ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਇਕਿ ਕੰਦ ਮੂਲੁ ਚੁਣਿ ਖਾਹਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਵਾਸਾ ॥

इकि कंद मूलु चुणि खाहि वण खंडि वासा ॥

Iki kandd moolu chu(nn)i khaahi va(nn) khanddi vaasaa ||

Some pick and eat fruits and roots, and live in the wilderness.

ਇਕਿ ਭਗਵਾ ਵੇਸੁ ਕਰਿ ਫਿਰਹਿ ਜੋਗੀ ਸੰਨਿਆਸਾ ॥

इकि भगवा वेसु करि फिरहि जोगी संनिआसा ॥

Iki bhagavaa vesu kari phirahi jogee sanniaasaa ||

Some wander around wearing saffron robes, as Yogis and Sanyaasees.

ਅੰਦਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਛਾਦਨ ਭੋਜਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥

अंदरि त्रिसना बहुतु छादन भोजन की आसा ॥

Anddari trisanaa bahutu chhaadan bhojan kee aasaa ||

But there is still so much desire within them-they still yearn for clothes and food.

ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ਨ ਗਿਰਹੀ ਨ ਉਦਾਸਾ ॥

बिरथा जनमु गवाइ न गिरही न उदासा ॥

Birathaa janamu gavaai na girahee na udaasaa ||

They waste their lives uselessly; they are neither householders nor renunciates.

ਜਮਕਾਲੁ ਸਿਰਹੁ ਨ ਉਤਰੈ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ ॥

जमकालु सिरहु न उतरै त्रिबिधि मनसा ॥

Jamakaalu sirahu na utarai tribidhi manasaa ||

The Messenger of Death hangs over their heads, and they cannot escape the three-phased desire.

ਗੁਰਮਤੀ ਕਾਲੁ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਜਾ ਹੋਵੈ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ॥

गुरमती कालु न आवै नेड़ै जा होवै दासनि दासा ॥

Guramatee kaalu na aavai ne(rr)ai jaa hovai daasani daasaa ||

Death does not even approach those who follow the Guru's Teachings, and become the slaves of the Lord's slaves.

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੁ ਮਨਿ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥

सचा सबदु सचु मनि घर ही माहि उदासा ॥

Sachaa sabadu sachu mani ghar hee maahi udaasaa ||

The True Word of the Shabad abides in their true minds; within the home of their own inner beings, they remain detached.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਆਸਾ ਤੇ ਨਿਰਾਸਾ ॥੫॥

नानक सतिगुरु सेवनि आपणा से आसा ते निरासा ॥५॥

Naanak satiguru sevani aapa(nn)aa se aasaa te niraasaa ||5||

O Nanak, those who serve their True Guru, rise from desire to desirelessness. ||5||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਜੇ ਰਤੁ ਲਗੈ ਕਪੜੈ ਜਾਮਾ ਹੋਇ ਪਲੀਤੁ ॥

जे रतु लगै कपड़ै जामा होइ पलीतु ॥

Je ratu lagai kapa(rr)ai jaamaa hoi paleetu ||

If one's clothes are stained with blood, the garment becomes polluted.

ਜੋ ਰਤੁ ਪੀਵਹਿ ਮਾਣਸਾ ਤਿਨ ਕਿਉ ਨਿਰਮਲੁ ਚੀਤੁ ॥

जो रतु पीवहि माणसा तिन किउ निरमलु चीतु ॥

Jo ratu peevahi maa(nn)asaa tin kiu niramalu cheetu ||

Those who suck the blood of human beings-how can their consciousness be pure?

ਨਾਨਕ ਨਾਉ ਖੁਦਾਇ ਕਾ ਦਿਲਿ ਹਛੈ ਮੁਖਿ ਲੇਹੁ ॥

नानक नाउ खुदाइ का दिलि हछै मुखि लेहु ॥

Naanak naau khudaai kaa dili hachhai mukhi lehu ||

O Nanak, chant the Name of God, with heart-felt devotion.

ਅਵਰਿ ਦਿਵਾਜੇ ਦੁਨੀ ਕੇ ਝੂਠੇ ਅਮਲ ਕਰੇਹੁ ॥੧॥

अवरि दिवाजे दुनी के झूठे अमल करेहु ॥१॥

Avari divaaje dunee ke jhoothe amal karehu ||1||

Everything else is just a pompous worldly show, and the practice of false deeds. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਜਾ ਹਉ ਨਾਹੀ ਤਾ ਕਿਆ ਆਖਾ ਕਿਹੁ ਨਾਹੀ ਕਿਆ ਹੋਵਾ ॥

जा हउ नाही ता किआ आखा किहु नाही किआ होवा ॥

Jaa hau naahee taa kiaa aakhaa kihu naahee kiaa hovaa ||

Since I am no one, what can I say? Since I am nothing, what can I be?

ਕੀਤਾ ਕਰਣਾ ਕਹਿਆ ਕਥਨਾ ਭਰਿਆ ਭਰਿ ਭਰਿ ਧੋਵਾਂ ॥

कीता करणा कहिआ कथना भरिआ भरि भरि धोवां ॥

Keetaa kara(nn)aa kahiaa kathanaa bhariaa bhari bhari dhovaan ||

As He created me, so I act. As He causes me to speak, so I speak. I am full and overflowing with sins-if only I could wash them away!

ਆਪਿ ਨ ਬੁਝਾ ਲੋਕ ਬੁਝਾਈ ਐਸਾ ਆਗੂ ਹੋਵਾਂ ॥

आपि न बुझा लोक बुझाई ऐसा आगू होवां ॥

Aapi na bujhaa lok bujhaaee aisaa aagoo hovaan ||

I do not understand myself, and yet I try to teach others. Such is the guide I am!

ਨਾਨਕ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਕੈ ਦਸੇ ਰਾਹੈ ਸਭਸੁ ਮੁਹਾਏ ਸਾਥੈ ॥

नानक अंधा होइ कै दसे राहै सभसु मुहाए साथै ॥

Naanak anddhaa hoi kai dase raahai sabhasu muhaae saathai ||

O Nanak, the one who is blind shows others the way, and misleads all his companions.

ਅਗੈ ਗਇਆ ਮੁਹੇ ਮੁਹਿ ਪਾਹਿ ਸੁ ਐਸਾ ਆਗੂ ਜਾਪੈ ॥੨॥

अगै गइआ मुहे मुहि पाहि सु ऐसा आगू जापै ॥२॥

Agai gaiaa muhe muhi paahi su aisaa aagoo jaapai ||2||

But, going to the world hereafter, he shall be beaten and kicked in the face; then, it will be obvious, what sort of guide he was! ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਮਾਹਾ ਰੁਤੀ ਸਭ ਤੂੰ ਘੜੀ ਮੂਰਤ ਵੀਚਾਰਾ ॥

माहा रुती सभ तूं घड़ी मूरत वीचारा ॥

Maahaa rutee sabh toonn gha(rr)ee moorat veechaaraa ||

Through all the months and the seasons, the minutes and the hours, I dwell upon You, O Lord.

ਤੂੰ ਗਣਤੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਸਚੇ ਅਲਖ ਅਪਾਰਾ ॥

तूं गणतै किनै न पाइओ सचे अलख अपारा ॥

Toonn ga(nn)atai kinai na paaio sache alakh apaaraa ||

No one has attained You by clever calculations, O True, Unseen and Infinite Lord.

ਪੜਿਆ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਜਿਸੁ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥

पड़िआ मूरखु आखीऐ जिसु लबु लोभु अहंकारा ॥

Pa(rr)iaa moorakhu aakheeai jisu labu lobhu ahankkaaraa ||

That scholar who is full of greed, arrogant pride and egotism, is known to be a fool.

ਨਾਉ ਪੜੀਐ ਨਾਉ ਬੁਝੀਐ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰਾ ॥

नाउ पड़ीऐ नाउ बुझीऐ गुरमती वीचारा ॥

Naau pa(rr)eeai naau bujheeai guramatee veechaaraa ||

So read the Name, and realize the Name, and contemplate the Guru's Teachings.

ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਭਗਤੀ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥

गुरमती नामु धनु खटिआ भगती भरे भंडारा ॥

Guramatee naamu dhanu khatiaa bhagatee bhare bhanddaaraa ||

Through the Guru's Teachings, I have earned the wealth of the Naam; I possess the storehouses, overflowing with devotion to the Lord.

ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿਆ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰਾ ॥

निरमलु नामु मंनिआ दरि सचै सचिआरा ॥

Niramalu naamu manniaa dari sachai sachiaaraa ||

Believing in the Immaculate Naam, one is hailed as true, in the True Court of the Lord.

ਜਿਸ ਦਾ ਜੀਉ ਪਰਾਣੁ ਹੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥

जिस दा जीउ पराणु है अंतरि जोति अपारा ॥

Jis daa jeeu paraa(nn)u hai anttari joti apaaraa ||

The Divine Light of the Infinite Lord, who owns the soul and the breath of life, is deep within the inner being.

ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਇਕੁ ਤੂੰ ਹੋਰੁ ਜਗਤੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥੬॥

सचा साहु इकु तूं होरु जगतु वणजारा ॥६॥

Sachaa saahu iku toonn horu jagatu va(nn)ajaaraa ||6||

You alone are the True Banker, O Lord; the rest of the world is just Your petty trader. ||6||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਮਿਹਰ ਮਸੀਤਿ ਸਿਦਕੁ ਮੁਸਲਾ ਹਕੁ ਹਲਾਲੁ ਕੁਰਾਣੁ ॥

मिहर मसीति सिदकु मुसला हकु हलालु कुराणु ॥

Mihar maseeti sidaku musalaa haku halaalu kuraa(nn)u ||

Let mercy be your mosque, faith your prayer-mat, and honest living your Koran.

ਸਰਮ ਸੁੰਨਤਿ ਸੀਲੁ ਰੋਜਾ ਹੋਹੁ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ॥

सरम सुंनति सीलु रोजा होहु मुसलमाणु ॥

Saram sunnati seelu rojaa hohu musalamaa(nn)u ||

Make modesty your circumcision, and good conduct your fast. In this way, you shall be a true Muslim.

ਕਰਣੀ ਕਾਬਾ ਸਚੁ ਪੀਰੁ ਕਲਮਾ ਕਰਮ ਨਿਵਾਜ ॥

करणी काबा सचु पीरु कलमा करम निवाज ॥

Kara(nn)ee kaabaa sachu peeru kalamaa karam nivaaj ||

Let good conduct be your Kaabaa, Truth your spiritual guide, and the karma of good deeds your prayer and chant.

ਤਸਬੀ ਸਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ਨਾਨਕ ਰਖੈ ਲਾਜ ॥੧॥

तसबी सा तिसु भावसी नानक रखै लाज ॥१॥

Tasabee saa tisu bhaavasee naanak rakhai laaj ||1||

Let your rosary be that which is pleasing to His Will. O Nanak, God shall preserve your honor. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl

ਹਕੁ ਪਰਾਇਆ ਨਾਨਕਾ ਉਸੁ ਸੂਅਰ ਉਸੁ ਗਾਇ ॥

हकु पराइआ नानका उसु सूअर उसु गाइ ॥

Haku paraaiaa naanakaa usu sooar usu gaai ||

: To take what rightfully belongs to another, is like a Muslim eating pork, or a Hindu eating beef.

ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ਹਾਮਾ ਤਾ ਭਰੇ ਜਾ ਮੁਰਦਾਰੁ ਨ ਖਾਇ ॥

गुरु पीरु हामा ता भरे जा मुरदारु न खाइ ॥

Guru peeru haamaa taa bhare jaa muradaaru na khaai ||

Our Guru, our Spiritual Guide, stands by us, if we do not eat those carcasses.

ਗਲੀ ਭਿਸਤਿ ਨ ਜਾਈਐ ਛੁਟੈ ਸਚੁ ਕਮਾਇ ॥

गली भिसति न जाईऐ छुटै सचु कमाइ ॥

Galee bhisati na jaaeeai chhutai sachu kamaai ||

By mere talk, people do not earn passage to Heaven. Salvation comes only from the practice of Truth.

ਮਾਰਣ ਪਾਹਿ ਹਰਾਮ ਮਹਿ ਹੋਇ ਹਲਾਲੁ ਨ ਜਾਇ ॥

मारण पाहि हराम महि होइ हलालु न जाइ ॥

Maara(nn) paahi haraam mahi hoi halaalu na jaai ||

By adding spices to forbidden foods, they are not made acceptable.

ਨਾਨਕ ਗਲੀ ਕੂੜੀਈ ਕੂੜੋ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥

नानक गली कूड़ीई कूड़ो पलै पाइ ॥२॥

Naanak galee koo(rr)eeee koo(rr)o palai paai ||2||

O Nanak, from false talk, only falsehood is obtained. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਪੰਜਿ ਨਿਵਾਜਾ ਵਖਤ ਪੰਜਿ ਪੰਜਾ ਪੰਜੇ ਨਾਉ ॥

पंजि निवाजा वखत पंजि पंजा पंजे नाउ ॥

Panjji nivaajaa vakhat panjji panjjaa panjje naau ||

There are five prayers and five times of day for prayer; the five have five names.

ਪਹਿਲਾ ਸਚੁ ਹਲਾਲ ਦੁਇ ਤੀਜਾ ਖੈਰ ਖੁਦਾਇ ॥

पहिला सचु हलाल दुइ तीजा खैर खुदाइ ॥

Pahilaa sachu halaal dui teejaa khair khudaai ||

Let the first be truthfulness, the second honest living, and the third charity in the Name of God.

ਚਉਥੀ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਮਨੁ ਪੰਜਵੀ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਇ ॥

चउथी नीअति रासि मनु पंजवी सिफति सनाइ ॥

Chauthee neeati raasi manu panjjavee siphati sanaai ||

Let the fourth be good will to all, and the fifth the praise of the Lord.

ਕਰਣੀ ਕਲਮਾ ਆਖਿ ਕੈ ਤਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਸਦਾਇ ॥

करणी कलमा आखि कै ता मुसलमाणु सदाइ ॥

Kara(nn)ee kalamaa aakhi kai taa musalamaa(nn)u sadaai ||

Repeat the prayer of good deeds, and then, you may call yourself a Muslim.

ਨਾਨਕ ਜੇਤੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੈ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ॥੩॥

नानक जेते कूड़िआर कूड़ै कूड़ी पाइ ॥३॥

Naanak jete koo(rr)iaar koo(rr)ai koo(rr)ee paai ||3||

O Nanak, the false obtain falsehood, and only falsehood. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਇਕਿ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜਦੇ ਇਕਿ ਕਚੈ ਦੇ ਵਾਪਾਰਾ ॥

इकि रतन पदारथ वणजदे इकि कचै दे वापारा ॥

Iki ratan padaarath va(nn)ajade iki kachai de vaapaaraa ||

Some trade in priceless jewels, while others deal in mere glass.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਪਾਈਅਨਿ ਅੰਦਰਿ ਰਤਨ ਭੰਡਾਰਾ ॥

सतिगुरि तुठै पाईअनि अंदरि रतन भंडारा ॥

Satiguri tuthai paaeeani anddari ratan bhanddaaraa ||

When the True Guru is pleased, we find the treasure of the jewel, deep within the self.

ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਲਧਿਆ ਅੰਧੇ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਕੂੜਿਆਰਾ ॥

विणु गुर किनै न लधिआ अंधे भउकि मुए कूड़िआरा ॥

Vi(nn)u gur kinai na ladhiaa anddhe bhauki mue koo(rr)iaaraa ||

Without the Guru, no one has found this treasure. The blind and the false have died in their endless wanderings.

ਮਨਮੁਖ ਦੂਜੈ ਪਚਿ ਮੁਏ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥

मनमुख दूजै पचि मुए ना बूझहि वीचारा ॥

Manamukh doojai pachi mue naa boojhahi veechaaraa ||

The self-willed manmukhs putrefy and die in duality. They do not understand contemplative meditation.

ਇਕਸੁ ਬਾਝਹੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਹੀ ਕਿਸੁ ਅਗੈ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ॥

इकसु बाझहु दूजा को नही किसु अगै करहि पुकारा ॥

Ikasu baajhahu doojaa ko nahee kisu agai karahi pukaaraa ||

Without the One Lord, there is no other at all. Unto whom should they complain?

ਇਕਿ ਨਿਰਧਨ ਸਦਾ ਭਉਕਦੇ ਇਕਨਾ ਭਰੇ ਤੁਜਾਰਾ ॥

इकि निरधन सदा भउकदे इकना भरे तुजारा ॥

Iki niradhan sadaa bhaukade ikanaa bhare tujaaraa ||

Some are destitute, and wander around endlessly, while others have storehouses of wealth.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਧਨੁ ਨਾਹੀ ਹੋਰੁ ਬਿਖਿਆ ਸਭੁ ਛਾਰਾ ॥

विणु नावै होरु धनु नाही होरु बिखिआ सभु छारा ॥

Vi(nn)u naavai horu dhanu naahee horu bikhiaa sabhu chhaaraa ||

Without God's Name, there is no other wealth. Everything else is just poison and ashes.

ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹੁਕਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੭॥

नानक आपि कराए करे आपि हुकमि सवारणहारा ॥७॥

Naanak aapi karaae kare aapi hukami savaara(nn)ahaaraa ||7||

O Nanak, the Lord Himself acts, and causes others to act; by the Hukam of His Command, we are embellished and exalted. ||7||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵਣੁ ਮੁਸਕਲੁ ਜਾ ਹੋਇ ਤਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥

मुसलमाणु कहावणु मुसकलु जा होइ ता मुसलमाणु कहावै ॥

Musalamaa(nn)u kahaava(nn)u musakalu jaa hoi taa musalamaa(nn)u kahaavai ||

It is difficult to be called a Muslim; if one is truly a Muslim, then he may be called one.

ਅਵਲਿ ਅਉਲਿ ਦੀਨੁ ਕਰਿ ਮਿਠਾ ਮਸਕਲ ਮਾਨਾ ਮਾਲੁ ਮੁਸਾਵੈ ॥

अवलि अउलि दीनु करि मिठा मसकल माना मालु मुसावै ॥

Avali auli deenu kari mithaa masakal maanaa maalu musaavai ||

First, let him savor the religion of the Prophet as sweet; then, let his pride of his possessions be scraped away.

ਹੋਇ ਮੁਸਲਿਮੁ ਦੀਨ ਮੁਹਾਣੈ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥

होइ मुसलिमु दीन मुहाणै मरण जीवण का भरमु चुकावै ॥

Hoi musalimu deen muhaa(nn)ai mara(nn) jeeva(nn) kaa bharamu chukaavai ||

Becoming a true Muslim, a disciple of the faith of Mohammed, let him put aside the delusion of death and life.

ਰਬ ਕੀ ਰਜਾਇ ਮੰਨੇ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਕਰਤਾ ਮੰਨੇ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ॥

रब की रजाइ मंने सिर उपरि करता मंने आपु गवावै ॥

Rab kee rajaai manne sir upari karataa manne aapu gavaavai ||

As he submits to God's Will, and surrenders to the Creator, he is rid of selfishness and conceit.

ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਰਬ ਜੀਆ ਮਿਹਰੰਮਤਿ ਹੋਇ ਤ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥੧॥

तउ नानक सरब जीआ मिहरमति होइ त मुसलमाणु कहावै ॥१॥

Tau naanak sarab jeeaa miharammati hoi ta musalamaa(nn)u kahaavai ||1||

And when, O Nanak, he is merciful to all beings, only then shall he be called a Muslim. ||1||

ਮਹਲਾ ੪ ॥

महला ४ ॥

Mahalaa 4 ||

Fourth Mehl:

ਪਰਹਰਿ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧੁ ਝੂਠੁ ਨਿੰਦਾ ਤਜਿ ਮਾਇਆ ਅਹੰਕਾਰੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥

परहरि काम क्रोधु झूठु निंदा तजि माइआ अहंकारु चुकावै ॥

Parahari kaam krodhu jhoothu ninddaa taji maaiaa ahankkaaru chukaavai ||

Renounce sexual desire, anger, falsehood and slander; forsake Maya and eliminate egotistical pride.

ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕਾਮਿਨੀ ਮੋਹੁ ਤਜੈ ਤਾ ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥

तजि कामु कामिनी मोहु तजै ता अंजन माहि निरंजनु पावै ॥

Taji kaamu kaaminee mohu tajai taa anjjan maahi niranjjanu paavai ||

Renounce sexual desire and promiscuity, and give up emotional attachment. Only then shall you obtain the Immaculate Lord amidst the darkness of the world.

ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਤਜਿ ਪਿਆਸ ਆਸ ਰਾਮ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥

तजि मानु अभिमानु प्रीति सुत दारा तजि पिआस आस राम लिव लावै ॥

Taji maanu abhimaanu preeti sut daaraa taji piaas aas raam liv laavai ||

Renounce selfishness, conceit and arrogant pride, and your love for your children and spouse. Abandon your thirsty hopes and desires, and embrace love for the Lord.

ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨॥

नानक साचा मनि वसै साच सबदि हरि नामि समावै ॥२॥

Naanak saachaa mani vasai saach sabadi hari naami samaavai ||2||

O Nanak, the True One shall come to dwell in your mind. Through the True Word of the Shabad, you shall be absorbed in the Name of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਰਾਜੇ ਰਯਤਿ ਸਿਕਦਾਰ ਕੋਇ ਨ ਰਹਸੀਓ ॥

राजे रयति सिकदार कोइ न रहसीओ ॥

Raaje rayati sikadaar koi na rahaseeo ||

Neither the kings, nor their subjects, nor the leaders shall remain.

ਹਟ ਪਟਣ ਬਾਜਾਰ ਹੁਕਮੀ ਢਹਸੀਓ ॥

हट पटण बाजार हुकमी ढहसीओ ॥

Hat pata(nn) baajaar hukamee dhahaseeo ||

The shops, the cities and the streets shall eventually disintegrate, by the Hukam of the Lord's Command.

ਪਕੇ ਬੰਕ ਦੁਆਰ ਮੂਰਖੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣੇ ॥

पके बंक दुआर मूरखु जाणै आपणे ॥

Pake bankk duaar moorakhu jaa(nn)ai aapa(nn)e ||

Those solid and beautiful mansions-the fools think that they belong to them.

ਦਰਬਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ਰੀਤੇ ਇਕਿ ਖਣੇ ॥

दरबि भरे भंडार रीते इकि खणे ॥

Darabi bhare bhanddaar reete iki kha(nn)e ||

The treasure-houses, filled with wealth, shall be emptied out in an instant.

ਤਾਜੀ ਰਥ ਤੁਖਾਰ ਹਾਥੀ ਪਾਖਰੇ ॥

ताजी रथ तुखार हाथी पाखरे ॥

Taajee rath tukhaar haathee paakhare ||

The horses, chariots, camels and elephants, with all their decorations;

ਬਾਗ ਮਿਲਖ ਘਰ ਬਾਰ ਕਿਥੈ ਸਿ ਆਪਣੇ ॥

बाग मिलख घर बार किथै सि आपणे ॥

Baag milakh ghar baar kithai si aapa(nn)e ||

the gardens, lands, houses, where are all those things, which they believed to be their own,

ਤੰਬੂ ਪਲੰਘ ਨਿਵਾਰ ਸਰਾਇਚੇ ਲਾਲਤੀ ॥

त्मबू पलंघ निवार सराइचे लालती ॥

Tambboo palanggh nivaar saraaiche laalatee ||

including tents, soft beds and satin pavilions?

ਨਾਨਕ ਸਚ ਦਾਤਾਰੁ ਸਿਨਾਖਤੁ ਕੁਦਰਤੀ ॥੮॥

नानक सच दातारु सिनाखतु कुदरती ॥८॥

Naanak sach daataaru sinaakhatu kudaratee ||8||

O Nanak, the True One is the Giver of all; He is revealed through His All-powerful Creative Nature. ||8||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਨਦੀਆ ਹੋਵਹਿ ਧੇਣਵਾ ਸੁੰਮ ਹੋਵਹਿ ਦੁਧੁ ਘੀਉ ॥

नदीआ होवहि धेणवा सुम होवहि दुधु घीउ ॥

Nadeeaa hovahi dhe(nn)avaa summm hovahi dudhu gheeu ||

If the rivers became cows, giving milk, and the spring water became milk and ghee;

ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਸਕਰ ਹੋਵੈ ਖੁਸੀ ਕਰੇ ਨਿਤ ਜੀਉ ॥

सगली धरती सकर होवै खुसी करे नित जीउ ॥

Sagalee dharatee sakar hovai khusee kare nit jeeu ||

If all the earth became sugar, to continually excite the mind;

ਪਰਬਤੁ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਹੋਵੈ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਾਉ ॥

परबतु सुइना रुपा होवै हीरे लाल जड़ाउ ॥

Parabatu suinaa rupaa hovai heere laal ja(rr)aau ||

If the mountains became gold and silver, studded with gems and jewels

ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੧॥

भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥१॥

Bhee toonhhai saalaaha(nn)aa aakha(nn) lahai na chaau ||1||

-even then, I would worship and adore You, and my longing to chant Your Praises would not decrease. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਮੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗਰੁੜਾ ਹੋਇ ਸੁਆਉ ॥

भार अठारह मेवा होवै गरुड़ा होइ सुआउ ॥

Bhaar athaarah mevaa hovai garu(rr)aa hoi suaau ||

If all the eighteen loads of vegetation became fruits and the growing grass became sweet rice;

ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਫਿਰਦੇ ਰਖੀਅਹਿ ਨਿਹਚਲੁ ਹੋਵੈ ਥਾਉ ॥

चंदु सूरजु दुइ फिरदे रखीअहि निहचलु होवै थाउ ॥

Chanddu sooraju dui phirade rakheeahi nihachalu hovai thaau ||

if I were able to stop the sun and the moon in their orbits and hold them perfectly steady -

ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੨॥

भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥२॥

Bhee toonhhai saalaaha(nn)aa aakha(nn) lahai na chaau ||2||

-even then, I would worship and adore You, and my longing to chant Your Praises would not decrease. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਜੇ ਦੇਹੈ ਦੁਖੁ ਲਾਈਐ ਪਾਪ ਗਰਹ ਦੁਇ ਰਾਹੁ ॥

जे देहै दुखु लाईऐ पाप गरह दुइ राहु ॥

Je dehai dukhu laaeeai paap garah dui raahu ||

If my body were afflicted with pain, under the evil influence of unlucky stars;

ਰਤੁ ਪੀਣੇ ਰਾਜੇ ਸਿਰੈ ਉਪਰਿ ਰਖੀਅਹਿ ਏਵੈ ਜਾਪੈ ਭਾਉ ॥

रतु पीणे राजे सिरै उपरि रखीअहि एवै जापै भाउ ॥

Ratu pee(nn)e raaje sirai upari rakheeahi evai jaapai bhaau ||

And if the blood-sucking kings were to hold power over me

ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੩॥

भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥३॥

Bhee toonhhai saalaaha(nn)aa aakha(nn) lahai na chaau ||3||

-even if this were my condition, I would still worship and adore You, and my longing to chant Your Praises would not decrease. ||3||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਅਗੀ ਪਾਲਾ ਕਪੜੁ ਹੋਵੈ ਖਾਣਾ ਹੋਵੈ ਵਾਉ ॥

अगी पाला कपड़ु होवै खाणा होवै वाउ ॥

Agee paalaa kapa(rr)u hovai khaa(nn)aa hovai vaau ||

If fire and ice were my clothes, and the wind was my food;

ਸੁਰਗੈ ਦੀਆ ਮੋਹਣੀਆ ਇਸਤਰੀਆ ਹੋਵਨਿ ਨਾਨਕ ਸਭੋ ਜਾਉ ॥

सुरगै दीआ मोहणीआ इसतरीआ होवनि नानक सभो जाउ ॥

Suragai deeaa moha(nn)eeaa isatareeaa hovani naanak sabho jaau ||

And even if the enticing heavenly beauties were my wives, O Nanak-all this shall pass away!

ਭੀ ਤੂਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੪॥

भी तूहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥४॥

Bhee toohai saalaaha(nn)aa aakha(nn) lahai na chaau ||4||

Even then, I would worship and adore You, and my longing to chant Your Praises would not decrease. ||4||

ਪਵੜੀ ॥

पवड़ी ॥

Pava(rr)ee ||

Pauree:

ਬਦਫੈਲੀ ਗੈਬਾਨਾ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਣਈ ॥

बदफैली गैबाना खसमु न जाणई ॥

Badaphailee gaibaanaa khasamu na jaa(nn)aee ||

The foolish demon, who does evil deeds, does not know his Lord and Master.

ਸੋ ਕਹੀਐ ਦੇਵਾਨਾ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣਈ ॥

सो कहीऐ देवाना आपु न पछाणई ॥

So kaheeai devaanaa aapu na pachhaa(nn)aee ||

Call him a mad-man, if he does not understand himself.

ਕਲਹਿ ਬੁਰੀ ਸੰਸਾਰਿ ਵਾਦੇ ਖਪੀਐ ॥

कलहि बुरी संसारि वादे खपीऐ ॥

Kalahi buree sanssaari vaade khapeeai ||

The strife of this world is evil; these struggles are consuming it.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਵੇਕਾਰਿ ਭਰਮੇ ਪਚੀਐ ॥

विणु नावै वेकारि भरमे पचीऐ ॥

Vi(nn)u naavai vekaari bharame pacheeai ||

Without the Lord's Name, life is worthless. Through doubt, the people are being destroyed.

ਰਾਹ ਦੋਵੈ ਇਕੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ਸਿਝਸੀ ॥

राह दोवै इकु जाणै सोई सिझसी ॥

Raah dovai iku jaa(nn)ai soee sijhasee ||

One who recognizes that all spiritual paths lead to the One shall be emancipated.

ਕੁਫਰ ਗੋਅ ਕੁਫਰਾਣੈ ਪਇਆ ਦਝਸੀ ॥

कुफर गोअ कुफराणै पइआ दझसी ॥

Kuphar goa kupharaa(nn)ai paiaa dajhasee ||

One who speaks lies shall fall into hell and burn.

ਸਭ ਦੁਨੀਆ ਸੁਬਹਾਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥

सभ दुनीआ सुबहानु सचि समाईऐ ॥

Sabh duneeaa subahaanu sachi samaaeeai ||

In all the world, the most blessed and sanctified are those who remain absorbed in Truth.

ਸਿਝੈ ਦਰਿ ਦੀਵਾਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥੯॥

सिझै दरि दीवानि आपु गवाईऐ ॥९॥

Sijhai dari deevaani aapu gavaaeeai ||9||

One who eliminates selfishness and conceit is redeemed in the Court of the Lord. ||9||

ਮਃ ੧ ਸਲੋਕੁ ॥

मः १ सलोकु ॥

M:h 1 saloku ||

First Mehl, Shalok:

ਸੋ ਜੀਵਿਆ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥

सो जीविआ जिसु मनि वसिआ सोइ ॥

So jeeviaa jisu mani vasiaa soi ||

They alone are truly alive, whose minds are filled with the Lord.

ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਜੀਵੈ ਕੋਇ ॥

नानक अवरु न जीवै कोइ ॥

Naanak avaru na jeevai koi ||

O Nanak, no one else is truly alive;

ਜੇ ਜੀਵੈ ਪਤਿ ਲਥੀ ਜਾਇ ॥

जे जीवै पति लथी जाइ ॥

Je jeevai pati lathee jaai ||

Those who merely live shall depart in dishonor;

ਸਭੁ ਹਰਾਮੁ ਜੇਤਾ ਕਿਛੁ ਖਾਇ ॥

सभु हरामु जेता किछु खाइ ॥

Sabhu haraamu jetaa kichhu khaai ||

Everything they eat is impure.

ਰਾਜਿ ਰੰਗੁ ਮਾਲਿ ਰੰਗੁ ॥

राजि रंगु मालि रंगु ॥

Raaji ranggu maali ranggu ||

Intoxicated with power and thrilled with wealth,

ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਨਚੈ ਨੰਗੁ ॥

रंगि रता नचै नंगु ॥

Ranggi rataa nachai nanggu ||

They delight in their pleasures, and dance about shamelessly.

ਨਾਨਕ ਠਗਿਆ ਮੁਠਾ ਜਾਇ ॥

नानक ठगिआ मुठा जाइ ॥

Naanak thagiaa muthaa jaai ||

O Nanak, they are deluded and defrauded.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਗਇਆ ਗਵਾਇ ॥੧॥

विणु नावै पति गइआ गवाइ ॥१॥

Vi(nn)u naavai pati gaiaa gavaai ||1||

Without the Lord's Name, they lose their honor and depart. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਕਿਆ ਖਾਧੈ ਕਿਆ ਪੈਧੈ ਹੋਇ ॥

किआ खाधै किआ पैधै होइ ॥

Kiaa khaadhai kiaa paidhai hoi ||

What good is food, and what good are clothes,

ਜਾ ਮਨਿ ਨਾਹੀ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

जा मनि नाही सचा सोइ ॥

Jaa mani naahee sachaa soi ||

If the True Lord does not abide within the mind?

ਕਿਆ ਮੇਵਾ ਕਿਆ ਘਿਉ ਗੁੜੁ ਮਿਠਾ ਕਿਆ ਮੈਦਾ ਕਿਆ ਮਾਸੁ ॥

किआ मेवा किआ घिउ गुड़ु मिठा किआ मैदा किआ मासु ॥

Kiaa mevaa kiaa ghiu gu(rr)u mithaa kiaa maidaa kiaa maasu ||

What good are fruits, what good is ghee, sweet jaggery, what good is flour, and what good is meat?

ਕਿਆ ਕਪੜੁ ਕਿਆ ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਕੀਜਹਿ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ॥

किआ कपड़ु किआ सेज सुखाली कीजहि भोग बिलास ॥

Kiaa kapa(rr)u kiaa sej sukhaalee keejahi bhog bilaas ||

What good are clothes, and what good is a soft bed, to enjoy pleasures and sensual delights?

ਕਿਆ ਲਸਕਰ ਕਿਆ ਨੇਬ ਖਵਾਸੀ ਆਵੈ ਮਹਲੀ ਵਾਸੁ ॥

किआ लसकर किआ नेब खवासी आवै महली वासु ॥

Kiaa lasakar kiaa neb khavaasee aavai mahalee vaasu ||

What good is an army, and what good are soldiers, servants and mansions to live in?

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਸਭੇ ਟੋਲ ਵਿਣਾਸੁ ॥੨॥

नानक सचे नाम विणु सभे टोल विणासु ॥२॥

Naanak sache naam vi(nn)u sabhe tol vi(nn)aasu ||2||

O Nanak, without the True Name, all this paraphernalia shall disappear. ||2||

ਪਵੜੀ ॥

पवड़ी ॥

Pava(rr)ee ||

Pauree:

ਜਾਤੀ ਦੈ ਕਿਆ ਹਥਿ ਸਚੁ ਪਰਖੀਐ ॥

जाती दै किआ हथि सचु परखीऐ ॥

Jaatee dai kiaa hathi sachu parakheeai ||

What good is social class and status? Truthfulness is measured within.

ਮਹੁਰਾ ਹੋਵੈ ਹਥਿ ਮਰੀਐ ਚਖੀਐ ॥

महुरा होवै हथि मरीऐ चखीऐ ॥

Mahuraa hovai hathi mareeai chakheeai ||

Pride in one's status is like poison-holding it in your hand and eating it, you shall die.

ਸਚੇ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਜਾਣੀਐ ॥

सचे की सिरकार जुगु जुगु जाणीऐ ॥

Sache kee sirakaar jugu jugu jaa(nn)eeai ||

The True Lord's Sovereign Rule is known throughout the ages.

ਹੁਕਮੁ ਮੰਨੇ ਸਿਰਦਾਰੁ ਦਰਿ ਦੀਬਾਣੀਐ ॥

हुकमु मंने सिरदारु दरि दीबाणीऐ ॥

Hukamu manne siradaaru dari deebaa(nn)eeai ||

One who respects the Hukam of the Lord's Command is honored and respected in the Court of the Lord.

ਫੁਰਮਾਨੀ ਹੈ ਕਾਰ ਖਸਮਿ ਪਠਾਇਆ ॥

फुरमानी है कार खसमि पठाइआ ॥

Phuramaanee hai kaar khasami pathaaiaa ||

By the Order of our Lord and Master, we have been brought into this world.

ਤਬਲਬਾਜ ਬੀਚਾਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥

तबलबाज बीचार सबदि सुणाइआ ॥

Tabalabaaj beechaar sabadi su(nn)aaiaa ||

The Drummer, the Guru, has announced the Lord's meditation, through the Word of the Shabad.

ਇਕਿ ਹੋਏ ਅਸਵਾਰ ਇਕਨਾ ਸਾਖਤੀ ॥

इकि होए असवार इकना साखती ॥

Iki hoe asavaar ikanaa saakhatee ||

Some have mounted their horses in response, and others are saddling up.

ਇਕਨੀ ਬਧੇ ਭਾਰ ਇਕਨਾ ਤਾਖਤੀ ॥੧੦॥

इकनी बधे भार इकना ताखती ॥१०॥

Ikanee badhe bhaar ikanaa taakhatee ||10||

Some have tied up their bridles, and others have already ridden off. ||10||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਜਾ ਪਕਾ ਤਾ ਕਟਿਆ ਰਹੀ ਸੁ ਪਲਰਿ ਵਾੜਿ ॥

जा पका ता कटिआ रही सु पलरि वाड़ि ॥

Jaa pakaa taa katiaa rahee su palari vaa(rr)i ||

When the crop is ripe, then it is cut down; only the stalks are left standing.

ਸਣੁ ਕੀਸਾਰਾ ਚਿਥਿਆ ਕਣੁ ਲਇਆ ਤਨੁ ਝਾੜਿ ॥

सणु कीसारा चिथिआ कणु लइआ तनु झाड़ि ॥

Sa(nn)u keesaaraa chithiaa ka(nn)u laiaa tanu jhaa(rr)i ||

The corn on the cob is put into the thresher, and the kernels are separated from the cobs.

ਦੁਇ ਪੁੜ ਚਕੀ ਜੋੜਿ ਕੈ ਪੀਸਣ ਆਇ ਬਹਿਠੁ ॥

दुइ पुड़ चकी जोड़ि कै पीसण आइ बहिठु ॥

Dui pu(rr) chakee jo(rr)i kai peesa(nn) aai bahithu ||

Placing the kernels between the two mill-stones, people sit and grind the corn.

ਜੋ ਦਰਿ ਰਹੇ ਸੁ ਉਬਰੇ ਨਾਨਕ ਅਜਬੁ ਡਿਠੁ ॥੧॥

जो दरि रहे सु उबरे नानक अजबु डिठु ॥१॥

Jo dari rahe su ubare naanak ajabu dithu ||1||

Those kernels which stick to the central axle are spared-Nanak has seen this wonderful vision! ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਵੇਖੁ ਜਿ ਮਿਠਾ ਕਟਿਆ ਕਟਿ ਕੁਟਿ ਬਧਾ ਪਾਇ ॥

वेखु जि मिठा कटिआ कटि कुटि बधा पाइ ॥

Vekhu ji mithaa katiaa kati kuti badhaa paai ||

Look, and see how the sugar-cane is cut down. After cutting away its branches, its feet are bound together into bundles,

ਖੁੰਢਾ ਅੰਦਰਿ ਰਖਿ ਕੈ ਦੇਨਿ ਸੁ ਮਲ ਸਜਾਇ ॥

खुंढा अंदरि रखि कै देनि सु मल सजाइ ॥

Khunddhaa anddari rakhi kai deni su mal sajaai ||

And then, it is placed between the wooden rollers and crushed.

ਰਸੁ ਕਸੁ ਟਟਰਿ ਪਾਈਐ ਤਪੈ ਤੈ ਵਿਲਲਾਇ ॥

रसु कसु टटरि पाईऐ तपै तै विललाइ ॥

Rasu kasu tatari paaeeai tapai tai vilalaai ||

What punishment is inflicted upon it! Its juice is extracted and placed in the cauldron; as it is heated, it groans and cries out.

ਭੀ ਸੋ ਫੋਗੁ ਸਮਾਲੀਐ ਦਿਚੈ ਅਗਿ ਜਾਲਾਇ ॥

भी सो फोगु समालीऐ दिचै अगि जालाइ ॥

Bhee so phogu samaaleeai dichai agi jaalaai ||

And then, the crushed cane is collected and burnt in the fire below.

ਨਾਨਕ ਮਿਠੈ ਪਤਰੀਐ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਆਇ ॥੨॥

नानक मिठै पतरीऐ वेखहु लोका आइ ॥२॥

Naanak mithai patareeai vekhahu lokaa aai ||2||

Nanak: come, people, and see how the sweet sugar-cane is treated! ||2||

ਪਵੜੀ ॥

पवड़ी ॥

Pava(rr)ee ||

Pauree:

ਇਕਨਾ ਮਰਣੁ ਨ ਚਿਤਿ ਆਸ ਘਣੇਰਿਆ ॥

इकना मरणु न चिति आस घणेरिआ ॥

Ikanaa mara(nn)u na chiti aas gha(nn)eriaa ||

Some do not think of death; they entertain great hopes.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਨਿਤ ਕਿਸੈ ਨ ਕੇਰਿਆ ॥

मरि मरि जमहि नित किसै न केरिआ ॥

Mari mari jammahi nit kisai na keriaa ||

They die, and are re-born, and die, over and over again. They are of no use at all!

ਆਪਨੜੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਕਹਨਿ ਚੰਗੇਰਿਆ ॥

आपनड़ै मनि चिति कहनि चंगेरिआ ॥

Aapana(rr)ai mani chiti kahani changgeriaa ||

In their conscious minds, they call themselves good.

ਜਮਰਾਜੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਮਨਮੁਖ ਹੇਰਿਆ ॥

जमराजै नित नित मनमुख हेरिआ ॥

Jamaraajai nit nit manamukh heriaa ||

The King of the Angels of Death hunts down those self-willed manmukhs, over and over again.

ਮਨਮੁਖ ਲੂਣ ਹਾਰਾਮ ਕਿਆ ਨ ਜਾਣਿਆ ॥

मनमुख लूण हाराम किआ न जाणिआ ॥

Manamukh loo(nn) haaraam kiaa na jaa(nn)iaa ||

The manmukhs are false to their own selves; they feel no gratitude for what they have been given.

ਬਧੇ ਕਰਨਿ ਸਲਾਮ ਖਸਮ ਨ ਭਾਣਿਆ ॥

बधे करनि सलाम खसम न भाणिआ ॥

Badhe karani salaam khasam na bhaa(nn)iaa ||

Those who merely perform rituals of worship are not pleasing to their Lord and Master.

ਸਚੁ ਮਿਲੈ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਸਾਹਿਬ ਭਾਵਸੀ ॥

सचु मिलै मुखि नामु साहिब भावसी ॥

Sachu milai mukhi naamu saahib bhaavasee ||

Those who attain the True Lord and chant His Name are pleasing to the Lord.

ਕਰਸਨਿ ਤਖਤਿ ਸਲਾਮੁ ਲਿਖਿਆ ਪਾਵਸੀ ॥੧੧॥

करसनि तखति सलामु लिखिआ पावसी ॥११॥

Karasani takhati salaamu likhiaa paavasee ||11||

They worship the Lord and bow at His Throne. They fulfill their pre-ordained destiny. ||11||

ਮਃ ੧ ਸਲੋਕੁ ॥

मः १ सलोकु ॥

M:h 1 saloku ||

First Mehl, Shalok:

ਮਛੀ ਤਾਰੂ ਕਿਆ ਕਰੇ ਪੰਖੀ ਕਿਆ ਆਕਾਸੁ ॥

मछी तारू किआ करे पंखी किआ आकासु ॥

Machhee taaroo kiaa kare pankkhee kiaa aakaasu ||

What can deep water do to a fish? What can the vast sky do to a bird?

ਪਥਰ ਪਾਲਾ ਕਿਆ ਕਰੇ ਖੁਸਰੇ ਕਿਆ ਘਰ ਵਾਸੁ ॥

पथर पाला किआ करे खुसरे किआ घर वासु ॥

Pathar paalaa kiaa kare khusare kiaa ghar vaasu ||

What can cold do to a stone? What is married life to a eunuch?

ਕੁਤੇ ਚੰਦਨੁ ਲਾਈਐ ਭੀ ਸੋ ਕੁਤੀ ਧਾਤੁ ॥

कुते चंदनु लाईऐ भी सो कुती धातु ॥

Kute chanddanu laaeeai bhee so kutee dhaatu ||

You may apply sandalwood oil to a dog, but he will still be a dog.

ਬੋਲਾ ਜੇ ਸਮਝਾਈਐ ਪੜੀਅਹਿ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਪਾਠ ॥

बोला जे समझाईऐ पड़ीअहि सिम्रिति पाठ ॥

Bolaa je samajhaaeeai pa(rr)eeahi simmmriti paath ||

You may try to teach a deaf person by reading the Simritees to him, but how will he learn?

ਅੰਧਾ ਚਾਨਣਿ ਰਖੀਐ ਦੀਵੇ ਬਲਹਿ ਪਚਾਸ ॥

अंधा चानणि रखीऐ दीवे बलहि पचास ॥

Anddhaa chaana(nn)i rakheeai deeve balahi pachaas ||

You may place a light before a blind man and burn fifty lamps, but how will he see?

ਚਉਣੇ ਸੁਇਨਾ ਪਾਈਐ ਚੁਣਿ ਚੁਣਿ ਖਾਵੈ ਘਾਸੁ ॥

चउणे सुइना पाईऐ चुणि चुणि खावै घासु ॥

Chau(nn)e suinaa paaeeai chu(nn)i chu(nn)i khaavai ghaasu ||

You may place gold before a herd of cattle, but they will pick out the grass to eat.

ਲੋਹਾ ਮਾਰਣਿ ਪਾਈਐ ਢਹੈ ਨ ਹੋਇ ਕਪਾਸ ॥

लोहा मारणि पाईऐ ढहै न होइ कपास ॥

Lohaa maara(nn)i paaeeai dhahai na hoi kapaas ||

You may add flux to iron and melt it, but it will not become soft like cotton.

ਨਾਨਕ ਮੂਰਖ ਏਹਿ ਗੁਣ ਬੋਲੇ ਸਦਾ ਵਿਣਾਸੁ ॥੧॥

नानक मूरख एहि गुण बोले सदा विणासु ॥१॥

Naanak moorakh ehi gu(nn) bole sadaa vi(nn)aasu ||1||

O Nanak, this is the nature of a fool-everything he speaks is useless and wasted. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਕੈਹਾ ਕੰਚਨੁ ਤੁਟੈ ਸਾਰੁ ॥

कैहा कंचनु तुटै सारु ॥

Kaihaa kancchanu tutai saaru ||

When pieces of bronze or gold or iron break,

ਅਗਨੀ ਗੰਢੁ ਪਾਏ ਲੋਹਾਰੁ ॥

अगनी गंढु पाए लोहारु ॥

Aganee ganddhu paae lohaaru ||

The metal-smith welds them together again in the fire, and the bond is established.

ਗੋਰੀ ਸੇਤੀ ਤੁਟੈ ਭਤਾਰੁ ॥

गोरी सेती तुटै भतारु ॥

Goree setee tutai bhataaru ||

If a husband leaves his wife,

ਪੁਤੀਂ ਗੰਢੁ ਪਵੈ ਸੰਸਾਰਿ ॥

पुतीं गंढु पवै संसारि ॥

Puteen ganddhu pavai sanssaari ||

Their children may bring them back together in the world, and the bond is established.

ਰਾਜਾ ਮੰਗੈ ਦਿਤੈ ਗੰਢੁ ਪਾਇ ॥

राजा मंगै दितै गंढु पाइ ॥

Raajaa manggai ditai ganddhu paai ||

When the king makes a demand, and it is met, the bond is established.

ਭੁਖਿਆ ਗੰਢੁ ਪਵੈ ਜਾ ਖਾਇ ॥

भुखिआ गंढु पवै जा खाइ ॥

Bhukhiaa ganddhu pavai jaa khaai ||

When the hungry man eats, he is satisfied, and the bond is established.

ਕਾਲਾ ਗੰਢੁ ਨਦੀਆ ਮੀਹ ਝੋਲ ॥

काला गंढु नदीआ मीह झोल ॥

Kaalaa ganddhu nadeeaa meeh jhol ||

In the famine, the rain fills the streams to overflowing, and the bond is established.

ਗੰਢੁ ਪਰੀਤੀ ਮਿਠੇ ਬੋਲ ॥

गंढु परीती मिठे बोल ॥

Ganddhu pareetee mithe bol ||

There is a bond between love and words of sweetness.

ਬੇਦਾ ਗੰਢੁ ਬੋਲੇ ਸਚੁ ਕੋਇ ॥

बेदा गंढु बोले सचु कोइ ॥

Bedaa ganddhu bole sachu koi ||

When one speaks the Truth, a bond is established with the Holy Scriptures.

ਮੁਇਆ ਗੰਢੁ ਨੇਕੀ ਸਤੁ ਹੋਇ ॥

मुइआ गंढु नेकी सतु होइ ॥

Muiaa ganddhu nekee satu hoi ||

Through goodness and truth, the dead establish a bond with the living.

ਏਤੁ ਗੰਢਿ ਵਰਤੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥

एतु गंढि वरतै संसारु ॥

Etu ganddhi varatai sanssaaru ||

Such are the bonds which prevail in the world.

ਮੂਰਖ ਗੰਢੁ ਪਵੈ ਮੁਹਿ ਮਾਰ ॥

मूरख गंढु पवै मुहि मार ॥

Moorakh ganddhu pavai muhi maar ||

The fool establishes his bonds only when he is slapped in the face.

ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥

नानकु आखै एहु बीचारु ॥

Naanaku aakhai ehu beechaaru ||

Nanak says this after deep reflection:

ਸਿਫਤੀ ਗੰਢੁ ਪਵੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

सिफती गंढु पवै दरबारि ॥२॥

Siphatee ganddhu pavai darabaari ||2||

Through the Lord's Praise, we establish a bond with His Court. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਸਾਜਿ ਕੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥

आपे कुदरति साजि कै आपे करे बीचारु ॥

Aape kudarati saaji kai aape kare beechaaru ||

He Himself created and adorned the Universe, and He Himself contemplates it.

ਇਕਿ ਖੋਟੇ ਇਕਿ ਖਰੇ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥

इकि खोटे इकि खरे आपे परखणहारु ॥

Iki khote iki khare aape parakha(nn)ahaaru ||

Some are counterfeit, and some are genuine. He Himself is the Appraiser.

ਖਰੇ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਹਿ ਖੋਟੇ ਸਟੀਅਹਿ ਬਾਹਰ ਵਾਰਿ ॥

खरे खजानै पाईअहि खोटे सटीअहि बाहर वारि ॥

Khare khajaanai paaeeahi khote sateeahi baahar vaari ||

The genuine are placed in His Treasury, while the counterfeit are thrown away.

ਖੋਟੇ ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਸੁਟੀਅਹਿ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥

खोटे सची दरगह सुटीअहि किसु आगै करहि पुकार ॥

Khote sachee daragah suteeahi kisu aagai karahi pukaar ||

The counterfeit are thrown out of the True Court-unto whom should they complain?

ਸਤਿਗੁਰ ਪਿਛੈ ਭਜਿ ਪਵਹਿ ਏਹਾ ਕਰਣੀ ਸਾਰੁ ॥

सतिगुर पिछै भजि पवहि एहा करणी सारु ॥

Satigur pichhai bhaji pavahi ehaa kara(nn)ee saaru ||

They should worship and follow the True Guru-this is the lifestyle of excellence.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਖੋਟਿਅਹੁ ਖਰੇ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥

सतिगुरु खोटिअहु खरे करे सबदि सवारणहारु ॥

Satiguru khotiahu khare kare sabadi savaara(nn)ahaaru ||

The True Guru converts the counterfeit into genuine; through the Word of the Shabad, He embellishes and exalts us.

ਸਚੀ ਦਰਗਹ ਮੰਨੀਅਨਿ ਗੁਰ ਕੈ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰਿ ॥

सची दरगह मंनीअनि गुर कै प्रेम पिआरि ॥

Sachee daragah manneeani gur kai prem piaari ||

Those who have enshrined love and affection for the Guru, are honored in the True Court.

ਗਣਤ ਤਿਨਾ ਦੀ ਕੋ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜੋ ਆਪਿ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧੨॥

गणत तिना दी को किआ करे जो आपि बखसे करतारि ॥१२॥

Ga(nn)at tinaa dee ko kiaa kare jo aapi bakhase karataari ||12||

Who can estimate the value of those who have been forgiven by the Creator Lord Himself? ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਹਮ ਜੇਰ ਜਿਮੀ ਦੁਨੀਆ ਪੀਰਾ ਮਸਾਇਕਾ ਰਾਇਆ ॥

हम जेर जिमी दुनीआ पीरा मसाइका राइआ ॥

Ham jer jimee duneeaa peeraa masaaikaa raaiaa ||

All the spiritual teachers, their disciples and the rulers of the world shall be buried under the ground.

ਮੇ ਰਵਦਿ ਬਾਦਿਸਾਹਾ ਅਫਜੂ ਖੁਦਾਇ ॥

मे रवदि बादिसाहा अफजू खुदाइ ॥

Me ravadi baadisaahaa aphajoo khudaai ||

The emperors shall also pass away; God alone is Eternal.

ਏਕ ਤੂਹੀ ਏਕ ਤੁਹੀ ॥੧॥

एक तूही एक तुही ॥१॥

Ek toohee ek tuhee ||1||

You alone, Lord, You alone. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨ ਦੇਵ ਦਾਨਵਾ ਨਰਾ ॥

न देव दानवा नरा ॥

Na dev daanavaa naraa ||

Neither the angels, nor the demons, nor human beings,

ਨ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕਾ ਧਰਾ ॥

न सिध साधिका धरा ॥

Na sidh saadhikaa dharaa ||

Nor the Siddhas, nor the seekers shall remain on the earth.

ਅਸਤਿ ਏਕ ਦਿਗਰਿ ਕੁਈ ॥

असति एक दिगरि कुई ॥

Asati ek digari kuee ||

Who else is there?

ਏਕ ਤੁਈ ਏਕ ਤੁਈ ॥੨॥

एक तुई एक तुई ॥२॥

Ek tuee ek tuee ||2||

You alone, Lord, You alone. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨ ਦਾਦੇ ਦਿਹੰਦ ਆਦਮੀ ॥

न दादे दिहंद आदमी ॥

Na daade dihandd aadamee ||

Neither the just, nor the generous, nor any humans at all,

ਨ ਸਪਤ ਜੇਰ ਜਿਮੀ ॥

न सपत जेर जिमी ॥

Na sapat jer jimee ||

Nor the seven realms beneath the earth, shall remain.

ਅਸਤਿ ਏਕ ਦਿਗਰਿ ਕੁਈ ॥

असति एक दिगरि कुई ॥

Asati ek digari kuee ||

The One Lord alone exists. Who else is there?

ਏਕ ਤੁਈ ਏਕ ਤੁਈ ॥੩॥

एक तुई एक तुई ॥३॥

Ek tuee ek tuee ||3||

You alone, Lord, You alone. ||3||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨ ਸੂਰ ਸਸਿ ਮੰਡਲੋ ॥

न सूर ससि मंडलो ॥

Na soor sasi manddalo ||

Neither the sun, nor the moon, nor the planets,

ਨ ਸਪਤ ਦੀਪ ਨਹ ਜਲੋ ॥

न सपत दीप नह जलो ॥

Na sapat deep nah jalo ||

Nor the seven continents, nor the oceans,

ਅੰਨ ਪਉਣ ਥਿਰੁ ਨ ਕੁਈ ॥

अंन पउण थिरु न कुई ॥

Ann pau(nn) thiru na kuee ||

Nor food, nor the wind-nothing is permanent.

ਏਕੁ ਤੁਈ ਏਕੁ ਤੁਈ ॥੪॥

एकु तुई एकु तुई ॥४॥

Eku tuee eku tuee ||4||

You alone, Lord, You alone. ||4||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨ ਰਿਜਕੁ ਦਸਤ ਆ ਕਸੇ ॥

न रिजकु दसत आ कसे ॥

Na rijaku dasat aaa kase ||

Our sustenance is not in the hands of any person.

ਹਮਾ ਰਾ ਏਕੁ ਆਸ ਵਸੇ ॥

हमा रा एकु आस वसे ॥

Hamaa raa eku aas vase ||

The hopes of all rest in the One Lord.

ਅਸਤਿ ਏਕੁ ਦਿਗਰ ਕੁਈ ॥

असति एकु दिगर कुई ॥

Asati eku digar kuee ||

The One Lord alone exists-who else is there?

ਏਕ ਤੁਈ ਏਕੁ ਤੁਈ ॥੫॥

एक तुई एकु तुई ॥५॥

Ek tuee eku tuee ||5||

You alone, Lord, You alone. ||5||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਪਰੰਦਏ ਨ ਗਿਰਾਹ ਜਰ ॥

परंदए न गिराह जर ॥

Paranddae na giraah jar ||

The birds have no money in their pockets.

ਦਰਖਤ ਆਬ ਆਸ ਕਰ ॥

दरखत आब आस कर ॥

Darakhat aab aas kar ||

They place their hopes on trees and water.

ਦਿਹੰਦ ਸੁਈ ॥

दिहंद सुई ॥

Dihandd suee ||

He alone is the Giver.

ਏਕ ਤੁਈ ਏਕ ਤੁਈ ॥੬॥

एक तुई एक तुई ॥६॥

Ek tuee ek tuee ||6||

You alone, Lord, You alone. ||6||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨਾਨਕ ਲਿਲਾਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋਇ ॥

नानक लिलारि लिखिआ सोइ ॥

Naanak lilaari likhiaa soi ||

O Nanak, that destiny which is pre-ordained and written on one's forehead

ਮੇਟਿ ਨ ਸਾਕੈ ਕੋਇ ॥

मेटि न साकै कोइ ॥

Meti na saakai koi ||

No one can erase it.

ਕਲਾ ਧਰੈ ਹਿਰੈ ਸੁਈ ॥

कला धरै हिरै सुई ॥

Kalaa dharai hirai suee ||

The Lord infuses strength, and He takes it away again.

ਏਕੁ ਤੁਈ ਏਕੁ ਤੁਈ ॥੭॥

एकु तुई एकु तुई ॥७॥

Eku tuee eku tuee ||7||

You alone, O Lord, You alone. ||7||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਚਾ ਤੇਰਾ ਹੁਕਮੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣਿਆ ॥

सचा तेरा हुकमु गुरमुखि जाणिआ ॥

Sachaa teraa hukamu guramukhi jaa(nn)iaa ||

True is the Hukam of Your Command. To the Gurmukh, it is known.

ਗੁਰਮਤੀ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ॥

गुरमती आपु गवाइ सचु पछाणिआ ॥

Guramatee aapu gavaai sachu pachhaa(nn)iaa ||

Through the Guru's Teachings, selfishness and conceit are eradicated, and the Truth is realized.

ਸਚੁ ਤੇਰਾ ਦਰਬਾਰੁ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਣਿਆ ॥

सचु तेरा दरबारु सबदु नीसाणिआ ॥

Sachu teraa darabaaru sabadu neesaa(nn)iaa ||

True is Your Court. It is proclaimed and revealed through the Word of the Shabad.

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣਿਆ ॥

सचा सबदु वीचारि सचि समाणिआ ॥

Sachaa sabadu veechaari sachi samaa(nn)iaa ||

Meditating deeply on the True Word of the Shabad, I have merged into the Truth.

ਮਨਮੁਖ ਸਦਾ ਕੂੜਿਆਰ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਿਆ ॥

मनमुख सदा कूड़िआर भरमि भुलाणिआ ॥

Manamukh sadaa koo(rr)iaar bharami bhulaa(nn)iaa ||

The self-willed manmukhs are always false; they are deluded by doubt.

ਵਿਸਟਾ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ਸਾਦੁ ਨ ਜਾਣਿਆ ॥

विसटा अंदरि वासु सादु न जाणिआ ॥

Visataa anddari vaasu saadu na jaa(nn)iaa ||

They dwell in manure, and they do not know the taste of the Name.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ਆਵਣ ਜਾਣਿਆ ॥

विणु नावै दुखु पाइ आवण जाणिआ ॥

Vi(nn)u naavai dukhu paai aava(nn) jaa(nn)iaa ||

Without the Name, they suffer the agonies of coming and going.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਖੁ ਆਪਿ ਜਿਨਿ ਖੋਟਾ ਖਰਾ ਪਛਾਣਿਆ ॥੧੩॥

नानक पारखु आपि जिनि खोटा खरा पछाणिआ ॥१३॥

Naanak paarakhu aapi jini khotaa kharaa pachhaa(nn)iaa ||13||

O Nanak, the Lord Himself is the Appraiser, who distinguishes the counterfeit from the genuine. ||13||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਸੀਹਾ ਬਾਜਾ ਚਰਗਾ ਕੁਹੀਆ ਏਨਾ ਖਵਾਲੇ ਘਾਹ ॥

सीहा बाजा चरगा कुहीआ एना खवाले घाह ॥

Seehaa baajaa charagaa kuheeaa enaa khavaale ghaah ||

Tigers, hawks, falcons and eagles-the Lord could make them eat grass.

ਘਾਹੁ ਖਾਨਿ ਤਿਨਾ ਮਾਸੁ ਖਵਾਲੇ ਏਹਿ ਚਲਾਏ ਰਾਹ ॥

घाहु खानि तिना मासु खवाले एहि चलाए राह ॥

Ghaahu khaani tinaa maasu khavaale ehi chalaae raah ||

And those animals which eat grass-He could make them eat meat. He could make them follow this way of life.

ਨਦੀਆ ਵਿਚਿ ਟਿਬੇ ਦੇਖਾਲੇ ਥਲੀ ਕਰੇ ਅਸਗਾਹ ॥

नदीआ विचि टिबे देखाले थली करे असगाह ॥

Nadeeaa vichi tibe dekhaale thalee kare asagaah ||

He could raise dry land from the rivers, and turn the deserts into bottomless oceans.

ਕੀੜਾ ਥਾਪਿ ਦੇਇ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਲਸਕਰ ਕਰੇ ਸੁਆਹ ॥

कीड़ा थापि देइ पातिसाही लसकर करे सुआह ॥

Kee(rr)aa thaapi dei paatisaahee lasakar kare suaah ||

He could appoint a worm as king, and reduce an army to ashes.

ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਜੀਵਹਿ ਲੈ ਸਾਹਾ ਜੀਵਾਲੇ ਤਾ ਕਿ ਅਸਾਹ ॥

जेते जीअ जीवहि लै साहा जीवाले ता कि असाह ॥

Jete jeea jeevahi lai saahaa jeevaale taa ki asaah ||

All beings and creatures live by breathing, but He could keep us alive, even without the breath.

ਨਾਨਕ ਜਿਉ ਜਿਉ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਤਿਉ ਦੇਇ ਗਿਰਾਹ ॥੧॥

नानक जिउ जिउ सचे भावै तिउ तिउ देइ गिराह ॥१॥

Naanak jiu jiu sache bhaavai tiu tiu dei giraah ||1||

O Nanak, as it pleases the True Lord, He gives us sustenance. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਇਕਿ ਮਾਸਹਾਰੀ ਇਕਿ ਤ੍ਰਿਣੁ ਖਾਹਿ ॥

इकि मासहारी इकि त्रिणु खाहि ॥

Iki maasahaaree iki tri(nn)u khaahi ||

Some eat meat, while others eat grass.

ਇਕਨਾ ਛਤੀਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਾਹਿ ॥

इकना छतीह अम्रित पाहि ॥

Ikanaa chhateeh ammmrit paahi ||

Some have all the thirty-six varieties of delicacies,

ਇਕਿ ਮਿਟੀਆ ਮਹਿ ਮਿਟੀਆ ਖਾਹਿ ॥

इकि मिटीआ महि मिटीआ खाहि ॥

Iki miteeaa mahi miteeaa khaahi ||

While others live in the dirt and eat mud.

ਇਕਿ ਪਉਣ ਸੁਮਾਰੀ ਪਉਣ ਸੁਮਾਰਿ ॥

इकि पउण सुमारी पउण सुमारि ॥

Iki pau(nn) sumaaree pau(nn) sumaari ||

Some control the breath, and regulate their breathing.

ਇਕਿ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਨਾਮ ਆਧਾਰਿ ॥

इकि निरंकारी नाम आधारि ॥

Iki nirankkaaree naam aadhaari ||

Some live by the Support of the Naam, the Name of the Formless Lord.

ਜੀਵੈ ਦਾਤਾ ਮਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

जीवै दाता मरै न कोइ ॥

Jeevai daataa marai na koi ||

The Great Giver lives; no one dies.

ਨਾਨਕ ਮੁਠੇ ਜਾਹਿ ਨਾਹੀ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥੨॥

नानक मुठे जाहि नाही मनि सोइ ॥२॥

Naanak muthe jaahi naahee mani soi ||2||

O Nanak, those who do not enshrine the Lord within their minds are deluded. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਰਮਿ ਕਮਾਈਐ ॥

पूरे गुर की कार करमि कमाईऐ ॥

Poore gur kee kaar karami kamaaeeai ||

By the karma of good actions, some come to serve the Perfect Guru.

ਗੁਰਮਤੀ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥

गुरमती आपु गवाइ नामु धिआईऐ ॥

Guramatee aapu gavaai naamu dhiaaeeai ||

Through the Guru's Teachings, some eliminate selfishness and conceit, and meditate on the Naam, the Name of the Lord.

ਦੂਜੀ ਕਾਰੈ ਲਗਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਈਐ ॥

दूजी कारै लगि जनमु गवाईऐ ॥

Doojee kaarai lagi janamu gavaaeeai ||

Undertaking any other task, they waste their lives in vain.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਵਿਸੁ ਪੈਝੈ ਖਾਈਐ ॥

विणु नावै सभ विसु पैझै खाईऐ ॥

Vi(nn)u naavai sabh visu paijhai khaaeeai ||

Without the Name, all that they wear and eat is poison.

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥

सचा सबदु सालाहि सचि समाईऐ ॥

Sachaa sabadu saalaahi sachi samaaeeai ||

Praising the True Word of the Shabad, they merge with the True Lord.

ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਨਾਹੀ ਸੁਖਿ ਨਿਵਾਸੁ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਈਐ ॥

विणु सतिगुरु सेवे नाही सुखि निवासु फिरि फिरि आईऐ ॥

Vi(nn)u satiguru seve naahee sukhi nivaasu phiri phiri aaeeai ||

Without serving the True Guru, they do not obtain the home of peace; they are consigned to reincarnation, over and over again.

ਦੁਨੀਆ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥

दुनीआ खोटी रासि कूड़ु कमाईऐ ॥

Duneeaa khotee raasi koo(rr)u kamaaeeai ||

Investing counterfeit capital, they earn only falsehood in the world.

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਖਰਾ ਸਾਲਾਹਿ ਪਤਿ ਸਿਉ ਜਾਈਐ ॥੧੪॥

नानक सचु खरा सालाहि पति सिउ जाईऐ ॥१४॥

Naanak sachu kharaa saalaahi pati siu jaaeeai ||14||

O Nanak, singing the Praises of the Pure, True Lord, they depart with honor. ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਵਾਵਹਿ ਗਾਵਹਿ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਜਲਿ ਨਾਵਹਿ ॥

तुधु भावै ता वावहि गावहि तुधु भावै जलि नावहि ॥

Tudhu bhaavai taa vaavahi gaavahi tudhu bhaavai jali naavahi ||

When it pleases You, we play music and sing; when it pleases You, we bathe in water.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਾ ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਾ ਸਿੰਙੀ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਹਿ ॥

जा तुधु भावहि ता करहि बिभूता सिंङी नादु वजावहि ॥

Jaa tudhu bhaavahi taa karahi bibhootaa sin(ng)(ng)ee naadu vajaavahi ||

When it pleases You, we smear our bodies with ashes, and blow the horn and the conch shell.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਮੁਲਾ ਸੇਖ ਕਹਾਵਹਿ ॥

जा तुधु भावै ता पड़हि कतेबा मुला सेख कहावहि ॥

Jaa tudhu bhaavai taa pa(rr)ahi katebaa mulaa sekh kahaavahi ||

When it pleases You, we read the Islamic Scriptures, and are acclaimed as Mullahs and Shaykhs.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਰਸ ਕਸ ਬਹੁਤੁ ਕਮਾਵਹਿ ॥

जा तुधु भावै ता होवहि राजे रस कस बहुतु कमावहि ॥

Jaa tudhu bhaavai taa hovahi raaje ras kas bahutu kamaavahi ||

When it pleases You, we become kings, and enjoy all sorts of tastes and pleasures.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤੇਗ ਵਗਾਵਹਿ ਸਿਰ ਮੁੰਡੀ ਕਟਿ ਜਾਵਹਿ ॥

जा तुधु भावै तेग वगावहि सिर मुंडी कटि जावहि ॥

Jaa tudhu bhaavai teg vagaavahi sir munddee kati jaavahi ||

When it pleases You, we wield the sword, and cut off the heads of our enemies.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਜਾਹਿ ਦਿਸੰਤਰਿ ਸੁਣਿ ਗਲਾ ਘਰਿ ਆਵਹਿ ॥

जा तुधु भावै जाहि दिसंतरि सुणि गला घरि आवहि ॥

Jaa tudhu bhaavai jaahi disanttari su(nn)i galaa ghari aavahi ||

When it pleases You, we go out to foreign lands; hearing news of home, we come back again.

ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਨਾਇ ਰਚਾਵਹਿ ਤੁਧੁ ਭਾਣੇ ਤੂੰ ਭਾਵਹਿ ॥

जा तुधु भावै नाइ रचावहि तुधु भाणे तूं भावहि ॥

Jaa tudhu bhaavai naai rachaavahi tudhu bhaa(nn)e toonn bhaavahi ||

When it pleases You, we are attuned to the Name, and when it pleases You, we become pleasing to You.

ਨਾਨਕੁ ਏਕ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹੋਰਿ ਸਗਲੇ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ॥੧॥

नानकु एक कहै बेनंती होरि सगले कूड़ु कमावहि ॥१॥

Naanaku ek kahai benanttee hori sagale koo(rr)u kamaavahi ||1||

Nanak utters this one prayer; everything else is just the practice of falsehood. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਜਾ ਤੂੰ ਵਡਾ ਸਭਿ ਵਡਿਆਂਈਆ ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਹੋਈ ॥

जा तूं वडा सभि वडिआंईआ चंगै चंगा होई ॥

Jaa toonn vadaa sabhi vadiaaneeaa changgai changgaa hoee ||

You are so Great-all Greatness flows from You. You are So Good-Goodness radiates from You.

ਜਾ ਤੂੰ ਸਚਾ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਸਚਾ ਕੂੜਾ ਕੋਇ ਨ ਕੋਈ ॥

जा तूं सचा ता सभु को सचा कूड़ा कोइ न कोई ॥

Jaa toonn sachaa taa sabhu ko sachaa koo(rr)aa koi na koee ||

You are True-all that flows from You is True. Nothing at all is false.

ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣੁ ਚਲਣੁ ਜੀਵਣੁ ਮਰਣਾ ਧਾਤੁ ॥

आखणु वेखणु बोलणु चलणु जीवणु मरणा धातु ॥

Aakha(nn)u vekha(nn)u bola(nn)u chala(nn)u jeeva(nn)u mara(nn)aa dhaatu ||

Talking, seeing, speaking, walking, living and dying-all these are transitory.

ਹੁਕਮੁ ਸਾਜਿ ਹੁਕਮੈ ਵਿਚਿ ਰਖੈ ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਆਪਿ ॥੨॥

हुकमु साजि हुकमै विचि रखै नानक सचा आपि ॥२॥

Hukamu saaji hukamai vichi rakhai naanak sachaa aapi ||2||

By the Hukam of His Command, He creates, and in His Command, He keeps us. O Nanak, He Himself is True. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਨਿਸੰਗੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਈਐ ॥

सतिगुरु सेवि निसंगु भरमु चुकाईऐ ॥

Satiguru sevi nisanggu bharamu chukaaeeai ||

Serve the True Guru fearlessly, and your doubt shall be dispelled.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖੈ ਕਾਰ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਈਐ ॥

सतिगुरु आखै कार सु कार कमाईऐ ॥

Satiguru aakhai kaar su kaar kamaaeeai ||

Do that work which the True Guru asks you to do.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥

सतिगुरु होइ दइआलु त नामु धिआईऐ ॥

Satiguru hoi daiaalu ta naamu dhiaaeeai ||

When the True Guru becomes merciful, we meditate on the Naam.

ਲਾਹਾ ਭਗਤਿ ਸੁ ਸਾਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ॥

लाहा भगति सु सारु गुरमुखि पाईऐ ॥

Laahaa bhagati su saaru guramukhi paaeeai ||

The profit of devotional worship is excellent. It is obtained by the Gurmukh.

ਮਨਮੁਖਿ ਕੂੜੁ ਗੁਬਾਰੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥

मनमुखि कूड़ु गुबारु कूड़ु कमाईऐ ॥

Manamukhi koo(rr)u gubaaru koo(rr)u kamaaeeai ||

The self-willed manmukhs are trapped in the darkness of falsehood; they practice nothing but falsehood.

ਸਚੇ ਦੈ ਦਰਿ ਜਾਇ ਸਚੁ ਚਵਾਂਈਐ ॥

सचे दै दरि जाइ सचु चवांईऐ ॥

Sache dai dari jaai sachu chavaaneeai ||

Go to the Gate of Truth, and speak the Truth.

ਸਚੈ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲਿ ਸਚਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥

सचै अंदरि महलि सचि बुलाईऐ ॥

Sachai anddari mahali sachi bulaaeeai ||

The True Lord calls the true ones to the Mansion of His Presence.

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਦਾ ਸਚਿਆਰੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੧੫॥

नानक सचु सदा सचिआरु सचि समाईऐ ॥१५॥

Naanak sachu sadaa sachiaaru sachi samaaeeai ||15||

O Nanak, the true ones are forever true; they are absorbed in the True Lord. ||15||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਕਲਿ ਕਾਤੀ ਰਾਜੇ ਕਾਸਾਈ ਧਰਮੁ ਪੰਖ ਕਰਿ ਉਡਰਿਆ ॥

कलि काती राजे कासाई धरमु पंख करि उडरिआ ॥

Kali kaatee raaje kaasaaee dharamu pankkh kari udariaa ||

The Dark Age of Kali Yuga is the knife, and the kings are butchers; righteousness has sprouted wings and flown away.

ਕੂੜੁ ਅਮਾਵਸ ਸਚੁ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਦੀਸੈ ਨਾਹੀ ਕਹ ਚੜਿਆ ॥

कूड़ु अमावस सचु चंद्रमा दीसै नाही कह चड़िआ ॥

Koo(rr)u amaavas sachu chanddrmaa deesai naahee kah cha(rr)iaa ||

In this dark night of falsehood, the moon of Truth is not visible anywhere.

ਹਉ ਭਾਲਿ ਵਿਕੁੰਨੀ ਹੋਈ ॥

हउ भालि विकुंनी होई ॥

Hau bhaali vikunnee hoee ||

I have searched in vain, and I am so confused;

ਆਧੇਰੈ ਰਾਹੁ ਨ ਕੋਈ ॥

आधेरै राहु न कोई ॥

Aadherai raahu na koee ||

In this darkness, I cannot find the path.

ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਦੁਖੁ ਰੋਈ ॥

विचि हउमै करि दुखु रोई ॥

Vichi haumai kari dukhu roee ||

In egotism, they cry out in pain.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਿਨਿ ਬਿਧਿ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥੧॥

कहु नानक किनि बिधि गति होई ॥१॥

Kahu naanak kini bidhi gati hoee ||1||

Says Nanak, how will they be saved? ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਕਲਿ ਕੀਰਤਿ ਪਰਗਟੁ ਚਾਨਣੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥

कलि कीरति परगटु चानणु संसारि ॥

Kali keerati paragatu chaana(nn)u sanssaari ||

In this Dark Age of Kali Yuga, the Kirtan of the Lord's Praise has appeared as a Light in the world.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਉਤਰੈ ਪਾਰਿ ॥

गुरमुखि कोई उतरै पारि ॥

Guramukhi koee utarai paari ||

How rare are those few Gurmukhs who swim across to the other side!

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਦੇਵੈ ॥

जिस नो नदरि करे तिसु देवै ॥

Jis no nadari kare tisu devai ||

The Lord bestows His Glance of Grace;

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਤਨੁ ਸੋ ਲੇਵੈ ॥੨॥

नानक गुरमुखि रतनु सो लेवै ॥२॥

Naanak guramukhi ratanu so levai ||2||

O Nanak, the Gurmukh receives the jewel. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਭਗਤਾ ਤੈ ਸੈਸਾਰੀਆ ਜੋੜੁ ਕਦੇ ਨ ਆਇਆ ॥

भगता तै सैसारीआ जोड़ु कदे न आइआ ॥

Bhagataa tai saisaareeaa jo(rr)u kade na aaiaa ||

Between the Lord's devotees and the people of the world, there can never be any true alliance.

ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਹੈ ਨ ਭੁਲੈ ਕਿਸੈ ਦਾ ਭੁਲਾਇਆ ॥

करता आपि अभुलु है न भुलै किसै दा भुलाइआ ॥

Karataa aapi abhulu hai na bhulai kisai daa bhulaaiaa ||

The Creator Himself is infallible. He cannot be fooled; no one can fool Him.

ਭਗਤ ਆਪੇ ਮੇਲਿਅਨੁ ਜਿਨੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥

भगत आपे मेलिअनु जिनी सचो सचु कमाइआ ॥

Bhagat aape melianu jinee sacho sachu kamaaiaa ||

He blends His devotees with Himself; they practice Truth, and only Truth.

ਸੈਸਾਰੀ ਆਪਿ ਖੁਆਇਅਨੁ ਜਿਨੀ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਇਆ ॥

सैसारी आपि खुआइअनु जिनी कूड़ु बोलि बोलि बिखु खाइआ ॥

Saisaaree aapi khuaaianu jinee koo(rr)u boli boli bikhu khaaiaa ||

The Lord Himself leads the people of the world astray; they tell lies, and by telling lies, they eat poison.

ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਮੁ ਕਰੋਧੁ ਵਿਸੁ ਵਧਾਇਆ ॥

चलण सार न जाणनी कामु करोधु विसु वधाइआ ॥

Chala(nn) saar na jaa(nn)anee kaamu karodhu visu vadhaaiaa ||

They do not recognize the ultimate reality, that we all must go; they continue to cultivate the poisons of sexual desire and anger.

ਭਗਤ ਕਰਨਿ ਹਰਿ ਚਾਕਰੀ ਜਿਨੀ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

भगत करनि हरि चाकरी जिनी अनदिनु नामु धिआइआ ॥

Bhagat karani hari chaakaree jinee anadinu naamu dhiaaiaa ||

The devotees serve the Lord; night and day, they meditate on the Naam.

ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਹੋਇ ਕੈ ਜਿਨੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥

दासनि दास होइ कै जिनी विचहु आपु गवाइआ ॥

Daasani daas hoi kai jinee vichahu aapu gavaaiaa ||

Becoming the slaves of the Lord's slaves, they eradicate selfishness and conceit from within.

ਓਨਾ ਖਸਮੈ ਕੈ ਦਰਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥੧੬॥

ओना खसमै कै दरि मुख उजले सचै सबदि सुहाइआ ॥१६॥

Onaa khasamai kai dari mukh ujale sachai sabadi suhaaiaa ||16||

In the Court of their Lord and Master, their faces are radiant; they are embellished and exalted with the True Word of the Shabad. ||16||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਸਬਾਹੀ ਸਾਲਾਹ ਜਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਇਕ ਮਨਿ ॥

सबाही सालाह जिनी धिआइआ इक मनि ॥

Sabaahee saalaah jinee dhiaaiaa ik mani ||

Those who praise the Lord in the early hours of the morning and meditate on Him single-mindedly,

ਸੇਈ ਪੂਰੇ ਸਾਹ ਵਖਤੈ ਉਪਰਿ ਲੜਿ ਮੁਏ ॥

सेई पूरे साह वखतै उपरि लड़ि मुए ॥

Seee poore saah vakhatai upari la(rr)i mue ||

Are the perfect kings; at the right time, they die fighting.

ਦੂਜੈ ਬਹੁਤੇ ਰਾਹ ਮਨ ਕੀਆ ਮਤੀ ਖਿੰਡੀਆ ॥

दूजै बहुते राह मन कीआ मती खिंडीआ ॥

Doojai bahute raah man keeaa matee khinddeeaa ||

In the second watch, the focus of the mind is scattered in all sorts of ways.

ਬਹੁਤੁ ਪਏ ਅਸਗਾਹ ਗੋਤੇ ਖਾਹਿ ਨ ਨਿਕਲਹਿ ॥

बहुतु पए असगाह गोते खाहि न निकलहि ॥

Bahutu pae asagaah gote khaahi na nikalahi ||

So many fall into the bottomless pit; they are dragged under, and they cannot get out again.

ਤੀਜੈ ਮੁਹੀ ਗਿਰਾਹ ਭੁਖ ਤਿਖਾ ਦੁਇ ਭਉਕੀਆ ॥

तीजै मुही गिराह भुख तिखा दुइ भउकीआ ॥

Teejai muhee giraah bhukh tikhaa dui bhaukeeaa ||

In the third watch, both hunger and thirst bark for attention, and food is put into the mouth.

ਖਾਧਾ ਹੋਇ ਸੁਆਹ ਭੀ ਖਾਣੇ ਸਿਉ ਦੋਸਤੀ ॥

खाधा होइ सुआह भी खाणे सिउ दोसती ॥

Khaadhaa hoi suaah bhee khaa(nn)e siu dosatee ||

That which is eaten becomes dust, but they are still attached to eating.

ਚਉਥੈ ਆਈ ਊਂਘ ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਪਵਾਰਿ ਗਇਆ ॥

चउथै आई ऊंघ अखी मीटि पवारि गइआ ॥

Chauthai aaee ungh akhee meeti pavaari gaiaa ||

In the fourth watch, they become drowsy. They close their eyes and begin to dream.

ਭੀ ਉਠਿ ਰਚਿਓਨੁ ਵਾਦੁ ਸੈ ਵਰ੍ਹ੍ਹਿਆ ਕੀ ਪਿੜ ਬਧੀ ॥

भी उठि रचिओनु वादु सै वर्हिआ की पिड़ बधी ॥

Bhee uthi rachionu vaadu sai varhiaa kee pi(rr) badhee ||

Rising up again, they engage in conflicts; they set the stage as if they will live for 100 years.

ਸਭੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤ ਸਭਿ ਜੇ ਅਠੀ ਭਉ ਹੋਇ ॥

सभे वेला वखत सभि जे अठी भउ होइ ॥

Sabhe velaa vakhat sabhi je athee bhau hoi ||

If at all times, at each and every moment, they live in the fear of God

ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚਾ ਨਾਵਣੁ ਹੋਇ ॥੧॥

नानक साहिबु मनि वसै सचा नावणु होइ ॥१॥

Naanak saahibu mani vasai sachaa naava(nn)u hoi ||1||

-O Nanak, the Lord dwells within their minds, and their cleansing bath is true. ||1||

ਮਃ ੨ ॥

मः २ ॥

M:h 2 ||

Second Mehl:

ਸੇਈ ਪੂਰੇ ਸਾਹ ਜਿਨੀ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥

सेई पूरे साह जिनी पूरा पाइआ ॥

Seee poore saah jinee pooraa paaiaa ||

They are the perfect kings, who have found the Perfect Lord.

ਅਠੀ ਵੇਪਰਵਾਹ ਰਹਨਿ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ॥

अठी वेपरवाह रहनि इकतै रंगि ॥

Athee veparavaah rahani ikatai ranggi ||

Twenty-four hours a day, they remain unconcerned, imbued with the Love of the One Lord.

ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਥਾਹ ਵਿਰਲੇ ਪਾਈਅਹਿ ॥

दरसनि रूपि अथाह विरले पाईअहि ॥

Darasani roopi athaah virale paaeeahi ||

Only a few obtain the Darshan, the Blessed Vision of the Unimaginably Beauteous Lord.

ਕਰਮਿ ਪੂਰੈ ਪੂਰਾ ਗੁਰੂ ਪੂਰਾ ਜਾ ਕਾ ਬੋਲੁ ॥

करमि पूरै पूरा गुरू पूरा जा का बोलु ॥

Karami poorai pooraa guroo pooraa jaa kaa bolu ||

Through the perfect karma of good deeds, one meets the Perfect Guru, whose speech is perfect.

ਨਾਨਕ ਪੂਰਾ ਜੇ ਕਰੇ ਘਟੈ ਨਾਹੀ ਤੋਲੁ ॥੨॥

नानक पूरा जे करे घटै नाही तोलु ॥२॥

Naanak pooraa je kare ghatai naahee tolu ||2||

O Nanak, when the Guru makes one perfect, one's weight does not decrease. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਜਾ ਤੂੰ ਤਾ ਕਿਆ ਹੋਰਿ ਮੈ ਸਚੁ ਸੁਣਾਈਐ ॥

जा तूं ता किआ होरि मै सचु सुणाईऐ ॥

Jaa toonn taa kiaa hori mai sachu su(nn)aaeeai ||

When You are with me, what more could I want? I speak only the Truth.

ਮੁਠੀ ਧੰਧੈ ਚੋਰਿ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ॥

मुठी धंधै चोरि महलु न पाईऐ ॥

Muthee dhanddhai chori mahalu na paaeeai ||

Plundered by the thieves of worldly affairs, she does not obtain the Mansion of His Presence.

ਏਨੈ ਚਿਤਿ ਕਠੋਰਿ ਸੇਵ ਗਵਾਈਐ ॥

एनै चिति कठोरि सेव गवाईऐ ॥

Enai chiti kathori sev gavaaeeai ||

Being so stone-hearted, she has lost her chance to serve the Lord.

ਜਿਤੁ ਘਟਿ ਸਚੁ ਨ ਪਾਇ ਸੁ ਭੰਨਿ ਘੜਾਈਐ ॥

जितु घटि सचु न पाइ सु भंनि घड़ाईऐ ॥

Jitu ghati sachu na paai su bhanni gha(rr)aaeeai ||

That heart, in which the True Lord is not found, should be torn down and re-built.

ਕਿਉ ਕਰਿ ਪੂਰੈ ਵਟਿ ਤੋਲਿ ਤੁਲਾਈਐ ॥

किउ करि पूरै वटि तोलि तुलाईऐ ॥

Kiu kari poorai vati toli tulaaeeai ||

How can she be weighed accurately, upon the scale of perfection?

ਕੋਇ ਨ ਆਖੈ ਘਟਿ ਹਉਮੈ ਜਾਈਐ ॥

कोइ न आखै घटि हउमै जाईऐ ॥

Koi na aakhai ghati haumai jaaeeai ||

No one will say that her weight has been shorted, if she rids herself of egotism.

ਲਈਅਨਿ ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਦਰਿ ਬੀਨਾਈਐ ॥

लईअनि खरे परखि दरि बीनाईऐ ॥

Laeeani khare parakhi dari beenaaeeai ||

The genuine are assayed, and accepted in the Court of the All-knowing Lord.

ਸਉਦਾ ਇਕਤੁ ਹਟਿ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਪਾਈਐ ॥੧੭॥

सउदा इकतु हटि पूरै गुरि पाईऐ ॥१७॥

Saudaa ikatu hati poorai guri paaeeai ||17||

The genuine merchandise is found only in one shop-it is obtained from the Perfect Guru. ||17||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥

सलोक मः २ ॥

Salok M: 2 ||

Shalok, Second Mehl:

ਅਠੀ ਪਹਰੀ ਅਠ ਖੰਡ ਨਾਵਾ ਖੰਡੁ ਸਰੀਰੁ ॥

अठी पहरी अठ खंड नावा खंडु सरीरु ॥

Athee paharee ath khandd naavaa khanddu sareeru ||

Twenty-four hours a day, destroy the eight things, and in the ninth place, conquer the body.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਏਕੁ ਭਾਲਹਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥

तिसु विचि नउ निधि नामु एकु भालहि गुणी गहीरु ॥

Tisu vichi nau nidhi naamu eku bhaalahi gu(nn)ee gaheeru ||

Within the body are the nine treasures of the Name of the Lord-seek the depths of these virtues.

ਕਰਮਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ॥

करमवंती सालाहिआ नानक करि गुरु पीरु ॥

Karamavanttee saalaahiaa naanak kari guru peeru ||

Those blessed with the karma of good actions praise the Lord. O Nanak, they make the Guru their spiritual teacher.

ਚਉਥੈ ਪਹਰਿ ਸਬਾਹ ਕੈ ਸੁਰਤਿਆ ਉਪਜੈ ਚਾਉ ॥

चउथै पहरि सबाह कै सुरतिआ उपजै चाउ ॥

Chauthai pahari sabaah kai suratiaa upajai chaau ||

In the fourth watch of the early morning hours, a longing arises in their higher consciousness.

ਤਿਨਾ ਦਰੀਆਵਾ ਸਿਉ ਦੋਸਤੀ ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥

तिना दरीआवा सिउ दोसती मनि मुखि सचा नाउ ॥

Tinaa dareeaavaa siu dosatee mani mukhi sachaa naau ||

They are attuned to the river of life; the True Name is in their minds and on their lips.

ਓਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੰਡੀਐ ਕਰਮੀ ਹੋਇ ਪਸਾਉ ॥

ओथै अम्रितु वंडीऐ करमी होइ पसाउ ॥

Othai ammmritu vanddeeai karamee hoi pasaau ||

The Ambrosial Nectar is distributed, and those with good karma receive this gift.

ਕੰਚਨ ਕਾਇਆ ਕਸੀਐ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਉ ॥

कंचन काइआ कसीऐ वंनी चड़ै चड़ाउ ॥

Kancchan kaaiaa kaseeai vannee cha(rr)ai cha(rr)aau ||

Their bodies become golden, and take on the color of spirituality.

ਜੇ ਹੋਵੈ ਨਦਰਿ ਸਰਾਫ ਕੀ ਬਹੁੜਿ ਨ ਪਾਈ ਤਾਉ ॥

जे होवै नदरि सराफ की बहुड़ि न पाई ताउ ॥

Je hovai nadari saraaph kee bahu(rr)i na paaee taau ||

If the Jeweler casts His Glance of Grace, they are not placed in the fire again.

ਸਤੀ ਪਹਰੀ ਸਤੁ ਭਲਾ ਬਹੀਐ ਪੜਿਆ ਪਾਸਿ ॥

सती पहरी सतु भला बहीऐ पड़िआ पासि ॥

Satee paharee satu bhalaa baheeai pa(rr)iaa paasi ||

Throughout the other seven watches of the day, it is good to speak the Truth, and sit with the spiritually wise.

ਓਥੈ ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਬੀਚਾਰੀਐ ਕੂੜੈ ਘਟੈ ਰਾਸਿ ॥

ओथै पापु पुंनु बीचारीऐ कूड़ै घटै रासि ॥

Othai paapu punnu beechaareeai koo(rr)ai ghatai raasi ||

There, vice and virtue are distinguished, and the capital of falsehood is decreased.

ਓਥੈ ਖੋਟੇ ਸਟੀਅਹਿ ਖਰੇ ਕੀਚਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥

ओथै खोटे सटीअहि खरे कीचहि साबासि ॥

Othai khote sateeahi khare keechahi saabaasi ||

There, the counterfeit are cast aside, and the genuine are cheered.

ਬੋਲਣੁ ਫਾਦਲੁ ਨਾਨਕਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਖਸਮੈ ਪਾਸਿ ॥੧॥

बोलणु फादलु नानका दुखु सुखु खसमै पासि ॥१॥

Bola(nn)u phaadalu naanakaa dukhu sukhu khasamai paasi ||1||

Speech is vain and useless. O Nanak, pain and pleasure are in the power of our Lord and Master. ||1||

ਮਃ ੨ ॥

मः २ ॥

M:h 2 ||

Second Mehl: