ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥

निरंकार नृबिकार निरलंभ ॥

nira(n)kaar nirabikaar nirala(n)bh ||

ਆਦਿ ਅਨੀਲ ਅਨਾਦਿ ਅਸੰਭ ॥

आदि अनील अनादि असंभ ॥

aadh aneel anaadh asa(n)bh ||

ਤਾ ਕਾ ਮੂੜ੍ਹ ਉਚਾਰਤ ਭੇਦਾ ॥

ता का मूड़्ह उचारत भेदा ॥

taa kaa mooRh uchaarat bhedhaa ||

ਜਾ ਕੋ ਭੇਵ ਨ ਪਾਵਤ ਬੇਦਾ ॥੩੯੧॥

जा को भेव न पावत बेदा ॥३९१॥

jaa ko bhev na paavat bedhaa ||391||

ਤਾ ਕੋ ਕਰਿ ਪਾਹਨ ਅਨੁਮਾਨਤ ॥

ता को करि पाहन अनुमानत ॥

taa ko kar paahan anumaanat ||

ਮਹਾ ਮੂੜ੍ਹ ਕਛੁ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਤ ॥

महा मूड़्ह कछु भेद न जानत ॥

mahaa mooRh kachh bhedh na jaanat ||

ਮਹਾਦੇਵ ਕੋ ਕਹਤ ਸਦਾ ਸਿਵ ॥

महादेव को कहत सदा सिव ॥

mahaadhev ko kahat sadhaa siv ||

ਨਿਰੰਕਾਰ ਕਾ ਚੀਨਤ ਨਹਿ ਭਿਵ ॥੩੯੨॥

निरंकार का चीनत नहि भिव ॥३९२॥

nira(n)kaar kaa cheenat neh bhiv ||392||

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੁਧਿ ਹੈ ਜੇਤੀ ॥

आपु आपनी बुधि है जेती ॥

aap aapanee budh hai jetee ||

ਬਰਨਤ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਤੁਹਿ ਤੇਤੀ ॥

बरनत भिंन भिंन तुहि तेती ॥

baranat bhi(n)n bhi(n)n tuh tetee ||

ਤੁਮਰਾ ਲਖਾ ਨ ਜਾਇ ਪਸਾਰਾ ॥

तुमरा लखा न जाइ पसारा ॥

tumaraa lakhaa na jai pasaaraa ||

ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਸਜਾ ਪ੍ਰਥਮ ਸੰਸਾਰਾ ॥੩੯੩॥

किह बिधि सजा प्रथम संसारा ॥३९३॥

keh bidh sajaa pratham sa(n)saaraa ||393||

ਏਕੈ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪਾ ॥

एकै रूप अनूप सरूपा ॥

ekai roop anoop saroopaa ||

ਰੰਕ ਭਯੋ ਰਾਵ ਕਹੀ ਭੂਪਾ ॥

रंक भयो राव कही भूपा ॥

ra(n)k bhayo raav kahee bhoopaa ||

ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਕੀਨੀ ॥

अंडज जेरज सेतज कीनी ॥

a(n)ddaj jeraj setaj keenee ||

ਉਤਭੁਜ ਖਾਨਿ ਬਹੁਰ ਰਚਿ ਦੀਨੀ ॥੩੯੪॥

उतभुज खानि बहुर रचि दीनी ॥३९४॥

autabhuj khaan bahur rach dheenee ||394||

ਕਹੂੰ ਫੂਲ ਰਾਜਾ ਹ੍ਵੈ ਬੈਠਾ ॥

कहूँ फूल राजा ह्वै बैठा ॥

kahoo(n) fool raajaa havai baiThaa ||

ਕਹੂੰ ਸਿਮਟਿ ਭ੍ਯਿੋ ਸੰਕਰ ਇਕੈਠਾ ॥

कहूँ सिमटि भि्यो संकर इकैठा ॥

kahoo(n) simaT bhiyo sa(n)kar ikaiThaa ||

ਸਗਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਇ ਅਚੰਭਵ ॥

सगरी सृसटि दिखाइ अचंभव ॥

sagaree sirasaT dhikhai acha(n)bhav ||

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਰੂਪ ਸੁਯੰਭਵ ॥੩੯੫॥

आदि जुगादि सरूप सुयंभव ॥३९५॥

aadh jugaadh saroop suya(n)bhav ||395||

ਅਬ ਰੱਛਾ ਮੇਰੀ ਤੁਮ ਕਰੋ ॥

अब रच्छा मेरी तुम करो ॥

ab ra'chhaa meree tum karo ||

ਸਿੱਖ ਉਬਾਰਿ ਅਸਿੱਖ ਸੰਘਰੋ ॥

सिक्ख उबारि असिक्ख संघरो ॥

si'kh ubaar asi'kh sa(n)gharo ||

ਦੁਸ਼ਟ ਜਿਤੇ ਉਠਵਤ ਉਤਪਾਤਾ ॥

दुशट जिते उठवत उतपाता ॥

dhushaT jite uThavat utapaataa ||

ਸਕਲ ਮਲੇਛ ਕਰੋ ਰਣ ਘਾਤਾ ॥੩੯੬॥

सकल मलेछ करो रण घाता ॥३९६॥

sakal malechh karo ran ghaataa ||396||

ਜੇ ਅਸਿਧੁਜ ਤਵ ਸਰਨੀ ਪਰੇ ॥

जे असिधुज तव सरनी परे ॥

je asidhuj tav saranee pare ||

ਤਿਨ ਕੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਮਰੇ ॥

तिन के दुशट दुखित ह्वै मरे ॥

tin ke dhushaT dhukhit havai mare ||

ਪੁਰਖ ਜਵਨ ਪਗ ਪਰੇ ਤਿਹਾਰੇ ॥

पुरख जवन पग परे तिहारे ॥

purakh javan pag pare tihaare ||

ਤਿਨ ਕੇ ਤੁਮ ਸੰਕਟ ਸਭ ਟਾਰੇ ॥੩੯੭॥

तिन के तुम संकट सभ टारे ॥३९७॥

tin ke tum sa(n)kaT sabh Taare ||397||

ਜੋ ਕਲਿ ਕੋ ਇਕ ਬਾਰ ਧਿਐ ਹੈ ॥

जो कलि को इक बार धिऐ है ॥

jo kal ko ik baar dhiaai hai ||

ਤਾ ਕੇ ਕਾਲ ਨਿਕਟਿ ਨਹਿ ਐਹੈ ॥

ता के काल निकटि नहि ऐहै ॥

taa ke kaal nikaT neh aaihai ||

ਰੱਛਾ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਸਭ ਕਾਲਾ ॥

रच्छा होइ ताहि सभ काला ॥

ra'chhaa hoi taeh sabh kaalaa ||

ਦੁਸਟ ਅਰਿਸਟ ਟਰੇਂ ਤਤਕਾਲਾ ॥੩੯੮॥

दुसट अरिसट टरें ततकाला ॥३९८॥

dhusaT arisaT Tare(n) tatakaalaa ||398||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਤਨ ਜਾਹਿ ਨਿਹਰਿਹੋ ॥

कृपा दृसटि तन जाहि निहरिहो ॥

kirapaa dhirasaT tan jaeh nihariho ||

ਤਾਕੇ ਤਾਪ ਤਨਕ ਮੋ ਹਰਿਹੋ ॥

ताके ताप तनक मो हरिहो ॥

taake taap tanak mo hariho ||

ਰਿੱਧਿ ਸਿੱਧਿ ਘਰ ਮੋ ਸਭ ਹੋਈ ॥

रिद्धि सिद्धि घर मो सभ होई ॥

ri'dh si'dh ghar mo sabh hoiee ||

ਦੁਸ਼ਟ ਛਾਹ ਛ੍ਵੈ ਸਕੈ ਨ ਕੋਈ ॥੩੯੯॥

दुशट छाह छ्वै सकै न कोई ॥३९९॥

dhushaT chhaeh chhavai sakai na koiee ||399||

ਏਕ ਬਾਰ ਜਿਨ ਤੁਮੈ ਸੰਭਾਰਾ ॥

एक बार जिन तुमै संभारा ॥

ek baar jin tumai sa(n)bhaaraa ||

ਕਾਲ ਫਾਸ ਤੇ ਤਾਹਿ ਉਬਾਰਾ ॥

काल फास ते ताहि उबारा ॥

kaal faas te taeh ubaaraa ||

ਜਿਨ ਨਰ ਨਾਮ ਤਿਹਾਰੋ ਕਹਾ ॥

जिन नर नाम तिहारो कहा ॥

jin nar naam tihaaro kahaa ||

ਦਾਰਿਦ ਦੁਸਟ ਦੋਖ ਤੇ ਰਹਾ ॥੪੦੦॥

दारिद दुसट दोख ते रहा ॥४००॥

dhaaridh dhusaT dhokh te rahaa ||400||

ਖੜਗ ਕੇਤ ਮੈ ਸਰਣਿ ਤਿਹਾਰੀ ॥

खड़ग केत मै सरणि तिहारी ॥

khaRag ket mai saran tihaaree ||

ਆਪ ਹਾਥ ਦੈ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੀ ॥

आप हाथ दै लेहु उबारी ॥

aap haath dhai leh ubaaree ||

ਸਰਬ ਠੌਰ ਮੋ ਹੋਹੁ ਸਹਾਈ ॥

सरब ठौर मो होहु सहाई ॥

sarab Thauar mo hoh sahaiee ||

ਦੁਸਟ ਦੋਖ ਤੇ ਲੇਹੁ ਬਚਾਈ ॥੪੦੧॥

दुसट दोख ते लेहु बचाई ॥४०१॥

dhusaT dhokh te leh bachaiee ||401||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੀ ਹਮ ਪਰ ਜਗਮਾਤਾ ॥

कृपा करी हम पर जगमाता ॥

kirapaa karee ham par jagamaataa ||

ਗ੍ਰੰਥ ਕਰਾ ਪੂਰਨ ਸੁਭਰਾਤਾ ॥

ग्रंथ करा पूरन सुभराता ॥

gra(n)th karaa pooran subharaataa ||

ਕਿਲਬਿਖ ਸਕਲ ਦੇਹ ਕੋ ਹਰਤਾ ॥

किलबिख सकल देह को हरता ॥

kilabikh sakal dheh ko harataa ||

ਦੁਸਟ ਦੋਖਿਯਨ ਕੋ ਛੈ ਕਰਤਾ ॥੪੦੨॥

दुसट दोखियन को छै करता ॥४०२॥

dhusaT dhokhiyan ko chhai karataa ||402||

ਸ੍ਰੀ ਅਸਿਧੁਜ ਜਬ ਭਏ ਦਯਾਲਾ ॥

स्री असिधुज जब भए दयाला ॥

sree asidhuj jab bhe dhayaalaa ||

ਪੂਰਨ ਕਰਾ ਗ੍ਰੰਥ ਤਤਕਾਲਾ ॥

पूरन करा ग्रंथ ततकाला ॥

pooran karaa gra(n)th tatakaalaa ||

ਮਨ ਬਾਛਤ ਫਲ ਪਾਵੈ ਸੋਈ ॥

मन बाछत फल पावै सोई ॥

man baachhat fal paavai soiee ||

ਦੂਖ ਨ ਤਿਸੈ ਬਿਆਪਤ ਕੋਈ ॥੪੦੩॥

दूख न तिसै बिआपत कोई ॥४०३॥

dhookh na tisai biaapat koiee ||403||

ਅੜਿਲ ॥

अड़िल ॥

aRil ||

ਸੁਨੈ ਗੁੰਗ ਜੋ ਯਾਹਿ ਸੁ ਰਸਨਾ ਪਾਵਈ ॥

सुनै गुँग जो याहि सु रसना पावई ॥

sunai gu(n)g jo yaeh su rasanaa paaviee ||

ਸੁਨੈ ਮੂੜ ਚਿਤ ਲਾਇ ਚਤੁਰਤਾ ਆਵਈ ॥

सुनै मूड़ चित लाइ चतुरता आवई ॥

sunai mooR chit lai chaturataa aaviee ||

ਦੂਖ ਦਰਦ ਭੌ ਨਿਕਟ ਨ ਤਿਨ ਨਰ ਕੇ ਰਹੈ ॥

दूख दरद भौ निकट न तिन नर के रहै ॥

dhookh dharadh bhau nikaT na tin nar ke rahai ||

ਹੋ ਜੋ ਯਾ ਕੀ ਏਕ ਬਾਰ ਚੌਪਈ ਕੋ ਕਹੈ ॥੪੦੪॥

हो जो या की एक बार चौपई को कहै ॥४०४॥

ho jo yaa kee ek baar chauapiee ko kahai ||404||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਸੰਬਤ ਸਤ੍ਰਹ ਸਹਸ ਭਣਿਜੈ ॥

संबत सत्रह सहस भणिजै ॥

sa(n)bat satreh sahas bhanijai ||

ਅਰਧ ਸਹਸ ਫੁਨਿ ਤੀਨਿ ਕਹਿਜੈ ॥

अरध सहस फुनि तीनि कहिजै ॥

aradh sahas fun teen kahijai ||

ਭਾਦ੍ਰਵ ਸੁਦੀ ਅਸਟਮੀ ਰਵਿ ਵਾਰਾ ॥

भाद्रव सुदी असटमी रवि वारा ॥

bhaadhrav sudhee asaTamee rav vaaraa ||

ਤੀਰ ਸਤੁਦ੍ਰਵ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁਧਾਰਾ ॥੪੦੫॥

तीर सतुद्रव ग्रंथ सुधारा ॥४०५॥

teer satudhrav gra(n)th sudhaaraa ||405||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਚਾਰ ਸੌ ਪਾਂਚ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੪੦੫॥੭੫੫੮॥ ਅਫਜੰੂ ॥

इति स्री चरित्र पख्याने तृया चरित्रे मंत्री भूप संबादे चार सौ पाँच चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥४०५॥७५५८॥ अफजंू ॥

eit sree charitr pakhayaane tirayaa charitre ma(n)tree bhoop sa(n)baadhe chaar sau paa(n)ch charitr samaapatam sat subham sat ||405||7558|| afaja(n)oo ||