the Lord Himself inspires to do so.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

गुर परसादी सहजि लिव लाए ॥

Gur parasaadee sahaji liv laae ||

ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕ ਕੇ (ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ਸੁਰਤ ਜੋੜੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ।

गुरु की कृपा से सहज ही वह परमात्मा में सुरति लगाता है।

By Guru's Grace, they intuitively enshrine love for the Lord.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਆਪੇ ਗੁਰਮਤਿ ਨਦਰੀ ਆਵਣਿਆ ॥੭॥

पूरन पूरि रहिआ सभ आपे गुरमति नदरी आवणिआ ॥७॥

Pooran poori rahiaa sabh aape guramati nadaree aava(nn)iaa ||7||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਮਤਿ ਲੈ ਕੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪ੍ਰਤੱਖ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਭੂ ਹਰ ਥਾਂ ਆਪ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ॥੭॥

पूर्ण परमेश्वर स्वयं ही सर्वत्र परिपूर्ण हो रहा है। गुरु की मति द्वारा वह प्रत्यक्ष दिखाई देता है। ७॥

The Perfect Lord is Himself perfectly pervading everywhere; through the Guru's Teachings, He is perceived. ||7||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋਈ ॥

आपे आपि निरंजनु सोई ॥

Aape aapi niranjjanu soee ||

(ਹੇ ਭਾਈ!) ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਰ ਥਾਂ ਆਪ ਹੀ ਆਪ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ।

वह निरंजन प्रभु सब कुछ अपने आप से ही है।

He Himself is the Immaculate Lord.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਜਿਨਿ ਸਿਰਜੀ ਤਿਨਿ ਆਪੇ ਗੋਈ ॥

जिनि सिरजी तिनि आपे गोई ॥

Jini sirajee tini aape goee ||

ਜਿਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ।

जिस प्रभु ने सृष्टि की रचना की है, वह स्वयं ही इसका विनाश भी करता है।

He who has created, shall Himself destroy.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਸਦਾ ਤੂੰ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੬॥੧੭॥

नानक नामु समालि सदा तूं सहजे सचि समावणिआ ॥८॥१६॥१७॥

Naanak naamu samaali sadaa toonn sahaje sachi samaava(nn)iaa ||8||16||17||

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਤੂੰ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਦਾ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਾਂਭ ਰੱਖ । (ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ਟਿਕ ਕੇ ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹੀਦਾ ਹੈ ॥੮॥੧੬॥੧੭॥

हे नानक ! तुम सदैव ही प्रभु नाम का सिमरन करो। ऐसे तुम सहज ही परमात्मा में विलीन हो जाओगे॥८ ॥१६॥१७॥

O Nanak, remember the Naam forever, and you shall merge into the True One with intuitive ease. ||8||16||17||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

माझ महला ३ ॥

Maajh mahalaa 3 ||

माझ महला ३ ॥

Maajh, Third Mehl:

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸੇ ਸਚਿ ਲਾਗੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਏ ॥

से सचि लागे जो तुधु भाए ॥

Se sachi laage jo tudhu bhaae ||

(ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਜੇਹੜੇ ਬੰਦੇ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਉਹ (ਤੇਰੇ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ।

हे ईश्वर ! जो तुझे अच्छे लगते हैं, वहीं सत्य (नाम) में लगते हैं।

Those who please You are linked to the Truth.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਦਾ ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਹਜ ਸੁਭਾਏ ॥

सदा सचु सेवहि सहज सुभाए ॥

Sadaa sachu sevahi sahaj subhaae ||

ਉਹ ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਦੇ ਭਾਵ ਵਿਚ (ਟਿਕ ਕੇ) ਸਦਾ (ਤੇਰੇ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ ।

वह सहज-स्वभाव सदैव ही परमेश्वर की सेवा भक्ति करते हैं।

They serve the True One forever, with intuitive ease.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚਾ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੧॥

सचै सबदि सचा सालाही सचै मेलि मिलावणिआ ॥१॥

Sachai sabadi sachaa saalaahee sachai meli milaava(nn)iaa ||1||

(ਹੇ ਭਾਈ! ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ) ਮੈਂ ਭੀ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦਾ ਰਹਾਂ । (ਜੇਹੜੇ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ) ਉਹ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੧॥

वह सत्य-नाम द्वारा सत्य-प्रभु की सराहना करते हैं और सत्य-नाम उन्हें सत्य से मिला देता है।॥१॥

Through the True Word of the Shabad, they praise the True One, and they merge in the merging of Truth. ||1||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹਣਿਆ ॥

हउ वारी जीउ वारी सचु सालाहणिआ ॥

Hau vaaree jeeu vaaree sachu saalaaha(nn)iaa ||

ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹਾਂ, ਜੋ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ।

मैं उन पर तन-मन से कुर्बान हूँ, जो सत्य परमेश्वर की सराहना करते हैं।

I am a sacrifice, my soul is a sacrifice, to those who praise the True One.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

सचु धिआइनि से सचि राते सचे सचि समावणिआ ॥१॥ रहाउ ॥

Sachu dhiaaini se sachi raate sache sachi samaava(nn)iaa ||1|| rahaau ||

ਜੇਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਸਦਾ ਹੀ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

जो सत्य परमेश्वर का ध्यान करते हैं, वह सत्य में ही रंग जाते हैं और सत्यवादी बन कर सत्य में लीन हो जाते हैं।॥१॥ रहाउ॥

Those who meditate on the True One are attuned to Truth; they are absorbed into the Truest of the True. ||1|| Pause ||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਜਹ ਦੇਖਾ ਸਚੁ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥

जह देखा सचु सभनी थाई ॥

Jah dekhaa sachu sabhanee thaaee ||

(ਹੇ ਭਾਈ!) ਮੈਂ ਜਿਧਰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਭ ਥਾਈਂ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ।

मैं जहाँ कहीं भी देखता हूँ, सत्य परमात्मा मुझे सर्वत्र दिखाई देता है।

The True One is everywhere, wherever I look.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥

गुर परसादी मंनि वसाई ॥

Gur parasaadee manni vasaaee ||

ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।

वह गुरु की कृपा से मनुष्य के मन में आकर निवास करता है।

By Guru's Grace, I enshrine Him in my mind.

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119

ਤਨੁ ਸਚਾ ਰਸਨਾ ਸਚਿ ਰਾਤੀ ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਆਖਿ ਵਖਾਨਣਿਆ ॥੨॥

तनु सचा रसना सचि राती सचु सुणि आखि वखानणिआ ॥२॥

Tanu sachaa rasanaa sachi raatee sachu su(nn)i aakhi vakhaana(nn)iaa ||2||

ਜੇਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਉਸ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ ਉਚਾਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜੀਭ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ (ਦੇ ਨਾਮ-ਰੰਗ) ਵਿਚ ਰੰਗੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੍ਰੇ ਅਡੋਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੨॥

फिर उस मनुष्य का शरीर शाश्वत हो जाता है और उसकी रसना सत्य में ही मग्न हो जाती है। वह मनुष्य सत्य नाम को सुनकर स्वयं भी मुँह से सत्य का ही बखान करता है॥२॥

True are the bodies of those whose tongues are attuned to Truth. They hear the Truth, and speak it with their mouths. ||2||

Guru Amardas ji / Raag Majh / Ashtpadiyan / Guru Granth Sahib ji - Ang 119