ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਕਾਮਾਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਜੋ ਤਰੁਨਿ ਮੁਹਿ ਭਜਿ ਕਹੈ ਬਨਾਇ ॥

कामातुर ह्वै जो तरुनि मुहि भजि कहै बनाइ ॥

kaamaatur havai jo tarun muh bhaj kahai banai ||

ਤਾਹਿ ਭਜੈ ਜੋ ਨਾਹਿ ਜਨ ਨਰਕ ਪਰੈ ਪੁਨਿ ਜਾਇ ॥੨੨॥

ताहि भजै जो नाहि जन नरक परै पुनि जाइ ॥२२॥

taeh bhajai jo naeh jan narak parai pun jai ||22||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਕੁਅਰਿ ਕਟਾਰੀ ਕਾਢਿ ਸੁ ਕਰ ਭੀਤਰ ਲਈ ॥

कुअरि कटारी काढि सु कर भीतर लई ॥

kuar kaTaaree kaadd su kar bheetar liee ||

ਪਿਤੁ ਕੇ ਉਰ ਹਨਿ ਕਢਿ ਮਾਤ ਕੇ ਉਰ ਦਈ ॥

पितु के उर हनि कढि मात के उर दई ॥

pit ke ur han kadd maat ke ur dhiee ||

ਖੰਡ ਖੰਡ ਨਿਜ ਪਾਨ ਪਿਤਾ ਕੇ ਕੋਟਿ ਕਰਿ ॥

खंड खंड निज पान पिता के कोटि करि ॥

kha(n)dd kha(n)dd nij paan pitaa ke koT kar ||

ਹੋ ਭੀਤਿ ਕੁਅਰ ਕੇ ਤੀਰ ਜਾਤ ਭੀ ਗਾਡ ਕਰਿ ॥੨੩॥

हो भीति कुअर के तीर जात भी गाड करि ॥२३॥

ho bheet kuar ke teer jaat bhee gaadd kar ||23||

ਪਹਿਰ ਭਗੌਹੇ ਬਸਤ੍ਰ ਜਾਤ ਨ੍ਰਿਪ ਪੈ ਭਈ ॥

पहिर भगौहे बसत्र जात नृप पै भई ॥

pahir bhagauahe basatr jaat nirap pai bhiee ||

ਸੁਤ ਕੀ ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਾਖ ਬਾਤ ਤਿਹ ਤਿਤੁ ਦਈ ॥

सुत की इह बिधि भाख बात तिह तितु दई ॥

sut kee ieh bidh bhaakh baat teh tit dhiee ||

ਰਾਇ ਪੂਤ ਤਵ ਮੋਰਿ ਨਿਰਖਿ ਛਬਿ ਲੁਭਧਿਯੋ ॥

राइ पूत तव मोरि निरखि छबि लुभधियो ॥

rai poot tav mor nirakh chhab lubhadhiyo ||

ਹੋ ਤਾ ਤੇ ਮੇਰੋ ਤਾਤ ਬਾਧਿ ਕਰਿ ਬਧਿ ਕਿਯੋ ॥੨੪॥

हो ता ते मेरो तात बाधि करि बधि कियो ॥२४॥

ho taa te mero taat baadh kar badh kiyo ||24||

ਖੰਡ ਖੰਡ ਕਰਿ ਗਾਡਿ ਭੀਤਿ ਤਰ ਰਾਖਿਯੋ ॥

खंड खंड करि गाडि भीति तर राखियो ॥

kha(n)dd kha(n)dd kar gaadd bheet tar raakhiyo ||

ਬਚਨ ਅਚਾਨਕ ਇਹ ਬਿਧਿ ਨ੍ਰਿਪ ਸੌ ਭਾਖਿਯੋ ॥

बचन अचानक इह बिधि नृप सौ भाखियो ॥

bachan achaanak ieh bidh nirap sau bhaakhiyo ||

ਰਾਇ ਨ੍ਯਾਇ ਕਰਿ ਚਲਿ ਕੈ ਆਪਿ ਨਿਹਾਰਿਯੈ ॥

राइ न्याइ करि चलि कै आपि निहारियै ॥

rai nayai kar chal kai aap nihaariyai ||

ਹੋ ਨਿਕਸੇ ਹਨਿਯੈ ਯਾਹਿ ਨ ਮੋਹਿ ਸੰਘਾਰਿਯੈ ॥੨੫॥

हो निकसे हनियै याहि न मोहि संघारियै ॥२५॥

ho nikase haniyai yaeh na moh sa(n)ghaariyai ||25||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਪਤਿ ਮਾਰੇ ਕੀ ਜਬ ਸੁਨੀ ਮੋਰਿ ਮਾਤ ਧੁਨਿ ਕਾਨ ॥

पति मारे की जब सुनी मोरि मात धुनि कान ॥

pat maare kee jab sunee mor maat dhun kaan ||

ਮਾਰਿ ਮਰੀ ਜਮਧਰ ਤਬੈ ਸੁਰਪੁਰ ਕੀਅਸਿ ਪਯਾਨ ॥੨੬॥

मारि मरी जमधर तबै सुरपुर कीअसि पयान ॥२६॥

maar maree jamadhar tabai surapur keeas payaan ||26||

ਸੁਨਿ ਰਾਜਾ ਐਸੋ ਬਚਨ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਉਠਿਯੋ ਰਿਸਾਇ ॥

सुनि राजा ऐसो बचन ब्याकुल उठियो रिसाइ ॥

sun raajaa aaiso bachan bayaakul uThiyo risai ||

ਭੀਤ ਤਰੇ ਤੇ ਸਾਹੁ ਕੋ ਮ੍ਰਿਤਕ ਨਿਕਾਸਿਯੋ ਜਾਇ ॥੨੭॥

भीत तरे ते साहु को मृतक निकासियो जाइ ॥२७॥

bheet tare te saahu ko mritak nikaasiyo jai ||27||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਟੂਕ ਬਿਲੋਕਿ ਚਕ੍ਰਿਤ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥

टूक बिलोकि चकृत ह्वै रहियो ॥

Took bilok chakirat havai rahiyo ||

ਸਾਚੁ ਭਯੋ ਜੋ ਮੁਹਿ ਇਨ ਕਹਿਯੋ ॥

साचु भयो जो मुहि इन कहियो ॥

saach bhayo jo muh in kahiyo ||

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਨ ਕਛੂ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

भेद अभेद न कछू बिचारियो ॥

bhedh abhedh na kachhoo bichaariyo ||

ਸੁਤ ਕੋ ਪਕਰਿ ਕਾਟਿ ਸਿਰ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੮॥

सुत को पकरि काटि सिर डारियो ॥२८॥

sut ko pakar kaaT sir ddaariyo ||28||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਪ੍ਰਥਮ ਮਾਤ ਪਿਤੁ ਮਾਰਿ ਬਹੁਰਿ ਨਿਜੁ ਮੀਤ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥

प्रथम मात पितु मारि बहुरि निजु मीत संघारियो ॥

pratham maat pit maar bahur nij meet sa(n)ghaariyo ||

ਛਲਿਯੋ ਮੂੜ ਮਤਿ ਰਾਇ ਜਵਨ ਨਹਿ ਨ੍ਯਾਇ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

छलियो मूड़ मति राइ जवन नहि न्याइ बिचारियो ॥

chhaliyo mooR mat rai javan neh nayai bichaariyo ||

ਸੁਨੀ ਨ ਐਸੀ ਕਾਨ ਕਹੂੰ ਆਗੇ ਨਹਿ ਹੋਈ ॥

सुनी न ऐसी कान कहूँ आगे नहि होई ॥

sunee na aaisee kaan kahoo(n) aage neh hoiee ||

ਹੋ ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀ ਬਾਤ ਜਗਤ ਜਾਨਤ ਨਹਿ ਕੋਈ ॥੨੯॥

हो तृय चरित्र की बात जगत जानत नहि कोई ॥२९॥

ho tiray charitr kee baat jagat jaanat neh koiee ||29||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਚੌਆਲੀਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੪੪॥੪੫੬੪॥ਅਫਜੂੰ॥

इति स्री चरित्र पख्याने तृया चरित्रे मंत्री भूप संबादे दोइ सौ चौआलीस चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२४४॥४५६४॥अफजूँ॥

eit sree charitr pakhayaane tirayaa charitre ma(n)tree bhoop sa(n)baadhe dhoi sau chauaalees charitr samaapatam sat subham sat ||244||4564||afajoo(n)||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਪ੍ਰਾਚੀ ਦਿਸਾ ਪ੍ਰਗਟ ਇਕ ਨਗਰੀ ॥

प्राची दिसा प्रगट इक नगरी ॥

praachee dhisaa pragaT ik nagaree ||

ਖੰਭਾਵਤਿ ਸਭ ਜਗਤ ਉਜਗਰੀ ॥

खंभावति सभ जगत उजगरी ॥

kha(n)bhaavat sabh jagat ujagaree ||

ਰੂਪ ਸੈਨ ਰਾਜਾ ਤਹ ਕੇਰਾ ॥

रूप सैन राजा तह केरा ॥

roop sain raajaa teh keraa ||

ਜਾ ਕੈ ਦੁਸਟ ਨ ਬਾਚਾ ਨੇਰਾ ॥੧॥

जा कै दुसट न बाचा नेरा ॥१॥

jaa kai dhusaT na baachaa neraa ||1||

ਮਦਨ ਮੰਜਰੀ ਨਾਰਿ ਤਵਨ ਕੀ ॥

मदन मंजरी नारि तवन की ॥

madhan ma(n)jaree naar tavan kee ||

ਸਸਿ ਕੀ ਸੀ ਛਬਿ ਲਗਤਿ ਜਵਨ ਕੀ ॥

ससि की सी छबि लगति जवन की ॥

sas kee see chhab lagat javan kee ||

ਮ੍ਰਿਗ ਕੇ ਨੈਨ ਦੋਊ ਹਰਿ ਲੀਨੇ ॥

मृग के नैन दोऊ हरि लीने ॥

mirag ke nain dhouoo har leene ||

ਸੁਕ ਨਾਸਾ ਕੋਕਿਲ ਬਚ ਦੀਨੇ ॥੨॥

सुक नासा कोकिल बच दीने ॥२॥

suk naasaa kokil bach dheene ||2||

ਰਾਜਾ ਪਿਯਤ ਅਮਲ ਸਭ ਭਾਰੀ ॥

राजा पियत अमल सभ भारी ॥

raajaa piyat amal sabh bhaaree ||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੌ ਭੋਗਤ ਨਾਰੀ ॥

भाति भाति सौ भोगत नारी ॥

bhaat bhaat sau bhogat naaree ||

ਪੋਸਤ ਭਾਗ ਅਫੀਮ ਚੜਾਵੈ ॥

पोसत भाग अफीम चड़ावै ॥

posat bhaag afeem chaRaavai ||

ਪ੍ਯਾਲੇ ਪੀ ਪਚਾਸਇਕ ਜਾਵੈ ॥੩॥

प्याले पी पचासइक जावै ॥३॥

payaale pee pachaasik jaavai ||3||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਰਨਯਨਿ ਸੌ ਭੋਗ ਕਮਾਵਈ ॥

भाति भाति रनयनि सौ भोग कमावई ॥

bhaat bhaat ranayan sau bhog kamaaviee ||

ਆਸਨ ਚੁੰਬਨ ਕਰਤ ਨ ਗਨਨਾ ਆਵਈ ॥

आसन चुँबन करत न गनना आवई ॥

aasan chu(n)ban karat na gananaa aaviee ||

ਚਾਰਿ ਪਹਰ ਰਤਿ ਕਰੈ ਅਧਿਕ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ॥

चारि पहर रति करै अधिक सुख पाइ कै ॥

chaar pahar rat karai adhik sukh pai kai ||

ਹੋ ਜੋ ਰਾਨੀ ਤਿਹ ਰਮੈ ਰਹੈ ਉਰਝਾਇ ਕੈ ॥੪॥

हो जो रानी तिह रमै रहै उरझाइ कै ॥४॥

ho jo raanee teh ramai rahai urajhai kai ||4||

ਸ੍ਰੀ ਰਸ ਤਿਲਕ ਮੰਜਰੀ ਤ੍ਰਿਯਿਕ ਬਖਾਨਿਯੈ ॥

स्री रस तिलक मंजरी तृयिक बखानियै ॥

sree ras tilak ma(n)jaree tirayik bakhaaniyai ||

ਅਧਿਕ ਜਗਤ ਕੇ ਮਾਝ ਧਨਵੰਤੀ ਜਾਨਿਯੈ ॥

अधिक जगत के माझ धनवंती जानियै ॥

adhik jagat ke maajh dhanava(n)tee jaaniyai ||

ਜਾਵਿਤ੍ਰੀ ਜਾਇਫਰ ਨ ਸਾਹੁ ਚਬਾਵਈ ॥

जावित्री जाइफर न साहु चबावई ॥

jaavitree jaifar na saahu chabaaviee ||

ਹੋ ਸੋਫੀ ਸੂਮ ਨ ਭੂਲਿ ਭਾਗ ਕੌ ਖਾਵਈ ॥੫॥

हो सोफी सूम न भूलि भाग कौ खावई ॥५॥

ho sofee soom na bhool bhaag kau khaaviee ||5||

ਸਾਹੁ ਆਪੁ ਕੌ ਸ੍ਯਾਨੋ ਅਧਿਕ ਕਹਾਵਈ ॥

साहु आपु कौ स्यानो अधिक कहावई ॥

saahu aap kau sayaano adhik kahaaviee ||

ਭੂਲ ਭਾਗ ਸੁਪਨੇ ਹੂੰ ਨ ਘੋਟਿ ਚੜਾਵਈ ॥

भूल भाग सुपने हूँ न घोटि चड़ावई ॥

bhool bhaag supane hoo(n) na ghoT chaRaaviee ||

ਪਿਯੈ ਜੁ ਰਾਨੀ ਭਾਗ ਅਧਿਕ ਤਾ ਸੌ ਲਰੈ ॥

पियै जु रानी भाग अधिक ता सौ लरै ॥

piyai ju raanee bhaag adhik taa sau larai ||

ਹੋ ਕੌਡੀ ਕਰ ਤੇ ਦਾਨ ਨ ਸੋਕਾਤੁਰ ਕਰੈ ॥੬॥

हो कौडी कर ते दान न सोकातुर करै ॥६॥

ho kauaddee kar te dhaan na sokaatur karai ||6||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਪਿਯਤ ਭਾਗ ਕਾਹੂ ਜੋ ਹੇਰੈ ॥

पियत भाग काहू जो हेरै ॥

piyat bhaag kaahoo jo herai ||

ਠਾਢੇ ਹੋਤ ਨ ਤਾ ਕੇ ਨੇਰੈ ॥

ठाढे होत न ता के नेरै ॥

Thaadde hot na taa ke nerai ||

ਭਯੋ ਸਦਨ ਤਿਹ ਕਹੈ ਉਜਾਰਾ ॥

भयो सदन तिह कहै उजारा ॥

bhayo sadhan teh kahai ujaaraa ||

ਜਾ ਕੈ ਕੂੰਡਾ ਬਜੈ ਦੁਆਰਾ ॥੭॥

जा कै कूँडा बजै दुआरा ॥७॥

jaa kai koo(n)ddaa bajai dhuaaraa ||7||

ਤਾ ਕੋ ਹੋਤ ਉਜਾਰ ਕਹੈ ਘਰ ॥

ता को होत उजार कहै घर ॥

taa ko hot ujaar kahai ghar ||

ਭਾਗ ਅਫੀਮ ਭਖਤ ਹੈ ਜੋ ਨਰ ॥

भाग अफीम भखत है जो नर ॥

bhaag afeem bhakhat hai jo nar ||

ਸੋਫੀ ਸਕਲ ਬੁਧਿ ਬਲ ਰਹੈ ॥

सोफी सकल बुधि बल रहै ॥

sofee sakal budh bal rahai ||

ਅਮਲਿਨ ਕੋ ਕਛੂ ਕੈ ਨਹਿ ਕਹੈ ॥੮॥

अमलिन को कछू कै नहि कहै ॥८॥

amalin ko kachhoo kai neh kahai ||8||

ਯਹ ਰਸ ਤਿਲਕ ਮੰਜਰੀ ਸੁਨੀ ॥

यह रस तिलक मंजरी सुनी ॥

yeh ras tilak ma(n)jaree sunee ||

ਗਈ ਪਾਸ ਹਸਿ ਮੂੰਡੀ ਧੁਨੀ ॥

गई पास हसि मूँडी धुनी ॥

giee paas has moo(n)ddee dhunee ||

ਕਹਾ ਬਕਤ ਹੈ ਪਰਿਯੋ ਮੰਦ ਮਤਿ ॥

कहा बकत है परियो मंद मति ॥

kahaa bakat hai pariyo ma(n)dh mat ||

ਬਾਹਨ ਸੋਫਿ ਸੀਤਲਾ ਕੀ ਗਤਿ ॥੯॥

बाहन सोफि सीतला की गति ॥९॥

baahan sof seetalaa kee gat ||9||

ਛੰਦ ॥

छंद ॥

chha(n)dh ||

ਅਮਲ ਪਿਯਹਿ ਨ੍ਰਿਪ ਰਾਜ ਅਧਿਕ ਇਸਤ੍ਰੀਯਨ ਬਿਹਾਰੈ ॥

अमल पियहि नृप राज अधिक इसत्रीयन बिहारै ॥

amal piyeh nirap raaj adhik isatreeyan bihaarai ||

ਅਮਲ ਸੂਰਮਾ ਪਿਯਹਿ ਦੁਜਨ ਸਿਰ ਖੜਗ ਪ੍ਰਹਾਰੈ ॥

अमल सूरमा पियहि दुजन सिर खड़ग प्रहारै ॥

amal sooramaa piyeh dhujan sir khaRag prahaarai ||

ਅਮਲ ਭਖਹਿ ਜੋਗੀਸ ਧ੍ਯਾਨ ਜਦੁਪਤਿ ਕੋ ਧਰਹੀ ॥

अमल भखहि जोगीस ध्यान जदुपति को धरही ॥

amal bhakheh jogees dhayaan jadhupat ko dharahee ||

ਚਾਖਿ ਤਵਨ ਕੋ ਸ੍ਵਾਦ ਸੂਮ ਸੋਫੀ ਕ੍ਯਾ ਕਰਹੀ ॥੧੦॥

चाखि तवन को स्वाद सूम सोफी क्या करही ॥१०॥

chaakh tavan ko savaiaadh soom sofee kayaa karahee ||10||

ਸਾਹੁ ਬਾਚ ॥

साहु बाच ॥

saahu baach ||

ਅਮਲ ਪਿਯਤ ਜੇ ਪੁਰਖ ਪਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਉਘਾਵਤ ॥

अमल पियत जे पुरख परे दिन रैनि उघावत ॥

amal piyat je purakh pare dhin rain ughaavat ||

ਅਮਲ ਜੁ ਘਰੀ ਨ ਪਿਯਹਿ ਤਾਪ ਤਿਨ ਕਹ ਚੜਿ ਆਵਤ ॥

अमल जु घरी न पियहि ताप तिन कह चड़ि आवत ॥

amal ju gharee na piyeh taap tin keh chaR aavat ||

ਅਮਲ ਪੁਰਖੁ ਜੋ ਪੀਯੈ ਕਿਸੂ ਕਾਰਜ ਕੇ ਨਾਹੀ ॥

अमल पुरखु जो पीयै किसू कारज के नाही ॥

amal purakh jo peeyai kisoo kaaraj ke naahee ||

ਅਮਲ ਖਾਇ ਜੜ੍ਰਹ ਰਹੈ ਮ੍ਰਿਤਕ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਘਰ ਮਾਹੀ ॥੧੧॥

अमल खाइ जड़्रह रहै मृतक ह्वै कै घर माही ॥११॥

amal khai jaRreh rahai mritak havai kai ghar maahee ||11||

ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥

तृयो बाच ॥

tirayo baach ||

ਸ੍ਯਾਨੇ ਸੋਚਿਤ ਰਹੈ ਰਾਜ ਕੈਫਿਯੈ ਕਮਾਵੈ ॥

स्याने सोचित रहै राज कैफियै कमावै ॥

sayaane sochit rahai raaj kaifiyai kamaavai ||

ਸੂਮ ਸੰਚਿ ਧਨ ਰਹੇ ਸੂਰ ਦਿਨ ਏਕ ਲੁਟਾਵੈ ॥

सूम संचि धन रहे सूर दिन एक लुटावै ॥

soom sa(n)ch dhan rahe soor dhin ek luTaavai ||

ਅਮਲ ਪੀਏ ਜਸੁ ਹੋਇ ਦਾਨ ਖਾਡੇ ਨਹਿ ਹੀਨੋ ॥

अमल पीए जसु होइ दान खाडे नहि हीनो ॥

amal pe'ee jas hoi dhaan khaadde neh heeno ||

ਅੰਤ ਗੁਦਾ ਕੇ ਪੈਡ ਸੂਮ ਸੋਫੀ ਜਿਯ ਦੀਨੋ ॥੧੨॥

अंत गुदा के पैड सूम सोफी जिय दीनो ॥१२॥

a(n)t gudhaa ke paidd soom sofee jiy dheeno ||12||

ਭਾਗ ਪੁਰਖ ਵੈ ਪਿਯਹਿ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੀ ਜੇ ਕਰਹੀ ॥

भाग पुरख वै पियहि भगत हरि की जे करही ॥

bhaag purakh vai piyeh bhagat har kee je karahee ||

ਭਾਗ ਭਖਤ ਵੈ ਪੁਰਖ ਕਿਸੂ ਕੀ ਆਸ ਨ ਧਰਹੀ ॥

भाग भखत वै पुरख किसू की आस न धरही ॥

bhaag bhakhat vai purakh kisoo kee aas na dharahee ||

ਅਮਲ ਪਿਯਤ ਤੇ ਬੀਰ ਬਰਤ ਜਿਨ ਤ੍ਰਿਨ ਮਸਤਕ ਪਰ ॥

अमल पियत ते बीर बरत जिन तृन मसतक पर ॥

amal piyat te beer barat jin tiran masatak par ||

ਤੇ ਕ੍ਯਾ ਪੀਵਹਿ ਭਾਗ ਰਹੈ ਜਿਨ ਕੇ ਤਕਰੀ ਕਰ ॥੧੩॥

ते क्या पीवहि भाग रहै जिन के तकरी कर ॥१३॥

te kayaa peeveh bhaag rahai jin ke takaree kar ||13||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਸਦਾ ਸਰੋਹੀ ਊਪਰ ਕਰ ਜਿਨ ਕੋ ਰਹੈ ॥

सदा सरोही ऊपर कर जिन को रहै ॥

sadhaa sarohee uoopar kar jin ko rahai ||

ਸਿਰ ਮੋ ਖਾਇ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਜੁ ਤਿਹ ਕਟੁ ਬਚ ਕਹੈ ॥

सिर मो खाइ कृपान जु तिह कटु बच कहै ॥

sir mo khai kirapaan ju teh kaT bach kahai ||

ਨਿੰਬੂਆ ਟਿਕ ਕਹਿ ਰਹੈ ਮੂੰਛਿ ਐਸੇ ਕੀਏ ॥

निंबूआ टिक कहि रहै मूँछि ऐसे कीए ॥

ni(n)booaa Tik keh rahai moo(n)chh aaise ke'ee ||

ਹੋ ਤੇ ਨਰ ਪੀਵਹਿ ਭਾਗ ਕਹਾ ਪਸੁ ਤੈਂ ਪੀਏ ॥੧੪॥

हो ते नर पीवहि भाग कहा पसु तैं पीए ॥१४॥

ho te nar peeveh bhaag kahaa pas tai(n) pe'ee ||14||

ਅਗੰਜਾਨ ਜੋ ਗੰਜਤ ਸਦਾ ਅਗੰਜ ਨਰ ॥

अगंजान जो गंजत सदा अगंज नर ॥

aga(n)jaan jo ga(n)jat sadhaa aga(n)j nar ||

ਤ੍ਰਸਤ ਤਾਪ ਤੁਟਿ ਜਾਇ ਨਿਰਖਿ ਜਿਹ ਖੜਗ ਕਰ ॥

त्रसत ताप तुटि जाइ निरखि जिह खड़ग कर ॥

trasat taap tuT jai nirakh jeh khaRag kar ||

ਤੇ ਪੀਵਤ ਹੈ ਭਾਗ ਅਧਿਕ ਜਿਨ ਜਸ ਲਏ ॥

ते पीवत है भाग अधिक जिन जस लए ॥

te peevat hai bhaag adhik jin jas le ||

ਹੋ ਦਾਨ ਖਾਡ ਕੈ ਪ੍ਰਥਮ ਬਹੁਰਿ ਜਗ ਤੇ ਗਏ ॥੧੫॥

हो दान खाड कै प्रथम बहुरि जग ते गए ॥१५॥

ho dhaan khaadd kai pratham bahur jag te ge ||15||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਤੇ ਨਰ ਕੈਫਨ ਕੋ ਪਿਯਤ ਤੈ ਕ੍ਯਾ ਪਿਯਹਿ ਅਜਾਨ ॥

ते नर कैफन को पियत तै क्या पियहि अजान ॥

te nar kaifan ko piyat tai kayaa piyeh ajaan ||

ਕਰ ਤਕਰੀ ਪਕਰਤ ਰਹਿਯੋ ਕਸੀ ਨ ਕਮਰ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ॥੧੬॥

कर तकरी पकरत रहियो कसी न कमर कृपान ॥१६॥

kar takaree pakarat rahiyo kasee na kamar kirapaan ||16||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਯੌ ਸੁਨਿ ਬੈਨ ਸਾਹੁ ਰਿਸਿ ਭਰਿਯੋ ॥

यौ सुनि बैन साहु रिसि भरियो ॥

yau sun bain saahu ris bhariyo ||

ਨਿਜੁ ਤ੍ਰਿਯ ਕਹ ਕਟੁ ਬਚਨ ਉਚਰਿਯੋ ॥

निजु तृय कह कटु बचन उचरियो ॥

nij tiray keh kaT bachan uchariyo ||

ਲਾਤ ਮੁਸਟ ਭੇ ਕੀਏ ਪ੍ਰਹਾਰਾ ॥

लात मुसट भे कीए प्रहारा ॥

laat musaT bhe ke'ee prahaaraa ||

ਤੈ ਕ੍ਯੋਨ ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਾ ॥੧੭॥

तै क्योन ऐसी भाति उचारा ॥१७॥

tai kayon aaisee bhaat uchaaraa ||17||

ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥

तृयो बाच ॥

tirayo baach ||

ਕਹੋ ਸਾਹੁ ਤੌ ਸਾਚ ਉਚਰਊਾਂ ॥

कहो साहु तौ साच उचरऊाँ ॥

kaho saahu tau saach ucharuooaa(n) ||

ਤੁਮ ਤੇ ਤਊ ਅਧਿਕ ਜਿਯ ਡਰਊਾਂ ॥

तुम ते तऊ अधिक जिय डरऊाँ ॥

tum te tuoo adhik jiy ddaruooaa(n) ||

ਜੋ ਕੁਲ ਰੀਤਿ ਬਡਨ ਚਲਿ ਆਈ ॥

जो कुल रीति बडन चलि आई ॥

jo kul reet baddan chal aaiee ||

ਸੋ ਮੈ ਤੁਹਿ ਪ੍ਰਤਿ ਕਹਤ ਸੁਨਾਈ ॥੧੮॥

सो मै तुहि प्रति कहत सुनाई ॥१८॥

so mai tuh prat kahat sunaiee ||18||

ਛਪੈ ਛੰਦ ॥

छपै छंद ॥

chhapai chha(n)dh ||

ਦਿਜਨ ਦਾਨ ਦੀਬੋ ਦ੍ਰੁਜਾਨ ਸਿਰ ਖੜਗ ਬਜੈਬੋ ॥

दिजन दान दीबो द्रुजान सिर खड़ग बजैबो ॥

dhijan dhaan dheebo dhrujaan sir khaRag bajaibo ||

ਮਹਾ ਦੁਸਟ ਕਹ ਦੰਡਿ ਦਾਰਿਦ ਦੀਨਾਨ ਗਵੈਬੋ ॥

महा दुसट कह दंडि दारिद दीनान गवैबो ॥

mahaa dhusaT keh dha(n)dd dhaaridh dheenaan gavaibo ||

ਨਿਜੁ ਨਾਰਿਨ ਕੇ ਸਾਥ ਕੇਲ ਚਿਰ ਲੌ ਮਚਿ ਮੰਡਬ ॥

निजु नारिन के साथ केल चिर लौ मचि मंडब ॥

nij naarin ke saath kel chir lau mach ma(n)ddab ||

ਖੰਡ ਖੰਡ ਰਨ ਖੇਤ ਖਲਨ ਖੰਡਨ ਸੌ ਖੰਡਬ ॥

खंड खंड रन खेत खलन खंडन सौ खंडब ॥

kha(n)dd kha(n)dd ran khet khalan kha(n)ddan sau kha(n)ddab ||

ਅਮਲ ਨ ਪੀ ਏਤੀ ਕਰੈ ਕ੍ਯੋ ਆਯੋ ਮਹਿ ਲੋਕ ਮਹਿ ॥

अमल न पी एती करै क्यो आयो महि लोक महि ॥

amal na pee etee karai kayo aayo meh lok meh ||

ਸੁਰ ਅਸੁਰ ਜਛ ਗੰਧ੍ਰਬ ਸਭੈ ਤਿਹ ਨਰ ਕੌ ਹਸਿ ਹਸਿ ਕਹਹਿ ॥੧੯॥

सुर असुर जछ गंध्रब सभै तिह नर कौ हसि हसि कहहि ॥१९॥

sur asur jachh ga(n)dhrab sabhai teh nar kau has has kaheh ||19||

ਛੰਦ ॥

छंद ॥

chha(n)dh ||

ਸੋ ਨਰ ਪਿਯਤ ਨ ਭਾਗ ਰਹੈ ਕੌਡੀ ਮਹਿ ਜਿਹ ਚਿਤ ॥

सो नर पियत न भाग रहै कौडी महि जिह चित ॥

so nar piyat na bhaag rahai kauaddee meh jeh chit ||

ਸੋ ਨਰ ਅਮਲ ਨ ਪਿਯੈ ਦਾਨ ਭੇ ਨਹਿ ਜਾ ਕੋ ਹਿਤ ॥

सो नर अमल न पियै दान भे नहि जा को हित ॥

so nar amal na piyai dhaan bhe neh jaa ko hit ||

ਸ੍ਯਾਨੋ ਅਧਿਕ ਕਹਾਇ ਕਾਕ ਕੀ ਉਪਮਾ ਪਾਵਹਿ ॥

स्यानो अधिक कहाइ काक की उपमा पावहि ॥

sayaano adhik kahai kaak kee upamaa paaveh ||

ਅੰਤ ਸ੍ਵਾਨ ਜ੍ਯੋਂ ਮਰੈ ਦੀਨ ਦੁਨਿਯਾ ਪਛੁਤਾਵਹਿ ॥੨੦॥

अंत स्वान ज्यों मरै दीन दुनिया पछुतावहि ॥२०॥

a(n)t savaiaan jayo(n) marai dheen dhuniyaa pachhutaaveh ||20||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਅੰਤ ਕਾਕ ਕੀ ਮ੍ਰਿਤੁ ਮਰੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

अंत काक की मृतु मरै मन भीतर पछुताहि ॥

a(n)t kaak kee mrit marai man bheetar pachhutaeh ||

ਖੰਡਾ ਗਹਿਯੋ ਨ ਜਸ ਲਿਯੋ ਕਛੂ ਜਗਤ ਕੇ ਮਾਹਿ ॥੨੧॥

खंडा गहियो न जस लियो कछू जगत के माहि ॥२१॥

kha(n)ddaa gahiyo na jas liyo kachhoo jagat ke maeh ||21||

ਸਾਹ ਬਾਚ ॥

साह बाच ॥

saeh baach ||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਸੁਨ ਸਾਹੁਨਿ ਤੈ ਕਛੁ ਨ ਜਾਨਤ ॥

सुन साहुनि तै कछु न जानत ॥

sun saahun tai kachh na jaanat ||

ਸੋਫਿਨ ਸੌ ਅਮਲਿਨ ਕਹ ਠਾਨਤ ॥

सोफिन सौ अमलिन कह ठानत ॥

sofin sau amalin keh Thaanat ||

ਸੋਫੀ ਰੰਕ ਦਰਬੁ ਉਪਜਾਵੈ ॥

सोफी रंक दरबु उपजावै ॥

sofee ra(n)k dharab upajaavai ||

ਅਮਲੀ ਨ੍ਰਿਪਹੂੰ ਧਾਮ ਲੁਟਾਵੈ ॥੨੨॥

अमली नृपहूँ धाम लुटावै ॥२२॥

amalee nirapahoo(n) dhaam luTaavai ||22||

ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥

तृयो बाच ॥

tirayo baach ||

ਛੰਦ ॥

छंद ॥

chha(n)dh ||

ਜੇ ਅਮਲਨ ਕਹ ਖਾਇ ਖਤਾ ਕਬਹੂੰ ਨਹਿ ਖਾਵੈ ॥

जे अमलन कह खाइ खता कबहूँ नहि खावै ॥

je amalan keh khai khataa kabahoo(n) neh khaavai ||

ਮੂੰਡਿ ਅਵਰਨਹਿ ਜਾਹਿ ਆਪੁ ਕਬਹੂੰ ਨ ਮੁੰਡਾਵੈ ॥

मूँडि अवरनहि जाहि आपु कबहूँ न मुँडावै ॥

moo(n)dd avaraneh jaeh aap kabahoo(n) na mu(n)ddaavai ||

ਚੰਚਲਾਨ ਕੋ ਚਿਤ ਚੋਰ ਛਿਨ ਇਕ ਮਹਿ ਲੇਹੀ ॥

चंचलान को चित चोर छिन इक महि लेही ॥

cha(n)chalaan ko chit chor chhin ik meh lehee ||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਭਾਮਿਨਨਿ ਭੋਗ ਭਾਵਤ ਮਨ ਦੇਹੀ ॥੨੩॥

भाति भाति भामिननि भोग भावत मन देही ॥२३॥

bhaat bhaat bhaaminan bhog bhaavat man dhehee ||23||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਭਜਹਿ ਬਾਮ ਕੈਫਿਯੈ ਕੇਲ ਜੁਗ ਜਾਮ ਮਚਾਵਹਿ ॥

भजहि बाम कैफियै केल जुग जाम मचावहि ॥

bhajeh baam kaifiyai kel jug jaam machaaveh ||

ਹਰਿਣਾ ਜਿਮਿ ਉਛਲਹਿ ਨਾਰਿ ਨਾਗਰਿਨ ਰਿਝਾਵਹਿ ॥

हरिणा जिमि उछलहि नारि नागरिन रिझावहि ॥

harinaa jim uchhaleh naar naagarin rijhaaveh ||

ਸੌਫੀ ਚੜਤਹਿ ਕਾਪਿ ਧਰਨਿ ਊਪਰਿ ਪਰੈ ॥

सौफी चड़तहि कापि धरनि ऊपरि परै ॥

sauafee chaRateh kaap dharan uoopar parai ||

ਹੋ ਬੀਰਜ ਖਲਤ ਹ੍ਵੈ ਜਾਹਿ ਕਹਾ ਜੜ ਰਤਿ ਕਰੈ ॥੨੪॥

हो बीरज खलत ह्वै जाहि कहा जड़ रति करै ॥२४॥

ho beeraj khalat havai jaeh kahaa jaR rat karai ||24||

ਬੀਰਜ ਭੂਮਿ ਗਿਰ ਪਰੈ ਤਕੇ ਮੁਖ ਬਾਇ ਕੈ ॥

बीरज भूमि गिर परै तके मुख बाइ कै ॥

beeraj bhoom gir parai take mukh bai kai ||

ਨਿਰਖਿ ਨਾਰ ਕੀ ਓਰ ਰਹੈ ਸਿਰੁ ਨ੍ਯਾਇ ਕੈ ॥

निरखि नार की ओर रहै सिरु न्याइ कै ॥

nirakh naar kee or rahai sir nayai kai ||

ਸਰਮਨਾਕ ਹ੍ਵੈ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਚਨ ਹਸਿ ਹਸਿ ਕਹੈ ॥

सरमनाक ह्वै हृदै बचन हसि हसि कहै ॥

saramanaak havai hiradhai bachan has has kahai ||

ਹੋ ਕਾਮ ਕੇਲ ਕੀ ਸਮੈ ਨ ਪਸੁ ਕੌਡੀ ਲਹੈ ॥੨੫॥

हो काम केल की समै न पसु कौडी लहै ॥२५॥

ho kaam kel kee samai na pas kauaddee lahai ||25||

ਤਮਕਿ ਸਾਗ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਤੁਰੈ ਪਰ ਦਲਹਿ ਨਚਾਵੈ ॥

तमकि साग संग्रहहि तुरै पर दलहि नचावै ॥

tamak saag sa(n)graheh turai par dhaleh nachaavai ||

ਟੂਕ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ ਗਿਰਹਿ ਤਊ ਸਾਮੁਹਿ ਹਥਿ ਧਾਵੈ ॥

टूक टूक ह्वै गिरहि तऊ सामुहि हथि धावै ॥

Took Took havai gireh tuoo saamuh hath dhaavai ||

ਅਸਿ ਧਾਰਨ ਲਗ ਜਾਹਿ ਨ ਚਿਤਹਿ ਡੁਲਾਵਹੀ ॥

असि धारन लग जाहि न चितहि डुलावही ॥

as dhaaran lag jaeh na chiteh ddulaavahee ||

ਹੇ ਤੇ ਨਰ ਬਰਤ ਬਰੰਗਨਿ ਸੁਰਪੁਰ ਪਾਵਹੀ ॥੨੬॥

हे ते नर बरत बरंगनि सुरपुर पावही ॥२६॥

he te nar barat bara(n)gan surapur paavahee ||26||

ਸੁਕ੍ਰਿਤ ਸੁਘਰ ਜਿਨਿ ਆਇ ਜਗਤ ਮੈ ਜਸ ਕੌ ਪਾਯੋ ॥

सुकृत सुघर जिनि आइ जगत मै जस कौ पायो ॥

sukirat sughar jin aai jagat mai jas kau paayo ||

ਬਹੁਰਿ ਖਲਨ ਕਹ ਖੰਡਿ ਖੇਤ ਜੈ ਸਬਦ ਕਹਾਯੋ ॥

बहुरि खलन कह खंडि खेत जै सबद कहायो ॥

bahur khalan keh kha(n)dd khet jai sabadh kahaayo ||

ਅਮਲ ਪਾਨ ਸੁਭ ਅੰਗ ਧਨੁਖ ਸਰ ਜਿਨ ਲਯੋ ॥

अमल पान सुभ अंग धनुख सर जिन लयो ॥

amal paan subh a(n)g dhanukh sar jin layo ||

ਹੋ ਸੋ ਨਰ ਜੀਵਤ ਮੁਕਤਿ ਜਗਤ ਭੀਤਰ ਭਯੋ ॥੨੭॥

हो सो नर जीवत मुकति जगत भीतर भयो ॥२७॥

ho so nar jeevat mukat jagat bheetar bhayo ||27||

ਕਬਹੂੰ ਨ ਖਾਏ ਪਾਨ ਅਮਲ ਕਬਹੂੰ ਨਹਿ ਪੀਯੋ ॥

कबहूँ न खाए पान अमल कबहूँ नहि पीयो ॥

kabahoo(n) na khaae paan amal kabahoo(n) neh peeyo ||

ਕਬਹੂੰ ਨ ਖੇਲ ਅਖੇਟਨ ਸੁਖ ਨਿਰਧਨ ਕਹ ਦੀਯੋ ॥

कबहूँ न खेल अखेटन सुख निरधन कह दीयो ॥

kabahoo(n) na khel akheTan sukh niradhan keh dheeyo ||

ਕਬਹੂੰ ਨ ਸੌਂਧਾ ਲਾਇ ਰਾਗ ਮਨ ਭਾਇਯੋ ॥

कबहूँ न सौंधा लाइ राग मन भाइयो ॥

kabahoo(n) na saua(n)dhaa lai raag man bhaiyo ||

ਹੋ ਕਰਿਯੋ ਨ ਭਾਮਿਨ ਭੋਗ ਜਗਤ ਕ੍ਯੋਨ ਆਇਯੋ ॥੨੮॥

हो करियो न भामिन भोग जगत क्योन आइयो ॥२८॥

ho kariyo na bhaamin bhog jagat kayon aaiyo ||28||

ਨਾਦ ਗੰਧ ਸੁਭ ਇਸਤ੍ਰਨ ਜਿਨ ਨਰ ਰਸ ਲੀਏ ॥

नाद गंध सुभ इसत्रन जिन नर रस लीए ॥

naadh ga(n)dh subh isatran jin nar ras le'ee ||

ਅਮਲ ਪਾਨ ਆਖੇਟ ਦ੍ਰੁਜਨ ਦੁਖਿਤ ਕੀਏ ॥

अमल पान आखेट द्रुजन दुखित कीए ॥

amal paan aakheT dhrujan dhukhit ke'ee ||

ਸਾਧੁ ਸੇਵਿ ਸੁਭ ਸੰਗ ਭਜਤ ਹਰਿ ਜੂ ਭਏ ॥

साधु सेवि सुभ संग भजत हरि जू भए ॥

saadh sev subh sa(n)g bhajat har joo bhe ||

ਹੋ ਤੇ ਦੈ ਜਸ ਦੁੰਦਭੀ ਜਗਤ ਯਾ ਤੇ ਗਏ ॥੨੯॥

हो ते दै जस दुँदभी जगत या ते गए ॥२९॥

ho te dhai jas dhu(n)dhabhee jagat yaa te ge ||29||

ਚਤੁਰਿ ਨਾਰਿ ਬਹੁ ਭਾਤਿ ਰਹੀ ਸਮੁਝਾਇ ਕਰਿ ॥

चतुरि नारि बहु भाति रही समुझाइ करि ॥

chatur naar bahu bhaat rahee samujhai kar ||

ਮੂਰਖ ਨਾਹ ਨ ਸਮੁਝਿਯੋ ਉਠਿਯੋ ਰਿਸਾਇ ਕਰਿ ॥

मूरख नाह न समुझियो उठियो रिसाइ करि ॥

moorakh naeh na samujhiyo uThiyo risai kar ||

ਗਹਿ ਕੈ ਤਰੁਨਿ ਤੁਰੰਤ ਤਰਲ ਤਾਜਨ ਮਰਿਯੋ ॥

गहि कै तरुनि तुरंत तरल ताजन मरियो ॥

geh kai tarun tura(n)t taral taajan mariyo ||

ਹੋ ਤਬ ਤ੍ਰਿਯ ਠਾਢ ਚਰਿਤ ਤਹੀ ਇਹ ਬਿਧਿ ਕਰਿਯੋ ॥੩੦॥

हो तब तृय ठाढ चरित तही इह बिधि करियो ॥३०॥

ho tab tiray Thaadd charit tahee ieh bidh kariyo ||30||

ਛਿਤ ਪਰ ਖਾਇ ਪਛਾਰ ਪਰੀ ਮੁਰਛਾਇ ਕਰਿ ॥

छित पर खाइ पछार परी मुरछाइ करि ॥

chhit par khai pachhaar paree murachhai kar ||

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰਿ ਸਾਹੁ ਲਈ ਉਰ ਲਾਇ ਕਰਿ ॥

हाइ हाइ करि साहु लई उर लाइ करि ॥

hai hai kar saahu liee ur lai kar ||

ਲਾਖ ਲਹੇ ਤੁਮ ਬਚੇ ਕਹੋ ਕ੍ਯਾ ਕੀਜਿਯੈ ॥

लाख लहे तुम बचे कहो क्या कीजियै ॥

laakh lahe tum bache kaho kayaa keejiyai ||

ਹੋ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਸਹਿਤ ਭੋਜਨ ਸਭ ਕਹ ਦੀਜਿਯੈ ॥੩੧॥

हो कहियो नृप सहित भोजन सभ कह दीजियै ॥३१॥

ho kahiyo nirap sahit bhojan sabh keh dheejiyai ||31||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਸਾਹੁ ਤਬੈ ਭੋਜਨ ਕਰਾ ਨਾਨਾ ਬਿਧਨ ਬਨਾਇ ॥

साहु तबै भोजन करा नाना बिधन बनाइ ॥

saahu tabai bhojan karaa naanaa bidhan banai ||

ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਜਾ ਸਭ ਹੀ ਲਏ ਬੁਲਾਇ ॥੩੨॥

ऊच नीच राजा प्रजा सभ ही लए बुलाइ ॥३२॥

uooch neech raajaa prajaa sabh hee le bulai ||32||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਪਾਤਿ ਪਾਤਿ ਲੋਗਨ ਬੈਠਾਯੋ ॥

पाति पाति लोगन बैठायो ॥

paat paat logan baiThaayo ||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਭੋਜਨਹਿ ਖਵਾਯੋ ॥

भाति भाति भोजनहि खवायो ॥

bhaat bhaat bhojaneh khavaayo ||

ਇਤੈ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਸੌ ਨੇਹ ਲਗਾਇਸਿ ॥

इतै नृपति सौ नेह लगाइसि ॥

eitai nirapat sau neh lagais ||

ਬਾਤਨ ਸੌ ਤਾ ਕੌ ਉਰਝਾਇਸਿ ॥੩੩॥

बातन सौ ता कौ उरझाइसि ॥३३॥

baatan sau taa kau urajhais ||33||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਭੋਜਨ ਤਿਨੈ ਖਵਾਇਯੋ ਭਾਗ ਭੋਜ ਮੈ ਪਾਇ ॥

भोजन तिनै खवाइयो भाग भोज मै पाइ ॥

bhojan tinai khavaiyo bhaag bhoj mai pai ||

ਰਾਜਾ ਕੋ ਪਤਿ ਕੇ ਸਹਿਤ ਛਲ ਸੌ ਗਈ ਸੁਵਾਇ ॥੩੪॥

राजा को पति के सहित छल सौ गई सुवाइ ॥३४॥

raajaa ko pat ke sahit chhal sau giee suvai ||34||

ਭਾਗਿ ਖਾਇ ਰਾਜਾ ਜਗਿਯੋ ਸੋਫੀ ਭਯੋ ਅਚੇਤ ॥

भागि खाइ राजा जगियो सोफी भयो अचेत ॥

bhaag khai raajaa jagiyo sofee bhayo achet ||

ਮਿਤ੍ਰ ਭਏ ਤਿਹ ਨਾਰਿ ਕੋ ਤਬ ਹੀ ਬਨਿਯੋ ਸੰਕੇਤ ॥੩੫॥

मित्र भए तिह नारि को तब ही बनियो संकेत ॥३५॥

mitr bhe teh naar ko tab hee baniyo sa(n)ket ||35||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਲੋਗ ਜਿਵਾਇ ਬਚਨ ਇਮਿ ਭਾਖਾ ॥

लोग जिवाइ बचन इमि भाखा ॥

log jivai bachan im bhaakhaa ||

ਸਿਗਰੋ ਦਿਵਸ ਰਾਇ ਹਮ ਰਾਖਾ ॥

सिगरो दिवस राइ हम राखा ॥

sigaro dhivas rai ham raakhaa ||

ਸਾਝ ਪਰੇ ਰਾਜਾ ਘਰ ਐਹੈ ॥

साझ परे राजा घर ऐहै ॥

saajh pare raajaa ghar aaihai ||

ਤੁਮਹੂੰ ਤਬੈ ਬੁਲਾਇ ਪਠੈਹੈ ॥੩੬॥

तुमहूँ तबै बुलाइ पठैहै ॥३६॥

tumahoo(n) tabai bulai paThaihai ||36||

ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥

भुजंग छंद ॥

bhuja(n)g chha(n)dh ||

ਮਿਲਿਯੋ ਜਾਨ ਪ੍ਯਾਰਾ ਲਗੇ ਨੈਨ ਐਸੇ ॥

मिलियो जान प्यारा लगे नैन ऐसे ॥

miliyo jaan payaaraa lage nain aaise ||

ਮਨੋ ਫਾਧਿ ਫਾਧੈ ਮ੍ਰਿਗੀ ਰਾਟ ਜੈਸੇ ॥

मनो फाधि फाधै मृगी राट जैसे ॥

mano faadh faadhai miragee raaT jaise ||

ਲਯੋ ਮੋਹਿ ਰਾਜਾ ਮਨੋ ਮੋਲ ਲੀਨੋ ॥

लयो मोहि राजा मनो मोल लीनो ॥

layo moh raajaa mano mol leeno ||

ਤਹੀ ਭਾਵਤੋ ਭਾਮਨੀ ਭੋਗ ਕੀਨੋ ॥੩੭॥

तही भावतो भामनी भोग कीनो ॥३७॥

tahee bhaavato bhaamanee bhog keeno ||37||

ਰਹਿਯੋ ਸਾਹੁ ਡਾਰਿਯੋ ਕਛੂ ਨ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

रहियो साहु डारियो कछू न बिचारियो ॥

rahiyo saahu ddaariyo kachhoo na bichaariyo ||

ਮਨੋ ਲਾਤ ਕੇ ਸਾਥ ਸੈਤਾਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

मनो लात के साथ सैतान मारियो ॥

mano laat ke saath saitaan maariyo ||

ਪਸੂਹਾ ਨ ਭਾਖੈ ਉਠੈ ਨ ਉਘਾਵੈ ॥

पसूहा न भाखै उठै न उघावै ॥

pasoohaa na bhaakhai uThai na ughaavai ||

ਇਤੈ ਨਾਰਿ ਕੌ ਰਾਜ ਬਾਕੋ ਬਜਾਵੈ ॥੩੮॥

इतै नारि कौ राज बाको बजावै ॥३८॥

eitai naar kau raaj baako bajaavai ||38||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਸਾਹੁ ਪਾਲਕੀ ਕੈ ਤਰੇ ਬਾਧਿ ਡਾਰਿ ਕਰ ਦੀਨ ॥

साहु पालकी कै तरे बाधि डारि कर दीन ॥

saahu paalakee kai tare baadh ddaar kar dheen ||

ਜੁ ਕਛੁ ਧਾਮ ਮਹਿ ਧਨ ਹੁਤੋ ਘਾਲਿ ਤਿਸੀ ਮਹਿ ਲੀਨ ॥੩੯॥

जु कछु धाम महि धन हुतो घालि तिसी महि लीन ॥३९॥

j kachh dhaam meh dhan huto ghaal tisee meh leen ||39||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਆਪੁ ਦੌਰਿ ਤਾਹੀ ਪਰ ਚੜੀ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥

आपु दौरि ताही पर चड़ी बनाइ कै ॥

aap dhauar taahee par chaRee banai kai ||

ਰਮੀ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕੇ ਸਾਥ ਅਧਿਕ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ॥

रमी नृपति के साथ अधिक सुख पाइ कै ॥

ramee nirapat ke saath adhik sukh pai kai ||

ਲੈ ਨਾਰੀ ਕਹ ਰਾਇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਯੋ ॥

लै नारी कह राइ अपने घर गयो ॥

lai naaree keh rai apane ghar gayo ||

ਹੋ ਸੂਮ ਸੋਫਿਯਹਿ ਬਾਧਿ ਪਾਲਕੀ ਤਰ ਲਯੋ ॥੪੦॥

हो सूम सोफियहि बाधि पालकी तर लयो ॥४०॥

ho soom sofiyeh baadh paalakee tar layo ||40||

ਜਬ ਪਹੁਚੇ ਦੋਊ ਜਾਇ ਸੁਖੀ ਗ੍ਰਿਹ ਨਾਰਿ ਨਰ ॥

जब पहुचे दोऊ जाइ सुखी गृह नारि नर ॥

jab pahuche dhouoo jai sukhee gireh naar nar ||

ਕਹਿਯੋ ਕਿ ਦੇਹੁ ਪਠਾਇ ਪਾਲਕੀ ਸਾਹੁ ਘਰ ॥

कहियो कि देहु पठाइ पालकी साहु घर ॥

kahiyo k dheh paThai paalakee saahu ghar ||

ਬਧੇ ਸਾਹੁ ਤਿਹ ਤਰੇ ਤਹੀ ਆਵਤ ਭਏ ॥

बधे साहु तिह तरे तही आवत भए ॥

badhe saahu teh tare tahee aavat bhe ||

ਹੋ ਜਹ ਰਾਜਾ ਧਨ ਸਹਿਤ ਬਾਲ ਹਰਿ ਲੈ ਗਏ ॥੪੧॥

हो जह राजा धन सहित बाल हरि लै गए ॥४१॥

ho jeh raajaa dhan sahit baal har lai ge ||41||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਬੀਤੀ ਰੈਯਨਿ ਭਯੋ ਉਜਿਆਰਾ ॥

बीती रैयनि भयो उजिआरा ॥

beetee raiyan bhayo ujiaaraa ||

ਤਬੈ ਸਾਹੁ ਦੁਹੂੰ ਦ੍ਰਿਗਨ ਉਘਾਰਾ ॥

तबै साहु दुहूँ दृगन उघारा ॥

tabai saahu dhuhoo(n) dhiragan ughaaraa ||

ਮੋਹਿ ਪਾਲਕੀ ਤਰ ਕਿਹ ਰਾਖਾ ॥

मोहि पालकी तर किह राखा ॥

moh paalakee tar keh raakhaa ||

ਬਚਨ ਲਜਾਇ ਐਸ ਬਿਧਿ ਭਾਖਾ ॥੪੨॥

बचन लजाइ ऐस बिधि भाखा ॥४२॥

bachan lajai aais bidh bhaakhaa ||42||

ਮੈ ਜੁ ਕੁਬੋਲ ਨਾਰਿ ਕਹ ਕਹੇ ॥

मै जु कुबोल नारि कह कहे ॥

mai ju kubol naar keh kahe ||

ਤੇ ਬਚ ਬਸਿ ਵਾ ਕੇ ਜਿਯ ਰਹੇ ॥

ते बच बसि वा के जिय रहे ॥

te bach bas vaa ke jiy rahe ||

ਲਛਮੀ ਸਕਲ ਨਾਰਿ ਜੁਤ ਹਰੀ ॥

लछमी सकल नारि जुत हरी ॥

lachhamee sakal naar jut haree ||

ਮੋਰੀ ਬਿਧਿ ਐਸੀ ਗਤਿ ਕਰੀ ॥੪੩॥

मोरी बिधि ऐसी गति करी ॥४३॥

moree bidh aaisee gat karee ||43||

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

कबियो बाच ॥

kabiyo baach ||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਫਲਤ ਭਾਗ ਹੀ ਸਰਬਦਾ ਕਰੋ ਕੈਸਿਯੈ ਕੋਇ ॥

फलत भाग ही सरबदा करो कैसियै कोइ ॥

falat bhaag hee sarabadhaa karo kaisiyai koi ||

ਜੋ ਬਿਧਨਾ ਮਸਤਕ ਲਿਖਾ ਅੰਤ ਤੈਸਿਯੈ ਹੋਇ ॥੪੪॥

जो बिधना मसतक लिखा अंत तैसियै होइ ॥४४॥

jo bidhanaa masatak likhaa a(n)t taisiyai hoi ||44||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਸੁਧਿ ਪਾਈ ਜਬ ਸਾਹੁ ਨ੍ਯਾਇ ਮਸਤਕ ਰਹਿਯੋ ॥

सुधि पाई जब साहु न्याइ मसतक रहियो ॥

sudh paiee jab saahu nayai masatak rahiyo ||

ਦੂਜੇ ਮਨੁਖਨ ਪਾਸ ਨ ਭੇਦ ਮੁਖ ਤੈ ਕਹਿਯੋ ॥

दूजे मनुखन पास न भेद मुख तै कहियो ॥

dhooje manukhan paas na bhedh mukh tai kahiyo ||

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਕੀ ਬਾਤ ਚੀਨਿ ਪਸੁ ਨਾ ਲਈ ॥

भेद अभेद की बात चीनि पसु ना लई ॥

bhedh abhedh kee baat cheen pas naa liee ||

ਹੋ ਲਖਿਯੋ ਦਰਬੁ ਲੈ ਨ੍ਰਹਾਨ ਤੀਰਥਨ ਕੌ ਗਈ ॥੪੫॥

हो लखियो दरबु लै न्रहान तीरथन कौ गई ॥४५॥

ho lakhiyo dharab lai nrahaan teerathan kau giee ||45||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਪੈਤਾਲੀਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੪੫॥੪੬੦੯॥ਅਫਜੂੰ॥

इति स्री चरित्र पख्याने तृया चरित्रे मंत्री भूप संबादे दोइ सौ पैतालीस चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२४५॥४६०९॥अफजूँ॥

eit sree charitr pakhayaane tirayaa charitre ma(n)tree bhoop sa(n)baadhe dhoi sau paitaalees charitr samaapatam sat subham sat ||245||4609||afajoo(n)||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਪੂਰਬ ਦਿਸਿ ਇਕ ਤਿਲਕ ਨ੍ਰਿਪਤ ਬਰ ॥

पूरब दिसि इक तिलक नृपत बर ॥

poorab dhis ik tilak nirapat bar ||

ਭਾਨ ਮੰਜਰੀ ਨਾਰਿ ਤਵਨ ਘਰ ॥

भान मंजरी नारि तवन घर ॥

bhaan ma(n)jaree naar tavan ghar ||

ਚਿਤ੍ਰ ਬਰਨ ਇਕ ਸੁਤ ਗ੍ਰਿਹ ਵਾ ਕੇ ॥

चित्र बरन इक सुत गृह वा के ॥

chitr baran ik sut gireh vaa ke ||

ਇੰਦ੍ਰ ਚੰਦ੍ਰ ਛਬਿ ਤੁਲ ਨ ਤਾ ਕੇ ॥੧॥

इंद्र चंद्र छबि तुल न ता के ॥१॥

ei(n)dhr cha(n)dhr chhab tul na taa ke ||1||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਜੇ ਤਰੁਨੀ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਨਿਹਾਰਈ ॥

जे तरुनी नृप सुत की प्रभा निहारई ॥

je tarunee nirap sut kee prabhaa nihaariee ||

ਲੋਕ ਲਾਜ ਤਜਿ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਕਹ ਵਾਰਈ ॥

लोक लाज तजि तन मन धन कह वारई ॥

lok laaj taj tan man dhan keh vaariee ||

ਬਿਰਹ ਬਾਨ ਤਨ ਬਿਧੀ ਮੁਗਧ ਹ੍ਵੈ ਝੂਲਹੀਂ ॥

बिरह बान तन बिधी मुगध ह्वै झूलहीं ॥

bireh baan tan bidhee mugadh havai jhoolahee(n) ||

ਹੋ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਪਤਿ ਸੁਤ ਕੀ ਸਭ ਸੁਧ ਭੂਲਹੀਂ ॥੨॥

हो मात पिता पति सुत की सभ सुध भूलहीं ॥२॥

ho maat pitaa pat sut kee sabh sudh bhoolahee(n) ||2||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਛੇਮ ਕਰਨ ਇਕ ਸਾਹੁ ਕੀ ਸੁਤਾ ਰਹੈ ਸੁਕੁਮਾਰਿ ॥

छेम करन इक साहु की सुता रहै सुकुमारि ॥

chhem karan ik saahu kee sutaa rahai sukumaar ||

ਉਰਝਿ ਰਹੀ ਮਨ ਮੈ ਘਨੀ ਨਿਰਖਤ ਰਾਜ ਦੁਲਾਰਿ ॥੩॥

उरझि रही मन मै घनी निरखत राज दुलारि ॥३॥

aurajh rahee man mai ghanee nirakhat raaj dhulaar ||3||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਸ੍ਵਰਨਿ ਮੰਜਰੀ ਅਟਕੀ ਕੁਅਰ ਨਿਹਾਰਿ ਕਰਿ ॥

स्वरनि मंजरी अटकी कुअर निहारि करि ॥

savairan ma(n)jaree aTakee kuar nihaar kar ||

ਰੁਕਮ ਮੰਜਰੀ ਸਹਚਰਿ ਲਈ ਹਕਾਰਿ ਕਰਿ ॥

रुकम मंजरी सहचरि लई हकारि करि ॥

rukam ma(n)jaree sahachar liee hakaar kar ||

ਨਿਜੁ ਮਨ ਕੋ ਤਿਹ ਭੇਦ ਸਕਲ ਸਮਝਾਇ ਕੈ ॥

निजु मन को तिह भेद सकल समझाइ कै ॥

nij man ko teh bhedh sakal samajhai kai ||

ਹੋ ਚਿਤ੍ਰ ਬਰਨ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਪਹਿ ਦਈ ਪਠਾਇ ਕੈ ॥੪॥

हो चित्र बरन नृप सुत पहि दई पठाइ कै ॥४॥

ho chitr baran nirap sut peh dhiee paThai kai ||4||

ਨਿਜ ਨਾਰੀ ਮੁਹਿ ਕਰਿਯੋ ਕੁਅਰ ਕਰੁ ਆਇ ਕਰਿ ॥

निज नारी मुहि करियो कुअर करु आइ करि ॥

nij naaree muh kariyo kuar kar aai kar ||

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੌ ਭਜੋ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕਰਿ ॥

भाति भाति सौ भजो परम सुख पाइ करि ॥

bhaat bhaat sau bhajo param sukh pai kar ||

ਭੂਪ ਤਿਲਕ ਕੀ ਕਾਨਿ ਨ ਚਿਤ ਮਹਿ ਕੀਜਿਯੈ ॥

भूप तिलक की कानि न चित महि कीजियै ॥

bhoop tilak kee kaan na chit meh keejiyai ||

ਹੋ ਮਨਸਾ ਪੂਰਨ ਮੋਰਿ ਸਜਨ ਕਰਿ ਦੀਜਿਯੈ ॥੫॥

हो मनसा पूरन मोरि सजन करि दीजियै ॥५॥

ho manasaa pooran mor sajan kar dheejiyai ||5||

ਕੁਅਰ ਬਾਚ ॥

कुअर बाच ॥

kuar baach ||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਇਕ ਠਾ ਸੁਨੇ ਅਨੂਪਮ ਹਯ ਹੈ ॥

इक ठा सुने अनूपम हय है ॥

eik Thaa sune anoopam hay hai ||

ਸੇਰ ਸਾਹਿ ਲੀਨੇ ਦ੍ਵੈ ਹੈ ਹੈ ॥

सेर साहि लीने द्वै है है ॥

ser saeh leene dhavai hai hai ||

ਰਾਹੁ ਸੁਰਾਹੁ ਨਾਮ ਹੈ ਤਿਨ ਕੇ ॥

राहु सुराहु नाम है तिन के ॥

raahu suraahu naam hai tin ke ||

ਅੰਗ ਸੁਰੰਗ ਬਨੇ ਹੈ ਜਿਨ ਕੇ ॥੬॥

अंग सुरंग बने है जिन के ॥६॥

a(n)g sura(n)g bane hai jin ke ||6||

ਜੌ ਤਾ ਤੇ ਦ੍ਵੈ ਹੈ ਹਰਿ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥

जौ ता ते द्वै है हरि ल्यावै ॥

jau taa te dhavai hai har layaavai ||

ਬਹੁਰਿ ਆਹਿ ਮੁਰਿ ਨਾਰਿ ਕਹਾਵੈ ॥

बहुरि आहि मुरि नारि कहावै ॥

bahur aaeh mur naar kahaavai ||

ਤਬ ਹਮ ਸੰਕ ਤ੍ਯਾਗ ਤੁਹਿ ਬਰਹੀ ॥

तब हम संक त्याग तुहि बरही ॥

tab ham sa(n)k tayaag tuh barahee ||

ਭੂਪ ਤਿਲਕ ਕੀ ਕਾਨਿ ਨ ਕਰਹੀ ॥੭॥

भूप तिलक की कानि न करही ॥७॥

bhoop tilak kee kaan na karahee ||7||

ਸਾਹੁ ਸੁਤਾ ਜਬ ਯੌ ਸੁਨਿ ਪਾਵਾ ॥

साहु सुता जब यौ सुनि पावा ॥

saahu sutaa jab yau sun paavaa ||

ਚੰਡਾਰਿਨਿ ਕੋ ਭੇਸ ਬਨਾਵਾ ॥

चंडारिनि को भेस बनावा ॥

cha(n)ddaarin ko bhes banaavaa ||

ਕਰ ਮੋ ਧਰਤ ਬੁਹਾਰੀ ਭਈ ॥

कर मो धरत बुहारी भई ॥

kar mo dharat buhaaree bhiee ||

ਸੇਰ ਸਾਹਿ ਕੇ ਮਹਲਨ ਗਈ ॥੮॥

सेर साहि के महलन गई ॥८॥

ser saeh ke mahalan giee ||8||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਹਜਰਤਿ ਕੇ ਘਰ ਮੋ ਧਸੀ ਐਸੋ ਭੇਸ ਬਨਾਇ ॥

हजरति के घर मो धसी ऐसो भेस बनाइ ॥

hajarat ke ghar mo dhasee aaiso bhes banai ||

ਰਾਹੁ ਸੁਰਾਹੁ ਜਹਾ ਹੁਤੇ ਤਹੀ ਪਹੂਚੀ ਜਾਇ ॥੯॥

राहु सुराहु जहा हुते तही पहूची जाइ ॥९॥

raahu suraahu jahaa hute tahee pahoochee jai ||9||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਬੰਧੇ ਹੁਤੇ ਜਹ ਦ੍ਵੈ ਹੈ ਝਰੋਖਾ ਕੇ ਤਰੈ ॥

बंधे हुते जह द्वै है झरोखा के तरै ॥

ba(n)dhe hute jeh dhavai hai jharokhaa ke tarai ||

ਜਹਾ ਨ ਚੀਟੀ ਪਹੁਚੈ ਪਵਨ ਨ ਸੰਚਰੈ ॥

जहा न चीटी पहुचै पवन न संचरै ॥

jahaa na cheeTee pahuchai pavan na sa(n)charai ||

ਤਹੀ ਤਰੁਨਿ ਇਹ ਭੇਸ ਪਹੂਚੀ ਜਾਇ ਕਰਿ ॥

तही तरुनि इह भेस पहूची जाइ करि ॥

tahee tarun ieh bhes pahoochee jai kar ||

ਹੋ ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰਿ ਭੇ ਛੋਰਾ ਬਾਜ ਬਨਾਇ ਕਰਿ ॥੧੦॥

हो अरध रातृ भे छोरा बाज बनाइ करि ॥१०॥

ho aradh raatr bhe chhoraa baaj banai kar ||10||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਛੋਰਿ ਅਗਾਰਿ ਪਛਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥

छोरि अगारि पछारि उतारी ॥

chhor agaar pachhaar utaaree ||

ਆਨਨ ਬਿਖੈ ਲਗਾਮੀ ਡਾਰੀ ॥

आनन बिखै लगामी डारी ॥

aanan bikhai lagaamee ddaaree ||

ਹ੍ਵੈ ਅਸਵਾਰ ਚਾਬੁਕਿਕ ਮਾਰਿਸਿ ॥

ह्वै असवार चाबुकिक मारिसि ॥

havai asavaar chaabukik maaris ||

ਸਾਹੁ ਝਰੋਖਾ ਭਏ ਨਿਕਾਰਿਸਿ ॥੧੧॥

साहु झरोखा भए निकारिसि ॥११॥

saahu jharokhaa bhe nikaaris ||11||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਸਾਹ ਝੋਰੋਖਾ ਕੇ ਭਏ ਪਰੀ ਤੁਰੰਗ ਕੁਦਾਇ ॥

साह झोरोखा के भए परी तुरंग कुदाइ ॥

saeh jhorokhaa ke bhe paree tura(n)g kudhai ||

ਸੰਕਾ ਕਰੀ ਨ ਜਾਨ ਕੀ ਪਰੀ ਨਦੀ ਮੋ ਜਾਇ ॥੧੨॥

संका करी न जान की परी नदी मो जाइ ॥१२॥

sa(n)kaa karee na jaan kee paree nadhee mo jai ||12||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਝਰਨਾ ਮਹਿ ਤੇ ਬਾਜਿ ਨਿਕਾਰਿਸਿ ॥

झरना महि ते बाजि निकारिसि ॥

jharanaa meh te baaj nikaaris ||

ਗਹਿਰੀ ਨਦੀ ਬਿਖੈ ਲੈ ਡਾਰਿਸਿ ॥

गहिरी नदी बिखै लै डारिसि ॥

gahiree nadhee bikhai lai ddaaris ||

ਜਿਯ ਅਪਨੇ ਕਾ ਲੋਭ ਨ ਕਰਾ ॥

जिय अपने का लोभ न करा ॥

jiy apane kaa lobh na karaa ||

ਇਹ ਛਲ ਰਾਹੁ ਅਸ੍ਵ ਕਹ ਹਰਾ ॥੧੩॥

इह छल राहु अस्व कह हरा ॥१३॥

eeh chhal raahu asavai keh haraa ||13||

ਜਬ ਬਾਜੀ ਹਜਰਤਿ ਕੋ ਗਯੋ ॥

जब बाजी हजरति को गयो ॥

jab baajee hajarat ko gayo ||

ਸਭਹਿਨ ਕੋ ਬਿਸਮੈ ਜਿਯ ਭਯੋ ॥

सभहिन को बिसमै जिय भयो ॥

sabhahin ko bisamai jiy bhayo ||

ਜਹਾ ਨ ਸਕਤ ਪ੍ਰਵੇਸ ਪਵਨ ਕਰਿ ॥

जहा न सकत प्रवेस पवन करि ॥

jahaa na sakat praves pavan kar ||

ਤਹ ਤੇ ਲਯੋ ਤੁਰੰਗਮ ਕਿਨ ਹਰਿ ॥੧੪॥

तह ते लयो तुरंगम किन हरि ॥१४॥

teh te layo tura(n)gam kin har ||14||

ਪ੍ਰਾਤ ਬਚਨ ਹਜਰਤਿ ਇਮ ਕਿਯੋ ॥

प्रात बचन हजरति इम कियो ॥

praat bachan hajarat im kiyo ||

ਅਭੈ ਦਾਨ ਚੋਰਹਿ ਮੈ ਦਿਯੋ ॥

अभै दान चोरहि मै दियो ॥

abhai dhaan choreh mai dhiyo ||

ਜੋ ਵਹ ਮੋ ਕਹ ਬਦਨ ਦਿਖਾਵੈ ॥

जो वह मो कह बदन दिखावै ॥

jo veh mo keh badhan dhikhaavai ||

ਬੀਸ ਸਹਸ੍ਰ ਅਸਰਫੀ ਪਾਵੈ ॥੧੫॥

बीस सहस्र असरफी पावै ॥१५॥

bees sahasr asarafee paavai ||15||

ਅਭੈ ਦਾਨ ਤਾ ਕੌ ਮੈ ਦ੍ਰਯਾਯੋ ॥

अभै दान ता कौ मै द्रयायो ॥

abhai dhaan taa kau mai dhrayaayo ||

ਖਾਈ ਸਪਤ ਕੁਰਾਨ ਉਚਾਯੋ ॥

खाई सपत कुरान उचायो ॥

khaiee sapat kuraan uchaayo ||

ਤਬ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਸ ਪੁਰਖ ਕੋ ਧਰਾ ॥

तब तृय भेस पुरख को धरा ॥

tab tiray bhes purakh ko dharaa ||

ਸੇਰ ਸਾਹ ਕਹ ਸਿਜਦਾ ਕਰਾ ॥੧੬॥

सेर साह कह सिजदा करा ॥१६॥

ser saeh keh sijadhaa karaa ||16||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||