ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਗਣ ਗੰਧਰਬ ਸਾਜੇ ਸਭਿ ਲਿਖਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇਦਾ ॥੧੨॥

देव दानव गण गंधरब साजे सभि लिखिआ करम कमाइदा ॥१२॥

Dev daanav ga(nn) ganddharab saaje sabhi likhiaa karam kamaaidaa ||12||

He fashioned the demi-gods and demons, the heavenly heralds and celestial musicians; everyone acts according to their past karma. ||12||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਮਝੈ ਰੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥

गुरमुखि समझै रोगु न होई ॥

Guramukhi samajhai rogu na hoee ||

The Gurmukh understands, and does not suffer the disease.

ਇਹ ਗੁਰ ਕੀ ਪਉੜੀ ਜਾਣੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥

इह गुर की पउड़ी जाणै जनु कोई ॥

Ih gur kee pau(rr)ee jaa(nn)ai janu koee ||

How rare are those who understand this ladder of the Guru.

ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਰਾਇਣ ਸੋ ਮੁਕਤਿ ਭਇਆ ਪਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥

जुगह जुगंतरि मुकति पराइण सो मुकति भइआ पति पाइदा ॥१३॥

Jugah juganttari mukati paraai(nn) so mukati bhaiaa pati paaidaa ||13||

Throughout the ages, they are dedicated to liberation, and so they become liberated; thus they are honored. ||13||

ਪੰਚ ਤਤੁ ਸੁੰਨਹੁ ਪਰਗਾਸਾ ॥

पंच ततु सुंनहु परगासा ॥

Pancch tatu sunnahu paragaasaa ||

From the Primal Void, the five elements became manifest.

ਦੇਹ ਸੰਜੋਗੀ ਕਰਮ ਅਭਿਆਸਾ ॥

देह संजोगी करम अभिआसा ॥

Deh sanjjogee karam abhiaasaa ||

They joined to form the body, which engages in actions.

ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਦੁਇ ਮਸਤਕਿ ਲੀਖੇ ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਾਇਦਾ ॥੧੪॥

बुरा भला दुइ मसतकि लीखे पापु पुंनु बीजाइदा ॥१४॥

Buraa bhalaa dui masataki leekhe paapu punnu beejaaidaa ||14||

Both bad and good are written on the forehead, the seeds of vice and virtue. ||14||

ਊਤਮ ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖ ਨਿਰਾਲੇ ॥

ऊतम सतिगुर पुरख निराले ॥

Utam satigur purakh niraale ||

The True Guru, the Primal Being, is sublime and detached.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਤਵਾਲੇ ॥

सबदि रते हरि रसि मतवाले ॥

Sabadi rate hari rasi matavaale ||

Attuned to the Word of the Shabad, He is intoxicated with the sublime essence of the Lord.

ਰਿਧਿ ਬੁਧਿ ਸਿਧਿ ਗਿਆਨੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪਾਈਐ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੫॥

रिधि बुधि सिधि गिआनु गुरू ते पाईऐ पूरै भागि मिलाइदा ॥१५॥

Ridhi budhi sidhi giaanu guroo te paaeeai poorai bhaagi milaaidaa ||15||

Riches, intellect, miraculous spiritual powers and spiritual wisdom are obtained from the Guru; through perfect destiny, they are received. ||15||

ਇਸੁ ਮਨ ਮਾਇਆ ਕਉ ਨੇਹੁ ਘਨੇਰਾ ॥

इसु मन माइआ कउ नेहु घनेरा ॥

Isu man maaiaa kau nehu ghaneraa ||

This mind is so in love with Maya.

ਕੋਈ ਬੂਝਹੁ ਗਿਆਨੀ ਕਰਹੁ ਨਿਬੇਰਾ ॥

कोई बूझहु गिआनी करहु निबेरा ॥

Koee boojhahu giaanee karahu niberaa ||

Only a few are spiritually wise enough to understand and know this.

ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਹਉਮੈ ਸਹਸਾ ਨਰੁ ਲੋਭੀ ਕੂੜੁ ਕਮਾਇਦਾ ॥੧੬॥

आसा मनसा हउमै सहसा नरु लोभी कूड़ु कमाइदा ॥१६॥

Aasaa manasaa haumai sahasaa naru lobhee koo(rr)u kamaaidaa ||16||

In hope and desire, egotism and skepticism, the greedy man acts falsely. ||16||

ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ਵੀਚਾਰਾ ॥

सतिगुर ते पाए वीचारा ॥

Satigur te paae veechaaraa ||

From the True Guru, contemplative meditation is obtained.

ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਸਚੇ ਘਰ ਬਾਰਾ ॥

सुंन समाधि सचे घर बारा ॥

Sunn samaadhi sache ghar baaraa ||

And then, one dwells with the True Lord in His celestial home, the Primal State of Absorption in Deepest Samaadhi.

ਨਾਨਕ ਨਿਰਮਲ ਨਾਦੁ ਸਬਦ ਧੁਨਿ ਸਚੁ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਦਾ ॥੧੭॥੫॥੧੭॥

नानक निरमल नादु सबद धुनि सचु रामै नामि समाइदा ॥१७॥५॥१७॥

Naanak niramal naadu sabad dhuni sachu raamai naami samaaidaa ||17||5||17||

O Nanak, the immaculate sound current of the Naad, and the Music of the Shabad resound; one merges into the True Name of the Lord. ||17||5||17||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

मारू महला १ ॥

Maaroo mahalaa 1 ||

Maaroo, First Mehl:

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥

जह देखा तह दीन दइआला ॥

Jah dekhaa tah deen daiaalaa ||

Wherever I look, I see the Lord, merciful to the meek.

ਆਇ ਨ ਜਾਈ ਪ੍ਰਭੁ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥

आइ न जाई प्रभु किरपाला ॥

Aai na jaaee prbhu kirapaalaa ||

God is compassionate; He does not come or go in reincarnation.

ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੁਗਤਿ ਸਮਾਈ ਰਹਿਓ ਨਿਰਾਲਮੁ ਰਾਇਆ ॥੧॥

जीआ अंदरि जुगति समाई रहिओ निरालमु राइआ ॥१॥

Jeeaa anddari jugati samaaee rahio niraalamu raaiaa ||1||

He pervades all beings in His mysterious way; the Sovereign Lord remains detached. ||1||

ਜਗੁ ਤਿਸ ਕੀ ਛਾਇਆ ਜਿਸੁ ਬਾਪੁ ਨ ਮਾਇਆ ॥

जगु तिस की छाइआ जिसु बापु न माइआ ॥

Jagu tis kee chhaaiaa jisu baapu na maaiaa ||

The world is a reflection of Him; He has no father or mother.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਭੈਣ ਨ ਭਰਾਉ ਕਮਾਇਆ ॥

ना तिसु भैण न भराउ कमाइआ ॥

Naa tisu bhai(nn) na bharaau kamaaiaa ||

He has not acquired any sister or brother.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਓਪਤਿ ਖਪਤਿ ਕੁਲ ਜਾਤੀ ਓਹੁ ਅਜਰਾਵਰੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥੨॥

ना तिसु ओपति खपति कुल जाती ओहु अजरावरु मनि भाइआ ॥२॥

Naa tisu opati khapati kul jaatee ohu ajaraavaru mani bhaaiaa ||2||

There is no creation or destruction for Him; He has no ancestry or social status. The Ageless Lord is pleasing to my mind. ||2||

ਤੂ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖੁ ਨਾਹੀ ਸਿਰਿ ਕਾਲਾ ॥

तू अकाल पुरखु नाही सिरि काला ॥

Too akaal purakhu naahee siri kaalaa ||

You are the Deathless Primal Being. Death does not hover over Your head.

ਤੂ ਪੁਰਖੁ ਅਲੇਖ ਅਗੰਮ ਨਿਰਾਲਾ ॥

तू पुरखु अलेख अगम निराला ॥

Too purakhu alekh agamm niraalaa ||

You are the unseen inaccessible and detached Primal Lord.

ਸਤ ਸੰਤੋਖਿ ਸਬਦਿ ਅਤਿ ਸੀਤਲੁ ਸਹਜ ਭਾਇ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥੩॥

सत संतोखि सबदि अति सीतलु सहज भाइ लिव लाइआ ॥३॥

Sat santtokhi sabadi ati seetalu sahaj bhaai liv laaiaa ||3||

You are true and content; the Word of Your Shabad is cool and soothing. Through it, we are lovingly, intuitively attuned to You. ||3||

ਤ੍ਰੈ ਵਰਤਾਇ ਚਉਥੈ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ॥

त्रै वरताइ चउथै घरि वासा ॥

Trai varataai chauthai ghari vaasaa ||

The three qualities are pervasive; the Lord dwells in His home, the fourth state.

ਕਾਲ ਬਿਕਾਲ ਕੀਏ ਇਕ ਗ੍ਰਾਸਾ ॥

काल बिकाल कीए इक ग्रासा ॥

Kaal bikaal keee ik graasaa ||

He has made death and birth into a bite of food.

ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਸਰਬ ਜਗਜੀਵਨੁ ਗੁਰਿ ਅਨਹਦ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਇਆ ॥੪॥

निरमल जोति सरब जगजीवनु गुरि अनहद सबदि दिखाइआ ॥४॥

Niramal joti sarab jagajeevanu guri anahad sabadi dikhaaiaa ||4||

The immaculate Light is the Life of the whole world. The Guru reveals the unstruck melody of the Shabad. ||4||

ਊਤਮ ਜਨ ਸੰਤ ਭਲੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥

ऊतम जन संत भले हरि पिआरे ॥

Utam jan santt bhale hari piaare ||

Sublime and good are those humble Saints, the Beloveds of the Lord.

ਹਰਿ ਰਸ ਮਾਤੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੇ ॥

हरि रस माते पारि उतारे ॥

Hari ras maate paari utaare ||

They are intoxicated with the sublime essence of the Lord, and are carried across to the other side.

ਨਾਨਕ ਰੇਣ ਸੰਤ ਜਨ ਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ॥੫॥

नानक रेण संत जन संगति हरि गुर परसादी पाइआ ॥५॥

Naanak re(nn) santt jan sanggati hari gur parasaadee paaiaa ||5||

Nanak is the dust of the Society of the Saints; by Guru's Grace, he finds the Lord. ||5||

ਤੂ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਜੀਅ ਸਭਿ ਤੇਰੇ ॥

तू अंतरजामी जीअ सभि तेरे ॥

Too anttarajaamee jeea sabhi tere ||

You are the Inner-knower, the Searcher of hearts. All beings belong to You.

ਤੂ ਦਾਤਾ ਹਮ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ॥

तू दाता हम सेवक तेरे ॥

Too daataa ham sevak tere ||

You are the Great Giver; I am Your slave.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਦੀਜੈ ਗੁਰਿ ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਦੀਪਾਇਆ ॥੬॥

अम्रित नामु क्रिपा करि दीजै गुरि गिआन रतनु दीपाइआ ॥६॥

Ammmrit naamu kripaa kari deejai guri giaan ratanu deepaaiaa ||6||

Please be merciful and bless me with Your Ambrosial Naam, and the jewel, the lamp of the Guru's spiritual wisdom. ||6||

ਪੰਚ ਤਤੁ ਮਿਲਿ ਇਹੁ ਤਨੁ ਕੀਆ ॥

पंच ततु मिलि इहु तनु कीआ ॥

Pancch tatu mili ihu tanu keeaa ||

From the union of the five elements, this body was made.

ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਾਏ ਸੁਖੁ ਥੀਆ ॥

आतम राम पाए सुखु थीआ ॥

Aatam raam paae sukhu theeaa ||

Finding the Lord, the Supreme Soul, peace is established.

ਕਰਮ ਕਰਤੂਤਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਲਾਗਾ ਹਰਿ ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ॥੭॥

करम करतूति अम्रित फलु लागा हरि नाम रतनु मनि पाइआ ॥७॥

Karam karatooti ammmrit phalu laagaa hari naam ratanu mani paaiaa ||7||

The good karma of past actions brings fruitful rewards, and man is blessed with the jewel of the Lord's Name. ||7||

ਨਾ ਤਿਸੁ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥

ना तिसु भूख पिआस मनु मानिआ ॥

Naa tisu bhookh piaas manu maaniaa ||

His mind does not feel any hunger or thirst.

ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜਾਨਿਆ ॥

सरब निरंजनु घटि घटि जानिआ ॥

Sarab niranjjanu ghati ghati jaaniaa ||

He knows the Immaculate Lord to be everywhere, in each and every heart.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸਿ ਰਾਤਾ ਕੇਵਲ ਬੈਰਾਗੀ ਗੁਰਮਤਿ ਭਾਇ ਸੁਭਾਇਆ ॥੮॥

अम्रित रसि राता केवल बैरागी गुरमति भाइ सुभाइआ ॥८॥

Ammmrit rasi raataa keval bairaagee guramati bhaai subhaaiaa ||8||

Imbued with the Lord's Ambrosial essence, he becomes a pure, detached renunciate; he is lovingly absorbed in the Guru's Teachings. ||8||

ਅਧਿਆਤਮ ਕਰਮ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ॥

अधिआतम करम करे दिनु राती ॥

Adhiaatam karam kare dinu raatee ||

Those who live a spiritual lifestyle, day and night,

ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਜਾਤੀ ॥

निरमल जोति निरंतरि जाती ॥

Niramal joti niranttari jaatee ||

Sees the immaculate Divine Light deep within.

ਸਬਦੁ ਰਸਾਲੁ ਰਸਨ ਰਸਿ ਰਸਨਾ ਬੇਣੁ ਰਸਾਲੁ ਵਜਾਇਆ ॥੯॥

सबदु रसालु रसन रसि रसना बेणु रसालु वजाइआ ॥९॥

Sabadu rasaalu rasan rasi rasanaa be(nn)u rasaalu vajaaiaa ||9||

Enraptured with the delightful essence of the Shabad, the source of nectar, my tongue plays the sweet music of the flute. ||9||

ਬੇਣੁ ਰਸਾਲ ਵਜਾਵੈ ਸੋਈ ॥

बेणु रसाल वजावै सोई ॥

Be(nn)u rasaal vajaavai soee ||

He alone plays the sweet music of this flute,

ਜਾ ਕੀ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥

जा की त्रिभवण सोझी होई ॥

Jaa kee tribhava(nn) sojhee hoee ||

Who knows the three worlds.

ਨਾਨਕ ਬੂਝਹੁ ਇਹ ਬਿਧਿ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥੧੦॥

नानक बूझहु इह बिधि गुरमति हरि राम नामि लिव लाइआ ॥१०॥

Naanak boojhahu ih bidhi guramati hari raam naami liv laaiaa ||10||

O Nanak, know this, through the Guru's Teachings, and lovingly focus yourself on the Lord's Name. ||10||

ਐਸੇ ਜਨ ਵਿਰਲੇ ਸੰਸਾਰੇ ॥

ऐसे जन विरले संसारे ॥

Aise jan virale sanssaare ||

Rare are those beings in this world,

ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਹਿ ਰਹਹਿ ਨਿਰਾਰੇ ॥

गुर सबदु वीचारहि रहहि निरारे ॥

Gur sabadu veechaarahi rahahi niraare ||

Who contemplate the Word of the Guru's Shabad, and remain detached.

ਆਪਿ ਤਰਹਿ ਸੰਗਤਿ ਕੁਲ ਤਾਰਹਿ ਤਿਨ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥੧੧॥

आपि तरहि संगति कुल तारहि तिन सफल जनमु जगि आइआ ॥११॥

Aapi tarahi sanggati kul taarahi tin saphal janamu jagi aaiaa ||11||

They save themselves, and save all their associates and ancestors; fruitful is their birth and coming into this world. ||11||

ਘਰੁ ਦਰੁ ਮੰਦਰੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

घरु दरु मंदरु जाणै सोई ॥

Gharu daru manddaru jaa(nn)ai soee ||

He alone knows the home of his own heart, and the door to the temple,

ਜਿਸੁ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥

जिसु पूरे गुर ते सोझी होई ॥

Jisu poore gur te sojhee hoee ||

Who obtains perfect understanding from the Guru.

ਕਾਇਆ ਗੜ ਮਹਲ ਮਹਲੀ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ॥੧੨॥

काइआ गड़ महल महली प्रभु साचा सचु साचा तखतु रचाइआ ॥१२॥

Kaaiaa ga(rr) mahal mahalee prbhu saachaa sachu saachaa takhatu rachaaiaa ||12||

In the body-fortress is the palace; God is the True Master of this Palace. The True Lord established His True Throne there. ||12||

ਚਤੁਰ ਦਸ ਹਾਟ ਦੀਵੇ ਦੁਇ ਸਾਖੀ ॥

चतुर दस हाट दीवे दुइ साखी ॥

Chatur das haat deeve dui saakhee ||

The fourteen realms and the two lamps are the witnesses.

ਸੇਵਕ ਪੰਚ ਨਾਹੀ ਬਿਖੁ ਚਾਖੀ ॥

सेवक पंच नाही बिखु चाखी ॥

Sevak pancch naahee bikhu chaakhee ||

The Lord's servants, the self-elect, do not taste the poison of corruption.

ਅੰਤਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਨਿਰਮੋਲਕ ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਧਨੁ ਪਾਇਆ ॥੧੩॥

अंतरि वसतु अनूप निरमोलक गुरि मिलिऐ हरि धनु पाइआ ॥१३॥

Anttari vasatu anoop niramolak guri miliai hari dhanu paaiaa ||13||

Deep within, is the priceless, incomparable commodity; meeting with the Guru, the wealth of the Lord is obtained. ||13||

ਤਖਤਿ ਬਹੈ ਤਖਤੈ ਕੀ ਲਾਇਕ ॥

तखति बहै तखतै की लाइक ॥

Takhati bahai takhatai kee laaik ||

He alone sits on the throne, who is worthy of the throne.

ਪੰਚ ਸਮਾਏ ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਇਕ ॥

पंच समाए गुरमति पाइक ॥

Pancch samaae guramati paaik ||

Following the Guru's Teachings, he subdues the five demons, and becomes the Lord's foot soldier.

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਸਹਸਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੧੪॥

आदि जुगादी है भी होसी सहसा भरमु चुकाइआ ॥१४॥

Aadi jugaadee hai bhee hosee sahasaa bharamu chukaaiaa ||14||

He has existed from the very beginning of time and throughout the ages; He exists here and now, and will always exist. Meditating on Him, skepticism and doubt are dispelled. ||14||

ਤਖਤਿ ਸਲਾਮੁ ਹੋਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ॥

तखति सलामु होवै दिनु राती ॥

Takhati salaamu hovai dinu raatee ||

The Lord of the Throne is greeted and worshipped day and night.

ਇਹੁ ਸਾਚੁ ਵਡਾਈ ਗੁਰਮਤਿ ਲਿਵ ਜਾਤੀ ॥

इहु साचु वडाई गुरमति लिव जाती ॥

Ihu saachu vadaaee guramati liv jaatee ||

This true glorious greatness comes to those who love the Guru's Teachings.

ਨਾਨਕ ਰਾਮੁ ਜਪਹੁ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ਹਰਿ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥੧॥੧੮॥

नानक रामु जपहु तरु तारी हरि अंति सखाई पाइआ ॥१५॥१॥१८॥

Naanak raamu japahu taru taaree hari antti sakhaaee paaiaa ||15||1||18||

O Nanak, meditate on the Lord, and swim across the river; they find the Lord, their best friend, in the end. ||15||1||18||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

मारू महला १ ॥

Maaroo mahalaa 1 ||

Maaroo, First Mehl:

ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚਹੁ ਰੇ ਜਨ ਭਾਈ ॥

हरि धनु संचहु रे जन भाई ॥

Hari dhanu sancchahu re jan bhaaee ||

Gather in the wealth of the Lord, O humble Siblings of Destiny.

ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਿ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥

सतिगुर सेवि रहहु सरणाई ॥

Satigur sevi rahahu sara(nn)aaee ||

Serve the True Guru, and remain in His Sanctuary.

ਤਸਕਰੁ ਚੋਰੁ ਨ ਲਾਗੈ ਤਾ ਕਉ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਸਬਦਿ ਜਗਾਇਆ ॥੧॥

तसकरु चोरु न लागै ता कउ धुनि उपजै सबदि जगाइआ ॥१॥

Tasakaru choru na laagai taa kau dhuni upajai sabadi jagaaiaa ||1||

This wealth cannot be stolen; the celestial melody of the Shabad wells up and keeps us awake and aware. ||1||

ਤੂ ਏਕੰਕਾਰੁ ਨਿਰਾਲਮੁ ਰਾਜਾ ॥

तू एकंकारु निरालमु राजा ॥

Too ekankkaaru niraalamu raajaa ||

You are the One Universal Creator, the Immaculate King.

ਤੂ ਆਪਿ ਸਵਾਰਹਿ ਜਨ ਕੇ ਕਾਜਾ ॥

तू आपि सवारहि जन के काजा ॥

Too aapi savaarahi jan ke kaajaa ||

You Yourself arrange and resolve the affairs of Your humble servant.

ਅਮਰੁ ਅਡੋਲੁ ਅਪਾਰੁ ਅਮੋਲਕੁ ਹਰਿ ਅਸਥਿਰ ਥਾਨਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥੨॥

अमरु अडोलु अपारु अमोलकु हरि असथिर थानि सुहाइआ ॥२॥

Amaru adolu apaaru amolaku hari asathir thaani suhaaiaa ||2||

You are immortal, immovable, infinite and priceless; O Lord, Your place is beautiful and eternal. ||2||

ਦੇਹੀ ਨਗਰੀ ਊਤਮ ਥਾਨਾ ॥

देही नगरी ऊतम थाना ॥

Dehee nagaree utam thaanaa ||

In the body-village, the most sublime place,

ਪੰਚ ਲੋਕ ਵਸਹਿ ਪਰਧਾਨਾ ॥

पंच लोक वसहि परधाना ॥

Pancch lok vasahi paradhaanaa ||

The supremely noble people dwell.

ਊਪਰਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ਨਿਰਾਲਮੁ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇਆ ॥੩॥

ऊपरि एकंकारु निरालमु सुंन समाधि लगाइआ ॥३॥

Upari ekankkaaru niraalamu sunn samaadhi lagaaiaa ||3||

Above them is the Immaculate Lord, the One Universal Creator; they are lovingly absorbed in the profound, primal state of Samaadhi. ||3||

ਦੇਹੀ ਨਗਰੀ ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ॥

देही नगरी नउ दरवाजे ॥

Dehee nagaree nau daravaaje ||

There are nine gates to the body-village;

ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਕਰਣੈਹਾਰੈ ਸਾਜੇ ॥

सिरि सिरि करणैहारै साजे ॥

Siri siri kara(nn)aihaarai saaje ||

The Creator Lord fashioned them for each and every person.

ਦਸਵੈ ਪੁਰਖੁ ਅਤੀਤੁ ਨਿਰਾਲਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ॥੪॥

दसवै पुरखु अतीतु निराला आपे अलखु लखाइआ ॥४॥

Dasavai purakhu ateetu niraalaa aape alakhu lakhaaiaa ||4||

Within the Tenth Gate, dwells the Primal Lord, detached and unequalled. The unknowable reveals Himself. ||4||

ਪੁਰਖੁ ਅਲੇਖੁ ਸਚੇ ਦੀਵਾਨਾ ॥

पुरखु अलेखु सचे दीवाना ॥

Purakhu alekhu sache deevaanaa ||

The Primal Lord cannot be held to account; True is His Celestial Court.

ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਏ ਸਚੁ ਨੀਸਾਨਾ ॥

हुकमि चलाए सचु नीसाना ॥

Hukami chalaae sachu neesaanaa ||

The Hukam of His Command is in effect; True is His Insignia.

ਨਾਨਕ ਖੋਜਿ ਲਹਹੁ ਘਰੁ ਅਪਨਾ ਹਰਿ ਆਤਮ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ॥੫॥

नानक खोजि लहहु घरु अपना हरि आतम राम नामु पाइआ ॥५॥

Naanak khoji lahahu gharu apanaa hari aatam raam naamu paaiaa ||5||

O Nanak, search and examine your own home, and you shall find the Supreme Soul, and the Name of the Lord. ||5||

ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਨਾ ॥

सरब निरंजन पुरखु सुजाना ॥

Sarab niranjjan purakhu sujaanaa ||

The Primal Lord is everywhere, immaculate and all-knowing.

ਅਦਲੁ ਕਰੇ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਸਮਾਨਾ ॥

अदलु करे गुर गिआन समाना ॥

Adalu kare gur giaan samaanaa ||

He administers justice, and is absorbed in the spiritual wisdom of the Guru.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੈ ਗਰਦਨਿ ਮਾਰੇ ਹਉਮੈ ਲੋਭੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੬॥

कामु क्रोधु लै गरदनि मारे हउमै लोभु चुकाइआ ॥६॥

Kaamu krodhu lai garadani maare haumai lobhu chukaaiaa ||6||

He seizes sexual desire and anger by their necks, and kills them; He eradicates egotism and greed. ||6||

ਸਚੈ ਥਾਨਿ ਵਸੈ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ॥

सचै थानि वसै निरंकारा ॥

Sachai thaani vasai nirankkaaraa ||

In the True Place, the Formless Lord abides.

ਆਪਿ ਪਛਾਣੈ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥

आपि पछाणै सबदु वीचारा ॥

Aapi pachhaa(nn)ai sabadu veechaaraa ||

Whoever understands his own self, contemplates the Word of the Shabad.

ਸਚੈ ਮਹਲਿ ਨਿਵਾਸੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੭॥

सचै महलि निवासु निरंतरि आवण जाणु चुकाइआ ॥७॥

Sachai mahali nivaasu niranttari aava(nn) jaa(nn)u chukaaiaa ||7||

He comes to abide deep within the True Mansion of His Presence, and his comings and goings are ended. ||7||

ਨਾ ਮਨੁ ਚਲੈ ਨ ਪਉਣੁ ਉਡਾਵੈ ॥

ना मनु चलै न पउणु उडावै ॥

Naa manu chalai na pau(nn)u udaavai ||

His mind does not waver, and he is not buffeted by the winds of desire.

ਜੋਗੀ ਸਬਦੁ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਵੈ ॥

जोगी सबदु अनाहदु वावै ॥

Jogee sabadu anaahadu vaavai ||

Such a Yogi vibrates the unstruck sound current of the Shabad.

ਪੰਚ ਸਬਦ ਝੁਣਕਾਰੁ ਨਿਰਾਲਮੁ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਵਾਇ ਸੁਣਾਇਆ ॥੮॥

पंच सबद झुणकारु निरालमु प्रभि आपे वाइ सुणाइआ ॥८॥

Pancch sabad jhu(nn)akaaru niraalamu prbhi aape vaai su(nn)aaiaa ||8||

God Himself plays the pure music of the Panch Shabad, the five primal sounds to hear. ||8||

ਭਉ ਬੈਰਾਗਾ ਸਹਜਿ ਸਮਾਤਾ ॥

भउ बैरागा सहजि समाता ॥

Bhau bairaagaa sahaji samaataa ||

In the Fear of God, in detachment, one intuitively merges into the Lord.

ਹਉਮੈ ਤਿਆਗੀ ਅਨਹਦਿ ਰਾਤਾ ॥

हउमै तिआगी अनहदि राता ॥

Haumai tiaagee anahadi raataa ||

Renouncing egotism, he is imbued with the unstruck sound current.

ਅੰਜਨੁ ਸਾਰਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨੁ ਰਾਇਆ ॥੯॥

अंजनु सारि निरंजनु जाणै सरब निरंजनु राइआ ॥९॥

Anjjanu saari niranjjanu jaa(nn)ai sarab niranjjanu raaiaa ||9||

With the ointment of enlightenment, the Immaculate Lord is known; the Immaculate Lord King is pervading everywhere. ||9||

ਦੁਖ ਭੈ ਭੰਜਨੁ ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥

दुख भै भंजनु प्रभु अबिनासी ॥

Dukh bhai bhanjjanu prbhu abinaasee ||

God is eternal and imperishable; He is the Destroyer of pain and fear.

ਰੋਗ ਕਟੇ ਕਾਟੀ ਜਮ ਫਾਸੀ ॥

रोग कटे काटी जम फासी ॥

Rog kate kaatee jam phaasee ||

He cures the disease, and cuts away the noose of death.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ॥੧੦॥

नानक हरि प्रभु सो भउ भंजनु गुरि मिलिऐ हरि प्रभु पाइआ ॥१०॥

Naanak hari prbhu so bhau bhanjjanu guri miliai hari prbhu paaiaa ||10||

O Nanak, the Lord God is the Destroyer of fear; meeting the Guru, the Lord God is found. ||10||

ਕਾਲੈ ਕਵਲੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਜਾਣੈ ॥

कालै कवलु निरंजनु जाणै ॥

Kaalai kavalu niranjjanu jaa(nn)ai ||

One who knows the Immaculate Lord chews up death.

ਬੂਝੈ ਕਰਮੁ ਸੁ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥

बूझै करमु सु सबदु पछाणै ॥

Boojhai karamu su sabadu pachhaa(nn)ai ||

One who understands karma, realizes the Word of the Shabad.

ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪਿ ਪਛਾਣੈ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਚੋਜੁ ਸਬਾਇਆ ॥੧੧॥

आपे जाणै आपि पछाणै सभु तिस का चोजु सबाइआ ॥११॥

Aape jaa(nn)ai aapi pachhaa(nn)ai sabhu tis kaa choju sabaaiaa ||11||

He Himself knows, and He Himself realizes. This whole world is all His play. ||11||

ਆਪੇ ਸਾਹੁ ਆਪੇ ਵਣਜਾਰਾ ॥

आपे साहु आपे वणजारा ॥

Aape saahu aape va(nn)ajaaraa ||

He Himself is the Banker, and He Himself is the Merchant.

ਆਪੇ ਪਰਖੇ ਪਰਖਣਹਾਰਾ ॥

आपे परखे परखणहारा ॥

Aape parakhe parakha(nn)ahaaraa ||

The Appraiser Himself appraises.

ਆਪੇ ਕਸਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਏ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥

आपे कसि कसवटी लाए आपे कीमति पाइआ ॥१२॥

Aape kasi kasavatee laae aape keemati paaiaa ||12||

He Himself tests upon His Touchstone, and He Himself estimates the value. ||12||

ਆਪਿ ਦਇਆਲਿ ਦਇਆ ਪ੍ਰਭਿ ਧਾਰੀ ॥

आपि दइआलि दइआ प्रभि धारी ॥

Aapi daiaali daiaa prbhi dhaaree ||

God Himself, the Merciful Lord, grants His Grace.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਬਨਵਾਰੀ ॥

घटि घटि रवि रहिआ बनवारी ॥

Ghati ghati ravi rahiaa banavaaree ||

The Gardener pervades and permeates each and every heart.

ਪੁਰਖੁ ਅਤੀਤੁ ਵਸੈ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਗੁਰ ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੩॥

पुरखु अतीतु वसै निहकेवलु गुर पुरखै पुरखु मिलाइआ ॥१३॥

Purakhu ateetu vasai nihakevalu gur purakhai purakhu milaaiaa ||13||

The pure, primal, detached Lord abides within all. The Guru, the Lord Incarnate, leads us to meet the Lord God. ||13||

ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਨਾ ਬੀਨਾ ਗਰਬੁ ਗਵਾਏ ॥

प्रभु दाना बीना गरबु गवाए ॥

Prbhu daanaa beenaa garabu gavaae ||

God is wise and all-knowing; He purges men of their pride.

ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੁ ਦਿਖਾਏ ॥

दूजा मेटै एकु दिखाए ॥

Doojaa metai eku dikhaae ||

Eradicating duality, the One Lord reveals Himself.

ਆਸਾ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਜੋਨੀ ਅਕੁਲ ਨਿਰੰਜਨੁ ਗਾਇਆ ॥੧੪॥

आसा माहि निरालमु जोनी अकुल निरंजनु गाइआ ॥१४॥

Aasaa maahi niraalamu jonee akul niranjjanu gaaiaa ||14||

Such a being remains unattached amidst hope, singing the Praise of the Immaculate Lord, who has no ancestry. ||14||

ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਸਬਦਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

हउमै मेटि सबदि सुखु होई ॥

Haumai meti sabadi sukhu hoee ||

Eradicating egotism, he obtains the peace of the Shabad.

ਆਪੁ ਵੀਚਾਰੇ ਗਿਆਨੀ ਸੋਈ ॥

आपु वीचारे गिआनी सोई ॥

Aapu veechaare giaanee soee ||

He alone is spiritually wise, who contemplates his own self.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਸੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਲਾਹਾ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥੨॥੧੯॥

नानक हरि जसु हरि गुण लाहा सतसंगति सचु फलु पाइआ ॥१५॥२॥१९॥

Naanak hari jasu hari gu(nn) laahaa satasanggati sachu phalu paaiaa ||15||2||19||

O Nanak, singing the Glorious Praises of the Lord, the true profit is obtained; in the Sat Sangat, the True Congregation, the fruit of Truth is obtained. ||15||2||19||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

मारू महला १ ॥

Maaroo mahalaa 1 ||

Maaroo, First Mehl:

ਸਚੁ ਕਹਹੁ ਸਚੈ ਘਰਿ ਰਹਣਾ ॥

सचु कहहु सचै घरि रहणा ॥

Sachu kahahu sachai ghari raha(nn)aa ||

Speak the Truth, and remain in the home of Truth.

ਜੀਵਤ ਮਰਹੁ ਭਵਜਲੁ ਜਗੁ ਤਰਣਾ ॥

जीवत मरहु भवजलु जगु तरणा ॥

Jeevat marahu bhavajalu jagu tara(nn)aa ||

Remain dead while yet alive, and cross over the terrifying world-ocean.

ਗੁਰੁ ਬੋਹਿਥੁ ਗੁਰੁ ਬੇੜੀ ਤੁਲਹਾ ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇਆ ॥੧॥

गुरु बोहिथु गुरु बेड़ी तुलहा मन हरि जपि पारि लंघाइआ ॥१॥

Guru bohithu guru be(rr)ee tulahaa man hari japi paari langghaaiaa ||1||

The Guru is the boat, the ship, the raft; meditating on the Lord in your mind, you shall be carried across to the other side. ||1||

ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਲੋਭ ਬਿਨਾਸਨੁ ॥

हउमै ममता लोभ बिनासनु ॥

Haumai mamataa lobh binaasanu ||

Eliminating egotism, possessiveness and greed,

ਨਉ ਦਰ ਮੁਕਤੇ ਦਸਵੈ ਆਸਨੁ ॥

नउ दर मुकते दसवै आसनु ॥

Nau dar mukate dasavai aasanu ||

One is liberated from the nine gates, and obtains a place in the Tenth Gate.

ਊਪਰਿ ਪਰੈ ਪਰੈ ਅਪਰੰਪਰੁ ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਆਪੁ ਉਪਾਇਆ ॥੨॥

ऊपरि परै परै अपर्मपरु जिनि आपे आपु उपाइआ ॥२॥

Upari parai parai aparampparu jini aape aapu upaaiaa ||2||

Lofty and high, the farthest of the far and infinite, He created Himself. ||2||

ਗੁਰਮਤਿ ਲੇਵਹੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਤਰੀਐ ॥

गुरमति लेवहु हरि लिव तरीऐ ॥

Guramati levahu hari liv tareeai ||

Receiving the Guru's Teachings, and lovingly attuned to the Lord, one crosses over.

ਅਕਲੁ ਗਾਇ ਜਮ ਤੇ ਕਿਆ ਡਰੀਐ ॥

अकलु गाइ जम ते किआ डरीऐ ॥

Akalu gaai jam te kiaa dareeai ||

Singing the Praises of the absolute Lord, why should anyone be afraid of death?

ਜਤ ਜਤ ਦੇਖਉ ਤਤ ਤਤ ਤੁਮ ਹੀ ਅਵਰੁ ਨ ਦੁਤੀਆ ਗਾਇਆ ॥੩॥

जत जत देखउ तत तत तुम ही अवरु न दुतीआ गाइआ ॥३॥

Jat jat dekhau tat tat tum hee avaru na duteeaa gaaiaa ||3||

Wherever I look, I see only You; I do not sing of any other at all. ||3||

ਸਚੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਰਣਾ ॥

सचु हरि नामु सचु है सरणा ॥

Sachu hari naamu sachu hai sara(nn)aa ||

True is the Lord's Name, and True is His Sanctuary.

ਸਚੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਜਿਤੈ ਲਗਿ ਤਰਣਾ ॥

सचु गुर सबदु जितै लगि तरणा ॥

Sachu gur sabadu jitai lagi tara(nn)aa ||

True is the Word of the Guru's Shabad, grasping it, one is carries across.

ਅਕਥੁ ਕਥੈ ਦੇਖੈ ਅਪਰੰਪਰੁ ਫੁਨਿ ਗਰਭਿ ਨ ਜੋਨੀ ਜਾਇਆ ॥੪॥

अकथु कथै देखै अपर्मपरु फुनि गरभि न जोनी जाइआ ॥४॥

Akathu kathai dekhai aparampparu phuni garabhi na jonee jaaiaa ||4||

Speaking the Unspoken, one sees the Infinite Lord, and then, he does not have to enter the womb of reincarnation again. ||4||

ਸਚ ਬਿਨੁ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥

सच बिनु सतु संतोखु न पावै ॥

Sach binu satu santtokhu na paavai ||

Without the Truth, no one finds sincerity or contentment.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥

बिनु गुर मुकति न आवै जावै ॥

Binu gur mukati na aavai jaavai ||

Without the Guru, no one is liberated; coming and going in reincarnation continue.

ਮੂਲ ਮੰਤ੍ਰੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥੫॥

मूल मंत्रु हरि नामु रसाइणु कहु नानक पूरा पाइआ ॥५॥

Mool manttru hari naamu rasaai(nn)u kahu naanak pooraa paaiaa ||5||

Chanting the Mool Mantra, and the Name of the Lord, the source of nectar, says Nanak, I have found the Perfect Lord. ||5||

ਸਚ ਬਿਨੁ ਭਵਜਲੁ ਜਾਇ ਨ ਤਰਿਆ ॥

सच बिनु भवजलु जाइ न तरिआ ॥

Sach binu bhavajalu jaai na tariaa ||

Without the Truth, the terrifying world-ocean cannot be crossed.

ਏਹੁ ਸਮੁੰਦੁ ਅਥਾਹੁ ਮਹਾ ਬਿਖੁ ਭਰਿਆ ॥

एहु समुंदु अथाहु महा बिखु भरिआ ॥

Ehu samunddu athaahu mahaa bikhu bhariaa ||

This ocean is vast and unfathomable; it is overflowing with the worst poison.

ਰਹੈ ਅਤੀਤੁ ਗੁਰਮਤਿ ਲੇ ਊਪਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਭਉ ਕੈ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥੬॥

रहै अतीतु गुरमति ले ऊपरि हरि निरभउ कै घरि पाइआ ॥६॥

Rahai ateetu guramati le upari hari nirabhau kai ghari paaiaa ||6||

One who receives the Guru's Teachings, and remains aloof and detached, obtains a place in the home of the Fearless Lord. ||6||

ਝੂਠੀ ਜਗ ਹਿਤ ਕੀ ਚਤੁਰਾਈ ॥

झूठी जग हित की चतुराई ॥

Jhoothee jag hit kee chaturaaee ||

False is the cleverness of loving attachment to the world.

ਬਿਲਮ ਨ ਲਾਗੈ ਆਵੈ ਜਾਈ ॥

बिलम न लागै आवै जाई ॥

Bilam na laagai aavai jaaee ||

In no time at all, it comes and goes.

ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲਹਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸਿ ਖਪਾਇਆ ॥੭॥

नामु विसारि चलहि अभिमानी उपजै बिनसि खपाइआ ॥७॥

Naamu visaari chalahi abhimaanee upajai binasi khapaaiaa ||7||

Forgetting the Naam, the Name of the Lord, the proud egotistical people depart; in creation and destruction they are wasted away. ||7||

ਉਪਜਹਿ ਬਿਨਸਹਿ ਬੰਧਨ ਬੰਧੇ ॥

उपजहि बिनसहि बंधन बंधे ॥

Upajahi binasahi banddhan banddhe ||

In creation and destruction, they are bound in bondage.

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਕੇ ਗਲਿ ਫੰਧੇ ॥

हउमै माइआ के गलि फंधे ॥

Haumai maaiaa ke gali phanddhe ||

The noose of egotism and Maya is around their necks.

ਜਿਸੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਾਹੀ ਮਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਸੋ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬੰਧਿ ਚਲਾਇਆ ॥੮॥

जिसु राम नामु नाही मति गुरमति सो जम पुरि बंधि चलाइआ ॥८॥

Jisu raam naamu naahee mati guramati so jam puri banddhi chalaaiaa ||8||

Whoever does not accept the Guru's Teachings, and does not dwell upon the Lord's Name, is bound and bagged, and dragged into the City of Death. ||8||

ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ॥

गुर बिनु मोख मुकति किउ पाईऐ ॥

Gur binu mokh mukati kiu paaeeai ||

Without the Guru, how can anyone be emancipated or liberated?

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਕਿਉ ਧਿਆਈਐ ॥

बिनु गुर राम नामु किउ धिआईऐ ॥

Binu gur raam naamu kiu dhiaaeeai ||

Without the Guru, how can anyone meditate on the Lord's Name?

ਗੁਰਮਤਿ ਲੇਹੁ ਤਰਹੁ ਭਵ ਦੁਤਰੁ ਮੁਕਤਿ ਭਏ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੯॥

गुरमति लेहु तरहु भव दुतरु मुकति भए सुखु पाइआ ॥९॥

Guramati lehu tarahu bhav dutaru mukati bhae sukhu paaiaa ||9||

Accepting the Guru's Teachings, cross over the arduous, terrifying world-ocean; you shall be emancipated, and find peace. ||9||

ਗੁਰਮਤਿ ਕ੍ਰਿਸਨਿ ਗੋਵਰਧਨ ਧਾਰੇ ॥

गुरमति क्रिसनि गोवरधन धारे ॥

Guramati krisani govaradhan dhaare ||

Through the Guru's Teachings, Krishna lifted up the mountain of Govardhan.

ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਇਰਿ ਪਾਹਣ ਤਾਰੇ ॥

गुरमति साइरि पाहण तारे ॥

Guramati saairi paaha(nn) taare ||

Through the Guru's Teachings, Rama floated stones across the ocean.

ਗੁਰਮਤਿ ਲੇਹੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੧੦॥

गुरमति लेहु परम पदु पाईऐ नानक गुरि भरमु चुकाइआ ॥१०॥

Guramati lehu param padu paaeeai naanak guri bharamu chukaaiaa ||10||

Accepting the Guru's Teachings, the supreme status is obtained; O Nanak, the Guru eradicates doubt. ||10||

ਗੁਰਮਤਿ ਲੇਹੁ ਤਰਹੁ ਸਚੁ ਤਾਰੀ ॥

गुरमति लेहु तरहु सचु तारी ॥

Guramati lehu tarahu sachu taaree ||

Accepting the Guru's Teachings, cross over to the other side through Truth.

ਆਤਮ ਚੀਨਹੁ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰੀ ॥

आतम चीनहु रिदै मुरारी ॥

Aatam cheenahu ridai muraaree ||

O soul, remember the Lord within your heart.

ਜਮ ਕੇ ਫਾਹੇ ਕਾਟਹਿ ਹਰਿ ਜਪਿ ਅਕੁਲ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ॥੧੧॥

जम के फाहे काटहि हरि जपि अकुल निरंजनु पाइआ ॥११॥

Jam ke phaahe kaatahi hari japi akul niranjjanu paaiaa ||11||

The noose of death is cut away, meditating on the Lord; you shall obtain the Immaculate Lord, who has no ancestry. ||11||

ਗੁਰਮਤਿ ਪੰਚ ਸਖੇ ਗੁਰ ਭਾਈ ॥

गुरमति पंच सखे गुर भाई ॥

Guramati pancch sakhe gur bhaaee ||

Through the Guru's Teachings, the Holy become one's friends and Siblings of Destiny.

ਗੁਰਮਤਿ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰਿ ਸਮਾਈ ॥

गुरमति अगनि निवारि समाई ॥

Guramati agani nivaari samaaee ||

Through the Guru's Teachings, the inner fire is subdued and extinguished.

ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਜਗਜੀਵਨ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ॥੧੨॥

मनि मुखि नामु जपहु जगजीवन रिद अंतरि अलखु लखाइआ ॥१२॥

Mani mukhi naamu japahu jagajeevan rid anttari alakhu lakhaaiaa ||12||

Chant the Naam with your mind and mouth; know the unknowable Lord, the Life of the World, deep within the nucleus of your heart. ||12||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸਬਦਿ ਪਤੀਜੈ ॥

गुरमुखि बूझै सबदि पतीजै ॥

Guramukhi boojhai sabadi pateejai ||

The Gurmukh understands, and is pleased with the Word of the Shabad.

ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਕਿਸ ਕੀ ਕੀਜੈ ॥

उसतति निंदा किस की कीजै ॥

Usatati ninddaa kis kee keejai ||

Who does he praise or slander?

ਚੀਨਹੁ ਆਪੁ ਜਪਹੁ ਜਗਦੀਸਰੁ ਹਰਿ ਜਗੰਨਾਥੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥੧੩॥

चीनहु आपु जपहु जगदीसरु हरि जगंनाथु मनि भाइआ ॥१३॥

Cheenahu aapu japahu jagadeesaru hari jagannaathu mani bhaaiaa ||13||

Know yourself, and meditate on the Lord of the Universe; let your mind be pleased with the Lord, the Master of the Universe. ||13||

ਜੋ ਬ੍ਰਹਮੰਡਿ ਖੰਡਿ ਸੋ ਜਾਣਹੁ ॥

जो ब्रहमंडि खंडि सो जाणहु ॥

Jo brhamanddi khanddi so jaa(nn)ahu ||

Know the One who pervades all the realms of the universe.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝਹੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣਹੁ ॥

गुरमुखि बूझहु सबदि पछाणहु ॥

Guramukhi boojhahu sabadi pachhaa(nn)ahu ||

As Gurmukh, understand and realize the Shabad.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਭੋਗੇ ਭੋਗਣਹਾਰਾ ਰਹੈ ਅਤੀਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥੧੪॥

घटि घटि भोगे भोगणहारा रहै अतीतु सबाइआ ॥१४॥

Ghati ghati bhoge bhoga(nn)ahaaraa rahai ateetu sabaaiaa ||14||

The Enjoyer enjoys each and every heart, and yet He remains detached from all. ||14||

ਗੁਰਮਤਿ ਬੋਲਹੁ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੂਚਾ ॥

गुरमति बोलहु हरि जसु सूचा ॥

Guramati bolahu hari jasu soochaa ||

Through the Guru's Teachings, chant the Pure Praises of the Lord.

ਗੁਰਮਤਿ ਆਖੀ ਦੇਖਹੁ ਊਚਾ ॥

गुरमति आखी देखहु ऊचा ॥

Guramati aakhee dekhahu uchaa ||

Through the Guru's Teachings, behold the lofty Lord with your eyes.

ਸ੍ਰਵਣੀ ਨਾਮੁ ਸੁਣੈ ਹਰਿ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਇਆ ॥੧੫॥੩॥੨੦॥

स्रवणी नामु सुणै हरि बाणी नानक हरि रंगि रंगाइआ ॥१५॥३॥२०॥

Srva(nn)ee naamu su(nn)ai hari baa(nn)ee naanak hari ranggi ranggaaiaa ||15||3||20||

Whoever listens to the Lord's Name, and the Word of His Bani, O Nanak, is imbued with the color of the Lord's Love. ||15||3||20||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

मारू महला १ ॥

Maaroo mahalaa 1 ||

Maaroo, First Mehl:

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਪਰਹਰੁ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ॥

कामु क्रोधु परहरु पर निंदा ॥

Kaamu krodhu paraharu par ninddaa ||

Leave behind sexual desire, anger and the slander of others.

ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਤਜਿ ਹੋਹੁ ਨਿਚਿੰਦਾ ॥

लबु लोभु तजि होहु निचिंदा ॥

Labu lobhu taji hohu nichinddaa ||

Renounce greed and possessiveness, and become carefree.

ਭ੍ਰਮ ਕਾ ਸੰਗਲੁ ਤੋੜਿ ਨਿਰਾਲਾ ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥੧॥

भ्रम का संगलु तोड़ि निराला हरि अंतरि हरि रसु पाइआ ॥१॥

Bhrm kaa sanggalu to(rr)i niraalaa hari anttari hari rasu paaiaa ||1||

Break the chains of doubt, and remain unattached; you shall find the Lord, and the Lord's sublime essence, deep within yourself. ||1||

ਨਿਸਿ ਦਾਮਨਿ ਜਿਉ ਚਮਕਿ ਚੰਦਾਇਣੁ ਦੇਖੈ ॥

निसि दामनि जिउ चमकि चंदाइणु देखै ॥

Nisi daamani jiu chamaki chanddaai(nn)u dekhai ||

As one sees the flash of lightning in the night,

ਅਹਿਨਿਸਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਪੇਖੈ ॥

अहिनिसि जोति निरंतरि पेखै ॥

Ahinisi joti niranttari pekhai ||

see the Divine Light deep within your nucleus, day and night.

ਆਨੰਦ ਰੂਪੁ ਅਨੂਪੁ ਸਰੂਪਾ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦੇਖਾਇਆ ॥੨॥

आनंद रूपु अनूपु सरूपा गुरि पूरै देखाइआ ॥२॥

Aanandd roopu anoopu saroopaa guri poorai dekhaaiaa ||2||

The Lord, the embodiment of bliss, incomparably beautiful, reveals the Perfect Guru. ||2||

ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਹੁ ਆਪੇ ਪ੍ਰਭੁ ਤਾਰੇ ॥

सतिगुर मिलहु आपे प्रभु तारे ॥

Satigur milahu aape prbhu taare ||

So meet with the True Guru, and God Himself will save you.

ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਦੀਪਕੁ ਗੈਣਾਰੇ ॥

ससि घरि सूरु दीपकु गैणारे ॥

Sasi ghari sooru deepaku gai(nn)aare ||

He placed the lamps of the sun and the moon in the home of the sky.

ਦੇਖਿ ਅਦਿਸਟੁ ਰਹਹੁ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਭੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਬਾਇਆ ॥੩॥

देखि अदिसटु रहहु लिव लागी सभु त्रिभवणि ब्रहमु सबाइआ ॥३॥

Dekhi adisatu rahahu liv laagee sabhu tribhava(nn)i brhamu sabaaiaa ||3||

See the invisible Lord, and remain absorbed in loving devotion. God is all throughout the three worlds.||3||

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਏ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭਉ ਜਾਏ ॥

अम्रित रसु पाए त्रिसना भउ जाए ॥

Ammmrit rasu paae trisanaa bhau jaae ||

Obtaining the sublime ambrosial essence, desire and fear are dispelled.

ਅਨਭਉ ਪਦੁ ਪਾਵੈ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥

अनभउ पदु पावै आपु गवाए ॥

Anabhau padu paavai aapu gavaae ||

The state of inspired illumination is obtained, and self-conceit is eradicated.

ਊਚੀ ਪਦਵੀ ਊਚੋ ਊਚਾ ਨਿਰਮਲ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇਆ ॥੪॥

ऊची पदवी ऊचो ऊचा निरमल सबदु कमाइआ ॥४॥

Uchee padavee ucho uchaa niramal sabadu kamaaiaa ||4||

The lofty and exalted state, the highest of the high is obtained, practicing the immaculate Word of the Shabad. ||4||

ਅਦ੍ਰਿਸਟ ਅਗੋਚਰੁ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥

अद्रिसट अगोचरु नामु अपारा ॥

Adrisat agocharu naamu apaaraa ||

The Naam, the Name of the invisible and unfathomable Lord, is infinite.

ਅਤਿ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥

अति रसु मीठा नामु पिआरा ॥

Ati rasu meethaa naamu piaaraa ||

The sublime essence of the Beloved Naam is utterly sweet.

ਨਾਨਕ ਕਉ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੫॥

नानक कउ जुगि जुगि हरि जसु दीजै हरि जपीऐ अंतु न पाइआ ॥५॥

Naanak kau jugi jugi hari jasu deejai hari japeeai anttu na paaiaa ||5||

O Lord, please bless Nanak with Your Praise in each and every age; meditating on the Lord, I cannot find His limits. ||5||

ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੀਰਾ ॥

अंतरि नामु परापति हीरा ॥

Anttari naamu paraapati heeraa ||

With the Naam deep within the nucleus of the self, the jewel is obtained.

ਹਰਿ ਜਪਤੇ ਮਨੁ ਮਨ ਤੇ ਧੀਰਾ ॥

हरि जपते मनु मन ते धीरा ॥

Hari japate manu man te dheeraa ||

Meditating on the Lord, the mind is comforted and consoled by the mind itself.

ਦੁਘਟ ਘਟ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਪਾਈਐ ਬਾਹੁੜਿ ਜਨਮਿ ਨ ਜਾਇਆ ॥੬॥

दुघट घट भउ भंजनु पाईऐ बाहुड़ि जनमि न जाइआ ॥६॥

Dughat ghat bhau bhanjjanu paaeeai baahu(rr)i janami na jaaiaa ||6||

On that most difficult path, the Destroyer of fear is found, and one does not have to enter the womb of reincarnation again. ||6||

ਭਗਤਿ ਹੇਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਤਰੰਗਾ ॥

भगति हेति गुर सबदि तरंगा ॥

Bhagati heti gur sabadi taranggaa ||

Through the Word of the Guru's Shabad, inspiration for loving devotional worship wells up.

ਹਰਿ ਜਸੁ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਮੰਗਾ ॥

हरि जसु नामु पदारथु मंगा ॥

Hari jasu naamu padaarathu manggaa ||

I beg for the treasure of the Naam, and the Lord's Praise.

ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਹਰਿ ਤਾਰੇ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥੭॥

हरि भावै गुर मेलि मिलाए हरि तारे जगतु सबाइआ ॥७॥

Hari bhaavai gur meli milaae hari taare jagatu sabaaiaa ||7||

When it pleases the Lord, He unites me in Union with the Guru; the Lord saves the whole world. ||7||

ਜਿਨਿ ਜਪੁ ਜਪਿਓ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵਾ ਕੇ ॥

जिनि जपु जपिओ सतिगुर मति वा के ॥

Jini japu japio satigur mati vaa ke ||

One who chants the Lord's Chant, attains the Wisdom of the True Guru.

ਜਮਕੰਕਰ ਕਾਲੁ ਸੇਵਕ ਪਗ ਤਾ ਕੇ ॥

जमकंकर कालु सेवक पग ता के ॥

Jamakankkar kaalu sevak pag taa ke ||

The tyrant, the Messenger of Death, becomes a servant at his feet.

ਊਤਮ ਸੰਗਤਿ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਊਤਮ ਜਗੁ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਤਰਾਇਆ ॥੮॥

ऊतम संगति गति मिति ऊतम जगु भउजलु पारि तराइआ ॥८॥

Utam sanggati gati miti utam jagu bhaujalu paari taraaiaa ||8||

In the noble congregation of the Sangat, one's state and way of life become noble as well, and one crosses over the terrifying world-ocean. ||8||

ਇਹੁ ਭਵਜਲੁ ਜਗਤੁ ਸਬਦਿ ਗੁਰ ਤਰੀਐ ॥

इहु भवजलु जगतु सबदि गुर तरीऐ ॥

Ihu bhavajalu jagatu sabadi gur tareeai ||

Through the Shabad, one crosses over this terrifying world-ocean.

ਅੰਤਰ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਅੰਤਰਿ ਜਰੀਐ ॥

अंतर की दुबिधा अंतरि जरीऐ ॥

Anttar kee dubidhaa anttari jareeai ||

The duality within is burnt away from within.

ਪੰਚ ਬਾਣ ਲੇ ਜਮ ਕਉ ਮਾਰੈ ਗਗਨੰਤਰਿ ਧਣਖੁ ਚੜਾਇਆ ॥੯॥

पंच बाण ले जम कउ मारै गगनंतरि धणखु चड़ाइआ ॥९॥

Pancch baa(nn) le jam kau maarai gagananttari dha(nn)akhu cha(rr)aaiaa ||9||

Taking up the five arrows of virtue, Death is killed, drawing the Bow of the Tenth Gate in the Mind's Sky. ||9||

ਸਾਕਤ ਨਰਿ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ॥

साकत नरि सबद सुरति किउ पाईऐ ॥

Saakat nari sabad surati kiu paaeeai ||

How can the faithless cynics attain enlightened awareness of the Shabad?

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਬਿਨੁ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥

सबद सुरति बिनु आईऐ जाईऐ ॥

Sabad surati binu aaeeai jaaeeai ||

Without awareness of the Shabad, they come and go in reincarnation.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤਿ ਪਰਾਇਣੁ ਹਰਿ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੦॥

नानक गुरमुखि मुकति पराइणु हरि पूरै भागि मिलाइआ ॥१०॥

Naanak guramukhi mukati paraai(nn)u hari poorai bhaagi milaaiaa ||10||

O Nanak, the Gurmukh obtains the support of liberation; by perfect destiny, he meets the Lord. ||10||

ਨਿਰਭਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੈ ਰਖਵਾਲਾ ॥

निरभउ सतिगुरु है रखवाला ॥

Nirabhau satiguru hai rakhavaalaa ||

The Fearless True Guru is our Savior and Protector.

ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥

भगति परापति गुर गोपाला ॥

Bhagati paraapati gur gopaalaa ||

Devotional worship is obtained through the Guru, the Lord of the world.

ਧੁਨਿ ਅਨੰਦ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ॥੧੧॥

धुनि अनंद अनाहदु वाजै गुर सबदि निरंजनु पाइआ ॥११॥

Dhuni anandd anaahadu vaajai gur sabadi niranjjanu paaiaa ||11||

The blissful music of the unstruck sound current vibrates and resounds; through the Word of the Guru's Shabad, the Immaculate Lord is obtained. ||11||

ਨਿਰਭਉ ਸੋ ਸਿਰਿ ਨਾਹੀ ਲੇਖਾ ॥

निरभउ सो सिरि नाही लेखा ॥

Nirabhau so siri naahee lekhaa ||

He alone is fearless, who has no destiny written on His head.

ਆਪਿ ਅਲੇਖੁ ਕੁਦਰਤਿ ਹੈ ਦੇਖਾ ॥

आपि अलेखु कुदरति है देखा ॥

Aapi alekhu kudarati hai dekhaa ||

God Himself is unseen; He reveals Himself through His wondrous creative power.

ਆਪਿ ਅਤੀਤੁ ਅਜੋਨੀ ਸੰਭਉ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਸੋ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥

आपि अतीतु अजोनी स्मभउ नानक गुरमति सो पाइआ ॥१२॥

Aapi ateetu ajonee sambbhau naanak guramati so paaiaa ||12||

He Himself is unattached, unborn and self-existent. O Nanak, through the Guru's Teachings, He is found. ||12||

ਅੰਤਰ ਕੀ ਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਣੈ ॥

अंतर की गति सतिगुरु जाणै ॥

Anttar kee gati satiguru jaa(nn)ai ||

The True Guru knows the state of one's inner being.

ਸੋ ਨਿਰਭਉ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ॥

सो निरभउ गुर सबदि पछाणै ॥

So nirabhau gur sabadi pachhaa(nn)ai ||

He alone is fearless, who realizes the Word of the Guru's Shabad.

ਅੰਤਰੁ ਦੇਖਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਬੂਝੈ ਅਨਤ ਨ ਮਨੁ ਡੋਲਾਇਆ ॥੧੩॥

अंतरु देखि निरंतरि बूझै अनत न मनु डोलाइआ ॥१३॥

Anttaru dekhi niranttari boojhai anat na manu dolaaiaa ||13||

He looks within his own inner being, and realizes the Lord within all; his mind does not waver at all. ||13||

ਨਿਰਭਉ ਸੋ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ॥

निरभउ सो अभ अंतरि वसिआ ॥

Nirabhau so abh anttari vasiaa ||

He alone is fearless, within whose being the Lord abides.

ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਨਿਰੰਜਨ ਰਸਿਆ ॥

अहिनिसि नामि निरंजन रसिआ ॥

Ahinisi naami niranjjan rasiaa ||

Day and night, he is delighted with the Immaculate Naam, the Name of the Lord.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੰਗਤਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੪॥

नानक हरि जसु संगति पाईऐ हरि सहजे सहजि मिलाइआ ॥१४॥

Naanak hari jasu sanggati paaeeai hari sahaje sahaji milaaiaa ||14||

O Nanak, in the Sangat, the Holy Congregation, the Lord's Praise is obtained, and one easily, intuitively meets the Lord. ||14||

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ॥

अंतरि बाहरि सो प्रभु जाणै ॥

Anttari baahari so prbhu jaa(nn)ai ||

One who knows God, within the self and beyond,

ਰਹੈ ਅਲਿਪਤੁ ਚਲਤੇ ਘਰਿ ਆਣੈ ॥

रहै अलिपतु चलते घरि आणै ॥

Rahai alipatu chalate ghari aa(nn)ai ||

Remains detached, and brings his wandering mind back to its home.

ਊਪਰਿ ਆਦਿ ਸਰਬ ਤਿਹੁ ਲੋਈ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥੪॥੨੧॥

ऊपरि आदि सरब तिहु लोई सचु नानक अम्रित रसु पाइआ ॥१५॥४॥२१॥

Upari aadi sarab tihu loee sachu naanak ammmrit rasu paaiaa ||15||4||21||

The True Primal Lord is over all the three worlds; O Nanak, His Ambrosial Nectar is obtained. ||15||4||21||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

मारू महला १ ॥

Maaroo mahalaa 1 ||

Maaroo, First Mehl:

ਕੁਦਰਤਿ ਕਰਨੈਹਾਰ ਅਪਾਰਾ ॥

कुदरति करनैहार अपारा ॥

Kudarati karanaihaar apaaraa ||

The Creator Lord is infinite; His creative power is wondrous.

ਕੀਤੇ ਕਾ ਨਾਹੀ ਕਿਹੁ ਚਾਰਾ ॥

कीते का नाही किहु चारा ॥

Keete kaa naahee kihu chaaraa ||

Created beings have no power over Him.

ਜੀਅ ਉਪਾਇ ਰਿਜਕੁ ਦੇ ਆਪੇ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਆ ॥੧॥

जीअ उपाइ रिजकु दे आपे सिरि सिरि हुकमु चलाइआ ॥१॥

Jeea upaai rijaku de aape siri siri hukamu chalaaiaa ||1||

He formed the living beings, and He Himself sustains them; the Hukam of His Command controls each and every one. ||1||

ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥

हुकमु चलाइ रहिआ भरपूरे ॥

Hukamu chalaai rahiaa bharapoore ||

The all-pervading Lord orchestrates all through His Hukam.

ਕਿਸੁ ਨੇੜੈ ਕਿਸੁ ਆਖਾਂ ਦੂਰੇ ॥

किसु नेड़ै किसु आखां दूरे ॥

Kisu ne(rr)ai kisu aakhaan doore ||

Who is near, and who is far away?

ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਗਟ ਹਰਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਦੇਖਹੁ ਵਰਤੈ ਤਾਕੁ ਸਬਾਇਆ ॥੨॥

गुपत प्रगट हरि घटि घटि देखहु वरतै ताकु सबाइआ ॥२॥

Gupat prgat hari ghati ghati dekhahu varatai taaku sabaaiaa ||2||

Behold the Lord, both hidden and manifest, in each and every heart; the unique Lord is permeating all. ||2||

ਜਿਸ ਕਉ ਮੇਲੇ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਏ ॥

जिस कउ मेले सुरति समाए ॥

Jis kau mele surati samaae ||

One whom the Lord unites with Himself, merges in conscious awareness.

ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥

गुर सबदी हरि नामु धिआए ॥

Gur sabadee hari naamu dhiaae ||

Through the Word of the Guru's Shabad, meditate on the Lord's Name.

ਆਨਦ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਭਰਮੁ ਜਾਇਆ ॥੩॥

आनद रूप अनूप अगोचर गुर मिलिऐ भरमु जाइआ ॥३॥

Aanad roop anoop agochar gur miliai bharamu jaaiaa ||3||

God is the embodiment of bliss, incomparably beautiful and unfathomable; meeting with the Guru, doubt is dispelled. ||3||

ਮਨ ਤਨ ਧਨ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥

मन तन धन ते नामु पिआरा ॥

Man tan dhan te naamu piaaraa ||

The Naam, the Name of the Lord, is more dear to me than my mind, body and wealth.

ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ਚਲਣਵਾਰਾ ॥

अंति सखाई चलणवारा ॥

Antti sakhaaee chala(nn)avaaraa ||

In the end, when I must depart, it shall be my only help and support.

ਮੋਹ ਪਸਾਰ ਨਹੀ ਸੰਗਿ ਬੇਲੀ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਕਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥

मोह पसार नही संगि बेली बिनु हरि गुर किनि सुखु पाइआ ॥४॥

Moh pasaar nahee sanggi belee binu hari gur kini sukhu paaiaa ||4||

In this world of love and attachment, no one is anyone else's friend or companion; without the Lord, without the Guru, who has ever found peace? ||4||

ਜਿਸ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥

जिस कउ नदरि करे गुरु पूरा ॥

Jis kau nadari kare guru pooraa ||

He, unto whom the Perfect Guru grants His Grace,

ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ਗੁਰਮਤਿ ਸੂਰਾ ॥

सबदि मिलाए गुरमति सूरा ॥

Sabadi milaae guramati sooraa ||

Is merged in the Word of the Shabad, through the Teachings of the brave, heroic Guru.

ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਸਰੇਵਹੁ ਜਿਨਿ ਭੂਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੫॥

नानक गुर के चरन सरेवहु जिनि भूला मारगि पाइआ ॥५॥

Naanak gur ke charan sarevahu jini bhoolaa maaragi paaiaa ||5||

O Nanak, dwell upon, and serve at the Guru's feet; He places those who wander back on the Path. ||5||

ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਸੁ ਪਿਆਰਾ ॥

संत जनां हरि धनु जसु पिआरा ॥

Santt janaan hari dhanu jasu piaaraa ||

The wealth of the Lord's Praise is very dear to the humble Saints.

ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥

गुरमति पाइआ नामु तुमारा ॥

Guramati paaiaa naamu tumaaraa ||

Through the Guru's Teachings, I have obtained Your Name, Lord.

ਜਾਚਿਕੁ ਸੇਵ ਕਰੇ ਦਰਿ ਹਰਿ ਕੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਜਸੁ ਗਾਇਆ ॥੬॥

जाचिकु सेव करे दरि हरि कै हरि दरगह जसु गाइआ ॥६॥

Jaachiku sev kare dari hari kai hari daragah jasu gaaiaa ||6||

The beggar serves at the Lord's door, and in the Court of the Lord, sings His Praises. ||6||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ॥

सतिगुरु मिलै त महलि बुलाए ॥

Satiguru milai ta mahali bulaae ||

When one meets the True Guru, he is called into the Mansion of the Lord's Presence.

ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਗਤਿ ਪਤਿ ਪਾਏ ॥

साची दरगह गति पति पाए ॥

Saachee daragah gati pati paae ||

In the True Court, he is blessed with salvation and honor.

ਸਾਕਤ ਠਉਰ ਨਾਹੀ ਹਰਿ ਮੰਦਰ ਜਨਮ ਮਰੈ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੭॥

साकत ठउर नाही हरि मंदर जनम मरै दुखु पाइआ ॥७॥

Saakat thaur naahee hari manddar janam marai dukhu paaiaa ||7||

The faithless cynic has no place of rest in the Lord's palace; he suffers the pains of birth and death. ||7||

ਸੇਵਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਮੁੰਦੁ ਅਥਾਹਾ ॥

सेवहु सतिगुर समुंदु अथाहा ॥

Sevahu satigur samunddu athaahaa ||

So serve the True Guru, the unfathomable ocean,

ਪਾਵਹੁ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਧਨੁ ਲਾਹਾ ॥

पावहु नामु रतनु धनु लाहा ॥

Paavahu naamu ratanu dhanu laahaa ||

And you shall obtain the profit, the wealth, the jewel of the Naam.

ਬਿਖਿਆ ਮਲੁ ਜਾਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵਹੁ ਗੁਰ ਸਰ ਸੰਤੋਖੁ ਪਾਇਆ ॥੮॥

बिखिआ मलु जाइ अम्रित सरि नावहु गुर सर संतोखु पाइआ ॥८॥

Bikhiaa malu jaai ammmrit sari naavahu gur sar santtokhu paaiaa ||8||

The filth of corruption is washed away, by bathing in the pool of Ambrosial Nectar. In the Guru's pool, contentment is obtained. ||8||

ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਹੁ ਸੰਕ ਨ ਕੀਜੈ ॥

सतिगुर सेवहु संक न कीजै ॥

Satigur sevahu sankk na keejai ||

So serve the Guru without hesitation.

ਆਸਾ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਸੁ ਰਹੀਜੈ ॥

आसा माहि निरासु रहीजै ॥

Aasaa maahi niraasu raheejai ||

And in the midst of hope, remain unmoved by hope.

ਸੰਸਾ ਦੂਖ ਬਿਨਾਸਨੁ ਸੇਵਹੁ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਰੋਗੁ ਨ ਲਾਇਆ ॥੯॥

संसा दूख बिनासनु सेवहु फिरि बाहुड़ि रोगु न लाइआ ॥९॥

Sanssaa dookh binaasanu sevahu phiri baahu(rr)i rogu na laaiaa ||9||

Serve the Eradicator of cynicism and suffering, and you shall never again be afflicted by the disease. ||9||

ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਵਡੀਆਏ ॥

साचे भावै तिसु वडीआए ॥

Saache bhaavai tisu vadeeaae ||

One who is pleasing to the True Lord is blessed with glorious greatness.

ਕਉਨੁ ਸੁ ਦੂਜਾ ਤਿਸੁ ਸਮਝਾਏ ॥

कउनु सु दूजा तिसु समझाए ॥

Kaunu su doojaa tisu samajhaae ||

Who else can teach him anything?

ਹਰਿ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਏਕਾ ਵਰਤੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਰ ਭਾਇਆ ॥੧੦॥

हरि गुर मूरति एका वरतै नानक हरि गुर भाइआ ॥१०॥

Hari gur moorati ekaa varatai naanak hari gur bhaaiaa ||10||

The Lord and the Guru are pervading in one form. O Nanak, the Lord loves the Guru. ||10||

ਵਾਚਹਿ ਪੁਸਤਕ ਵੇਦ ਪੁਰਾਨਾਂ ॥

वाचहि पुसतक वेद पुरानां ॥

Vaachahi pusatak ved puraanaan ||

Some read scriptures, the Vedas and the Puraanas.

ਇਕ ਬਹਿ ਸੁਨਹਿ ਸੁਨਾਵਹਿ ਕਾਨਾਂ ॥

इक बहि सुनहि सुनावहि कानां ॥

Ik bahi sunahi sunaavahi kaanaan ||

Some sit and listen, and read to others.

ਅਜਗਰ ਕਪਟੁ ਕਹਹੁ ਕਿਉ ਖੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੧॥

अजगर कपटु कहहु किउ खुल्है बिनु सतिगुर ततु न पाइआ ॥११॥

Ajagar kapatu kahahu kiu khulhai binu satigur tatu na paaiaa ||11||

Tell me, how can the heavy, rigid doors be opened? Without the True Guru, the essence of reality is not realized. ||11||

ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਿ ਲਗਾਵਹਿ ਭਸਮੈ ॥

करहि बिभूति लगावहि भसमै ॥

Karahi bibhooti lagaavahi bhasamai ||

Some collect dust, and smear their bodies with ashes;

ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਚੰਡਾਲੁ ਸੁ ਹਉਮੈ ॥

अंतरि क्रोधु चंडालु सु हउमै ॥

Anttari krodhu chanddaalu su haumai ||

But deep within them are the outcasts of anger and egotism.

ਪਾਖੰਡ ਕੀਨੇ ਜੋਗੁ ਨ ਪਾਈਐ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥

पाखंड कीने जोगु न पाईऐ बिनु सतिगुर अलखु न पाइआ ॥१२॥

Paakhandd keene jogu na paaeeai binu satigur alakhu na paaiaa ||12||

Practicing hypocrisy, Yoga is not obtained; without the True Guru, the unseen Lord is not found. ||12||

ਤੀਰਥ ਵਰਤ ਨੇਮ ਕਰਹਿ ਉਦਿਆਨਾ ॥

तीरथ वरत नेम करहि उदिआना ॥

Teerath varat nem karahi udiaanaa ||

Some make vows to visit sacred shrines of pilgrimage, keep fasts and live in the forest.

ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨਾ ॥

जतु सतु संजमु कथहि गिआना ॥

Jatu satu sanjjamu kathahi giaanaa ||

Some practice chastity, charity and self-discipline, and speak of spiritual wisdom.

ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇਆ ॥੧੩॥

राम नाम बिनु किउ सुखु पाईऐ बिनु सतिगुर भरमु न जाइआ ॥१३॥

Raam naam binu kiu sukhu paaeeai binu satigur bharamu na jaaiaa ||13||

But without the Lord's Name, how can anyone find peace? Without the True Guru, doubt is not dispelled. ||13||

ਨਿਉਲੀ ਕਰਮ ਭੁਇਅੰਗਮ ਭਾਠੀ ॥

निउली करम भुइअंगम भाठी ॥

Niulee karam bhuianggam bhaathee ||

Inner cleansing techniques, channeling the energy to raise the Kundalini to the Tenth Gate,

ਰੇਚਕ ਕੁੰਭਕ ਪੂਰਕ ਮਨ ਹਾਠੀ ॥

रेचक कु्मभक पूरक मन हाठी ॥

Rechak kumbbhak poorak man haathee ||

Inhaling, exhaling and holding the breath by the force of the mind -

ਪਾਖੰਡ ਧਰਮੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਸਉ ਗੁਰ ਸਬਦ ਮਹਾ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥੧੪॥

पाखंड धरमु प्रीति नही हरि सउ गुर सबद महा रसु पाइआ ॥१४॥

Paakhandd dharamu preeti nahee hari sau gur sabad mahaa rasu paaiaa ||14||

By empty hypocritical practices, Dharmic love for the Lord is not produced. Only through the Word of the Guru's Shabad is the sublime, supreme essence obtained. ||14||

ਕੁਦਰਤਿ ਦੇਖਿ ਰਹੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥

कुदरति देखि रहे मनु मानिआ ॥

Kudarati dekhi rahe manu maaniaa ||

Seeing the Lord's creative power, my mind remains satisfied.

ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਭੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਛਾਨਿਆ ॥

गुर सबदी सभु ब्रहमु पछानिआ ॥

Gur sabadee sabhu brhamu pachhaaniaa ||

Through the Guru's Shabad, I have realized that all is God.

ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਸਬਾਇਆ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ॥੧੫॥੫॥੨੨॥

नानक आतम रामु सबाइआ गुर सतिगुर अलखु लखाइआ ॥१५॥५॥२२॥

Naanak aatam raamu sabaaiaa gur satigur alakhu lakhaaiaa ||15||5||22||

O Nanak, the Lord, the Supreme Soul, is in all. The Guru, the True Guru, has inspired me to see the unseen Lord. ||15||5||22||

ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਹਲਾ ੩

मारू सोलहे महला ३

Maaroo solahe mahalaa 3

Maaroo, Solhay, Third Mehl:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

Ik-oamkkaari satigur prsaadi ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਹੁਕਮੀ ਸਹਜੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥

हुकमी सहजे स्रिसटि उपाई ॥

Hukamee sahaje srisati upaaee ||

By the Hukam of His Command, He effortlessly created the Universe.

ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਅਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ॥

करि करि वेखै अपणी वडिआई ॥

Kari kari vekhai apa(nn)ee vadiaaee ||

Creating the creation, He gazes upon His own greatness.

ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਹੁਕਮੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥

आपे करे कराए आपे हुकमे रहिआ समाई हे ॥१॥

Aape kare karaae aape hukame rahiaa samaaee he ||1||

He Himself acts, and inspires all to act; in His Will, He pervades and permeates all. ||1||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਗਤੁ ਗੁਬਾਰਾ ॥

माइआ मोहु जगतु गुबारा ॥

Maaiaa mohu jagatu gubaaraa ||

The world is in the darkness of love and attachment to Maya.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰਾ ॥

गुरमुखि बूझै को वीचारा ॥

Guramukhi boojhai ko veechaaraa ||

How rare is that Gurmukh who contemplates, and understands.

ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੨॥

आपे नदरि करे सो पाए आपे मेलि मिलाई हे ॥२॥

Aape nadari kare so paae aape meli milaaee he ||2||

He alone attains the Lord, unto whom He grants His Grace. He Himself unites in His Union. ||2||

ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥

आपे मेले दे वडिआई ॥

Aape mele de vadiaaee ||

Uniting with Himself, He bestows glorious greatness.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥

गुर परसादी कीमति पाई ॥

Gur parasaadee keemati paaee ||

By Guru's Grace, one comes to know the Lord's worth.

ਮਨਮੁਖਿ ਬਹੁਤੁ ਫਿਰੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ਹੇ ॥੩॥

मनमुखि बहुतु फिरै बिललादी दूजै भाइ खुआई हे ॥३॥

Manamukhi bahutu phirai bilalaadee doojai bhaai khuaaee he ||3||

The self-willed manmukh wanders everywhere, weeping and wailing; he is utterly ruined by the love of duality. ||3||

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਵਿਚੇ ਪਾਈ ॥

हउमै माइआ विचे पाई ॥

Haumai maaiaa viche paaee ||

Egotism was instilled into the illusion of Maya.

ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

मनमुख भूले पति गवाई ॥

Manamukh bhoole pati gavaaee ||

The self-willed manmukh is deluded, and loses his honor.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਰਾਚੈ ਸਾਚੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੪॥

गुरमुखि होवै सो नाइ राचै साचै रहिआ समाई हे ॥४॥

Guramukhi hovai so naai raachai saachai rahiaa samaaee he ||4||

But one who becomes Gurmukh is absorbed in the Name; he remains immersed in the True Lord. ||4||

ਗੁਰ ਤੇ ਗਿਆਨੁ ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਾਇਆ ॥

गुर ते गिआनु नाम रतनु पाइआ ॥

Gur te giaanu naam ratanu paaiaa ||

Spiritual wisdom is obtained from the Guru, along with the jewel of the Naam, the Name of the Lord.

ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ॥

मनसा मारि मन माहि समाइआ ॥

Manasaa maari man maahi samaaiaa ||

Desires are subdued, and one remains immersed in the mind.

ਆਪੇ ਖੇਲ ਕਰੇ ਸਭਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਬੁਝਾਈ ਹੇ ॥੫॥

आपे खेल करे सभि करता आपे देइ बुझाई हे ॥५॥

Aape khel kare sabhi karataa aape dei bujhaaee he ||5||

The Creator Himself stages all His plays; He Himself bestows understanding. ||5||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥

सतिगुरु सेवे आपु गवाए ॥

Satiguru seve aapu gavaae ||

One who serves the True Guru eradicates self-conceit.

ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਬਦਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥

मिलि प्रीतम सबदि सुखु पाए ॥

Mili preetam sabadi sukhu paae ||

Meeting with his Beloved, he finds peace through the Word of the Shabad.

ਅੰਤਰਿ ਪਿਆਰੁ ਭਗਤੀ ਰਾਤਾ ਸਹਜਿ ਮਤੇ ਬਣਿ ਆਈ ਹੇ ॥੬॥

अंतरि पिआरु भगती राता सहजि मते बणि आई हे ॥६॥

Anttari piaaru bhagatee raataa sahaji mate ba(nn)i aaee he ||6||

Deep within his inner being, he is imbued with loving devotion; intuitively, he becomes one with the Lord. ||6||

ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣੁ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਤਾ ॥

दूख निवारणु गुर ते जाता ॥

Dookh nivaara(nn)u gur te jaataa ||

The Destroyer of pain is known through the Guru.

ਆਪਿ ਮਿਲਿਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥

आपि मिलिआ जगजीवनु दाता ॥

Aapi miliaa jagajeevanu daataa ||

The Great Giver, the Life of the world, Himself has met me.

ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਏ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਭਉ ਭਰਮੁ ਸਰੀਰਹੁ ਜਾਈ ਹੇ ॥੭॥

जिस नो लाए सोई बूझै भउ भरमु सरीरहु जाई हे ॥७॥

Jis no laae soee boojhai bhau bharamu sareerahu jaaee he ||7||

He alone understands, whom the Lord joins with Himself. Fear and doubt are taken away from his body. ||7||

ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ॥

आपे गुरमुखि आपे देवै ॥

Aape guramukhi aape devai ||

He Himself is the Gurmukh, and He Himself bestows His blessings.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ॥

सचै सबदि सतिगुरु सेवै ॥

Sachai sabadi satiguru sevai ||

Through the True Word of the Shabad, serve the True Guru.

ਜਰਾ ਜਮੁ ਤਿਸੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੇ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ਹੇ ॥੮॥

जरा जमु तिसु जोहि न साकै साचे सिउ बणि आई हे ॥८॥

Jaraa jamu tisu johi na saakai saache siu ba(nn)i aaee he ||8||

Old age and death cannot even touch one who is in harmony with the True Lord. ||8||

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥

त्रिसना अगनि जलै संसारा ॥

Trisanaa agani jalai sanssaaraa ||

The world is burning up in the fire of desire.

ਜਲਿ ਜਲਿ ਖਪੈ ਬਹੁਤੁ ਵਿਕਾਰਾ ॥

जलि जलि खपै बहुतु विकारा ॥

Jali jali khapai bahutu vikaaraa ||

It burns and burns, and is destroyed in all its corruption.

ਮਨਮੁਖੁ ਠਉਰ ਨ ਪਾਏ ਕਬਹੂ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ਹੇ ॥੯॥

मनमुखु ठउर न पाए कबहू सतिगुर बूझ बुझाई हे ॥९॥

Manamukhu thaur na paae kabahoo satigur boojh bujhaaee he ||9||

The self-willed manmukh finds no place of rest anywhere. The True Guru has imparted this understanding. ||9||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

सतिगुरु सेवनि से वडभागी ॥

Satiguru sevani se vadabhaagee ||

Those who serve the True Guru are very fortunate.

ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਦਾ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

साचै नामि सदा लिव लागी ॥

Saachai naami sadaa liv laagee ||

They remain lovingly focused on the True Name forever.

ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਰਵਿਆ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥

अंतरि नामु रविआ निहकेवलु त्रिसना सबदि बुझाई हे ॥१०॥

Anttari naamu raviaa nihakevalu trisanaa sabadi bujhaaee he ||10||

The Immaculate Naam, the Name of the Lord, permeates the nucleus of their inner being; through the Shabad, their desires are quenched. ||10||

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

सचा सबदु सची है बाणी ॥

Sachaa sabadu sachee hai baa(nn)ee ||

True is the Word of the Shabad, and True is the Bani of His Word.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣੀ ॥

गुरमुखि विरलै किनै पछाणी ॥

Guramukhi viralai kinai pachhaa(nn)ee ||

How rare is that Gurmukh who realizes this.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਰਹਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥

सचै सबदि रते बैरागी आवणु जाणु रहाई हे ॥११॥

Sachai sabadi rate bairaagee aava(nn)u jaa(nn)u rahaaee he ||11||

Those who are imbued with the True Shabad are detached. Their comings and goings in reincarnation are ended. ||11||

ਸਬਦੁ ਬੁਝੈ ਸੋ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਏ ॥

सबदु बुझै सो मैलु चुकाए ॥

Sabadu bujhai so mailu chukaae ||

One who realizes the Shabad is cleansed of impurities.

ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥

निरमल नामु वसै मनि आए ॥

Niramal naamu vasai mani aae ||

The Immaculate Naam abides within his mind.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣਾ ਸਦ ਹੀ ਸੇਵਹਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥

सतिगुरु अपणा सद ही सेवहि हउमै विचहु जाई हे ॥१२॥

Satiguru apa(nn)aa sad hee sevahi haumai vichahu jaaee he ||12||

He serves his True Guru forever, and egotism is eradicated from within. ||12||

ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥

गुर ते बूझै ता दरु सूझै ॥

Gur te boojhai taa daru soojhai ||

If one comes to understand, through the Guru, then he comes to know the Lord's Door.

ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਾ ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥

नाम विहूणा कथि कथि लूझै ॥

Naam vihoo(nn)aa kathi kathi loojhai ||

But without the Naam, one babbles and argues in vain.

ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੂਖ ਗਵਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥

सतिगुर सेवे की वडिआई त्रिसना भूख गवाई हे ॥१३॥

Satigur seve kee vadiaaee trisanaa bhookh gavaaee he ||13||

The glory of serving the True Guru is that it eradicates hunger and thirst. ||13||

ਆਪੇ ਆਪਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਬੂਝੈ ॥

आपे आपि मिलै ता बूझै ॥

Aape aapi milai taa boojhai ||

When the Lord unites them with Himself, then they come to understand.

ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ॥

गिआन विहूणा किछू न सूझै ॥

Giaan vihoo(nn)aa kichhoo na soojhai ||

Without spiritual wisdom, they understand nothing at all.

ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਸਦਾ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਵਜਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥

गुर की दाति सदा मन अंतरि बाणी सबदि वजाई हे ॥१४॥

Gur kee daati sadaa man anttari baa(nn)ee sabadi vajaaee he ||14||

One whose mind is filled with the Guru's gift forever - his inner being resounds with the Shabad, and the Word of the Guru's Bani. ||14||

ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥

जो धुरि लिखिआ सु करम कमाइआ ॥

Jo dhuri likhiaa su karam kamaaiaa ||

He acts according to his pre-ordained destiny.

ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਧੁਰਿ ਫੁਰਮਾਇਆ ॥

कोइ न मेटै धुरि फुरमाइआ ॥

Koi na metai dhuri phuramaaiaa ||

No one can erase the Command of the Primal Lord.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਹਿ ਤਿਨ ਹੀ ਵਾਸਾ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥

सतसंगति महि तिन ही वासा जिन कउ धुरि लिखि पाई हे ॥१५॥

Satasanggati mahi tin hee vaasaa jin kau dhuri likhi paaee he ||15||

They alone dwell in the Sat Sangat, the True Congregation, who have such pre-ordained destiny. ||15||

ਅਪਣੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥

अपणी नदरि करे सो पाए ॥

Apa(nn)ee nadari kare so paae ||

He alone finds the Lord, unto whom He grants His Grace.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਤਾੜੀ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥

सचै सबदि ताड़ी चितु लाए ॥

Sachai sabadi taa(rr)ee chitu laae ||

He links his consciousness to the deep meditative state of the True Shabad.

ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਭੀਖਿਆ ਨਾਮੁ ਦਰਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥

नानक दासु कहै बेनंती भीखिआ नामु दरि पाई हे ॥१६॥१॥

Naanak daasu kahai benanttee bheekhiaa naamu dari paaee he ||16||1||

Nanak, Your slave, offers this humble prayer; I stand at Your Door, begging for Your Name. ||16||1||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥

मारू महला ३ ॥

Maaroo mahalaa 3 ||

Maaroo, Third Mehl:

ਏਕੋ ਏਕੁ ਵਰਤੈ ਸਭੁ ਸੋਈ ॥

एको एकु वरतै सभु सोई ॥

Eko eku varatai sabhu soee ||

The One and only Lord is pervading and permeating everywhere.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥

गुरमुखि विरला बूझै कोई ॥

Guramukhi viralaa boojhai koee ||

How rare is that person, who as Gurmukh, understands this.

ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਹੇ ॥੧॥

एको रवि रहिआ सभ अंतरि तिसु बिनु अवरु न कोई हे ॥१॥

Eko ravi rahiaa sabh anttari tisu binu avaru na koee he ||1||

The One Lord is permeating and pervading, deep within the nucleus of all. Without Him, there is no other at all. ||1||

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ॥

लख चउरासीह जीअ उपाए ॥

Lakh chauraaseeh jeea upaae ||

He created the 8.4 millions species of beings.

ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥

गिआनी धिआनी आखि सुणाए ॥

Giaanee dhiaanee aakhi su(nn)aae ||

The spiritual teachers and meditators proclaim this.

ਸਭਨਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਹੇ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਹੋਰ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੨॥

सभना रिजकु समाहे आपे कीमति होर न होई हे ॥२॥

Sabhanaa rijaku samaahe aape keemati hor na hoee he ||2||

He Himself nourishes all; no one else can estimate His value. ||2||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰਾ ॥

माइआ मोहु अंधु अंधारा ॥

Maaiaa mohu anddhu anddhaaraa ||

Love and attachment to Maya are utter darkness.

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥

हउमै मेरा पसरिआ पासारा ॥

Haumai meraa pasariaa paasaaraa ||

Egotism and possessiveness have spread throughout the expanse of the universe.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੩॥

अनदिनु जलत रहै दिनु राती गुर बिनु सांति न होई हे ॥३॥

Anadinu jalat rahai dinu raatee gur binu saanti na hoee he ||3||

Night and day, they burn, day and night; without the Guru, there is no peace or tranquility. ||3||

ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਆਪੇ ॥

आपे जोड़ि विछोड़े आपे ॥

Aape jo(rr)i vichho(rr)e aape ||

He Himself unites, and He Himself separates.

ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥

आपे थापि उथापे आपे ॥

Aape thaapi uthaape aape ||

He Himself establishes, and He Himself disestablishes.

ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਸਚਾ ਪਾਸਾਰਾ ਹੋਰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੪॥

सचा हुकमु सचा पासारा होरनि हुकमु न होई हे ॥४॥

Sachaa hukamu sachaa paasaaraa horani hukamu na hoee he ||4||

True is the Hukam of His Command, and True is the expanse of His universe. No one else can issue any Command. ||4||

ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥

आपे लाइ लए सो लागै ॥

Aape laai lae so laagai ||

He alone is attached to the Lord, whom the Lord attaches to Himself.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥

गुर परसादी जम का भउ भागै ॥

Gur parasaadee jam kaa bhau bhaagai ||

By Guru's Grace, the fear of death runs away.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ਹੇ ॥੫॥

अंतरि सबदु सदा सुखदाता गुरमुखि बूझै कोई हे ॥५॥

Anttari sabadu sadaa sukhadaataa guramukhi boojhai koee he ||5||

The Shabad, the Giver of peace, dwells forever deep within the nucleus of the self. One who is Gurmukh understands. ||5||

ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

आपे मेले मेलि मिलाए ॥

Aape mele meli milaae ||

God Himself unites those united in His Union.

ਪੁਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਏ ॥

पुरबि लिखिआ सो मेटणा न जाए ॥

Purabi likhiaa so meta(nn)aa na jaae ||

Whatever is pre-ordained by destiny, cannot be erased.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਹੋਈ ਹੇ ॥੬॥

अनदिनु भगति करे दिनु राती गुरमुखि सेवा होई हे ॥६॥

Anadinu bhagati kare dinu raatee guramukhi sevaa hoee he ||6||

Night and day, His devotees worship Him, day and night; one who becomes Gurmukh serves Him. ||6||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਾਤਾ ॥

सतिगुरु सेवि सदा सुखु जाता ॥

Satiguru sevi sadaa sukhu jaataa ||

Serving the True Guru, lasting peace is experienced.

ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥

आपे आइ मिलिआ सभना का दाता ॥

Aape aai miliaa sabhanaa kaa daataa ||

He Himself, the Giver of all, has come and met me.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੭॥

हउमै मारि त्रिसना अगनि निवारी सबदु चीनि सुखु होई हे ॥७॥

Haumai maari trisanaa agani nivaaree sabadu cheeni sukhu hoee he ||7||

Subduing egotism, the fire of thirst has been extinguished; contemplating the Word of the Shabad, peace is found. ||7||

ਕਾਇਆ ਕੁਟੰਬੁ ਮੋਹੁ ਨ ਬੂਝੈ ॥

काइआ कुट्मबु मोहु न बूझै ॥

Kaaiaa kutambbu mohu na boojhai ||

One who is attached to his body and family, does not understand.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤ ਆਖੀ ਸੂਝੈ ॥

गुरमुखि होवै त आखी सूझै ॥

Guramukhi hovai ta aakhee soojhai ||

But one who becomes Gurmukh, sees the Lord with his eyes.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੮॥

अनदिनु नामु रवै दिनु राती मिलि प्रीतम सुखु होई हे ॥८॥

Anadinu naamu ravai dinu raatee mili preetam sukhu hoee he ||8||

Night and day, he chants the Naam, day and night; meeting with his Beloved, he finds peace. ||8||

ਮਨਮੁਖ ਧਾਤੁ ਦੂਜੈ ਹੈ ਲਾਗਾ ॥

मनमुख धातु दूजै है लागा ॥

Manamukh dhaatu doojai hai laagaa ||

The self-willed manmukh wanders distracted, attached to duality.

ਜਨਮਤ ਕੀ ਨ ਮੂਓ ਆਭਾਗਾ ॥

जनमत की न मूओ आभागा ॥

Janamat kee na mooo aabhaagaa ||

That unfortunate wretch - why didn't he just die as soon as he was born?

ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੯॥

आवत जात बिरथा जनमु गवाइआ बिनु गुर मुकति न होई हे ॥९॥

Aavat jaat birathaa janamu gavaaiaa binu gur mukati na hoee he ||9||

Coming and going, he wastes away his life in vain. Without the Guru, liberation is not obtained. ||9||

ਕਾਇਆ ਕੁਸੁਧ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥

काइआ कुसुध हउमै मलु लाई ॥

Kaaiaa kusudh haumai malu laaee ||

That body which is stained with the filth of egotism is false and impure.

ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਹਿ ਤਾ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥

जे सउ धोवहि ता मैलु न जाई ॥

Je sau dhovahi taa mailu na jaaee ||

It may be washed a hundred times, but its filth is still not removed.

ਸਬਦਿ ਧੋਪੈ ਤਾ ਹਛੀ ਹੋਵੈ ਫਿਰਿ ਮੈਲੀ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੦॥

सबदि धोपै ता हछी होवै फिरि मैली मूलि न होई हे ॥१०॥

Sabadi dhopai taa hachhee hovai phiri mailee mooli na hoee he ||10||

But if it is washed with the Word of the Shabad, then it is truly cleansed, and it shall never be soiled again. ||10||

ਪੰਚ ਦੂਤ ਕਾਇਆ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥

पंच दूत काइआ संघारहि ॥

Pancch doot kaaiaa sangghaarahi ||

The five demons destroy the body.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ॥

मरि मरि जमहि सबदु न वीचारहि ॥

Mari mari jammahi sabadu na veechaarahi ||

He dies and dies again, only to be reincarnated; he does not contemplate the Shabad.

ਅੰਤਰਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰਾ ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਸੁਧਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੧॥

अंतरि माइआ मोह गुबारा जिउ सुपनै सुधि न होई हे ॥११॥

Anttari maaiaa moh gubaaraa jiu supanai sudhi na hoee he ||11||

The darkness of emotional attachment to Maya is within his inner being; as if in a dream, he does not understand. ||11||

ਇਕਿ ਪੰਚਾ ਮਾਰਿ ਸਬਦਿ ਹੈ ਲਾਗੇ ॥

इकि पंचा मारि सबदि है लागे ॥

Iki pancchaa maari sabadi hai laage ||

Some conquer the five demons, by being attached to the Shabad.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਵਡਭਾਗੇ ॥

सतिगुरु आइ मिलिआ वडभागे ॥

Satiguru aai miliaa vadabhaage ||

They are blessed and very fortunate; the True Guru comes to meet them.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਰਵਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੨॥

अंतरि साचु रवहि रंगि राते सहजि समावै सोई हे ॥१२॥

Anttari saachu ravahi ranggi raate sahaji samaavai soee he ||12||

Within the nucleus of their inner being, they dwell upon the Truth; attuned to the Lord's Love, they intuitively merge in Him. ||12||

ਗੁਰ ਕੀ ਚਾਲ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਪੈ ॥

गुर की चाल गुरू ते जापै ॥

Gur kee chaal guroo te jaapai ||

The Guru's Way is known through the Guru.

ਪੂਰਾ ਸੇਵਕੁ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥

पूरा सेवकु सबदि सिञापै ॥

Pooraa sevaku sabadi si(ny)aapai ||

His perfect servant attains realization through the Shabad.

ਸਦਾ ਸਬਦੁ ਰਵੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਸਨਾ ਰਸੁ ਚਾਖੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੩॥

सदा सबदु रवै घट अंतरि रसना रसु चाखै सचु सोई हे ॥१३॥

Sadaa sabadu ravai ghat anttari rasanaa rasu chaakhai sachu soee he ||13||

Deep within his heart, he dwells forever upon the Shabad; he tastes the sublime essence of the True Lord with his tongue. ||13||

ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

हउमै मारे सबदि निवारे ॥

Haumai maare sabadi nivaare ||

Egotism is conquered and subdued by the Shabad.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਰਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥

हरि का नामु रखै उरि धारे ॥

Hari kaa naamu rakhai uri dhaare ||

I have enshrined the Name of the Lord within my heart.

ਏਕਸੁ ਬਿਨੁ ਹਉ ਹੋਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਸੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੪॥

एकसु बिनु हउ होरु न जाणा सहजे होइ सु होई हे ॥१४॥

Ekasu binu hau horu na jaa(nn)aa sahaje hoi su hoee he ||14||

Other than the One Lord, I know nothing at all. Whatever will be, will automatically be. ||14||

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਹਜੁ ਕਿਨੈ ਨਹੀ ਪਾਇਆ ॥

बिनु सतिगुर सहजु किनै नही पाइआ ॥

Binu satigur sahaju kinai nahee paaiaa ||

Without the True Guru, no one obtains intuitive wisdom.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥

गुरमुखि बूझै सचि समाइआ ॥

Guramukhi boojhai sachi samaaiaa ||

The Gurmukh understands, and is immersed in the True Lord.

ਸਚਾ ਸੇਵਿ ਸਬਦਿ ਸਚ ਰਾਤੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ਹੇ ॥੧੫॥

सचा सेवि सबदि सच राते हउमै सबदे खोई हे ॥१५॥

Sachaa sevi sabadi sach raate haumai sabade khoee he ||15||

He serves the True Lord, and is attuned to the True Shabad. The Shabad banishes egotism. ||15||

ਆਪੇ ਗੁਣਦਾਤਾ ਬੀਚਾਰੀ ॥

आपे गुणदाता बीचारी ॥

Aape gu(nn)adaataa beechaaree ||

He Himself is the Giver of virtue, the Contemplative Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਵਹਿ ਪਕੀ ਸਾਰੀ ॥

गुरमुखि देवहि पकी सारी ॥

Guramukhi devahi pakee saaree ||

The Gurmukh is given the winning dice.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਹਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਤਿ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੬॥੨॥

नानक नामि समावहि साचै साचे ते पति होई हे ॥१६॥२॥

Naanak naami samaavahi saachai saache te pati hoee he ||16||2||

O Nanak, immersed in the Naam, the Name of the Lord, one becomes true; from the True Lord, honor is obtained. ||16||2||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥

मारू महला ३ ॥

Maaroo mahalaa 3 ||

Maaroo, Third Mehl:

ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ॥

जगजीवनु साचा एको दाता ॥

Jagajeevanu saachaa eko daataa ||

One True Lord is the Life of the World, the Great Giver.

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥

गुर सेवा ते सबदि पछाता ॥

Gur sevaa te sabadi pachhaataa ||

Serving the Guru, through the Word of the Shabad, He is realized.

ਏਕੋ ਅਮਰੁ ਏਕਾ ਪਤਿਸਾਹੀ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸਿਰਿ ਕਾਰ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੧॥

एको अमरु एका पतिसाही जुगु जुगु सिरि कार बणाई हे ॥१॥

Eko amaru ekaa patisaahee jugu jugu siri kaar ba(nn)aaee he ||1||

There is only One Command, and there is only One Supreme King. In each and every age, He links each to their tasks. ||1||

ਸੋ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਨਿ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ॥

सो जनु निरमलु जिनि आपु पछाता ॥

So janu niramalu jini aapu pachhaataa ||

That humble being is immaculate, who knows his own self.

ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥

आपे आइ मिलिआ सुखदाता ॥

Aape aai miliaa sukhadaataa ||

The Lord, the Giver of peace, Himself comes and meets him.

ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੨॥

रसना सबदि रती गुण गावै दरि साचै पति पाई हे ॥२॥

Rasanaa sabadi ratee gu(nn) gaavai dari saachai pati paaee he ||2||

His tongue is imbued with the Shabad, and he sings the Glorious Praises of the Lord; he is honored in the Court of the True Lord. ||2||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥

गुरमुखि नामि मिलै वडिआई ॥

Guramukhi naami milai vadiaaee ||

The Gurmukh is blessed with the glorious greatness of the Naam.

ਮਨਮੁਖਿ ਨਿੰਦਕਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

मनमुखि निंदकि पति गवाई ॥

Manamukhi ninddaki pati gavaaee ||

The self-willed manmukh, the slanderer, loses his honor.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਪਰਮ ਹੰਸ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੩॥

नामि रते परम हंस बैरागी निज घरि ताड़ी लाई हे ॥३॥

Naami rate param hanss bairaagee nij ghari taa(rr)ee laaee he ||3||

Attuned to the Naam, the supreme soul-swans remain detached; in the home of the self, they remain absorbed in deep meditative trance. ||3||

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪੂਰਾ ॥

सबदि मरै सोई जनु पूरा ॥

Sabadi marai soee janu pooraa ||

That humble being who dies in the Shabad is perfect.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਸੂਰਾ ॥

सतिगुरु आखि सुणाए सूरा ॥

Satiguru aakhi su(nn)aae sooraa ||

The brave, heroic True Guru chants and proclaims this.

ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਪੀਵੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ਹੇ ॥੪॥

काइआ अंदरि अम्रित सरु साचा मनु पीवै भाइ सुभाई हे ॥४॥

Kaaiaa anddari ammmrit saru saachaa manu peevai bhaai subhaaee he ||4||

Deep within the body is the true pool of Ambrosial Nectar; the mind drinks it in with loving devotion. ||4||

ਪੜਿ ਪੰਡਿਤੁ ਅਵਰਾ ਸਮਝਾਏ ॥

पड़ि पंडितु अवरा समझाए ॥

Pa(rr)i pandditu avaraa samajhaae ||

The Pandit, the religious scholar, reads and instructs others,

ਘਰ ਜਲਤੇ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਏ ॥

घर जलते की खबरि न पाए ॥

Ghar jalate kee khabari na paae ||

But he does not realize that his own home is on fire.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਥਾਕੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ਹੇ ॥੫॥

बिनु सतिगुर सेवे नामु न पाईऐ पड़ि थाके सांति न आई हे ॥५॥

Binu satigur seve naamu na paaeeai pa(rr)i thaake saanti na aaee he ||5||

Without serving the True Guru, the Naam is not obtained. You can read until you are exhausted, but you shall not find peace and tranquility. ||5||

ਇਕਿ ਭਸਮ ਲਗਾਇ ਫਿਰਹਿ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥

इकि भसम लगाइ फिरहि भेखधारी ॥

Iki bhasam lagaai phirahi bhekhadhaaree ||

Some smear their bodies with ashes, and wander around in religious disguises.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਹਉਮੈ ਕਿਨਿ ਮਾਰੀ ॥

बिनु सबदै हउमै किनि मारी ॥

Binu sabadai haumai kini maaree ||

Without the Word of the Shabad, who has ever subdued egotism?

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਭਰਮਿ ਭੇਖਿ ਭਰਮਾਈ ਹੇ ॥੬॥

अनदिनु जलत रहहि दिनु राती भरमि भेखि भरमाई हे ॥६॥

Anadinu jalat rahahi dinu raatee bharami bhekhi bharamaaee he ||6||

Night and day, they continue burning, day and night; they are deluded and confused by their doubt and religious costumes. ||6||

ਇਕਿ ਗ੍ਰਿਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਦਾ ਉਦਾਸੀ ॥

इकि ग्रिह कुट्मब महि सदा उदासी ॥

Iki grih kutambb mahi sadaa udaasee ||

Some, in the midst of their household and family, remain always unattached.

ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ॥

सबदि मुए हरि नामि निवासी ॥

Sabadi mue hari naami nivaasee ||

They die in the Shabad, and dwell in the Lord's Name.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ਹੇ ॥੭॥

अनदिनु सदा रहहि रंगि राते भै भाइ भगति चितु लाई हे ॥७॥

Anadinu sadaa rahahi ranggi raate bhai bhaai bhagati chitu laaee he ||7||

Night and day, they remain forever attuned to His Love; they focus their consciousness on loving devotion and the Fear of God. ||7||

ਮਨਮੁਖੁ ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੁਤਾ ॥

मनमुखु निंदा करि करि विगुता ॥

Manamukhu ninddaa kari kari vigutaa ||

The self-willed manmukh indulges in slander, and is ruined.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਭਉਕੈ ਜਿਸੁ ਕੁਤਾ ॥

अंतरि लोभु भउकै जिसु कुता ॥

Anttari lobhu bhaukai jisu kutaa ||

The dog of greed barks within him.

ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਕਦੇ ਨ ਛੋਡੈ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਈ ਹੇ ॥੮॥

जमकालु तिसु कदे न छोडै अंति गइआ पछुताई हे ॥८॥

Jamakaalu tisu kade na chhodai antti gaiaa pachhutaaee he ||8||

The Messenger of Death never leaves him, and in the end, he leaves, regretting and repenting. ||8||

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥

सचै सबदि सची पति होई ॥

Sachai sabadi sachee pati hoee ||

Through the True Word of the Shabad, true honor is obtained.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥

बिनु नावै मुकति न पावै कोई ॥

Binu naavai mukati na paavai koee ||

Without the Name, no one attains liberation.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਨਾਉ ਨ ਪਾਏ ਪ੍ਰਭਿ ਐਸੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥

बिनु सतिगुर को नाउ न पाए प्रभि ऐसी बणत बणाई हे ॥९॥

Binu satigur ko naau na paae prbhi aisee ba(nn)at ba(nn)aaee he ||9||

Without the True Guru, no one finds the Name. Such is the making which God has made. ||9||

ਇਕਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਬਹੁਤੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥

इकि सिध साधिक बहुतु वीचारी ॥

Iki sidh saadhik bahutu veechaaree ||

Some are Siddhas and seekers, and great contemplators.

ਇਕਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ॥

इकि अहिनिसि नामि रते निरंकारी ॥

Iki ahinisi naami rate nirankkaaree ||

Some remain imbued with the Naam, the Name of the Formless Lord, day and night.

ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋ ਬੂਝੈ ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥

जिस नो आपि मिलाए सो बूझै भगति भाइ भउ जाई हे ॥१०॥

Jis no aapi milaae so boojhai bhagati bhaai bhau jaaee he ||10||

He alone understands, whom the Lord unites with Himself; through loving devotional worship, fear is dispelled. ||10||

ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰਹਿ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ॥

इसनानु दानु करहि नही बूझहि ॥

Isanaanu daanu karahi nahee boojhahi ||

Some take cleansing baths and give donations to charities, but they do not understand.

ਇਕਿ ਮਨੂਆ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਲੂਝਹਿ ॥

इकि मनूआ मारि मनै सिउ लूझहि ॥

Iki manooaa maari manai siu loojhahi ||

Some struggle with their minds, and conquer and subdue their minds.

ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਇਕ ਰੰਗੀ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥

साचै सबदि रते इक रंगी साचै सबदि मिलाई हे ॥११॥

Saachai sabadi rate ik ranggee saachai sabadi milaaee he ||11||

Some are imbued with love for the True Word of the Shabad; they merge with the True Shabad. ||11||

ਆਪੇ ਸਿਰਜੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥

आपे सिरजे दे वडिआई ॥

Aape siraje de vadiaaee ||

He Himself creates and bestows glorious greatness.

ਆਪੇ ਭਾਣੈ ਦੇਇ ਮਿਲਾਈ ॥

आपे भाणै देइ मिलाई ॥

Aape bhaa(nn)ai dei milaaee ||

By the Pleasure of His Will, He bestows union.

ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਇਉ ਫੁਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥

आपे नदरि करे मनि वसिआ मेरै प्रभि इउ फुरमाई हे ॥१२॥

Aape nadari kare mani vasiaa merai prbhi iu phuramaaee he ||12||

Bestowing His Grace, He comes to dwell in the mind; such is the Command ordained by my God. ||12||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ॥

सतिगुरु सेवहि से जन साचे ॥

Satiguru sevahi se jan saache ||

Those humble beings who serve the True Guru are true.

ਮਨਮੁਖ ਸੇਵਿ ਨ ਜਾਣਨਿ ਕਾਚੇ ॥

मनमुख सेवि न जाणनि काचे ॥

Manamukh sevi na jaa(nn)ani kaache ||

The false, self-willed manmukhs do not know how to serve the Guru.

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥

आपे करता करि करि वेखै जिउ भावै तिउ लाई हे ॥१३॥

Aape karataa kari kari vekhai jiu bhaavai tiu laaee he ||13||

The Creator Himself creates the creation and watches over it; he attaches all according to the Pleasure of His Will. ||13||

ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ॥

जुगि जुगि साचा एको दाता ॥

Jugi jugi saachaa eko daataa ||

In each and every age, the True Lord is the one and only Giver.

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਪਛਾਤਾ ॥

पूरै भागि गुर सबदु पछाता ॥

Poorai bhaagi gur sabadu pachhaataa ||

Through perfect destiny, one realizes the Word of the Guru's Shabad.

ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਵਿਛੁੜੇ ਨਾਹੀ ਨਦਰੀ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥

सबदि मिले से विछुड़े नाही नदरी सहजि मिलाई हे ॥१४॥

Sabadi mile se vichhu(rr)e naahee nadaree sahaji milaaee he ||14||

Those who are immersed in the Shabad are not separated again. By His Grace, they are intuitively immersed in the Lord. ||14||

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਕਮਾਇਆ ॥

हउमै माइआ मैलु कमाइआ ॥

Haumai maaiaa mailu kamaaiaa ||

Acting in egotism, they are stained with the filth of Maya.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥

मरि मरि जमहि दूजा भाइआ ॥

Mari mari jammahi doojaa bhaaiaa ||

They die and die again, only to be reborn in the love of duality.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥

बिनु सतिगुर सेवे मुकति न होई मनि देखहु लिव लाई हे ॥१५॥

Binu satigur seve mukati na hoee mani dekhahu liv laaee he ||15||

Without serving the True Guru, no one finds liberation. O mind, tune into this, and see. ||15||

ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ॥

जो तिसु भावै सोई करसी ॥

Jo tisu bhaavai soee karasee ||

He does whatever He pleases.

ਆਪਹੁ ਹੋਆ ਨਾ ਕਿਛੁ ਹੋਸੀ ॥

आपहु होआ ना किछु होसी ॥

Aapahu hoaa naa kichhu hosee ||

No one has done, or can do anything by himself.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੩॥

नानक नामु मिलै वडिआई दरि साचै पति पाई हे ॥१६॥३॥

Naanak naamu milai vadiaaee dari saachai pati paaee he ||16||3||

O Nanak, through the Name, one is blessed with glorious greatness, and obtains honor in the Court of the True Lord. ||16||3||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥

मारू महला ३ ॥

Maaroo mahalaa 3 ||

Maaroo, Third Mehl:

ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਸਭੁ ਕੋ ਜਾਸੀ ॥

जो आइआ सो सभु को जासी ॥

Jo aaiaa so sabhu ko jaasee ||

All who come shall have to depart.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਾਧਾ ਜਮ ਫਾਸੀ ॥

दूजै भाइ बाधा जम फासी ॥

Doojai bhaai baadhaa jam phaasee ||

In the love of duality, they are caught by the noose of the Messenger of Death.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥

सतिगुरि राखे से जन उबरे साचे साचि समाई हे ॥१॥

Satiguri raakhe se jan ubare saache saachi samaaee he ||1||

Those humble beings who are protected by the True Guru, are saved. They merge into the Truest of the True. ||1||

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥

आपे करता करि करि वेखै ॥

Aape karataa kari kari vekhai ||

The Creator Himself creates the creation, and watches over it.

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਲੇਖੈ ॥

जिस नो नदरि करे सोई जनु लेखै ॥

Jis no nadari kare soee janu lekhai ||

They alone are acceptable, upon whom He bestows His Glance of Grace.