200+ ਗੁਰਬਾਣੀ (ਪੰਜਾਬੀ) 200+ गुरबाणी (हिंदी) 200+ Gurbani (Eng) Sundar Gutka Sahib (Download PDF) Daily Updates ADVERTISE HERE
Bani Lang | Meanings |
---|---|
ਪੰਜਾਬੀ | --- |
हिंदी | --- |
English | --- |
--- |
ਚੌਬੀਸ ਅਵਤਾਰ ॥
चौबीस अवतार ॥
chauabees avataar ||
ੴ ਸਤਿਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुरप्रसादि ॥
ikOankaar satiguraprasaadh ||
ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਸਹਾਇ ॥
स्री भगउती जी सहाइ ॥
sree bhagautee jee sahai ||
ਅਥ ਚਉਬੀਸ ਅਉਤਾਰ ਕਥਨੰ ॥
अथ चउबीस अउतार कथनं ॥
ath chaubees aautaar kathana(n) ||
ਪਾਤਿਸਾਹੀ ੧੦ ॥
पातिसाही १० ॥
paatisaahee 10 ||
ਤ੍ਵਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਚੌਪਈ ॥
त्वप्रसादि ॥ चौपई ॥
tavaiprasaadh || chauapiee ||
ਅਬ ਚਉਬੀਸ ਉਚਰੌ ਅਵਤਾਰਾ ॥
अब चउबीस उचरौ अवतारा ॥
ab chaubees ucharau avataaraa ||
ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਤਿਨ ਕਾ ਲਖਾ ਅਖਾਰਾ ॥
जिह बिधि तिन का लखा अखारा ॥
jeh bidh tin kaa lakhaa akhaaraa ||
ਸੁਨੀਅਹੁ ਸੰਤ ਸਬੈ ਚਿਤ ਲਾਈ ॥
सुनीअहु संत सबै चित लाई ॥
suneeahu sa(n)t sabai chit laiee ||
ਬਰਨਤ ਸ੍ਯਾਮ ਜਥਾਮਤਿ ਭਾਈ ॥੧॥
बरनत स्याम जथामति भाई ॥१॥
baranat sayaam jathaamat bhaiee ||1||
ਜਬ ਜਬ ਹੋਤਿ ਅਰਿਸਟਿ ਅਪਾਰਾ ॥
जब जब होति अरिसटि अपारा ॥
jab jab hot arisaT apaaraa ||
ਤਬ ਤਬ ਦੇਹ ਧਰਤ ਅਵਤਾਰਾ ॥
तब तब देह धरत अवतारा ॥
tab tab dheh dharat avataaraa ||
ਕਾਲ ਸਬਨ ਕੋ ਪੇਖਿ ਤਮਾਸਾ ॥
काल सबन को पेखि तमासा ॥
kaal saban ko pekh tamaasaa ||
ਅੰਤਹਕਾਲ ਕਰਤ ਹੈ ਨਾਸਾ ॥੨॥
अंतहकाल करत है नासा ॥२॥
a(n)tahakaal karat hai naasaa ||2||
ਕਾਲ ਸਭਨ ਕਾ ਕਰਤ ਪਸਾਰਾ ॥
काल सभन का करत पसारा ॥
kaal sabhan kaa karat pasaaraa ||
ਅੰਤ ਕਾਲਿ ਸੋਈ ਖਾਪਨਿਹਾਰਾ ॥
अंत कालि सोई खापनिहारा ॥
a(n)t kaal soiee khaapanihaaraa ||
ਆਪਨ ਰੂਪ ਅਨੰਤਨ ਧਰਹੀ ॥
आपन रूप अनंतन धरही ॥
aapan roop ana(n)tan dharahee ||
ਆਪਹਿ ਮਧਿ ਲੀਨ ਪੁਨਿ ਕਰਹੀ ॥੩॥
आपहि मधि लीन पुनि करही ॥३॥
aapeh madh leen pun karahee ||3||
ਇਨ ਮਹਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸੁ ਦਸ ਅਵਤਾਰਾ ॥
इन महि सृसटि सु दस अवतारा ॥
ein meh sirasaT su dhas avataaraa ||
ਜਿਨ ਮਹਿ ਰਮਿਆ ਰਾਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥
जिन महि रमिआ रामु हमारा ॥
jin meh ramiaa raam hamaaraa ||
ਅਨਤ ਚਤੁਰਦਸ ਗਨਿ ਅਵਤਾਰੁ ॥
अनत चतुरदस गनि अवतारु ॥
anat chaturadhas gan avataar ||
ਕਹੋ ਜੁ ਤਿਨ ਤਿਨ ਕੀਏ ਅਖਾਰੁ ॥੪॥
कहो जु तिन तिन कीए अखारु ॥४॥
kaho ju tin tin ke'ee akhaar ||4||
ਕਾਲ ਆਪਨੋ ਨਾਮ ਛਪਾਈ ॥
काल आपनो नाम छपाई ॥
kaal aapano naam chhapaiee ||
ਅਵਰਨ ਕੇ ਸਿਰਿ ਦੇ ਬੁਰਿਆਈ ॥
अवरन के सिरि दे बुरिआई ॥
avaran ke sir dhe buriaaiee ||
ਆਪਨ ਰਹਤ ਨਿਰਾਲਮ ਜਗ ਤੇ ॥
आपन रहत निरालम जग ते ॥
aapan rahat niraalam jag te ||
ਜਾਨ ਲਏ ਜਾ ਨਾਮੈ ਤਬ ਤੇ ॥੫॥
जान लए जा नामै तब ते ॥५॥
jaan le jaa naamai tab te ||5||
ਆਪ ਰਚੇ ਆਪੇ ਕਲ ਘਾਏ ॥
आप रचे आपे कल घाए ॥
aap rache aape kal ghaae ||
ਅਵਰਨ ਕੇ ਦੇ ਮੂੰਡਿ ਹਤਾਏ ॥
अवरन के दे मूँडि हताए ॥
avaran ke dhe moo(n)dd hataae ||
ਆਪ ਨਿਰਾਲਮ ਰਹਾ ਨ ਪਾਯਾ ॥
आप निरालम रहा न पाया ॥
aap niraalam rahaa na paayaa ||
ਤਾ ਤੇ ਨਾਮ ਬਿਅੰਤ ਕਹਾਯਾ ॥੬॥
ता ते नाम बिअंत कहाया ॥६॥
taa te naam bia(n)t kahaayaa ||6||
ਜੋ ਚਉਬੀਸ ਅਵਤਾਰ ਕਹਾਏ ॥
जो चउबीस अवतार कहाए ॥
jo chaubees avataar kahaae ||
ਤਿਨ ਭੀ ਤੁਮ ਪ੍ਰਭ ਤਨਿਕ ਨ ਪਾਏ ॥
तिन भी तुम प्रभ तनिक न पाए ॥
tin bhee tum prabh tanik na paae ||
ਸਭ ਹੀ ਜਗ ਭਰਮੇ ਭਵਰਾਯੰ ॥
सभ ही जग भरमे भवरायं ॥
sabh hee jag bharame bhavaraaya(n) ||
ਤਾ ਤੇ ਨਾਮ ਬਿਅੰਤ ਕਹਾਯੰ ॥੭॥
ता ते नाम बिअंत कहायं ॥७॥
taa te naam bia(n)t kahaaya(n) ||7||
ਸਭ ਹੀ ਛਲਤ ਨ ਆਪ ਛਲਾਯਾ ॥
सभ ही छलत न आप छलाया ॥
sabh hee chhalat na aap chhalaayaa ||
ਤਾ ਤੇ ਛਲੀਆ ਆਪ ਕਹਾਯਾ ॥
ता ते छलीआ आप कहाया ॥
taa te chhaleeaa aap kahaayaa ||
ਸੰਤਨ ਦੁਖੀ ਨਿਰਖਿ ਅਕੁਲਾਵੈ ॥
संतन दुखी निरखि अकुलावै ॥
sa(n)tan dhukhee nirakh akulaavai ||
ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਤਾ ਤੇ ਕਹਲਾਵੈ ॥੮॥
दीन बंधु ता ते कहलावै ॥८॥
dheen ba(n)dh taa te kahalaavai ||8||
ਅੰਤਿ ਕਰਤ ਸਭ ਜਗ ਕੋ ਕਾਲਾ ॥
अंति करत सभ जग को काला ॥
a(n)t karat sabh jag ko kaalaa ||
ਨਾਮੁ ਕਾਲ ਤਾ ਤੇ ਜਗ ਡਾਲਾ ॥
नामु काल ता ते जग डाला ॥
naam kaal taa te jag ddaalaa ||
ਸਮੈ ਸੰਤ ਪਰ ਹੋਤ ਸਹਾਈ ॥
समै संत पर होत सहाई ॥
samai sa(n)t par hot sahaiee ||
ਤਾ ਤੇ ਸੰਖ੍ਯਾ ਸੰਤ ਸੁਨਾਈ ॥੯॥
ता ते संख्या संत सुनाई ॥९॥
taa te sa(n)khayaa sa(n)t sunaiee ||9||
ਨਿਰਖਿ ਦੀਨ ਪਰ ਹੋਤ ਦਿਆਰਾ ॥
निरखि दीन पर होत दिआरा ॥
nirakh dheen par hot dhiaaraa ||
ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਹਮ ਤਬੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥
दीन बंधु हम तबै बिचारा ॥
dheen ba(n)dh ham tabai bichaaraa ||
ਸੰਤਨ ਪਰ ਕਰੁਣਾ ਰਸੁ ਢਰਈ ॥
संतन पर करुणा रसु ढरई ॥
sa(n)tan par karunaa ras ddariee ||
ਕਰੁਣਾਨਿਧਿ ਜਗ ਤਬੈ ਉਚਰਈ ॥੧੦॥
करुणानिधि जग तबै उचरई ॥१०॥
karunaanidh jag tabai uchariee ||10||
ਸੰਕਟ ਹਰਤ ਸਾਧਵਨ ਸਦਾ ॥
संकट हरत साधवन सदा ॥
sa(n)kaT harat saadhavan sadhaa ||
ਸੰਕਟ ਹਰਨ ਨਾਮੁ ਭਯੋ ਤਦਾ ॥
संकट हरन नामु भयो तदा ॥
sa(n)kaT haran naam bhayo tadhaa ||
ਦੁਖ ਦਾਹਤ ਸੰਤਨ ਕੇ ਆਯੋ ॥
दुख दाहत संतन के आयो ॥
dhukh dhaahat sa(n)tan ke aayo ||
ਦੁਖਦਾਹਨ ਪ੍ਰਭ ਤਦਿਨ ਕਹਾਯੋ ॥੧੧॥
दुखदाहन प्रभ तदिन कहायो ॥११॥
dhukhadhaahan prabh tadhin kahaayo ||11||
ਰਹਾ ਅਨੰਤ ਅੰਤ ਨਹੀ ਪਾਯੋ ॥
रहा अनंत अंत नही पायो ॥
rahaa ana(n)t a(n)t nahee paayo ||
ਯਾ ਤੇ ਨਾਮੁ ਬਿਅੰਤ ਕਹਾਯੋ ॥
या ते नामु बिअंत कहायो ॥
yaa te naam bia(n)t kahaayo ||
ਜਗ ਮੋ ਰੂਪ ਸਭਨ ਕੈ ਧਰਤਾ ॥
जग मो रूप सभन कै धरता ॥
jag mo roop sabhan kai dharataa ||
ਯਾ ਤੇ ਨਾਮੁ ਬਖਨੀਯਤ ਕਰਤਾ ॥੧੨॥
या ते नामु बखनीयत करता ॥१२॥
yaa te naam bakhaneeyat karataa ||12||
ਕਿਨਹੂੰ ਕਹੂੰ ਨ ਤਾਹਿ ਲਖਾਯੋ ॥
किनहूँ कहूँ न ताहि लखायो ॥
kinahoo(n) kahoo(n) na taeh lakhaayo ||
ਇਹ ਕਰਿ ਨਾਮ ਅਲਖ ਕਹਾਯੋ ॥
इह करि नाम अलख कहायो ॥
eeh kar naam alakh kahaayo ||
ਜੋਨਿ ਜਗਤ ਮੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਆਯਾ ॥
जोनि जगत मै कबहूँ न आया ॥
jon jagat mai kabahoo(n) na aayaa ||
ਯਾ ਤੇ ਸਭੋ ਅਜੋਨ ਬਤਾਯਾ ॥੧੩॥
या ते सभो अजोन बताया ॥१३॥
yaa te sabho ajon bataayaa ||13||
ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸਬ ਹੀ ਪਚਿ ਹਾਰੇ ॥
ब्रहमादिक सब ही पचि हारे ॥
brahamaadhik sab hee pach haare ||
ਬਿਸਨ ਮਹੇਸਵਰ ਕਉਨ ਬਿਚਾਰੇ ॥
बिसन महेसवर कउन बिचारे ॥
bisan mahesavar kaun bichaare ||
ਚੰਦ ਸੂਰ ਜਿਨਿ ਕਰੇ ਬਿਚਾਰਾ ॥
चंद सूर जिनि करे बिचारा ॥
cha(n)dh soor jin kare bichaaraa ||
ਤਾ ਤੇ ਜਨੀਯਤ ਹੈ ਕਰਤਾਰਾ ॥੧੪॥
ता ते जनीयत है करतारा ॥१४॥
taa te janeeyat hai karataaraa ||14||
ਸਦਾ ਅਭੇਖ ਅਭੇਖੀ ਰਹਈ ॥
सदा अभेख अभेखी रहई ॥
sadhaa abhekh abhekhee rahiee ||
ਤਾ ਤੇ ਜਗਤ ਅਭੇਖੀ ਕਹਈ ॥
ता ते जगत अभेखी कहई ॥
taa te jagat abhekhee kahiee ||
ਅਲਖ ਰੂਪ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹਿ ਜਾਨਾ ॥
अलख रूप किनहूँ नहि जाना ॥
alakh roop kinahoo(n) neh jaanaa ||
ਤਿਹ ਕਰ ਜਾਤ ਅਲੇਖ ਬਖਾਨਾ ॥੧੫॥
तिह कर जात अलेख बखाना ॥१५॥
teh kar jaat alekh bakhaanaa ||15||
ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪ ਅਪਾਰਾ ॥
रूप अनूप सरूप अपारा ॥
roop anoop saroop apaaraa ||
ਭੇਖ ਅਭੇਖ ਸਭਨ ਤੇ ਨਿਆਰਾ ॥
भेख अभेख सभन ते निआरा ॥
bhekh abhekh sabhan te niaaraa ||
ਦਾਇਕ ਸਭੋ ਅਜਾਚੀ ਸਭ ਤੇ ॥
दाइक सभो अजाची सभ ते ॥
dhaik sabho ajaachee sabh te ||
ਜਾਨ ਲਯੋ ਕਰਤਾ ਹਮ ਤਬ ਤੇ ॥੧੬॥
जान लयो करता हम तब ते ॥१६॥
jaan layo karataa ham tab te ||16||
ਲਗਨ ਸਗਨ ਤੇ ਰਹਤ ਨਿਰਾਲਮ ॥
लगन सगन ते रहत निरालम ॥
lagan sagan te rahat niraalam ||
ਹੈ ਯਹ ਕਥਾ ਜਗਤ ਮੈ ਮਾਲਮ ॥
है यह कथा जगत मै मालम ॥
hai yeh kathaa jagat mai maalam ||
ਜੰਤ੍ਰ ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ੍ਰ ਨ ਰਿਝਾਯਾ ॥
जंत्र मंत्र तंत्र न रिझाया ॥
ja(n)tr ma(n)tr ta(n)tr na rijhaayaa ||
ਭੇਖ ਕਰਤ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹਿ ਪਾਯਾ ॥੧੭॥
भेख करत किनहूँ नहि पाया ॥१७॥
bhekh karat kinahoo(n) neh paayaa ||17||
ਜਗ ਆਪਨ ਆਪਨ ਉਰਝਾਨਾ ॥
जग आपन आपन उरझाना ॥
jag aapan aapan urajhaanaa ||
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕਾਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
पारब्रहम काहूँ न पछाना ॥
paarabraham kaahoo(n) na pachhaanaa ||
ਇਕ ਮੜੀਅਨ ਕਬਰਨ ਵੇ ਜਾਹੀ ॥
इक मड़ीअन कबरन वे जाही ॥
eik maReean kabaran ve jaahee ||
ਦੁਹੂੰਅਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸਰ ਨਾਹੀ ॥੧੮॥
दुहूँअन मै परमेसर नाही ॥१८॥
dhuhoo(n)an mai paramesar naahee ||18||
ਏ ਦੋਊ ਮੋਹ ਬਾਦ ਮੋ ਪਚੇ ॥
ए दोऊ मोह बाद मो पचे ॥
e dhouoo moh baadh mo pache ||
ਤਿਨ ਤੇ ਨਾਥ ਨਿਰਾਲੇ ਬਚੇ ॥
तिन ते नाथ निराले बचे ॥
tin te naath niraale bache ||
ਜਾ ਤੇ ਛੂਟਿ ਗਯੋ ਭ੍ਰਮ ਉਰ ਕਾ ॥
जा ते छूटि गयो भ्रम उर का ॥
jaa te chhooT gayo bhram ur kaa ||
ਤਿਹ ਆਗੈ ਹਿੰਦੂ ਕਿਆ ਤੁਰਕਾ ॥੧੯॥
तिह आगै हिंदू किआ तुरका ॥१९॥
teh aagai hi(n)dhoo kiaa turakaa ||19||
ਇਕ ਤਸਬੀ ਇਕ ਮਾਲਾ ਧਰਹੀ ॥
इक तसबी इक माला धरही ॥
eik tasabee ik maalaa dharahee ||
ਏਕ ਕੁਰਾਨ ਪੁਰਾਨ ਉਚਰਹੀ ॥
एक कुरान पुरान उचरही ॥
ek kuraan puraan ucharahee ||
ਕਰਤ ਬਿਰੁਧ ਗਏ ਮਰਿ ਮੂੜਾ ॥
करत बिरुध गए मरि मूड़ा ॥
karat birudh ge mar mooRaa ||
ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਰੰਗੁ ਨ ਲਾਗਾ ਗੂੜਾ ॥੨੦॥
प्रभ को रंगु न लागा गूड़ा ॥२०॥
prabh ko ra(n)g na laagaa gooRaa ||20||
ਜੋ ਜੋ ਰੰਗ ਏਕ ਕੇ ਰਾਚੇ ॥
जो जो रंग एक के राचे ॥
jo jo ra(n)g ek ke raache ||
ਤੇ ਤੇ ਲੋਕ ਲਾਜ ਤਜਿ ਨਾਚੇ ॥
ते ते लोक लाज तजि नाचे ॥
te te lok laaj taj naache ||
ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਜਿਨਿ ਏਕੁ ਪਛਾਨਾ ॥
आदि पुरख जिनि एकु पछाना ॥
aadh purakh jin ek pachhaanaa ||
ਦੁਤੀਆ ਭਾਵ ਨ ਮਨ ਮਹਿ ਆਨਾ ॥੨੧॥
दुतीआ भाव न मन महि आना ॥२१॥
dhuteeaa bhaav na man meh aanaa ||21||
ਜੋ ਜੋ ਭਾਵ ਦੁਤਿਯ ਮਹਿ ਰਾਚੇ ॥
जो जो भाव दुतिय महि राचे ॥
jo jo bhaav dhutiy meh raache ||
ਤੇ ਤੇ ਮੀਤ ਮਿਲਨ ਤੇ ਬਾਚੇ ॥
ते ते मीत मिलन ते बाचे ॥
te te meet milan te baache ||
ਏਕ ਪੁਰਖ ਜਿਨਿ ਨੈਕੁ ਪਛਾਨਾ ॥
एक पुरख जिनि नैकु पछाना ॥
ek purakh jin naik pachhaanaa ||
ਤਿਨ ਹੀ ਪਰਮ ਤਤ ਕਹ ਜਾਨਾ ॥੨੨॥
तिन ही परम तत कह जाना ॥२२॥
tin hee param tat keh jaanaa ||22||
ਜੋਗੀ ਸੰਨਿਆਸੀ ਹੈ ਜੇਤੇ ॥
जोगी संनिआसी है जेते ॥
jogee sa(n)niaasee hai jete ||
ਮੁੰਡੀਆ ਮੁਸਲਮਾਨ ਗਨ ਕੇਤੇ ॥
मुँडीआ मुसलमान गन केते ॥
mu(n)ddeeaa musalamaan gan kete ||
ਭੇਖ ਧਰੇ ਲੂਟਤ ਸੰਸਾਰਾ ॥
भेख धरे लूटत संसारा ॥
bhekh dhare looTat sa(n)saaraa ||
ਛਪਤ ਸਾਧੁ ਜਿਹ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰਾ ॥੨੩॥
छपत साधु जिह नामु आधारा ॥२३॥
chhapat saadh jeh naam aadhaaraa ||23||
ਪੇਟ ਹੇਤੁ ਨਰ ਡਿੰਭੁ ਦਿਖਾਹੀ ॥
पेट हेतु नर डिंभु दिखाही ॥
peT het nar ddi(n)bh dhikhaahee ||
ਡਿੰਭ ਕਰੇ ਬਿਨੁ ਪਈਯਤ ਨਾਹੀ ॥
डिंभ करे बिनु पईयत नाही ॥
ddi(n)bh kare bin pieeyat naahee ||
ਜਿਨ ਨਰ ਏਕ ਪੁਰਖ ਕਹ ਧਿਆਯੋ ॥
जिन नर एक पुरख कह धिआयो ॥
jin nar ek purakh keh dhiaayo ||
ਤਿਨ ਕਰਿ ਡਿੰਭ ਨ ਕਿਸੀ ਦਿਖਾਯੋ ॥੨੪॥
तिन करि डिंभ न किसी दिखायो ॥२४॥
tin kar ddi(n)bh na kisee dhikhaayo ||24||
ਡਿੰਭ ਕਰੇ ਬਿਨੁ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥
डिंभ करे बिनु हाथि न आवै ॥
ddi(n)bh kare bin haath na aavai ||
ਕੋਊ ਨ ਕਾਹੂੰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵੈ ॥
कोऊ न काहूँ सीस निवावै ॥
kouoo na kaahoo(n) sees nivaavai ||
ਜੋ ਇਹੁ ਪੇਟ ਨ ਕਾਹੂੰ ਹੋਤਾ ॥
जो इहु पेट न काहूँ होता ॥
jo ih peT na kaahoo(n) hotaa ||
ਰਾਵ ਰੰਕ ਕਾਹੂੰ ਕੋ ਕਹਤਾ ॥੨੫॥
राव रंक काहूँ को कहता ॥२५॥
raav ra(n)k kaahoo(n) ko kahataa ||25||
ਜਿਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਵਹੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥
जिन प्रभु एक वहै ठहरायो ॥
jin prabh ek vahai Thaharaayo ||
ਤਿਨ ਕਰ ਡਿੰਭ ਨ ਕਿਸੂ ਦਿਖਾਯੋ ॥
तिन कर डिंभ न किसू दिखायो ॥
tin kar ddi(n)bh na kisoo dhikhaayo ||
ਸੀਸ ਦੀਯੋ ਉਨ ਸਿਰਰ ਨ ਦੀਨਾ ॥
सीस दीयो उन सिरर न दीना ॥
sees dheeyo un sirar na dheenaa ||
ਰੰਚ ਸਮਾਨ ਦੇਹ ਕਰਿ ਚੀਨਾ ॥੨੬॥
रंच समान देह करि चीना ॥२६॥
ra(n)ch samaan dheh kar cheenaa ||26||
ਕਾਨ ਛੇਦ ਜੋਗੀ ਕਹਵਾਯੋ ॥
कान छेद जोगी कहवायो ॥
kaan chhedh jogee kahavaayo ||
ਅਤਿ ਪ੍ਰਪੰਚ ਕਰ ਬਨਹਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥
अति प्रपंच कर बनहि सिधायो ॥
at prapa(n)ch kar baneh sidhaayo ||
ਏਕ ਨਾਮੁ ਕੋ ਤਤੁ ਨ ਲਯੋ ॥
एक नामु को ततु न लयो ॥
ek naam ko tat na layo ||
ਬਨ ਕੋ ਭਯੋ ਨ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਭਯੋ ॥੨੭॥
बन को भयो न गृह को भयो ॥२७॥
ban ko bhayo na gireh ko bhayo ||27||
ਕਹਾ ਲਗੈ ਕਬਿ ਕਥੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥
कहा लगै कबि कथै बिचारा ॥
kahaa lagai kab kathai bichaaraa ||
ਰਸਨਾ ਏਕ ਨ ਪਇਯਤ ਪਾਰਾ ॥
रसना एक न पइयत पारा ॥
rasanaa ek na piyat paaraa ||
ਜਿਹਬਾ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਕੋਊ ਧਰੈ ॥
जिहबा कोटि कोटि कोऊ धरै ॥
jihabaa koT koT kouoo dharai ||
ਗੁਣ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਤ੍ਵ ਪਾਰ ਨ ਪਰੈ ॥੨੮॥
गुण समुँद्र त्व पार न परै ॥२८॥
gun samu(n)dhr tavai paar na parai ||28||
ਪ੍ਰਥਮ ਕਾਲ ਸਭ ਜਗ ਕੋ ਤਾਤਾ ॥
प्रथम काल सभ जग को ताता ॥
pratham kaal sabh jag ko taataa ||
ਤਾ ਤੇ ਭਯੋ ਤੇਜ ਬਿਖ੍ਯਾਤਾ ॥
ता ते भयो तेज बिख्याता ॥
taa te bhayo tej bikhayaataa ||
ਸੋਈ ਭਵਾਨੀ ਨਾਮੁ ਕਹਾਈ ॥
सोई भवानी नामु कहाई ॥
soiee bhavaanee naam kahaiee ||
ਜਿਨਿ ਸਿਗਰੀ ਯਹ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥੨੯॥
जिनि सिगरी यह सृसटि उपाई ॥२९॥
jin sigaree yeh sirasaT upaiee ||29||
ਪ੍ਰਿਥਮੇ ਓਅੰਕਾਰ ਤਿਨਿ ਕਹਾ ॥
पृथमे ओअंकार तिनि कहा ॥
pirathame oa(n)kaar tin kahaa ||
ਸੋ ਧੁਨਿ ਪੂਰ ਜਗਤ ਮੋ ਰਹਾ ॥
सो धुनि पूर जगत मो रहा ॥
so dhun poor jagat mo rahaa ||
ਤਾ ਤੇ ਜਗਤ ਭਯੋ ਬਿਸਥਾਰਾ ॥
ता ते जगत भयो बिसथारा ॥
taa te jagat bhayo bisathaaraa ||
ਪੁਰਖੁ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤਿ ਜਬ ਦੁਹੂ ਬਿਚਾਰਾ ॥੩੦॥
पुरखु प्रकृति जब दुहू बिचारा ॥३०॥
purakh prakirat jab dhuhoo bichaaraa ||30||
ਜਗਤ ਭਯੋ ਤਾ ਤੇ ਸਭ ਜਨੀਯਤ ॥
जगत भयो ता ते सभ जनीयत ॥
jagat bhayo taa te sabh janeeyat ||
ਚਾਰ ਖਾਨਿ ਕਰਿ ਪ੍ਰਗਟ ਬਖਨੀਯਤ ॥
चार खानि करि प्रगट बखनीयत ॥
chaar khaan kar pragaT bakhaneeyat ||
ਸਕਤਿ ਇਤੀ ਨਹੀ ਬਰਨ ਸੁਨਾਊ ॥
सकति इती नही बरन सुनाऊ ॥
sakat itee nahee baran sunaauoo ||
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਕਰਿ ਨਾਮ ਬਤਾਉ ॥੩੧॥
भिंन भिंन करि नाम बताउ ॥३१॥
bhi(n)n bhi(n)n kar naam bataau ||31||
ਬਲੀ ਅਬਲੀ ਦੋਊ ਉਪਜਾਏ ॥
बली अबली दोऊ उपजाए ॥
balee abalee dhouoo upajaae ||
ਊਚ ਨੀਚ ਕਰਿ ਭਿੰਨ ਦਿਖਾਏ ॥
ऊच नीच करि भिंन दिखाए ॥
uooch neech kar bhi(n)n dhikhaae ||
ਬਪੁ ਧਰਿ ਕਾਲ ਬਲੀ ਬਲਵਾਨਾ ॥
बपु धरि काल बली बलवाना ॥
bap dhar kaal balee balavaanaa ||
ਆਪਹਿ ਰੂਪ ਧਰਤ ਭਯੋ ਨਾਨਾ ॥੩੨॥
आपहि रूप धरत भयो नाना ॥३२॥
aapeh roop dharat bhayo naanaa ||32||
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਜਿਮੁ ਦੇਹ ਧਰਾਏ ॥
भिंन भिंन जिमु देह धराए ॥
bhi(n)n bhi(n)n jim dheh dharaae ||
ਤਿਮੁ ਤਿਮੁ ਕਰ ਅਵਤਾਰ ਕਹਾਏ ॥
तिमु तिमु कर अवतार कहाए ॥
tim tim kar avataar kahaae ||
ਪਰਮ ਰੂਪ ਜੋ ਏਕ ਕਹਾਯੋ ॥
परम रूप जो एक कहायो ॥
param roop jo ek kahaayo ||
ਅੰਤਿ ਸਭੋ ਤਿਹ ਮਧਿ ਮਿਲਾਯੋ ॥੩੩॥
अंति सभो तिह मधि मिलायो ॥३३॥
a(n)t sabho teh madh milaayo ||33||
ਜਿਤਿਕ ਜਗਤਿ ਕੈ ਜੀਵ ਬਖਾਨੋ ॥
जितिक जगति कै जीव बखानो ॥
jitik jagat kai jeev bakhaano ||
ਏਕ ਜੋਤਿ ਸਭ ਹੀ ਮਹਿ ਜਾਨੋ ॥
एक जोति सभ ही महि जानो ॥
ek jot sabh hee meh jaano ||
ਕਾਲ ਰੂਪ ਭਗਵਾਨ ਭਨੈਬੋ ॥
काल रूप भगवान भनैबो ॥
kaal roop bhagavaan bhanaibo ||
ਤਾ ਮਹਿ ਲੀਨ ਜਗਤਿ ਸਭ ਹ੍ਵੈਬੋ ॥੩੪॥
ता महि लीन जगति सभ ह्वैबो ॥३४॥
taa meh leen jagat sabh havaibo ||34||
ਜੋ ਕਿਛੁ ਦਿਸਟਿ ਅਗੋਚਰ ਆਵਤ ॥
जो किछु दिसटि अगोचर आवत ॥
jo kichh dhisaT agochar aavat ||
ਤਾ ਕਹੁ ਮਨ ਮਾਯਾ ਠਹਰਾਵਤ ॥
ता कहु मन माया ठहरावत ॥
taa kahu man maayaa Thaharaavat ||
ਏਕਹਿ ਆਪ ਸਭਨ ਮੋ ਬਿਆਪਾ ॥
एकहि आप सभन मो बिआपा ॥
ekeh aap sabhan mo biaapaa ||
ਸਭ ਕੋਈ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਕਰ ਥਾਪਾ ॥੩੫॥
सभ कोई भिंन भिंन कर थापा ॥३५॥
sabh koiee bhi(n)n bhi(n)n kar thaapaa ||35||
ਸਭ ਹੀ ਮਹਿ ਰਮ ਰਹਿਯੋ ਅਲੇਖਾ ॥
सभ ही महि रम रहियो अलेखा ॥
sabh hee meh ram rahiyo alekhaa ||
ਮਾਗਤ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਤੇ ਲੇਖਾ ॥
मागत भिंन भिंन ते लेखा ॥
maagat bhi(n)n bhi(n)n te lekhaa ||
ਜਿਨ ਨਰ ਏਕ ਵਹੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥
जिन नर एक वहै ठहरायो ॥
jin nar ek vahai Thaharaayo ||
ਤਿਨ ਹੀ ਪਰਮ ਤਤੁ ਕਹੁ ਪਾਯੋ ॥੩੬॥
तिन ही परम ततु कहु पायो ॥३६॥
tin hee param tat kahu paayo ||36||
ਏਕਹ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪਾ ॥
एकह रूप अनूप सरूपा ॥
ekeh roop anoop saroopaa ||
ਰੰਕ ਭਯੋ ਰਾਵ ਕਹੂੰ ਭੂਪਾ ॥
रंक भयो राव कहूँ भूपा ॥
ra(n)k bhayo raav kahoo(n) bhoopaa ||
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਸਭਹਨ ਉਰਝਾਯੋ ॥
भिंन भिंन सभहन उरझायो ॥
bhi(n)n bhi(n)n sabhahan urajhaayo ||
ਸਭ ਤੇ ਜੁਦੋ ਨ ਕਿਨਹੁੰ ਪਾਯੋ ॥੩੭॥
सभ ते जुदो न किनहुँ पायो ॥३७॥
sabh te judho na kinahu(n) paayo ||37||
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਸਭਹੂੰ ਉਪਜਾਯੋ ॥
भिंन भिंन सभहूँ उपजायो ॥
bhi(n)n bhi(n)n sabhahoo(n) upajaayo ||
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਕਰਿ ਤਿਨੋ ਖਪਾਯੋ ॥
भिंन भिंन करि तिनो खपायो ॥
bhi(n)n bhi(n)n kar tino khapaayo ||
ਆਪ ਕਿਸੂ ਕੋ ਦੋਸ ਨ ਲੀਨਾ ॥
आप किसू को दोस न लीना ॥
aap kisoo ko dhos na leenaa ||
ਅਉਰਨ ਸਿਰ ਬੁਰਿਆਈ ਦੀਨਾ ॥੩੮॥
अउरन सिर बुरिआई दीना ॥३८॥
aauran sir buriaaiee dheenaa ||38||
200+ ਗੁਰਬਾਣੀ (ਪੰਜਾਬੀ) 200+ गुरबाणी (हिंदी) 200+ Gurbani (Eng) Sundar Gutka Sahib (Download PDF) Daily Updates ADVERTISE HERE