ਊਧਵ ਤਾ ਸੰਗ ਯੌ ਕਹੀਯੌ ਬਹੁਰੋ ਫਿਰਿ ਆਇ ਕੈ ਮਾਖਨ ਖਈਯੈ ॥੯੫੯॥

ऊधव ता संग यौ कहीयौ बहुरो फिरि आइ कै माखन खईयै ॥९५९॥

uoodhav taa sa(n)g yau kaheeyau bahuro fir aai kai maakhan khieeyai ||959||

ਅਉਰ ਕਹੀ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਪੈ ਸੁ ਸੁਨੋ ਅਰੁ ਅਉਰ ਨ ਬਾਤਨ ਡਾਰੋ ॥

अउर कही बिनती तुम पै सु सुनो अरु अउर न बातन डारो ॥

aaur kahee binatee tum pai su suno ar aaur na baatan ddaaro ||

ਸੇ ਕਹਾ ਜਸੁਧਾ ਤੁਮ ਕੋ ਹਮ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਪਿਆਰੋ ॥

से कहा जसुधा तुम को हम को अति ही बृजनाथ पिआरो ॥

se kahaa jasudhaa tum ko ham ko at hee birajanaath piaaro ||

ਤਾ ਤੇ ਕਰੋ ਨ ਕਛੂ ਗਨਤੀ ਹਮਰੋ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਤੁਮ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਚਾਰੋ ॥

ता ते करो न कछू गनती हमरो सु कहियो तुम प्रेम बिचारो ॥

taa te karo na kachhoo ganatee hamaro su kahiyo tum prem bichaaro ||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਬੇਗ ਤਜੋ ਮਥੁਰਾ ਉਠ ਕੈ ਅਬ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਪੂਤ ਪਧਾਰੋ ॥੯੬੦॥

ताही ते बेग तजो मथुरा उठ कै अब ही बृज पूत पधारो ॥९६०॥

taahee te beg tajo mathuraa uTh kai ab hee biraj poot padhaaro ||960||

ਮਾਤ ਕਰੀ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੋਊ ਹੈ ਬ੍ਰਿਜਰਾਨੀ ॥

मात करी बिनती तुम पै कबि स्याम कहै जोऊ है बृजरानी ॥

maat karee binatee tum pai kab sayaam kahai jouoo hai birajaraanee ||

ਤਾਹੀ ਕੋ ਪ੍ਰੇਮ ਘਨੋ ਤੁਮ ਸੋਂ ਹਮ ਆਪਨੇ ਜੀ ਮਹਿ ਪ੍ਰੀਤ ਪਛਾਨੀ ॥

ताही को प्रेम घनो तुम सों हम आपने जी महि प्रीत पछानी ॥

taahee ko prem ghano tum so(n) ham aapane jee meh preet pachhaanee ||

ਤਾ ਤੇ ਕਹਿਓ ਤਜਿ ਕੈ ਮਥੁਰਾ ਬ੍ਰਿਜ ਆਵਹੁ ਯਾ ਬਿਧਿ ਬਾਤ ਬਖਾਨੀ ॥

ता ते कहिओ तजि कै मथुरा बृज आवहु या बिधि बात बखानी ॥

taa te kahio taj kai mathuraa biraj aavahu yaa bidh baat bakhaanee ||

ਇਆਨੇ ਹੁਤੇ ਤਬ ਮਾਨਤ ਥੇ ਅਬ ਸਿਆਨੇ ਭਏ ਤਬ ਏਕ ਨ ਮਾਨੀ ॥੯੬੧॥

इआने हुते तब मानत थे अब सिआने भए तब एक न मानी ॥९६१॥

eiaane hute tab maanat the ab siaane bhe tab ek na maanee ||961||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਸੰਗ ਕਹੋ ਤੁਮਰੇ ਤਜਿ ਕੈ ਮਥੁਰਾ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਅਬ ਅਈਯੈ ॥

ताही ते संग कहो तुमरे तजि कै मथुरा बृज को अब अईयै ॥

taahee te sa(n)g kaho tumare taj kai mathuraa biraj ko ab ieeyai ||

ਮਾਨ ਕੈ ਸੀਖ ਕਹੋ ਹਮਰੀ ਤਿਹ ਠਉਰ ਨਹੀ ਪਲਵਾ ਠਹਰਈਯੈ ॥

मान कै सीख कहो हमरी तिह ठउर नही पलवा ठहरईयै ॥

maan kai seekh kaho hamaree teh Thaur nahee palavaa Thaharieeyai ||

ਯੋਂ ਕਹਿ ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਹਮ ਸੋ ਸਭ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਿਨ ਕੋ ਸੁਖ ਦਈਯੈ ॥

यों कहि ग्वारनीया हम सो सभ ही बृज बासिन को सुख दईयै ॥

yo(n) keh gavaiaaraneeyaa ham so sabh hee biraj baasin ko sukh dhieeyai ||

ਸੋ ਸੁਧ ਭੂਲ ਗਈ ਤੁਮ ਕੋ ਹਮਰੇ ਜਿਹ ਅਉਸਰ ਪਾਇਨ ਪਈਯੈ ॥੯੬੨॥

सो सुध भूल गई तुम को हमरे जिह अउसर पाइन पईयै ॥९६२॥

so sudh bhool giee tum ko hamare jeh aausar pain pieeyai ||962||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਤ੍ਯਾਗਿ ਰਹ੍ਯੋ ਮਥੁਰਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਫਿਰ ਆਵਹੁ ॥

ताही ते त्यागि रह्यो मथुरा कबि स्याम कहै बृज मै फिर आवहु ॥

taahee te tayaag rahayo mathuraa kab sayaam kahai biraj mai fir aavahu ||

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਪ੍ਰੀਤ ਪਛਾਨ ਕਹ੍ਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਤਿਹ ਠਉਰ ਨ ਢੀਲ ਲਗਾਵਹੁ ॥

ग्वारनि प्रीत पछान कह्यो तिह ते तिह ठउर न ढील लगावहु ॥

gavaiaaran preet pachhaan kahayo teh te teh Thaur na ddeel lagaavahu ||

ਯੋਂ ਕਹਿ ਪਾਇਨ ਪੈ ਹਮਰੇ ਹਮ ਸੰਗ ਕਹ੍ਯੋ ਸੁ ਤਹਾ ਤੁਮ ਜਾਵਹੁ ॥

यों कहि पाइन पै हमरे हम संग कह्यो सु तहा तुम जावहु ॥

yo(n) keh pain pai hamare ham sa(n)g kahayo su tahaa tum jaavahu ||

ਜਾਇ ਕੈ ਆਵਹੁ ਯੋਂ ਕਹੀਯੋ ਹਮ ਕੋ ਸੁਖ ਹੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਸੁਖ ਪਾਵਹੁ ॥੯੬੩॥

जाइ कै आवहु यों कहीयो हम को सुख हो तुम हूँ सुख पावहु ॥९६३॥

jai kai aavahu yo(n) kaheeyo ham ko sukh ho tum hoo(n) sukh paavahu ||963||

ਤਾ ਤੇ ਕਹਯੋ ਤਜਿ ਕੈ ਮਥੁਰਾ ਫਿਰ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਿਨ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥

ता ते कहयो तजि कै मथुरा फिर कै बृज बासिन को सुख दीजै ॥

taa te kahayo taj kai mathuraa fir kai biraj baasin ko sukh dheejai ||

ਆਵਹੁ ਫੇਰਿ ਕਹ੍ਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਇਹ ਕਾਮ ਕੀਏ ਤੁਮਰੋ ਨਹੀ ਛੀਜੈ ॥

आवहु फेरि कह्यो बृज मै इह काम कीए तुमरो नही छीजै ॥

aavahu fer kahayo biraj mai ieh kaam ke'ee tumaro nahee chheejai ||

ਆਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਿਖਾਵਹੁ ਰੂਪ ਕਹ੍ਯੋ ਜਿਹ ਦੇਖਤ ਹੀ ਮਨ ਜੀਜੈ ॥

आइ कृपाल दिखावहु रूप कह्यो जिह देखत ही मन जीजै ॥

aai kirapaal dhikhaavahu roop kahayo jeh dhekhat hee man jeejai ||

ਕੁੰਜ ਗਲੀਨ ਮੈ ਫੇਰ ਕਹ੍ਯੋ ਹਮਰੇ ਅਧਰਾਨਨ ਕੋ ਰਸ ਲੀਜੈ ॥੯੬੪॥

कुँज गलीन मै फेर कह्यो हमरे अधरानन को रस लीजै ॥९६४॥

ku(n)j galeen mai fer kahayo hamare adharaanan ko ras leejai ||964||

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹ੍ਯੋ ਸੰਗ ਹੈ ਤੁਮਰੇ ਜੁ ਹੁਤੀ ਤੁਮ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਬੀਚ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥

स्याम कह्यो संग है तुमरे जु हुती तुम को बृज बीच प्यारी ॥

sayaam kahayo sa(n)g hai tumare ju hutee tum ko biraj beech payaaree ||

ਕਾਨ੍ਰਹ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋਂ ਕਬਹੂੰ ਨ ਹੀਏ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਚਿਤਾਰੀ ॥

कान्रह रचे पुर बासिन सों कबहूँ न हीए बृज नारि चितारी ॥

kaanreh rache pur baasin so(n) kabahoo(n) na he'ee biraj naar chitaaree ||

ਪੰਥ ਨਿਹਾਰਤ ਨੈਨਨ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਪੁਤਰੀ ਦੋਊ ਹਾਰੀ ॥

पंथ निहारत नैनन की कबि स्याम कहै पुतरी दोऊ हारी ॥

pa(n)th nihaarat nainan kee kab sayaam kahai putaree dhouoo haaree ||

ਊਧਵ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਯੋਂ ਕਹੀਯੋ ਤੁਮਰੇ ਬਿਨ ਭੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥੯੬੫॥

ऊधव स्याम सो यों कहीयो तुमरे बिन भी सभ ग्वारि बिचारी ॥९६५॥

uoodhav sayaam so yo(n) kaheeyo tumare bin bhee sabh gavaiaar bichaaree ||965||

ਅਉਰ ਕਹੀ ਤੁਮ ਸੌ ਹਰਿ ਜੂ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਤੁਮ ਕੋ ਜੋਊ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥

अउर कही तुम सौ हरि जू बृखभान सुता तुम को जोऊ प्यारी ॥

aaur kahee tum sau har joo birakhabhaan sutaa tum ko jouoo payaaree ||

ਜਾ ਦਿਨ ਤੇ ਬ੍ਰਿਜ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਦਿਨ ਤਾ ਕੀ ਨਹੀ ਹਮਹੂ ਹੈ ਸੰਭਾਰੀ ॥

जा दिन ते बृज त्याग गए दिन ता की नही हमहू है संभारी ॥

jaa dhin te biraj tayaag ge dhin taa kee nahee hamahoo hai sa(n)bhaaree ||

ਆਵਹੁ ਤ੍ਯਾਗਿ ਅਬੈ ਮਥੁਰਾ ਤੁਮਰੇ ਬਿਨ ਗੀ ਅਬ ਹੋਇ ਬਿਚਾਰੀ ॥

आवहु त्यागि अबै मथुरा तुमरे बिन गी अब होइ बिचारी ॥

aavahu tayaag abai mathuraa tumare bin gee ab hoi bichaaree ||

ਮੈ ਤੁਮ ਸਿਉ ਹਰਿ ਮਾਨ ਕਰ੍ਯੋ ਤਜ ਆਵਹੁ ਮਾਨ ਅਬੈ ਹਮ ਹਾਰੀ ॥੯੬੬॥

मै तुम सिउ हरि मान कर्यो तज आवहु मान अबै हम हारी ॥९६६॥

mai tum siau har maan karayo taj aavahu maan abai ham haaree ||966||

ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਹਮ ਕੋ ਕਿਹ ਹੇਤ ਤੇ ਬਾਤ ਕਛੂ ਤੁਮਰੀ ਨ ਬਿਗਾਰੀ ॥

त्याग गए हम को किह हेत ते बात कछू तुमरी न बिगारी ॥

tayaag ge ham ko keh het te baat kachhoo tumaree na bigaaree ||

ਪਾਇਨ ਮੋ ਪਰ ਕੈ ਸੁਨੀਯੈ ਪ੍ਰਭ ਏ ਬਤੀਯਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥

पाइन मो पर कै सुनीयै प्रभ ए बतीया इह भाति उचारी ॥

pain mo par kai suneeyai prabh e bateeyaa ieh bhaat uchaaree ||

ਆਪ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋ ਮਨ ਤੇ ਸਬ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਰ ਬਿਸਾਰੀ ॥

आप रचे पुर बासिन सो मन ते सब ही बृजनार बिसारी ॥

aap rache pur baasin so man te sab hee birajanaar bisaaree ||

ਮਾਨ ਕਰਿਯੋ ਤੁਮ ਸੋ ਘਟ ਕਾਮ ਕਰਿਯੋ ਅਬ ਸ੍ਯਾਮ ਹਹਾ ਹਮ ਹਾਰੀ ॥੯੬੭॥

मान करियो तुम सो घट काम करियो अब स्याम हहा हम हारी ॥९६७॥

maan kariyo tum so ghaT kaam kariyo ab sayaam hahaa ham haaree ||967||

ਅਉਰ ਕਰੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬਿਨਤੀ ਸੋਊ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਚਿਤ ਦੈ ਸੁਨਿ ਲੀਜੈ ॥

अउर करी तुम सो बिनती सोऊ स्याम कहै चित दै सुनि लीजै ॥

aaur karee tum so binatee souoo sayaam kahai chit dhai sun leejai ||

ਖੇਲਤ ਥੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬਨ ਮੈ ਤਿਹ ਅਉਸਰ ਕੀ ਕਬਹੂੰ ਸੁਧਿ ਕੀਜੈ ॥

खेलत थी तुम सो बन मै तिह अउसर की कबहूँ सुधि कीजै ॥

khelat thee tum so ban mai teh aausar kee kabahoo(n) sudh keejai ||

ਗਾਵਤ ਥੀ ਤੁਮ ਪੈ ਮਿਲ ਕੈ ਜਿਹ ਕੀ ਸੁਰ ਤੇ ਕਛੁ ਤਾਨ ਨ ਛੀਜੈ ॥

गावत थी तुम पै मिल कै जिह की सुर ते कछु तान न छीजै ॥

gaavat thee tum pai mil kai jeh kee sur te kachh taan na chheejai ||

ਤਾ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਕੀ ਸੁਧਿ ਕੈ ਬਹੁਰੋ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਿਨ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥੯੬੮॥

ता को कहियो तिह की सुधि कै बहुरो बृज बासिन को सुख दीजै ॥९६८॥

taa ko kahiyo teh kee sudh kai bahuro biraj baasin ko sukh dheejai ||968||

ਅਉਰ ਕਹੀ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਹਰਿ ਜੂ ਸੋਊ ਬਾਤ ਅਬੈ ਸੁਨਿ ਲਈਯੈ ॥

अउर कही बृखभान सुता हरि जू सोऊ बात अबै सुनि लईयै ॥

aaur kahee birakhabhaan sutaa har joo souoo baat abai sun lieeyai ||

ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਤ੍ਯਾਗ ਤੁਮੈ ਮਥੁਰਾ ਬਹੁਰੋ ਬ੍ਰਿਜ ਕੁੰਜਨ ਭੀਤਰ ਅਈਯੈ ॥

यौ कहियो त्याग तुमै मथुरा बहुरो बृज कुँजन भीतर अईयै ॥

yau kahiyo tayaag tumai mathuraa bahuro biraj ku(n)jan bheetar ieeyai ||

ਜਿਉ ਹਮਰੇ ਸੰਗਿ ਖੇਲਤ ਥੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਫਿਰਿ ਖੇਲ ਮਚਈਯੈ ॥

जिउ हमरे संगि खेलत थे इह भाति कहियो फिरि खेल मचईयै ॥

jiau hamare sa(n)g khelat the ieh bhaat kahiyo fir khel machieeyai ||

ਚਾਹ ਘਨੀ ਤੁਹਿ ਦੇਖਨ ਕੀ ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕੋ ਸੁਖ ਦਈਯੈ ॥੯੬੯॥

चाह घनी तुहि देखन की गृह आइ कहियो हम को सुख दईयै ॥९६९॥

chaeh ghanee tuh dhekhan kee gireh aai kahiyo ham ko sukh dhieeyai ||969||

ਤੇਰੇ ਪਿਖੇ ਬਿਨੁ ਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਕਿਹੀ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਨਹੀ ਮੋ ਮਨ ਭੀਜੈ ॥

तेरे पिखे बिनु हे हरि जी किही भाति कहियो नही मो मन भीजै ॥

tere pikhe bin he har jee kihee bhaat kahiyo nahee mo man bheejai ||

ਸੂਕਿ ਭਈ ਪੁਤਰੀ ਸੀ ਕਹਿਯੋ ਕਹੀ ਯੌ ਹਰਿ ਸੋ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

सूकि भई पुतरी सी कहियो कही यौ हरि सो बिनती सुन लीजै ॥

sook bhiee putaree see kahiyo kahee yau har so binatee sun leejai ||

ਬਾਤਨ ਮੋਹਿ ਨ ਹੋਤ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕਹਿਯੋ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਪਿਖੇਈ ਪ੍ਰਸੀਜੈ ॥

बातन मोहि न होत प्रतीति कहियो घन स्याम पिखेई प्रसीजै ॥

baatan moh na hot prateet kahiyo ghan sayaam pikheiee praseejai ||

ਆਨਨ ਮੈ ਸਮ ਚੰਦ ਨਿਹਾਰਿ ਚਕੋਰ ਸੀ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥੯੭੦॥

आनन मै सम चंद निहारि चकोर सी ग्वारनि को सुख दीजै ॥९७०॥

aanan mai sam cha(n)dh nihaar chakor see gavaiaaran ko sukh dheejai ||970||

ਊਧਵ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਕੋ ਸੰਦੇਸ ਬਾਚ ॥

ऊधव चंद्रभगा को संदेस बाच ॥

uoodhav cha(n)dhrabhagaa ko sa(n)dhes baach ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਯੌ ਤੁਮ ਸੋ ਕਹਿਯੋ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹਰਿ ਜੂ ਅਪਨੋ ਮੁਖ ਚੰਦ ਦਿਖਈਯੈ ॥

यौ तुम सो कहियो चंद्रभगा हरि जू अपनो मुख चंद दिखईयै ॥

yau tum so kahiyo cha(n)dhrabhagaa har joo apano mukh cha(n)dh dhikhieeyai ||

ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਇ ਗਈ ਬਿਨੁ ਤ੍ਵੈ ਸੁ ਹਹਾ ਕਹਿਯੋ ਟੇਰਿ ਹਲੀਧਰ ਭਈਯੈ ॥

ब्याकुल होइ गई बिनु त्वै सु हहा कहियो टेरि हलीधर भईयै ॥

bayaakul hoi giee bin tavai su hahaa kahiyo Ter haleedhar bhieeyai ||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਆਵਹੁ ਨ ਚਿਰ ਲਾਵਹੁ ਮੋ ਜੀਯ ਕੀ ਜਬ ਹੀ ਸੁਨ ਲਈਯੈ ॥

ताही ते आवहु न चिर लावहु मो जीय की जब ही सुन लईयै ॥

taahee te aavahu na chir laavahu mo jeey kee jab hee sun lieeyai ||

ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਿਯੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਚਕੋਰਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁਖ ਦਈਯੈ ॥੯੭੧॥

हे बृजनाथ कहियो नंद लाल चकोरन ग्वारनि को सुख दईयै ॥९७१॥

he birajanaath kahiyo na(n)dh laal chakoran gavaiaaran ko sukh dhieeyai ||971||

ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਹਹਾ ਨੰਦ ਲਾਲ ਨਹੀ ਚਿਰ ਕੀਜੈ ॥

हे बृजनाथ कहियो बृज नारि हहा नंद लाल नही चिर कीजै ॥

he birajanaath kahiyo biraj naar hahaa na(n)dh laal nahee chir keejai ||

ਹੇ ਜਦੁਰਾ ਅਗ੍ਰਜ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ਰਛੁਕ ਧੇਨੁ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

हे जदुरा अग्रज जसुधा सुत रछुक धेनु कहियो सुन लीजै ॥

he jadhuraa agraj jasudhaa sut rachhuk dhen kahiyo sun leejai ||

ਸਾਪ ਕੇ ਨਾਥ ਅਸੁਰ ਬਧੀਯਾ ਅਰੁ ਆਵਨ ਗੋਕੁਲ ਨਾਥ ਨ ਛੀਜੈ ॥

साप के नाथ असुर बधीया अरु आवन गोकुल नाथ न छीजै ॥

saap ke naath asur badheeyaa ar aavan gokul naath na chheejai ||

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰ ਅਬੈ ਕਰਤਾਰ ਚਕੋਰਨ ਗਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥੯੭੨॥

कंस बिदार अबै करतार चकोरन गारनि को सुख दीजै ॥९७२॥

ka(n)s bidhaar abai karataar chakoran gaaran ko sukh dheejai ||972||

ਹੇ ਨੰਦ ਨੰਦ ਕਹਿਯੋ ਸੁਖ ਕੰਦ ਮੁਕੰਦ ਸੁਨੋ ਬਤੀਯਾ ਗਿਰਧਾਰੀ ॥

हे नंद नंद कहियो सुख कंद मुकंद सुनो बतीया गिरधारी ॥

he na(n)dh na(n)dh kahiyo sukh ka(n)dh muka(n)dh suno bateeyaa giradhaaree ||

ਗੋਕੁਲ ਨਾਥ ਕਹੋ ਬਕ ਕੇ ਰਿਪੁ ਰੂਪ ਦਿਖਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥

गोकुल नाथ कहो बक के रिपु रूप दिखावहु मोहि मुरारी ॥

gokul naath kaho bak ke rip roop dhikhaavahu moh muraaree ||

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸੁਨੋ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ਭੀ ਬਿਨੁ ਤ੍ਵੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥

स्री बृजनाथ सुनो जसुधा सुत भी बिनु त्वै बृज नारि बिचारी ॥

sree birajanaath suno jasudhaa sut bhee bin tavai biraj naar bichaaree ||

ਜਾਨਤ ਹੈ ਹਰਿ ਜੂ ਅਪਨੇ ਮਨ ਤੇ ਸਭ ਹੀ ਇਹ ਤ੍ਰੀਯ ਬਿਸਾਰੀ ॥੯੭੩॥

जानत है हरि जू अपने मन ते सभ ही इह त्रीय बिसारी ॥९७३॥

jaanat hai har joo apane man te sabh hee ieh treey bisaaree ||973||

ਕੰਸ ਕੇ ਮਾਰ ਸੁਨੋ ਕਰਤਾਰ ਬਕਾ ਮੁਖ ਫਾਰ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਿ ਲੈ ॥

कंस के मार सुनो करतार बका मुख फार कहियो सुनि लै ॥

ka(n)s ke maar suno karataar bakaa mukh faar kahiyo sun lai ||

ਸਭ ਦੋਖ ਨਿਵਾਰ ਸੁਨੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਅਬੈ ਇਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਰੂਪ ਦਿਖੈ ॥

सभ दोख निवार सुनो बृजनाथ अबै इन ग्वारनि रूप दिखै ॥

sabh dhokh nivaar suno birajanaath abai in gavaiaaran roop dhikhai ||

ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਪੇਖੇ ਬਿਨਾ ਨ ਕਛੂ ਇਨ ਕੇ ਮਨ ਬੀਚ ਰੁਚੈ ॥

घन स्याम की मूरति पेखे बिना न कछू इन के मन बीच रुचै ॥

ghan sayaam kee moorat pekhe binaa na kachhoo in ke man beech ruchai ||

ਤਿਹ ਤੇ ਹਰਿ ਜੂ ਤਜ ਕੈ ਮਥੁਰਾ ਇਨ ਕੈ ਸਭ ਸੋਕਨ ਕੋ ਹਰਿ ਦੈ ॥੯੭੪॥

तिह ते हरि जू तज कै मथुरा इन कै सभ सोकन को हरि दै ॥९७४॥

teh te har joo taj kai mathuraa in kai sabh sokan ko har dhai ||974||

ਬਿਜੁਛਟਾ ਅਰੁ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਸੰਦੇਸ ਬਾਚ ॥

बिजुछटा अरु मैनप्रभा संदेस बाच ॥

bijuchhaTaa ar mainaprabhaa sa(n)dhes baach ||

ਸ੍ਵੈਯਾ ॥

स्वैया ॥

savaiyaa ||

ਬਿਜੁਛਟਾ ਅਰੁ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਸੰਗ ਤੋਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਿ ਐਸੇ ॥

बिजुछटा अरु मैनप्रभा संग तोहि स्याम कहियो सुनि ऐसे ॥

bijuchhaTaa ar mainaprabhaa sa(n)g toh sayaam kahiyo sun aaise ||

ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਢਾਇ ਇਤੀ ਇਨ ਸੋ ਅਬ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਕਹੁ ਕਾਰਨ ਕੈਸੇ ॥

प्रीति बढाइ इती इन सो अब त्याग गए कहु कारन कैसे ॥

preet baddai itee in so ab tayaag ge kahu kaaran kaise ||

ਆਵਹੁ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਢੀਲ ਲਗਾਵਹੁ ਖੇਲ ਕਰੋ ਹਮ ਸੋ ਫੁਨਿ ਵੈਸੇ ॥

आवहु स्याम न ढील लगावहु खेल करो हम सो फुनि वैसे ॥

aavahu sayaam na ddeel lagaavahu khel karo ham so fun vaise ||

ਮਾਨ ਕਰੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਪਠਵੋ ਹਮ ਕੋ ਤੁਮ ਵਾ ਬਿਧਿ ਜੈਸੇ ॥੯੭੫॥

मान करै बृखभान सुता पठवो हम को तुम वा बिधि जैसे ॥९७५॥

maan karai birakhabhaan sutaa paThavo ham ko tum vaa bidh jaise ||975||

ਊਧਵ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਤੁਮਰੋ ਰਹਿਬੋ ਜਬ ਸ੍ਰਉਨ ਧਰੈਂਗੀ ॥

ऊधव स्याम सो यौ कहियो तुमरो रहिबो जब स्रउन धरैंगी ॥

uoodhav sayaam so yau kahiyo tumaro rahibo jab sraun dharai(n)gee ||

ਤ੍ਯਾਗ ਤਬੈ ਅਪੁਨੇ ਸੁਖ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਕ ਕਰੈਂਗੀ ॥

त्याग तबै अपुने सुख को अति ही मन भीतर सोक करैंगी ॥

tayaag tabai apune sukh ko at hee man bheetar sok karai(n)gee ||

ਜੋਗਿਨ ਬਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਧਰਹੈ ਕਹਿਯੋ ਬਿਖ ਖਾਇ ਕੈ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੈਂਗੀ ॥

जोगिन बसत्रन को धरहै कहियो बिख खाइ कै प्रान परैंगी ॥

jogin basatran ko dharahai kahiyo bikh khai kai praan parai(n)gee ||

ਤਾਹੀ ਤੇ ਹੇ ਹਰਿ ਜੂ ਤੁਮ ਸੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਫਿਰਿ ਮਾਨ ਕਰੈਂਗੀ ॥੯੭੬॥

ताही ते हे हरि जू तुम सो बृखभान सुता फिरि मान करैंगी ॥९७६॥

taahee te he har joo tum so birakhabhaan sutaa fir maan karai(n)gee ||976||

ਯੌ ਤੁ ਕਹੀ ਉਨ ਹੂੰ ਤੁਮ ਕੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਜੁ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

यौ तु कही उन हूँ तुम को बृखभान सुता जु कहियो सुन लीजै ॥

yau ta kahee un hoo(n) tum ko birakhabhaan sutaa ju kahiyo sun leejai ||

ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਹਮ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਮਨੂਆ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਲਖੋ ਨ ਪ੍ਰਸੀਜੈ ॥

त्याग गए हम को बृज मै मनूआ तुमरो सु लखो न प्रसीजै ॥

tayaag ge ham ko biraj mai manooaa tumaro su lakho na praseejai ||

ਬੈਠ ਰਹੇ ਅਬ ਹੋ ਮਥੁਰਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਮਨੂਆ ਜਬ ਖੀਜੈ ॥

बैठ रहे अब हो मथुरा इह भाति कहियो मनूआ जब खीजै ॥

baiTh rahe ab ho mathuraa ieh bhaat kahiyo manooaa jab kheejai ||

ਜਿਉ ਹਮ ਕੋ ਤੁਮ ਪੀਠ ਦਈ ਤੁਮ ਕੋ ਤੁਮਰੀ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੀਜੈ ॥੯੭੭॥

जिउ हम को तुम पीठ दई तुम को तुमरी मन भावत दीजै ॥९७७॥

jiau ham ko tum peeTh dhiee tum ko tumaree man bhaavat dheejai ||977||

ਅਉਰ ਕਹੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹੀ ਅਬ ਊਧਵ ਸੋ ਸੁਨ ਲਈਯੈ ॥

अउर कही तुम सो बृजनाथ कही अब ऊधव सो सुन लईयै ॥

aaur kahee tum so birajanaath kahee ab uoodhav so sun lieeyai ||

ਆਪ ਚਲੋ ਤੁ ਨਹੀ ਕਹਿਯੋ ਨਾਥ ਬੁਲਾਵਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਦੂਤ ਪਠਈਯੈ ॥

आप चलो तु नही कहियो नाथ बुलावन ग्वारनि दूत पठईयै ॥

aap chalo ta nahee kahiyo naath bulaavan gavaiaaran dhoot paThieeyai ||

ਜੋ ਕੋਊ ਦੂਤ ਪਠੋ ਨ ਕਯੋ ਤਬ ਤੋ ਉਠਿ ਆਪਨ ਹੀ ਤਹਿ ਜਈਯੈ ॥

जो कोऊ दूत पठो न कयो तब तो उठि आपन ही तहि जईयै ॥

jo kouoo dhoot paTho na kayo tab to uTh aapan hee teh jieeyai ||

ਨਾਤੁਰ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਹੂੰ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਬ ਦਾਨ ਦਿਵਈਯੈ ॥੯੭੮॥

नातुर ग्वारनि को दृड़ता हूँ को स्याम कहै अब दान दिवईयै ॥९७८॥

naatur gavaiaaran ko dhiraRataa hoo(n) ko sayaam kahai ab dhaan dhivieeyai ||978||

ਤੇਰੋ ਹੀ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰੈ ਹਰਿ ਜੂ ਅਰੁ ਤੇਰੋ ਹੀ ਲੈ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਪੁਕਾਰੈ ॥

तेरो ही ध्यान धरै हरि जू अरु तेरो ही लै करि नामु पुकारै ॥

tero hee dhayaan dharai har joo ar tero hee lai kar naam pukaarai ||

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੀ ਨ ਲਾਜ ਕਰੈ ਹਰਿ ਸਾਇਤ ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਚਿਤਾਰੈ ॥

मात पिता की न लाज करै हरि साइत स्याम ही स्याम चितारै ॥

maat pitaa kee na laaj karai har sait sayaam hee sayaam chitaarai ||

ਨਾਮ ਅਧਾਰ ਤੇ ਜੀਵਤ ਹੈ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਕਹਿਯੋ ਛਿਨ ਮੈ ਕਸਟਾਰੈ ॥

नाम अधार ते जीवत है बिनु नाम कहियो छिन मै कसटारै ॥

naam adhaar te jeevat hai bin naam kahiyo chhin mai kasaTaarai ||

ਯਾ ਬਿਧਿ ਦੇਖ ਦਸਾ ਉਨ ਕੀ ਅਤਿ ਬੀਚਿ ਬਢਿਯੋ ਜੀਯ ਸੋਕ ਹਮਾਰੈ ॥੯੭੯॥

या बिधि देख दसा उन की अति बीचि बढियो जीय सोक हमारै ॥९७९॥

yaa bidh dhekh dhasaa un kee at beech baddiyo jeey sok hamaarai ||979||

ਮਾਤ ਪਿਤਾਨ ਕੀ ਸੰਕ ਕਰੈ ਨਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਕਰੈ ਮੁਖ ਸਿਉ ॥

मात पितान की संक करै नहि स्याम ही स्याम करै मुख सिउ ॥

maat pitaan kee sa(n)k karai neh sayaam hee sayaam karai mukh siau ||

ਭੂਮਿ ਗਿਰੈ ਬਿਧਿ ਜਾ ਮਤਵਾਰ ਪਰੈ ਗਿਰ ਕੈ ਧਰਿ ਪੈ ਸੋਊ ਤਿਉ ॥

भूमि गिरै बिधि जा मतवार परै गिर कै धरि पै सोऊ तिउ ॥

bhoom girai bidh jaa matavaar parai gir kai dhar pai souoo tiau ||

ਬ੍ਰਿਜ ਕੁੰਜਨ ਢੂੰਢਤ ਹੈ ਤੁਮ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਧਨ ਲੋਭਕ ਜਿਉ ॥

बृज कुँजन ढूँढत है तुम को कबि स्याम कहै धन लोभक जिउ ॥

biraj ku(n)jan ddoo(n)ddat hai tum ko kab sayaam kahai dhan lobhak jiau ||

ਅਬ ਤਾ ਤੇ ਕਰੋ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਸੋ ਪਿਖ ਕੈ ਤਿਨ ਕੋ ਫੁਨਿ ਹਉ ਦੁਖ ਇਉ ॥੯੮੦॥

अब ता ते करो बिनती तुम सो पिख कै तिन को फुनि हउ दुख इउ ॥९८०॥

ab taa te karo binatee tum so pikh kai tin ko fun hau dhukh iau ||980||

ਆਪ ਚਲੋ ਇਹ ਤੇ ਨ ਭਲੀ ਜੁ ਪੈ ਆਪ ਚਲੋ ਨਹੀ ਦੂਤ ਪਠੀਜੈ ॥

आप चलो इह ते न भली जु पै आप चलो नही दूत पठीजै ॥

aap chalo ieh te na bhalee ju pai aap chalo nahee dhoot paTheejai ||

ਤਾ ਤੇ ਕਰੋ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਸੋ ਦੁਹ ਬਾਤਨ ਤੇ ਇਕ ਬਾਤ ਕਰੀਜੈ ॥

ता ते करो बिनती तुम सो दुह बातन ते इक बात करीजै ॥

taa te karo binatee tum so dhuh baatan te ik baat kareejai ||

ਜਿਉ ਜਲ ਕੇ ਬਿਨ ਮੀਨ ਦਸਾ ਸੁ ਦਸਾ ਭਈ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਲੀਜੈ ॥

जिउ जल के बिन मीन दसा सु दसा भई ग्वारनि की सुनि लीजै ॥

jiau jal ke bin meen dhasaa su dhasaa bhiee gavaiaaran kee sun leejai ||

ਕੈ ਜਲ ਹੋਇ ਉਨੈ ਮਿਲੀਐ ਕਿ ਉਨੈ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਬਰੁ ਦੀਜੈ ॥੯੮੧॥

कै जल होइ उनै मिलीऐ कि उनै दृड़ता को कहियो बरु दीजै ॥९८१॥

kai jal hoi unai mileeaai k unai dhiraRataa ko kahiyo bar dheejai ||981||

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

कबियो बाच ॥

kabiyo baach ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਿਨ ਹਾਲ ਕਿਧੋ ਹਰਿ ਜੂ ਫੁਨਿ ਊਧਵ ਤੇ ਸਭ ਹੀ ਸੁਨ ਲੀਨੋ ॥

बृज बासिन हाल किधो हरि जू फुनि ऊधव ते सभ ही सुन लीनो ॥

biraj baasin haal kidho har joo fun uoodhav te sabh hee sun leeno ||

ਜਾ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨ ਕੈ ਚਿਤ ਤੇ ਸੁ ਹੁਲਾਸ ਘਟੈ ਦੁਖ ਹੋਵਤ ਜੀ ਨੋ ॥

जा की कथा सुन कै चित ते सु हुलास घटै दुख होवत जी नो ॥

jaa kee kathaa sun kai chit te su hulaas ghaTai dhukh hovat jee no ||

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਿਧੌ ਕਬਿ ਨੈ ਸੁ ਸੋਊ ਲਖਿ ਲੀਨੋ ॥

स्याम कहियो मुख ते इह भाति किधौ कबि नै सु सोऊ लखि लीनो ॥

sayaam kahiyo mukh te ieh bhaat kidhau kab nai su souoo lakh leeno ||

ਊਧਵ ਮੈ ਉਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਕੋ ਅਬੈ ਬਰੁ ਦੀਨੋ ॥੯੮੨॥

ऊधव मै उन ग्वारनि को सु कहियो दृड़ता को अबै बरु दीनो ॥९८२॥

uoodhav mai un gavaiaaran ko su kahiyo dhiraRataa ko abai bar dheeno ||982||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਸਤ੍ਰਹ ਸੈ ਚਵਤਾਲ ਮੈ ਸਾਵਨ ਸੁਦਿ ਬੁਧਵਾਰਿ ॥

सत्रह सै चवताल मै सावन सुदि बुधवारि ॥

satreh sai chavataal mai saavan sudh budhavaar ||

ਨਗਰ ਪਾਵਟਾ ਮੋ ਤੁਮੋ ਰਚਿਯੋ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁਧਾਰਿ ॥੯੮੩॥

नगर पावटा मो तुमो रचियो ग्रंथ सुधारि ॥९८३॥

nagar paavaTaa mo tumo rachiyo gra(n)th sudhaar ||983||

ਖੜਗ ਪਾਨਿ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਪੋਥੀ ਰਚੀ ਬਿਚਾਰਿ ॥

खड़ग पानि की कृपा ते पोथी रची बिचारि ॥

khaRag paan kee kirapaa te pothee rachee bichaar ||

ਭੂਲਿ ਹੋਇ ਜਹ ਤਹ ਸੁ ਕਬਿ ਪੜਿਅਹੁ ਸਭੈ ਸੁਧਾਰਿ ॥੯੮੪॥

भूलि होइ जह तह सु कबि पड़िअहु सभै सुधारि ॥९८४॥

bhool hoi jeh teh su kab paRiahu sabhai sudhaar ||984||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਗੋਪੀ ਊਧਵ ਸੰਬਾਦੇ ਬਿਰਹ ਨਾਟਕ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤ ॥

इति स्री दसम सिकंधे पुराणे बचित्र नाटक ग्रंथे कृसनावतारे गोपी ऊधव संबादे बिरह नाटक बरननं नाम धयाइ समापतम सतु सुभम सत ॥

eit sree dhasam sika(n)dhe puraane bachitr naaTak gra(n)the kirasanaavataare gopee uoodhav sa(n)baadhe bireh naaTak baranana(n) naam dhayai samaapatam sat subham sat ||

ਅਥ ਕੁਬਿਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਗਵਨ ਕਥਨੰ ॥

अथ कुबिजा गृह गवन कथनं ॥

ath kubijaa gireh gavan kathana(n) ||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਗੋਪਿਨ ਕੋ ਪੋਖਨ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਾਇ ॥

गोपिन को पोखन करियो हरि जू कृपा कराइ ॥

gopin ko pokhan kariyo har joo kirapaa karai ||

ਅਵਰ ਖੇਲ ਖੇਲਨ ਲਗੇ ਅਤਿ ਹੀ ਹਰਖ ਬਢਾਇ ॥੯੮੫॥

अवर खेल खेलन लगे अति ही हरख बढाइ ॥९८५॥

avar khel khelan lage at hee harakh baddai ||985||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਮਾਧਵ ਊਧਵ ਲੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਏਕ ਸਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਆਏ ॥

माधव ऊधव लै अपने संगि एक समै कुबिजा गृह आए ॥

maadhav uoodhav lai apane sa(n)g ek samai kubijaa gireh aae ||

ਏ ਸੁਨਿ ਆਗੇ ਹੀ ਆਏ ਲਏ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥

ए सुनि आगे ही आए लए मन भावत देखि सभै सुख पाए ॥

e sun aage hee aae le man bhaavat dhekh sabhai sukh paae ||

ਲੈ ਹਰਿ ਕੇ ਜੁਗ ਪੰਕਜ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਢੁਲਾਇ ਰਹੀ ਲਪਟਾਏ ॥

लै हरि के जुग पंकज पाइन सीस ढुलाइ रही लपटाए ॥

lai har ke jug pa(n)kaj pain sees ddulai rahee lapaTaae ||

ਐਸੋ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਜੀਯ ਮੋ ਜਿਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੋਰ ਘਟਾ ਘਹਰਾਏ ॥੯੮੬॥

ऐसो हुलास बढियो जीय मो जिम चातृक मोर घटा घहराए ॥९८६॥

aaiso hulaas baddiyo jeey mo jim chaatirak mor ghaTaa ghaharaae ||986||

ਊਚ ਅਵਾਸ ਬਨਿਯੋ ਅਤਿ ਸੁਭ੍ਰਮ ਈਗਰ ਰੰਗ ਕੇ ਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ ॥

ऊच अवास बनियो अति सुभ्रम ईगर रंग के चित्र बनाए ॥

uooch avaas baniyo at subhram ieegar ra(n)g ke chitr banaae ||

ਚੰਦਨ ਧੂਪ ਕਦੰਬ ਕਲੰਬਕ ਦੀਪਕ ਦੀਪ ਤਹਾ ਦਰਸਾਏ ॥

चंदन धूप कदंब कलंबक दीपक दीप तहा दरसाए ॥

cha(n)dhan dhoop kadha(n)b kala(n)bak dheepak dheep tahaa dharasaae ||

ਲੈ ਪਰਜੰਕ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸਵਛ ਸੁ ਮਉਰ ਸੁਗੰਧ ਬਿਛਾਏ ॥

लै परजंक तहा अति सुँदर सवछ सु मउर सुगंध बिछाए ॥

lai paraja(n)k tahaa at su(n)dhar savachh su maur suga(n)dh bichhaae ||

ਦੋ ਕਰ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਿਯੋ ਤਬ ਕੇਸਵ ਤਾ ਪਰ ਆਨਿ ਬੈਠਾਏ ॥੯੮੭॥

दो कर जोरि प्रनाम करियो तब केसव ता पर आनि बैठाए ॥९८७॥

dho kar jor pranaam kariyo tab kesav taa par aan baiThaae ||987||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਰਤਨ ਖਚਤ ਪੀੜਾ ਬਹੁਰ ਲ੍ਯਾਈ ਭਗਤਿ ਜਨਾਇ ॥

रतन खचत पीड़ा बहुर ल्याई भगति जनाइ ॥

ratan khachat peeRaa bahur layaiee bhagat janai ||

ਊਧਵ ਜੀ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਬੈਠਹੁ ਯਾ ਪਰ ਆਇ ॥੯੮੮॥

ऊधव जी सो यौ कहियो बैठहु या पर आइ ॥९८८॥

uoodhav jee so yau kahiyo baiThahu yaa par aai ||988||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਊਧਵ ਜੀ ਕੁਬਜਾ ਸੋ ਕਹੈ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਅਤਿ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਮੈ ॥

ऊधव जी कुबजा सो कहै निजु प्रीति लखी अति ही तुमरी मै ॥

uoodhav jee kubajaa so kahai nij preet lakhee at hee tumaree mai ||

ਹਉ ਅਤਿ ਦੀਨ ਅਧੀਨ ਅਨਾਥ ਨ ਬੈਠ ਸਕਉ ਸਮੁਹਾਇ ਹਰੀ ਮੈ ॥

हउ अति दीन अधीन अनाथ न बैठ सकउ समुहाइ हरी मै ॥

hau at dheen adheen anaath na baiTh sakau samuhai haree mai ||

ਕਾਨ੍ਰਹ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਬੈ ਉਠਿ ਪੀੜੇ ਕਉ ਦੀਨ ਉਠਾਇ ਕੇ ਵਾਹੀ ਘਰੀ ਮੈ ॥

कान्रह प्रताप तबै उठि पीड़े कउ दीन उठाइ के वाही घरी मै ॥

kaanreh prataap tabai uTh peeRe kau dheen uThai ke vaahee gharee mai ||

ਪੈ ਇਤਨੋ ਕਰਿ ਕੈ ਭੂਅ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਪਾਇਨ ਨੇਹ ਛਰੀ ਮੈ ॥੯੮੯॥

पै इतनो करि कै भूअ बैठि रहियो गहि पाइन नेह छरी मै ॥९८९॥

pai itano kar kai bhooa baiTh rahiyo geh pain neh chharee mai ||989||

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸੇਸ ਮਹੇਸ ਸੁਰੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਨ ਪਾਏ ॥

जे पद पंकज सेस महेस सुरेस दिनेस निसेस न पाए ॥

je padh pa(n)kaj ses mahes sures dhines nises na paae ||

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਬਖਾਨਿ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕੈ ਗ੍ਯਾਨ ਨ ਗਾਏ ॥

जे पद पंकज बेद पुरान बखानि प्रमान कै ग्यान न गाए ॥

je padh pa(n)kaj bedh puraan bakhaan pramaan kai gayaan na gaae ||

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਮੈ ਸਾਧਤ ਹੈ ਮਨਿ ਮੋਨ ਲਗਾਏ ॥

जे पद पंकज सिध समाधि मै साधत है मनि मोन लगाए ॥

je padh pa(n)kaj sidh samaadh mai saadhat hai man mon lagaae ||

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਕੇਸਵ ਕੇ ਅਬ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਸਹਰਾਏ ॥੯੯੦॥

जे पद पंकज केसव के अब ऊधव लै कर मै सहराए ॥९९०॥

je padh pa(n)kaj kesav ke ab uoodhav lai kar mai saharaae ||990||

ਸੰਤ ਸਹਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਮਹਾ ਬਿਗਸਿਯੋ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਊ ॥

संत सहारत स्याम के पाइ महा बिगसियो मन भीतर सोऊ ॥

sa(n)t sahaarat sayaam ke pai mahaa bigasiyo man bheetar souoo ||

ਜੋਗਨ ਕੇ ਜੋਊ ਧ੍ਯਾਨ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਊ ॥

जोगन के जोऊ ध्यान के बीच न आवत है अति ब्याकुल होऊ ॥

jogan ke jouoo dhayaan ke beech na aavat hai at bayaakul houoo ||

ਜਾ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸੇਸ ਸੁਰਾਦਿਕ ਖੋਜਤ ਅੰਤਿ ਨ ਪਾਵਤ ਕੋਊ ॥

जा ब्रहमादिक सेस सुरादिक खोजत अंति न पावत कोऊ ॥

jaa brahamaadhik ses suraadhik khojat a(n)t na paavat kouoo ||

ਸੋ ਪਦ ਕੰਜਨ ਕੀ ਸਮ ਤੁਲਿ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰਿ ਦੋਊ ॥੯੯੧॥

सो पद कंजन की सम तुलि पलोटत ऊधव लै करि दोऊ ॥९९१॥

so padh ka(n)jan kee sam tul paloTat uoodhav lai kar dhouoo ||991||

ਇਤ ਸ੍ਯਾਮ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਪਾਇ ਉਤੈ ਉਨ ਮਾਲਨਿ ਸਾਜ ਕੀਏ ॥

इत स्याम पलोटत ऊधव पाइ उतै उन मालनि साज कीए ॥

eit sayaam paloTat uoodhav pai utai un maalan saaj ke'ee ||

ਸੁਭ ਬਜ੍ਰਨ ਕੇ ਅਰੁ ਲਾਲ ਜਵਾਹਰ ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਸੁਖ ਹੋਤ ਜੀਏ ॥

सुभ बज्रन के अरु लाल जवाहर देखि जिसै सुख होत जीए ॥

subh bajran ke ar laal javaahar dhekh jisai sukh hot je'ee ||

ਇਤਨੇ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪੈ ਆਇ ਗਈ ਬਿੰਦੁਰੀ ਕਹਿਯੋ ਈਗਰ ਭਾਲਿ ਦੀਏ ॥

इतने पहि कान्रह पै आइ गई बिंदुरी कहियो ईगर भालि दीए ॥

eitane peh kaanreh pai aai giee bi(n)dhuree kahiyo ieegar bhaal dhe'ee ||

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੀਏ ॥੯੯੨॥

तिह रूप निहारि हुलास बढियो कबि स्याम कहै जदुबीर हीए ॥९९२॥

teh roop nihaar hulaas baddiyo kab sayaam kahai jadhubeer he'ee ||992||

ਸਜਿ ਸਾਜਨ ਮਾਲਨਿ ਅੰਗਨ ਮੈ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਗਈ ॥

सजि साजन मालनि अंगन मै अति सुँदर सो हरि पास गई ॥

saj saajan maalan a(n)gan mai at su(n)dhar so har paas giee ||

ਮਨੋ ਦੂਸਰਿ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ ਮਨੋ ਹੇਰਤ ਕੈ ਇਹ ਰੂਪ ਮਈ ॥

मनो दूसरि चंद्रकला प्रगटी मनो हेरत कै इह रूप मई ॥

mano dhoosar cha(n)dhrakalaa pragaTee mano herat kai ieh roop miee ||

ਹਰਿ ਜੂ ਲਖਿ ਕੈ ਜੀਯ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਐਚ ਲਈ ॥

हरि जू लखि कै जीय की बिरथा कबि स्याम कहै सोऊ ऐच लई ॥

har joo lakh kai jeey kee birathaa kab sayaam kahai souoo aaich liee ||

ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਬੈਸਿ ਅਸੰਕ ਭਈ ਮਨ ਕੀ ਸਭ ਸੰਕ ਪਰਾਇ ਗਈ ॥੯੯੩॥

तिह ऊपरि बैसि असंक भई मन की सभ संक पराइ गई ॥९९३॥

teh uoopar bais asa(n)k bhiee man kee sabh sa(n)k parai giee ||993||

ਬਹੀਯਾ ਜਬ ਹੀ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮਿ ਲਈ ਕੁਬਿਜਾ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

बहीया जब ही गहि स्यामि लई कुबिजा अति ही मन मै सुख पायो ॥

baheeyaa jab hee geh sayaam liee kubijaa at hee man mai sukh paayo ||

ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲੇ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਮੈ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥

स्याम मिले बहुते दिन मै हम कउ कहि कै इह भाति सुनायो ॥

sayaam mile bahute dhin mai ham kau keh kai ieh bhaat sunaayo ||

ਚੰਦਨ ਜਿਉ ਤੁਹਿ ਅੰਗ ਮਲਿਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਰਿਝਾਯੋ ॥

चंदन जिउ तुहि अंग मलियो तिह ते हम हूँ जदुबीर रिझायो ॥

cha(n)dhan jiau tuh a(n)g maliyo teh te ham hoo(n) jadhubeer rijhaayo ||

ਜੋਊ ਮਨੋਰਥ ਥੋ ਜੀਯ ਮੈ ਤੁਮਰੇ ਮਿਲਏ ਸੋਊ ਮੋ ਕਰਿ ਆਯੋ ॥੯੯੪॥

जोऊ मनोरथ थो जीय मै तुमरे मिलए सोऊ मो करि आयो ॥९९४॥

jouoo manorath tho jeey mai tumare mile souoo mo kar aayo ||994||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕੁਬਜਾ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਸਮਾਪਤੰ ॥

इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे कुबजा के गृह जा मनोरथ पूरन समापतं ॥

eit sree bachitr naaTak gra(n)the kubajaa ke gireh jaa manorath pooran samaapata(n) ||

ਅਥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਧਾਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਆਏ ॥

अथ अक्रूर के धाम कान्रह जू आए ॥

ath akraoor ke dhaam kaanreh joo aae ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਦੈ ਸੁਖ ਮਾਲਨਿ ਕਉ ਅਤਿ ਹੀ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਕੇ ਫਿਰ ਧਾਮਿ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥

दै सुख मालनि कउ अति ही अक्रूरहि के फिर धामि पधारियो ॥

dhai sukh maalan kau at hee akraooreh ke fir dhaam padhaariyo ||

ਆਵਤ ਸੋ ਸੁਨਿ ਪਾਇ ਲਗਿਯੋ ਤਿਹ ਮਧਿ ਚਲੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਤਾਰਿਯੋ ॥

आवत सो सुनि पाइ लगियो तिह मधि चलो हरि प्रेम चितारियो ॥

aavat so sun pai lagiyo teh madh chalo har prem chitaariyo ||

ਸੋ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਰਹਿਯੋ ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

सो गहि स्याम के पाइ रहियो कबि ने मुख ते इह भाति उचारियो ॥

so geh sayaam ke pai rahiyo kab ne mukh te ieh bhaat uchaariyo ||

ਊਧਵ ਸੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਸੰਤਨ ਕੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥੯੯੫॥

ऊधव सो जदुबीर कहियो इन संतन को अति प्रेम निहारियो ॥९९५॥

uoodhav so jadhubeer kahiyo in sa(n)tan ko at prem nihaariyo ||995||

ਊਧਵ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨ ਕੈ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਕੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

ऊधव स्याम कहियो सुन कै अक्रूरहि को अति प्रेम निहारियो ॥

uoodhav sayaam kahiyo sun kai akraooreh ko at prem nihaariyo ||

ਸੁਧਿ ਕਰੀ ਉਨ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਅਰੁ ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਤਾਰਿਯੋ ॥

सुधि करी उन की मन मै कुबिजा को कहियो अरु प्रेम चितारियो ॥

sudh karee un kee man mai kubijaa ko kahiyo ar prem chitaariyo ||

ਸੋ ਗਨਤੀ ਕਰਿ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ਕਨ੍ਰਹੀਯਾ ਸੰਗਿ ਪੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

सो गनती करि कै मन मै कन्रहीया संगि पै इह भाति उचारियो ॥

so ganatee kar kai man mai kanraheeyaa sa(n)g pai ieh bhaat uchaariyo ||

ਹੇ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਕੇ ਪਿਖਏ ਉਨ ਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੯੯੬॥

हे हरि जू इह के पिखए उन के सभ प्रेम बिदा करि डारियो ॥९९६॥

he har joo ieh ke pikhe un ke sabh prem bidhaa kar ddaariyo ||996||

ਹਰਿ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਮਨੇ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਸੇਵ ਸੁ ਕੀਨੀ ॥

हरि रूप निहारि मने सुख पाइ कै स्री जदुबीर की सेव सु कीनी ॥

har roop nihaar mane sukh pai kai sree jadhubeer kee sev su keenee ||

ਪਾਇ ਪਰੋ ਤਾਹਿ ਕੇ ਬਹੁਰੇ ਉਠਿ ਦੇਵਕੀ ਲਾਲਿ ਪਰਿਕ੍ਰਮਾ ਦੀਨੀ ॥

पाइ परो ताहि के बहुरे उठि देवकी लालि परिक्रमा दीनी ॥

pai paro taeh ke bahure uTh dhevakee laal parikramaa dheenee ||

ਭੋਜਨ ਅੰਨ ਜਿਤੋ ਗ੍ਰਿਹ ਥੋ ਸੋਊ ਆਨਿ ਧਰੋ ਹਿਤ ਬਾਤ ਲਖੀਨੀ ॥

भोजन अंन जितो गृह थो सोऊ आनि धरो हित बात लखीनी ॥

bhojan a(n)n jito gireh tho souoo aan dharo hit baat lakheenee ||

ਥੋ ਮਨ ਮੋ ਸੋਊ ਬਾਛਤ ਇਛ ਵਹੈ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ਪੂਰਨ ਕੀਤੀ ॥੯੯੭॥

थो मन मो सोऊ बाछत इछ वहै जसुधा सुत पूरन कीती ॥९९७॥

tho man mo souoo baachhat ichh vahai jasudhaa sut pooran keetee ||997||

ਪੂਰਨ ਕੈ ਮਨਸਾ ਤਿਹ ਕੀ ਸੰਗਿ ਊਧਵ ਲੈ ਫਿਰਿ ਧਾਮਿ ਅਯੋ ॥

पूरन कै मनसा तिह की संगि ऊधव लै फिरि धामि अयो ॥

pooran kai manasaa teh kee sa(n)g uoodhav lai fir dhaam ayo ||

ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਕੈ ਮੰਗਨ ਲੋਗ ਬੁਲਾਇ ਗਵਾਵਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਰਾਗ ਗਯੋ ॥

गृह आइ कै मंगन लोग बुलाइ गवावत भयो तिह राग गयो ॥

gireh aai kai ma(n)gan log bulai gavaavat bhayo teh raag gayo ||

ਤਿਨ ਊਪਰ ਰੀਝਿ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੋ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਕਢਿ ਦਾਨ ਦਯੋ ॥

तिन ऊपर रीझि कहै कबि स्याम घनो गृह ते कढि दान दयो ॥

tin uoopar reejh kahai kab sayaam ghano gireh te kadd dhaan dhayo ||

ਮਨੋ ਤਾ ਜਸ ਤੇ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਮੈ ਅਬ ਕੇ ਦਿਨ ਲਉ ਦਿਨ ਸੇਤ ਭਯੋ ॥੯੯੮॥

मनो ता जस ते मृत मंडल मै अब के दिन लउ दिन सेत भयो ॥९९८॥

mano taa jas te mirat ma(n)ddal mai ab ke dhin lau dhin set bhayo ||998||

ਅਕ੍ਰੂਰ ਸਿਆਮ ਕੇ ਧਾਮਹਿ ਆਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥

अक्रूर सिआम के धामहि आइ कै स्री जदुबीर के पाइन लागिओ ॥

akraoor siaam ke dhaameh aai kai sree jadhubeer ke pain laagio ||

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰਿ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾਰ ਸਰਾਹਨ ਲਾਗਿਓ ॥

कंस बिदारि बकी उरि फारि कहियो करतार सराहन लागिओ ॥

ka(n)s bidhaar bakee ur faar kahiyo karataar saraahan laagio ||

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਭੂਲ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਓ ॥

अउर गई सुधि भूल सभै हरि की उपमा रस भीतर पागिओ ॥

aaur giee sudh bhool sabhai har kee upamaa ras bheetar paagio ||

ਆਨੰਦ ਬੀਚ ਬਢਿਯੋ ਮਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਸਭ ਭਾਗਿਓ ॥੯੯੯॥

आनंद बीच बढियो मन के मन को दुख थो जितनो सभ भागिओ ॥९९९॥

aana(n)dh beech baddiyo man ke man ko dhukh tho jitano sabh bhaagio ||999||

ਦੇਵਕੀ ਲਾਲ ਗੁਪਾਲ ਅਹੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਦਿਆਲ ਇਹੈ ਜੀਯ ਧਾਰਿਓ ॥

देवकी लाल गुपाल अहो नंद लाल दिआल इहै जीय धारिओ ॥

dhevakee laal gupaal aho na(n)dh laal dhiaal ihai jeey dhaario ||

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾ ਜਦੁਬੀਰ ਉਚਾਰਿਓ ॥

कंस बिदारि बकी उर फारि कहियो करता जदुबीर उचारिओ ॥

ka(n)s bidhaar bakee ur faar kahiyo karataa jadhubeer uchaario ||

ਹੇ ਅਘ ਕੇ ਰਿਪੁ ਹੇ ਰਿਪੁ ਕੇਸੀ ਕੇ ਹੇ ਕੁਪਿ ਜਾਹਿ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤਿ ਮਾਰਿਓ ॥

हे अघ के रिपु हे रिपु केसी के हे कुपि जाहि तृनाव्रति मारिओ ॥

he agh ke rip he rip kesee ke he kup jaeh tiranaavrat maario ||

ਤਾ ਅਬ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇ ਹਮੈ ਹਮਰੋ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਓ ॥੧੦੦੦॥

ता अब रूप दिखाइ हमै हमरो सभ पाप बिदा करि डारिओ ॥१०००॥

taa ab roop dhikhai hamai hamaro sabh paap bidhaa kar ddaario ||1000||

ਚੋਰ ਹੈ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ ਸੁਖ ਕੋ ਬਰੁ ਦਾਇਕ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥

चोर है साधन के दुख को सुख को बरु दाइक स्याम उचारिओ ॥

chor hai saadhan ke dhukh ko sukh ko bar dhaik sayaam uchaario ||

ਹੈ ਠਗ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਚੀਰਨ ਕੋ ਭਟ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੰਸ ਸੋ ਬੀਰ ਪਛਾਰਿਓ ॥

है ठग ग्वारनि चीरन को भट है जिनि कंस सो बीर पछारिओ ॥

hai Thag gavaiaaran cheeran ko bhaT hai jin ka(n)s so beer pachhaario ||

ਕਾਇਰ ਹੈ ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਰੁ ਬੈਦ ਹੈ ਜਾ ਸਭ ਲੋਗ ਜੀਯਾਰਿਓ ॥

काइर है बहु पापन ते अरु बैद है जा सभ लोग जीयारिओ ॥

kair hai bahu paapan te ar baidh hai jaa sabh log jeeyaario ||

ਪੰਡਿਤ ਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਿਨਿ ਚਾਰੋ ਈ ਬੇਦੁ ਕੋ ਭੇਦ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧੦੦੧॥

पंडित है कबि स्याम कहै जिनि चारो ई बेदु को भेद सवारिओ ॥१००१॥

pa(n)ddit hai kab sayaam kahai jin chaaro iee bedh ko bhedh savaario ||1001||

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠਿ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥

यौ कहि कै जदुबीर के सो कबि स्याम कहै उठि पाइ परियो ॥

yau keh kai jadhubeer ke so kab sayaam kahai uTh pai pariyo ||

ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਬਾਰ ਸਰਾਹ ਕਰੀ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਛਿਨ ਬੀਚ ਹਰਿਯੋ ॥

हरि की बहु बार सराह करी दुख थो जितनो छिन बीच हरियो ॥

har kee bahu baar saraeh karee dhukh tho jitano chhin beech hariyo ||

ਅਰੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੇ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਬਿਧਿ ਯਾ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਰਿਯੋ ॥

अरु ता छबि के जसु उच महा कबि ने बिधि या मुख ते उचरियो ॥

ar taa chhab ke jas uch mahaa kab ne bidh yaa mukh te uchariyo ||

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੰਜੋਅ ਕਉ ਪੈਨ੍ਰਹਿ ਤਨੈ ਸਭ ਪਾਪਨ ਸੰਗਿ ਲਰਿਯੋ ਨ ਟਰਿਯੋ ॥੧੦੦੨॥

हरि नामु संजोअ कउ पैन्रहि तनै सभ पापन संगि लरियो न टरियो ॥१००२॥

har naam sa(n)joa kau painreh tanai sabh paapan sa(n)g lariyo na Tariyo ||1002||

ਫਿਰਿ ਯੌ ਕਰਿ ਕਾਨਰ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਹੀ ਮੁਰ ਸਤ੍ਰ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥

फिरि यौ करि कानर की उपमा हरि जी तुम ही मुर सत्र पछारियो ॥

fir yau kar kaanar kee upamaa har jee tum hee mur satr pachhaariyo ||

ਤੈ ਹੀ ਮਰੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਰਿ ਕਮਧ ਸੁ ਰਾਵਨ ਮਾਰਿ ਘਨੋ ਰਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥

तै ही मरे तृपुरारि कमध सु रावन मारि घनो रन पारियो ॥

tai hee mare tirapuraar kamadh su raavan maar ghano ran paariyo ||

ਲੰਕ ਦਈ ਅਰਿ ਭ੍ਰਾਤਰ ਕਉ ਸੀਅ ਕੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਫਿਰਿ ਅਉਧਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥

लंक दई अरि भ्रातर कउ सीअ को संगि लै फिरि अउधि सिधारियो ॥

la(n)k dhiee ar bhraatar kau seea ko sa(n)g lai fir aaudh sidhaariyo ||

ਤੈ ਹੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀਏ ਸਭ ਹੀ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੩॥

तै ही चरित्र कीए सभ ही हम जानत है इह भाति उचारियो ॥१००३॥

tai hee charitr ke'ee sabh hee ham jaanat hai ieh bhaat uchaariyo ||1003||

ਹੇ ਕਮਲਾਪਤਿ ਹੇ ਗਰੁੜਧ੍ਵਜ ਹੇ ਜਗਨਾਇਕ ਕਾਨ੍ਰਹਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥

हे कमलापति हे गरुड़ध्वज हे जगनाइक कान्रहि कहियो है ॥

he kamalaapat he garuRadhavaij he jaganaik kaanreh kahiyo hai ||

ਹੇ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹੋ ਬਤੀਯਾ ਸਭ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਭ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਭਯੋ ਹੈ ॥

हे जदुबीर कहो बतीया सभ ही तुमरी भृत लोक भयो है ॥

he jadhubeer kaho bateeyaa sabh hee tumaree bhirat lok bhayo hai ||

ਮੇਰੀ ਹਰੋ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਚੀਨ ਲਯੋ ਹੈ ॥

मेरी हरो ममता हरि जू इह भाति कहियो हरि चीन लयो है ॥

meree haro mamataa har joo ieh bhaat kahiyo har cheen layo hai ||

ਡਾਰਿ ਦਈ ਮਮਤਾ ਤਿਹ ਪੈ ਸੋਊ ਮੋਨਹਿ ਧਾਰ ਕੈ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੦੦੪॥

डारि दई ममता तिह पै सोऊ मोनहि धार कै बैठि रहियो है ॥१००४॥

ddaar dhiee mamataa teh pai souoo moneh dhaar kai baiTh rahiyo hai ||1004||

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ਅਕ੍ਰੂਰ ਸੋ ॥

कान्रह जू बाच अक्रूर सो ॥

kaanreh joo baach akraoor so ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਐ ਹੋ ਚਚਾ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕਉ ਸਮਝੇ ਬਿਨੁ ਤੈ ਹਰਿ ਚੀਨੋ ॥

ऐ हो चचा जदुबीर कहियो हम कउ समझे बिनु तै हरि चीनो ॥

aai ho chachaa jadhubeer kahiyo ham kau samajhe bin tai har cheeno ||

ਤਾ ਤੇ ਲਡਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਕਹਿਯੋ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਖ ਹੋ ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਹਿ ਜੀ ਨੋ ॥

ता ते लडावहु मोहि कहियो जिह ते सुख हो अति ही मुहि जी नो ॥

taa te laddaavahu moh kahiyo jeh te sukh ho at hee muh jee no ||

ਆਇਸ ਮੋ ਬਸੁਦੇਵਹ ਜੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਡੇ ਲਖ ਊ ਕਰ ਕੀਨੋ ॥

आइस मो बसुदेवह जी अक्रूर बडे लख ऊ कर कीनो ॥

aais mo basudheveh jee akraoor badde lakh uoo kar keeno ||

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਖੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਹਸਿ ਦੀਨੋ ॥੧੦੦੫॥

ता ते न मो घनि स्याम लखै इह भाति कहियो हरि जू हसि दीनो ॥१००५॥

taa te na mo ghan sayaam lakhai ieh bhaat kahiyo har joo has dheeno ||1005||

ਸੋ ਸੁਨਿ ਬੀਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਯੋ ਮੁਸਲੀਧਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥

सो सुनि बीर प्रसंन भयो मुसलीधर स्याम जू कंठि लगाए ॥

so sun beer prasa(n)n bhayo musaleedhar sayaam joo ka(n)Th lagaae ||

ਸੋਕ ਜਿਤੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਥੇ ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਭੇਟਿ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥

सोक जिते मन भीतर थे हरि को तन भेटि सभै बिसराए ॥

sok jite man bheetar the har ko tan bheT sabhai bisaraae ||

ਛੋਟ ਭਤੀਜ ਲਖੇ ਕਰਿ ਕੈ ਕਰਿ ਕੈ ਜਗ ਕੇ ਕਰਤਾ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥

छोट भतीज लखे करि कै करि कै जग के करता नही पाए ॥

chhoT bhateej lakhe kar kai kar kai jag ke karataa nahee paae ||

ਯਾ ਬਿਧਿ ਭੀ ਤਿਹ ਠਉਰ ਕਥਾ ਤਿਹ ਕੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥੧੦੦੬॥

या बिधि भी तिह ठउर कथा तिह के कबि स्यामहि मंगल गाए ॥१००६॥

yaa bidh bhee teh Thaur kathaa teh ke kab sayaameh ma(n)gal gaae ||1006||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਗ੍ਰਿਹ ਜੈਬੋ ਸੰਪੂਰਨੰ ॥

इति स्री दसम सिकंधे बचित्र नाटक ग्रंथे कृसनावतारे अक्रूर गृह जैबो संपूरनं ॥

eit sree dhasam sika(n)dhe bachitr naaTak gra(n)the kirasanaavataare akraoor gireh jaibo sa(n)poorana(n) ||

ਅਥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੋ ਫੁਫੀ ਪਾਸ ਭੇਜਨ ਕਥਨੰ ॥

अथ अक्रूर को फुफी पास भेजन कथनं ॥

ath akraoor ko fufee paas bhejan kathana(n) ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਹਸਿ ਕੈ ਬਰਬੀਰ ਗਜਾਪੁਰ ਮੈ ਚਲ ਜਇਯੈ ॥

स्री जदुबीर कहियो हसि कै बरबीर गजापुर मै चल जइयै ॥

sree jadhubeer kahiyo has kai barabeer gajaapur mai chal jiyai ||

ਮੋ ਪਿਤ ਕੀ ਭਗਨੀ ਸੁਤ ਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਅਬ ਜਾਇ ਕੈ ਸੋਧਹਿ ਲਇਯੈ ॥

मो पित की भगनी सुत है तिन को अब जाइ कै सोधहि लइयै ॥

mo pit kee bhaganee sut hai tin ko ab jai kai sodheh liyai ||

ਅੰਧ ਤਹਾ ਨ੍ਰਿਪ ਹੈ ਮਨ ਅੰਧ ਦ੍ਰਜੋਧਨ ਭਯੋ ਬਸਿ ਤਾ ਕੋ ਲਖਈਯੈ ॥

अंध तहा नृप है मन अंध द्रजोधन भयो बसि ता को लखईयै ॥

a(n)dh tahaa nirap hai man a(n)dh dhrajodhan bhayo bas taa ko lakhieeyai ||

ਪੰਡੁ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰਨ ਕੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਦਈਯਤ ਹੈ ਸੁਖ ਕੈ ਦੁਖ ਦਈਯੈ ॥੧੦੦੭॥

पंडु के पुत्रन को तिह ठउर दईयत है सुख कै दुख दईयै ॥१००७॥

pa(n)dd ke putran ko teh Thaur dhieeyat hai sukh kai dhukh dhieeyai ||1007||

ਯੌ ਸੁਨ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਕਰਿ ਕੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਪ੍ਰਨਾਮ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥

यौ सुन कै तिह की बतीया करि कै अक्रूर प्रनाम सिधारियो ॥

yau sun kai teh kee bateeyaa kar kai akraoor pranaam sidhaariyo ||

ਪੰਥ ਕੀ ਬਾਤ ਗਨਉ ਕਹਿ ਲਉ ਪਗ ਬੀਚ ਗਜਾਪੁਰ ਕੇ ਤਿਨਿ ਧਾਰਿਯੋ ॥

पंथ की बात गनउ कहि लउ पग बीच गजापुर के तिनि धारियो ॥

pa(n)th kee baat ganau keh lau pag beech gajaapur ke tin dhaariyo ||

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਚ ਸਭਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

प्रात भए नृप बीच सभा कबि स्याम कहै इह भाति उचारियो ॥

praat bhe nirap beech sabhaa kab sayaam kahai ieh bhaat uchaariyo ||

ਭੂਪ ਕਹੀ ਕਹੁ ਮੋ ਬਿਰਥਾ ਜਦੁਬੀਰਹਿ ਜਾ ਬਿਧਿ ਕੰਸ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੮॥

भूप कही कहु मो बिरथा जदुबीरहि जा बिधि कंस पछारियो ॥१००८॥

bhoop kahee kahu mo birathaa jadhubeereh jaa bidh ka(n)s pachhaariyo ||1008||

ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਰਿਪੁ ਸੋ ਸਭ ਜਾ ਬਿਧਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਰਿਯੋ ॥

बतीया सुनि उतर देत भयो रिपु सो सभ जा बिधि स्याम लरियो ॥

bateeyaa sun utar dhet bhayo rip so sabh jaa bidh sayaam lariyo ||

ਗਜ ਮਾਰਿ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕੈ ਮਲਨ ਕੋ ਦਲ ਫਾਰ ਕੈ ਕੰਸ ਸੋ ਜਾਇ ਅਰਿਯੋ ॥

गज मारि प्रहार कै मलन को दल फार कै कंस सो जाइ अरियो ॥

gaj maar prahaar kai malan ko dhal faar kai ka(n)s so jai ariyo ||

ਤਬ ਕੰਸ ਨਿਕਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕਰੈ ਅਰੁ ਢਾਲ ਸਮ੍ਰਹਾਰ ਕੇ ਜੁਧੁ ਕਰਿਯੋ ॥

तब कंस निकार कृपान करै अरु ढाल सम्रहार के जुधु करियो ॥

tab ka(n)s nikaar kirapaan karai ar ddaal samrahaar ke judh kariyo ||

ਤਬ ਹੀ ਹਰਿ ਜੂ ਗਹਿ ਕੇਸਨ ਤੇ ਪਟਕਿਓ ਧਰਨੀ ਪਰ ਮਾਰਿ ਡਰਿਯੋ ॥੧੦੦੯॥

तब ही हरि जू गहि केसन ते पटकिओ धरनी पर मारि डरियो ॥१००९॥

tab hee har joo geh kesan te paTakio dharanee par maar ddariyo ||1009||

ਭੀਖਮ ਦ੍ਰੋਣ ਕ੍ਰਿਪਾਰੁ ਕ੍ਰਿਪੀਸੁਤ ਔਰ ਦੁਸਾਸਨ ਬੀਰ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

भीखम द्रोण कृपारु कृपीसुत और दुसासन बीर निहारियो ॥

bheekham dhron kirapaar kirapeesut aauar dhusaasan beer nihaariyo ||

ਸੂਰਜ ਕੋ ਸੁਤ ਭੂਰਿਸ੍ਰਵਾ ਜਿਨ ਪਾਰਥ ਭ੍ਰਾਤ ਸੋ ਬੈਰ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥

सूरज को सुत भूरिस्रवा जिन पारथ भ्रात सो बैर उतारियो ॥

sooraj ko sut bhoorisravaa jin paarath bhraat so bair utaariyo ||

ਰਾਜ ਦੁਰਜੋਧਨ ਮਾਤਲ ਸੋ ਇਹ ਪੇਖਤ ਹੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

राज दुरजोधन मातल सो इह पेखत ही इह भाति उचारियो ॥

raaj dhurajodhan maatal so ieh pekhat hee ieh bhaat uchaariyo ||

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਾ ਬਸੁਦੇਵ ਕਹਾ ਕਹਿ ਅੰਗਿ ਮਿਲੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਟਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੦॥

स्याम कहा बसुदेव कहा कहि अंगि मिले मन को दुख टारियो ॥१०१०॥

sayaam kahaa basudhev kahaa keh a(n)g mile man ko dhukh Taariyo ||1010||

ਰੰਚਕ ਬੈਠਿ ਸਭਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਉਠ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਫੁਫੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥

रंचक बैठि सभा नृप की उठ कै जदुबीर फुफी पहि आयो ॥

ra(n)chak baiTh sabhaa nirap kee uTh kai jadhubeer fufee peh aayo ||

ਕੁੰਤੀ ਕਉ ਦੇਖਤ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥

कुँती कउ देखत ही कबि स्याम कहै तिन पाइन सीस झुकायो ॥

ku(n)tee kau dhekhat hee kab sayaam kahai tin pain sees jhukaayo ||

ਪੂਛਤ ਭੀ ਕੁਸਲੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੈ ਜਾ ਜਸੁ ਬੀਚ ਸਭੈ ਧਰਿ ਛਾਯੋ ॥

पूछत भी कुसलै जदुबीर है जा जसु बीच सभै धरि छायो ॥

poochhat bhee kusalai jadhubeer hai jaa jas beech sabhai dhar chhaayo ||

ਨੀਕੇ ਹੈ ਸ੍ਯਾਮ ਸਨੈ ਬਸੁਦੇਵ ਸੁ ਦੇਵਕੀ ਨੀਕੀ ਸੁਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥੧੦੧੧॥

नीके है स्याम सनै बसुदेव सु देवकी नीकी सुनी सुखु पायो ॥१०११॥

neeke hai sayaam sanai basudhev su dhevakee neekee sunee sukh paayo ||1011||

ਇਤਨੇ ਮਹਿ ਬਿਦੁਰ ਆਇ ਗਯੋ ਸੋਊ ਪਾਰਥ ਮਾਇ ਕੈ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

इतने महि बिदुर आइ गयो सोऊ पारथ माइ कै पाइन लागियो ॥

eitane meh bidhur aai gayo souoo paarath mai kai pain laagiyo ||

ਪੂਛਤ ਭਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਸੁਖੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਉ ਤਾ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

पूछत भयो जदुबीर सुखी अक्रूर कउ ता रस मो अनुरागियो ॥

poochhat bhayo jadhubeer sukhee akraoor kau taa ras mo anuraagiyo ||

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਭੂਲ ਸਭੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਇਹੀ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਯੋ ॥

अउर गई सुधि भूल सभै कबि स्याम इही रस भीतर पागियो ॥

aaur giee sudh bhool sabhai kab sayaam ihee ras bheetar paagiyo ||

ਵਾਹ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਹੈ ਸੁਖੀ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਸੁਖ ਭਯੋ ਦੁਖ ਭਾਗਿਯੋ ॥੧੦੧੨॥

वाह कहियो सभ ही है सुखी सुन कै बतीया सुख भयो दुख भागियो ॥१०१२॥

vaeh kahiyo sabh hee hai sukhee sun kai bateeyaa sukh bhayo dhukh bhaagiyo ||1012||

ਕੁੰਤੀ ਬਾਚ ॥

कुँती बाच ॥

ku(n)tee baach ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਕੇਲ ਕਰੈ ਮਥੁਰਾ ਮੈ ਸੋਊ ਮਨ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਹਉ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥

केल करै मथुरा मै सोऊ मन ते कहियो हउ बृजनाथि बिसारी ॥

kel karai mathuraa mai souoo man te kahiyo hau birajanaath bisaaree ||

ਦੁਖਿਤ ਭਈ ਇਨ ਲੋਗਨ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਕਹਿ ਕੈ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਪੁਕਾਰੀ ॥

दुखित भई इन लोगन ते अति ही कहि कै घनि स्याम पुकारी ॥

dhukhit bhiee in logan te at hee keh kai ghan sayaam pukaaree ||

ਨਾਥ ਮਰਿਯੋ ਸੁਤ ਬਾਲ ਰਹੇ ਤਿਹ ਤੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਭਯੋ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥

नाथ मरियो सुत बाल रहे तिह ते अक्रूर भयो दुखु भारी ॥

naath mariyo sut baal rahe teh te akraoor bhayo dhukh bhaaree ||

ਤਾ ਤੇ ਹਉ ਪੂਛਤ ਹੌਂ ਤੁਮ ਕੋ ਕਬਹੂੰ ਹਰਿ ਜੀ ਸੁਧਿ ਲੇਤ ਹਮਾਰੀ ॥੧੦੧੩॥

ता ते हउ पूछत हौं तुम को कबहूँ हरि जी सुधि लेत हमारी ॥१०१३॥

taa te hau poochhat haua(n) tum ko kabahoo(n) har jee sudh let hamaaree ||1013||

ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਸੰਗਿ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਅੰਧ ਰਿਸੈ ਸੇ ॥

दुखित ह्वै अक्रूर के संगि कही बतीया नृप अंध रिसै से ॥

dhukhit havai akraoor ke sa(n)g kahee bateeyaa nirap a(n)dh risai se ||

ਦੇਤ ਹੈ ਦੁਖੁ ਘਨੋ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿਓ ਸੁਨਿ ਮੀਤ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਐਸੇ ॥

देत है दुखु घनो हम कउ कहिओ सुनि मीत स्याम सो ऐसे ॥

dhet hai dhukh ghano ham kau kahio sun meet sayaam so aaise ||

ਪਾਰਥ ਭ੍ਰਾਤ ਰੁਚੇ ਉਨ ਕੋ ਨਹਿ ਵਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਕਹੁ ਸੋ ਬਿਧਿ ਕੈਸੇ ॥

पारथ भ्रात रुचे उन को नहि वाहि कहियो कहु सो बिधि कैसे ॥

paarath bhraat ruche un ko neh vaeh kahiyo kahu so bidh kaise ||

ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ਸੋਊ ਆਂਖ ਕੇ ਬੀਚ ਪਰੇ ਤ੍ਰਿਣ ਜੈਸੇ ॥੧੦੧੪॥

यौ सुनि उतर देत भई सोऊ आँख के बीच परे तृण जैसे ॥१०१४॥

yau sun utar dhet bhiee souoo aa(n)kh ke beech pare tiran jaise ||1014||

ਕਹਿ ਯੌ ਬਿਨਤੀ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਸੋ ਅਤਿ ਸੋਕ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੈ ਬੂਡਿ ਗਈ ਹਉ ॥

कहि यौ बिनती हमरी हरि सो अति सोक समुँद्र मै बूडि गई हउ ॥

keh yau binatee hamaree har so at sok samu(n)dhr mai boodd giee hau ||

ਜੀਵਤ ਹੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤੁਹਿ ਆਇਸ ਪਾਇ ਕੈ ਨਾਮੁ ਕਈ ਹਉ ॥

जीवत हो कबि स्याम कहै तुहि आइस पाइ कै नामु कई हउ ॥

jeevat ho kab sayaam kahai tuh aais pai kai naam kiee hau ||

ਮਾਰਨ ਮੋ ਸੁਤ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸੁਤ ਕੋਟਿ ਉਪਾਵਨ ਸੋ ਕਢਈ ਹਉ ॥

मारन मो सुत कौ नृप के सुत कोटि उपावन सो कढई हउ ॥

maaran mo sut kau nirap ke sut koT upaavan so kaddiee hau ||

ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਇਉ ਕਹੀਯੋ ਬਤੀਯਾ ਤੁਮਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਭਈ ਹਉ ॥੧੦੧੫॥

स्याम सो इउ कहीयो बतीया तुमरे बिनु नाथ अनाथ भई हउ ॥१०१५॥

sayaam so iau kaheeyo bateeyaa tumare bin naath anaath bhiee hau ||1015||

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਤਿਹ ਸੋ ਬਤੀਯਾ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸ੍ਵਾਸ ਉਸਾਸ ਸੁ ਲੀਨੋ ॥

यौ कहि कै तिह सो बतीया अति ही दुख स्वास उसास सु लीनो ॥

yau keh kai teh so bateeyaa at hee dhukh savaiaas usaas su leeno ||

ਜੋ ਦੁਖ ਮੋਰੇ ਰਿਦੇ ਮਹਿ ਥੋ ਸੋਊ ਮੈ ਤੁਮ ਪੈ ਸਭ ਹੀ ਕਹਿ ਦੀਨੋ ॥

जो दुख मोरे रिदे महि थो सोऊ मै तुम पै सभ ही कहि दीनो ॥

jo dhukh more ridhe meh tho souoo mai tum pai sabh hee keh dheeno ||

ਸੋ ਸੁਨੀਐ ਹਮਰੀ ਬਿਰਥਾ ਕਹੀਯੋ ਦੁਖ ਕੀ ਜਦੁਬੀਰ ਹਠੀ ਨੋ ॥

सो सुनीऐ हमरी बिरथा कहीयो दुख की जदुबीर हठी नो ॥

so suneeaai hamaree birathaa kaheeyo dhukh kee jadhubeer haThee no ||

ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਅਨਾਥਨ ਨਾਥ ਸਹਾਇ ਕਰੋ ਕਹਿ ਰੋਦਨ ਕੀਨੋ ॥੧੦੧੬॥

हे बृजनाथ अनाथन नाथ सहाइ करो कहि रोदन कीनो ॥१०१६॥

he birajanaath anaathan naath sahai karo keh rodhan keeno ||1016||

ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਾਚ ॥

अक्रूर बाच ॥

akraoor baach ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਦੇਖਿ ਦੁਖਾਤੁਰ ਪਾਰਥ ਮਾਤ ਕੋ ਯੌਂ ਕਹਿਯੋ ਤ੍ਵੈ ਸੁਤ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥

देखि दुखातुर पारथ मात को यौं कहियो त्वै सुत ही नृप ह्वै है ॥

dhekh dhukhaatur paarath maat ko yaua(n) kahiyo tavai sut hee nirap havai hai ||

ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਨੀ ਤੁਮ ਸੋਂ ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਮ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਦੈ ਹੈ ॥

स्याम की प्रीति घनी तुम सों तिह ते तुम को अति ही सुख दै है ॥

sayaam kee preet ghanee tum so(n) teh te tum ko at hee sukh dhai hai ||

ਤੇਰੀ ਹੀ ਓਰਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਸੁਭ ਲਛਨ ਤੁਇ ਸੁਤ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਦੁਖ ਦੈ ਹੈ ॥

तेरी ही ओरि ह्वै है सुभ लछन तुइ सुत सत्रन को दुख दै है ॥

teree hee or havai hai subh lachhan tui sut satran ko dhukh dhai hai ||

ਰਾਜ ਸਭੈ ਉਹ ਹੀ ਲਹਿ ਹੈ ਹਰਿ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਜਮਲੋਕਿ ਪਠੈ ਹੈ ॥੧੦੧੭॥

राज सभै उह ही लहि है हरि सत्रन को जमलोकि पठै है ॥१०१७॥

raaj sabhai uh hee leh hai har satran ko jamalok paThai hai ||1017||

ਯੌ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

यौ सुन कै बतीया तिह की मन मै अक्रूरहि मंत्र बिचारियो ॥

yau sun kai bateeyaa teh kee man mai akraooreh ma(n)tr bichaariyo ||

ਕੈ ਕੈ ਪ੍ਰਨਾਮ ਚਲਿਯੋ ਤਬ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪੁ ਤ੍ਵੈ ਸੁਤ ਹੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

कै कै प्रनाम चलियो तब ही नृपु त्वै सुत हो इह भाति उचारियो ॥

kai kai pranaam chaliyo tab hee nirap tavai sut ho ieh bhaat uchaariyo ||

ਕਾ ਸੰਗਿ ਲੋਗਨ ਕੋ ਹਿਤ ਹੈ ਇਹ ਚਿੰਤ ਕਰੀ ਪੁਰ ਮੈ ਪਗ ਧਾਰਿਯੋ ॥

का संगि लोगन को हित है इह चिंत करी पुर मै पग धारियो ॥

kaa sa(n)g logan ko hit hai ieh chi(n)t karee pur mai pag dhaariyo ||

ਦੇਖਿਓ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਨੀ ਸੰਗ ਹੈ ਤਿਹ ਤੇ ਸਭ ਸੋਕ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੮॥

देखिओ कि प्रीति इनी संग है तिह ते सभ सोक बिदा करि डारियो ॥१०१८॥

dhekhio k preet inee sa(n)g hai teh te sabh sok bidhaa kar ddaariyo ||1018||

ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਾਚ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸਟਰ ਸੋ ॥

अक्रूर बाच धृतरासटर सो ॥

akraoor baach dhirataraasaTar so ||

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

savaiyaa ||

ਪੁਰ ਦੇਖਿ ਸਭਾ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਚ ਗਯੋ ਸੰਗ ਜਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

पुर देखि सभा नृप बीच गयो संग जा नृप कै इह भाति उचारियो ॥

pur dhekh sabhaa nirap beech gayo sa(n)g jaa nirap kai ieh bhaat uchaariyo ||

ਰਾਜਨ ਮੋਹ ਤੇ ਨੀਤਿ ਸੁਨੋ ਕਹੁ ਵਾਹ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸਾਰਿਯੋ ॥

राजन मोह ते नीति सुनो कहु वाह कहियो इन या बिधि सारियो ॥

raajan moh te neet suno kahu vaeh kahiyo in yaa bidh saariyo ||

ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੁਮੈ ਸੁਤ ਆਪਨ ਸੋ ਤੁਹਿ ਪੰਡੁ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰਨ ਸੋ ਹਿਤ ਟਾਰਿਯੋ ॥

प्रीति तुमै सुत आपन सो तुहि पंडु के पुत्रन सो हित टारियो ॥

preet tumai sut aapan so tuh pa(n)dd ke putran so hit Taariyo ||

ਜਾਨਤ ਹੈ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸਟਰ ਤੈ ਸਭ ਆਪਨ ਰਾਜ ਕੋ ਪੈਡ ਬਿਗਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੯॥

जानत है धृतरासटर तै सभ आपन राज को पैड बिगारियो ॥१०१९॥

jaanat hai dhirataraasaTar tai sabh aapan raaj ko paidd bigaariyo ||1019||

ਜੈਸੇ ਦ੍ਰੁਜੋਧਨ ਪੂਤ ਹ੍ਵੈ ਤ੍ਵੈ ਇਨ ਕੀ ਸਮ ਪੁਤ੍ਰਨ ਪੰਡੁ ਲਖਈਐ ॥

जैसे द्रुजोधन पूत ह्वै त्वै इन की सम पुत्रन पंडु लखईऐ ॥

jaise dhrujodhan poot havai tavai in kee sam putran pa(n)dd lakhieeaai ||

ਤਾ ਤੇ ਕਰੋ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਸੋਂ ਇਨ ਤੇ ਕਛੁ ਅੰਤਰ ਰਾਜ ਨ ਕਈਯੈ ॥

ता ते करो बिनती तुम सों इन ते कछु अंतर राज न कईयै ॥

taa te karo binatee tum so(n) in te kachh a(n)tar raaj na kieeyai ||

ਰਾਖੁ ਖੁਸੀ ਇਨ ਕੋ ਉਨ ਕੋ ਜਿਹ ਤੇ ਤੁਮਰੋ ਜਗ ਮੈ ਜਸੁ ਗਈਯੈ ॥

राखु खुसी इन को उन को जिह ते तुमरो जग मै जसु गईयै ॥

raakh khusee in ko un ko jeh te tumaro jag mai jas gieeyai ||

ਯਾ ਬਿਧਿ ਸੋ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਜਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਪਈਯੈ ॥੧੦੨੦॥

या बिधि सो अक्रूर कहियो नृप सो जिह ते अति ही सुख पईयै ॥१०२०॥

yaa bidh so akraoor kahiyo nirap so jeh te at hee sukh pieeyai ||1020||

ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਪੈ ਹਰਿ ਕੈ ਸੰਗਿ ਦੂਤਹ ਕੇਰੇ ॥

यौ सुनि उतर देत भयो नृप पै हरि कै संगि दूतह केरे ॥

yau sun utar dhet bhayo nirap pai har kai sa(n)g dhooteh kere ||

ਜੇਤਕ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹਮ ਸੋਂ ਨਹੀ ਆਵਤ ਏਕ ਕਹਿਯੋ ਮਨ ਮੇਰੇ ॥

जेतक बात कही हम सों नही आवत एक कहियो मन मेरे ॥

jetak baat kahee ham so(n) nahee aavat ek kahiyo man mere ||

ਯੌਂ ਕਹਿ ਪੰਡੁ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰਨ ਕੋ ਪਿਖੁ ਮਾਰਤ ਹੈ ਅਬ ਸਾਝ ਸਵੇਰੇ ॥

यौं कहि पंडु के पुत्रन को पिखु मारत है अब साझ सवेरे ॥

yaua(n) keh pa(n)dd ke putran ko pikh maarat hai ab saajh savere ||

ਆਇ ਹੈ ਜੋ ਜੀਯ ਸੋ ਕਰ ਹੈ ਕਛੂ ਬਚਨਾ ਨਹਿ ਮਾਨਤ ਤੇਰੇ ॥੧੦੨੧॥

आइ है जो जीय सो कर है कछू बचना नहि मानत तेरे ॥१०२१॥

aai hai jo jeey so kar hai kachhoo bachanaa neh maanat tere ||1021||

ਦੂਤ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸੰਗ ਯੌ ਹਮਰੋ ਜੁ ਕਹਿਯੋ ਤੁਮ ਰੰਚ ਨ ਮਾਨੋ ॥

दूत कहियो नृप के संग यौ हमरो जु कहियो तुम रंच न मानो ॥

dhoot kahiyo nirap ke sa(n)g yau hamaro ju kahiyo tum ra(n)ch na maano ||

ਤਉ ਕੁਪਿ ਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਮਨੈ ਤੁਮ ਕੋ ਮਰਿ ਹੈ ਤਿਹ ਤੇ ਹਿਤ ਠਾਨੋ ॥

तउ कुपि है जदुबीर मनै तुम को मरि है तिह ते हित ठानो ॥

tau kup hai jadhubeer manai tum ko mar hai teh te hit Thaano ||

ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਭਉਹ ਮਰੋਰਨਿ ਸੋ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਤੁਹਿ ਰਾਜ ਬਹਾਨੋ ॥

स्याम के भउह मरोरनि सो हम जानत है तुहि राज बहानो ॥

sayaam ke bhauh maroran so ham jaanat hai tuh raaj bahaano ||

ਜੋ ਜੀਯ ਮੈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੁ ਕਹੀ ਤੁਮਰੇ ਜੀਯ ਕੀ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਤੁਮ ਜਾਨੋ ॥੧੦੨੨॥

जो जीय मै जु हुती सु कही तुमरे जीय की सु कहियो तुम जानो ॥१०२२॥

jo jeey mai ju hutee su kahee tumare jeey kee su kahiyo tum jaano ||1022||

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਤਜਿ ਕੈ ਇਹ ਠਉਰ ਤਹਾ ਕੋ ਗਯੋ ਹੈ ॥

यौ कहि कै बतीया नृप सो तजि कै इह ठउर तहा को गयो है ॥

yau keh kai bateeyaa nirap so taj kai ieh Thaur tahaa ko gayo hai ||

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜਹਾ ਬਲਭਦ੍ਰ ਬਲੀ ਸਭ ਜਾਦਵ ਬੰਸ ਤਹਾ ਸੁ ਅਯੋ ਹੈ ॥

कान्रह जहा बलभद्र बली सभ जादव बंस तहा सु अयो है ॥

kaanreh jahaa balabhadhr balee sabh jaadhav ba(n)s tahaa su ayo hai ||

ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਚੰਦ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ ਮੁਖ ਤਾ ਪਗ ਪੈ ਸਿਰ ਕੋ ਝੁਕਿਯੋ ਹੈ ॥

स्याम को चंद निहारत ही मुख ता पग पै सिर को झुकियो है ॥

sayaam ko cha(n)dh nihaarat hee mukh taa pag pai sir ko jhukiyo hai ||

ਜੋ ਬਿਰਥਾ ਉਹ ਠਉਰ ਭਈ ਨਿਕਟੈ ਹਰਿ ਕੇ ਕਹਿ ਭੇਦ ਦਯੋ ਹੈ ॥੧੦੨੩॥

जो बिरथा उह ठउर भई निकटै हरि के कहि भेद दयो है ॥१०२३॥

jo birathaa uh Thaur bhiee nikaTai har ke keh bhedh dhayo hai ||1023||

ਤੁਮ ਸੋ ਇਮ ਪਾਰਥ ਮਾਤ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਦੀਨਨ ਕੀ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਲੈ ॥

तुम सो इम पारथ मात कहियो हरि दीनन की बिनती सुनि लै ॥

tum so im paarath maat kahiyo har dheenan kee binatee sun lai ||

ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਪਯੋ ਹਮ ਕੋ ਇਹ ਠਉਰ ਬਿਨਾ ਤੁਮਰੇ ਨ ਸਹਾਇਕ ਕੁਐ ॥

अति ही दुख पयो हम को इह ठउर बिना तुमरे न सहाइक कुऐ ॥

at hee dhukh payo ham ko ieh Thaur binaa tumare na sahaik kuaai ||

ਗਜ ਕੋ ਜਿਮ ਸੰਕਟ ਸੀਘ੍ਰ ਕਟਿਯੋ ਤਿਮ ਮੋ ਦੁਖ ਕੋ ਕਟੀਐ ਹਰਿ ਐ ॥

गज को जिम संकट सीघ्र कटियो तिम मो दुख को कटीऐ हरि ऐ ॥

gaj ko jim sa(n)kaT seeghr kaTiyo tim mo dhukh ko kaTeeaai har aai ||

ਤਿਹ ਤੇ ਸੁਨਿ ਲੈ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਿਤ ਸੋ ਚਿਤ ਦੈ ॥੧੦੨੪॥

तिह ते सुनि लै सु कहियो हमरो कबि स्याम कहै हित सो चित दै ॥१०२४॥

teh te sun lai su kahiyo hamaro kab sayaam kahai hit so chit dhai ||1024||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਫੁਫੀ ਕੁੰਤੀ ਪਾਸ ਭੇਜਾ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤ ॥

इति स्री दसम सिकंधे बचित्र नाटक ग्रंथे कृसनावतारे अक्रूर फुफी कुँती पास भेजा समापतम सतु सुभम सत ॥

eit sree dhasam sika(n)dhe bachitr naaTak gra(n)the kirasanaavataare akraoor fufee ku(n)tee paas bhejaa samaapatam sat subham sat ||

ਅਥ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੋ ਰਾਜ ਦੀਬੋ ਕਥਨੰ ॥

अथ उग्रसैन को राज दीबो कथनं ॥

ath ugrasain ko raaj dheebo kathana(n) ||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਸ੍ਰੀ ਮਨ ਮੋਹਨ ਜਗਤ ਗੁਰ ਨੰਦ ਨੰਦਨ ਬ੍ਰਿਜ ਮੂਰਿ ॥

स्री मन मोहन जगत गुर नंद नंदन बृज मूरि ॥

sree man mohan jagat gur na(n)dh na(n)dhan biraj moor ||

ਗੋਪੀ ਜਨ ਬਲਭ ਸਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਖਾਨ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧੦੨੫॥

गोपी जन बलभ सदा प्रेम खान भरपूरि ॥१०२५॥

gopee jan balabh sadhaa prem khaan bharapoor ||1025||

ਛਪੈ ਛੰਦ ॥

छपै छंद ॥

chhapai chha(n)dh ||

ਪ੍ਰਿਥਮ ਪੂਤਨਾ ਹਨੀ ਬਹੁਰਿ ਸਕਟਾਸੁਰ ਖੰਡਿਯੋ ॥

पृथम पूतना हनी बहुरि सकटासुर खंडियो ॥

piratham pootanaa hanee bahur sakaTaasur kha(n)ddiyo ||

ਤ੍ਰਿਣਾਵਰਤ ਲੈ ਉਡਿਯੋ ਤਾਹਿ ਨਭਿ ਮਾਹਿ ਬਿਹੰਡਿਯੋ ॥

तृणावरत लै उडियो ताहि नभि माहि बिहंडियो ॥

tiranaavarat lai uddiyo taeh nabh maeh biha(n)ddiyo ||

ਕਾਲੀ ਦੀਓ ਨਿਕਾਰਿ ਚੋਚ ਗਹਿ ਚੀਰਿ ਬਕਾਸੁਰ ॥

काली दीओ निकारि चोच गहि चीरि बकासुर ॥

kaalee dheeo nikaar choch geh cheer bakaasur ||

ਨਾਗ ਰੂਪ ਮਗ ਰੋਕਿ ਰਹਿਯੋ ਤਬ ਹਤਿਓ ਅਘਾਸੁਰ ॥

नाग रूप मग रोकि रहियो तब हतिओ अघासुर ॥

naag roop mag rok rahiyo tab hatio aghaasur ||

ਕੇਸੀ ਸੁ ਬਛ ਧੇਨੁਕ ਹਨ੍ਯੋ ਰੰਗ ਭੂਮਿ ਗਜ ਡਾਰਿਯੋ ॥

केसी सु बछ धेनुक हन्यो रंग भूमि गज डारियो ॥

kesee su bachh dhenuk hanayo ra(n)g bhoom gaj ddaariyo ||

ਚੰਡੂਰ ਮੁਸਟ ਕੇ ਪ੍ਰਾਨ ਹਰਿ ਕੰਸ ਕੇਸ ਗਹਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥੧੦੨੬॥

चंडूर मुसट के प्रान हरि कंस केस गहि मारियो ॥१०२६॥

cha(n)ddoor musaT ke praan har ka(n)s kes geh maariyo ||1026||

ਸੋਰਠਾ ॥

सोरठा ॥

soraThaa ||

ਅਮਰ ਲੋਕ ਤੇ ਫੂਲ ਬਰਖੇ ਨੰਦ ਕਿਸੋਰ ਪੈ ॥

अमर लोक ते फूल बरखे नंद किसोर पै ॥

amar lok te fool barakhe na(n)dh kisor pai ||

ਮਿਟਿਯੋ ਸਕਲ ਬ੍ਰਿਜ ਸੂਲ ਕਮਲ ਨੈਨ ਕੇ ਹੇਤ ਤੇ ॥੧੦੨੭॥

मिटियो सकल बृज सूल कमल नैन के हेत ते ॥१०२७॥

miTiyo sakal biraj sool kamal nain ke het te ||1027||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਦੁਸਟ ਅਰਿਸਟ ਨਿਵਾਰ ਕੈ ਲੀਨੋ ਸਕਲ ਸਮਾਜ ॥

दुसट अरिसट निवार कै लीनो सकल समाज ॥

dhusaT arisaT nivaar kai leeno sakal samaaj ||

ਮਥੁਰਾ ਮੰਡਲ ਕੋ ਦਯੋ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੋ ਰਾਜ ॥੧੦੨੮॥

मथुरा मंडल को दयो उग्रसैन को राज ॥१०२८॥

mathuraa ma(n)ddal ko dhayo ugrasain ko raaj ||1028||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕਉ ਮਥਰਾ ਕੋ ਰਾਜ ਦੀਬੋ ॥

इति स्री दसम सिकंधे बचित्र नाटके कृसनावतारे राजा उग्रसैन कउ मथरा को राज दीबो ॥

eit sree dhasam sika(n)dhe bachitr naaTake kirasanaavataare raajaa ugrasain kau matharaa ko raaj dheebo ||

ਅਥ ਜੁਧ ਪ੍ਰਬੰਧ ॥

अथ जुध प्रबंध ॥

ath judh praba(n)dh ||