ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਕਥੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਕਵਨ ਨਿਵਾਸੋ ॥

गिआन की मुद्रा कवन कथीअले घटि घटि कवन निवासो ॥

Giaan kee mudraa kavan katheeale ghati ghati kavan nivaaso ||

What are the ear-rings of spiritual wisdom? Who dwells in each and every heart?

ਕਾਲ ਕਾ ਠੀਗਾ ਕਿਉ ਜਲਾਈਅਲੇ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ॥

काल का ठीगा किउ जलाईअले किउ निरभउ घरि जाईऐ ॥

Kaal kaa theegaa kiu jalaaeeale kiu nirabhau ghari jaaeeai ||

How can one avoid the attack of death? How can one enter the home of fearlessness?

ਸਹਜ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਆਸਣੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਛੇਦੇ ਬੈਰਾਈਐ ॥

सहज संतोख का आसणु जाणै किउ छेदे बैराईऐ ॥

Sahaj santtokh kaa aasa(nn)u jaa(nn)ai kiu chhede bairaaeeai ||

How can one know the posture of intuition and contentment, and overcome one's adversaries?"

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੈ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਵੈ ਵਾਸੋ ॥

गुर कै सबदि हउमै बिखु मारै ता निज घरि होवै वासो ॥

Gur kai sabadi haumai bikhu maarai taa nij ghari hovai vaaso ||

Through the Word of the Guru's Shabad, egotism and corruption are conquered, and then one comes to dwell in the home of the self within.

ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੋ ॥੨੧॥

जिनि रचि रचिआ तिसु सबदि पछाणै नानकु ता का दासो ॥२१॥

Jini rachi rachiaa tisu sabadi pachhaa(nn)ai naanaku taa kaa daaso ||21||

One who realizes the Shabad of the One who created the creation - Nanak is his slave. ||21||

ਕਹਾ ਤੇ ਆਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਜਾਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥

कहा ते आवै कहा इहु जावै कहा इहु रहै समाई ॥

Kahaa te aavai kahaa ihu jaavai kahaa ihu rahai samaaee ||

"Where did we come from? Where are we going? Where will we be absorbed?

ਏਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਜੋ ਅਰਥਾਵੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥

एसु सबद कउ जो अरथावै तिसु गुर तिलु न तमाई ॥

Esu sabad kau jo arathaavai tisu gur tilu na tamaaee ||

One who reveals the meaning of this Shabad is the Guru, who has no greed at all.

ਕਿਉ ਤਤੈ ਅਵਿਗਤੈ ਪਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

किउ ततै अविगतै पावै गुरमुखि लगै पिआरो ॥

Kiu tatai avigatai paavai guramukhi lagai piaaro ||

How can one find the essence of the unmanifest reality? How does one become Gurmukh, and enshrine love for the Lord?

ਆਪੇ ਸੁਰਤਾ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਬੀਚਾਰੋ ॥

आपे सुरता आपे करता कहु नानक बीचारो ॥

Aape surataa aape karataa kahu naanak beechaaro ||

He Himself is consciousness, He Himself is the Creator; share with us, Nanak, your wisdom.""

ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਹੁਕਮੇ ਜਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥

हुकमे आवै हुकमे जावै हुकमे रहै समाई ॥

Hukame aavai hukame jaavai hukame rahai samaaee ||

By His Command we come, and by His Command we go; by His Command, we merge in absorption.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵੈ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਈ ॥੨੨॥

पूरे गुर ते साचु कमावै गति मिति सबदे पाई ॥२२॥

Poore gur te saachu kamaavai gati miti sabade paaee ||22||

Through the Perfect Guru, live the Truth; through the Word of the Shabad, the state of dignity is attained. ||22||

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

आदि कउ बिसमादु बीचारु कथीअले सुंन निरंतरि वासु लीआ ॥

Aadi kau bisamaadu beechaaru katheeale sunn niranttari vaasu leeaa ||

We can only express a sense of wonder about the beginning. The absolute abided endlessly deep within Himself then.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

अकलपत मुद्रा गुर गिआनु बीचारीअले घटि घटि साचा सरब जीआ ॥

Akalapat mudraa gur giaanu beechaareeale ghati ghati saachaa sarab jeeaa ||

Consider freedom from desire to be the ear-rings of the Guru's spiritual wisdom. The True Lord, the Soul of all, dwells within each and every heart.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

गुर बचनी अविगति समाईऐ ततु निरंजनु सहजि लहै ॥

Gur bachanee avigati samaaeeai tatu niranjjanu sahaji lahai ||

Through the Guru's Word, one merges in the absolute, and intuitively receives the immaculate essence.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

नानक दूजी कार न करणी सेवै सिखु सु खोजि लहै ॥

Naanak doojee kaar na kara(nn)ee sevai sikhu su khoji lahai ||

O Nanak, that Sikh who seeks and finds the Way does not serve any other.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

हुकमु बिसमादु हुकमि पछाणै जीअ जुगति सचु जाणै सोई ॥

Hukamu bisamaadu hukami pachhaa(nn)ai jeea jugati sachu jaa(nn)ai soee ||

Wonderful and amazing is His Command; He alone realizes His Command and knows the true way of life of His creatures.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

आपु मेटि निरालमु होवै अंतरि साचु जोगी कहीऐ सोई ॥२३॥

Aapu meti niraalamu hovai anttari saachu jogee kaheeai soee ||23||

One who eradicates his self-conceit becomes free of desire; he alone is a Yogi, who enshrines the True Lord deep within. ||23||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

अविगतो निरमाइलु उपजे निरगुण ते सरगुणु थीआ ॥

Avigato niramaailu upaje niragu(nn) te saragu(nn)u theeaa ||

From His state of absolute existence, He assumed the immaculate form; from formless, He assumed the supreme form.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

सतिगुर परचै परम पदु पाईऐ साचै सबदि समाइ लीआ ॥

Satigur parachai param padu paaeeai saachai sabadi samaai leeaa ||

By pleasing the True Guru, the supreme status is obtained, and one is absorbed in the True Word of the Shabad.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

एके कउ सचु एका जाणै हउमै दूजा दूरि कीआ ॥

Eke kau sachu ekaa jaa(nn)ai haumai doojaa doori keeaa ||

He knows the True Lord as the One and only; he sends his egotism and duality far away.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

सो जोगी गुर सबदु पछाणै अंतरि कमलु प्रगासु थीआ ॥

So jogee gur sabadu pachhaa(nn)ai anttari kamalu prgaasu theeaa ||

He alone is a Yogi, who realizes the Word of the Guru's Shabad; the lotus of the heart blossoms forth within.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

जीवतु मरै ता सभु किछु सूझै अंतरि जाणै सरब दइआ ॥

Jeevatu marai taa sabhu kichhu soojhai anttari jaa(nn)ai sarab daiaa ||

If one remains dead while yet alive, then he understands everything; he knows the Lord deep within himself, who is kind and compassionate to all.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

नानक ता कउ मिलै वडाई आपु पछाणै सरब जीआ ॥२४॥

Naanak taa kau milai vadaaee aapu pachhaa(nn)ai sarab jeeaa ||24||

O Nanak, he is blessed with glorious greatness; he realizes himself in all beings. ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

साचौ उपजै साचि समावै साचे सूचे एक मइआ ॥

Saachau upajai saachi samaavai saache sooche ek maiaa ||

We emerge from Truth, and merge into Truth again. The pure being merges into the One True Lord.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

झूठे आवहि ठवर न पावहि दूजै आवा गउणु भइआ ॥

Jhoothe aavahi thavar na paavahi doojai aavaa gau(nn)u bhaiaa ||

The false come, and find no place of rest; in duality, they come and go.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

आवा गउणु मिटै गुर सबदी आपे परखै बखसि लइआ ॥

Aavaa gau(nn)u mitai gur sabadee aape parakhai bakhasi laiaa ||

This coming and going in reincarnation is ended through the Word of the Guru's Shabad; the Lord Himself analyzes and grants His forgiveness.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

एका बेदन दूजै बिआपी नामु रसाइणु वीसरिआ ॥

Ekaa bedan doojai biaapee naamu rasaai(nn)u veesariaa ||

One who suffers from the disease of duality, forgets the Naam, the source of nectar.

ਸੋ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁ ਮੁਕਤੁ ਭਇਆ ॥

सो बूझै जिसु आपि बुझाए गुर कै सबदि सु मुकतु भइआ ॥

So boojhai jisu aapi bujhaae gur kai sabadi su mukatu bhaiaa ||

He alone understands, whom the Lord inspires to understand. Through the Word of the Guru's Shabad, one is liberated.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਪਰਹਰਿਆ ॥੨੫॥

नानक तारे तारणहारा हउमै दूजा परहरिआ ॥२५॥

Naanak taare taara(nn)ahaaraa haumai doojaa parahariaa ||25||

O Nanak, the Emancipator emancipates one who drives out egotism and duality. ||25||

ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ॥

मनमुखि भूलै जम की काणि ॥

Manamukhi bhoolai jam kee kaa(nn)i ||

The self-willed manmukhs are deluded, under the shadow of death.

ਪਰ ਘਰੁ ਜੋਹੈ ਹਾਣੇ ਹਾਣਿ ॥

पर घरु जोहै हाणे हाणि ॥

Par gharu johai haa(nn)e haa(nn)i ||

They look into the homes of others, and lose.

ਮਨਮੁਖਿ ਭਰਮਿ ਭਵੈ ਬੇਬਾਣਿ ॥

मनमुखि भरमि भवै बेबाणि ॥

Manamukhi bharami bhavai bebaa(nn)i ||

The manmukhs are confused by doubt, wandering in the wilderness.

ਵੇਮਾਰਗਿ ਮੂਸੈ ਮੰਤ੍ਰਿ ਮਸਾਣਿ ॥

वेमारगि मूसै मंत्रि मसाणि ॥

Vemaaragi moosai manttri masaa(nn)i ||

Having lost their way, they are plundered; they chant their mantras at cremation grounds.

ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਲਵੈ ਕੁਬਾਣਿ ॥

सबदु न चीनै लवै कुबाणि ॥

Sabadu na cheenai lavai kubaa(nn)i ||

They do not think of the Shabad; instead, they utter obscenities.

ਨਾਨਕ ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਜਾਣਿ ॥੨੬॥

नानक साचि रते सुखु जाणि ॥२६॥

Naanak saachi rate sukhu jaa(nn)i ||26||

O Nanak, those who are attuned to the Truth know peace. ||26||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੇ ਕਾ ਭਉ ਪਾਵੈ ॥

गुरमुखि साचे का भउ पावै ॥

Guramukhi saache kaa bhau paavai ||

The Gurmukh lives in the Fear of God, the True Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਅਘੜੁ ਘੜਾਵੈ ॥

गुरमुखि बाणी अघड़ु घड़ावै ॥

Guramukhi baa(nn)ee agha(rr)u gha(rr)aavai ||

Through the Word of the Guru's Bani, the Gurmukh refines the unrefined.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥

गुरमुखि निरमल हरि गुण गावै ॥

Guramukhi niramal hari gu(nn) gaavai ||

The Gurmukh sings the immaculate, Glorious Praises of the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਵੈ ॥

गुरमुखि पवित्रु परम पदु पावै ॥

Guramukhi pavitru param padu paavai ||

The Gurmukh attains the supreme, sanctified status.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੋਮਿ ਰੋਮਿ ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ॥

गुरमुखि रोमि रोमि हरि धिआवै ॥

Guramukhi romi romi hari dhiaavai ||

The Gurmukh meditates on the Lord with every hair of his body.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨੭॥

नानक गुरमुखि साचि समावै ॥२७॥

Naanak guramukhi saachi samaavai ||27||

O Nanak, the Gurmukh merges in Truth. ||27||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚੈ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰੀ ॥

गुरमुखि परचै बेद बीचारी ॥

Guramukhi parachai bed beechaaree ||

The Gurmukh is pleasing to the True Guru; this is contemplation on the Vedas.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚੈ ਤਰੀਐ ਤਾਰੀ ॥

गुरमुखि परचै तरीऐ तारी ॥

Guramukhi parachai tareeai taaree ||

Pleasing the True Guru, the Gurmukh is carried across.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚੈ ਸੁ ਸਬਦਿ ਗਿਆਨੀ ॥

गुरमुखि परचै सु सबदि गिआनी ॥

Guramukhi parachai su sabadi giaanee ||

Pleasing the True Guru, the Gurmukh receives the spiritual wisdom of the Shabad.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚੈ ਅੰਤਰ ਬਿਧਿ ਜਾਨੀ ॥

गुरमुखि परचै अंतर बिधि जानी ॥

Guramukhi parachai anttar bidhi jaanee ||

Pleasing the True Guru, the Gurmukh comes to know the path within.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥

गुरमुखि पाईऐ अलख अपारु ॥

Guramukhi paaeeai alakh apaaru ||

The Gurmukh attains the unseen and infinite Lord.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੨੮॥

नानक गुरमुखि मुकति दुआरु ॥२८॥

Naanak guramukhi mukati duaaru ||28||

O Nanak, the Gurmukh finds the door of liberation. ||28||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥੁ ਕਥੈ ਬੀਚਾਰਿ ॥

गुरमुखि अकथु कथै बीचारि ॥

Guramukhi akathu kathai beechaari ||

The Gurmukh speaks the unspoken wisdom.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਬਹੈ ਸਪਰਵਾਰਿ ॥

गुरमुखि निबहै सपरवारि ॥

Guramukhi nibahai saparavaari ||

In the midst of his family, the Gurmukh lives a spiritual life.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਪੀਐ ਅੰਤਰਿ ਪਿਆਰਿ ॥

गुरमुखि जपीऐ अंतरि पिआरि ॥

Guramukhi japeeai anttari piaari ||

The Gurmukh lovingly meditates deep within.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਸਬਦਿ ਅਚਾਰਿ ॥

गुरमुखि पाईऐ सबदि अचारि ॥

Guramukhi paaeeai sabadi achaari ||

The Gurmukh obtains the Shabad, and righteous conduct.

ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਜਾਣੈ ਜਾਣਾਈ ॥

सबदि भेदि जाणै जाणाई ॥

Sabadi bhedi jaa(nn)ai jaa(nn)aaee ||

He knows the mystery of the Shabad, and inspires others to know it.

ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਜਾਲਿ ਸਮਾਈ ॥੨੯॥

नानक हउमै जालि समाई ॥२९॥

Naanak haumai jaali samaaee ||29||

O Nanak, burning away his ego, he merges in the Lord. ||29||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਰਤੀ ਸਾਚੈ ਸਾਜੀ ॥

गुरमुखि धरती साचै साजी ॥

Guramukhi dharatee saachai saajee ||

The True Lord fashioned the earth for the sake of the Gurmukhs.

ਤਿਸ ਮਹਿ ਓਪਤਿ ਖਪਤਿ ਸੁ ਬਾਜੀ ॥

तिस महि ओपति खपति सु बाजी ॥

Tis mahi opati khapati su baajee ||

There, he set in motion the play of creation and destruction.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥

गुर कै सबदि रपै रंगु लाइ ॥

Gur kai sabadi rapai ranggu laai ||

One who is filled with the Word of the Guru's Shabad enshrines love for the Lord.

ਸਾਚਿ ਰਤਉ ਪਤਿ ਸਿਉ ਘਰਿ ਜਾਇ ॥

साचि रतउ पति सिउ घरि जाइ ॥

Saachi ratau pati siu ghari jaai ||

Attuned to the Truth, he goes to his home with honor.

ਸਾਚ ਸਬਦ ਬਿਨੁ ਪਤਿ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ॥

साच सबद बिनु पति नही पावै ॥

Saach sabad binu pati nahee paavai ||

Without the True Word of the Shabad, no one receives honor.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥੩੦॥

नानक बिनु नावै किउ साचि समावै ॥३०॥

Naanak binu naavai kiu saachi samaavai ||30||

O Nanak, without the Name, how can one be absorbed in Truth? ||30||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਟ ਸਿਧੀ ਸਭਿ ਬੁਧੀ ॥

गुरमुखि असट सिधी सभि बुधी ॥

Guramukhi asat sidhee sabhi budhee ||

The Gurmukh obtains the eight miraculous spiritual powers, and all wisdom.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਵਜਲੁ ਤਰੀਐ ਸਚ ਸੁਧੀ ॥

गुरमुखि भवजलु तरीऐ सच सुधी ॥

Guramukhi bhavajalu tareeai sach sudhee ||

The Gurmukh crosses over the terrifying world-ocean, and obtains true understanding.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਰ ਅਪਸਰ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥

गुरमुखि सर अपसर बिधि जाणै ॥

Guramukhi sar apasar bidhi jaa(nn)ai ||

The Gurmukh knows the ways of truth and untruth.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਵਿਰਤਿ ਨਰਵਿਰਤਿ ਪਛਾਣੈ ॥

गुरमुखि परविरति नरविरति पछाणै ॥

Guramukhi paravirati naravirati pachhaa(nn)ai ||

The Gurmukh knows worldliness and renunciation.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਾਰੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੇ ॥

गुरमुखि तारे पारि उतारे ॥

Guramukhi taare paari utaare ||

The Gurmukh crosses over, and carries others across as well.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੩੧॥

नानक गुरमुखि सबदि निसतारे ॥३१॥

Naanak guramukhi sabadi nisataare ||31||

O Nanak, the Gurmukh is emancipated through the Shabad. ||31||

ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ॥

नामे राते हउमै जाइ ॥

Naame raate haumai jaai ||

Attuned to the Naam, the Name of the Lord, egotism is dispelled.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਚਿ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥

नामि रते सचि रहे समाइ ॥

Naami rate sachi rahe samaai ||

Attuned to the Naam, they remain absorbed in the True Lord.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥

नामि रते जोग जुगति बीचारु ॥

Naami rate jog jugati beechaaru ||

Attuned to the Naam, they contemplate the Way of Yoga.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

नामि रते पावहि मोख दुआरु ॥

Naami rate paavahi mokh duaaru ||

Attuned to the Naam, they find the door of liberation.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥

नामि रते त्रिभवण सोझी होइ ॥

Naami rate tribhava(nn) sojhee hoi ||

Attuned to the Naam, they understand the three worlds.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੩੨॥

नानक नामि रते सदा सुखु होइ ॥३२॥

Naanak naami rate sadaa sukhu hoi ||32||

O Nanak, attuned to the Naam, eternal peace is found. ||32||

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਿਧ ਗੋਸਟਿ ਹੋਇ ॥

नामि रते सिध गोसटि होइ ॥

Naami rate sidh gosati hoi ||

Attuned to the Naam, they attain Sidh Gosht - conversation with the Siddhas.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਤਪੁ ਹੋਇ ॥

नामि रते सदा तपु होइ ॥

Naami rate sadaa tapu hoi ||

Attuned to the Naam, they practice intense meditation forever.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਸਾਰੁ ॥

नामि रते सचु करणी सारु ॥

Naami rate sachu kara(nn)ee saaru ||

Attuned to the Naam, they live the true and excellent lifestyle.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ਬੀਚਾਰੁ ॥

नामि रते गुण गिआन बीचारु ॥

Naami rate gu(nn) giaan beechaaru ||

Attuned to the Naam, they contemplate the Lord's virtues and spiritual wisdom.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬੋਲੈ ਸਭੁ ਵੇਕਾਰੁ ॥

बिनु नावै बोलै सभु वेकारु ॥

Binu naavai bolai sabhu vekaaru ||

Without the Name, all that is spoken is useless.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਕਉ ਜੈਕਾਰੁ ॥੩੩॥

नानक नामि रते तिन कउ जैकारु ॥३३॥

Naanak naami rate tin kau jaikaaru ||33||

O Nanak, attuned to the Naam, their victory is celebrated. ||33||

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

पूरे गुर ते नामु पाइआ जाइ ॥

Poore gur te naamu paaiaa jaai ||

Through the Perfect Guru, one obtains the Naam, the Name of the Lord.

ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਸਚਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

जोग जुगति सचि रहै समाइ ॥

Jog jugati sachi rahai samaai ||

The Way of Yoga is to remain absorbed in Truth.

ਬਾਰਹ ਮਹਿ ਜੋਗੀ ਭਰਮਾਏ ਸੰਨਿਆਸੀ ਛਿਅ ਚਾਰਿ ॥

बारह महि जोगी भरमाए संनिआसी छिअ चारि ॥

Baarah mahi jogee bharamaae sanniaasee chhia chaari ||

The Yogis wander in the twelve schools of Yoga; the Sannyaasis in six and four.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਜੋ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਸੋ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

गुर कै सबदि जो मरि जीवै सो पाए मोख दुआरु ॥

Gur kai sabadi jo mari jeevai so paae mokh duaaru ||

One who remains dead while yet alive, through the Word of the Guru's Shabad, finds the door of liberation.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭਿ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰਿ ॥

बिनु सबदै सभि दूजै लागे देखहु रिदै बीचारि ॥

Binu sabadai sabhi doojai laage dekhahu ridai beechaari ||

Without the Shabad, all are attached to duality. Contemplate this in your heart, and see.

ਨਾਨਕ ਵਡੇ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੩੪॥

नानक वडे से वडभागी जिनी सचु रखिआ उर धारि ॥३४॥

Naanak vade se vadabhaagee jinee sachu rakhiaa ur dhaari ||34||

O Nanak, blessed and very fortunate are those who keep the True Lord enshrined in their hearts. ||34||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਤਨੁ ਲਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

गुरमुखि रतनु लहै लिव लाइ ॥

Guramukhi ratanu lahai liv laai ||

The Gurmukh obtains the jewel, lovingly focused on the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਖੈ ਰਤਨੁ ਸੁਭਾਇ ॥

गुरमुखि परखै रतनु सुभाइ ॥

Guramukhi parakhai ratanu subhaai ||

The Gurmukh intuitively recognizes the value of this jewel.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥

गुरमुखि साची कार कमाइ ॥

Guramukhi saachee kaar kamaai ||

The Gurmukh practices Truth in action.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੇ ਮਨੁ ਪਤੀਆਇ ॥

गुरमुखि साचे मनु पतीआइ ॥

Guramukhi saache manu pateeaai ||

The mind of the Gurmukh is pleased with the True Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ॥

गुरमुखि अलखु लखाए तिसु भावै ॥

Guramukhi alakhu lakhaae tisu bhaavai ||

The Gurmukh sees the unseen, when it pleases the Lord.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚੋਟ ਨ ਖਾਵੈ ॥੩੫॥

नानक गुरमुखि चोट न खावै ॥३५॥

Naanak guramukhi chot na khaavai ||35||

O Nanak, the Gurmukh does not have to endure punishment. ||35||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ॥

गुरमुखि नामु दानु इसनानु ॥

Guramukhi naamu daanu isanaanu ||

The Gurmukh is blessed with the Name, charity and purification.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥

गुरमुखि लागै सहजि धिआनु ॥

Guramukhi laagai sahaji dhiaanu ||

The Gurmukh centers his meditation on the celestial Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਦਰਗਹ ਮਾਨੁ ॥

गुरमुखि पावै दरगह मानु ॥

Guramukhi paavai daragah maanu ||

The Gurmukh obtains honor in the Court of the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਪਰਧਾਨੁ ॥

गुरमुखि भउ भंजनु परधानु ॥

Guramukhi bhau bhanjjanu paradhaanu ||

The Gurmukh obtains the Supreme Lord, the Destroyer of fear.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਰਾਏ ॥

गुरमुखि करणी कार कराए ॥

Guramukhi kara(nn)ee kaar karaae ||

The Gurmukh does good deeds, an inspires others to do so.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥੩੬॥

नानक गुरमुखि मेलि मिलाए ॥३६॥

Naanak guramukhi meli milaae ||36||

O Nanak, the Gurmukh unites in the Lord's Union. ||36||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਬੇਦ ॥

गुरमुखि सासत्र सिम्रिति बेद ॥

Guramukhi saasatr simriti bed ||

The Gurmukh understands the Simritees, the Shaastras and the Vedas.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਘਟਿ ਘਟਿ ਭੇਦ ॥

गुरमुखि पावै घटि घटि भेद ॥

Guramukhi paavai ghati ghati bhed ||

The Gurmukh knows the secrets of each and every heart.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਗਵਾਵੈ ॥

गुरमुखि वैर विरोध गवावै ॥

Guramukhi vair virodh gavaavai ||

The Gurmukh eliminates hate and envy.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਗਲੀ ਗਣਤ ਮਿਟਾਵੈ ॥

गुरमुखि सगली गणत मिटावै ॥

Guramukhi sagalee ga(nn)at mitaavai ||

The Gurmukh erases all accounting.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥

गुरमुखि राम नाम रंगि राता ॥

Guramukhi raam naam ranggi raataa ||

The Gurmukh is imbued with love for the Lord's Name.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖਸਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥੩੭॥

नानक गुरमुखि खसमु पछाता ॥३७॥

Naanak guramukhi khasamu pachhaataa ||37||

O Nanak, the Gurmukh realizes his Lord and Master. ||37||

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

बिनु गुर भरमै आवै जाइ ॥

Binu gur bharamai aavai jaai ||

Without the Guru, one wanders, coming and going in reincarnation.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਘਾਲ ਨ ਪਵਈ ਥਾਇ ॥

बिनु गुर घाल न पवई थाइ ॥

Binu gur ghaal na pavaee thaai ||

Without the Guru, one's work is useless.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮਨੂਆ ਅਤਿ ਡੋਲਾਇ ॥

बिनु गुर मनूआ अति डोलाइ ॥

Binu gur manooaa ati dolaai ||

Without the Guru, the mind is totally unsteady.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨਹੀ ਬਿਖੁ ਖਾਇ ॥

बिनु गुर त्रिपति नही बिखु खाइ ॥

Binu gur tripati nahee bikhu khaai ||

Without the Guru, one is unsatisfied, and eats poison.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਿਸੀਅਰੁ ਡਸੈ ਮਰਿ ਵਾਟ ॥

बिनु गुर बिसीअरु डसै मरि वाट ॥

Binu gur biseearu dasai mari vaat ||

Without the Guru, one is stung by the poisonous snake of Maya, and dies.

ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘਾਟੇ ਘਾਟ ॥੩੮॥

नानक गुर बिनु घाटे घाट ॥३८॥

Naanak gur binu ghaate ghaat ||38||

O Nanak without the Guru, all is lost. ||38||

ਜਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੈ ॥

जिसु गुरु मिलै तिसु पारि उतारै ॥

Jisu guru milai tisu paari utaarai ||

One who meets the Guru is carried across.

ਅਵਗਣ ਮੇਟੈ ਗੁਣਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥

अवगण मेटै गुणि निसतारै ॥

Avaga(nn) metai gu(nn)i nisataarai ||

His sins are erased, and he is emancipated through virtue.

ਮੁਕਤਿ ਮਹਾ ਸੁਖ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

मुकति महा सुख गुर सबदु बीचारि ॥

Mukati mahaa sukh gur sabadu beechaari ||

The supreme peace of liberation is attained, contemplating the Word of the Guru's Shabad.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥

गुरमुखि कदे न आवै हारि ॥

Guramukhi kade na aavai haari ||

The Gurmukh is never defeated.

ਤਨੁ ਹਟੜੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥

तनु हटड़ी इहु मनु वणजारा ॥

Tanu hata(rr)ee ihu manu va(nn)ajaaraa ||

In the store of the body, this mind is the merchant;

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥੩੯॥

नानक सहजे सचु वापारा ॥३९॥

Naanak sahaje sachu vaapaaraa ||39||

O Nanak, it deals intuitively in Truth. ||39||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਂਧਿਓ ਸੇਤੁ ਬਿਧਾਤੈ ॥

गुरमुखि बांधिओ सेतु बिधातै ॥

Guramukhi baandhio setu bidhaatai ||

The Gurmukh is the bridge, built by the Architect of Destiny.

ਲੰਕਾ ਲੂਟੀ ਦੈਤ ਸੰਤਾਪੈ ॥

लंका लूटी दैत संतापै ॥

Lankkaa lootee dait santtaapai ||

The demons of passion which plundered Sri Lanka - the body - have been conquered.

ਰਾਮਚੰਦਿ ਮਾਰਿਓ ਅਹਿ ਰਾਵਣੁ ॥

रामचंदि मारिओ अहि रावणु ॥

Raamachanddi maario ahi raava(nn)u ||

Ram Chand - the mind - has slaughtered Raawan - pride;

ਭੇਦੁ ਬਭੀਖਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚਾਇਣੁ ॥

भेदु बभीखण गुरमुखि परचाइणु ॥

Bhedu babheekha(nn) guramukhi parachaai(nn)u ||

The Gurmukh understands the secret revealed by Babheekhan.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਇਰਿ ਪਾਹਣ ਤਾਰੇ ॥

गुरमुखि साइरि पाहण तारे ॥

Guramukhi saairi paaha(nn) taare ||

The Gurmukh carries even stones across the ocean.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਟਿ ਤੇਤੀਸ ਉਧਾਰੇ ॥੪੦॥

गुरमुखि कोटि तेतीस उधारे ॥४०॥

Guramukhi koti tetees udhaare ||40||

The Gurmukh saves millions of people. ||40||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਚੂਕੈ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥

गुरमुखि चूकै आवण जाणु ॥

Guramukhi chookai aava(nn) jaa(nn)u ||

The comings and goings in reincarnation are ended for the Gurmukh.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥

गुरमुखि दरगह पावै माणु ॥

Guramukhi daragah paavai maa(nn)u ||

The Gurmukh is honored in the Court of the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਛਾਣੁ ॥

गुरमुखि खोटे खरे पछाणु ॥

Guramukhi khote khare pachhaa(nn)u ||

The Gurmukh distinguishes the true from the false.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥

गुरमुखि लागै सहजि धिआनु ॥

Guramukhi laagai sahaji dhiaanu ||

The Gurmukh focuses his meditation on the celestial Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਇ ॥

गुरमुखि दरगह सिफति समाइ ॥

Guramukhi daragah siphati samaai ||

In the Court of the Lord, the Gurmukh is absorbed in His Praises.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੰਧੁ ਨ ਪਾਇ ॥੪੧॥

नानक गुरमुखि बंधु न पाइ ॥४१॥

Naanak guramukhi banddhu na paai ||41||

O Nanak, the Gurmukh is not bound by bonds. ||41||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਪਾਏ ॥

गुरमुखि नामु निरंजन पाए ॥

Guramukhi naamu niranjjan paae ||

The Gurmukh obtains the Name of the Immaculate Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

गुरमुखि हउमै सबदि जलाए ॥

Guramukhi haumai sabadi jalaae ||

Through the Shabad, the Gurmukh burns away his ego.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥

गुरमुखि साचे के गुण गाए ॥

Guramukhi saache ke gu(nn) gaae ||

The Gurmukh sings the Glorious Praises of the True Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੈ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

गुरमुखि साचै रहै समाए ॥

Guramukhi saachai rahai samaae ||

The Gurmukh remains absorbed in the True Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਪਤਿ ਊਤਮ ਹੋਇ ॥

गुरमुखि साचि नामि पति ऊतम होइ ॥

Guramukhi saachi naami pati utam hoi ||

Through the True Name, the Gurmukh is honored and exalted.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥੪੨॥

नानक गुरमुखि सगल भवण की सोझी होइ ॥४२॥

Naanak guramukhi sagal bhava(nn) kee sojhee hoi ||42||

O Nanak, the Gurmukh understands all the worlds. ||42||

ਕਵਣ ਮੂਲੁ ਕਵਣ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥

कवण मूलु कवण मति वेला ॥

Kava(nn) moolu kava(nn) mati velaa ||

"What is the root, the source of all? What teachings hold for these times?

ਤੇਰਾ ਕਵਣੁ ਗੁਰੂ ਜਿਸ ਕਾ ਤੂ ਚੇਲਾ ॥

तेरा कवणु गुरू जिस का तू चेला ॥

Teraa kava(nn)u guroo jis kaa too chelaa ||

Who is your guru? Whose disciple are you?

ਕਵਣ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਹੁ ਨਿਰਾਲੇ ॥

कवण कथा ले रहहु निराले ॥

Kava(nn) kathaa le rahahu niraale ||

What is that speech, by which you remain unattached?

ਬੋਲੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਤੁਮ ਬਾਲੇ ॥

बोलै नानकु सुणहु तुम बाले ॥

Bolai naanaku su(nn)ahu tum baale ||

Listen to what we say, O Nanak, you little boy.

ਏਸੁ ਕਥਾ ਕਾ ਦੇਇ ਬੀਚਾਰੁ ॥

एसु कथा का देइ बीचारु ॥

Esu kathaa kaa dei beechaaru ||

Give us your opinion on what we have said.

ਭਵਜਲੁ ਸਬਦਿ ਲੰਘਾਵਣਹਾਰੁ ॥੪੩॥

भवजलु सबदि लंघावणहारु ॥४३॥

Bhavajalu sabadi langghaava(nn)ahaaru ||43||

How can the Shabad carry us across the terrifying world-ocean?"" ||43||

ਪਵਨ ਅਰੰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥

पवन अर्मभु सतिगुर मति वेला ॥

Pavan arambbhu satigur mati velaa ||

From the air came the beginning. This is the age of the True Guru's Teachings.

ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ॥

सबदु गुरू सुरति धुनि चेला ॥

Sabadu guroo surati dhuni chelaa ||

The Shabad is the Guru, upon whom I lovingly focus my consciousness; I am the chaylaa, the disciple.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ ॥

अकथ कथा ले रहउ निराला ॥

Akath kathaa le rahau niraalaa ||

Speaking the Unspoken Speech, I remain unattached.

ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥

नानक जुगि जुगि गुर गोपाला ॥

Naanak jugi jugi gur gopaalaa ||

O Nanak, throughout the ages, the Lord of the World is my Guru.

ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ ॥

एकु सबदु जितु कथा वीचारी ॥

Eku sabadu jitu kathaa veechaaree ||

I contemplate the sermon of the Shabad, the Word of the One God.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥੪੪॥

गुरमुखि हउमै अगनि निवारी ॥४४॥

Guramukhi haumai agani nivaaree ||44||

The Gurmukh puts out the fire of egotism. ||44||

ਮੈਣ ਕੇ ਦੰਤ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

मैण के दंत किउ खाईऐ सारु ॥

Mai(nn) ke dantt kiu khaaeeai saaru ||

"With teeth of wax, how can one chew iron?

ਜਿਤੁ ਗਰਬੁ ਜਾਇ ਸੁ ਕਵਣੁ ਆਹਾਰੁ ॥

जितु गरबु जाइ सु कवणु आहारु ॥

Jitu garabu jaai su kava(nn)u aahaaru ||

What is that food, which takes away pride?

ਹਿਵੈ ਕਾ ਘਰੁ ਮੰਦਰੁ ਅਗਨਿ ਪਿਰਾਹਨੁ ॥

हिवै का घरु मंदरु अगनि पिराहनु ॥

Hivai kaa gharu manddaru agani piraahanu ||

How can one live in the palace, the home of snow, wearing robes of fire?

ਕਵਨ ਗੁਫਾ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਅਵਾਹਨੁ ॥

कवन गुफा जितु रहै अवाहनु ॥

Kavan guphaa jitu rahai avaahanu ||

Where is that cave, within which one may remain unshaken?

ਇਤ ਉਤ ਕਿਸ ਕਉ ਜਾਣਿ ਸਮਾਵੈ ॥

इत उत किस कउ जाणि समावै ॥

It ut kis kau jaa(nn)i samaavai ||

Who should we know to be pervading here and there?

ਕਵਨ ਧਿਆਨੁ ਮਨੁ ਮਨਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪੫॥

कवन धिआनु मनु मनहि समावै ॥४५॥

Kavan dhiaanu manu manahi samaavai ||45||

What is that meditation, which leads the mind to be absorbed in itself?"" ||45||

ਹਉ ਹਉ ਮੈ ਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ॥

हउ हउ मै मै विचहु खोवै ॥

Hau hau mai mai vichahu khovai ||

Eradicating egotism and individualism from within,

ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੋ ਹੋਵੈ ॥

दूजा मेटै एको होवै ॥

Doojaa metai eko hovai ||

And erasing duality, the mortal becomes one with God.

ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥

जगु करड़ा मनमुखु गावारु ॥

Jagu kara(rr)aa manamukhu gaavaaru ||

The world is difficult for the foolish, self-willed manmukh;

ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

सबदु कमाईऐ खाईऐ सारु ॥

Sabadu kamaaeeai khaaeeai saaru ||

Practicing the Shabad, one chews iron.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

अंतरि बाहरि एको जाणै ॥

Anttari baahari eko jaa(nn)ai ||

Know the One Lord, inside and out.

ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥

नानक अगनि मरै सतिगुर कै भाणै ॥४६॥

Naanak agani marai satigur kai bhaa(nn)ai ||46||

O Nanak, the fire is quenched, through the Pleasure of the True Guru's Will. ||46||

ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥

सच भै राता गरबु निवारै ॥

Sach bhai raataa garabu nivaarai ||

Imbued with the True Fear of God, pride is taken away;

ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥

एको जाता सबदु वीचारै ॥

Eko jaataa sabadu veechaarai ||

Realize that He is One, and contemplate the Shabad.

ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥

सबदु वसै सचु अंतरि हीआ ॥

Sabadu vasai sachu anttari heeaa ||

With the True Shabad abiding deep within the heart,

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥

तनु मनु सीतलु रंगि रंगीआ ॥

Tanu manu seetalu ranggi ranggeeaa ||

The body and mind are cooled and soothed, and colored with the Lord's Love.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

कामु क्रोधु बिखु अगनि निवारे ॥

Kaamu krodhu bikhu agani nivaare ||

The fire of sexual desire, anger and corruption is quenched.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥

नानक नदरी नदरि पिआरे ॥४७॥

Naanak nadaree nadari piaare ||47||

O Nanak, the Beloved bestows His Glance of Grace. ||47||

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥

कवन मुखि चंदु हिवै घरु छाइआ ॥

Kavan mukhi chanddu hivai gharu chhaaiaa ||

"The moon of the mind is cool and dark; how is it enlightened?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥

कवन मुखि सूरजु तपै तपाइआ ॥

Kavan mukhi sooraju tapai tapaaiaa ||

How does the sun blaze so brilliantly?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥

कवन मुखि कालु जोहत नित रहै ॥

Kavan mukhi kaalu johat nit rahai ||

How can the constant watchful gaze of Death be turned away?

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥

कवन बुधि गुरमुखि पति रहै ॥

Kavan budhi guramukhi pati rahai ||

By what understanding is the honor of the Gurmukh preserved?

ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥

कवनु जोधु जो कालु संघारै ॥

Kavanu jodhu jo kaalu sangghaarai ||

Who is the warrior, who conquers Death?

ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥

बोलै बाणी नानकु बीचारै ॥४८॥

Bolai baa(nn)ee naanaku beechaarai ||48||

Give us your thoughtful reply, O Nanak."" ||48||

ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥

सबदु भाखत ससि जोति अपारा ॥

Sabadu bhaakhat sasi joti apaaraa ||

Giving voice to the Shabad, the moon of the mind is illuminated with infinity.

ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥

ससि घरि सूरु वसै मिटै अंधिआरा ॥

Sasi ghari sooru vasai mitai anddhiaaraa ||

When the sun dwells in the house of the moon, the darkness is dispelled.

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥

सुखु दुखु सम करि नामु अधारा ॥

Sukhu dukhu sam kari naamu adhaaraa ||

Pleasure and pain are just the same, when one takes the Support of the Naam, the Name of the Lord.

ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥

आपे पारि उतारणहारा ॥

Aape paari utaara(nn)ahaaraa ||

He Himself saves, and carries us across.

ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥

गुर परचै मनु साचि समाइ ॥

Gur parachai manu saachi samaai ||

With faith in the Guru, the mind merges in Truth,

ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥

प्रणवति नानकु कालु न खाइ ॥४९॥

Pr(nn)avati naanaku kaalu na khaai ||49||

And then, prays Nanak, one is not consumed by Death. ||49||

ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥

नाम ततु सभ ही सिरि जापै ॥

Naam tatu sabh hee siri jaapai ||

The essence of the Naam, the Name of the Lord, is known to be the most exalted and excellent of all.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥

बिनु नावै दुखु कालु संतापै ॥

Binu naavai dukhu kaalu santtaapai ||

Without the Name, one is afflicted by pain and death.

ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥

ततो ततु मिलै मनु मानै ॥

Tato tatu milai manu maanai ||

When one's essence merges into the essence, the mind is satisfied and fulfilled.

ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥

दूजा जाइ इकतु घरि आनै ॥

Doojaa jaai ikatu ghari aanai ||

Duality is gone, and one enters into the home of the One Lord.

ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥

बोलै पवना गगनु गरजै ॥

Bolai pavanaa gaganu garajai ||

The breath blows across the sky of the Tenth Gate and vibrates.

ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥

नानक निहचलु मिलणु सहजै ॥५०॥

Naanak nihachalu mila(nn)u sahajai ||50||

O Nanak, the mortal then intuitively meets the eternal, unchanging Lord. ||50||

ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥

अंतरि सुंनं बाहरि सुंनं त्रिभवण सुंन मसुंनं ॥

Anttari sunnann baahari sunnann tribhava(nn) sunn masunnann ||

The absolute Lord is deep within; the absolute Lord is outside us as well. The absolute Lord totally fills the three worlds.

ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥

चउथे सुंनै जो नरु जाणै ता कउ पापु न पुंनं ॥

Chauthe sunnai jo naru jaa(nn)ai taa kau paapu na punnann ||

One who knows the Lord in the fourth state, is not subject to virtue or vice.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥

घटि घटि सुंन का जाणै भेउ ॥

Ghati ghati sunn kaa jaa(nn)ai bheu ||

One who knows the mystery of God the Absolute, who pervades each and every heart,

ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥

आदि पुरखु निरंजन देउ ॥

Aadi purakhu niranjjan deu ||

Knows the Primal Being, the Immaculate Divine Lord.

ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥

जो जनु नाम निरंजन राता ॥

Jo janu naam niranjjan raataa ||

That humble being who is imbued with the Immaculate Naam,

ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥

नानक सोई पुरखु बिधाता ॥५१॥

Naanak soee purakhu bidhaataa ||51||

O Nanak, is himself the Primal Lord, the Architect of Destiny. ||51||

ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

सुंनो सुंनु कहै सभु कोई ॥

Sunno sunnu kahai sabhu koee ||

"Everyone speaks of the Absolute Lord, the unmanifest void.

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥

अनहत सुंनु कहा ते होई ॥

Anahat sunnu kahaa te hoee ||

How can one find this absolute void?

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥

अनहत सुंनि रते से कैसे ॥

Anahat sunni rate se kaise ||

Who are they, who are attuned to this absolute void?""

ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥

जिस ते उपजे तिस ही जैसे ॥

Jis te upaje tis hee jaise ||

They are like the Lord, from whom they originated.

ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥

ओइ जनमि न मरहि न आवहि जाहि ॥

Oi janami na marahi na aavahi jaahi ||

They are not born, they do not die; they do not come and go.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥

नानक गुरमुखि मनु समझाहि ॥५२॥

Naanak guramukhi manu samajhaahi ||52||

O Nanak, the Gurmukhs instruct their minds. ||52||

ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥

नउ सर सुभर दसवै पूरे ॥

Nau sar subhar dasavai poore ||

By practicing control over the nine gates, one attains perfect control over the Tenth Gate.

ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥

तह अनहत सुंन वजावहि तूरे ॥

Tah anahat sunn vajaavahi toore ||

There, the unstruck sound current of the absolute Lord vibrates and resounds.

ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥

साचै राचे देखि हजूरे ॥

Saachai raache dekhi hajoore ||

Behold the True Lord ever-present, and merge with Him.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥

घटि घटि साचु रहिआ भरपूरे ॥

Ghati ghati saachu rahiaa bharapoore ||

The True Lord is pervading and permeating each and every heart.

ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

गुपती बाणी परगटु होइ ॥

Gupatee baa(nn)ee paragatu hoi ||

The hidden Bani of the Word is revealed.

ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥

नानक परखि लए सचु सोइ ॥५३॥

Naanak parakhi lae sachu soi ||53||

O Nanak, the True Lord is revealed and known. ||53||

ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥

सहज भाइ मिलीऐ सुखु होवै ॥

Sahaj bhaai mileeai sukhu hovai ||

Meeting with the Lord through intuition and love, peace is found.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥

गुरमुखि जागै नीद न सोवै ॥

Guramukhi jaagai need na sovai ||

The Gurmukh remains awake and aware; he does not fall sleep.

ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥

सुंन सबदु अपर्मपरि धारै ॥

Sunn sabadu aparamppari dhaarai ||

He enshrines the unlimited, absolute Shabad deep within.

ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥

कहते मुकतु सबदि निसतारै ॥

Kahate mukatu sabadi nisataarai ||

Chanting the Shabad, he is liberated, and saves others as well.

ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥

गुर की दीखिआ से सचि राते ॥

Gur kee deekhiaa se sachi raate ||

Those who practice the Guru's Teachings are attuned to the Truth.

ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥

नानक आपु गवाइ मिलण नही भ्राते ॥५४॥

Naanak aapu gavaai mila(nn) nahee bhraate ||54||

O Nanak, those who eradicate their self-conceit meet with the Lord; they do not remain separated by doubt. ||54||

ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥

कुबुधि चवावै सो कितु ठाइ ॥

Kubudhi chavaavai so kitu thaai ||

"Where is that place, where evil thoughts are destroyed?

ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

किउ ततु न बूझै चोटा खाइ ॥

Kiu tatu na boojhai chotaa khaai ||

The mortal does not understand the essence of reality; why must he suffer in pain?""

ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥

जम दरि बाधे कोइ न राखै ॥

Jam dari baadhe koi na raakhai ||

No one can save one who is tied up at Death's door.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥

बिनु सबदै नाही पति साखै ॥

Binu sabadai naahee pati saakhai ||

Without the Shabad, no one has any credit or honor.

ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥

किउ करि बूझै पावै पारु ॥

Kiu kari boojhai paavai paaru ||

"How can one obtain understanding and cross over?"

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥

नानक मनमुखि न बुझै गवारु ॥५५॥

Naanak manamukhi na bujhai gavaaru ||55||

O Nanak, the foolish self-willed manmukh does not understand. ||55||

ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

कुबुधि मिटै गुर सबदु बीचारि ॥

Kubudhi mitai gur sabadu beechaari ||

Evil thoughts are erased, contemplating the Word of the Guru's Shabad.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥

सतिगुरु भेटै मोख दुआर ॥

Satiguru bhetai mokh duaar ||

Meeting with the True Guru, the door of liberation is found.

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

ततु न चीनै मनमुखु जलि जाइ ॥

Tatu na cheenai manamukhu jali jaai ||

The self-willed manmukh does not understand the essence of reality, and is burnt to ashes.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

दुरमति विछुड़ि चोटा खाइ ॥

Duramati vichhu(rr)i chotaa khaai ||

His evil-mindedness separates him from the Lord, and he suffers.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

मानै हुकमु सभे गुण गिआन ॥

Maanai hukamu sabhe gu(nn) giaan ||

Accepting the Hukam of the Lord's Command, he is blessed with all virtues and spiritual wisdom.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

नानक दरगह पावै मानु ॥५६॥

Naanak daragah paavai maanu ||56||

O Nanak, he is honored in the Court of the Lord. ||56||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

साचु वखरु धनु पलै होइ ॥

Saachu vakharu dhanu palai hoi ||

One who possesses the merchandise, the wealth of the True Name,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

आपि तरै तारे भी सोइ ॥

Aapi tarai taare bhee soi ||

Crosses over, and carries others across with him as well.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

सहजि रता बूझै पति होइ ॥

Sahaji rataa boojhai pati hoi ||

One who intuitively understands, and is attuned to the Lord, is honored.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

ता की कीमति करै न कोइ ॥

Taa kee keemati karai na koi ||

No one can estimate his worth.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

जह देखा तह रहिआ समाइ ॥

Jah dekhaa tah rahiaa samaai ||

Wherever I look, I see the Lord permeating and pervading.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

नानक पारि परै सच भाइ ॥५७॥

Naanak paari parai sach bhaai ||57||

O Nanak, through the Love of the True Lord, one crosses over. ||57||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

सु सबद का कहा वासु कथीअले जितु तरीऐ भवजलु संसारो ॥

Su sabad kaa kahaa vaasu katheeale jitu tareeai bhavajalu sanssaaro ||

"Where is the Shabad said to dwell? What will carry us across the terrifying world-ocean?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

त्रै सत अंगुल वाई कहीऐ तिसु कहु कवनु अधारो ॥

Trai sat anggul vaaee kaheeai tisu kahu kavanu adhaaro ||

The breath, when exhaled, extends out ten finger lengths; what is the support of the breath?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

बोलै खेलै असथिरु होवै किउ करि अलखु लखाए ॥

Bolai khelai asathiru hovai kiu kari alakhu lakhaae ||

Speaking and playing, how can one be stable and steady? How can the unseen be seen?""

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

सुणि सुआमी सचु नानकु प्रणवै अपणे मन समझाए ॥

Su(nn)i suaamee sachu naanaku pr(nn)avai apa(nn)e man samajhaae ||

Listen, O master; Nanak prays truly. Instruct your own mind.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

गुरमुखि सबदे सचि लिव लागै करि नदरी मेलि मिलाए ॥

Guramukhi sabade sachi liv laagai kari nadaree meli milaae ||

The Gurmukh is lovingly attuned to the True Shabad. Bestowing His Glance of Grace, He unites us in His Union.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

आपे दाना आपे बीना पूरै भागि समाए ॥५८॥

Aape daanaa aape beenaa poorai bhaagi samaae ||58||

He Himself is all-knowing and all-seeing. By perfect destiny, we merge in Him. ||58||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

सु सबद कउ निरंतरि वासु अलखं जह देखा तह सोई ॥

Su sabad kau niranttari vaasu alakhann jah dekhaa tah soee ||

That Shabad dwells deep within the nucleus of all beings. God is invisible; wherever I look, there I see Him.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

पवन का वासा सुंन निवासा अकल कला धर सोई ॥

Pavan kaa vaasaa sunn nivaasaa akal kalaa dhar soee ||

The air is the dwelling place of the absolute Lord. He has no qualities; He has all qualities.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

नदरि करे सबदु घट महि वसै विचहु भरमु गवाए ॥

Nadari kare sabadu ghat mahi vasai vichahu bharamu gavaae ||

When He bestows His Glance of Grace, the Shabad comes to abide within the heart, and doubt is eradicated from within.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੋੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

तनु मनु निरमलु निरमल बाणी नामो मंनि वसाए ॥

Tanu manu niramalu niramal baa(nn)ee naamao manni vasaae ||

The body and mind become immaculate, through the Immaculate Word of His Bani. Let His Name be enshrined in your mind.

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

सबदि गुरू भवसागरु तरीऐ इत उत एको जाणै ॥

Sabadi guroo bhavasaagaru tareeai it ut eko jaa(nn)ai ||

The Shabad is the Guru, to carry you across the terrifying world-ocean. Know the One Lord alone, here and hereafter.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

चिहनु वरनु नही छाइआ माइआ नानक सबदु पछाणै ॥५९॥

Chihanu varanu nahee chhaaiaa maaiaa naanak sabadu pachhaa(nn)ai ||59||

He has no form or color, shadow or illusion; O Nanak, realize the Shabad. ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

त्रै सत अंगुल वाई अउधू सुंन सचु आहारो ॥

Trai sat anggul vaaee audhoo sunn sachu aahaaro ||

O reclusive hermit, the True, Absolute Lord is the support of the exhaled breath, which extends out ten finger lengths.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

गुरमुखि बोलै ततु बिरोलै चीनै अलख अपारो ॥

Guramukhi bolai tatu birolai cheenai alakh apaaro ||

The Gurmukh speaks and churns the essence of reality, and realizes the unseen, infinite Lord.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

त्रै गुण मेटै सबदु वसाए ता मनि चूकै अहंकारो ॥

Trai gu(nn) metai sabadu vasaae taa mani chookai ahankkaaro ||

Eradicating the three qualities, he enshrines the Shabad within, and then, his mind is rid of egotism.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

अंतरि बाहरि एको जाणै ता हरि नामि लगै पिआरो ॥

Anttari baahari eko jaa(nn)ai taa hari naami lagai piaaro ||

Inside and out, he knows the One Lord alone; he is in love with the Name of the Lord.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

सुखमना इड़ा पिंगुला बूझै जा आपे अलखु लखाए ॥

Sukhamanaa i(rr)aa pinggulaa boojhai jaa aape alakhu lakhaae ||

He understands the Sushmana, Ida and Pingala, when the unseen Lord reveals Himself.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

नानक तिहु ते ऊपरि साचा सतिगुर सबदि समाए ॥६०॥

Naanak tihu te upari saachaa satigur sabadi samaae ||60||

O Nanak, the True Lord is above these three energy channels. Through the Word, the Shabad of the True Guru, one merges with Him. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

मन का जीउ पवनु कथीअले पवनु कहा रसु खाई ॥

Man kaa jeeu pavanu katheeale pavanu kahaa rasu khaaee ||

"The air is said to be the soul of the mind. But what does the air feed on?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

गिआन की मुद्रा कवन अउधू सिध की कवन कमाई ॥

Giaan kee mudraa kavan audhoo sidh kee kavan kamaaee ||

What is the way of the spiritual teacher, and the reclusive hermit? What is the occupation of the Siddha?""

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

बिनु सबदै रसु न आवै अउधू हउमै पिआस न जाई ॥

Binu sabadai rasu na aavai audhoo haumai piaas na jaaee ||

Without the Shabad, the essence does not come, O hermit, and the thirst of egotism does not depart.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

सबदि रते अम्रित रसु पाइआ साचे रहे अघाई ॥

Sabadi rate ammmrit rasu paaiaa saache rahe aghaaee ||

Imbued with the Shabad, one finds the ambrosial essence, and remains fulfilled with the True Name.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

कवन बुधि जितु असथिरु रहीऐ कितु भोजनि त्रिपतासै ॥

Kavan budhi jitu asathiru raheeai kitu bhojani tripataasai ||

"What is that wisdom, by which one remains steady and stable? What food brings satisfaction?"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

नानक दुखु सुखु सम करि जापै सतिगुर ते कालु न ग्रासै ॥६१॥

Naanak dukhu sukhu sam kari jaapai satigur te kaalu na graasai ||61||

O Nanak, when one looks upon pain and pleasure alike, through the True Guru, then he is not consumed by Death. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

रंगि न राता रसि नही माता ॥

Ranggi na raataa rasi nahee maataa ||

If one is not imbued with the Lord's Love, nor intoxicated with His subtle essence,

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

बिनु गुर सबदै जलि बलि ताता ॥

Binu gur sabadai jali bali taataa ||

Without the Word of the Guru's Shabad, he is frustrated, and consumed by his own inner fire.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

बिंदु न राखिआ सबदु न भाखिआ ॥

Binddu na raakhiaa sabadu na bhaakhiaa ||

He does not preserve his semen and seed, and does not chant the Shabad.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

पवनु न साधिआ सचु न अराधिआ ॥

Pavanu na saadhiaa sachu na araadhiaa ||

He does not control his breath; he does not worship and adore the True Lord.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

अकथ कथा ले सम करि रहै ॥

Akath kathaa le sam kari rahai ||

But one who speaks the Unspoken Speech, and remains balanced,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

तउ नानक आतम राम कउ लहै ॥६२॥

Tau naanak aatam raam kau lahai ||62||

O Nanak, attains the Lord, the Supreme Soul. ||62||

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥

गुर परसादी रंगे राता ॥

Gur parasaadee rangge raataa ||

By Guru's Grace, one is attuned to the Lord's Love.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥

अम्रितु पीआ साचे माता ॥

Ammmritu peeaa saache maataa ||

Drinking in the Ambrosial Nectar, he is intoxicated with the Truth.

ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

गुर वीचारी अगनि निवारी ॥

Gur veechaaree agani nivaaree ||

Contemplating the Guru, the fire within is put out.

ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥

अपिउ पीओ आतम सुखु धारी ॥

Apiu peeo aatam sukhu dhaaree ||

Drinking in the Ambrosial Nectar, the soul settles in peace.

ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥

सचु अराधिआ गुरमुखि तरु तारी ॥

Sachu araadhiaa guramukhi taru taaree ||

Worshipping the True Lord in adoration, the Gurmukh crosses over the river of life.

ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥

नानक बूझै को वीचारी ॥६३॥

Naanak boojhai ko veechaaree ||63||

O Nanak, after deep contemplation, this is understood. ||63||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥

इहु मनु मैगलु कहा बसीअले कहा बसै इहु पवना ॥

Ihu manu maigalu kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa ||

"Where does this mind-elephant live? Where does the breath reside?

ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥

कहा बसै सु सबदु अउधू ता कउ चूकै मन का भवना ॥

Kahaa basai su sabadu audhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa ||

Where should the Shabad reside, so that the wanderings of the mind may cease?""

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥

नदरि करे ता सतिगुरु मेले ता निज घरि वासा इहु मनु पाए ॥

Nadari kare taa satiguru mele taa nij ghari vaasaa ihu manu paae ||

When the Lord blesses one with His Glance of Grace, he leads him to the True Guru. Then, this mind dwells in its own home within.

ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥

आपै आपु खाइ ता निरमलु होवै धावतु वरजि रहाए ॥

Aapai aapu khaai taa niramalu hovai dhaavatu varaji rahaae ||

When the individual consumes his egotism, he becomes immaculate, and his wandering mind is restrained.

ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥

किउ मूलु पछाणै आतमु जाणै किउ ससि घरि सूरु समावै ॥

Kiu moolu pachhaa(nn)ai aatamu jaa(nn)ai kiu sasi ghari sooru samaavai ||

"How can the root, the source of all be realized? How can the soul know itself? How can the sun enter into the house of the moon?"

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥

गुरमुखि हउमै विचहु खोवै तउ नानक सहजि समावै ॥६४॥

Guramukhi haumai vichahu khovai tau naanak sahaji samaavai ||64||

The Gurmukh eliminates egotism from within; then, O Nanak, the sun naturally enters into the home of the moon. ||64||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥

इहु मनु निहचलु हिरदै वसीअले गुरमुखि मूलु पछाणि रहै ॥

Ihu manu nihachalu hiradai vaseeale guramukhi moolu pachhaa(nn)i rahai ||

When the mind becomes steady and stable, it abides in the heart, and then the Gurmukh realizes the root, the source of all.

ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥

नाभि पवनु घरि आसणि बैसै गुरमुखि खोजत ततु लहै ॥

Naabhi pavanu ghari aasa(nn)i baisai guramukhi khojat tatu lahai ||

The breath is seated in the home of the navel; the Gurmukh searches, and finds the essence of reality.

ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥

सु सबदु निरंतरि निज घरि आछै त्रिभवण जोति सु सबदि लहै ॥

Su sabadu niranttari nij ghari aachhai tribhava(nn) joti su sabadi lahai ||

This Shabad permeates the nucleus of the self, deep within, in its own home; the Light of this Shabad pervades the three worlds.

ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥

खावै दूख भूख साचे की साचे ही त्रिपतासि रहै ॥

Khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataasi rahai ||

Hunger for the True Lord shall consume your pain, and through the True Lord, you shall be satisfied.

ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥

अनहद बाणी गुरमुखि जाणी बिरलो को अरथावै ॥

Anahad baa(nn)ee guramukhi jaa(nn)ee biralo ko arathaavai ||

The Gurmukh knows the unstruck sound current of the Bani; how rare are those who understand.

ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥

नानकु आखै सचु सुभाखै सचि रपै रंगु कबहू न जावै ॥६५॥

Naanaku aakhai sachu subhaakhai sachi rapai ranggu kabahoo na jaavai ||65||

Says Nanak, one who speaks the Truth is dyed in the color of Truth, which will never fade away. ||65||

ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥

जा इहु हिरदा देह न होती तउ मनु कैठै रहता ॥

Jaa ihu hiradaa deh na hotee tau manu kaithai rahataa ||

"When this heart and body did not exist, where did the mind reside?

ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥

नाभि कमल असथ्मभु न होतो ता पवनु कवन घरि सहता ॥

Naabhi kamal asathambbhu na hoto taa pavanu kavan ghari sahataa ||

When there was no support of the navel lotus, then in which home did the breath reside?

ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

रूपु न होतो रेख न काई ता सबदि कहा लिव लाई ॥

Roopu na hoto rekh na kaaee taa sabadi kahaa liv laaee ||

When there was no form or shape, then how could anyone lovingly focus on the Shabad?

ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

रकतु बिंदु की मड़ी न होती मिति कीमति नही पाई ॥

Rakatu binddu kee ma(rr)ee na hotee miti keemati nahee paaee ||

When there was no dungeon formed from egg and sperm, who could measure the Lord's value and extent?

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥

वरनु भेखु असरूपु न जापी किउ करि जापसि साचा ॥

Varanu bhekhu asaroopu na jaapee kiu kari jaapasi saachaa ||

When color, dress and form could not be seen, how could the True Lord be known?""

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥

नानक नामि रते बैरागी इब तब साचो साचा ॥६६॥

Naanak naami rate bairaagee ib tab saacho saachaa ||66||

O Nanak, those who are attuned to the Naam, the Name of the Lord, are detached. Then and now, they see the Truest of the True. ||66||

ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥

हिरदा देह न होती अउधू तउ मनु सुंनि रहै बैरागी ॥

Hiradaa deh na hotee audhoo tau manu sunni rahai bairaagee ||

When the heart and the body did not exist, O hermit, then the mind resided in the absolute, detached Lord.

ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥

नाभि कमलु असथ्मभु न होतो ता निज घरि बसतउ पवनु अनरागी ॥

Naabhi kamalu asathambbhu na hoto taa nij ghari basatau pavanu anaraagee ||

When there was no support of the lotus of the navel, the breath remained in its own home, attuned to the Lord's Love.

ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥

रूपु न रेखिआ जाति न होती तउ अकुलीणि रहतउ सबदु सु सारु ॥

Roopu na rekhiaa jaati na hotee tau akulee(nn)i rahatau sabadu su saaru ||

When there was no form or shape or social class, then the Shabad, in its essence, resided in the unmanifest Lord.

ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥

गउनु गगनु जब तबहि न होतउ त्रिभवण जोति आपे निरंकारु ॥

Gaunu gaganu jab tabahi na hotau tribhava(nn) joti aape nirankkaaru ||

When the world and the sky did not even exist, the Light of the Formless Lord filled the three worlds.

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਸੁ ਏਕੋ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਵਿਡਾਣੀ ॥

वरनु भेखु असरूपु सु एको एको सबदु विडाणी ॥

Varanu bhekhu asaroopu su eko eko sabadu vidaa(nn)ee ||

Color, dress and form were contained in the One Lord; the Shabad was contained in the One, Wondrous Lord.

ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਸੂਚਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੬੭॥

साच बिना सूचा को नाही नानक अकथ कहाणी ॥६७॥

Saach binaa soochaa ko naahee naanak akath kahaa(nn)ee ||67||

Without the True Name, no one can become pure; O Nanak, this is the Unspoken Speech. ||67||

ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਈ ॥

कितु कितु बिधि जगु उपजै पुरखा कितु कितु दुखि बिनसि जाई ॥

Kitu kitu bidhi jagu upajai purakhaa kitu kitu dukhi binasi jaaee ||

"How, in what way, was the world formed, O man? And what disaster will end it?"

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਨਾਮਿ ਵਿਸਰਿਐ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

हउमै विचि जगु उपजै पुरखा नामि विसरिऐ दुखु पाई ॥

Haumai vichi jagu upajai purakhaa naami visariai dukhu paaee ||

In egotism, the world was formed, O man; forgetting the Naam, it suffers and dies.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਗਿਆਨੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

गुरमुखि होवै सु गिआनु ततु बीचारै हउमै सबदि जलाए ॥

Guramukhi hovai su giaanu tatu beechaarai haumai sabadi jalaae ||

One who becomes Gurmukh contemplates the essence of spiritual wisdom; through the Shabad, he burns away his egotism.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਾਚੈ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

तनु मनु निरमलु निरमल बाणी साचै रहै समाए ॥

Tanu manu niramalu niramal baa(nn)ee saachai rahai samaae ||

His body and mind become immaculate, through the Immaculate Bani of the Word. He remains absorbed in Truth.

ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥

नामे नामि रहै बैरागी साचु रखिआ उरि धारे ॥

Naame naami rahai bairaagee saachu rakhiaa uri dhaare ||

Through the Naam, the Name of the Lord, he remains detached; he enshrines the True Name in his heart.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੈ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰੇ ॥੬੮॥

नानक बिनु नावै जोगु कदे न होवै देखहु रिदै बीचारे ॥६८॥

Naanak binu naavai jogu kade na hovai dekhahu ridai beechaare ||68||

O Nanak, without the Name, Yoga is never attained; reflect upon this in your heart, and see. ||68||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੈ ਕੋਇ ॥

गुरमुखि साचु सबदु बीचारै कोइ ॥

Guramukhi saachu sabadu beechaarai koi ||

The Gurmukh is one who reflects upon the True Word of the Shabad.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

गुरमुखि सचु बाणी परगटु होइ ॥

Guramukhi sachu baa(nn)ee paragatu hoi ||

The True Bani is revealed to the Gurmukh.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥

गुरमुखि मनु भीजै विरला बूझै कोइ ॥

Guramukhi manu bheejai viralaa boojhai koi ||

The mind of the Gurmukh is drenched with the Lord's Love, but how rare are those who understand this.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥

गुरमुखि निज घरि वासा होइ ॥

Guramukhi nij ghari vaasaa hoi ||

The Gurmukh dwells in the home of the self, deep within.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਪਛਾਣੈ ॥

गुरमुखि जोगी जुगति पछाणै ॥

Guramukhi jogee jugati pachhaa(nn)ai ||

The Gurmukh realizes the Way of Yoga.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥੬੯॥

गुरमुखि नानक एको जाणै ॥६९॥

Guramukhi naanak eko jaa(nn)ai ||69||

O Nanak, the Gurmukh knows the One Lord alone. ||69||

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥

बिनु सतिगुर सेवे जोगु न होई ॥

Binu satigur seve jogu na hoee ||

Without serving the True Guru, Yoga is not attained;

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਕੋਈ ॥

बिनु सतिगुर भेटे मुकति न कोई ॥

Binu satigur bhete mukati na koee ||

Without meeting the True Guru, no one is liberated.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥

बिनु सतिगुर भेटे नामु पाइआ न जाइ ॥

Binu satigur bhete naamu paaiaa na jaai ||

Without meeting the True Guru, the Naam cannot be found.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥

बिनु सतिगुर भेटे महा दुखु पाइ ॥

Binu satigur bhete mahaa dukhu paai ||

Without meeting the True Guru, one suffers in terrible pain.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮਹਾ ਗਰਬਿ ਗੁਬਾਰਿ ॥

बिनु सतिगुर भेटे महा गरबि गुबारि ॥

Binu satigur bhete mahaa garabi gubaari ||

Without meeting the True Guru, there is only the deep darkness of egotistical pride.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਆ ਜਨਮੁ ਹਾਰਿ ॥੭੦॥

नानक बिनु गुर मुआ जनमु हारि ॥७०॥

Naanak binu gur muaa janamu haari ||70||

O Nanak, without the True Guru, one dies, having lost the opportunity of this life. ||70||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਜੀਤਾ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ॥

गुरमुखि मनु जीता हउमै मारि ॥

Guramukhi manu jeetaa haumai maari ||

The Gurmukh conquers his mind by subduing his ego.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

गुरमुखि साचु रखिआ उर धारि ॥

Guramukhi saachu rakhiaa ur dhaari ||

The Gurmukh enshrines Truth in his heart.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਗੁ ਜੀਤਾ ਜਮਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿ ॥

गुरमुखि जगु जीता जमकालु मारि बिदारि ॥

Guramukhi jagu jeetaa jamakaalu maari bidaari ||

The Gurmukh conquers the world; he knocks down the Messenger of Death, and kills it.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥

गुरमुखि दरगह न आवै हारि ॥

Guramukhi daragah na aavai haari ||

The Gurmukh does not lose in the Court of the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋੁ ਜਾਣੈ ॥

गुरमुखि मेलि मिलाए सो जाणै ॥

Guramukhi meli milaae sao jaa(nn)ai ||

The Gurmukh is united in God's Union; he alone knows.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ॥੭੧॥

नानक गुरमुखि सबदि पछाणै ॥७१॥

Naanak guramukhi sabadi pachhaa(nn)ai ||71||

O Nanak, the Gurmukh realizes the Word of the Shabad. ||71||

ਸਬਦੈ ਕਾ ਨਿਬੇੜਾ ਸੁਣਿ ਤੂ ਅਉਧੂ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥

सबदै का निबेड़ा सुणि तू अउधू बिनु नावै जोगु न होई ॥

Sabadai kaa nibe(rr)aa su(nn)i too audhoo binu naavai jogu na hoee ||

This is the essence of the Shabad - listen, you hermits and Yogis. Without the Name, there is no Yoga.

ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

नामे राते अनदिनु माते नामै ते सुखु होई ॥

Naame raate anadinu maate naamai te sukhu hoee ||

Those who are attuned to the Name, remain intoxicated night and day; through the Name, they find peace.

ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਵੈ ਨਾਮੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥

नामै ही ते सभु परगटु होवै नामे सोझी पाई ॥

Naamai hee te sabhu paragatu hovai naame sojhee paaee ||

Through the Name, everything is revealed; through the Name, understanding is obtained.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਚੈ ਆਪਿ ਖੁਆਈ ॥

बिनु नावै भेख करहि बहुतेरे सचै आपि खुआई ॥

Binu naavai bhekh karahi bahutere sachai aapi khuaaee ||

Without the Name, people wear all sorts of religious robes; the True Lord Himself has confused them.

ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਅਉਧੂ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਤਾ ਹੋਈ ॥

सतिगुर ते नामु पाईऐ अउधू जोग जुगति ता होई ॥

Satigur te naamu paaeeai audhoo jog jugati taa hoee ||

The Name is obtained only from the True Guru, O hermit, and then, the Way of Yoga is found.

ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੭੨॥

करि बीचारु मनि देखहु नानक बिनु नावै मुकति न होई ॥७२॥

Kari beechaaru mani dekhahu naanak binu naavai mukati na hoee ||72||

Reflect upon this in your mind, and see; O Nanak, without the Name, there is no liberation. ||72||

ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਤੂਹੈ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥

तेरी गति मिति तूहै जाणहि किआ को आखि वखाणै ॥

Teree gati miti toohai jaa(nn)ahi kiaa ko aakhi vakhaa(nn)ai ||

You alone know Your state and extent, Lord; What can anyone say about it?

ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਪਤਾ ਆਪੇ ਪਰਗਟੁ ਆਪੇ ਸਭਿ ਰੰਗ ਮਾਣੈ ॥

तू आपे गुपता आपे परगटु आपे सभि रंग माणै ॥

Too aape gupataa aape paragatu aape sabhi rangg maa(nn)ai ||

You Yourself are hidden, and You Yourself are revealed. You Yourself enjoy all pleasures.

ਸਾਧਿਕ ਸਿਧ ਗੁਰੂ ਬਹੁ ਚੇਲੇ ਖੋਜਤ ਫਿਰਹਿ ਫੁਰਮਾਣੈ ॥

साधिक सिध गुरू बहु चेले खोजत फिरहि फुरमाणै ॥

Saadhik sidh guroo bahu chele khojat phirahi phuramaa(nn)ai ||

The seekers, the Siddhas, the many gurus and disciples wander around searching for You, according to Your Will.

ਮਾਗਹਿ ਨਾਮੁ ਪਾਇ ਇਹ ਭਿਖਿਆ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਕੁਰਬਾਣੈ ॥

मागहि नामु पाइ इह भिखिआ तेरे दरसन कउ कुरबाणै ॥

Maagahi naamu paai ih bhikhiaa tere darasan kau kurabaa(nn)ai ||

They beg for Your Name, and You bless them with this charity. I am a sacrifice to the Blessed Vision of Your Darshan.

ਅਬਿਨਾਸੀ ਪ੍ਰਭਿ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥

अबिनासी प्रभि खेलु रचाइआ गुरमुखि सोझी होई ॥

Abinaasee prbhi khelu rachaaiaa guramukhi sojhee hoee ||

The eternal imperishable Lord God has staged this play; the Gurmukh understands it.

ਨਾਨਕ ਸਭਿ ਜੁਗ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੭੩॥੧॥

नानक सभि जुग आपे वरतै दूजा अवरु न कोई ॥७३॥१॥

Naanak sabhi jug aape varatai doojaa avaru na koee ||73||1||

O Nanak, He extends Himself throughout the ages; there is no other than Him. ||73||1||

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

Ik-oamkkaari satigur prsaadi ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਰਾਮਕਲੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥

रामकली की वार महला ३ ॥

Raamakalee kee vaar mahalaa 3 ||

Vaar Of Raamkalee, Third Mehl,

ਜੋਧੈ ਵੀਰੈ ਪੂਰਬਾਣੀ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

जोधै वीरै पूरबाणी की धुनी ॥

Jodhai veerai poorabaa(nn)ee kee dhunee ||

To Be Sung To The Tune Of 'Jodha And Veera Poorbaanee':

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਹਜੈ ਦਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਏ ਭਾਉ ॥

सतिगुरु सहजै दा खेतु है जिस नो लाए भाउ ॥

Satiguru sahajai daa khetu hai jis no laae bhaau ||

The True Guru is the field of intuitive wisdom. One who is inspired to love Him,

ਨਾਉ ਬੀਜੇ ਨਾਉ ਉਗਵੈ ਨਾਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

नाउ बीजे नाउ उगवै नामे रहै समाइ ॥

Naau beeje naau ugavai naame rahai samaai ||

Plants the seed of the Name there. The Name sprouts up, and he remains absorbed in the Name.

ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਬੀਜੁ ਹੈ ਸਹਸਾ ਗਇਆ ਵਿਲਾਇ ॥

हउमै एहो बीजु है सहसा गइआ विलाइ ॥

Haumai eho beeju hai sahasaa gaiaa vilaai ||

But this egotism is the seed of skepticism; it has been uprooted.

ਨਾ ਕਿਛੁ ਬੀਜੇ ਨ ਉਗਵੈ ਜੋ ਬਖਸੇ ਸੋ ਖਾਇ ॥

ना किछु बीजे न उगवै जो बखसे सो खाइ ॥

Naa kichhu beeje na ugavai jo bakhase so khaai ||

It is not planted there, and it does not sprout; whatever God grants us, we eat.

ਅੰਭੈ ਸੇਤੀ ਅੰਭੁ ਰਲਿਆ ਬਹੁੜਿ ਨ ਨਿਕਸਿਆ ਜਾਇ ॥

अ्मभै सेती अ्मभु रलिआ बहुड़ि न निकसिआ जाइ ॥

Ambbhai setee ambbhu raliaa bahu(rr)i na nikasiaa jaai ||

When water mixes with water, it cannot be separated again.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲਤੁ ਹੈ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਆਇ ॥

नानक गुरमुखि चलतु है वेखहु लोका आइ ॥

Naanak guramukhi chalatu hai vekhahu lokaa aai ||

O Nanak, the Gurmukh is wonderful; come, people, and see!

ਲੋਕੁ ਕਿ ਵੇਖੈ ਬਪੁੜਾ ਜਿਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਨਾਹਿ ॥

लोकु कि वेखै बपुड़ा जिस नो सोझी नाहि ॥

Loku ki vekhai bapu(rr)aa jis no sojhee naahi ||

But what can the poor people see? They do not understand.

ਜਿਸੁ ਵੇਖਾਲੇ ਸੋ ਵੇਖੈ ਜਿਸੁ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧॥

जिसु वेखाले सो वेखै जिसु वसिआ मन माहि ॥१॥

Jisu vekhaale so vekhai jisu vasiaa man maahi ||1||

He alone sees, whom the Lord causes to see; the Lord comes to dwell in his mind. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਮਨਮੁਖੁ ਦੁਖ ਕਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਦੁਖੁ ਬੀਜੇ ਦੁਖੁ ਖਾਇ ॥

मनमुखु दुख का खेतु है दुखु बीजे दुखु खाइ ॥

Manamukhu dukh kaa khetu hai dukhu beeje dukhu khaai ||

The self-willed manmukh is the field of sorrow and suffering. He plains sorrow, and eats sorrow.

ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਦੁਖਿ ਮਰੈ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥

दुख विचि जमै दुखि मरै हउमै करत विहाइ ॥

Dukh vichi jammai dukhi marai haumai karat vihaai ||

In sorrow he is born, and in sorrow he dies. Acting in egotism, his life passes away.

ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥

आवणु जाणु न सुझई अंधा अंधु कमाइ ॥

Aava(nn)u jaa(nn)u na sujhaee anddhaa anddhu kamaai ||

He does not understand the coming and going of reincarnation; the blind man acts in blindness.

ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਦਿਤੇ ਕਉ ਲਪਟਾਇ ॥

जो देवै तिसै न जाणई दिते कउ लपटाइ ॥

Jo devai tisai na jaa(nn)aee dite kau lapataai ||

He does not know the One who gives, but he is attached to what is given.

ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੨॥

नानक पूरबि लिखिआ कमावणा अवरु न करणा जाइ ॥२॥

Naanak poorabi likhiaa kamaava(nn)aa avaru na kara(nn)aa jaai ||2||

O Nanak, he acts according to his pre-ordained destiny. He cannot do anything else. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਸੋਇ ॥

सतिगुरि मिलिऐ सदा सुखु जिस नो आपे मेले सोइ ॥

Satiguri miliai sadaa sukhu jis no aape mele soi ||

Meeting the True Guru, everlasting peace is obtained. He Himself leads us to meet Him.

ਸੁਖੈ ਏਹੁ ਬਿਬੇਕੁ ਹੈ ਅੰਤਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥

सुखै एहु बिबेकु है अंतरु निरमलु होइ ॥

Sukhai ehu bibeku hai anttaru niramalu hoi ||

This is the true meaning of peace, that one becomes immaculate within oneself.

ਅਗਿਆਨ ਕਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟੀਐ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

अगिआन का भ्रमु कटीऐ गिआनु परापति होइ ॥

Agiaan kaa bhrmu kateeai giaanu paraapati hoi ||

The doubt of ignorance is eradicated, and spiritual wisdom is obtained.

ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਇ ॥੩॥

नानक एको नदरी आइआ जह देखा तह सोइ ॥३॥

Naanak eko nadaree aaiaa jah dekhaa tah soi ||3||

Nanak comes to gaze upon the One Lord alone; wherever he looks, there He is. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਚੈ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ਬੈਸਣ ਕਉ ਜਾਂਈ ॥

सचै तखतु रचाइआ बैसण कउ जांई ॥

Sachai takhatu rachaaiaa baisa(nn) kau jaanee ||

The True Lord created His throne, upon which He sits.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਈ ॥

सभु किछु आपे आपि है गुर सबदि सुणाई ॥

Sabhu kichhu aape aapi hai gur sabadi su(nn)aaee ||

He Himself is everything; this is what the Word of the Guru's Shabad says.

ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਕਰਿ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ॥

आपे कुदरति साजीअनु करि महल सराई ॥

Aape kudarati saajeeanu kari mahal saraaee ||

Through His almighty creative power, He created and fashioned the mansions and hotels.

ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਚਾਨਣੇ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥

चंदु सूरजु दुइ चानणे पूरी बणत बणाई ॥

Chanddu sooraju dui chaana(nn)e pooree ba(nn)at ba(nn)aaee ||

He made the two lamps, the sun and the moon; He formed the perfect form.

ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਸੁਣੇ ਆਪਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈ ॥੧॥

आपे वेखै सुणे आपि गुर सबदि धिआई ॥१॥

Aape vekhai su(nn)e aapi gur sabadi dhiaaee ||1||

He Himself sees, and He Himself hears; meditate on the Word of the Guru's Shabad. ||1||

ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਤੂ ਸਚੀ ਨਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

वाहु वाहु सचे पातिसाह तू सची नाई ॥१॥ रहाउ ॥

Vaahu vaahu sache paatisaah too sachee naaee ||1|| rahaau ||

Waaho! Waaho! Hail, hail, O True King! True is Your Name. ||1|| Pause ||

ਸਲੋਕੁ ॥

सलोकु ॥

Saloku ||

Shalok:

ਕਬੀਰ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਘਾਲਿਆ ਆਪੁ ਪੀਸਾਇ ਪੀਸਾਇ ॥

कबीर महिदी करि कै घालिआ आपु पीसाइ पीसाइ ॥

Kabeer mahidee kari kai ghaaliaa aapu peesaai peesaai ||

Kabeer, I have ground myself into henna paste.

ਤੈ ਸਹ ਬਾਤ ਨ ਪੁਛੀਆ ਕਬਹੂ ਨ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥੧॥

तै सह बात न पुछीआ कबहू न लाई पाइ ॥१॥

Tai sah baat na puchheeaa kabahoo na laaee paai ||1||

O my Husband Lord, You took no notice of me; You never applied me to Your feet. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਨਾਨਕ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਰਖਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥

नानक महिदी करि कै रखिआ सो सहु नदरि करेइ ॥

Naanak mahidee kari kai rakhiaa so sahu nadari karei ||

O Nanak, my Husband Lord keeps me like henna paste; He blesses me with His Glance of Grace.

ਆਪੇ ਪੀਸੈ ਆਪੇ ਘਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਲਾਇ ਲਏਇ ॥

आपे पीसै आपे घसै आपे ही लाइ लएइ ॥

Aape peesai aape ghasai aape hee laai laei ||

He Himself grinds me, and He Himself rubs me; He Himself applies me to His feet.

ਇਹੁ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੨॥

इहु पिरम पिआला खसम का जै भावै तै देइ ॥२॥

Ihu piram piaalaa khasam kaa jai bhaavai tai dei ||2||

This is the cup of love of my Lord and Master; He gives it as He chooses. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਵੇਕੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਸਭ ਹੁਕਮਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹੀ ॥

वेकी स्रिसटि उपाईअनु सभ हुकमि आवै जाइ समाही ॥

Vekee srisati upaaeeanu sabh hukami aavai jaai samaahee ||

You created the world with its variety; by the Hukam of Your Command, it comes, goes, and merges again in You.

ਆਪੇ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਦਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥

आपे वेखि विगसदा दूजा को नाही ॥

Aape vekhi vigasadaa doojaa ko naahee ||

You Yourself see, and blossom forth; there is no one else at all.

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਹੀ ॥

जिउ भावै तिउ रखु तू गुर सबदि बुझाही ॥

Jiu bhaavai tiu rakhu too gur sabadi bujhaahee ||

As it pleases You, You keep me. Through the Word of the Guru's Shabad, I understand You.

ਸਭਨਾ ਤੇਰਾ ਜੋਰੁ ਹੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਹੀ ॥

सभना तेरा जोरु है जिउ भावै तिवै चलाही ॥

Sabhanaa teraa joru hai jiu bhaavai tivai chalaahee ||

You are the strength of all. As it pleases You, You lead us on.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡ ਮੈ ਨਾਹਿ ਕੋ ਕਿਸੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈ ॥੨॥

तुधु जेवड मै नाहि को किसु आखि सुणाई ॥२॥

Tudhu jevad mai naahi ko kisu aakhi su(nn)aaee ||2||

There is no other as great as You; unto whom should I speak and talk? ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਫਾਵੀ ਹੋਈ ਭਾਲਿ ॥

भरमि भुलाई सभु जगु फिरी फावी होई भालि ॥

Bharami bhulaaee sabhu jagu phiree phaavee hoee bhaali ||

Deluded by doubt, I wandered over the whole world. Searching, I became frustrated.

ਸੋ ਸਹੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਦੇਵਈ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥

सो सहु सांति न देवई किआ चलै तिसु नालि ॥

So sahu saanti na devaee kiaa chalai tisu naali ||

My Husband Lord has not blessed me with peace and tranquility; what will work with Him?

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਅੰਤਰਿ ਰਖੀਐ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

गुर परसादी हरि धिआईऐ अंतरि रखीऐ उर धारि ॥

Gur parasaadee hari dhiaaeeai anttari rakheeai ur dhaari ||

By Guru's Grace, I meditate on the Lord; I enshrine Him deep within my heart.

ਨਾਨਕ ਘਰਿ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਪਾਇਆ ਜਾ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥

नानक घरि बैठिआ सहु पाइआ जा किरपा कीती करतारि ॥१॥

Naanak ghari baithiaa sahu paaiaa jaa kirapaa keetee karataari ||1||

O Nanak, seated in his her own home, she finds her Husband Lord, when the Creator Lord grants His Grace. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਦਿਨੁ ਗਇਆ ਰੈਣਿ ਗਵਾਈ ਸੋਇ ॥

धंधा धावत दिनु गइआ रैणि गवाई सोइ ॥

Dhanddhaa dhaavat dinu gaiaa rai(nn)i gavaaee soi ||

Chasing after worldly affairs, the day is wasted, and the night passes in sleep.

ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥

कूड़ु बोलि बिखु खाइआ मनमुखि चलिआ रोइ ॥

Koo(rr)u boli bikhu khaaiaa manamukhi chaliaa roi ||

Speaking lies, one eats poison; the self-willed manmukh departs, crying out in pain.

ਸਿਰੈ ਉਪਰਿ ਜਮ ਡੰਡੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥

सिरै उपरि जम डंडु है दूजै भाइ पति खोइ ॥

Sirai upari jam danddu hai doojai bhaai pati khoi ||

The Messenger of Death holds his club over the mortal's head; in the love of duality, he loses his honor.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕਦੇ ਨ ਚੇਤਿਓ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਹੋਇ ॥

हरि नामु कदे न चेतिओ फिरि आवण जाणा होइ ॥

Hari naamu kade na chetio phiri aava(nn) jaa(nn)aa hoi ||

He never even thinks of the Name of the Lord; over and over again, he comes and goes in reincarnation.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਜਮ ਡੰਡੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥

गुर परसादी हरि मनि वसै जम डंडु न लागै कोइ ॥

Gur parasaadee hari mani vasai jam danddu na laagai koi ||

But if, by Guru's Grace, the Lord's Name comes to dwell in his mind, then the Messenger of Death will not strike him down with his club.

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥

नानक सहजे मिलि रहै करमि परापति होइ ॥२॥

Naanak sahaje mili rahai karami paraapati hoi ||2||

Then, O Nanak, he merges intuitively into the Lord, receiving His Grace. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਇਕਿ ਆਪਣੀ ਸਿਫਤੀ ਲਾਇਅਨੁ ਦੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤੀ ॥

इकि आपणी सिफती लाइअनु दे सतिगुर मती ॥

Iki aapa(nn)ee siphatee laaianu de satigur matee ||

Some are linked to His Praises, when the Lord blesses them with the Guru's Teachings.

ਇਕਨਾ ਨੋ ਨਾਉ ਬਖਸਿਓਨੁ ਅਸਥਿਰੁ ਹਰਿ ਸਤੀ ॥

इकना नो नाउ बखसिओनु असथिरु हरि सती ॥

Ikanaa no naau bakhasionu asathiru hari satee ||

Some are blessed with the Name of the eternal, unchanging True Lord.

ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੋ ਹੁਕਮਿ ਕਰਹਿ ਭਗਤੀ ॥

पउणु पाणी बैसंतरो हुकमि करहि भगती ॥

Pau(nn)u paa(nn)ee baisanttaro hukami karahi bhagatee ||

Water, air and fire, by His Will, worship Him.

ਏਨਾ ਨੋ ਭਉ ਅਗਲਾ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਤੀ ॥

एना नो भउ अगला पूरी बणत बणती ॥

Enaa no bhau agalaa pooree ba(nn)at ba(nn)atee ||

They are held in the Fear of God; He has formed the perfect form.

ਸਭੁ ਇਕੋ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਦਾ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੩॥

सभु इको हुकमु वरतदा मंनिऐ सुखु पाई ॥३॥

Sabhu iko hukamu varatadaa manniai sukhu paaee ||3||

The Hukam, the Command of the One Lord is all-pervasive; accepting it, peace is found. ||3||

ਸਲੋਕੁ ॥

सलोकु ॥

Saloku ||

Shalok:

ਕਬੀਰ ਕਸਉਟੀ ਰਾਮ ਕੀ ਝੂਠਾ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥

कबीर कसउटी राम की झूठा टिकै न कोइ ॥

Kabeer kasautee raam kee jhoothaa tikai na koi ||

Kabeer, such is the touchstone of the Lord; the false cannot even touch it.

ਰਾਮ ਕਸਉਟੀ ਸੋ ਸਹੈ ਜੋ ਮਰਜੀਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥

राम कसउटी सो सहै जो मरजीवा होइ ॥१॥

Raam kasautee so sahai jo marajeevaa hoi ||1||

He alone passes this test of the Lord, who remains dead while yet alive. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਕਿਉ ਕਰਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਾਰੀਐ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਰਤਕੁ ਹੋਇ ॥

किउ करि इहु मनु मारीऐ किउ करि मिरतकु होइ ॥

Kiu kari ihu manu maareeai kiu kari mirataku hoi ||

How can this mind be conquered? How can it be killed?

ਕਹਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਮਾਨਈ ਹਉਮੈ ਛਡੈ ਨ ਕੋਇ ॥

कहिआ सबदु न मानई हउमै छडै न कोइ ॥

Kahiaa sabadu na maanaee haumai chhadai na koi ||

If one does not accept the Word of the Shabad, egotism does not depart.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਉਮੈ ਛੁਟੈ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੋ ਹੋਇ ॥

गुर परसादी हउमै छुटै जीवन मुकतु सो होइ ॥

Gur parasaadee haumai chhutai jeevan mukatu so hoi ||

By Guru's Grace, egotism is eradicated, and then, one is Jivan Mukta - liberated while yet alive.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੨॥

नानक जिस नो बखसे तिसु मिलै तिसु बिघनु न लागै कोइ ॥२॥

Naanak jis no bakhase tisu milai tisu bighanu na laagai koi ||2||

O Nanak, one whom the Lord forgives is united with Him, and then no obstacles block his way. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਜੀਵਤ ਮਰਣਾ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥

जीवत मरणा सभु को कहै जीवन मुकति किउ होइ ॥

Jeevat mara(nn)aa sabhu ko kahai jeevan mukati kiu hoi ||

Everyone can say that they are dead while yet alive; how can they be liberated while yet alive?

ਭੈ ਕਾ ਸੰਜਮੁ ਜੇ ਕਰੇ ਦਾਰੂ ਭਾਉ ਲਾਏਇ ॥

भै का संजमु जे करे दारू भाउ लाएइ ॥

Bhai kaa sanjjamu je kare daaroo bhaau laaei ||

If someone restrains himself through the Fear of God, and takes the medicine of the Love of God,

ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਨਾਮਿ ਤਰੇਇ ॥

अनदिनु गुण गावै सुख सहजे बिखु भवजलु नामि तरेइ ॥

Anadinu gu(nn) gaavai sukh sahaje bikhu bhavajalu naami tarei ||

Night and day, he sings the Glorious Praises of the Lord. In celestial peace and poise, he crosses over the poisonous, terrifying world-ocean, through the Naam, the Name of the Lord.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੩॥

नानक गुरमुखि पाईऐ जा कउ नदरि करेइ ॥३॥

Naanak guramukhi paaeeai jaa kau nadari karei ||3||

O Nanak, the Gurmukh finds the Lord; he is blessed with His Glance of Grace. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਰਚਾਇਓਨੁ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਵਰਤਾਰਾ ॥

दूजा भाउ रचाइओनु त्रै गुण वरतारा ॥

Doojaa bhaau rachaaionu trai gu(nn) varataaraa ||

God created the love of duality, and the three modes which pervade the universe.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹੁਕਮਿ ਕਮਾਵਨਿ ਕਾਰਾ ॥

ब्रहमा बिसनु महेसु उपाइअनु हुकमि कमावनि कारा ॥

Brhamaa bisanu mahesu upaaianu hukami kamaavani kaaraa ||

He created Brahma, Vishnu and Shiva, who act according to His Will.

ਪੰਡਿਤ ਪੜਦੇ ਜੋਤਕੀ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਬੀਚਾਰਾ ॥

पंडित पड़दे जोतकी ना बूझहि बीचारा ॥

Panddit pa(rr)ade jotakee naa boojhahi beechaaraa ||

The Pandits, the religious scholars, and the astrologers study their books, but they do not understand contemplation.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥

सभु किछु तेरा खेलु है सचु सिरजणहारा ॥

Sabhu kichhu teraa khelu hai sachu siraja(nn)ahaaraa ||

Everything is Your play, O True Creator Lord.

ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਈ ॥੪॥

जिसु भावै तिसु बखसि लैहि सचि सबदि समाई ॥४॥

Jisu bhaavai tisu bakhasi laihi sachi sabadi samaaee ||4||

As it pleases You, You bless us with forgiveness, and merge us in the True Word of the Shabad. ||4||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਮਨ ਕਾ ਝੂਠਾ ਝੂਠੁ ਕਮਾਵੈ ॥

मन का झूठा झूठु कमावै ॥

Man kaa jhoothaa jhoothu kamaavai ||

The man of false mind practices falsehood.

ਮਾਇਆ ਨੋ ਫਿਰੈ ਤਪਾ ਸਦਾਵੈ ॥

माइआ नो फिरै तपा सदावै ॥

Maaiaa no phirai tapaa sadaavai ||

He runs after Maya, and yet pretends to be a man of disciplined meditation.

ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਸਭਿ ਤੀਰਥ ਗਹੈ ॥

भरमे भूला सभि तीरथ गहै ॥

Bharame bhoolaa sabhi teerath gahai ||

Deluded by doubt, he visits all the sacred shrines of pilgrimage.

ਓਹੁ ਤਪਾ ਕੈਸੇ ਪਰਮ ਗਤਿ ਲਹੈ ॥

ओहु तपा कैसे परम गति लहै ॥

Ohu tapaa kaise param gati lahai ||

How can such a man of disciplined meditation attain the supreme status?

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ॥

गुर परसादी को सचु कमावै ॥

Gur parasaadee ko sachu kamaavai ||

By Guru's Grace, one lives the Truth.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਤਪਾ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਵੈ ॥੧॥

नानक सो तपा मोखंतरु पावै ॥१॥

Naanak so tapaa mokhanttaru paavai ||1||

O Nanak, such a man of disciplined meditation attains liberation. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸੋ ਤਪਾ ਜਿ ਇਹੁ ਤਪੁ ਘਾਲੇ ॥

सो तपा जि इहु तपु घाले ॥

So tapaa ji ihu tapu ghaale ||

He alone is a man of disciplined meditation, who practices this self-discipline.

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲੇ ॥

सतिगुर नो मिलै सबदु समाले ॥

Satigur no milai sabadu samaale ||

Meeting with the True Guru, he contemplates the Word of the Shabad.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਇਹੁ ਤਪੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥

सतिगुर की सेवा इहु तपु परवाणु ॥

Satigur kee sevaa ihu tapu paravaa(nn)u ||

Serving the True Guru - this is the only acceptable disciplined meditation.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਤਪਾ ਦਰਗਹਿ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੨॥

नानक सो तपा दरगहि पावै माणु ॥२॥

Naanak so tapaa daragahi paavai maa(nn)u ||2||

O Nanak, such a man of disciplined meditation is honored in the Court of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree: