ਕੇਤਿਕ ਦੁਸਟ ਤਾਪ ਤਨ ਤਪੈ ॥

केतिक दुसट ताप तन तपै ॥

ketik dhusaT taap tan tapai ||

ਕੇਤਿਕ ਉਦਰ ਰੋਗ ਹ੍ਵੈ ਖਪੈ ॥

केतिक उदर रोग ह्वै खपै ॥

ketik udhar rog havai khapai ||

ਕਿਤਕਨ ਆਨਿ ਕਾਪਨੀ ਚਢੀ ॥

कितकन आनि कापनी चढी ॥

kitakan aan kaapanee chaddee ||

ਕੇਤਿਕ ਬਾਇ ਪਿਤ ਤਨ ਬਢੀ ॥੨੪੩॥

केतिक बाइ पित तन बढी ॥२४३॥

ketik bai pit tan baddee ||243||

ਉਦਰ ਬਿਕਾਰ ਕਿਤੇ ਮਰਿ ਗਏ ॥

उदर बिकार किते मरि गए ॥

audhar bikaar kite mar ge ||

ਤਾਪਤਿ ਕਿਤਕ ਤਾਪ ਤਨ ਭਏ ॥

तापति कितक ताप तन भए ॥

taapat kitak taap tan bhe ||

ਕਿਤਕਨ ਸੰਨ੍ਰਯਪਾਤ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥

कितकन संन्रयपात ह्वै गयो ॥

kitakan sa(n)nrayapaat havai gayo ||

ਕੇਤਿਨ ਬਾਇ ਪਿਤ ਕਫ ਭਯੋ ॥੨੪੪॥

केतिन बाइ पित कफ भयो ॥२४४॥

ketin bai pit kaf bhayo ||244||

ਕੇਤਿਕ ਮਰੇ ਮੂੰਡ ਕੀ ਪੀਰਾ ॥

केतिक मरे मूँड की पीरा ॥

ketik mare moo(n)dd kee peeraa ||

ਕਿਤਕ ਬਾਇ ਤੇ ਭਏ ਅਧੀਰਾ ॥

कितक बाइ ते भए अधीरा ॥

kitak bai te bhe adheeraa ||

ਕੇਤਿਕ ਛਈ ਰੋਗ ਛੈ ਕਿਯੋ ॥

केतिक छई रोग छै कियो ॥

ketik chhiee rog chhai kiyo ||

ਕੇਤਨ ਨਾਸ ਬਾਇ ਤੇ ਥਿਯੋ ॥੨੪੫॥

केतन नास बाइ ते थियो ॥२४५॥

ketan naas bai te thiyo ||245||

ਦਾੜ ਪੀੜ ਕੇਤੇ ਮਰਿ ਗਏ ॥

दाड़ पीड़ केते मरि गए ॥

dhaaR peeR kete mar ge ||

ਬਾਇ ਭਏ ਬਵਰੇ ਕਈ ਭਏ ॥

बाइ भए बवरे कई भए ॥

bai bhe bavare kiee bhe ||

ਜਿਨ ਕੌ ਆਨਿ ਰੋਗ ਤਨ ਗ੍ਰਾਸਾ ॥

जिन कौ आनि रोग तन ग्रासा ॥

jin kau aan rog tan graasaa ||

ਤਾ ਕਾ ਪ੍ਰਾਨ ਦੇਹ ਤਜਿ ਨਾਸਾ ॥੨੪੬॥

ता का प्रान देह तजि नासा ॥२४६॥

taa kaa praan dheh taj naasaa ||246||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਕਹਾ ਲਗੇ ਮੈ ਬਰਨ ਸੁਨਾਊ ॥

कहा लगे मै बरन सुनाऊ ॥

kahaa lage mai baran sunaauoo ||

ਗ੍ਰੰਥ ਬਢਨ ਤੇ ਅਤਿ ਡਰਪਾਊ ॥

ग्रंथ बढन ते अति डरपाऊ ॥

gra(n)th baddan te at ddarapaauoo ||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਯੋ ਦਾਨਵਨ ਨਾਸਾ ॥

इह बिधि भयो दानवन नासा ॥

eeh bidh bhayo dhaanavan naasaa ||

ਖੜਗਕੇਤੁ ਅਸੁ ਕਿਯਾ ਤਮਾਸਾ ॥੨੪੭॥

खड़गकेतु असु किया तमासा ॥२४७॥

khaRagaket as kiyaa tamaasaa ||247||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਤਨ ਦਾਨਵ ਜਬ ਮਾਰੇ ॥

इह बिधि तन दानव जब मारे ॥

eeh bidh tan dhaanav jab maare ||

ਪੁਨਿ ਅਸਿਧੁਜ ਅਸ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੇ ॥

पुनि असिधुज अस मंत्र बिचारे ॥

pun asidhuj as ma(n)tr bichaare ||

ਜੋ ਇਨ ਕੋ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਰਨ ਆਸਾ ॥

जो इन को ह्वै है रन आसा ॥

jo in ko havai hai ran aasaa ||

ਮੁਝੈ ਦਿਖੈ ਹੈ ਕਵਨ ਤਮਾਸਾ ॥੨੪੮॥

मुझै दिखै है कवन तमासा ॥२४८॥

mujhai dhikhai hai kavan tamaasaa ||248||

ਤਿਨ ਕਹ ਦੀਨ ਐਸ ਬਰਦਾਨਾ ॥

तिन कह दीन ऐस बरदाना ॥

tin keh dheen aais baradhaanaa ||

ਤੁਮਤੇ ਹੋਹਿ ਅਵਖਧੀ ਨਾਨਾ ॥

तुमते होहि अवखधी नाना ॥

tumate hoh avakhadhee naanaa ||

ਜਿਹ ਕੇ ਤਨ ਕੌ ਰੋਗ ਸੰਤਾਵੈ ॥

जिह के तन कौ रोग संतावै ॥

jeh ke tan kau rog sa(n)taavai ||

ਤਾਹਿ ਅਵਖਧੀ ਬੇਗ ਜਿਯਾਵੈ ॥੨੪੯॥

ताहि अवखधी बेग जियावै ॥२४९॥

taeh avakhadhee beg jiyaavai ||249||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਦਯੋ ਜਬੈ ਬਰਦਾਨਾ ॥

इह बिधि दयो जबै बरदाना ॥

eeh bidh dhayo jabai baradhaanaa ||

ਮਿਰਤਕ ਹੁਤੇ ਅਸੁਰ ਜੇ ਨਾਨਾ ॥

मिरतक हुते असुर जे नाना ॥

mritak hute asur je naanaa ||

ਤਿਨ ਤੇ ਅਧਿਕ ਅਵਖਧੀ ਨਿਕਸੀ ॥

तिन ते अधिक अवखधी निकसी ॥

tin te adhik avakhadhee nikasee ||

ਅਪਨੇ ਸਕਲ ਗੁਨਨ ਕਹ ਬਿਗਸੀ ॥੨੫੦॥

अपने सकल गुनन कह बिगसी ॥२५०॥

apane sakal gunan keh bigasee ||250||

ਜਾ ਕੇ ਦੇਹ ਪਿਤ੍ਰਯ ਦੁਖ ਦੇਈ ॥

जा के देह पित्रय दुख देई ॥

jaa ke dheh pitray dhukh dheiee ||

ਸੋ ਭਖਿ ਜਰੀ ਬਾਤ ਕੀ ਲੇਈ ॥

सो भखि जरी बात की लेई ॥

so bhakh jaree baat kee leiee ||

ਜਿਹ ਦਾਨਵ ਕੌ ਬਾਇ ਸੰਤਾਵੈ ॥

जिह दानव कौ बाइ संतावै ॥

jeh dhaanav kau bai sa(n)taavai ||

ਸੋ ਲੈ ਜਰੀ ਪਿਤ੍ਰਯ ਕੀ ਖਾਵੈ ॥੨੫੧॥

सो लै जरी पित्रय की खावै ॥२५१॥

so lai jaree pitray kee khaavai ||251||

ਜਾ ਕੀ ਦੇਹਿਹ ਕਫ ਦੁਖ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥

जा की देहिह कफ दुख ल्यावै ॥

jaa kee dheheh kaf dhukh layaavai ||

ਸੋ ਲੈ ਕਫਨਾਸਨੀ ਚਬਾਵੈ ॥

सो लै कफनासनी चबावै ॥

so lai kafanaasanee chabaavai ||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਅਸੁਰ ਭਏ ਬਿਨੁ ਰੋਗਾ ॥

इह बिधि असुर भए बिनु रोगा ॥

eeh bidh asur bhe bin rogaa ||

ਮਾਡਤ ਭਏ ਜੁਧ ਤਜਿ ਸੋਗਾ ॥੨੫੨॥

माडत भए जुध तजि सोगा ॥२५२॥

maaddat bhe judh taj sogaa ||252||

ਅਗਨਿ ਅਸਤ੍ਰ ਛਾਡਾ ਤਬ ਦਾਨਵ ॥

अगनि असत्र छाडा तब दानव ॥

agan asatr chhaaddaa tab dhaanav ||

ਜਾ ਤੇ ਭਏ ਭਸਮ ਬਹੁ ਮਾਨਵ ॥

जा ते भए भसम बहु मानव ॥

jaa te bhe bhasam bahu maanav ||

ਬਾਰੁਣਾਸਤ੍ਰ ਤਬ ਕਾਲ ਚਲਾਯੋ ॥

बारुणासत्र तब काल चलायो ॥

baarunaasatr tab kaal chalaayo ||

ਸਕਲ ਅਗਨਿ ਕੋ ਤੇਜ ਮਿਟਾਯੋ ॥੨੫੩॥

सकल अगनि को तेज मिटायो ॥२५३॥

sakal agan ko tej miTaayo ||253||

ਰਾਛਸ ਪਵਨ ਅਸਤ੍ਰ ਸੰਧਾਨਾ ॥

राछस पवन असत्र संधाना ॥

raachhas pavan asatr sa(n)dhaanaa ||

ਜਾ ਤੇ ਉਡਤ ਭਏ ਗਨ ਨਾਨਾ ॥

जा ते उडत भए गन नाना ॥

jaa te uddat bhe gan naanaa ||

ਭੂਧਰਾਸਤ੍ਰ ਤਬ ਕਾਲ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥

भूधरासत्र तब काल प्रहारा ॥

bhoodharaasatr tab kaal prahaaraa ||

ਸਭ ਸਿਵਕਨ ਕੋ ਪ੍ਰਾਨ ਉਬਾਰਾ ॥੨੫੪॥

सभ सिवकन को प्रान उबारा ॥२५४॥

sabh sivakan ko praan ubaaraa ||254||

ਮੇਘ ਅਸਤ੍ਰ ਛੋਰਾ ਪੁਨਿ ਦਾਨਵ ॥

मेघ असत्र छोरा पुनि दानव ॥

megh asatr chhoraa pun dhaanav ||

ਭੀਜ ਗਏ ਜਿਹ ਤੇ ਸਭ ਮਾਨਵ ॥

भीज गए जिह ते सभ मानव ॥

bheej ge jeh te sabh maanav ||

ਬਾਇ ਅਸਤ੍ਰ ਲੈ ਕਾਲ ਚਲਾਯੋ ॥

बाइ असत्र लै काल चलायो ॥

bai asatr lai kaal chalaayo ||

ਸਭ ਮੇਘਨ ਤਤਕਾਲ ਉਡਾਯੋ ॥੨੫੫॥

सभ मेघन ततकाल उडायो ॥२५५॥

sabh meghan tatakaal uddaayo ||255||

ਰਾਛਸਾਸਤ੍ਰ ਰਾਛਸਹਿ ਚਲਾਯੋ ॥

राछसासत्र राछसहि चलायो ॥

raachhasaasatr raachhaseh chalaayo ||

ਬਹੁ ਅਸੁਰਨ ਤਾ ਤੇ ਉਪਜਾਯੋ ॥

बहु असुरन ता ते उपजायो ॥

bahu asuran taa te upajaayo ||

ਦੇਵਤਾਸਤ੍ਰ ਛੋਰਾ ਤਬ ਕਾਲਾ ॥

देवतासत्र छोरा तब काला ॥

dhevataasatr chhoraa tab kaalaa ||

ਅਸੁਰ ਸੈਨ ਕੂਟਾ ਦਰਹਾਲਾ ॥੨੫੬॥

असुर सैन कूटा दरहाला ॥२५६॥

asur sain kooTaa dharahaalaa ||256||

ਜਛ ਅਤਸ੍ਰ ਤਬ ਅਸੁਰ ਚਲਾਯੋ ॥

जछ अतस्र तब असुर चलायो ॥

jachh atasr tab asur chalaayo ||

ਗੰਧ੍ਰਬਾਸਤ੍ਰ ਲੈ ਕਾਲ ਬਗਾਯੋ ॥

गंध्रबासत्र लै काल बगायो ॥

ga(n)dhrabaasatr lai kaal bagaayo ||

ਤੇ ਦੋਊ ਆਪੁ ਬੀਰ ਲਰਿ ਮਰੇ ॥

ते दोऊ आपु बीर लरि मरे ॥

te dhouoo aap beer lar mare ||

ਟੁਕ ਟੁਕ ਹ੍ਵੈ ਭੂ ਪਰ ਪੁਨਿ ਝਰੇ ॥੨੫੭॥

टुक टुक ह्वै भू पर पुनि झरे ॥२५७॥

Tuk Tuk havai bhoo par pun jhare ||257||

ਚਾਰਣਾਸਤ੍ਰ ਜਬ ਅਸੁਰ ਸੰਧਾਨਾ ॥

चारणासत्र जब असुर संधाना ॥

chaaranaasatr jab asur sa(n)dhaanaa ||

ਚਾਰਣ ਉਪਜ ਠਾਢ ਭੈ ਨਾਨਾ ॥

चारण उपज ठाढ भै नाना ॥

chaaran upaj Thaadd bhai naanaa ||

ਸਿਧ ਅਸਤ੍ਰ ਅਸਿਧੁਜ ਤਬ ਛੋਰਾ ॥

सिध असत्र असिधुज तब छोरा ॥

sidh asatr asidhuj tab chhoraa ||

ਤਾ ਤੇ ਮੁਖ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਤੋਰਾ ॥੨੫੮॥

ता ते मुख सत्रन को तोरा ॥२५८॥

taa te mukh satran ko toraa ||258||

ਉਰਗ ਅਸਤ੍ਰ ਲੈ ਅਸੁਰ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥

उरग असत्र लै असुर प्रहारा ॥

aurag asatr lai asur prahaaraa ||

ਤਾ ਤੇ ਉਪਜੇ ਸਰਪ ਅਪਾਰਾ ॥

ता ते उपजे सरप अपारा ॥

taa te upaje sarap apaaraa ||

ਖਗਪਤਿ ਅਸਤ੍ਰ ਤਜਾ ਤਬ ਕਾਲਾ ॥

खगपति असत्र तजा तब काला ॥

khagapat asatr tajaa tab kaalaa ||

ਭਛਿ ਗਏ ਨਾਗਨ ਦਰਹਾਲਾ ॥੨੫੯॥

भछि गए नागन दरहाला ॥२५९॥

bhachh ge naagan dharahaalaa ||259||

ਬਿਛੂ ਅਸਤ੍ਰ ਦਾਨਵਹਿ ਚਲਾਯੋ ॥

बिछू असत्र दानवहि चलायो ॥

bichhoo asatr dhaanaveh chalaayo ||

ਬਹੁ ਬਿਛੂਯਨ ਤਾ ਤੇ ਉਪਜਾਯੋ ॥

बहु बिछूयन ता ते उपजायो ॥

bahu bichhooyan taa te upajaayo ||

ਲਸਿਟਕਾ ਸਤ੍ਰ ਅਸਿਧੁਜ ਤਬ ਛੋਰਾ ॥

लसिटका सत्र असिधुज तब छोरा ॥

lasiTakaa satr asidhuj tab chhoraa ||

ਸਭ ਹੀ ਡਾਕ ਅਠੂਹਨ ਤੋਰਾ ॥੨੬੦॥

सभ ही डाक अठूहन तोरा ॥२६०॥

sabh hee ddaak aThoohan toraa ||260||

ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਅਸ ਅਸੁਰ ਚਲਾਏ ॥

ससत्र असत्र अस असुर चलाए ॥

sasatr asatr as asur chalaae ||

ਖੜਗ ਕੇਤੁ ਪਰ ਕਛੁ ਨ ਬਸਾਏ ॥

खड़ग केतु पर कछु न बसाए ॥

khaRag ket par kachh na basaae ||

ਅਸਤ੍ਰਨ ਸਾਥ ਅਸਤ੍ਰੁ ਬਹੁ ਛਏ ॥

असत्रन साथ असत्रु बहु छए ॥

asatran saath asatr bahu chhe ||

ਜਾ ਕੌ ਲਗੇ ਲੀਨ ਤੇ ਭਏ ॥੨੬੧॥

जा कौ लगे लीन ते भए ॥२६१॥

jaa kau lage leen te bhe ||261||

ਲੀਨ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ਅਸਤ੍ਰ ਨਿਹਾਰੇ ॥

लीन ह्वै गए असत्र निहारे ॥

leen havai ge asatr nihaare ||

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰਿ ਅਸੁਰ ਪੁਕਾਰੇ ॥

हाइ हाइ करि असुर पुकारे ॥

hai hai kar asur pukaare ||

ਮਹਾ ਮੂਢ ਫਿਰਿ ਕੋਪ ਬਢਾਈ ॥

महा मूढ फिरि कोप बढाई ॥

mahaa moodd fir kop baddaiee ||

ਪੁਨਿ ਅਸਿਧੁਜ ਤਨ ਕਰੀ ਲਰਾਈ ॥੨੬੨॥

पुनि असिधुज तन करी लराई ॥२६२॥

pun asidhuj tan karee laraiee ||262||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਯੋ ਘੋਰ ਸੰਗ੍ਰਾਮਾ ॥

इह बिधि भयो घोर संग्रामा ॥

eeh bidh bhayo ghor sa(n)graamaa ||

ਨਿਰਖਤ ਦੇਵ ਦਾਨਵੀ ਬਾਮਾ ॥

निरखत देव दानवी बामा ॥

nirakhat dhev dhaanavee baamaa ||

ਧੰਨ੍ਯ ਧੰਨ੍ਯ ਅਸਿਧੁਜ ਕੌ ਕਹੈ ॥

धंन्य धंन्य असिधुज कौ कहै ॥

dha(n)nay dha(n)nay asidhuj kau kahai ||

ਦਾਨਵ ਹੇਰਿ ਮੋਨ ਹ੍ਵੈ ਰਹੈ ॥੨੬੩॥

दानव हेरि मोन ह्वै रहै ॥२६३॥

dhaanav her mon havai rahai ||263||

ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥

भुजंग छंद ॥

bhuja(n)g chha(n)dh ||

ਮਹਾ ਰੋਸ ਕੈ ਕੈ ਹਠੀ ਫੇਰਿ ਗਾਜੇ ॥

महा रोस कै कै हठी फेरि गाजे ॥

mahaa ros kai kai haThee fer gaaje ||

ਚਹੂੰ ਓਰ ਤੇ ਘੋਰ ਬਾਦਿਤ੍ਰ ਬਾਜੇ ॥

चहूँ ओर ते घोर बादित्र बाजे ॥

chahoo(n) or te ghor baadhitr baaje ||

ਪ੍ਰਣੋ ਸੰਖ ਭੇਰੀ ਬਜੇ ਢੋਲ ਐਸੇ ॥

प्रणो संख भेरी बजे ढोल ऐसे ॥

prano sa(n)kh bheree baje ddol aaise ||

ਪ੍ਰਲੈ ਕਾਲ ਕੇ ਕਾਲ ਕੀ ਰਾਤ੍ਰਿ ਜੈਸੇ ॥੨੬੪॥

प्रलै काल के काल की रातृ जैसे ॥२६४॥

pralai kaal ke kaal kee raatr jaise ||264||

ਬਜੇ ਸੰਖ ਔ ਦਾਨਵੀ ਭੇਰ ਐਸੀ ॥

बजे संख औ दानवी भेर ऐसी ॥

baje sa(n)kh aau dhaanavee bher aaisee ||

ਕਹੈ ਆਸੁਰੀ ਬ੍ਰਿਤ ਕੀ ਕ੍ਰਿਤ ਜੈਸੀ ॥

कहै आसुरी बृत की कृत जैसी ॥

kahai aasuree birat kee kirat jaisee ||

ਕਹੂੰ ਬੀਰ ਬਾਜੰਤ ਬਾਕੇ ਬਜਾਵੈ ॥

कहूँ बीर बाजंत बाके बजावै ॥

kahoo(n) beer baaja(n)t baake bajaavai ||

ਮਨੋ ਚਿਤ ਕੋ ਕੋਪ ਭਾਖੇ ਸੁਨਾਵੈ ॥੨੬੫॥

मनो चित को कोप भाखे सुनावै ॥२६५॥

mano chit ko kop bhaakhe sunaavai ||265||

ਕਿਤੇ ਬੀਰ ਬਜ੍ਰਾਨ ਕੇ ਸਾਥ ਪੇਲੇ ॥

किते बीर बज्रान के साथ पेले ॥

kite beer bajraan ke saath pele ||

ਭਰੇ ਬਸਤ੍ਰ ਲੋਹੂ ਮਨੋ ਫਾਗ ਖੇਲੇ ॥

भरे बसत्र लोहू मनो फाग खेले ॥

bhare basatr lohoo mano faag khele ||

ਮੂਏ ਖਾਇ ਕੈ ਦੁਸਟ ਕੇਤੇ ਮਰੂਰੇ ॥

मूए खाइ कै दुसट केते मरूरे ॥

mooe khai kai dhusaT kete maroore ||

ਸੋਏ ਜਾਨ ਮਾਲੰਗ ਖਾਏ ਧਤੂਰੇ ॥੨੬੬॥

सोए जान मालंग खाए धतूरे ॥२६६॥

soe jaan maala(n)g khaae dhatoore ||266||

ਕਿਤੇ ਟੂਕ ਟੂਕੇ ਬਲੀ ਖੇਤ ਹੋਏ ॥

किते टूक टूके बली खेत होए ॥

kite Took Tooke balee khet hoe ||

ਮਨੋ ਖਾਇ ਕੈ ਭੰਗ ਮਾਲੰਗ ਸੋਏ ॥

मनो खाइ कै भंग मालंग सोए ॥

mano khai kai bha(n)g maala(n)g soe ||

ਬਿਰਾਜੈ ਕਟੇ ਅੰਗ ਬਸਤ੍ਰੋ ਲਪੇਟੇ ॥

बिराजै कटे अंग बसत्रो लपेटे ॥

biraajai kaTe a(n)g basatro lapeTe ||

ਜੁਮੇ ਕੇ ਮਨੋ ਰੋਜ ਮੈ ਗੌਂਸ ਲੇਟੇ ॥੨੬੭॥

जुमे के मनो रोज मै गौंस लेटे ॥२६७॥

jume ke mano roj mai gaua(n)s leTe ||267||

ਕਹੂੰ ਡਾਕਨੀ ਝਾਕਨੀ ਹਾਕ ਮਾਰੈ ॥

कहूँ डाकनी झाकनी हाक मारै ॥

kahoo(n) ddaakanee jhaakanee haak maarai ||

ਉਠੈ ਨਾਦ ਭਾਰੇ ਛੁਟੈ ਚੀਤਕਾਰੈ ॥

उठै नाद भारे छुटै चीतकारै ॥

auThai naadh bhaare chhuTai cheetakaarai ||

ਕਹੂੰ ਘੂੰਮਿ ਭੂੰਮੈ ਪਰੇ ਖੇਤ ਬਾਜੀ ॥

कहूँ घूँमि भूँमै परे खेत बाजी ॥

kahoo(n) ghoo(n)m bhoo(n)mai pare khet baajee ||

ਨਿਵਾਜੇ ਝੁਕੈ ਹੈ ਮਨੌ ਕਾਬਿ ਕਾਜੀ ॥੨੬੮॥

निवाजे झुकै है मनौ काबि काजी ॥२६८॥

nivaaje jhukai hai manau kaab kaajee ||268||

ਹਠੀ ਬਧਿ ਗੋਪਾ ਗੁਲਿਤ੍ਰਾਣ ਬਾਕੇ ॥

हठी बधि गोपा गुलित्राण बाके ॥

haThee badh gopaa gulitraan baake ||

ਚਲੇ ਕੋਪ ਕੈ ਕੈ ਹਠੀਲੇ ਨਿਸਾਕੇ ॥

चले कोप कै कै हठीले निसाके ॥

chale kop kai kai haTheele nisaake ||

ਕਹੂੰ ਚਰਮ ਬਰਮੈ ਗਿਰੇ ਮਰਮ ਛੇਦੇ ॥

कहूँ चरम बरमै गिरे मरम छेदे ॥

kahoo(n) charam baramai gire maram chhedhe ||

ਕਹੂੰ ਮਾਸ ਕੇ ਗਿਧ ਲੈ ਗੇ ਲਬੇਦੇ ॥੨੬੯॥

कहूँ मास के गिध लै गे लबेदे ॥२६९॥

kahoo(n) maas ke gidh lai ge labedhe ||269||

ਕਹੂੰ ਬੀਰ ਬਾਜੀ ਬਜੰਤ੍ਰੀ ਝਰੇ ਹੈਂ ॥

कहूँ बीर बाजी बजंत्री झरे हैं ॥

kahoo(n) beer baajee baja(n)tree jhare hai(n) ||

ਕਹੂੰ ਖੰਡ ਖੰਡ ਹ੍ਵੈ ਸਿਪਾਹੀ ਮਰੇ ਹੈਂ ॥

कहूँ खंड खंड ह्वै सिपाही मरे हैं ॥

kahoo(n) kha(n)dd kha(n)dd havai sipaahee mare hai(n) ||

ਕਹੂੰ ਮਤ ਦੰਤੀ ਪਰੇ ਹੈਂ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

कहूँ मत दंती परे हैं प्रहारे ॥

kahoo(n) mat dha(n)tee pare hai(n) prahaare ||

ਗਿਰੇ ਭੂਮਿ ਪਬੈ ਮਨੋ ਬਦ੍ਰ ਮਾਰੇ ॥੨੭੦॥

गिरे भूमि पबै मनो बद्र मारे ॥२७०॥

gire bhoom pabai mano badhr maare ||270||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਕਾਢਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਜਬੈ ਗਰਜਿਯੋ ਲਖਿ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਭੇ ਡਰਪਾਨੇ ॥

काढि कृपान जबै गरजियो लखि देव अदेव सभे डरपाने ॥

kaadd kirapaan jabai garajiyo lakh dhev adhev sabhe ddarapaane ||

ਆਨਿ ਪ੍ਰਲੈ ਦਿਨ ਸੋ ਪ੍ਰਗਟ੍ਯੋ ਸਿਤ ਸਾਇਕ ਲੈ ਅਸਿਕੇਤੁ ਰਿਸਾਨੇ ॥

आनि प्रलै दिन सो प्रगट्यो सित साइक लै असिकेतु रिसाने ॥

aan pralai dhin so pragaTayo sit saik lai asiket risaane ||

ਫੂਕ ਭਏ ਮੁਖ ਸੂਖਿ ਗਈ ਥੁਕਿ ਜੋਰਿ ਹਥਿਯਾਰ ਕਰੋਰਿ ਪਰਾਨੇ ॥

फूक भए मुख सूखि गई थुकि जोरि हथियार करोरि पराने ॥

fook bhe mukh sookh giee thuk jor hathiyaar karor paraane ||

ਮਾਨਹੁ ਸਾਵਨ ਕੇ ਬਦਰਾ ਸੁਨਿ ਮਾਰੁਤਿ ਕੀ ਘਹਰੈ ਭਹਰਾਨੇ ॥੨੭੧॥

मानहु सावन के बदरा सुनि मारुति की घहरै भहराने ॥२७१॥

maanahu saavan ke badharaa sun maarut kee ghaharai bhaharaane ||271||

ਡਾਕਿ ਅਚੈ ਕਹੂੰ ਸ੍ਰੋਨ ਡਕਾਡਕ ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚ ਕਹੂੰ ਕਿਲਕਾਰੈਂ ॥

डाकि अचै कहूँ स्रोन डकाडक प्रेत पिसाच कहूँ किलकारैं ॥

ddaak achai kahoo(n) sron ddakaaddak pret pisaach kahoo(n) kilakaarai(n) ||

ਬਾਜਤ ਹੈ ਕਹੂੰ ਡੌਰੂ ਡਮਾਡਮ ਭੈਰਵ ਭੂਤ ਕਹੂੰ ਭਭਕਾਰੈਂ ॥

बाजत है कहूँ डौरू डमाडम भैरव भूत कहूँ भभकारैं ॥

baajat hai kahoo(n) ddauaroo ddamaaddam bhairav bhoot kahoo(n) bhabhakaarai(n) ||

ਜੰਗ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਉਪੰਗ ਬਜੈ ਕਹੂੰ ਭੀਖਨ ਸੀ ਰਨ ਭੇਰਿ ਭਕਾਰੈਂ ॥

जंग मृदंग उपंग बजै कहूँ भीखन सी रन भेरि भकारैं ॥

ja(n)g miradha(n)g upa(n)g bajai kahoo(n) bheekhan see ran bher bhakaarai(n) ||

ਆਨਿ ਅਰੈ ਕਹੂੰ ਬੀਰ ਚਟਾਪਟ ਕੋਪਿ ਕਟਾਕਟ ਘਾਇ ਪ੍ਰਹਾਰੈਂ ॥੨੭੨॥

आनि अरै कहूँ बीर चटापट कोपि कटाकट घाइ प्रहारैं ॥२७२॥

aan arai kahoo(n) beer chaTaapaT kop kaTaakaT ghai prahaarai(n) ||272||

ਐਸੀ ਬਿਲੋਕਿ ਕੈ ਮਾਰਿ ਮਚੀ ਭਟ ਕੋਪ ਭਰੇ ਅਰਿ ਓਰ ਚਹੈਂ ॥

ऐसी बिलोकि कै मारि मची भट कोप भरे अरि ओर चहैं ॥

aaisee bilok kai maar machee bhaT kop bhare ar or chahai(n) ||

ਬਰਛੇ ਅਰੁ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਬਰਛੀ ਤਿਰਸੂਲ ਗਹੈਂ ॥

बरछे अरु बान कमान कृपान गदा बरछी तिरसूल गहैं ॥

barachhe ar baan kamaan kirapaan gadhaa barachhee tirasool gahai(n) ||

ਅਰਿ ਪੈ ਅਰਰਾਇ ਕੈ ਘਾਇ ਕਰੈ ਨ ਟਰੈ ਬਹੁ ਤੀਰ ਸਰੀਰ ਸਹੈਂ ॥

अरि पै अरराइ कै घाइ करै न टरै बहु तीर सरीर सहैं ॥

ar pai ararai kai ghai karai na Tarai bahu teer sareer sahai(n) ||

ਪੁਰਜੇ ਪੁਰਜੇ ਤਨ ਤੇ ਰਨ ਮੈ ਦੁਖ ਤੇ ਤਨ ਮੈ ਮੁਖ ਤੇ ਨ ਕਹੈਂ ॥੨੭੩॥

पुरजे पुरजे तन ते रन मै दुख ते तन मै मुख ते न कहैं ॥२७३॥

puraje puraje tan te ran mai dhukh te tan mai mukh te na kahai(n) ||273||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਪੀਸ ਪੀਸ ਕਰਿ ਦਾਤ ਦੁਬਹਿਯਾ ਧਾਵਹੀਂ ॥

पीस पीस करि दात दुबहिया धावहीं ॥

pees pees kar dhaat dhubahiyaa dhaavahee(n) ||

ਬਜ੍ਰ ਬਾਨ ਬਿਛੂਅਨ ਕੇ ਬਿਸਿਖ ਲਗਾਵਹੀਂ ॥

बज्र बान बिछूअन के बिसिख लगावहीं ॥

bajr baan bichhooan ke bisikh lagaavahee(n) ||

ਟੂਕ ਟੂਕ ਹੈ ਮਰਤ ਨ ਪਗੁ ਪਾਛੇ ਟਰੈਂ ॥

टूक टूक है मरत न पगु पाछे टरैं ॥

Took Took hai marat na pag paachhe Tarai(n) ||

ਹੋ ਚਟਪਟ ਆਨਿ ਬਰੰਗਨਿ ਤਿਨ ਪੁਰਖਨ ਬਰੈਂ ॥੨੭੪॥

हो चटपट आनि बरंगनि तिन पुरखन बरैं ॥२७४॥

ho chaTapaT aan bara(n)gan tin purakhan barai(n) ||274||

ਚਾਬਿ ਚਾਬਿ ਕਰਿ ਓਠ ਦੁਬਹਿਯਾ ਰਿਸਿ ਭਰੇ ॥

चाबि चाबि करि ओठ दुबहिया रिसि भरे ॥

chaab chaab kar oTh dhubahiyaa ris bhare ||

ਟੂਕ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ ਗਿਰੇ ਨ ਪਗੁ ਪਾਛੇ ਪਰੇ ॥

टूक टूक ह्वै गिरे न पगु पाछे परे ॥

Took Took havai gire na pag paachhe pare ||

ਜੂਝਿ ਜੂਝਿ ਰਨ ਗਿਰਤ ਸੁਭਟ ਸਮੁਹਾਇ ਕੈ ॥

जूझि जूझि रन गिरत सुभट समुहाइ कै ॥

joojh joojh ran girat subhaT samuhai kai ||

ਹੋ ਬਸੇ ਸ੍ਵਰਗ ਮੋ ਜਾਇ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ॥੨੭੫॥

हो बसे स्वरग मो जाइ परम सुख पाइ कै ॥२७५॥

ho base savairag mo jai param sukh pai kai ||275||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਕੋਪ ਘਨਾ ਕਰਿ ਕੈ ਅਸੁਰਾਰਦਨ ਕਾਢਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਕੌ ਰਨ ਧਾਏ ॥

कोप घना करि कै असुरारदन काढि कृपानन कौ रन धाए ॥

kop ghanaa kar kai asuraaradhan kaadd kirapaanan kau ran dhaae ||

ਹਾਕਿ ਹਥਿਯਾਰਨ ਲੈ ਉਮਡੇ ਰਨ ਕੌ ਤਜਿ ਕੈ ਪਗੁ ਦ੍ਵੈ ਨ ਪਰਾਏ ॥

हाकि हथियारन लै उमडे रन कौ तजि कै पगु द्वै न पराए ॥

haak hathiyaaran lai umadde ran kau taj kai pag dhavai na paraae ||

ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰਿ ਪੁਕਾਰਿ ਹਠੀ ਘਨ ਜ੍ਯੋਂ ਗਰਜੇ ਨ ਕਛੂ ਡਰ ਪਾਏ ॥

मार ही मारि पुकारि हठी घन ज्यों गरजे न कछू डर पाए ॥

maar hee maar pukaar haThee ghan jayo(n) garaje na kachhoo ddar paae ||

ਮਾਨਹੁ ਸਾਵਨ ਕੀ ਰਿਤੁ ਮੈ ਘਨ ਬੂੰਦਨ ਜ੍ਯੋਂ ਸਰ ਤ੍ਯੋਂ ਬਰਖਾਏ ॥੨੭੬॥

मानहु सावन की रितु मै घन बूँदन ज्यों सर त्यों बरखाए ॥२७६॥

maanahu saavan kee rit mai ghan boo(n)dhan jayo(n) sar tayo(n) barakhaae ||276||

ਧੂਲ ਜਟਾਯੁ ਤੇ ਅਦਿਕ ਸੂਰ ਸਭੈ ਉਮਡੇ ਕਰ ਆਯੁਧ ਲੈ ਕੈ ॥

धूल जटायु ते अदिक सूर सभै उमडे कर आयुध लै कै ॥

dhool jaTaay te adhik soor sabhai umadde kar aayudh lai kai ||

ਕੋਪ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਲਏ ਕਰ ਬਾਨ ਮਹਾ ਹਠ ਠਾਨਿ ਬਡੀ ਰਿਸਿ ਕੈ ਕੈ ॥

कोप कृपान लए कर बान महा हठ ठानि बडी रिसि कै कै ॥

kop kirapaan le kar baan mahaa haTh Thaan baddee ris kai kai ||

ਚੌਪਿ ਚੜੇ ਚਹੂੰ ਓਰਨ ਤੇ ਬਰਿਯਾਰ ਬਡੇ ਦੋਊ ਨੈਨ ਤਚੈ ਕੈ ॥

चौपि चड़े चहूँ ओरन ते बरियार बडे दोऊ नैन तचै कै ॥

chauap chaRe chahoo(n) oran te bariyaar badde dhouoo nain tachai kai ||

ਆਨਿ ਅਰੇ ਖੜਗਾਧੁਜ ਸੌ ਨ ਚਲੇ ਪਗੁ ਦ੍ਵੈ ਬਿਮੁਖਾਹਵ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ॥੨੭੭॥

आनि अरे खड़गाधुज सौ न चले पगु द्वै बिमुखाहव ह्वै कै ॥२७७॥

aan are khaRagaadhuj sau na chale pag dhavai bimukhaahav havai kai ||277||

ਭਾਰੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਭਰੇ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਧਾਇ ਪਰੇ ਬਿਬਿਧਾਯੁਧ ਲੀਨੇ ॥

भारी प्रताप भरे मन मै भट धाइ परे बिबिधायुध लीने ॥

bhaaree prataap bhare man mai bhaT dhai pare bibidhaayudh leene ||

ਕੌਚ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕਸੇ ਸਭ ਸਾਜਨ ਓਠਨ ਚਾਬਿ ਬਡੀ ਰਿਸਿ ਕੀਨੇ ॥

कौच कृपान कसे सभ साजन ओठन चाबि बडी रिसि कीने ॥

kauach kirapaan kase sabh saajan oThan chaab baddee ris keene ||

ਆਛੇ ਕੁਲਾਨ ਬਿਖੈ ਉਪਜੇ ਸਭ ਕੌਨਹੂੰ ਬਾਤ ਬਿਖੈ ਨਹਿ ਹੀਨੇ ॥

आछे कुलान बिखै उपजे सभ कौनहूँ बात बिखै नहि हीने ॥

aachhe kulaan bikhai upaje sabh kauanahoo(n) baat bikhai neh heene ||

ਜੂਝਿ ਗਿਰੇ ਖੜਗਾਧੁਜ ਸੌ ਲਰਿ ਸ੍ਰੋਨਿਤ ਸੋ ਸਿਗਰੇ ਅੰਗ ਭੀਨੇ ॥੨੭੮॥

जूझि गिरे खड़गाधुज सौ लरि स्रोनित सो सिगरे अंग भीने ॥२७८॥

joojh gire khaRagaadhuj sau lar sronit so sigare a(n)g bheene ||278||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋਪ ਕਾਲ ਜਬ ਭਰਾ ॥

इह बिधि कोप काल जब भरा ॥

eeh bidh kop kaal jab bharaa ||

ਦੁਸਟਨ ਕੋ ਛਿਨ ਮੈ ਬਧੁ ਕਰਾ ॥

दुसटन को छिन मै बधु करा ॥

dhusaTan ko chhin mai badh karaa ||

ਆਪੁ ਹਾਥ ਦੈ ਸਾਧ ਉਬਾਰੇ ॥

आपु हाथ दै साध उबारे ॥

aap haath dhai saadh ubaare ||

ਸਤ੍ਰੁ ਅਨੇਕ ਛਿਨਕ ਮੋ ਟਾਰੇ ॥੨੭੯॥

सत्रु अनेक छिनक मो टारे ॥२७९॥

satr anek chhinak mo Taare ||279||

ਅਸਿਧੁਜ ਜੂ ਕੋਪਾ ਜਬ ਹੀ ਰਨ ॥

असिधुज जू कोपा जब ही रन ॥

asidhuj joo kopaa jab hee ran ||

ਮਾਰਤ ਭਯੋ ਸਤ੍ਰੁਗਨ ਚੁਨਿ ਚੁਨਿ ॥

मारत भयो सत्रुगन चुनि चुनि ॥

maarat bhayo satrugan chun chun ||

ਸਭ ਸਿਵਕਨ ਕਹ ਲਿਓ ਉਬਾਰਾ ॥

सभ सिवकन कह लिओ उबारा ॥

sabh sivakan keh lio ubaaraa ||

ਦੁਸਟ ਗਠਨ ਕੋ ਕਰਾ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥੨੮੦॥

दुसट गठन को करा प्रहारा ॥२८०॥

dhusaT gaThan ko karaa prahaaraa ||280||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਹਨੇ ਦੁਸਟ ਜਬ ਕਾਲਾ ॥

इह बिधि हने दुसट जब काला ॥

eeh bidh hane dhusaT jab kaalaa ||

ਗਿਰਿ ਗਿਰਿ ਪਰੇ ਧਰਨਿ ਬਿਕਰਾਲਾ ॥

गिरि गिरि परे धरनि बिकराला ॥

gir gir pare dharan bikaraalaa ||

ਨਿਜ ਹਾਥਨ ਦੈ ਸੰਤ ਉਬਾਰੇ ॥

निज हाथन दै संत उबारे ॥

nij haathan dhai sa(n)t ubaare ||

ਸਤ੍ਰੁ ਅਨੇਕ ਤਨਿਕ ਮਹਿ ਮਾਰੇ ॥੨੮੧॥

सत्रु अनेक तनिक महि मारे ॥२८१॥

satr anek tanik meh maare ||281||

ਦਾਨਵ ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਕਰਿ ਢੂਕੇ ॥

दानव अमित कोप करि ढूके ॥

dhaanav amit kop kar ddooke ||

ਮਾਰਹਿ ਮਾਰਿ ਦਸੌ ਦਿਸਿ ਕੂਕੇ ॥

मारहि मारि दसौ दिसि कूके ॥

maareh maar dhasau dhis kooke ||

ਬਹੁਰਿ ਕਾਲ ਕੁਪਿ ਖੜਗ ਸੰਭਾਰਾ ॥

बहुरि काल कुपि खड़ग संभारा ॥

bahur kaal kup khaRag sa(n)bhaaraa ||

ਸਤ੍ਰੁ ਸੈਨ ਪਲ ਬੀਚ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥੨੮੨॥

सत्रु सैन पल बीच प्रहारा ॥२८२॥

satr sain pal beech prahaaraa ||282||

ਬਹੁਰਿ ਕੋਪ ਕਰਿ ਦੁਸਟ ਅਪਾਰਾ ॥

बहुरि कोप करि दुसट अपारा ॥

bahur kop kar dhusaT apaaraa ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੌ ਚਹਤ ਸੰਘਾਰਾ ॥

महा काल कौ चहत संघारा ॥

mahaa kaal kau chahat sa(n)ghaaraa ||

ਜਿਮਿ ਗਗਨਹਿ ਕੋਈ ਬਾਨ ਚਲਾਵੈ ॥

जिमि गगनहि कोई बान चलावै ॥

jim gaganeh koiee baan chalaavai ||

ਤਾਹਿ ਨ ਲਗੇ ਤਿਸੀ ਪਰ ਆਵੈ ॥੨੮੩॥

ताहि न लगे तिसी पर आवै ॥२८३॥

taeh na lage tisee par aavai ||283||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਬਾਦਿਤ੍ਰ ਬਜਾਇ ॥

भाति भाति बादित्र बजाइ ॥

bhaat bhaat baadhitr bajai ||

ਦਾਨਵ ਨਿਕਟ ਪਹੂਚੇ ਆਇ ॥

दानव निकट पहूचे आइ ॥

dhaanav nikaT pahooche aai ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਬ ਬਿਰਦ ਸੰਭਾਰੋ ॥

महा काल तब बिरद संभारो ॥

mahaa kaal tab biradh sa(n)bhaaro ||

ਸੰਤ ਉਬਾਰਿ ਦੋਖਿਯਨ ਮਾਰੋ ॥੨੮੪॥

संत उबारि दोखियन मारो ॥२८४॥

sa(n)t ubaar dhokhiyan maaro ||284||

ਖੰਡ ਖੰਡ ਕਰਿ ਦਾਨਵ ਮਾਰੇ ॥

खंड खंड करि दानव मारे ॥

kha(n)dd kha(n)dd kar dhaanav maare ||

ਤਿਲ ਤਿਲ ਪ੍ਰਾਇ ਸਕਲ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

तिल तिल प्राइ सकल करि डारे ॥

til til prai sakal kar ddaare ||

ਪਾਵਕਾਸਤ੍ਰ ਕਲਿ ਬਹੁਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥

पावकासत्र कलि बहुरि चलायो ॥

paavakaasatr kal bahur chalaayo ||

ਸੈਨ ਅਸੁਰ ਕੋ ਸਗਲ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੮੫॥

सैन असुर को सगल गिरायो ॥२८५॥

sain asur ko sagal giraayo ||285||

ਬਰੁਣਾਸਤ੍ਰ ਦਾਨਵ ਤਬ ਛੋਰਾ ॥

बरुणासत्र दानव तब छोरा ॥

barunaasatr dhaanav tab chhoraa ||

ਜਾ ਤੇ ਪਾਵਕਾਸਤ੍ਰ ਕਹ ਮੋਰਾ ॥

जा ते पावकासत्र कह मोरा ॥

jaa te paavakaasatr keh moraa ||

ਬਾਸ੍ਵਾਸਤ੍ਰ ਤਬ ਕਾਲ ਚਲਾਯੋ ॥

बास्वासत्र तब काल चलायो ॥

baasavaiaasatr tab kaal chalaayo ||

ਇੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਤ੍ਰਛ ਹ੍ਵੈ ਜੁਧ ਮਚਾਯੋ ॥੨੮੬॥

इंद्र प्रत्रछ ह्वै जुध मचायो ॥२८६॥

ei(n)dhr pratrachh havai judh machaayo ||286||

ਦਾਨਵ ਨਿਰਖਿ ਠਾਢ ਰਨ ਬਾਸਵ ॥

दानव निरखि ठाढ रन बासव ॥

dhaanav nirakh Thaadd ran baasav ||

ਪੀਵਤ ਭਯੋ ਕੂਪ ਦ੍ਵੈ ਆਸਵ ॥

पीवत भयो कूप द्वै आसव ॥

peevat bhayo koop dhavai aasav ||

ਕਰਿ ਕੈ ਕੋਪ ਅਤੁਲ ਅਸ ਗਰਜਾ ॥

करि कै कोप अतुल अस गरजा ॥

kar kai kop atul as garajaa ||

ਭੂੰਮਿ ਅਕਾਸ ਸਬਦ ਸੁਨਿ ਲਰਜਾ ॥੨੮੭॥

भूँमि अकास सबद सुनि लरजा ॥२८७॥

bhoo(n)m akaas sabadh sun larajaa ||287||

ਅਮਿਤ ਬਾਸਵਹਿ ਬਾਨ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

अमित बासवहि बान प्रहारे ॥

amit baasaveh baan prahaare ||

ਬਰਮ ਚਰਮ ਸਭ ਭੇਦਿ ਪਧਾਰੇ ॥

बरम चरम सभ भेदि पधारे ॥

baram charam sabh bhedh padhaare ||

ਜਨੁਕ ਨਾਗ ਬਾਬੀ ਧਸਿ ਗਏ ॥

जनुक नाग बाबी धसि गए ॥

januk naag baabee dhas ge ||

ਭੂਤਲ ਭੇਦਿ ਪਤਾਰ ਸਿਧਏ ॥੨੮੮॥

भूतल भेदि पतार सिधए ॥२८८॥

bhootal bhedh pataar sidhe ||288||

ਅਮਿਤ ਰੋਸ ਬਾਸਵ ਤਬ ਕਿਯਾ ॥

अमित रोस बासव तब किया ॥

amit ros baasav tab kiyaa ||

ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਕਰ ਭੀਤਰ ਲਿਯਾ ॥

धनुख बान कर भीतर लिया ॥

dhanukh baan kar bheetar liyaa ||

ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਕਰਿ ਬਿਸਿਖ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

अमित कोप करि बिसिख प्रहारे ॥

amit kop kar bisikh prahaare ||

ਫੋਰਿ ਦਾਨਵਨ ਪਾਰ ਪਧਾਰੇ ॥੨੮੯॥

फोरि दानवन पार पधारे ॥२८९॥

for dhaanavan paar padhaare ||289||

ਦਾਨਵ ਅਧਿਕ ਰੋਸ ਕਰਿ ਧਾਏ ॥

दानव अधिक रोस करि धाए ॥

dhaanav adhik ros kar dhaae ||

ਦੇਵ ਪੂਜ ਰਨ ਮਾਝ ਭਜਾਏ ॥

देव पूज रन माझ भजाए ॥

dhev pooj ran maajh bhajaae ||

ਭਜਤ ਦੇਵ ਨਿਰਖੇ ਕਲਿ ਜਬ ਹੀ ॥

भजत देव निरखे कलि जब ही ॥

bhajat dhev nirakhe kal jab hee ||

ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਛੋਰੇ ਰਨ ਤਬ ਹੀ ॥੨੯੦॥

ससत्र असत्र छोरे रन तब ही ॥२९०॥

sasatr asatr chhore ran tab hee ||290||

ਬਾਨਨ ਕੀ ਬਰਖਾ ਕਲਿ ਕਰੀ ॥

बानन की बरखा कलि करी ॥

baanan kee barakhaa kal karee ||

ਲਾਗਤ ਸੈਨ ਦਾਨਵੀ ਜਰੀ ॥

लागत सैन दानवी जरी ॥

laagat sain dhaanavee jaree ||

ਸਤ੍ਰੁ ਅਨੇਕ ਨਿਧਨ ਕਹ ਗਏ ॥

सत्रु अनेक निधन कह गए ॥

satr anek nidhan keh ge ||

ਬਹੁਰਿ ਉਪਜਿ ਬਹੁ ਠਾਢੇ ਭਏ ॥੨੯੧॥

बहुरि उपजि बहु ठाढे भए ॥२९१॥

bahur upaj bahu Thaadde bhe ||291||

ਬਹੁਰਿ ਕਾਲ ਕੁਪਿ ਬਾਨ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

बहुरि काल कुपि बान प्रहारे ॥

bahur kaal kup baan prahaare ||

ਬੇਧਿ ਦਾਨਵਨ ਪਾਰ ਪਧਾਰੇ ॥

बेधि दानवन पार पधारे ॥

bedh dhaanavan paar padhaare ||

ਦਾਨਵ ਤਬੈ ਅਧਿਕ ਕਰਿ ਕ੍ਰੁਧਾ ॥

दानव तबै अधिक करि क्रुधा ॥

dhaanav tabai adhik kar krudhaa ||

ਮੰਡਾ ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਨ ਜੁਧਾ ॥੨੯੨॥

मंडा महा काल तन जुधा ॥२९२॥

ma(n)ddaa mahaa kaal tan judhaa ||292||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਬ ਬਾਨ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

महा काल तब बान प्रहारे ॥

mahaa kaal tab baan prahaare ||

ਦਾਨਵ ਏਕ ਏਕ ਕਰਿ ਮਾਰੇ ॥

दानव एक एक करि मारे ॥

dhaanav ek ek kar maare ||

ਤਿਨ ਤੇ ਬਹੁ ਉਪਜਿਤ ਰਨ ਭਏ ॥

तिन ते बहु उपजित रन भए ॥

tin te bahu upajit ran bhe ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੇ ਸਾਮੁਹਿ ਸਿਧਏ ॥੨੯੩॥

महा काल के सामुहि सिधए ॥२९३॥

mahaa kaal ke saamuh sidhe ||293||

ਜੇਤਿਕ ਧਏ ਤਿਤਕ ਕਲਿ ਮਾਰੇ ॥

जेतिक धए तितक कलि मारे ॥

jetik dhe titak kal maare ||

ਰਥੀ ਗਜੀ ਤਿਲ ਤਿਲ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

रथी गजी तिल तिल करि डारे ॥

rathee gajee til til kar ddaare ||

ਤਿਨਤੇ ਉਪਜਿ ਠਾਢ ਭੇ ਘਨੇ ॥

तिनते उपजि ठाढ भे घने ॥

tinate upaj Thaadd bhe ghane ||

ਰਥੀ ਗਜੀ ਬਾਜੀ ਸੁਭ ਬਨੇ ॥੨੯੪॥

रथी गजी बाजी सुभ बने ॥२९४॥

rathee gajee baajee subh bane ||294||

ਬਹੁਰਿ ਕਾਲ ਕਰਿ ਕੋਪ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

बहुरि काल करि कोप प्रहारे ॥

bahur kaal kar kop prahaare ||

ਦੈਤ ਅਨਿਕ ਮ੍ਰਿਤੁ ਲੋਕ ਪਧਾਰੇ ॥

दैत अनिक मृतु लोक पधारे ॥

dhait anik mrit lok padhaare ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਬਹੁਰੌ ਧਨੁ ਧਰਾ ॥

महा काल बहुरौ धनु धरा ॥

mahaa kaal bahurau dhan dharaa ||

ਸੌ ਸੌ ਬਾਨ ਏਕ ਇਕ ਹਰਾ ॥੨੯੫॥

सौ सौ बान एक इक हरा ॥२९५॥

sau sau baan ek ik haraa ||295||

ਸੌ ਸੌ ਏਕ ਏਕ ਸਰ ਮਾਰਾ ॥

सौ सौ एक एक सर मारा ॥

sau sau ek ek sar maaraa ||

ਸੌ ਸੌ ਗਿਰੀ ਸ੍ਰੋਨ ਕੀ ਧਾਰਾ ॥

सौ सौ गिरी स्रोन की धारा ॥

sau sau giree sron kee dhaaraa ||

ਸਤ ਸਤ ਅਸੁਰ ਉਪਜਿ ਭੇ ਠਾਢੇ ॥

सत सत असुर उपजि भे ठाढे ॥

sat sat asur upaj bhe Thaadde ||

ਅਸੀ ਗਜੀ ਕੌਚੀ ਬਲ ਗਾਢੇ ॥੨੯੬॥

असी गजी कौची बल गाढे ॥२९६॥

asee gajee kauachee bal gaadde ||296||

ਰੂਪ ਹਜਾਰ ਹਜਾਰ ਧਾਰਿ ਕਲਿ ॥

रूप हजार हजार धारि कलि ॥

roop hajaar hajaar dhaar kal ||

ਗਰਜਤ ਭਯੋ ਅਤੁਲ ਕਰਿ ਕੈ ਬਲ ॥

गरजत भयो अतुल करि कै बल ॥

garajat bhayo atul kar kai bal ||

ਕਹ ਕਹ ਹਸਾ ਕਾਲ ਬਿਕਰਾਲਾ ॥

कह कह हसा काल बिकराला ॥

keh keh hasaa kaal bikaraalaa ||

ਕਾਢੇ ਦਾਤ ਤਜਤ ਮੁਖ ਜ੍ਵਾਲਾ ॥੨੯੭॥

काढे दात तजत मुख ज्वाला ॥२९७॥

kaadde dhaat tajat mukh javaiaalaa ||297||

ਏਕ ਏਕ ਰਨ ਬਾਨ ਚਲਾਯੋ ॥

एक एक रन बान चलायो ॥

ek ek ran baan chalaayo ||

ਸਹਸ ਸਹਸ ਦਾਨਵ ਕਹ ਘਾਯੋ ॥

सहस सहस दानव कह घायो ॥

sahas sahas dhaanav keh ghaayo ||

ਕੇਤਿਕ ਸੁਭਟ ਦਾੜ ਗਹਿ ਚਾਬੇ ॥

केतिक सुभट दाड़ गहि चाबे ॥

ketik subhaT dhaaR geh chaabe ||

ਕੇਤਿਕ ਸੁਭਟ ਪਾਵ ਤਰ ਦਾਬੇ ॥੨੯੮॥

केतिक सुभट पाव तर दाबे ॥२९८॥

ketik subhaT paav tar dhaabe ||298||

ਕੇਤਕ ਪਕਰਿ ਭਛ ਕਰਿ ਲਯੋ ॥

केतक पकरि भछ करि लयो ॥

ketak pakar bhachh kar layo ||

ਤਿਨ ਤੇ ਏਕ ਨ ਉਪਜਤ ਭਯੋ ॥

तिन ते एक न उपजत भयो ॥

tin te ek na upajat bhayo ||

ਕਿਤਕਨ ਦ੍ਰਿਸਟਾਕਰਖਨ ਕੀਯੋ ॥

कितकन दृसटाकरखन कीयो ॥

kitakan dhirasaTaakarakhan keeyo ||

ਸਭਹਿਨ ਕੋ ਸ੍ਰੋਨਿਤ ਹਰਿ ਲੀਯੋ ॥੨੯੯॥

सभहिन को स्रोनित हरि लीयो ॥२९९॥

sabhahin ko sronit har leeyo ||299||

ਸ੍ਰੋਨ ਰਹਿਤ ਦਾਨਵ ਜਬ ਭਯੋ ॥

स्रोन रहित दानव जब भयो ॥

sron rahit dhaanav jab bhayo ||

ਦੈਤ ਉਪਰਾਜਨ ਤੇ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥

दैत उपराजन ते रहि गयो ॥

dhait uparaajan te reh gayo ||

ਸ੍ਰਮਿਤ ਅਧਿਕ ਹ੍ਵੈ ਛਾਡਤ ਸ੍ਵਾਸਾ ॥

स्रमित अधिक ह्वै छाडत स्वासा ॥

sramit adhik havai chhaaddat savaiaasaa ||

ਤਾ ਤੇ ਕਰਤ ਦੈਤ ਪਰਗਾਸਾ ॥੩੦੦॥

ता ते करत दैत परगासा ॥३००॥

taa te karat dhait paragaasaa ||300||

ਪਵਨਾਕਰਖ ਕਰਾ ਤਬ ਕਾਲਾ ॥

पवनाकरख करा तब काला ॥

pavanaakarakh karaa tab kaalaa ||

ਘਟੇ ਬਢਨ ਤੇ ਅਰਿ ਬਿਕਰਾਲਾ ॥

घटे बढन ते अरि बिकराला ॥

ghaTe baddan te ar bikaraalaa ||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਜਬ ਆਕਰਖਨ ਕੀਯਾ ॥

इह बिधि जब आकरखन कीया ॥

eeh bidh jab aakarakhan keeyaa ||

ਸਭ ਬਲ ਹਰਿ ਅਸੁਰਨ ਕਾ ਲੀਯਾ ॥੩੦੧॥

सभ बल हरि असुरन का लीया ॥३०१॥

sabh bal har asuran kaa leeyaa ||301||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਜੋ ਅਸੁਰ ਪੁਕਾਰਤ ॥

मारि मारि जो असुर पुकारत ॥

maar maar jo asur pukaarat ||

ਤਿਹ ਤੇ ਅਮਿਤ ਦੈਤ ਤਨ ਧਾਰਤ ॥

तिह ते अमित दैत तन धारत ॥

teh te amit dhait tan dhaarat ||

ਬਾਚਾਕਰਖ ਕਾਲ ਤਬ ਕਯੋ ॥

बाचाकरख काल तब कयो ॥

baachaakarakh kaal tab kayo ||

ਬੋਲਨ ਤੇ ਦਾਨਵ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥੩੦੨॥

बोलन ते दानव रहि गयो ॥३०२॥

bolan te dhaanav reh gayo ||302||

ਦਾਨਵ ਜਬ ਬੋਲਹਿ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥

दानव जब बोलहि रहि गयो ॥

dhaanav jab boleh reh gayo ||

ਚਿੰਤਾ ਕਰਤ ਚਿਤ ਮੋ ਭਯੋ ॥

चिंता करत चित मो भयो ॥

chi(n)taa karat chit mo bhayo ||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਦਾਨਵ ਬਹੁ ਭਏ ॥

ताही ते दानव बहु भए ॥

taahee te dhaanav bahu bhe ||

ਸਨਮੁਖ ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੇ ਧਏ ॥੩੦੩॥

सनमुख महा काल के धए ॥३०३॥

sanamukh mahaa kaal ke dhe ||303||

ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਕਰਿ ਕੋਪ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

ससत्र असत्र करि कोप प्रहारे ॥

sasatr asatr kar kop prahaare ||

ਮਹਾਬੀਰ ਬਰਿਯਾਰ ਡਰਾਰੇ ॥

महाबीर बरियार डरारे ॥

mahaabeer bariyaar ddaraare ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਬ ਗੁਰਜ ਸੰਭਾਰੀ ॥

महा काल तब गुरज संभारी ॥

mahaa kaal tab guraj sa(n)bhaaree ||

ਬਹੁਤਨ ਕੀ ਮੇਧਾ ਕਢਿ ਡਾਰੀ ॥੩੦੪॥

बहुतन की मेधा कढि डारी ॥३०४॥

bahutan kee medhaa kadd ddaaree ||304||

ਤਿਨ ਕੀ ਭੂਅ ਮੇਜਾ ਜੋ ਪਰੀ ॥

तिन की भूअ मेजा जो परी ॥

tin kee bhooa mejaa jo paree ||

ਤਾ ਤੇ ਸੈਨ ਦੇਹ ਬਹੁ ਧਰੀ ॥

ता ते सैन देह बहु धरी ॥

taa te sain dheh bahu dharee ||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਕਰਿ ਕੋਪ ਅਪਾਰਾ ॥

मारि मारि करि कोप अपारा ॥

maar maar kar kop apaaraa ||

ਜਾਗਤ ਭਏ ਅਸੁਰ ਬਿਕਰਾਰਾ ॥੩੦੫॥

जागत भए असुर बिकरारा ॥३०५॥

jaagat bhe asur bikaraaraa ||305||

ਤਿਨ ਕੇ ਫੋਰਿ ਮੂੰਡਿ ਕਲਿ ਡਰੇ ॥

तिन के फोरि मूँडि कलि डरे ॥

tin ke for moo(n)dd kal ddare ||

ਤਾ ਤੇ ਮੇਧਾ ਜੋ ਭੂਅ ਪਰੇ ॥

ता ते मेधा जो भूअ परे ॥

taa te medhaa jo bhooa pare ||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਕਹਿ ਅਸੁਰ ਜਗੇ ਰਨ ॥

मारि मारि कहि असुर जगे रन ॥

maar maar keh asur jage ran ||

ਸੂਰਬੀਰ ਬਰਿਯਾਰ ਮਹਾਮਨ ॥੩੦੬॥

सूरबीर बरियार महामन ॥३०६॥

soorabeer bariyaar mahaaman ||306||

ਪੁਨਿ ਕਰਿ ਕਾਲ ਗਦਾ ਰਿਸਿ ਧਰੀ ॥

पुनि करि काल गदा रिसि धरी ॥

pun kar kaal gadhaa ris dharee ||

ਸਤ੍ਰੁ ਖੋਪਰੀ ਤਿਲ ਤਿਲ ਕਰੀ ॥

सत्रु खोपरी तिल तिल करी ॥

satr khoparee til til karee ||

ਜੇਤੇ ਟੂਕ ਖੋਪ੍ਰਿਯਨ ਪਰੇ ॥

जेते टूक खोपृयन परे ॥

jete Took khopirayan pare ||

ਤੇਤਿਕ ਰੂਪ ਦਾਨਵਨ ਧਰੇ ॥੩੦੭॥

तेतिक रूप दानवन धरे ॥३०७॥

tetik roop dhaanavan dhare ||307||

ਕੇਤਿਕ ਗਦਾ ਪਾਨ ਗਹਿ ਧਾਏ ॥

केतिक गदा पान गहि धाए ॥

ketik gadhaa paan geh dhaae ||

ਕੇਤਿਕ ਖੜਗ ਹਾਥ ਲੈ ਆਏ ॥

केतिक खड़ग हाथ लै आए ॥

ketik khaRag haath lai aae ||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਕੈ ਕੋਪਹਿ ਸਰਜੇ ॥

मारि मारि कै कोपहि सरजे ॥

maar maar kai kopeh saraje ||

ਮਾਨਹੁ ਮਹਾਕਾਲ ਘਨ ਗਰਜੇ ॥੩੦੮॥

मानहु महाकाल घन गरजे ॥३०८॥

maanahu mahaakaal ghan garaje ||308||

ਆਨਿ ਕਾਲ ਕਹ ਕਰਤ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥

आनि काल कह करत प्रहारा ॥

aan kaal keh karat prahaaraa ||

ਇਕ ਇਕ ਸੂਰ ਸਹਸ ਹਥਿਯਾਰਾ ॥

इक इक सूर सहस हथियारा ॥

eik ik soor sahas hathiyaaraa ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕਹ ਲਗਤ ਨ ਭਏ ॥

महा काल कह लगत न भए ॥

mahaa kaal keh lagat na bhe ||

ਤਾ ਮਹਿ ਸਭੈ ਲੀਨ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥੩੦੯॥

ता महि सभै लीन ह्वै गए ॥३०९॥

taa meh sabhai leen havai ge ||309||

ਸਸਤ੍ਰ ਲੀਨ ਲਖਿ ਅਸੁਰ ਰਿਸਾਨੇ ॥

ससत्र लीन लखि असुर रिसाने ॥

sasatr leen lakh asur risaane ||

ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਲੈ ਕੋਪਿ ਸਿਧਾਨੇ ॥

ससत्र असत्र लै कोपि सिधाने ॥

sasatr asatr lai kop sidhaane ||

ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਕਰਿ ਸਸਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਾਰਤ ॥

अमित कोप करि ससत्र प्रहारत ॥

amit kop kar sasatr prahaarat ||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਦਿਸਿ ਦਸੌ ਪੁਕਾਰਤ ॥੩੧੦॥

मारि मारि दिसि दसौ पुकारत ॥३१०॥

maar maar dhis dhasau pukaarat ||310||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਧੁਨਿ ਕਾਨਾ ॥

मारि मारि की सुनि धुनि काना ॥

maar maar kee sun dhun kaanaa ||

ਕੋਪਾ ਕਾਲ ਸਸਤ੍ਰ ਗਹਿ ਨਾਨਾ ॥

कोपा काल ससत्र गहि नाना ॥

kopaa kaal sasatr geh naanaa ||

ਹਾਕਿ ਹਾਕਿ ਹਥਿਯਾਰ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

हाकि हाकि हथियार प्रहारे ॥

haak haak hathiyaar prahaare ||

ਦਸਟ ਅਨਿਕ ਪਲ ਬੀਚ ਸੰਘਾਰੇ ॥੩੧੧॥

दसट अनिक पल बीच संघारे ॥३११॥

dhasaT anik pal beech sa(n)ghaare ||311||

ਤਿਨ ਤੇ ਮੇਦ ਮਾਸ ਜੋ ਪਰੋ ॥

तिन ते मेद मास जो परो ॥

tin te medh maas jo paro ||

ਤਾ ਤੇ ਬਹੁ ਅਸੁਰਨ ਤਨ ਧਰੋ ॥

ता ते बहु असुरन तन धरो ॥

taa te bahu asuran tan dharo ||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਕਹਿ ਸਮੁਹਿ ਸਿਧਾਏ ॥

मारि मारि कहि समुहि सिधाए ॥

maar maar keh samuh sidhaae ||

ਬਾਧੇ ਚੁੰਗ ਚੌਪਿ ਤਨ ਆਏ ॥੩੧੨॥

बाधे चुँग चौपि तन आए ॥३१२॥

baadhe chu(n)g chauap tan aae ||312||

ਇਕ ਇਕ ਟੂਕ ਸਹਸ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

इक इक टूक सहस करि डारे ॥

eik ik Took sahas kar ddaare ||

ਤਿਨ ਤੇ ਭਏ ਅਸੁਰ ਰਨ ਭਾਰੇ ॥

तिन ते भए असुर रन भारे ॥

tin te bhe asur ran bhaare ||

ਤਿਨ ਕੇ ਟੂਕ ਟੂਕ ਕਰਿ ਲਛਨ ॥

तिन के टूक टूक करि लछन ॥

tin ke Took Took kar lachhan ||

ਗੀਧ ਪਿਸਾਚ ਗਏ ਕਰਿ ਭਛਨ ॥੩੧੩॥

गीध पिसाच गए करि भछन ॥३१३॥

geedh pisaach ge kar bhachhan ||313||

ਤੇ ਭੀ ਅਮਿਤ ਰੂਪ ਕਰਿ ਧਾਏ ॥

ते भी अमित रूप करि धाए ॥

te bhee amit roop kar dhaae ||

ਜੇ ਤਿਲ ਤਿਲ ਕਰਿ ਸੁਭਟ ਗਿਰਾਏ ॥

जे तिल तिल करि सुभट गिराए ॥

je til til kar subhaT giraae ||

ਤਿਨ ਕੀ ਕਰੀ ਨਾਸ ਸਭ ਸੈਨਾ ॥

तिन की करी नास सभ सैना ॥

tin kee karee naas sabh sainaa ||

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕਰ ਰੰਚਕ ਭੈ ਨਾ ॥੩੧੪॥

महा काल कर रंचक भै ना ॥३१४॥

mahaa kaal kar ra(n)chak bhai naa ||314||

ਮਾਰਿ ਮਾਰਿ ਜੋਧਾ ਕਹੂੰ ਗਾਜਹਿ ॥

मारि मारि जोधा कहूँ गाजहि ॥

maar maar jodhaa kahoo(n) gaajeh ||

ਜੰਬੁਕ ਗੀਧ ਮਾਸ ਲੈ ਭਾਜਹਿ ॥

जंबुक गीध मास लै भाजहि ॥

ja(n)buk geedh maas lai bhaajeh ||

ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚ ਕਹੂੰ ਕਿਲਕਾਰਹਿ ॥

प्रेत पिसाच कहूँ किलकारहि ॥

pret pisaach kahoo(n) kilakaareh ||

ਡਾਕਨਿ ਝਾਕਿ ਕਿਲਕਟੀ ਮਾਰਹਿ ॥੩੧੫॥

डाकनि झाकि किलकटी मारहि ॥३१५॥

ddaakan jhaak kilakaTee maareh ||315||

ਕੋਕਿਲ ਕਾਕ ਜਹਾ ਕਿਲਕਾਰਹਿ ॥

कोकिल काक जहा किलकारहि ॥

kokil kaak jahaa kilakaareh ||

ਸ੍ਰੋਨਤ ਕੇ ਕੇਸਰ ਘਸਿ ਡਾਰਹਿ ॥

स्रोनत के केसर घसि डारहि ॥

sronat ke kesar ghas ddaareh ||