ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਰਵੀਜੈ ॥

वाहु वाहु सहजे गुण रवीजै ॥

Vaahu vaahu sahaje gu(nn) raveejai ||

Waaho! Waaho! Hail! Hail! Chant His Glorious Praises.

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਦੁਲਭੁ ਹੈ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

राम नामु इसु जुग महि दुलभु है गुरमति हरि रसु पीजै ॥१॥ रहाउ ॥

Raam naamu isu jug mahi dulabhu hai guramati hari rasu peejai ||1|| rahaau ||

The Lord's Name is so difficult to obtain in this age; under Guru's Instruction, drink in the subtle essence of the Lord. ||1|| Pause ||

ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥

सबदु चीनि मनु निरमलु होवै ता हरि के गुण गावै ॥

Sabadu cheeni manu niramalu hovai taa hari ke gu(nn) gaavai ||

Remembering the Word of the Shabad, the mind becomes immaculately pure, and then, one sings the Glorious Praises of the Lord.

ਗੁਰਮਤੀ ਆਪੈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵੈ ॥੨॥

गुरमती आपै आपु पछाणै ता निज घरि वासा पावै ॥२॥

Guramatee aapai aapu pachhaa(nn)ai taa nij ghari vaasaa paavai ||2||

Under Guru's Instruction, one comes to understand his own self, and then, he comes to dwell in the home of his inner self. ||2||

ਏ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥

ए मन मेरे सदा रंगि राते सदा हरि के गुण गाउ ॥

E man mere sadaa ranggi raate sadaa hari ke gu(nn) gaau ||

O my mind, be imbued forever with the Lord's Love, and sing forever the Glorious Praises of the Lord.

ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਉ ॥੩॥

हरि निरमलु सदा सुखदाता मनि चिंदिआ फलु पाउ ॥३॥

Hari niramalu sadaa sukhadaataa mani chinddiaa phalu paau ||3||

The Immaculate Lord is forever the Giver of peace; from Him, one receives the fruits of his heart's desires. ||3||

ਹਮ ਨੀਚ ਸੇ ਊਤਮ ਭਏ ਹਰਿ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥

हम नीच से ऊतम भए हरि की सरणाई ॥

Ham neech se utam bhae hari kee sara(nn)aaee ||

I am lowly, but I have been exalted, entering the Sanctuary of the Lord.

ਪਾਥਰੁ ਡੁਬਦਾ ਕਾਢਿ ਲੀਆ ਸਾਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥

पाथरु डुबदा काढि लीआ साची वडिआई ॥४॥

Paatharu dubadaa kaadhi leeaa saachee vadiaaee ||4||

He has lifted up the sinking stone; True is His glorious greatness. ||4||

ਬਿਖੁ ਸੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਏ ਗੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥

बिखु से अम्रित भए गुरमति बुधि पाई ॥

Bikhu se ammmrit bhae guramati budhi paaee ||

From poison, I have been transformed into Ambrosial Nectar; under Guru's Instruction, I have obtained wisdom.

ਅਕਹੁ ਪਰਮਲ ਭਏ ਅੰਤਰਿ ਵਾਸਨਾ ਵਸਾਈ ॥੫॥

अकहु परमल भए अंतरि वासना वसाई ॥५॥

Akahu paramal bhae anttari vaasanaa vasaaee ||5||

From bitter herbs, I have been transformed into sandalwood; this fragrance permeates me deep within. ||5||

ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਹੈ ਜਗ ਮਹਿ ਖਟਿਆ ਆਇ ॥

माणस जनमु दुल्मभु है जग महि खटिआ आइ ॥

Maa(nn)as janamu dulambbhu hai jag mahi khatiaa aai ||

This human birth is so precious; one must earn the right to come into the world.

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੬॥

पूरै भागि सतिगुरु मिलै हरि नामु धिआइ ॥६॥

Poorai bhaagi satiguru milai hari naamu dhiaai ||6||

By perfect destiny, I met the True Guru, and I meditate on the Lord's Name. ||6||

ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਬਿਖੁ ਲਗੇ ਅਹਿਲਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

मनमुख भूले बिखु लगे अहिला जनमु गवाइआ ॥

Manamukh bhoole bikhu lage ahilaa janamu gavaaiaa ||

The self-willed manmukhs are deluded; attached to corruption, they waste away their lives in vain.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥੭॥

हरि का नामु सदा सुख सागरु साचा सबदु न भाइआ ॥७॥

Hari kaa naamu sadaa sukh saagaru saachaa sabadu na bhaaiaa ||7||

The Name of the Lord is forever an ocean of peace, but the manmukhs do not love the Word of the Shabad. ||7||

ਮੁਖਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਕਰੈ ਵਿਰਲੈ ਹਿਰਦੈ ਵਸਾਇਆ ॥

मुखहु हरि हरि सभु को करै विरलै हिरदै वसाइआ ॥

Mukhahu hari hari sabhu ko karai viralai hiradai vasaaiaa ||

Everyone can chant the Name of the Lord, Har, Har with their mouths, but only a few enshrine it within their hearts.

ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਤਿਨੑ ਪਾਇਆ ॥੮॥੨॥

नानक जिन कै हिरदै वसिआ मोख मुकति तिन्ह पाइआ ॥८॥२॥

Naanak jin kai hiradai vasiaa mokh mukati tinh paaiaa ||8||2||

O Nanak, those who enshrine the Lord within their hearts, attain liberation and emancipation. ||8||2||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ਛੰਤ

वडहंसु महला ३ छंत

Vadahanssu mahalaa 3 chhantt

Wadahans, Third Mehl, Chhant:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

Ik-oamkkaari satigur prsaadi ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਆਪਣੇ ਪਿਰ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤੀ ਮੁਈਏ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰੇ ॥

आपणे पिर कै रंगि रती मुईए सोभावंती नारे ॥

Aapa(nn)e pir kai ranggi ratee mueee sobhaavanttee naare ||

Let yourself be imbued with the Love of your Husband Lord, O beautiful, mortal bride.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀ ਮੁਈਏ ਪਿਰੁ ਰਾਵੇ ਭਾਇ ਪਿਆਰੇ ॥

सचै सबदि मिलि रही मुईए पिरु रावे भाइ पिआरे ॥

Sachai sabadi mili rahee mueee piru raave bhaai piaare ||

Let yourself remain merged in the True Word of the Shabad, O mortal bride; savor and enjoy the Love of your Beloved Husband Lord.

ਸਚੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੀ ਕੰਤਿ ਸਵਾਰੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ਰਚਾਇਆ ॥

सचै भाइ पिआरी कंति सवारी हरि हरि सिउ नेहु रचाइआ ॥

Sachai bhaai piaaree kantti savaaree hari hari siu nehu rachaaiaa ||

The Husband Lord embellishes His beloved bride with His True Love; she is in love with the Lord, Har, Har.

ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਤਾ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇਆ ॥

आपु गवाइआ ता पिरु पाइआ गुर कै सबदि समाइआ ॥

Aapu gavaaiaa taa piru paaiaa gur kai sabadi samaaiaa ||

Renouncing her self-centeredness, she attains her Husband Lord, and remains merged in the Word of the Guru's Shabad.

ਸਾ ਧਨ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਈ ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਈ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥

सा धन सबदि सुहाई प्रेम कसाई अंतरि प्रीति पिआरी ॥

Saa dhan sabadi suhaaee prem kasaaee anttari preeti piaaree ||

That soul bride is adorned, who is attracted by His Love, and who treasures the Love of her Beloved within her heart.

ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਮੇਲਿ ਲਈ ਪਿਰਿ ਆਪੇ ਸਾਚੈ ਸਾਹਿ ਸਵਾਰੀ ॥੧॥

नानक सा धन मेलि लई पिरि आपे साचै साहि सवारी ॥१॥

Naanak saa dhan meli laee piri aape saachai saahi savaaree ||1||

O Nanak, the Lord blends that soul bride with Himself; the True King adorns her. ||1||

ਨਿਰਗੁਣਵੰਤੜੀਏ ਪਿਰੁ ਦੇਖਿ ਹਦੂਰੇ ਰਾਮ ॥

निरगुणवंतड़ीए पिरु देखि हदूरे राम ॥

Niragu(nn)avantta(rr)eee piru dekhi hadoore raam ||

O worthless bride, see your Husband Lord ever-present.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਰਾਵਿਆ ਮੁਈਏ ਪਿਰੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ਰਾਮ ॥

गुरमुखि जिनी राविआ मुईए पिरु रवि रहिआ भरपूरे राम ॥

Guramukhi jinee raaviaa mueee piru ravi rahiaa bharapoore raam ||

One who, as Gurmukh, enjoys her Husband Lord, O mortal bride, knows Him to be all-pervading everywhere.

ਪਿਰੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ਵੇਖੁ ਹਜੂਰੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥

पिरु रवि रहिआ भरपूरे वेखु हजूरे जुगि जुगि एको जाता ॥

Piru ravi rahiaa bharapoore vekhu hajoore jugi jugi eko jaataa ||

The Lord is all-pervading everywhere; behold Him ever-present. Throughout the ages, know Him as the One.

ਧਨ ਬਾਲੀ ਭੋਲੀ ਪਿਰੁ ਸਹਜਿ ਰਾਵੈ ਮਿਲਿਆ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥

धन बाली भोली पिरु सहजि रावै मिलिआ करम बिधाता ॥

Dhan baalee bholee piru sahaji raavai miliaa karam bidhaataa ||

The young, innocent bride enjoys her Husband Lord; she meets Him, the Architect of karma.

ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਖਿਆ ਹਰਿ ਸਰਿ ਰਹੀ ਭਰਪੂਰੇ ॥

जिनि हरि रसु चाखिआ सबदि सुभाखिआ हरि सरि रही भरपूरे ॥

Jini hari rasu chaakhiaa sabadi subhaakhiaa hari sari rahee bharapoore ||

One who tastes the sublime essence of the Lord, and utters the sublime Word of the Shabad, remains immersed in the Lord's Ambrosial Pool.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਸਾ ਪਿਰ ਭਾਵੈ ਸਬਦੇ ਰਹੈ ਹਦੂਰੇ ॥੨॥

नानक कामणि सा पिर भावै सबदे रहै हदूरे ॥२॥

Naanak kaama(nn)i saa pir bhaavai sabade rahai hadoore ||2||

O Nanak, that soul bride is pleasing to her Husband Lord, who, through the Shabad, remains in His Presence. ||2||

ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਾਇ ਪੂਛਹੁ ਮੁਈਏ ਜਿਨੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥

सोहागणी जाइ पूछहु मुईए जिनी विचहु आपु गवाइआ ॥

Sohaaga(nn)ee jaai poochhahu mueee jinee vichahu aapu gavaaiaa ||

Go and ask the happy soul-brides, O mortal bride, who have eradicated their self-conceit from within.

ਪਿਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਪਾਇਓ ਮੁਈਏ ਜਿਨੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਨ ਗਵਾਇਆ ॥

पिर का हुकमु न पाइओ मुईए जिनी विचहु आपु न गवाइआ ॥

Pir kaa hukamu na paaio mueee jinee vichahu aapu na gavaaiaa ||

Those who have not eradicated their self-conceit, O mortal bride, do not realize the Hukam of their Husband Lord's Command.

ਜਿਨੀ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਤਿਨੀ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਰੰਗ ਸਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਣੈ ॥

जिनी आपु गवाइआ तिनी पिरु पाइआ रंग सिउ रलीआ माणै ॥

Jinee aapu gavaaiaa tinee piru paaiaa rangg siu raleeaa maa(nn)ai ||

Those who eradicate their self-conceit, obtain their Husband Lord; they delight in His Love.

ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਮਾਤੀ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥

सदा रंगि राती सहजे माती अनदिनु नामु वखाणै ॥

Sadaa ranggi raatee sahaje maatee anadinu naamu vakhaa(nn)ai ||

Ever imbued with His Love, in perfect poise and grace, she repeats His Name, night and day.

ਕਾਮਣਿ ਵਡਭਾਗੀ ਅੰਤਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਹਰਿ ਕਾ ਪ੍ਰੇਮੁ ਸੁਭਾਇਆ ॥

कामणि वडभागी अंतरि लिव लागी हरि का प्रेमु सुभाइआ ॥

Kaama(nn)i vadabhaagee anttari liv laagee hari kaa premu subhaaiaa ||

Very fortunate is that bride, who focuses her consciousness on Him; her Lord's Love is so sweet to her.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਸਹਜੇ ਰਾਤੀ ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਇਆ ॥੩॥

नानक कामणि सहजे राती जिनि सचु सीगारु बणाइआ ॥३॥

Naanak kaama(nn)i sahaje raatee jini sachu seegaaru ba(nn)aaiaa ||3||

O Nanak, that soul-bride who is adorned with Truth, is imbued with her Lord's Love, in the state of perfect poise. ||3||

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮੁਈਏ ਤੂ ਚਲੁ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਏ ॥

हउमै मारि मुईए तू चलु गुर कै भाए ॥

Haumai maari mueee too chalu gur kai bhaae ||

Overcome your egotism, O mortal bride, and walk in the Guru's Way.

ਹਰਿ ਵਰੁ ਰਾਵਹਿ ਸਦਾ ਮੁਈਏ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਏ ॥

हरि वरु रावहि सदा मुईए निज घरि वासा पाए ॥

Hari varu raavahi sadaa mueee nij ghari vaasaa paae ||

Thus you shall ever enjoy your Husband Lord, O mortal bride, and obtain an abode in the home of your own inner being.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਏ ਸਬਦੁ ਵਜਾਏ ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣਿ ਨਾਰੀ ॥

निज घरि वासा पाए सबदु वजाए सदा सुहागणि नारी ॥

Nij ghari vaasaa paae sabadu vajaae sadaa suhaaga(nn)i naaree ||

Obtaining an abode in the home of her inner being, she vibrates the Word of the Shabad, and is a happy soul-bride forever.

ਪਿਰੁ ਰਲੀਆਲਾ ਜੋਬਨੁ ਬਾਲਾ ਅਨਦਿਨੁ ਕੰਤਿ ਸਵਾਰੀ ॥

पिरु रलीआला जोबनु बाला अनदिनु कंति सवारी ॥

Piru raleeaalaa jobanu baalaa anadinu kantti savaaree ||

The Husband Lord is delightful, and forever young; night and day, He embellishes His bride.

ਹਰਿ ਵਰੁ ਸੋਹਾਗੋ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੋ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥

हरि वरु सोहागो मसतकि भागो सचै सबदि सुहाए ॥

Hari varu sohaago masataki bhaago sachai sabadi suhaae ||

Her Husband Lord activates the destiny written on her forehead, and she is adorned with the True Shabad.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਜਾ ਚਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥੪॥੧॥

नानक कामणि हरि रंगि राती जा चलै सतिगुर भाए ॥४॥१॥

Naanak kaama(nn)i hari ranggi raatee jaa chalai satigur bhaae ||4||1||

O Nanak, the soul-bride is imbued with the Love of the Lord, when she walks according to the Will of the True Guru. ||4||1||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਭੁ ਵਾਪਾਰੁ ਭਲਾ ਜੇ ਸਹਜੇ ਕੀਜੈ ਰਾਮ ॥

गुरमुखि सभु वापारु भला जे सहजे कीजै राम ॥

Guramukhi sabhu vaapaaru bhalaa je sahaje keejai raam ||

All dealings of the Gurmukh are good, if they are accomplished with poise and grace.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੀਐ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ਰਾਮ ॥

अनदिनु नामु वखाणीऐ लाहा हरि रसु पीजै राम ॥

Anadinu naamu vakhaa(nn)eeai laahaa hari rasu peejai raam ||

Night and day, he repeats the Naam, the Name of the Lord, and he earns his profits, drinking in the subtle essence of the Lord.

ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਲੀਜੈ ਹਰਿ ਰਾਵੀਜੈ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥

लाहा हरि रसु लीजै हरि रावीजै अनदिनु नामु वखाणै ॥

Laahaa hari rasu leejai hari raaveejai anadinu naamu vakhaa(nn)ai ||

He earns the profit of the subtle essence of the Lord, meditating on the Lord, and repeating the Naam, night and day.

ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਵਗਣ ਵਿਕਣਹਿ ਆਪੈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥

गुण संग्रहि अवगण विकणहि आपै आपु पछाणै ॥

Gu(nn) sanggrhi avaga(nn) vika(nn)ahi aapai aapu pachhaa(nn)ai ||

He gathers in merits, and eliminates demerits, and realizes his own self.

ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਈ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥

गुरमति पाई वडी वडिआई सचै सबदि रसु पीजै ॥

Guramati paaee vadee vadiaaee sachai sabadi rasu peejai ||

Under Guru's Instruction, he is blessed with glorious greatness; he drinks in the essence of the True Word of the Shabad.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਨਿਰਾਲੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਕੀਜੈ ॥੧॥

नानक हरि की भगति निराली गुरमुखि विरलै कीजै ॥१॥

Naanak hari kee bhagati niraalee guramukhi viralai keejai ||1||

O Nanak, devotional worship of the Lord is wonderful, but only a few Gurmukhs perform it. ||1||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੇਤੀ ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਬੀਜੀਐ ਹਰਿ ਲੀਜੈ ਸਰੀਰਿ ਜਮਾਏ ਰਾਮ ॥

गुरमुखि खेती हरि अंतरि बीजीऐ हरि लीजै सरीरि जमाए राम ॥

Guramukhi khetee hari anttari beejeeai hari leejai sareeri jamaae raam ||

As Gurmukh, plant the crop of the Lord within the field of your body, and let it grow.

ਆਪਣੇ ਘਰ ਅੰਦਰਿ ਰਸੁ ਭੁੰਚੁ ਤੂ ਲਾਹਾ ਲੈ ਪਰਥਾਏ ਰਾਮ ॥

आपणे घर अंदरि रसु भुंचु तू लाहा लै परथाए राम ॥

Aapa(nn)e ghar anddari rasu bhuncchu too laahaa lai parathaae raam ||

Within the home of your own being, enjoy the Lord's subtle essence, and earn profits in the world hereafter.

ਲਾਹਾ ਪਰਥਾਏ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਧਨੁ ਖੇਤੀ ਵਾਪਾਰਾ ॥

लाहा परथाए हरि मंनि वसाए धनु खेती वापारा ॥

Laahaa parathaae hari manni vasaae dhanu khetee vaapaaraa ||

This profit is earned by enshrining the Lord within your mind; blessed is this farming and trade.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਬੂਝੈ ਗੁਰ ਬੀਚਾਰਾ ॥

हरि नामु धिआए मंनि वसाए बूझै गुर बीचारा ॥

Hari naamu dhiaae manni vasaae boojhai gur beechaaraa ||

Meditating on the Lord's Name, and enshrining Him within your mind, you shall come to understand the Guru's Teachings.

ਮਨਮੁਖ ਖੇਤੀ ਵਣਜੁ ਕਰਿ ਥਾਕੇ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਏ ॥

मनमुख खेती वणजु करि थाके त्रिसना भुख न जाए ॥

Manamukh khetee va(nn)aju kari thaake trisanaa bhukh na jaae ||

The self-willed manmukhs have grown weary of this farming and trade; their hunger and thirst will not go away.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਬੀਜਿ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਏ ॥੨॥

नानक नामु बीजि मन अंदरि सचै सबदि सुभाए ॥२॥

Naanak naamu beeji man anddari sachai sabadi subhaae ||2||

O Nanak, plant the seed of the Name within your mind, and adorn yourself with the True Word of the Shabad. ||2||

ਹਰਿ ਵਾਪਾਰਿ ਸੇ ਜਨ ਲਾਗੇ ਜਿਨਾ ਮਸਤਕਿ ਮਣੀ ਵਡਭਾਗੋ ਰਾਮ ॥

हरि वापारि से जन लागे जिना मसतकि मणी वडभागो राम ॥

Hari vaapaari se jan laage jinaa masataki ma(nn)ee vadabhaago raam ||

Those humble beings engage in the Lord's Trade, who have the jewel of such pre-ordained destiny upon their foreheads.

ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਬੈਰਾਗੋ ਰਾਮ ॥

गुरमती मनु निज घरि वसिआ सचै सबदि बैरागो राम ॥

Guramatee manu nij ghari vasiaa sachai sabadi bairaago raam ||

Under Guru's Instruction, the soul dwells in the home of the self; through the True Word of the Shabad, she becomes unattached.

ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੋ ਸਚਿ ਬੈਰਾਗੋ ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ॥

मुखि मसतकि भागो सचि बैरागो साचि रते वीचारी ॥

Mukhi masataki bhaago sachi bairaago saachi rate veechaaree ||

By the destiny written upon their foreheads, they become truly unattached, and by reflective meditation, they are imbued with Truth.

ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥

नाम बिना सभु जगु बउराना सबदे हउमै मारी ॥

Naam binaa sabhu jagu bauraanaa sabade haumai maaree ||

Without the Naam, the Name of the Lord, the whole world is insane; through the Shabad, the ego is conquered.

ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਲਾਗਿ ਮਤਿ ਉਪਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਸੋਹਾਗੋ ॥

साचै सबदि लागि मति उपजै गुरमुखि नामु सोहागो ॥

Saachai sabadi laagi mati upajai guramukhi naamu sohaago ||

Attached to the True Word of the Shabad, wisdom comes forth. The Gurmukh obtains the Naam, the Name of the Husband Lord.

ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਹਰਿ ਰਾਵੈ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੋ ॥੩॥

नानक सबदि मिलै भउ भंजनु हरि रावै मसतकि भागो ॥३॥

Naanak sabadi milai bhau bhanjjanu hari raavai masataki bhaago ||3||

O Nanak, through the Shabad, one meets the Lord, the Destroyer of fear, and by the destiny written on her forehead, she enjoys Him. ||3||

ਖੇਤੀ ਵਣਜੁ ਸਭੁ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਹੁਕਮੇ ਮੰਨਿ ਵਡਿਆਈ ਰਾਮ ॥

खेती वणजु सभु हुकमु है हुकमे मंनि वडिआई राम ॥

Khetee va(nn)aju sabhu hukamu hai hukame manni vadiaaee raam ||

All farming and trading is by Hukam of His Will; surrendering to the Lord's Will, glorious greatness is obtained.

ਗੁਰਮਤੀ ਹੁਕਮੁ ਬੂਝੀਐ ਹੁਕਮੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਰਾਮ ॥

गुरमती हुकमु बूझीऐ हुकमे मेलि मिलाई राम ॥

Guramatee hukamu boojheeai hukame meli milaaee raam ||

Under Guru's Instruction, one comes to understand the Lord's Will, and by His Will, he is united in His Union.

ਹੁਕਮਿ ਮਿਲਾਈ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅਪਾਰਾ ॥

हुकमि मिलाई सहजि समाई गुर का सबदु अपारा ॥

Hukami milaaee sahaji samaaee gur kaa sabadu apaaraa ||

By His Will, one merges and easily blends with Him. The Shabads of the Guru are incomparable.

ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈ ਸਚੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥

सची वडिआई गुर ते पाई सचु सवारणहारा ॥

Sachee vadiaaee gur te paaee sachu savaara(nn)ahaaraa ||

Through the Guru, true greatness is obtained, and one is embellished with Truth.

ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥

भउ भंजनु पाइआ आपु गवाइआ गुरमुखि मेलि मिलाई ॥

Bhau bhanjjanu paaiaa aapu gavaaiaa guramukhi meli milaaee ||

He finds the Destroyer of fear, and eradicates his self-conceit; as Gurmukh, he is united in His Union.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਹੁਕਮੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੪॥੨॥

कहु नानक नामु निरंजनु अगमु अगोचरु हुकमे रहिआ समाई ॥४॥२॥

Kahu naanak naamu niranjjanu agamu agocharu hukame rahiaa samaaee ||4||2||

Says Nanak, the Name of the immaculate, inaccessible, unfathomable Commander is permeating and pervading everywhere. ||4||2||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲਿ ਜੀਉ ॥

मन मेरिआ तू सदा सचु समालि जीउ ॥

Man meriaa too sadaa sachu samaali jeeu ||

O my mind, contemplate the True Lord forever.

ਆਪਣੈ ਘਰਿ ਤੂ ਸੁਖਿ ਵਸਹਿ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਜਮਕਾਲੁ ਜੀਉ ॥

आपणै घरि तू सुखि वसहि पोहि न सकै जमकालु जीउ ॥

Aapa(nn)ai ghari too sukhi vasahi pohi na sakai jamakaalu jeeu ||

Dwell in peace in the home of your own self, and the Messenger of Death shall not touch you.

ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

कालु जालु जमु जोहि न साकै साचै सबदि लिव लाए ॥

Kaalu jaalu jamu johi na saakai saachai sabadi liv laae ||

The noose of the Messenger of Death shall not touch you, when you embrace love for the True Word of the Shabad.

ਸਦਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਰਹਾਏ ॥

सदा सचि रता मनु निरमलु आवणु जाणु रहाए ॥

Sadaa sachi rataa manu niramalu aava(nn)u jaa(nn)u rahaae ||

Ever imbued with the True Lord, the mind becomes immaculate, and its coming and going is ended.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਵਿਗੁਤੀ ਮਨਮੁਖਿ ਮੋਹੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥

दूजै भाइ भरमि विगुती मनमुखि मोही जमकालि ॥

Doojai bhaai bharami vigutee manamukhi mohee jamakaali ||

The love of duality and doubt have ruined the self-willed manmukh, who is lured away by the Messenger of Death.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥

कहै नानकु सुणि मन मेरे तू सदा सचु समालि ॥१॥

Kahai naanaku su(nn)i man mere too sadaa sachu samaali ||1||

Says Nanak, listen, O my mind: contemplate the True Lord forever. ||1||

ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਅੰਤਰਿ ਤੇਰੈ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਬਾਹਰਿ ਵਸਤੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥

मन मेरिआ अंतरि तेरै निधानु है बाहरि वसतु न भालि ॥

Man meriaa anttari terai nidhaanu hai baahari vasatu na bhaali ||

O my mind, the treasure is within you; do not search for it on the outside.

ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭੁੰਚਿ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥

जो भावै सो भुंचि तू गुरमुखि नदरि निहालि ॥

Jo bhaavai so bhuncchi too guramukhi nadari nihaali ||

Eat only that which is pleasing to the Lord, and as Gurmukh, receive the blessing of His Glance of Grace.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ॥

गुरमुखि नदरि निहालि मन मेरे अंतरि हरि नामु सखाई ॥

Guramukhi nadari nihaali man mere anttari hari naamu sakhaaee ||

As Gurmukh, receive the blessing of His Glance of Grace, O my mind; the Name of the Lord, your help and support, is within you.

ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੁਲੇ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ॥

मनमुख अंधुले गिआन विहूणे दूजै भाइ खुआई ॥

Manamukh anddhule giaan vihoo(nn)e doojai bhaai khuaaee ||

The self-willed manmukhs are blind, and devoid of wisdom; they are ruined by the love of duality.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਛੂਟੈ ਨਾਹੀ ਸਭ ਬਾਧੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥

बिनु नावै को छूटै नाही सभ बाधी जमकालि ॥

Binu naavai ko chhootai naahee sabh baadhee jamakaali ||

Without the Name, no one is emancipated. All are bound by the Messenger of Death.

ਨਾਨਕ ਅੰਤਰਿ ਤੇਰੈ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਤੂ ਬਾਹਰਿ ਵਸਤੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥੨॥

नानक अंतरि तेरै निधानु है तू बाहरि वसतु न भालि ॥२॥

Naanak anttari terai nidhaanu hai too baahari vasatu na bhaali ||2||

O Nanak, the treasure is within you; do not search for it on the outside. ||2||

ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇ ਕੈ ਇਕਿ ਸਚਿ ਲਗੇ ਵਾਪਾਰਾ ॥

मन मेरिआ जनमु पदारथु पाइ कै इकि सचि लगे वापारा ॥

Man meriaa janamu padaarathu paai kai iki sachi lage vaapaaraa ||

O my mind, obtaining the blessing of this human birth, some are engaged in the trade of Truth.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਅਪਾਰਾ ॥

सतिगुरु सेवनि आपणा अंतरि सबदु अपारा ॥

Satiguru sevani aapa(nn)aa anttari sabadu apaaraa ||

They serve their True Guru, and the Infinite Word of the Shabad resounds within them.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਅਪਾਰਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ਨਾਮੇ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥

अंतरि सबदु अपारा हरि नामु पिआरा नामे नउ निधि पाई ॥

Anttari sabadu apaaraa hari naamu piaaraa naame nau nidhi paaee ||

Within them is the Infinite Shabad, and the Beloved Naam, the Name of the Lord; through the Naam, the nine treasures are obtained.

ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਵਿਆਪੇ ਦੂਖਿ ਸੰਤਾਪੇ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

मनमुख माइआ मोह विआपे दूखि संतापे दूजै पति गवाई ॥

Manamukh maaiaa moh viaape dookhi santtaape doojai pati gavaaee ||

The self-willed manmukhs are engrossed in emotional attachment to Maya; they suffer in pain, and through duality, they lose their honor.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੇ ਸਚਿ ਰਤੇ ਅਧਿਕਾਈ ॥

हउमै मारि सचि सबदि समाणे सचि रते अधिकाई ॥

Haumai maari sachi sabadi samaa(nn)e sachi rate adhikaaee ||

But those who conquer their ego, and merge in the True Shabad, are totally imbued with Truth.

ਨਾਨਕ ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੩॥

नानक माणस जनमु दुल्मभु है सतिगुरि बूझ बुझाई ॥३॥

Naanak maa(nn)as janamu dulambbhu hai satiguri boojh bujhaaee ||3||

O Nanak, it is so difficult to obtain this human life; the True Guru imparts this understanding. ||3||

ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਜਨ ਵਡਭਾਗੀ ਰਾਮ ॥

मन मेरे सतिगुरु सेवनि आपणा से जन वडभागी राम ॥

Man mere satiguru sevani aapa(nn)aa se jan vadabhaagee raam ||

O my mind, those who serve their True Guru are the most fortunate beings.

ਜੋ ਮਨੁ ਮਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਪੁਰਖ ਬੈਰਾਗੀ ਰਾਮ ॥

जो मनु मारहि आपणा से पुरख बैरागी राम ॥

Jo manu maarahi aapa(nn)aa se purakh bairaagee raam ||

Those who conquer their minds are beings of renunciation and detachment.

ਸੇ ਜਨ ਬੈਰਾਗੀ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ॥

से जन बैरागी सचि लिव लागी आपणा आपु पछाणिआ ॥

Se jan bairaagee sachi liv laagee aapa(nn)aa aapu pachhaa(nn)iaa ||

They are beings of renunciation and detachment, who lovingly focus their consciousness on the True Lord; they realize and understand their own selves.

ਮਤਿ ਨਿਹਚਲ ਅਤਿ ਗੂੜੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣਿਆ ॥

मति निहचल अति गूड़ी गुरमुखि सहजे नामु वखाणिआ ॥

Mati nihachal ati goo(rr)ee guramukhi sahaje naamu vakhaa(nn)iaa ||

Their intellect is steady, deep and profound; as Gurmukh, they naturally chant the Naam, the Name of the Lord.

ਇਕ ਕਾਮਣਿ ਹਿਤਕਾਰੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਿਆਰੀ ਮਨਮੁਖ ਸੋਇ ਰਹੇ ਅਭਾਗੇ ॥

इक कामणि हितकारी माइआ मोहि पिआरी मनमुख सोइ रहे अभागे ॥

Ik kaama(nn)i hitakaaree maaiaa mohi piaaree manamukh soi rahe abhaage ||

Some are lovers of beautiful young women; emotional attachment to Maya is very dear to them. The unfortunate self-willed manmukhs remain asleep.

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸੇਵਹਿ ਗੁਰੁ ਅਪਣਾ ਸੇ ਪੂਰੇ ਵਡਭਾਗੇ ॥੪॥੩॥

नानक सहजे सेवहि गुरु अपणा से पूरे वडभागे ॥४॥३॥

Naanak sahaje sevahi guru apa(nn)aa se poore vadabhaage ||4||3||

O Nanak, those who intuitively serve their Guru, have perfect destiny. ||4||3||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜੀਅਹਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਈ ਰਾਮ ॥

रतन पदारथ वणजीअहि सतिगुरि दीआ बुझाई राम ॥

Ratan padaarath va(nn)ajeeahi satiguri deeaa bujhaaee raam ||

Purchase the jewel, the invaluable treasure; the True Guru has given this understanding.

ਲਾਹਾ ਲਾਭੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹੈ ਗੁਣ ਮਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਈ ਰਾਮ ॥

लाहा लाभु हरि भगति है गुण महि गुणी समाई राम ॥

Laahaa laabhu hari bhagati hai gu(nn) mahi gu(nn)ee samaaee raam ||

The profit of profits is the devotional worship of the Lord; one's virtues merge into the virtues of the Lord.

ਗੁਣ ਮਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਏ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਲਾਹਾ ਭਗਤਿ ਸੈਸਾਰੇ ॥

गुण महि गुणी समाए जिसु आपि बुझाए लाहा भगति सैसारे ॥

Gu(nn) mahi gu(nn)ee samaae jisu aapi bujhaae laahaa bhagati saisaare ||

One's virtues merge into the virtues of the Lord; he comes to understand his own self. He earns the profit of devotional worship in this world.

ਬਿਨੁ ਭਗਤੀ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੇ ॥

बिनु भगती सुखु न होई दूजै पति खोई गुरमति नामु अधारे ॥

Binu bhagatee sukhu na hoee doojai pati khoee guramati naamu adhaare ||

Without devotion, there is no peace; through duality, one's honor is lost, but under Guru's Instruction, he is blessed with the Support of the Naam.

ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਲਾਭੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਏਤੁ ਵਾਪਾਰਿ ਲਾਏ ॥

वखरु नामु सदा लाभु है जिस नो एतु वापारि लाए ॥

Vakharu naamu sadaa laabhu hai jis no etu vaapaari laae ||

He ever earns the profit of the merchandise of the Naam, whom the Lord employs in this Trade.

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜੀਅਹਿ ਜਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਇ ਬੁਝਾਏ ॥੧॥

रतन पदारथ वणजीअहि जां सतिगुरु देइ बुझाए ॥१॥

Ratan padaarath va(nn)ajeeahi jaan satiguru dei bujhaae ||1||

He purchases the jewel, the invaluable treasure, unto whom the True Guru has given this understanding. ||1||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਖੋਟਾ ਇਹੁ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥

माइआ मोहु सभु दुखु है खोटा इहु वापारा राम ॥

Maaiaa mohu sabhu dukhu hai khotaa ihu vaapaaraa raam ||

The love of Maya is totally painful; this is a bad deal.

ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਵਣੀ ਬਹੁ ਵਧਹਿ ਵਿਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

कूड़ु बोलि बिखु खावणी बहु वधहि विकारा राम ॥

Koo(rr)u boli bikhu khaava(nn)ee bahu vadhahi vikaaraa raam ||

Speaking falsehood, one eats poison, and the evil within increases greatly.

ਬਹੁ ਵਧਹਿ ਵਿਕਾਰਾ ਸਹਸਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰਾ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥

बहु वधहि विकारा सहसा इहु संसारा बिनु नावै पति खोई ॥

Bahu vadhahi vikaaraa sahasaa ihu sanssaaraa binu naavai pati khoee ||

The evil within increases greatly, in this world of doubt; without the Name, one's honor is lost.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥

पड़ि पड़ि पंडित वादु वखाणहि बिनु बूझे सुखु न होई ॥

Pa(rr)i pa(rr)i panddit vaadu vakhaa(nn)ahi binu boojhe sukhu na hoee ||

Reading and studying, the religious scholars argue and debate; but without understanding, there is no peace.

ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰਾ ॥

आवण जाणा कदे न चूकै माइआ मोह पिआरा ॥

Aava(nn) jaa(nn)aa kade na chookai maaiaa moh piaaraa ||

Their comings and goings never end; emotional attachment to Maya is dear to them.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਖੋਟਾ ਇਹੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥੨॥

माइआ मोहु सभु दुखु है खोटा इहु वापारा ॥२॥

Maaiaa mohu sabhu dukhu hai khotaa ihu vaapaaraa ||2||

The love of Maya is totally painful; this is a bad deal. ||2||

ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਸਭਿ ਪਰਖੀਅਨਿ ਤਿਤੁ ਸਚੇ ਕੈ ਦਰਬਾਰਾ ਰਾਮ ॥

खोटे खरे सभि परखीअनि तितु सचे कै दरबारा राम ॥

Khote khare sabhi parakheeani titu sache kai darabaaraa raam ||

The counterfeit and the genuine are all assayed in the Court of the True Lord.

ਖੋਟੇ ਦਰਗਹ ਸੁਟੀਅਨਿ ਊਭੇ ਕਰਨਿ ਪੁਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

खोटे दरगह सुटीअनि ऊभे करनि पुकारा राम ॥

Khote daragah suteeani ubhe karani pukaaraa raam ||

The counterfeit are cast out of the Court, and they stand there, crying out in misery.

ਊਭੇ ਕਰਨਿ ਪੁਕਾਰਾ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰਾ ਮਨਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

ऊभे करनि पुकारा मुगध गवारा मनमुखि जनमु गवाइआ ॥

Ubhe karani pukaaraa mugadh gavaaraa manamukhi janamu gavaaiaa ||

They stand there, crying out in misery; the foolish, idiotic, self-willed manmukhs have wasted their lives.

ਬਿਖਿਆ ਮਾਇਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਭੁਲਾਇਆ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥

बिखिआ माइआ जिनि जगतु भुलाइआ साचा नामु न भाइआ ॥

Bikhiaa maaiaa jini jagatu bhulaaiaa saachaa naamu na bhaaiaa ||

Maya is the poison which has deluded the world; it does not love the Naam, the Name of the Lord.

ਮਨਮੁਖ ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਰਿ ਦੁਖੁ ਖਟੇ ਸੰਸਾਰਾ ॥

मनमुख संता नालि वैरु करि दुखु खटे संसारा ॥

Manamukh santtaa naali vairu kari dukhu khate sanssaaraa ||

The self-willed manmukhs are resentful toward the Saints; they harvest only pain in this world.

ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਰਖੀਅਨਿ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਵਾਰਾ ਰਾਮ ॥੩॥

खोटे खरे परखीअनि तितु सचै दरवारा राम ॥३॥

Khote khare parakheeani titu sachai daravaaraa raam ||3||

The counterfeit and the genuine are assayed in that True Court of the Lord. ||3||

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ਰਾਮ ॥

आपि करे किसु आखीऐ होरु करणा किछू न जाई राम ॥

Aapi kare kisu aakheeai horu kara(nn)aa kichhoo na jaaee raam ||

He Himself acts; who else should I ask? No one else can do anything.

ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਇਸੀ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਰਾਮ ॥

जितु भावै तितु लाइसी जिउ तिस दी वडिआई राम ॥

Jitu bhaavai titu laaisee jiu tis dee vadiaaee raam ||

As He pleases, He engages us; such is His glorious greatness.

ਜਿਉ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਆਪਿ ਕਰਾਈ ਵਰੀਆਮੁ ਨ ਫੁਸੀ ਕੋਈ ॥

जिउ तिस दी वडिआई आपि कराई वरीआमु न फुसी कोई ॥

Jiu tis dee vadiaaee aapi karaaee vareeaamu na phusee koee ||

Such is His glorious greatness - He Himself causes all to act; no one is a warrior or a coward.

ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਕਰਮਿ ਬਿਧਾਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਸੋਈ ॥

जगजीवनु दाता करमि बिधाता आपे बखसे सोई ॥

Jagajeevanu daataa karami bidhaataa aape bakhase soee ||

The Life of the World, the Great Giver, the Architect of karma - He Himself grants forgiveness.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥

गुर परसादी आपु गवाईऐ नानक नामि पति पाई ॥

Gur parasaadee aapu gavaaeeai naanak naami pati paaee ||

By Guru's Grace, self-conceit is eradicated, O Nanak, and through the Naam, honor is obtained.

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਹੋਰੁ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥੪॥੪॥

आपि करे किसु आखीऐ होरु करणा किछू न जाई ॥४॥४॥

Aapi kare kisu aakheeai horu kara(nn)aa kichhoo na jaaee ||4||4||

He Himself acts; who else should I ask? No one else can do anything. ||4||4||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਸਚਾ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥

सचा सउदा हरि नामु है सचा वापारा राम ॥

Sachaa saudaa hari naamu hai sachaa vaapaaraa raam ||

The True merchandise is the Lord's Name. This is the true trade.

ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਣਜੀਐ ਅਤਿ ਮੋਲੁ ਅਫਾਰਾ ਰਾਮ ॥

गुरमती हरि नामु वणजीऐ अति मोलु अफारा राम ॥

Guramatee hari naamu va(nn)ajeeai ati molu aphaaraa raam ||

Under Guru's Instruction, we trade in the Lord's Name; its value is very great.

ਅਤਿ ਮੋਲੁ ਅਫਾਰਾ ਸਚ ਵਾਪਾਰਾ ਸਚਿ ਵਾਪਾਰਿ ਲਗੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

अति मोलु अफारा सच वापारा सचि वापारि लगे वडभागी ॥

Ati molu aphaaraa sach vaapaaraa sachi vaapaari lage vadabhaagee ||

The value of this true trade is very great; those who are engaged in the true trade are very fortunate.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਭਗਤੀ ਰਾਤੇ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

अंतरि बाहरि भगती राते सचि नामि लिव लागी ॥

Anttari baahari bhagatee raate sachi naami liv laagee ||

Inwardly and outwardly, they are imbued with devotion, and they enshrine love for the True Name.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਸਚੁ ਪਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥

नदरि करे सोई सचु पाए गुर कै सबदि वीचारा ॥

Nadari kare soee sachu paae gur kai sabadi veechaaraa ||

One who is blessed with the Lord's Favor, obtains Truth, and reflects upon the Word of the Guru's Shabad.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੈ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ॥੧॥

नानक नामि रते तिन ही सुखु पाइआ साचै के वापारा ॥१॥

Naanak naami rate tin hee sukhu paaiaa saachai ke vaapaaraa ||1||

O Nanak, those who are imbued with the Name find peace; they deal only in the True Name. ||1||

ਹੰਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ਰਾਮ ॥

हंउमै माइआ मैलु है माइआ मैलु भरीजै राम ॥

Hannumai maaiaa mailu hai maaiaa mailu bhareejai raam ||

Egotistical involvement in Maya is filth; Maya is overflowing with filth.

ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ਰਾਮ ॥

गुरमती मनु निरमला रसना हरि रसु पीजै राम ॥

Guramatee manu niramalaa rasanaa hari rasu peejai raam ||

Under Guru's Instruction, the mind is made pure and the tongue tastes the subtle essence of the Lord.

ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥

रसना हरि रसु पीजै अंतरु भीजै साच सबदि बीचारी ॥

Rasanaa hari rasu peejai anttaru bheejai saach sabadi beechaaree ||

The tongue tastes the subtle essence of the Lord, and deep within, the heart is drenched with His Love, contemplating the True Word of the Shabad.

ਅੰਤਰਿ ਖੂਹਟਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਿਆ ਸਬਦੇ ਕਾਢਿ ਪੀਐ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥

अंतरि खूहटा अम्रिति भरिआ सबदे काढि पीऐ पनिहारी ॥

Anttari khoohataa ammmriti bhariaa sabade kaadhi peeai panihaaree ||

Deep within, the well of the heart is overflowing with the Lord's Ambrosial Nectar; the water-carrier draws and drinks in the water of the Shabad.

ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਸਚਿ ਲਾਗੈ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥

जिसु नदरि करे सोई सचि लागै रसना रामु रवीजै ॥

Jisu nadari kare soee sachi laagai rasanaa raamu raveejai ||

One who is blessed with the Lord's favor is attuned to the Truth; with his tongue, he chants the Lord's Name.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲ ਹੋਰ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥੨॥

नानक नामि रते से निरमल होर हउमै मैलु भरीजै ॥२॥

Naanak naami rate se niramal hor haumai mailu bhareejai ||2||

O Nanak, those who are attuned to the Naam, the Name of the Lord, are immaculate. The others are full of the filth of egotism. ||2||

ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਸਭਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕੂਕਦੇ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ਰਾਮ ॥

पंडित जोतकी सभि पड़ि पड़ि कूकदे किसु पहि करहि पुकारा राम ॥

Panddit jotakee sabhi pa(rr)i pa(rr)i kookade kisu pahi karahi pukaaraa raam ||

All the religious scholars and astrologers read and study, and argue and shout. Who are they trying to teach?

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਤਰਿ ਮਲੁ ਲਾਗੈ ਮਾਇਆ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥

माइआ मोहु अंतरि मलु लागै माइआ के वापारा राम ॥

Maaiaa mohu anttari malu laagai maaiaa ke vaapaaraa raam ||

The filth of attachment to Maya clings to their hearts; they deal in Maya alone.

ਮਾਇਆ ਕੇ ਵਾਪਾਰਾ ਜਗਤਿ ਪਿਆਰਾ ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

माइआ के वापारा जगति पिआरा आवणि जाणि दुखु पाई ॥

Maaiaa ke vaapaaraa jagati piaaraa aava(nn)i jaa(nn)i dukhu paaee ||

They love to deal in Maya in this world; coming and going, they suffer in pain.

ਬਿਖੁ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਖੁ ਸਿਉ ਲਾਗਾ ਬਿਸ੍ਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਈ ॥

बिखु का कीड़ा बिखु सिउ लागा बिस्टा माहि समाई ॥

Bikhu kaa kee(rr)aa bikhu siu laagaa bistaa maahi samaaee ||

The worm of poison is addicted to poison; it is immersed in manure.

ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋਇ ਕਮਾਵੈ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰਾ ॥

जो धुरि लिखिआ सोइ कमावै कोइ न मेटणहारा ॥

Jo dhuri likhiaa soi kamaavai koi na meta(nn)ahaaraa ||

He does what is pre-ordained for him; no one can erase his destiny.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹੋਰਿ ਮੂਰਖ ਕੂਕਿ ਮੁਏ ਗਾਵਾਰਾ ॥੩॥

नानक नामि रते तिन सदा सुखु पाइआ होरि मूरख कूकि मुए गावारा ॥३॥

Naanak naami rate tin sadaa sukhu paaiaa hori moorakh kooki mue gaavaaraa ||3||

O Nanak, imbued with the Naam, the Name of the Lord, lasting peace is found; the ignorant fools die screaming. ||3||

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਮਨੁ ਰੰਗਿਆ ਮੋਹਿ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਰਾਮ ॥

माइआ मोहि मनु रंगिआ मोहि सुधि न काई राम ॥

Maaiaa mohi manu ranggiaa mohi sudhi na kaaee raam ||

Their minds are colored by emotional attachment to Maya; because of this emotional attachment, they do not understand.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਰੰਗੀਐ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਜਾਈ ਰਾਮ ॥

गुरमुखि इहु मनु रंगीऐ दूजा रंगु जाई राम ॥

Guramukhi ihu manu ranggeeai doojaa ranggu jaaee raam ||

The soul of the Gurmukh is imbued with the Lord's Love; the love of duality departs.

ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਜਾਈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਈ ਸਚਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥

दूजा रंगु जाई साचि समाई सचि भरे भंडारा ॥

Doojaa ranggu jaaee saachi samaaee sachi bhare bhanddaaraa ||

The love of duality departs, and the soul merges in Truth; the warehouse is overflowing with Truth.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਸਚਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥

गुरमुखि होवै सोई बूझै सचि सवारणहारा ॥

Guramukhi hovai soee boojhai sachi savaara(nn)ahaaraa ||

One who becomes Gurmukh, comes to understand; the Lord embellishes him with Truth.

ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਸੋ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਹੋਰੁ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਏ ॥

आपे मेले सो हरि मिलै होरु कहणा किछू न जाए ॥

Aape mele so hari milai horu kaha(nn)aa kichhoo na jaae ||

He alone merges with the Lord, whom the Lord causes to merge; nothing else can be said or done.

ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ਇਕਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥੪॥੫॥

नानक विणु नावै भरमि भुलाइआ इकि नामि रते रंगु लाए ॥४॥५॥

Naanak vi(nn)u naavai bharami bhulaaiaa iki naami rate ranggu laae ||4||5||

O Nanak, without the Name, one is deluded by doubt; but some, imbued with the Name, enshrine love for the Lord. ||4||5||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਏ ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਸੰਸਾਰੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਸਚਿ ਨਿਬੇੜਾ ਰਾਮ ॥

ए मन मेरिआ आवा गउणु संसारु है अंति सचि निबेड़ा राम ॥

E man meriaa aavaa gau(nn)u sanssaaru hai antti sachi nibe(rr)aa raam ||

O my mind, the world comes and goes in birth and death; only the True Name shall emancipate you in the end.

ਆਪੇ ਸਚਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਫੇਰਾ ਰਾਮ ॥

आपे सचा बखसि लए फिरि होइ न फेरा राम ॥

Aape sachaa bakhasi lae phiri hoi na pheraa raam ||

When the True Lord Himself grants forgiveness, then one does not have to enter the cycle of reincarnation again.

ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਫੇਰਾ ਅੰਤਿ ਸਚਿ ਨਿਬੇੜਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥

फिरि होइ न फेरा अंति सचि निबेड़ा गुरमुखि मिलै वडिआई ॥

Phiri hoi na pheraa antti sachi nibe(rr)aa guramukhi milai vadiaaee ||

He does not have to enter the cycle of reincarnation again, and he is emancipated in the end; as Gurmukh, he obtains glorious greatness.

ਸਾਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜੇ ਮਾਤੇ ਸਹਜੇ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥

साचै रंगि राते सहजे माते सहजे रहे समाई ॥

Saachai ranggi raate sahaje maate sahaje rahe samaaee ||

Imbued with love for the True Lord, he is intoxicated with celestial bliss, and he remains absorbed in the Celestial Lord.

ਸਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਤਿ ਨਿਬੇਰਾ ॥

सचा मनि भाइआ सचु वसाइआ सबदि रते अंति निबेरा ॥

Sachaa mani bhaaiaa sachu vasaaiaa sabadi rate antti niberaa ||

The True Lord is pleasing to his mind; he enshrines the True Lord in his mind; attuned to the Word of the Shabad, he is emancipated in the end.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸਚਿ ਸਮਾਣੇ ਬਹੁਰਿ ਨ ਭਵਜਲਿ ਫੇਰਾ ॥੧॥

नानक नामि रते से सचि समाणे बहुरि न भवजलि फेरा ॥१॥

Naanak naami rate se sachi samaa(nn)e bahuri na bhavajali pheraa ||1||

O Nanak, those who are imbued with the Naam, merge in the True Lord; they are not cast into the terrifying world-ocean again. ||1||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਬਰਲੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ਰਾਮ ॥

माइआ मोहु सभु बरलु है दूजै भाइ खुआई राम ॥

Maaiaa mohu sabhu baralu hai doojai bhaai khuaaee raam ||

Emotional attachment to Maya is total madness; through the love of duality, one is ruined.

ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਸਭੁ ਹੇਤੁ ਹੈ ਹੇਤੇ ਪਲਚਾਈ ਰਾਮ ॥

माता पिता सभु हेतु है हेते पलचाई राम ॥

Maataa pitaa sabhu hetu hai hete palachaaee raam ||

Mother and father - all are subject to this love; in this love, they are entangled.

ਹੇਤੇ ਪਲਚਾਈ ਪੁਰਬਿ ਕਮਾਈ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥

हेते पलचाई पुरबि कमाई मेटि न सकै कोई ॥

Hete palachaaee purabi kamaaee meti na sakai koee ||

They are entangled in this love, on account of their past actions, which no one can erase.

ਜਿਨਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀ ਸੋ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

जिनि स्रिसटि साजी सो करि वेखै तिसु जेवडु अवरु न कोई ॥

Jini srisati saajee so kari vekhai tisu jevadu avaru na koee ||

The One who created the Universe, beholds it; no other is as great as He.

ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧਾ ਤਪਿ ਤਪਿ ਖਪੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ॥

मनमुखि अंधा तपि तपि खपै बिनु सबदै सांति न आई ॥

Manamukhi anddhaa tapi tapi khapai binu sabadai saanti na aaee ||

The blind, self-willed manmukh is consumed by his burning rage; without the Word of the Shabad, peace is not obtained.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ਭੁਲਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਖੁਆਈ ॥੨॥

नानक बिनु नावै सभु कोई भुला माइआ मोहि खुआई ॥२॥

Naanak binu naavai sabhu koee bhulaa maaiaa mohi khuaaee ||2||

O Nanak, without the Name, everyone is deluded, ruined by emotional attachment to Maya. ||2||

ਏਹੁ ਜਗੁ ਜਲਤਾ ਦੇਖਿ ਕੈ ਭਜਿ ਪਏ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ਰਾਮ ॥

एहु जगु जलता देखि कै भजि पए हरि सरणाई राम ॥

Ehu jagu jalataa dekhi kai bhaji pae hari sara(nn)aaee raam ||

Seeing that this world on fire, I have hurried to the Sanctuary of the Lord.

ਅਰਦਾਸਿ ਕਰੀਂ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਆਗੈ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਦੇਹੁ ਵਡਾਈ ਰਾਮ ॥

अरदासि करीं गुर पूरे आगै रखि लेवहु देहु वडाई राम ॥

Aradaasi kareen gur poore aagai rakhi levahu dehu vadaaee raam ||

I offer my prayer to the Perfect Guru: please save me, and bless me with Your glorious greatness.

ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਸਰਣਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦਾਤਾ ॥

रखि लेवहु सरणाई हरि नामु वडाई तुधु जेवडु अवरु न दाता ॥

Rakhi levahu sara(nn)aaee hari naamu vadaaee tudhu jevadu avaru na daataa ||

Preserve me in Your Sanctuary, and bless me with the glorious greatness of the Name of the Lord; there is no other Giver as great as You.

ਸੇਵਾ ਲਾਗੇ ਸੇ ਵਡਭਾਗੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥

सेवा लागे से वडभागे जुगि जुगि एको जाता ॥

Sevaa laage se vadabhaage jugi jugi eko jaataa ||

Those who are engaged in serving You are very fortunate; throughout the ages, they know the One Lord.

ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

जतु सतु संजमु करम कमावै बिनु गुर गति नही पाई ॥

Jatu satu sanjjamu karam kamaavai binu gur gati nahee paaee ||

You may practice celibacy, truth, austere self-discipline and rituals, but without the Guru, you shall not be emancipated.

ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਨੋ ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਏ ਜੋ ਜਾਇ ਪਵੈ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥੩॥

नानक तिस नो सबदु बुझाए जो जाइ पवै हरि सरणाई ॥३॥

Naanak tis no sabadu bujhaae jo jaai pavai hari sara(nn)aaee ||3||

O Nanak, he alone understands the Word of the Shabad, who goes and seeks the Lord's Sanctuary. ||3||

ਜੋ ਹਰਿ ਮਤਿ ਦੇਇ ਸਾ ਊਪਜੈ ਹੋਰ ਮਤਿ ਨ ਕਾਈ ਰਾਮ ॥

जो हरि मति देइ सा ऊपजै होर मति न काई राम ॥

Jo hari mati dei saa upajai hor mati na kaaee raam ||

That understanding, imparted by the Lord, wells up; there is no other understanding.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੁ ਤੂ ਆਪੇ ਦੇਹਿ ਬੁਝਾਈ ਰਾਮ ॥

अंतरि बाहरि एकु तू आपे देहि बुझाई राम ॥

Anttari baahari eku too aape dehi bujhaaee raam ||

Deep within, and beyond as well, You alone are, O Lord; You Yourself impart this understanding.

ਆਪੇ ਦੇਹਿ ਬੁਝਾਈ ਅਵਰ ਨ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ॥

आपे देहि बुझाई अवर न भाई गुरमुखि हरि रसु चाखिआ ॥

Aape dehi bujhaaee avar na bhaaee guramukhi hari rasu chaakhiaa ||

One whom He Himself blesses with this understanding, does not love any other. As Gurmukh, he tastes the subtle essence of the Lord.

ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਦਾ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਖਿਆ ॥

दरि साचै सदा है साचा साचै सबदि सुभाखिआ ॥

Dari saachai sadaa hai saachaa saachai sabadi subhaakhiaa ||

In the True Court, he is forever True; with love, he chants the True Word of the Shabad.

ਘਰ ਮਹਿ ਨਿਜ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਇ ਵਡਾਈ ॥

घर महि निज घरु पाइआ सतिगुरु देइ वडाई ॥

Ghar mahi nij gharu paaiaa satiguru dei vadaaee ||

Within his home, he finds the home of his own being; the True Guru blesses him with glorious greatness.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇਈ ਮਹਲੁ ਪਾਇਨਿ ਮਤਿ ਪਰਵਾਣੁ ਸਚੁ ਸਾਈ ॥੪॥੬॥

नानक जो नामि रते सेई महलु पाइनि मति परवाणु सचु साई ॥४॥६॥

Naanak jo naami rate seee mahalu paaini mati paravaa(nn)u sachu saaee ||4||6||

O Nanak, those who are attuned to the Naam find the Mansion of the Lord's Presence; their understanding is true, and approved. ||4||6||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ਮਹਲਾ ਤੀਜਾ

वडहंसु महला ३ महला तीजा

Vadahanssu mahalaa 3 mahalaa teejaa

Wadahans, Third Mehl:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

Ik-oamkkaari satigur prsaadi ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਪ੍ਰਭੁ ਸਚੜਾ ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਾਰਜੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥

प्रभु सचड़ा हरि सालाहीऐ कारजु सभु किछु करणै जोगु ॥

Prbhu sacha(rr)aa hari saalaaheeai kaaraju sabhu kichhu kara(nn)ai jogu ||

Praise God, the True Lord; He is all-powerful to do all things.

ਸਾ ਧਨ ਰੰਡ ਨ ਕਬਹੂ ਬੈਸਈ ਨਾ ਕਦੇ ਹੋਵੈ ਸੋਗੁ ॥

सा धन रंड न कबहू बैसई ना कदे होवै सोगु ॥

Saa dhan randd na kabahoo baisaee naa kade hovai sogu ||

The soul-bride shall never be a widow, and she shall never have to endure suffering.

ਨਾ ਕਦੇ ਹੋਵੈ ਸੋਗੁ ਅਨਦਿਨੁ ਰਸ ਭੋਗ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲਿ ਸਮਾਣੀ ॥

ना कदे होवै सोगु अनदिनु रस भोग सा धन महलि समाणी ॥

Naa kade hovai sogu anadinu ras bhog saa dhan mahali samaa(nn)ee ||

She shall never suffer - night and day, she enjoys pleasures; that soul-bride merges in the Mansion of her Lord's Presence.

ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਿਉ ਜਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਬੋਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

जिनि प्रिउ जाता करम बिधाता बोले अम्रित बाणी ॥

Jini priu jaataa karam bidhaataa bole ammmrit baa(nn)ee ||

She knows her Beloved, the Architect of karma, and she speaks words of ambrosial sweetness.

ਗੁਣਵੰਤੀਆ ਗੁਣ ਸਾਰਹਿ ਅਪਣੇ ਕੰਤ ਸਮਾਲਹਿ ਨਾ ਕਦੇ ਲਗੈ ਵਿਜੋਗੋ ॥

गुणवंतीआ गुण सारहि अपणे कंत समालहि ना कदे लगै विजोगो ॥

Gu(nn)avantteeaa gu(nn) saarahi apa(nn)e kantt samaalahi naa kade lagai vijogo ||

The virtuous soul-brides dwell on the Lord's virtues; they keep their Husband Lord in their remembrance, and so they never suffer separation from Him.

ਸਚੜਾ ਪਿਰੁ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਕਰਣੈ ਜੋਗੋ ॥੧॥

सचड़ा पिरु सालाहीऐ सभु किछु करणै जोगो ॥१॥

Sacha(rr)aa piru saalaaheeai sabhu kichhu kara(nn)ai jogo ||1||

So praise your True Husband Lord, who is all-powerful to do all things. ||1||

ਸਚੜਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥

सचड़ा साहिबु सबदि पछाणीऐ आपे लए मिलाए ॥

Sacha(rr)aa saahibu sabadi pachhaa(nn)eeai aape lae milaae ||

The True Lord and Master is realized through the Word of His Shabad; He blends all with Himself.

ਸਾ ਧਨ ਪ੍ਰਿਅ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥

सा धन प्रिअ कै रंगि रती विचहु आपु गवाए ॥

Saa dhan pria kai ranggi ratee vichahu aapu gavaae ||

That soul-bride is imbued with the Love of her Husband Lord, who banishes her self-conceit from within.

ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥

विचहु आपु गवाए फिरि कालु न खाए गुरमुखि एको जाता ॥

Vichahu aapu gavaae phiri kaalu na khaae guramukhi eko jaataa ||

Eradicating her ego from within herself, death shall not consume her again; as Gurmukh, she knows the One Lord God.

ਕਾਮਣਿ ਇਛ ਪੁੰਨੀ ਅੰਤਰਿ ਭਿੰਨੀ ਮਿਲਿਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥

कामणि इछ पुंनी अंतरि भिंनी मिलिआ जगजीवनु दाता ॥

Kaama(nn)i ichh punnee anttari bhinnee miliaa jagajeevanu daataa ||

The desire of the soul-bride is fulfilled; deep within herself, she is drenched in His Love. She meets the Great Giver, the Life of the World.

ਸਬਦ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਜੋਬਨਿ ਮਾਤੀ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਏ ॥

सबद रंगि राती जोबनि माती पिर कै अंकि समाए ॥

Sabad ranggi raatee jobani maatee pir kai ankki samaae ||

Imbued with love for the Shabad, she is like a youth intoxicated; she merges into the very being of her Husband Lord.

ਸਚੜਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥

सचड़ा साहिबु सबदि पछाणीऐ आपे लए मिलाए ॥२॥

Sacha(rr)aa saahibu sabadi pachhaa(nn)eeai aape lae milaae ||2||

The True Lord Master is realized through the Word of His Shabad. He blends all with Himself. ||2||

ਜਿਨੀ ਆਪਣਾ ਕੰਤੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹਉ ਤਿਨ ਪੂਛਉ ਸੰਤਾ ਜਾਏ ॥

जिनी आपणा कंतु पछाणिआ हउ तिन पूछउ संता जाए ॥

Jinee aapa(nn)aa kanttu pachhaa(nn)iaa hau tin poochhau santtaa jaae ||

Those who have realized their Husband Lord - I go and ask those Saints about Him.

ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਸੇਵਾ ਕਰੀ ਪਿਰੁ ਸਚੜਾ ਮਿਲੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥

आपु छोडि सेवा करी पिरु सचड़ा मिलै सहजि सुभाए ॥

Aapu chhodi sevaa karee piru sacha(rr)aa milai sahaji subhaae ||

Renouncing ego, I serve them; thus I meet my True Husband Lord, with intuitive ease.

ਪਿਰੁ ਸਚਾ ਮਿਲੈ ਆਏ ਸਾਚੁ ਕਮਾਏ ਸਾਚਿ ਸਬਦਿ ਧਨ ਰਾਤੀ ॥

पिरु सचा मिलै आए साचु कमाए साचि सबदि धन राती ॥

Piru sachaa milai aae saachu kamaae saachi sabadi dhan raatee ||

The True Husband Lord comes to meet the soul-bride who practices Truth, and is imbued with the True Word of the Shabad.

ਕਦੇ ਨ ਰਾਂਡ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਸਮਾਧੀ ॥

कदे न रांड सदा सोहागणि अंतरि सहज समाधी ॥

Kade na raand sadaa sohaaga(nn)i anttari sahaj samaadhee ||

She shall never become a widow; she shall always be a happy bride. Deep within herself, she dwells in the celestial bliss of Samaadhi.

ਪਿਰੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ਵੇਖੁ ਹਦੂਰੇ ਰੰਗੁ ਮਾਣੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥

पिरु रहिआ भरपूरे वेखु हदूरे रंगु माणे सहजि सुभाए ॥

Piru rahiaa bharapoore vekhu hadoore ranggu maa(nn)e sahaji subhaae ||

Her Husband Lord is fully pervading everywhere; beholding Him ever-present, she enjoys His Love, with intuitive ease.

ਜਿਨੀ ਆਪਣਾ ਕੰਤੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹਉ ਤਿਨ ਪੂਛਉ ਸੰਤਾ ਜਾਏ ॥੩॥

जिनी आपणा कंतु पछाणिआ हउ तिन पूछउ संता जाए ॥३॥

Jinee aapa(nn)aa kanttu pachhaa(nn)iaa hau tin poochhau santtaa jaae ||3||

Those who have realized their Husband Lord - I go and ask those Saints about Him. ||3||

ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਭੀ ਮਿਲਹ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗਹ ਸਾਚੇ ਪਾਏ ॥

पिरहु विछुंनीआ भी मिलह जे सतिगुर लागह साचे पाए ॥

Pirahu vichhunneeaa bhee milah je satigur laagah saache paae ||

The separated ones also meet with their Husband Lord, if they fall at the Feet of the True Guru.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਅਵਗੁਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

सतिगुरु सदा दइआलु है अवगुण सबदि जलाए ॥

Satiguru sadaa daiaalu hai avagu(nn) sabadi jalaae ||

The True Guru is forever merciful; through the Word of His Shabad, demerits are burnt away.

ਅਉਗੁਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਗਵਾਏ ਸਚੇ ਹੀ ਸਚਿ ਰਾਤੀ ॥

अउगुण सबदि जलाए दूजा भाउ गवाए सचे ही सचि राती ॥

Augu(nn) sabadi jalaae doojaa bhaau gavaae sache hee sachi raatee ||

Burning away her demerits through the Shabad, the soul-bride eradicates her love of duality, and remains absorbed in the True, True Lord.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹਉਮੈ ਗਈ ਭਰਾਤੀ ॥

सचै सबदि सदा सुखु पाइआ हउमै गई भराती ॥

Sachai sabadi sadaa sukhu paaiaa haumai gaee bharaatee ||

Through the True Shabad, everlasting peace is obtained, and egotism and doubt are dispelled.

ਪਿਰੁ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥

पिरु निरमाइलु सदा सुखदाता नानक सबदि मिलाए ॥

Piru niramaailu sadaa sukhadaataa naanak sabadi milaae ||

The Immaculate Husband Lord is forever the Giver of peace; O Nanak, through the Word of His Shabad, He is met.

ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਭੀ ਮਿਲਹ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗਹ ਸਾਚੇ ਪਾਏ ॥੪॥੧॥

पिरहु विछुंनीआ भी मिलह जे सतिगुर लागह साचे पाए ॥४॥१॥

Pirahu vichhunneeaa bhee milah je satigur laagah saache paae ||4||1||

The separated ones also meet with their Husband Lord, if they fall at the feet of the True Guru. ||4||1||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਸੁਣਿਅਹੁ ਕੰਤ ਮਹੇਲੀਹੋ ਪਿਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

सुणिअहु कंत महेलीहो पिरु सेविहु सबदि वीचारि ॥

Su(nn)iahu kantt maheleeho piru sevihu sabadi veechaari ||

Listen, O brides of the Lord: serve your Beloved Husband Lord, and contemplate the Word of His Shabad.

ਅਵਗਣਵੰਤੀ ਪਿਰੁ ਨ ਜਾਣਈ ਮੁਠੀ ਰੋਵੈ ਕੰਤ ਵਿਸਾਰਿ ॥

अवगणवंती पिरु न जाणई मुठी रोवै कंत विसारि ॥

Avaga(nn)avanttee piru na jaa(nn)aee muthee rovai kantt visaari ||

The worthless bride does not know her Husband Lord - she is deluded; forgetting her Husband Lord, she weeps and wails.

ਰੋਵੈ ਕੰਤ ਸੰਮਾਲਿ ਸਦਾ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ਨਾ ਪਿਰੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥

रोवै कंत समालि सदा गुण सारि ना पिरु मरै न जाए ॥

Rovai kantt sammaali sadaa gu(nn) saari naa piru marai na jaae ||

She weeps, thinking of her Husband Lord, and she cherishes His virtues; her Husband Lord does not die, and does not leave.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਸਾਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਸਮਾਏ ॥

गुरमुखि जाता सबदि पछाता साचै प्रेमि समाए ॥

Guramukhi jaataa sabadi pachhaataa saachai premi samaae ||

As Gurmukh, she knows the Lord; through the Word of His Shabad, He is realized; through True Love, she merges with Him.

ਜਿਨਿ ਅਪਣਾ ਪਿਰੁ ਨਹੀ ਜਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥

जिनि अपणा पिरु नही जाता करम बिधाता कूड़ि मुठी कूड़िआरे ॥

Jini apa(nn)aa piru nahee jaataa karam bidhaataa koo(rr)i muthee koo(rr)iaare ||

She who does not know her Husband Lord, the Architect of karma, is deluded by falsehood - she herself is false.

ਸੁਣਿਅਹੁ ਕੰਤ ਮਹੇਲੀਹੋ ਪਿਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥੧॥

सुणिअहु कंत महेलीहो पिरु सेविहु सबदि वीचारे ॥१॥

Su(nn)iahu kantt maheleeho piru sevihu sabadi veechaare ||1||

Listen, O brides of the Lord: serve your Beloved Husband Lord, and contemplate the Word of His Shabad. ||1||

ਸਭੁ ਜਗੁ ਆਪਿ ਉਪਾਇਓਨੁ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥

सभु जगु आपि उपाइओनु आवणु जाणु संसारा ॥

Sabhu jagu aapi upaaionu aava(nn)u jaa(nn)u sanssaaraa ||

He Himself created the whole world; the world comes and goes.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਖੁਆਇਅਨੁ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥

माइआ मोहु खुआइअनु मरि जमै वारो वारा ॥

Maaiaa mohu khuaaianu mari jammai vaaro vaaraa ||

The love of Maya has ruined the world; people die, to be re-born, over and over again.

ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ਵਧਹਿ ਬਿਕਾਰਾ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਮੂਠੀ ॥

मरि जमै वारो वारा वधहि बिकारा गिआन विहूणी मूठी ॥

Mari jammai vaaro vaaraa vadhahi bikaaraa giaan vihoo(nn)ee moothee ||

People die to be re-born, over and over again, while their sins increase; without spiritual wisdom, they are deluded.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਿਰੁ ਨ ਪਾਇਓ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਓ ਰੋਵੈ ਅਵਗੁਣਿਆਰੀ ਝੂਠੀ ॥

बिनु सबदै पिरु न पाइओ जनमु गवाइओ रोवै अवगुणिआरी झूठी ॥

Binu sabadai piru na paaio janamu gavaaio rovai avagu(nn)iaaree jhoothee ||

Without the Word of the Shabad, the Husband Lord is not found; the worthless, false bride wastes her life away, weeping and wailing.

ਪਿਰੁ ਜਗਜੀਵਨੁ ਕਿਸ ਨੋ ਰੋਈਐ ਰੋਵੈ ਕੰਤੁ ਵਿਸਾਰੇ ॥

पिरु जगजीवनु किस नो रोईऐ रोवै कंतु विसारे ॥

Piru jagajeevanu kis no roeeai rovai kanttu visaare ||

He is my Beloved Husband Lord, the Life of the World - for whom should I weep? They alone weep, who forget their Husband Lord.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਆਪਿ ਉਪਾਇਓਨੁ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਸੰਸਾਰੇ ॥੨॥

सभु जगु आपि उपाइओनु आवणु जाणु संसारे ॥२॥

Sabhu jagu aapi upaaionu aava(nn)u jaa(nn)u sanssaare ||2||

He Himself created the whole world; the world comes and goes. ||2||

ਸੋ ਪਿਰੁ ਸਚਾ ਸਦ ਹੀ ਸਾਚਾ ਹੈ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥

सो पिरु सचा सद ही साचा है ना ओहु मरै न जाए ॥

So piru sachaa sad hee saachaa hai naa ohu marai na jaae ||

That Husband Lord is True, forever True; He does not die, and He does not leave.

ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਧਨ ਇਆਣੀਆ ਰੰਡ ਬੈਠੀ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥

भूली फिरै धन इआणीआ रंड बैठी दूजै भाए ॥

Bhoolee phirai dhan iaa(nn)eeaa randd baithee doojai bhaae ||

The ignorant soul-bride wanders in delusion; in the love of duality, she sits like a widow.

ਰੰਡ ਬੈਠੀ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਆਵ ਘਟੈ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥

रंड बैठी दूजै भाए माइआ मोहि दुखु पाए आव घटै तनु छीजै ॥

Randd baithee doojai bhaae maaiaa mohi dukhu paae aav ghatai tanu chheejai ||

She sits like a widow, in the love of duality; through emotional attachment to Maya, she suffers in pain. She is growing old, and her body is withering away.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਆਇਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਸੀ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ॥

जो किछु आइआ सभु किछु जासी दुखु लागा भाइ दूजै ॥

Jo kichhu aaiaa sabhu kichhu jaasee dukhu laagaa bhaai doojai ||

Whatever has come, all that shall pass away; through the love of duality, they suffer in pain.

ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੂਝੈ ਮਾਇਆ ਜਗੁ ਲੂਝੈ ਲਬਿ ਲੋਭਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥

जमकालु न सूझै माइआ जगु लूझै लबि लोभि चितु लाए ॥

Jamakaalu na soojhai maaiaa jagu loojhai labi lobhi chitu laae ||

They do not see the Messenger of Death; they long for Maya, and their consciousness is attached to greed.

ਸੋ ਪਿਰੁ ਸਾਚਾ ਸਦ ਹੀ ਸਾਚਾ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥੩॥

सो पिरु साचा सद ही साचा ना ओहु मरै न जाए ॥३॥

So piru saachaa sad hee saachaa naa ohu marai na jaae ||3||

That Husband Lord is True, forever True; He does not die, and He does not leave. ||3||

ਇਕਿ ਰੋਵਹਿ ਪਿਰਹਿ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਅੰਧੀ ਨਾ ਜਾਣੈ ਪਿਰੁ ਨਾਲੇ ॥

इकि रोवहि पिरहि विछुंनीआ अंधी ना जाणै पिरु नाले ॥

Iki rovahi pirahi vichhunneeaa anddhee naa jaa(nn)ai piru naale ||

Some weep and wail, separated from their Husband Lord; the blind ones do not know that their Husband is with them.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਾਚਾ ਪਿਰੁ ਮਿਲੈ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੇ ॥

गुर परसादी साचा पिरु मिलै अंतरि सदा समाले ॥

Gur parasaadee saachaa piru milai anttari sadaa samaale ||

By Guru's Grace, they may meet with their True Husband, and cherish Him always deep within.

ਪਿਰੁ ਅੰਤਰਿ ਸਮਾਲੇ ਸਦਾ ਹੈ ਨਾਲੇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦੂਰੇ ॥

पिरु अंतरि समाले सदा है नाले मनमुखि जाता दूरे ॥

Piru anttari samaale sadaa hai naale manamukhi jaataa doore ||

She cherishes her Husband deep within herself - He is always with her; the self-willed manmukhs think that He is far away.

ਇਹੁ ਤਨੁ ਰੁਲੈ ਰੁਲਾਇਆ ਕਾਮਿ ਨ ਆਇਆ ਜਿਨਿ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਤਾ ਹਦੂਰੇ ॥

इहु तनु रुलै रुलाइआ कामि न आइआ जिनि खसमु न जाता हदूरे ॥

Ihu tanu rulai rulaaiaa kaami na aaiaa jini khasamu na jaataa hadoore ||

This body rolls in the dust, and is totally useless; it does not realize the Presence of the Lord and Master.

ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਈ ਪਿਰੁ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੇ ॥

नानक सा धन मिलै मिलाई पिरु अंतरि सदा समाले ॥

Naanak saa dhan milai milaaee piru anttari sadaa samaale ||

O Nanak, that soul-bride is united in Union; she cherishes her Beloved Husband forever, deep within herself.

ਇਕਿ ਰੋਵਹਿ ਪਿਰਹਿ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਅੰਧੀ ਨ ਜਾਣੈ ਪਿਰੁ ਹੈ ਨਾਲੇ ॥੪॥੨॥

इकि रोवहि पिरहि विछुंनीआ अंधी न जाणै पिरु है नाले ॥४॥२॥

Iki rovahi pirahi vichhunneeaa anddhee na jaa(nn)ai piru hai naale ||4||2||

Some weep and wail, separated from their Husband Lord; the blind ones do not know that their Husband is with them. ||4||2||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਃ ੩ ॥

वडहंसु मः ३ ॥

Vadahanssu M: 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਰੋਵਹਿ ਪਿਰਹਿ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਮੈ ਪਿਰੁ ਸਚੜਾ ਹੈ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥

रोवहि पिरहि विछुंनीआ मै पिरु सचड़ा है सदा नाले ॥

Rovahi pirahi vichhunneeaa mai piru sacha(rr)aa hai sadaa naale ||

Those who are separated from their Beloved Husband Lord weep and wail, but my True Husband Lord is always with me.

ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਸਹੀ ਜਾਣਿਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲੇ ॥

जिनी चलणु सही जाणिआ सतिगुरु सेवहि नामु समाले ॥

Jinee chala(nn)u sahee jaa(nn)iaa satiguru sevahi naamu samaale ||

Those who know that they must depart, serve the True Guru, and dwell upon the Naam, the Name of the Lord.

ਸਦਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੈ ਨਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

सदा नामु समाले सतिगुरु है नाले सतिगुरु सेवि सुखु पाइआ ॥

Sadaa naamu samaale satiguru hai naale satiguru sevi sukhu paaiaa ||

They dwell constantly upon the Naam, and the True Guru is with them; they serve the True Guru, and so obtain peace.

ਸਬਦੇ ਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਸਚੁ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਹੋਇਆ ॥

सबदे कालु मारि सचु उरि धारि फिरि आवण जाणु न होइआ ॥

Sabade kaalu maari sachu uri dhaari phiri aava(nn) jaa(nn)u na hoiaa ||

Through the Shabad, they kill death, and enshrine the True Lord within their hearts; they shall not have to come and go again.

ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੀ ਨਾਈ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥

सचा साहिबु सची नाई वेखै नदरि निहाले ॥

Sachaa saahibu sachee naaee vekhai nadari nihaale ||

True is the Lord and Master, and True is His Name; bestowing His Gracious Glance, one is enraptured.

ਰੋਵਹਿ ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਮੈ ਪਿਰੁ ਸਚੜਾ ਹੈ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥੧॥

रोवहि पिरहु विछुंनीआ मै पिरु सचड़ा है सदा नाले ॥१॥

Rovahi pirahu vichhunneeaa mai piru sacha(rr)aa hai sadaa naale ||1||

Those who are separated from their Beloved Husband Lord weep and wail, but my True Husband Lord is always with me. ||1||

ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭ ਦੂ ਊਚਾ ਹੈ ਕਿਵ ਮਿਲਾਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ॥

प्रभु मेरा साहिबु सभ दू ऊचा है किव मिलां प्रीतम पिआरे ॥

Prbhu meraa saahibu sabh doo uchaa hai kiv milaan preetam piaare ||

God, my Lord and Master, is the highest of all; how can I meet my Dear Beloved?

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲੀ ਤਾਂ ਸਹਜਿ ਮਿਲੀ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥

सतिगुरि मेली तां सहजि मिली पिरु राखिआ उर धारे ॥

Satiguri melee taan sahaji milee piru raakhiaa ur dhaare ||

When the True Guru united me, then I was naturally united with my Husband Lord, and now, I keep Him clasped to my heart.

ਸਦਾ ਉਰ ਧਾਰੇ ਨੇਹੁ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਿਰੁ ਦਿਸੈ ॥

सदा उर धारे नेहु नालि पिआरे सतिगुर ते पिरु दिसै ॥

Sadaa ur dhaare nehu naali piaare satigur te piru disai ||

I constantly, lovingly cherish my Beloved within my heart; through the True Guru, I see my Beloved.

ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਕਾ ਕਚਾ ਚੋਲਾ ਤਿਤੁ ਪੈਧੈ ਪਗੁ ਖਿਸੈ ॥

माइआ मोह का कचा चोला तितु पैधै पगु खिसै ॥

Maaiaa moh kaa kachaa cholaa titu paidhai pagu khisai ||

The cloak of Maya's love is false; wearing it, one slips and loses his footing.

ਪਿਰ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸੋ ਸਚਾ ਚੋਲਾ ਤਿਤੁ ਪੈਧੈ ਤਿਖਾ ਨਿਵਾਰੇ ॥

पिर रंगि राता सो सचा चोला तितु पैधै तिखा निवारे ॥

Pir ranggi raataa so sachaa cholaa titu paidhai tikhaa nivaare ||

That cloak is true, which is dyed in the color of the Love of my Beloved; wearing it, my inner thirst is quenched.

ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭ ਦੂ ਊਚਾ ਹੈ ਕਿਉ ਮਿਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ॥੨॥

प्रभु मेरा साहिबु सभ दू ऊचा है किउ मिला प्रीतम पिआरे ॥२॥

Prbhu meraa saahibu sabh doo uchaa hai kiu milaa preetam piaare ||2||

God, my Lord and Master, is the highest of all; how can I meet my Dear Beloved? ||2||

ਮੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਅਵਗਣਿਆਰੇ ॥

मै प्रभु सचु पछाणिआ होर भूली अवगणिआरे ॥

Mai prbhu sachu pachhaa(nn)iaa hor bhoolee avaga(nn)iaare ||

I have realized my True Lord God, while the other worthless ones have gone astray.

ਮੈ ਸਦਾ ਰਾਵੇ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸਚੜੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥

मै सदा रावे पिरु आपणा सचड़ै सबदि वीचारे ॥

Mai sadaa raave piru aapa(nn)aa sacha(rr)ai sabadi veechaare ||

I dwell constantly upon my Beloved Husband Lord, and reflect upon the True Word of the Shabad.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਨਾਰੇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਾਇਆ ॥

सचै सबदि वीचारे रंगि राती नारे मिलि सतिगुर प्रीतमु पाइआ ॥

Sachai sabadi veechaare ranggi raatee naare mili satigur preetamu paaiaa ||

The bride reflects upon the True Shabad, and is imbued with His Love; she meets with the True Guru, and finds her Beloved.

ਅੰਤਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਮਾਤੀ ਗਇਆ ਦੁਸਮਨੁ ਦੂਖੁ ਸਬਾਇਆ ॥

अंतरि रंगि राती सहजे माती गइआ दुसमनु दूखु सबाइआ ॥

Anttari ranggi raatee sahaje maatee gaiaa dusamanu dookhu sabaaiaa ||

Deep within, she is imbued with His Love, and intoxicated with delight; her enemies and sufferings are all taken away.

ਅਪਨੇ ਗੁਰ ਕੰਉ ਤਨੁ ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਤਾਂ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥

अपने गुर कंउ तनु मनु दीजै तां मनु भीजै त्रिसना दूख निवारे ॥

Apane gur kannu tanu manu deejai taan manu bheejai trisanaa dookh nivaare ||

Surrender body and soul to your Guru, and then you shall become happy; your thirst and pain shall be taken away.

ਮੈ ਪਿਰੁ ਸਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹੋਰ ਭੂਲੀ ਅਵਗਣਿਆਰੇ ॥੩॥

मै पिरु सचु पछाणिआ होर भूली अवगणिआरे ॥३॥

Mai piru sachu pachhaa(nn)iaa hor bhoolee avaga(nn)iaare ||3||

I have realized my True Lord God, while the other worthless ones have gone astray. ||3||

ਸਚੜੈ ਆਪਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰੋ ॥

सचड़ै आपि जगतु उपाइआ गुर बिनु घोर अंधारो ॥

Sacha(rr)ai aapi jagatu upaaiaa gur binu ghor anddhaaro ||

The True Lord Himself created the world; without the Guru, there is only pitch darkness.

ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਆਪਿ ਮਿਲੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੋ ॥

आपि मिलाए आपि मिलै आपे देइ पिआरो ॥

Aapi milaae aapi milai aape dei piaaro ||

He Himself unites, and causes us to unite with Him; He Himself blesses us with His Love.

ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੋ ਸਹਜਿ ਵਾਪਾਰੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰੇ ॥

आपे देइ पिआरो सहजि वापारो गुरमुखि जनमु सवारे ॥

Aape dei piaaro sahaji vaapaaro guramukhi janamu savaare ||

He Himself blesses us with His Love, and deals in celestial peace; the life of the Gurmukh is reformed.

ਧਨੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਚਿਆਰੋ ॥

धनु जग महि आइआ आपु गवाइआ दरि साचै सचिआरो ॥

Dhanu jag mahi aaiaa aapu gavaaiaa dari saachai sachiaaro ||

Blessed is his coming into the world; he banishes his self-conceit, and is acclaimed as true in the Court of the True Lord.

ਗਿਆਨਿ ਰਤਨਿ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਹੋਆ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਪਿਆਰੋ ॥

गिआनि रतनि घटि चानणु होआ नानक नाम पिआरो ॥

Giaani ratani ghati chaana(nn)u hoaa naanak naam piaaro ||

The light of the jewel of spiritual wisdom shines within his heart, O Nanak, and he loves the Naam, the Name of the Lord.

ਸਚੜੈ ਆਪਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰੋ ॥੪॥੩॥

सचड़ै आपि जगतु उपाइआ गुर बिनु घोर अंधारो ॥४॥३॥

Sacha(rr)ai aapi jagatu upaaiaa gur binu ghor anddhaaro ||4||3||

The True Lord Himself created the world; without the Guru, there is only pitch darkness. ||4||3||

ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥

वडहंसु महला ३ ॥

Vadahanssu mahalaa 3 ||

Wadahans, Third Mehl:

ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਜਜਰੀ ਹੈ ਇਸ ਨੋ ਜਰੁ ਪਹੁਚੈ ਆਏ ॥

इहु सरीरु जजरी है इस नो जरु पहुचै आए ॥

Ihu sareeru jajaree hai is no jaru pahuchai aae ||

This body is frail; old age is overtaking it.

ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਹੋਰੁ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥

गुरि राखे से उबरे होरु मरि जमै आवै जाए ॥

Guri raakhe se ubare horu mari jammai aavai jaae ||

Those who are protected by the Guru are saved, while others die, to be reincarnated; they continue coming and going.

ਹੋਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਵਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸੁਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥

होरि मरि जमहि आवहि जावहि अंति गए पछुतावहि बिनु नावै सुखु न होई ॥

Hori mari jammahi aavahi jaavahi antti gae pachhutaavahi binu naavai sukhu na hoee ||

Others die, to be reincarnated; they continue coming and going, and in the end, they depart regretfully. Without the Name, there is no peace.

ਐਥੈ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖਿ ਹੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥

ऐथै कमावै सो फलु पावै मनमुखि है पति खोई ॥

Aithai kamaavai so phalu paavai manamukhi hai pati khoee ||

As one acts here, so does he obtain his rewards; the self-willed manmukh loses his honor.

ਜਮ ਪੁਰਿ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰੁ ਮਹਾ ਗੁਬਾਰੁ ਨਾ ਤਿਥੈ ਭੈਣ ਨ ਭਾਈ ॥

जम पुरि घोर अंधारु महा गुबारु ना तिथै भैण न भाई ॥

Jam puri ghor anddhaaru mahaa gubaaru naa tithai bhai(nn) na bhaaee ||

In the City of Death, there is pitch darkness, and huge clouds of dust; neither sister nor brother is there.

ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਜਜਰੀ ਹੈ ਇਸ ਨੋ ਜਰੁ ਪਹੁਚੈ ਆਈ ॥੧॥

इहु सरीरु जजरी है इस नो जरु पहुचै आई ॥१॥

Ihu sareeru jajaree hai is no jaru pahuchai aaee ||1||

This body is frail; old age is overtaking it. ||1||

ਕਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਤਾਂ ਥੀਐ ਜਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥

काइआ कंचनु तां थीऐ जां सतिगुरु लए मिलाए ॥

Kaaiaa kancchanu taan theeai jaan satiguru lae milaae ||

The body becomes like gold, when the True Guru unites one with Himself.

ਭ੍ਰਮੁ ਮਾਇਆ ਵਿਚਹੁ ਕਟੀਐ ਸਚੜੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ॥

भ्रमु माइआ विचहु कटीऐ सचड़ै नामि समाए ॥

Bhrmu maaiaa vichahu kateeai sacha(rr)ai naami samaae ||

Doubt and Maya have been removed from within me, and I am merged in the Naam, the True Name of the Lord.

ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥

सचै नामि समाए हरि गुण गाए मिलि प्रीतम सुखु पाए ॥

Sachai naami samaae hari gu(nn) gaae mili preetam sukhu paae ||

Merged in the True Name of the Lord, I sing the Glorious Praises of the Lord; meeting my Beloved, I have found peace.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਵਿਚਹੁ ਹੰਉਮੈ ਜਾਏ ॥

सदा अनंदि रहै दिनु राती विचहु हंउमै जाए ॥

Sadaa ananddi rahai dinu raatee vichahu hannumai jaae ||

I am in constant bliss, day and night; egotism has been dispelled from within me.

ਜਿਨੀ ਪੁਰਖੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਤਿਨ ਕੈ ਹੰਉ ਲਾਗਉ ਪਾਏ ॥

जिनी पुरखी हरि नामि चितु लाइआ तिन कै हंउ लागउ पाए ॥

Jinee purakhee hari naami chitu laaiaa tin kai hannu laagau paae ||

I fall at the feet of those who enshrine the Naam within their consciousness.

ਕਾਂਇਆ ਕੰਚਨੁ ਤਾਂ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥

कांइआ कंचनु तां थीऐ जा सतिगुरु लए मिलाए ॥२॥

Kaaniaa kancchanu taan theeai jaa satiguru lae milaae ||2||

The body becomes like gold, when the True Guru unites one with Himself. ||2||

ਸੋ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀਐ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਇ ਬੁਝਾਏ ॥

सो सचा सचु सलाहीऐ जे सतिगुरु देइ बुझाए ॥

So sachaa sachu salaaheeai je satiguru dei bujhaae ||

We truly praise the True Lord, when the True Guru imparts understanding.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸਨਿ ਆਗੈ ਜਾਏ ॥

बिनु सतिगुर भरमि भुलाणीआ किआ मुहु देसनि आगै जाए ॥

Binu satigur bharami bhulaa(nn)eeaa kiaa muhu desani aagai jaae ||

Without the True Guru, they are deluded by doubt; going to the world hereafter, what face will they display?

ਕਿਆ ਦੇਨਿ ਮੁਹੁ ਜਾਏ ਅਵਗੁਣਿ ਪਛੁਤਾਏ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਏ ॥

किआ देनि मुहु जाए अवगुणि पछुताए दुखो दुखु कमाए ॥

Kiaa deni muhu jaae avagu(nn)i pachhutaae dukho dukhu kamaae ||

What face will they show, when they go there? They will regret and repent for their sins; their actions will bring them only pain and suffering.

ਨਾਮਿ ਰਤੀਆ ਸੇ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਾ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਏ ॥

नामि रतीआ से रंगि चलूला पिर कै अंकि समाए ॥

Naami rateeaa se ranggi chaloolaa pir kai ankki samaae ||

Those who are imbued with the Naam are dyed in the deep crimson color of the Lord's Love; they merge into the Being of their Husband Lord.

ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝਈ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕਹੀਐ ਜਾਏ ॥

तिसु जेवडु अवरु न सूझई किसु आगै कहीऐ जाए ॥

Tisu jevadu avaru na soojhaee kisu aagai kaheeai jaae ||

I can conceive of no other as great as the Lord; unto whom should I go and speak?

ਸੋ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀਐ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਇ ਬੁਝਾਏ ॥੩॥

सो सचा सचु सलाहीऐ जे सतिगुरु देइ बुझाए ॥३॥

So sachaa sachu salaaheeai je satiguru dei bujhaae ||3||

We truly praise the True Lord, when the True Guru imparts understanding. ||3||

ਜਿਨੀ ਸਚੜਾ ਸਚੁ ਸਲਾਹਿਆ ਹੰਉ ਤਿਨ ਲਾਗਉ ਪਾਏ ॥

जिनी सचड़ा सचु सलाहिआ हंउ तिन लागउ पाए ॥

Jinee sacha(rr)aa sachu salaahiaa hannu tin laagau paae ||

I fall at the feet of those who praise the Truest of the True.

ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਨਿਰਮਲੇ ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਲੁ ਸਭ ਜਾਏ ॥

से जन सचे निरमले तिन मिलिआ मलु सभ जाए ॥

Se jan sache niramale tin miliaa malu sabh jaae ||

Those humble beings are true, and immaculately pure; meeting them, all filth is washed off.

ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਲੁ ਸਭ ਜਾਏ ਸਚੈ ਸਰਿ ਨਾਏ ਸਚੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥

तिन मिलिआ मलु सभ जाए सचै सरि नाए सचै सहजि सुभाए ॥

Tin miliaa malu sabh jaae sachai sari naae sachai sahaji subhaae ||

Meeting them, all filth is washed off; bathing in the Pool of Truth, one becomes truthful, with intuitive ease.

ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਏ ॥

नामु निरंजनु अगमु अगोचरु सतिगुरि दीआ बुझाए ॥

Naamu niranjjanu agamu agocharu satiguri deeaa bujhaae ||

The True Guru has given me the realization of the Naam, the Immaculate Name of the Lord, the unfathomable, the imperceptible.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਏ ॥

अनदिनु भगति करहि रंगि राते नानक सचि समाए ॥

Anadinu bhagati karahi ranggi raate naanak sachi samaae ||

Those who perform devotional worship to the Lord night and day, are imbued with His Love; O Nanak, they are absorbed in the True Lord.

ਜਿਨੀ ਸਚੜਾ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ਹੰਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਏ ॥੪॥੪॥

जिनी सचड़ा सचु धिआइआ हंउ तिन कै लागउ पाए ॥४॥४॥

Jinee sacha(rr)aa sachu dhiaaiaa hannu tin kai laagau paae ||4||4||

I fall at the feet of those who meditate on the Truest of the True. ||4||4||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਵਡ ਹੰਸ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥

सबदि रते वड हंस है सचु नामु उरि धारि ॥

Sabadi rate vad hanss hai sachu naamu uri dhaari ||

The great swans are imbued with the Word of the Shabad; they enshrine the True Name within their hearts.

ਸਚੁ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਸਦ ਸਚਿ ਰਹਹਿ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥

सचु संग्रहहि सद सचि रहहि सचै नामि पिआरि ॥

Sachu sanggrhahi sad sachi rahahi sachai naami piaari ||

They gather Truth, remain always in Truth, and love the True Name.

ਸਦਾ ਨਿਰਮਲ ਮੈਲੁ ਨ ਲਗਈ ਨਦਰਿ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥

सदा निरमल मैलु न लगई नदरि कीती करतारि ॥

Sadaa niramal mailu na lagaee nadari keetee karataari ||

They are always pure and immaculate - filth does not touch them; they are blessed with the Grace of the Creator Lord.

ਨਾਨਕ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਹਿ ਮੁਰਾਰਿ ॥੧॥

नानक हउ तिन कै बलिहारणै जो अनदिनु जपहि मुरारि ॥१॥

Naanak hau tin kai balihaara(nn)ai jo anadinu japahi muraari ||1||

O Nanak, I am a sacrifice to those who, night and day, meditate on the Lord. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਮੈ ਜਾਨਿਆ ਵਡ ਹੰਸੁ ਹੈ ਤਾ ਮੈ ਕੀਆ ਸੰਗੁ ॥

मै जानिआ वड हंसु है ता मै कीआ संगु ॥

Mai jaaniaa vad hanssu hai taa mai keeaa sanggu ||

I thought that he was a great swan, so I associated with him.

ਜੇ ਜਾਣਾ ਬਗੁ ਬਪੁੜਾ ਤ ਜਨਮਿ ਨ ਦੇਦੀ ਅੰਗੁ ॥੨॥

जे जाणा बगु बपुड़ा त जनमि न देदी अंगु ॥२॥

Je jaa(nn)aa bagu bapu(rr)aa ta janami na dedee anggu ||2||

If I had known that he was only a wretched heron from birth, I would not have touched him. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਹੰਸਾ ਵੇਖਿ ਤਰੰਦਿਆ ਬਗਾਂ ਭਿ ਆਯਾ ਚਾਉ ॥

हंसा वेखि तरंदिआ बगां भि आया चाउ ॥

Hanssaa vekhi taranddiaa bagaan bhi aayaa chaau ||

Seeing the swans swimming, the herons became envious.

ਡੁਬਿ ਮੁਏ ਬਗ ਬਪੁੜੇ ਸਿਰੁ ਤਲਿ ਉਪਰਿ ਪਾਉ ॥੩॥

डुबि मुए बग बपुड़े सिरु तलि उपरि पाउ ॥३॥

Dubi mue bag bapu(rr)e siru tali upari paau ||3||

But the poor herons drowned and died, and floated with their heads down, and their feet above. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਭੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸੋਇ ॥

भै विचि सभु आकारु है निरभउ हरि जीउ सोइ ॥

Bhai vichi sabhu aakaaru hai nirabhau hari jeeu soi ||

The entire universe is in fear; only the Dear Lord is fearless.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਿਥੈ ਭਉ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥

सतिगुरि सेविऐ हरि मनि वसै तिथै भउ कदे न होइ ॥

Satiguri seviai hari mani vasai tithai bhau kade na hoi ||

Serving the True Guru, the Lord comes to dwell in the mind, and then, fear cannot stay there.

ਦੁਸਮਨੁ ਦੁਖੁ ਤਿਸ ਨੋ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥

दुसमनु दुखु तिस नो नेड़ि न आवै पोहि न सकै कोइ ॥

Dusamanu dukhu tis no ne(rr)i na aavai pohi na sakai koi ||

Enemies and pain cannot come close, and no one can touch him.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿਆ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਹੋਇ ॥

गुरमुखि मनि वीचारिआ जो तिसु भावै सु होइ ॥

Guramukhi mani veechaariaa jo tisu bhaavai su hoi ||

The Gurmukh reflects upon the Lord in his mind; whatever pleases the Lord - that alone comes to pass.

ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਹੀ ਪਤਿ ਰਖਸੀ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ਸੋਇ ॥੧॥

नानक आपे ही पति रखसी कारज सवारे सोइ ॥१॥

Naanak aape hee pati rakhasee kaaraj savaare soi ||1||

O Nanak, He Himself preserves one's honor; He alone resolves our affairs. ||1|| -

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਇਕਿ ਸਜਣ ਚਲੇ ਇਕਿ ਚਲਿ ਗਏ ਰਹਦੇ ਭੀ ਫੁਨਿ ਜਾਹਿ ॥

इकि सजण चले इकि चलि गए रहदे भी फुनि जाहि ॥

Iki saja(nn) chale iki chali gae rahade bhee phuni jaahi ||

Some friends are leaving, some have already left, and those remaining will eventually leave.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸੇ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

जिनी सतिगुरु न सेविओ से आइ गए पछुताहि ॥

Jinee satiguru na sevio se aai gae pachhutaahi ||

Those who do not serve the True Guru, come and go regretting.

ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥

नानक सचि रते से न विछुड़हि सतिगुरु सेवि समाहि ॥२॥

Naanak sachi rate se na vichhu(rr)ahi satiguru sevi samaahi ||2||

O Nanak, those who are attuned to Truth are not separated; serving the True Guru, they merge into the Lord. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਸੁਖੀ ਹੂੰ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥

सतिगुर की सेवा चाकरी सुखी हूं सुख सारु ॥

Satigur kee sevaa chaakaree sukhee hoonn sukh saaru ||

Service to, and obedience to the True Guru, is the essence of comfort and peace.

ਐਥੈ ਮਿਲਨਿ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

ऐथै मिलनि वडिआईआ दरगह मोख दुआरु ॥

Aithai milani vadiaaeeaa daragah mokh duaaru ||

Doing so, one obtains honor here, and the door of salvation in the Court of the Lord.

ਸਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਪੈਨਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥

सची कार कमावणी सचु पैनणु सचु नामु अधारु ॥

Sachee kaar kamaava(nn)ee sachu paina(nn)u sachu naamu adhaaru ||

In this way, perform the tasks of Truth, wear Truth, and take the Support of the True Name.

ਸਚੀ ਸੰਗਤਿ ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

सची संगति सचि मिलै सचै नाइ पिआरु ॥

Sachee sanggati sachi milai sachai naai piaaru ||

Associating with Truth, obtain Truth, and love the True Name.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਹਰਖੁ ਸਦਾ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰੁ ॥

सचै सबदि हरखु सदा दरि सचै सचिआरु ॥

Sachai sabadi harakhu sadaa dari sachai sachiaaru ||

Through the True Word of the Shabad, be always happy, and you shall be acclaimed as True in the True Court.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸੋ ਕਰੈ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥

नानक सतिगुर की सेवा सो करै जिस नो नदरि करै करतारु ॥१॥

Naanak satigur kee sevaa so karai jis no nadari karai karataaru ||1||

O Nanak, he alone serves the True Guru, whom the Creator has blessed with His Glance of Grace. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਹੋਰ ਵਿਡਾਣੀ ਚਾਕਰੀ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥

होर विडाणी चाकरी ध्रिगु जीवणु ध्रिगु वासु ॥

Hor vidaa(nn)ee chaakaree dhrigu jeeva(nn)u dhrigu vaasu ||

Cursed is the life, and cursed is the dwelling, of those who serve another.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਛੋਡਿ ਬਿਖੁ ਲਗੇ ਬਿਖੁ ਖਟਣਾ ਬਿਖੁ ਰਾਸਿ ॥

अम्रितु छोडि बिखु लगे बिखु खटणा बिखु रासि ॥

Ammmritu chhodi bikhu lage bikhu khata(nn)aa bikhu raasi ||

Abandoning the Ambrosial Nectar, they turn to poison; they earn poison, and poison is their only wealth.

ਬਿਖੁ ਖਾਣਾ ਬਿਖੁ ਪੈਨਣਾ ਬਿਖੁ ਕੇ ਮੁਖਿ ਗਿਰਾਸ ॥

बिखु खाणा बिखु पैनणा बिखु के मुखि गिरास ॥

Bikhu khaa(nn)aa bikhu paina(nn)aa bikhu ke mukhi giraas ||

Poison is their food, and poison is their dress; they fill their mouths with morsels of poison.

ਐਥੈ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਵਣਾ ਮੁਇਆ ਨਰਕਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥

ऐथै दुखो दुखु कमावणा मुइआ नरकि निवासु ॥

Aithai dukho dukhu kamaava(nn)aa muiaa naraki nivaasu ||

In this world, they earn only pain and suffering, and dying, they go to abide in hell.

ਮਨਮੁਖ ਮੁਹਿ ਮੈਲੈ ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਮ ਕਰੋਧਿ ਵਿਣਾਸੁ ॥

मनमुख मुहि मैलै सबदु न जाणनी काम करोधि विणासु ॥

Manamukh muhi mailai sabadu na jaa(nn)anee kaam karodhi vi(nn)aasu ||

The self-willed manmukhs have filthy faces; they do not know the Word of the Shabad; in sexual desire and anger they waste away.

ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਛੋਡਿਆ ਮਨਹਠਿ ਕੰਮੁ ਨ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥

सतिगुर का भउ छोडिआ मनहठि कमु न आवै रासि ॥

Satigur kaa bhau chhodiaa manahathi kammu na aavai raasi ||

They forsake the Fear of the True Guru, and because of their stubborn ego, their efforts do not come to fruition.

ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਕੋ ਨ ਸੁਣੇ ਅਰਦਾਸਿ ॥

जम पुरि बधे मारीअहि को न सुणे अरदासि ॥

Jam puri badhe maareeahi ko na su(nn)e aradaasi ||

In the City of Death, they are bound and beaten, and no one hears their prayers.

ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥੨॥

नानक पूरबि लिखिआ कमावणा गुरमुखि नामि निवासु ॥२॥

Naanak poorabi likhiaa kamaava(nn)aa guramukhi naami nivaasu ||2||

O Nanak, they act according to their pre-ordained destiny; the Gurmukh abides in the Naam, the Name of the Lord. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਭੁਖ ਗਈ ਭੇਖੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥

सतिगुरि मिलिऐ भुख गई भेखी भुख न जाइ ॥

Satiguri miliai bhukh gaee bhekhee bhukh na jaai ||

Meeting with the True Guru, hunger departs; by wearing the robes of a beggar, hunger does not depart.

ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਅਗੈ ਦੂਣੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥

दुखि लगै घरि घरि फिरै अगै दूणी मिलै सजाइ ॥

Dukhi lagai ghari ghari phirai agai doo(nn)ee milai sajaai ||

Afflicted with pain, he wanders from house to house, and in the world hereafter, he receives double punishment.

ਅੰਦਰਿ ਸਹਜੁ ਨ ਆਇਓ ਸਹਜੇ ਹੀ ਲੈ ਖਾਇ ॥

अंदरि सहजु न आइओ सहजे ही लै खाइ ॥

Anddari sahaju na aaio sahaje hee lai khaai ||

Peace does not come to his heart - he is not content to eat what comes his way.

ਮਨਹਠਿ ਜਿਸ ਤੇ ਮੰਗਣਾ ਲੈਣਾ ਦੁਖੁ ਮਨਾਇ ॥

मनहठि जिस ते मंगणा लैणा दुखु मनाइ ॥

Manahathi jis te mangga(nn)aa lai(nn)aa dukhu manaai ||

With his stubborn mind, he begs, and grabs, and annoys those who give.

ਇਸੁ ਭੇਖੈ ਥਾਵਹੁ ਗਿਰਹੋ ਭਲਾ ਜਿਥਹੁ ਕੋ ਵਰਸਾਇ ॥

इसु भेखै थावहु गिरहो भला जिथहु को वरसाइ ॥

Isu bhekhai thaavahu giraho bhalaa jithahu ko varasaai ||

Instead of wearing these beggar's robes, it is better to be a householder, and give to others.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਤਿਨਾ ਸੋਝੀ ਪਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥

सबदि रते तिना सोझी पई दूजै भरमि भुलाइ ॥

Sabadi rate tinaa sojhee paee doojai bharami bhulaai ||

Those who are attuned to the Word of the Shabad, acquire understanding; the others wander, deluded by doubt.

ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

पइऐ किरति कमावणा कहणा कछू न जाइ ॥

Paiai kirati kamaava(nn)aa kaha(nn)aa kachhoo na jaai ||

They act according to their past actions; it is useless to talk to them.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵਹਿ ਥਾਇ ॥੧॥

नानक जो तिसु भावहि से भले जिन की पति पावहि थाइ ॥१॥

Naanak jo tisu bhaavahi se bhale jin kee pati paavahi thaai ||1||

O Nanak, those who are pleasing unto the Lord are good; He upholds their honor. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥

सतिगुरि सेविऐ सदा सुखु जनम मरण दुखु जाइ ॥

Satiguri seviai sadaa sukhu janam mara(nn) dukhu jaai ||

Serving the True Guru, one finds a lasting peace; the pains of birth and death are removed.

ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

चिंता मूलि न होवई अचिंतु वसै मनि आइ ॥

Chinttaa mooli na hovaee achinttu vasai mani aai ||

He is not troubled by anxiety, and the carefree Lord comes to dwell in the mind.

ਅੰਤਰਿ ਤੀਰਥੁ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥

अंतरि तीरथु गिआनु है सतिगुरि दीआ बुझाइ ॥

Anttari teerathu giaanu hai satiguri deeaa bujhaai ||

Deep within himself, is the sacred shrine of spiritual wisdom, revealed by the True Guru.

ਮੈਲੁ ਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇ ॥

मैलु गई मनु निरमलु होआ अम्रित सरि तीरथि नाइ ॥

Mailu gaee manu niramalu hoaa ammmrit sari teerathi naai ||

His filth is removed, and his soul becomes immaculately pure, bathing in the sacred shrine, the pool of Ambrosial Nectar.

ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥

सजण मिले सजणा सचै सबदि सुभाइ ॥

Saja(nn) mile saja(nn)aa sachai sabadi subhaai ||

The friend meets with the True Friend, the Lord, through the love of the Shabad.

ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥

घर ही परचा पाइआ जोती जोति मिलाइ ॥

Ghar hee parachaa paaiaa jotee joti milaai ||

Within the home of his own being, he finds the Divine Self, and his light blends with the Light.

ਪਾਖੰਡਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

पाखंडि जमकालु न छोडई लै जासी पति गवाइ ॥

Paakhanddi jamakaalu na chhodaee lai jaasee pati gavaai ||

The Messenger of Death does not leave the hypocrite; he is led away in dishonor.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

नानक नामि रते से उबरे सचे सिउ लिव लाइ ॥२॥

Naanak naami rate se ubare sache siu liv laai ||2||

O Nanak, those who are imbued with the Naam are saved; they are in love with the True Lord. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਜਿਨ ਸਤਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥

सजण मिले सजणा जिन सतगुर नालि पिआरु ॥

Saja(nn) mile saja(nn)aa jin satagur naali piaaru ||

The friends who love the True Guru, meet with the Lord, the True Friend.

ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥

मिलि प्रीतम तिनी धिआइआ सचै प्रेमि पिआरु ॥

Mili preetam tinee dhiaaiaa sachai premi piaaru ||

Meeting their Beloved, they meditate on the True Lord with love and affection.

ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥

मन ही ते मनु मानिआ गुर कै सबदि अपारि ॥

Man hee te manu maaniaa gur kai sabadi apaari ||

Their minds are appeased by their own minds, through the incomparable Word of the Guru's Shabad.

ਏਹਿ ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥

एहि सजण मिले न विछुड़हि जि आपि मेले करतारि ॥

Ehi saja(nn) mile na vichhu(rr)ahi ji aapi mele karataari ||

These friends are united, and will not be separated again; they have been united by the Creator Lord Himself.

ਇਕਨਾ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥

इकना दरसन की परतीति न आईआ सबदि न करहि वीचारु ॥

Ikanaa darasan kee parateeti na aaeeaa sabadi na karahi veechaaru ||

Some do not believe in the Blessed Vision of the Guru's Darshan; they do not contemplate the Shabad.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਜਿਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

विछुड़िआ का किआ विछुड़ै जिना दूजै भाइ पिआरु ॥

Vichhu(rr)iaa kaa kiaa vichhu(rr)ai jinaa doojai bhaai piaaru ||

The separated ones are in love with duality - what more separation can they suffer?

ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਦੋਸਤੀ ਥੋੜੜਿਆ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥

मनमुख सेती दोसती थोड़ड़िआ दिन चारि ॥

Manamukh setee dosatee tho(rr)a(rr)iaa din chaari ||

Friendship with the self-willed manmukhs lasts for only a few short days.

ਇਸੁ ਪਰੀਤੀ ਤੁਟਦੀ ਵਿਲਮੁ ਨ ਹੋਵਈ ਇਤੁ ਦੋਸਤੀ ਚਲਨਿ ਵਿਕਾਰ ॥

इसु परीती तुटदी विलमु न होवई इतु दोसती चलनि विकार ॥

Isu pareetee tutadee vilamu na hovaee itu dosatee chalani vikaar ||

This friendship is broken in an instant; this friendship leads to corruption.

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਨਾਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

जिना अंदरि सचे का भउ नाही नामि न करहि पिआरु ॥

Jinaa anddari sache kaa bhau naahee naami na karahi piaaru ||

They do not fear the True Lord within their hearts, and they do not love the Naam.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਜਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥

नानक तिन सिउ किआ कीचै दोसती जि आपि भुलाए करतारि ॥१॥

Naanak tin siu kiaa keechai dosatee ji aapi bhulaae karataari ||1||

O Nanak, why become friends with those whom the Creator Lord Himself has misled? ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਇਕਿ ਸਦਾ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

इकि सदा इकतै रंगि रहहि तिन कै हउ सद बलिहारै जाउ ॥

Iki sadaa ikatai ranggi rahahi tin kai hau sad balihaarai jaau ||

Some remain constantly imbued with the Lord's Love; I am forever a sacrifice to them.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਅਰਪੀ ਤਿਨ ਕਉ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥

तनु मनु धनु अरपी तिन कउ निवि निवि लागउ पाइ ॥

Tanu manu dhanu arapee tin kau nivi nivi laagau paai ||

I dedicate my mind, soul and wealth to them; bowing low, I fall at their feet.

ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਨੁ ਸੰਤੋਖੀਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥

तिन मिलिआ मनु संतोखीऐ त्रिसना भुख सभ जाइ ॥

Tin miliaa manu santtokheeai trisanaa bhukh sabh jaai ||

Meeting them, the soul is satisfied, and one's hunger and thirst all depart.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੀਏ ਸਦਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

नानक नामि रते सुखीए सदा सचे सिउ लिव लाइ ॥२॥

Naanak naami rate sukheee sadaa sache siu liv laai ||2||

O Nanak, those who are attuned to the Naam are happy forever; they lovingly focus their minds on the True Lord. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਾਧੀ ਜਲਿ ਮੁਈ ਜਲਿ ਜਲਿ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥

त्रिसना दाधी जलि मुई जलि जलि करे पुकार ॥

Trisanaa daadhee jali muee jali jali kare pukaar ||

Consumed by desires, the world is burning and dying; burning and burning, it cries out.

ਸਤਿਗੁਰ ਸੀਤਲ ਜੇ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਜਲੈ ਨ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ॥

सतिगुर सीतल जे मिलै फिरि जलै न दूजी वार ॥

Satigur seetal je milai phiri jalai na doojee vaar ||

But if it meets with the cooling and soothing True Guru, it does not burn any longer.

ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਿਰਭਉ ਕੋ ਨਹੀ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥੧॥

नानक विणु नावै निरभउ को नही जिचरु सबदि न करे वीचारु ॥१॥

Naanak vi(nn)u naavai nirabhau ko nahee jicharu sabadi na kare veechaaru ||1||

O Nanak, without the Name, and without contemplating the Word of the Shabad, no one becomes fearless. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਭੇਖੀ ਅਗਨਿ ਨ ਬੁਝਈ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥

भेखी अगनि न बुझई चिंता है मन माहि ॥

Bhekhee agani na bujhaee chinttaa hai man maahi ||

Wearing ceremonial robes, the fire is not quenched, and the mind is filled with anxiety.

ਵਰਮੀ ਮਾਰੀ ਸਾਪੁ ਨਾ ਮਰੈ ਤਿਉ ਨਿਗੁਰੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥

वरमी मारी सापु ना मरै तिउ निगुरे करम कमाहि ॥

Varamee maaree saapu naa marai tiu nigure karam kamaahi ||

Destroying the snake's hole, the snake is not killed; it is just like doing deeds without a Guru.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਸੇਵੀਐ ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

सतिगुरु दाता सेवीऐ सबदु वसै मनि आइ ॥

Satiguru daataa seveeai sabadu vasai mani aai ||

Serving the Giver, the True Guru, the Shabad comes to abide in the mind.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਹੋਇ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਇ ॥

मनु तनु सीतलु सांति होइ त्रिसना अगनि बुझाइ ॥

Manu tanu seetalu saanti hoi trisanaa agani bujhaai ||

The mind and body are cooled and soothed; peace ensues, and the fire of desire is quenched.

ਸੁਖਾ ਸਿਰਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਜਾ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥

सुखा सिरि सदा सुखु होइ जा विचहु आपु गवाइ ॥

Sukhaa siri sadaa sukhu hoi jaa vichahu aapu gavaai ||

The supreme comforts and lasting peace are obtained, when one eradicates ego from within.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਦਾਸੀ ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

गुरमुखि उदासी सो करे जि सचि रहै लिव लाइ ॥

Guramukhi udaasee so kare ji sachi rahai liv laai ||

He alone becomes a detached Gurmukh, who lovingly focuses his consciousness on the True Lord.

ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਜਾ ਆਘਾਇ ॥

चिंता मूलि न होवई हरि नामि रजा आघाइ ॥

Chinttaa mooli na hovaee hari naami rajaa aaghaai ||

Anxiety does not affect him at all; he is satisfied and satiated with the Name of the Lord.

ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਨਹ ਛੂਟੀਐ ਹਉਮੈ ਪਚਹਿ ਪਚਾਇ ॥੨॥

नानक नाम बिना नह छूटीऐ हउमै पचहि पचाइ ॥२॥

Naanak naam binaa nah chhooteeai haumai pachahi pachaai ||2||

O Nanak, without the Naam, no one is saved; they are utterly ruined by egotism. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਕਲਿ ਮਹਿ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ਹੈ ਹੁਕਮੇ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥

कलि महि जमु जंदारु है हुकमे कार कमाइ ॥

Kali mahi jamu janddaaru hai hukame kaar kamaai ||

In the Dark Age of Kali Yuga, the Messenger of Death is the enemy of life, but he acts according to the Lord's Command.

ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਮਨਮੁਖਾ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥

गुरि राखे से उबरे मनमुखा देइ सजाइ ॥

Guri raakhe se ubare manamukhaa dei sajaai ||

Those who are protected by the Guru are saved, while the self-willed manmukhs receive their punishment.

ਜਮਕਾਲੈ ਵਸਿ ਜਗੁ ਬਾਂਧਿਆ ਤਿਸ ਦਾ ਫਰੂ ਨ ਕੋਇ ॥

जमकालै वसि जगु बांधिआ तिस दा फरू न कोइ ॥

Jamakaalai vasi jagu baandhiaa tis daa pharoo na koi ||

The world is under the control, and in the bondage of the Messenger of Death; no one can hold him back.

ਜਿਨਿ ਜਮੁ ਕੀਤਾ ਸੋ ਸੇਵੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਨ ਹੋਇ ॥

जिनि जमु कीता सो सेवीऐ गुरमुखि दुखु न होइ ॥

Jini jamu keetaa so seveeai guramukhi dukhu na hoi ||

So serve the One who created Death; as Gurmukh, no pain shall touch you.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਮੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਜਿਨ ਮਨਿ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥੧॥

नानक गुरमुखि जमु सेवा करे जिन मनि सचा होइ ॥१॥

Naanak guramukhi jamu sevaa kare jin mani sachaa hoi ||1||

O Nanak, Death serves the Gurmukhs; the True Lord abides in their minds. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਏਹਾ ਕਾਇਆ ਰੋਗਿ ਭਰੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਜਾਇ ॥

एहा काइआ रोगि भरी बिनु सबदै दुखु हउमै रोगु न जाइ ॥

Ehaa kaaiaa rogi bharee binu sabadai dukhu haumai rogu na jaai ||

This body is filled with disease; without the Word of the Shabad, the pain of the disease of ego does not depart.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇ ॥

सतिगुरु मिलै ता निरमल होवै हरि नामो मंनि वसाइ ॥

Satiguru milai taa niramal hovai hari naamo manni vasaai ||

When one meets the True Guru, then he becomes immaculately pure, and he enshrines the Lord's Name within his mind.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਦੁਖੁ ਵਿਸਰਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੨॥

नानक नामु धिआइआ सुखदाता दुखु विसरिआ सहजि सुभाइ ॥२॥

Naanak naamu dhiaaiaa sukhadaataa dukhu visariaa sahaji subhaai ||2||

O Nanak, meditating on the Naam, the Name of the Peace-Giving Lord, his pains are automatically forgotten. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮਰਜੀਵੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥

भगति करहि मरजीवड़े गुरमुखि भगति सदा होइ ॥

Bhagati karahi marajeeva(rr)e guramukhi bhagati sadaa hoi ||

They alone worship the Lord, who remain dead while yet alive; the Gurmukhs worship the Lord continually.

ਓਨਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਬਖਸਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥

ओना कउ धुरि भगति खजाना बखसिआ मेटि न सकै कोइ ॥

Onaa kau dhuri bhagati khajaanaa bakhasiaa meti na sakai koi ||

The Lord blesses them with the treasure of devotional worship, which no one can destroy.

ਗੁਣ ਨਿਧਾਨੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

गुण निधानु मनि पाइआ एको सचा सोइ ॥

Gu(nn) nidhaanu mani paaiaa eko sachaa soi ||

They obtain the treasure of virtue, the One True Lord, within their minds.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਫਿਰਿ ਵਿਛੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥

नानक गुरमुखि मिलि रहे फिरि विछोड़ा कदे न होइ ॥१॥

Naanak guramukhi mili rahe phiri vichho(rr)aa kade na hoi ||1||

O Nanak, the Gurmukhs remain united with the Lord; they shall never be separated again. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਕਿਆ ਓਹੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

सतिगुर की सेव न कीनीआ किआ ओहु करे वीचारु ॥

Satigur kee sev na keeneeaa kiaa ohu kare veechaaru ||

He does not serve the True Guru; how can he reflect upon the Lord?

ਸਬਦੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਬਿਖੁ ਭੂਲਾ ਗਾਵਾਰੁ ॥

सबदै सार न जाणई बिखु भूला गावारु ॥

Sabadai saar na jaa(nn)aee bikhu bhoolaa gaavaaru ||

He does not appreciate the value of the Shabad; the fool wanders in corruption and sin.

ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

अगिआनी अंधु बहु करम कमावै दूजै भाइ पिआरु ॥

Agiaanee anddhu bahu karam kamaavai doojai bhaai piaaru ||

The blind and ignorant perform all sorts of ritualistic actions; they are in love with duality.

ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਤਿਨ ਖੁਆਰੁ ॥

अणहोदा आपु गणाइदे जमु मारि करे तिन खुआरु ॥

A(nn)ahodaa aapu ga(nn)aaide jamu maari kare tin khuaaru ||

Those who take unjustified pride in themselves, are punished and humiliated by the Messenger of Death.

ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੨॥

नानक किस नो आखीऐ जा आपे बखसणहारु ॥२॥

Naanak kis no aakheeai jaa aape bakhasa(nn)ahaaru ||2||

O Nanak, who else is there to ask? The Lord Himself is the Forgiver. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਰਤਨਾ ਪਾਰਖੁ ਜੋ ਹੋਵੈ ਸੁ ਰਤਨਾ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

रतना पारखु जो होवै सु रतना करे वीचारु ॥

Ratanaa paarakhu jo hovai su ratanaa kare veechaaru ||

He is the Assayer of jewels; He contemplates the jewel.

ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥

रतना सार न जाणई अगिआनी अंधु अंधारु ॥

Ratanaa saar na jaa(nn)aee agiaanee anddhu anddhaaru ||

He is ignorant and totally blind - he does not appreciate the value of the jewel.

ਰਤਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਬਦੁ ਹੈ ਬੂਝੈ ਬੂਝਣਹਾਰੁ ॥

रतनु गुरू का सबदु है बूझै बूझणहारु ॥

Ratanu guroo kaa sabadu hai boojhai boojha(nn)ahaaru ||

The Jewel is the Word of the Guru's Shabad; the Knower alone knows it.

ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

मूरख आपु गणाइदे मरि जमहि होइ खुआरु ॥

Moorakh aapu ga(nn)aaide mari jammahi hoi khuaaru ||

The fools take pride in themselves, and are ruined in birth and death.

ਨਾਨਕ ਰਤਨਾ ਸੋ ਲਹੈ ਜਿਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥

नानक रतना सो लहै जिसु गुरमुखि लगै पिआरु ॥

Naanak ratanaa so lahai jisu guramukhi lagai piaaru ||

O Nanak, he alone obtains the jewel, who, as Gurmukh, enshrines love for it.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਨਿਤ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥

सदा सदा नामु उचरै हरि नामो नित बिउहारु ॥

Sadaa sadaa naamu ucharai hari naamo nit biuhaaru ||

Chanting the Naam, the Name of the Lord, forever and ever, make the Name of the Lord your daily occupation.

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਹਰਿ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥

क्रिपा करे जे आपणी ता हरि रखा उर धारि ॥१॥

Kripaa kare je aapa(nn)ee taa hari rakhaa ur dhaari ||1||

If the Lord shows His Mercy, then I keep Him enshrined within my heart. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥

सतिगुर की सेव न कीनीआ हरि नामि न लगो पिआरु ॥

Satigur kee sev na keeneeaa hari naami na lago piaaru ||

They do not serve the True Guru, and they do not embrace love for the Lord's Name.

ਮਤ ਤੁਮ ਜਾਣਹੁ ਓਇ ਜੀਵਦੇ ਓਇ ਆਪਿ ਮਾਰੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥

मत तुम जाणहु ओइ जीवदे ओइ आपि मारे करतारि ॥

Mat tum jaa(nn)ahu oi jeevade oi aapi maare karataari ||

Do not even think that they are alive - the Creator Lord Himself has killed them.

ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥

हउमै वडा रोगु है भाइ दूजै करम कमाइ ॥

Haumai vadaa rogu hai bhaai doojai karam kamaai ||

Egotism is such a terrible disease; in the love of duality, they do their deeds.

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਜੀਵਦਿਆ ਮੁਏ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿਆ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥੨॥

नानक मनमुखि जीवदिआ मुए हरि विसरिआ दुखु पाइ ॥२॥

Naanak manamukhi jeevadiaa mue hari visariaa dukhu paai ||2||

O Nanak, the self-willed manmukhs are in a living death; forgetting the Lord, they suffer in pain. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

Salok M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥

बिनु सतिगुर सेवे जीअ के बंधना विचि हउमै करम कमाहि ॥

Binu satigur seve jeea ke banddhanaa vichi haumai karam kamaahi ||

Without serving the True Guru, the soul is in the bondage of deeds done in ego.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥

बिनु सतिगुर सेवे ठउर न पावही मरि जमहि आवहि जाहि ॥

Binu satigur seve thaur na paavahee mari jammahi aavahi jaahi ||

Without serving the True Guru, one finds no place of rest; he dies, and is reincarnated, and continues coming and going.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥

बिनु सतिगुर सेवे फिका बोलणा नामु न वसै मन माहि ॥

Binu satigur seve phikaa bola(nn)aa naamu na vasai man maahi ||

Without serving the True Guru, one's speech is vapid and insipid; the Naam, the Name of the Lord, does not abide in his mind.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥

नानक बिनु सतिगुर सेवे जम पुरि बधे मारीअनि मुहि कालै उठि जाहि ॥१॥

Naanak binu satigur seve jam puri badhe maareeani muhi kaalai uthi jaahi ||1||

O Nanak, without serving the True Guru, they are bound and beaten in the City of Death; they arise and depart with blackened faces. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

सलोकु मः ३ ॥

Saloku M: 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੰਉ ਆਪਿ ਤੁਠਾ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਲਇਅਨੁ ਜਨ ਲਾਇ ॥

भगत जना कंउ आपि तुठा मेरा पिआरा आपे लइअनु जन लाइ ॥

Bhagat janaa kannu aapi tuthaa meraa piaaraa aape laianu jan laai ||

He Himself is pleased with His humble devotees; my Beloved Lord attaches them to Himself.

ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਦਿਤੀਅਨੁ ਸਿਰਿ ਛਤੁ ਸਚਾ ਹਰਿ ਬਣਾਇ ॥

पातिसाही भगत जना कउ दितीअनु सिरि छतु सचा हरि बणाइ ॥

Paatisaahee bhagat janaa kau diteeanu siri chhatu sachaa hari ba(nn)aai ||

The Lord blesses His humble devotees with royalty; He fashions the true crown upon their heads.

ਸਦਾ ਸੁਖੀਏ ਨਿਰਮਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥

सदा सुखीए निरमले सतिगुर की कार कमाइ ॥

Sadaa sukheee niramale satigur kee kaar kamaai ||

They are always at peace, and immaculately pure; they perform service for the True Guru.

ਰਾਜੇ ਓਇ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਭਿੜਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਹਿ ॥

राजे ओइ न आखीअहि भिड़ि मरहि फिरि जूनी पाहि ॥

Raaje oi na aakheeahi bhi(rr)i marahi phiri joonee paahi ||

They are not said to be kings, who die in conflict, and then enter again the cycle of reincarnation.

ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਕੀਂ ਵਢੀਂ ਫਿਰਹਿ ਸੋਭਾ ਮੂਲਿ ਨ ਪਾਹਿ ॥੧॥

नानक विणु नावै नकीं वढीं फिरहि सोभा मूलि न पाहि ॥१॥

Naanak vi(nn)u naavai nakeen vadheen phirahi sobhaa mooli na paahi ||1||

O Nanak, without the Name of the Lord, they wander about with their noses cut off in disgrace; they get no respect at all. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

M:h 3 ||

Third Mehl:

ਸੁਣਿ ਸਿਖਿਐ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਜਿਚਰੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਨ ਲਾਗੈ ॥

सुणि सिखिऐ सादु न आइओ जिचरु गुरमुखि सबदि न लागै ॥

Su(nn)i sikhiai saadu na aaio jicharu guramukhi sabadi na laagai ||

Hearing the teachings, he does not appreciate them, as long as he is not Gurmukh, attached to the Word of the Shabad.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥

सतिगुरि सेविऐ नामु मनि वसै विचहु भ्रमु भउ भागै ॥

Satiguri seviai naamu mani vasai vichahu bhrmu bhau bhaagai ||

Serving the True Guru, the Naam comes to abide in the mind, and doubts and fears run away.

ਜੇਹਾ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਹੋਵੈ ਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ॥

जेहा सतिगुर नो जाणै तेहो होवै ता सचि नामि लिव लागै ॥

Jehaa satigur no jaa(nn)ai teho hovai taa sachi naami liv laagai ||

As he knows the True Guru, so he is transformed, and then, he lovingly focuses his consciousness on the Naam.