ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਅਬ ਮੈ ਅਪਨੀ ਕਥਾ ਬਖਾਨੋ ॥

अब मै अपनी कथा बखानो ॥

ab mai apanee kathaa bakhaano ||

ਤਪ ਸਾਧਤ ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਮੁਹਿ ਆਨੋ ॥

तप साधत जिह बिधि मुहि आनो ॥

tap saadhat jeh bidh muh aano ||

ਹੇਮ ਕੁੰਟ ਪਰਬਤ ਹੈ ਜਹਾਂ ॥

हेम कुँट परबत है जहाँ ॥

hem ku(n)T parabat hai jahaa(n) ||

ਸਪਤ ਸ੍ਰਿੰਗ ਸੋਭਿਤ ਹੈ ਤਹਾਂ ॥੧॥

सपत सृंग सोभित है तहाँ ॥१॥

sapat sira(n)g sobhit hai tahaa(n) ||1||

ਸਪਤ ਸ੍ਰਿੰਗ ਤਿਹ ਨਾਮੁ ਕਹਾਵਾ ॥

सपत सृंग तिह नामु कहावा ॥

sapat sira(n)g teh naam kahaavaa ||

ਪੰਡੁ ਰਾਜ ਜਹ ਜੋਗੁ ਕਮਾਵਾ ॥

पंडु राज जह जोगु कमावा ॥

pa(n)dd raaj jeh jog kamaavaa ||

ਤਹ ਹਮ ਅਧਿਕ ਤਪੱਸਿਆ ਸਾਧੀ ॥

तह हम अधिक तपस्सिआ साधी ॥

teh ham adhik tapa'siaa saadhee ||

ਮਹਾਕਾਲ ਕਾਲਿਕਾ ਅਰਾਧੀ ॥੨॥

महाकाल कालिका अराधी ॥२॥

mahaakaal kaalikaa araadhee ||2||

ਇਹ ਬਿਧਿ ਕਰਤ ਤਪਸਿਆ ਭਯੋ ॥

इह बिधि करत तपसिआ भयो ॥

eeh bidh karat tapasiaa bhayo ||

ਦ੍ਵੈ ਤੇ ਏਕ ਰੂਪ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥

द्वै ते एक रूप ह्वै गयो ॥

dhavai te ek roop havai gayo ||

ਤਾਤ ਮਾਤ ਮੁਰ ਅਲਖ ਅਰਾਧਾ ॥

तात मात मुर अलख अराधा ॥

taat maat mur alakh araadhaa ||

ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਜੋਗ ਸਾਧਨਾ ਸਾਧਾ ॥੩॥

बहु बिधि जोग साधना साधा ॥३॥

bahu bidh jog saadhanaa saadhaa ||3||

ਤਿਨ ਜੋ ਕਰੀ ਅਲਖ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥

तिन जो करी अलख की सेवा ॥

tin jo karee alakh kee sevaa ||

ਤਾ ਤੇ ਭਏ ਪ੍ਰਸੰਨ ਗੁਰਦੇਵਾ ॥

ता ते भए प्रसंन गुरदेवा ॥

taa te bhe prasa(n)n gurdhevaa ||

ਤਿਨ ਪ੍ਰਭ ਜਬ ਆਇਸ ਮੁਹਿ ਦੀਆ ॥

तिन प्रभ जब आइस मुहि दीआ ॥

tin prabh jab aais muh dheeaa ||

ਤਬ ਹਮ ਜਨਮ ਕਲੂ ਮਹਿ ਲੀਆ ॥੪॥

तब हम जनम कलू महि लीआ ॥४॥

tab ham janam kaloo meh leeaa ||4||

ਚਿਤ ਨ ਭਯੋ ਹਮਰੋ ਆਵਨ ਕਹ ॥

चित न भयो हमरो आवन कह ॥

chit na bhayo hamaro aavan keh ||

ਚੁਭੀ ਰਹੀ ਸ੍ਰੁਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਚਰਨਨ ਮਹ ॥

चुभी रही स्रुति प्रभु चरनन मह ॥

chubhee rahee srut prabh charanan meh ||

ਜਿਉ ਤਿਉ ਪ੍ਰਭ ਹਮ ਕੋ ਸਮਝਾਯੋ ॥

जिउ तिउ प्रभ हम को समझायो ॥

jiau tiau prabh ham ko samajhaayo ||

ਇਮ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਲੋਕਿ ਪਠਾਯੋ ॥੫॥

इम कहि कै इह लोकि पठायो ॥५॥

eim keh kai ieh lok paThaayo ||5||

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਬਾਚ ਇਸ ਕੀਟ ਪ੍ਰਤਿ ॥

अकाल पुरख बाच इस कीट प्रति ॥

akaal purakh baach is keeT prat ||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਜਬ ਪਹਿਲੇ ਹਮ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਬਨਾਈ ॥

जब पहिले हम सृसटि बनाई ॥

jab pahile ham sirasaT banaiee ||

ਦਈਤ ਰਚੇ ਦੁਸਟ ਦੁਖਦਾਈ ॥

दईत रचे दुसट दुखदाई ॥

dhieet rache dhusaT dhukhadhaiee ||

ਤੇ ਭੁਜ ਬਲ ਬਵਰੇ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥

ते भुज बल बवरे ह्वै गए ॥

te bhuj bal bavare havai ge ||

ਪੂਜਤ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਰਹਿ ਗਏ ॥੬॥

पूजत परम पुरख रहि गए ॥६॥

poojat param purakh reh ge ||6||

ਤੇ ਹਮ ਤਮਕਿ ਤਨਕ ਮੋ ਖਾਪੇ ॥

ते हम तमकि तनक मो खापे ॥

te ham tamak tanak mo khaape ||

ਤਿਨ ਕੀ ਠਉਰ ਦੇਵਤਾ ਥਾਪੇ ॥

तिन की ठउर देवता थापे ॥

tin kee Thaur dhevataa thaape ||

ਤੇ ਭੀ ਬਲਿ ਪੂਜਾ ਉਰਝਾਏ ॥

ते भी बलि पूजा उरझाए ॥

te bhee bal poojaa urajhaae ||

ਆਪਨ ਹੀ ਪਰਮੇਸਰ ਕਹਾਏ ॥੭॥

आपन ही परमेसर कहाए ॥७॥

aapan hee paramesar kahaae ||7||

ਮਹਾਦੇਵ ਅਚੁੱਤ ਕਹਾਯੋ ॥

महादेव अचुत्त कहायो ॥

mahaadhev achu't kahaayo ||

ਬਿਸਨ ਆਪ ਹੀ ਕੋ ਠਹਿਰਾਯੋ ॥

बिसन आप ही को ठहिरायो ॥

bisan aap hee ko Thahiraayo ||

ਬ੍ਰਹਮਾ ਆਪ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਬਖਾਨਾ ॥

ब्रहमा आप पारब्रहम बखाना ॥

brahamaa aap paarabraham bakhaanaa ||

ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਜਾਨਾ ॥੮॥

प्रभ को प्रभू न किनहूँ जाना ॥८॥

prabh ko prabhoo na kinahoo(n) jaanaa ||8||

ਤਬ ਸਾਖੀ ਪ੍ਰਭ ਅਸਟ ਬਨਾਏ ॥

तब साखी प्रभ असट बनाए ॥

tab saakhee prabh asaT banaae ||

ਸਾਖ ਨਮਿਤ ਦੇਬੇ ਠਹਿਰਾਏ ॥

साख नमित देबे ठहिराए ॥

saakh namit dhebe Thahiraae ||

ਤੇ ਕਹੈ ਕਰੋ ਹਮਾਰੀ ਪੂਜਾ ॥

ते कहै करो हमारी पूजा ॥

te kahai karo hamaaree poojaa ||

ਹਮ ਬਿਨ ਅਵਰੁ ਨ ਠਾਕੁਰੁ ਦੂਜਾ ॥੯॥

हम बिन अवरु न ठाकुरु दूजा ॥९॥

ham bin avar na Thaakur dhoojaa ||9||

ਪਰਮ ਤੱਤ ਕੋ ਜਿਨ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥

परम तत्त को जिन न पछाना ॥

param ta't ko jin na pachhaanaa ||

ਤਿਨ ਕਰਿ ਈਸਰ ਤਿਨ ਕਹੁ ਮਾਨਾ ॥

तिन करि ईसर तिन कहु माना ॥

tin kar ieesar tin kahu maanaa ||

ਕੇਤੇ ਸੂਰ ਚੰਦ ਕਹੁ ਮਾਨੈ ॥

केते सूर चंद कहु मानै ॥

kete soor cha(n)dh kahu maanai ||

ਅਗਨਿ ਹੋਤ੍ਰ ਕਈ ਪਵਨ ਪ੍ਰਮਾਨੈ ॥੧੦॥

अगनि होत्र कई पवन प्रमानै ॥१०॥

agan hotr kiee pavan pramaanai ||10||

ਕਿਨਹੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਹਨ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

किनहूँ प्रभु पाहन पहिचाना ॥

kinahoo(n) prabh paahan pahichaanaa ||

ਨ੍ਹਾਤ ਕਿਤੇ ਜਲ ਕਰਤ ਬਿਧਾਨਾ ॥

न्हात किते जल करत बिधाना ॥

nhaat kite jal karat bidhaanaa ||

ਕੇਤਿਕ ਕਰਮ ਕਰਤ ਡਰਪਾਨਾ ॥

केतिक करम करत डरपाना ॥

ketik karam karat ddarapaanaa ||

ਧਰਮ ਰਾਜ ਕੋ ਧਰਮ ਪਛਾਨਾ ॥੧੧॥

धरम राज को धरम पछाना ॥११॥

dharam raaj ko dharam pachhaanaa ||11||

ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਸਾਖ ਨਮਿਤ ਠਹਿਰਾਏ ॥

जो प्रभ साख नमित ठहिराए ॥

jo prabh saakh namit Thahiraae ||

ਤੇ ਹਿਆਂ ਆਇ ਪ੍ਰਭੂ ਕਹਵਾਏ ॥

ते हिआँ आइ प्रभू कहवाए ॥

te hiaa(n) aai prabhoo kahavaae ||

ਤਾ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਸਰ ਜਾਤੀ ਭੀ ॥

ता की बात बिसर जाती भी ॥

taa kee baat bisar jaatee bhee ||

ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਪਰਤ ਸੋਭ ਭੀ ॥੧੨॥

अपनी अपनी परत सोभ भी ॥१२॥

apanee apanee parat sobh bhee ||12||

ਜਬ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਨ ਤਿਨੈ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

जब प्रभ को न तिनै पहिचाना ॥

jab prabh ko na tinai pahichaanaa ||

ਤਬ ਹਰਿ ਇਨ ਮਨੁਛਨ ਠਹਿਰਾਨਾ ॥

तब हरि इन मनुछन ठहिराना ॥

tab har in manuchhan Thahiraanaa ||

ਤੇ ਭੀ ਬਸਿ ਮਮਤਾ ਹੁਇ ਗਏ ॥

ते भी बसि ममता हुइ गए ॥

te bhee bas mamataa hui ge ||

ਪਰਮੇਸਰ ਪਾਹਨ ਠਹਿਰਏ ॥੧੩॥

परमेसर पाहन ठहिरए ॥१३॥

paramesar paahan Thahire ||13||

ਤਬ ਹਰਿ ਸਿੱਧ ਸਾਧ ਠਹਿਰਾਏ ॥

तब हरि सिद्ध साध ठहिराए ॥

tab har si'dh saadh Thahiraae ||

ਤਿਨ ਭੀ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥

तिन भी परम पुरख नही पाए ॥

tin bhee param purakh nahee paae ||

ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਤ ਭਯੋ ਜਗਿ ਸਿਆਨਾ ॥

जे कोई होत भयो जगि सिआना ॥

je koiee hot bhayo jag siaanaa ||

ਤਿਨ ਤਿਨ ਅਪਨੋ ਪੰਥੁ ਚਲਾਨਾ ॥੧੪॥

तिन तिन अपनो पंथु चलाना ॥१४॥

tin tin apano pa(n)th chalaanaa ||14||

ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹ ਪਾਯੋ ॥

परम पुरख किनहूँ नह पायो ॥

param purakh kinahoo(n) neh paayo ||

ਬੈਰ ਬਾਦ ਅਹੰਕਾਰ ਬਢਾਯੋ ॥

बैर बाद अहंकार बढायो ॥

bair baadh aha(n)kaar baddaayo ||

ਪੇਡ ਪਾਤ ਆਪਨ ਤੇ ਜਲੈ ॥

पेड पात आपन ते जलै ॥

pedd paat aapan te jalai ||

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਪੰਥ ਨ ਕੋਊ ਚਲੈ ॥੧੫॥

प्रभ कै पंथ न कोऊ चलै ॥१५॥

prabh kai pa(n)th na kouoo chalai ||15||

ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਤਨਿਕ ਸਿੱਧ ਕੋ ਪਾਯੋ ॥

जिनि जिनि तनिक सिद्ध को पायो ॥

jin jin tanik si'dh ko paayo ||

ਤਿਨ ਤਿਨ ਅਪਨਾ ਰਾਹੁ ਚਲਾਯੋ ॥

तिन तिन अपना राहु चलायो ॥

tin tin apanaa raahu chalaayo ||

ਪਰਮੇਸਰ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

परमेसर न किनहूँ पहिचाना ॥

paramesar na kinahoo(n) pahichaanaa ||

ਮਮ ਉਚਾਰਤੇ ਭਯੋ ਦਿਵਾਨਾ ॥੧੬॥

मम उचारते भयो दिवाना ॥१६॥

mam uchaarate bhayo dhivaanaa ||16||

ਪਰਮ ਤੱਤ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥

परम तत्त किनहूँ न पछाना ॥

param ta't kinahoo(n) na pachhaanaa ||

ਆਪ ਆਪ ਭੀਤਰਿ ਉਰਝਾਨਾ ॥

आप आप भीतरि उरझाना ॥

aap aap bheetar urajhaanaa ||

ਤਬ ਜੇ ਜੇ ਰਿਖਰਾਜ ਬਨਾਏ ॥

तब जे जे रिखराज बनाए ॥

tab je je rikharaaj banaae ||

ਤਿਨ ਆਪਨ ਪੁਨ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤ ਚਲਾਏ ॥੧੭॥

तिन आपन पुन सिंमृत चलाए ॥१७॥

tin aapan pun si(n)mirat chalaae ||17||

ਜੇ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਭਏ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥

जे सिंमृतन के भए अनुरागी ॥

je si(n)mritan ke bhe anuraagee ||

ਤਿਨਿ ਤਿਨਿ ਕ੍ਰਿਆ ਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਤਿਆਗੀ ॥

तिनि तिनि कृआ ब्रहम की तिआगी ॥

tin tin kriaa braham kee tiaagee ||

ਜਿਨ ਮਨ ਹਰਿ ਚਰਨਨ ਠਹਿਰਾਯੋ ॥

जिन मन हरि चरनन ठहिरायो ॥

jin man har charanan Thahiraayo ||

ਸੋ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਰਾਹ ਨ ਆਯੋ ॥੧੮॥

सो सिंमृतन के राह न आयो ॥१८॥

so si(n)mritan ke raeh na aayo ||18||

ਬ੍ਰਹਮਾ ਚਾਰ ਹੀ ਬੇਦ ਬਨਾਏ ॥

ब्रहमा चार ही बेद बनाए ॥

brahamaa chaar hee bedh banaae ||

ਸਰਬ ਲੋਕ ਤਿਹ ਕਰਮ ਚਲਾਏ ॥

सरब लोक तिह करम चलाए ॥

sarab lok teh karam chalaae ||

ਜਿਨ ਕੀ ਲਿਵ ਹਰਿ ਚਰਨਨ ਲਾਗੀ ॥

जिन की लिव हरि चरनन लागी ॥

jin kee liv har charanan laagee ||

ਤੇ ਬੇਦਨ ਤੇ ਭਏ ਤਿਆਗੀ ॥੧੯॥

ते बेदन ते भए तिआगी ॥१९॥

te bedhan te bhe tiaagee ||19||

ਜਿਨ ਮਤ ਬੇਦ ਕਤੇਬਨ ਤਿਆਗੀ ॥

जिन मत बेद कतेबन तिआगी ॥

jin mat bedh kateban tiaagee ||

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੇ ਭੇ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥

पारब्रहम के भे अनुरागी ॥

paarabraham ke bhe anuraagee ||

ਤਿਨ ਕੇ ਗੂੜ ਮੱਤ ਜੇ ਚਲਹੀ ॥

तिन के गूड़ मत्त जे चलही ॥

tin ke gooR ma't je chalahee ||

ਭਾਂਤਿ ਅਨੇਕ ਦੁਖਨ ਸੋ ਦਲਹੀ ॥੨੦॥

भाँति अनेक दुखन सो दलही ॥२०॥

bhaa(n)t anek dhukhan so dhalahee ||20||

ਜੇ ਜੇ ਸਹਿਤ ਜਾਤਨ ਸੰਦੇਹਿ ॥

जे जे सहित जातन संदेहि ॥

je je sahit jaatan sa(n)dheh ||

ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਸੰਗਿ ਨ ਛੋਡਤ ਨੇਹ ॥

प्रभ के संगि न छोडत नेह ॥

prabh ke sa(n)g na chhoddat neh ||

ਤੇ ਤੇ ਪਰਮ ਪੁਰੀ ਕਹ ਜਾਹੀ ॥

ते ते परम पुरी कह जाही ॥

te te param puree keh jaahee ||

ਤਿਨ ਹਰਿ ਸਿਉ ਅੰਤਰੁ ਕਛੁ ਨਾਹੀਂ ॥੨੧॥

तिन हरि सिउ अंतरु कछु नाहीं ॥२१॥

tin har siau a(n)tar kachh naahee(n) ||21||

ਜੇ ਜੇ ਜੀਯ ਜਾਤਨ ਤੇ ਡਰੈ ॥

जे जे जीय जातन ते डरै ॥

je je jeey jaatan te ddarai ||

ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਤਜਿ ਤਿਨ ਮਗ ਪਰੈ ॥

परम पुरख तजि तिन मग परै ॥

param purakh taj tin mag parai ||

ਤੇ ਤੇ ਨਰਕ ਕੁੰਡ ਮੋ ਪਰਹੀ ॥

ते ते नरक कुँड मो परही ॥

te te narak ku(n)dd mo parahee ||

ਬਾਰ ਬਾਰ ਜਗ ਮੋ ਬਪੁ ਧਰਹੀ ॥੨੨॥

बार बार जग मो बपु धरही ॥२२॥

baar baar jag mo bap dharahee ||22||

ਤਬ ਹਰਿ ਬਹੁਰਿ ਦੱਤ ਉਪਜਾਇਓ ॥

तब हरि बहुरि दत्त उपजाइओ ॥

tab har bahur dha't upajaio ||

ਤਿਨ ਭੀ ਅਪਨਾ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਓ ॥

तिन भी अपना पंथु चलाइओ ॥

tin bhee apanaa pa(n)th chalaio ||

ਕਰ ਮੋ ਨਖ ਸਿਰ ਜਟਾਂ ਸਵਾਰੀ ॥

कर मो नख सिर जटाँ सवारी ॥

kar mo nakh sir jaTaa(n) savaaree ||

ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਕ੍ਰਿਆ ਨ ਕਛੂ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੩॥

प्रभ की कृआ न कछू बिचारी ॥२३॥

prabh kee kriaa na kachhoo bichaaree ||23||

ਪੁਨਿ ਹਰਿ ਗੋਰਖ ਕੌ ਉਪਰਾਜਾ ॥

पुनि हरि गोरख कौ उपराजा ॥

pun har gorakh kau uparaajaa ||

ਸਿੱਖ ਕਰੇ ਤਿਨਹੰੂ ਬਡ ਰਾਜਾ ॥

सिक्ख करे तिनहंू बड राजा ॥

si'kh kare tinaha(n)oo badd raajaa ||

ਸ੍ਰਵਨ ਫਾਰਿ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦੁਐ ਡਾਰੀ ॥

स्रवन फारि मुद्रा दुऐ डारी ॥

sravan faar mudhraa dhuaai ddaaree ||

ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰਤਿ ਰੀਤਿ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੪॥

हरि की प्रति रीति न बिचारी ॥२४॥

har kee prat reet na bichaaree ||24||

ਪੁਨਿ ਹਰਿ ਰਾਮਾਨੰਦ ਕੋ ਕਰਾ ॥

पुनि हरि रामानंद को करा ॥

pun har raamaana(n)dh ko karaa ||

ਭੇਸ ਬੈਰਾਗੀ ਕੋ ਜਿਨ ਧਰਾ ॥

भेस बैरागी को जिन धरा ॥

bhes bairaagee ko jin dharaa ||

ਕੰਠੀ ਕੰਠਿ ਕਾਠ ਕੀ ਡਾਰੀ ॥

कंठी कंठि काठ की डारी ॥

ka(n)Thee ka(n)Th kaaTh kee ddaaree ||

ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਕ੍ਰਿਆ ਨ ਕਛੂ ਬਿਚਾਰੀ ॥੨੫॥

प्रभ की कृआ न कछू बिचारी ॥२५॥

prabh kee kriaa na kachhoo bichaaree ||25||

ਜੇ ਪ੍ਰਭੁ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਉਪਜਾਏ ॥

जे प्रभु परम पुरख उपजाए ॥

je prabh param purakh upajaae ||

ਤਿਨ ਤਿਨ ਅਪਨੇ ਰਾਹ ਚਲਾਏ ॥

तिन तिन अपने राह चलाए ॥

tin tin apane raeh chalaae ||

ਮਹਾਦੀਨ ਤਬ ਪ੍ਰਭ ਉਪਰਾਜਾ ॥

महादीन तब प्रभ उपराजा ॥

mahaadheen tab prabh uparaajaa ||

ਅਰਬ ਦੇਸ ਕੋ ਕੀਨੋ ਰਾਜਾ ॥੨੬॥

अरब देस को कीनो राजा ॥२६॥

arab dhes ko keeno raajaa ||26||

ਤਿਨ ਭੀ ਏਕੁ ਪੰਥੁ ਉਪਰਾਜਾ ॥

तिन भी एकु पंथु उपराजा ॥

tin bhee ek pa(n)th uparaajaa ||

ਲਿੰਗ ਬਿਨਾ ਕੀਨੇ ਸਭ ਰਾਜਾ ॥

लिंग बिना कीने सभ राजा ॥

li(n)g binaa keene sabh raajaa ||

ਸਭ ਤੇ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਯੋ ॥

सभ ते अपना नामु जपायो ॥

sabh te apanaa naam japaayo ||

ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਾਹੂੰ ਨ ਦ੍ਰਿੜਾਯੋ ॥੨੭॥

सति नामु काहूँ न दृड़ायो ॥२७॥

sat naam kaahoo(n) na dhiraRaayo ||27||

ਸਭ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਉਰਝਾਨਾ ॥

सभ अपनी अपनी उरझाना ॥

sabh apanee apanee urajhaanaa ||

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕਾਹੂ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥

पारब्रहम काहू न पछाना ॥

paarabraham kaahoo na pachhaanaa ||

ਤਪ ਸਾਧਤ ਹਰਿ ਮੋਹਿ ਬੁਲਾਯੋ ॥

तप साधत हरि मोहि बुलायो ॥

tap saadhat har moh bulaayo ||

ਇਮ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਲੋਕ ਪਠਾਯੋ ॥੨੮॥

इम कहि कै इह लोक पठायो ॥२८॥

eim keh kai ieh lok paThaayo ||28||

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਬਾਚ ॥

अकाल पुरख बाच ॥

akaal purakh baach ||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਮੈ ਅਪਨਾ ਸੁਤ ਤੋਹਿ ਨਿਵਾਜਾ ॥

मै अपना सुत तोहि निवाजा ॥

mai apanaa sut toh nivaajaa ||

ਪੰਥ ਪ੍ਰਚੁਰ ਕਰਬੇ ਕਹੁ ਸਾਜਾ ॥

पंथ प्रचुर करबे कहु साजा ॥

pa(n)th prachur karabe kahu saajaa ||

ਜਾਹਿ ਤਹਾਂ ਤੈ ਧਰਮੁ ਚਲਾਇ ॥

जाहि तहाँ तै धरमु चलाइ ॥

jaeh tahaa(n) tai dharam chalai ||

ਕਬੁਧਿ ਕਰਨ ਤੇ ਲੋਕ ਹਟਾਇ ॥੨੯॥

कबुधि करन ते लोक हटाइ ॥२९॥

kabudh karan te lok haTai ||29||

ਕਬਿਬਾਚ ॥ ਦੋਹਰਾ ॥

कबिबाच ॥ दोहरा ॥

kabibaach || dhoharaa ||

ਠਾਢ ਭਯੋ ਮੈ ਜੋਰਿ ਕਰ ਬਚਨ ਕਹਾ ਸਿਰ ਨਿਆਇ ॥

ठाढ भयो मै जोरि कर बचन कहा सिर निआइ ॥

Thaadd bhayo mai jor kar bachan kahaa sir niaai ||

ਪੰਥ ਚਲੈ ਤਬ ਜਗਤ ਮੈ ਜਬ ਤੁਮ ਕਰਹੁ ਸਹਾਇ ॥੩੦॥

पंथ चलै तब जगत मै जब तुम करहु सहाइ ॥३०॥

pa(n)th chalai tab jagat mai jab tum karahu sahai ||30||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਇਹ ਕਾਰਨਿ ਪ੍ਰਭ ਮੋਹਿ ਪਠਾਯੋ ॥

इह कारनि प्रभ मोहि पठायो ॥

eeh kaaran prabh moh paThaayo ||

ਤਬ ਮੈ ਜਗਤ ਜਨਮ ਧਰਿ ਆਯੋ ॥

तब मै जगत जनम धरि आयो ॥

tab mai jagat janam dhar aayo ||

ਜਿਮ ਤਿਨ ਕਹੀ ਤਿਨੈ ਤਿਮ ਕਹਿਹੋਂ ॥

जिम तिन कही तिनै तिम कहिहों ॥

jim tin kahee tinai tim kahiho(n) ||

ਅਉਰ ਕਿਸੂ ਤੇ ਬੈਰ ਨ ਗਹਿਹੋਂ ॥੩੧॥

अउर किसू ते बैर न गहिहों ॥३१॥

aaur kisoo te bair na gahiho(n) ||31||

ਜੋ ਹਮ ਕੋ ਪਰਮੇਸਰ ਉਚਰਿਹੈਂ ॥

जो हम को परमेसर उचरिहैं ॥

jo ham ko paramesar ucharihai(n) ||

ਤੇ ਸਭ ਨਰਕ ਕੁੰਡ ਮਹਿ ਪਰਿਹੈਂ ॥

ते सभ नरक कुँड महि परिहैं ॥

te sabh narak ku(n)dd meh parihai(n) ||

ਮੋ ਕੌ ਦਾਸ ਤਵਨ ਕਾ ਜਾਨੋ ॥

मो कौ दास तवन का जानो ॥

mo kau dhaas tavan kaa jaano ||

ਯਾ ਮੈ ਭੇਦ ਨ ਰੰਚ ਪਛਾਨੋ ॥੩੨॥

या मै भेद न रंच पछानो ॥३२॥

yaa mai bhedh na ra(n)ch pachhaano ||32||

ਮੈ ਹੋ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਕੋ ਦਾਸਾ ॥

मै हो परम पुरख को दासा ॥

mai ho param purakh ko dhaasaa ||

ਦੇਖਨ ਆਯੋ ਜਗਤ ਤਮਾਸਾ ॥

देखन आयो जगत तमासा ॥

dhekhan aayo jagat tamaasaa ||

ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਜਗਤਿ ਕਹਾ ਸੋ ਕਹਿਹੋਂ ॥

जो प्रभ जगति कहा सो कहिहों ॥

jo prabh jagat kahaa so kahiho(n) ||

ਮ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਤੇ ਮੋਨ ਨ ਰਹਿਹੋਂ ॥੩੩॥

मृत लोक ते मोन न रहिहों ॥३३॥

mirat lok te mon na rahiho(n) ||33||

ਨਰਾਜ ਛੰਦ ॥

नराज छंद ॥

naraaj chha(n)dh ||

ਕਹਿਓ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁ ਭਾਖਿ ਹੋਂ ॥

कहिओ प्रभू सु भाखि हों ॥

kahio prabhoo su bhaakh ho(n) ||

ਕਿਸੂ ਨ ਕਾਨ ਰਾਖਿ ਹੋਂ ॥

किसू न कान राखि हों ॥

kisoo na kaan raakh ho(n) ||

ਕਿਸੂ ਨ ਭੇਖ ਭੀਜ ਹੋਂ ॥

किसू न भेख भीज हों ॥

kisoo na bhekh bheej ho(n) ||

ਅਲੇਖ ਬੀਜ ਬੀਜ ਹੋਂ ॥੩੪॥

अलेख बीज बीज हों ॥३४॥

alekh beej beej ho(n) ||34||

ਪਖਾਣ ਪੂਜ ਹੋਂ ਨਹੀਂ ॥

पखाण पूज हों नहीं ॥

pakhaan pooj ho(n) nahee(n) ||

ਨ ਭੇਖ ਭੀਜ ਹੋ ਕਹੀਂ ॥

न भेख भीज हो कहीं ॥

n bhekh bheej ho kahee(n) ||

ਅਨੰਤ ਨਾਮੁ ਗਾਇ ਹੋਂ ॥

अनंत नामु गाइ हों ॥

ana(n)t naam gai ho(n) ||

ਪਰੱਮ ਪੁਰਖ ਪਾਇ ਹੋਂ ॥੩੫॥

परम्म पुरख पाइ हों ॥३५॥

para'm purakh pai ho(n) ||35||

ਜਟਾ ਨ ਸੀਸ ਧਾਰਿਹੋਂ ॥

जटा न सीस धारिहों ॥

jaTaa na sees dhaariho(n) ||

ਨ ਮੁੰਦ੍ਰਕਾ ਸੁਧਾਰਿਹੋਂ ॥

न मुँद्रका सुधारिहों ॥

n mu(n)dhrakaa sudhaariho(n) ||

ਨ ਕਾਨਿ ਕਾਹੂੰ ਕੀ ਧਰੋ ॥

न कानि काहूँ की धरो ॥

n kaan kaahoo(n) kee dharo ||

ਕਹਿਓ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁ ਮੈ ਕਰੋਂ ॥੩੬॥

कहिओ प्रभू सु मै करों ॥३६॥

kahio prabhoo su mai karo(n) ||36||

ਭਜੋਂ ਸੁ ਏਕ ਨਾਮਯੰ ॥

भजों सु एक नामयं ॥

bhajo(n) su ek naamaya(n) ||

ਜੁ ਕਾਮ ਸਰਬ ਠਾਮਯੰ ॥

जु काम सरब ठामयं ॥

j kaam sarab Thaamaya(n) ||

ਨ ਜਾਪ ਆਨ ਕੋ ਜਪੋ ॥

न जाप आन को जपो ॥

n jaap aan ko japo ||

ਨ ਅਉਰ ਥਾਪਨਾ ਥਪੋ ॥੩੭॥

न अउर थापना थपो ॥३७॥

n aaur thaapanaa thapo ||37||

ਬਿਅੰਤਿ ਨਾਮ ਧਿਆਇ ਹੋਂ ॥

बिअंति नाम धिआइ हों ॥

bia(n)t naam dhiaai ho(n) ||

ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਪਾਇ ਹੋਂ ॥

परम जोति पाइ हों ॥

param jot pai ho(n) ||

ਨ ਧਿਆਨ ਆਨ ਕੋ ਧਰੋਂ ॥

न धिआन आन को धरों ॥

n dhiaan aan ko dharo(n) ||

ਨ ਨਾਮ ਆਨ ਉਚਰੋਂ ॥੩੮॥

न नाम आन उचरों ॥३८॥

n naam aan ucharo(n) ||38||

ਤਵੱਕ ਨਾਮ ਰੱਤਿਯੰ ॥

तवक्क नाम रत्तियं ॥

tava'k naam ra'tiya(n) ||

ਨ ਆਨ ਮਾਨ ਮੱਤਿਯੰ ॥

न आन मान मत्तियं ॥

n aan maan ma'tiya(n) ||

ਪਰੱਮ ਧਿਆਨ ਧਾਰੀਯੰ ॥

परम्म धिआन धारीयं ॥

para'm dhiaan dhaareeya(n) ||

ਅਨੰਤ ਪਾਪ ਟਾਰੀਯੰ ॥੩੯॥

अनंत पाप टारीयं ॥३९॥

ana(n)t paap Taareeya(n) ||39||

ਤੁਮੇਵ ਰੂਪ ਰਾਚਿਯੰ ॥

तुमेव रूप राचियं ॥

tumev roop raachiya(n) ||

ਨ ਆਨ ਦਾਨ ਮਾਚਿਯੰ ॥

न आन दान माचियं ॥

n aan dhaan maachiya(n) ||

ਤਵੱਕ ਨਾਮ ਉਚਾਰਿਯੰ ॥

तवक्क नाम उचारियं ॥

tava'k naam uchaariya(n) ||

ਅਨੰਤ ਦੂਖ ਟਾਰੀਯੰ ॥੪੦॥

अनंत दूख टारीयं ॥४०॥

ana(n)t dhookh Taareeya(n) ||40||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਜਿਨ ਜਿਨ ਨਾਮ ਤਿਹਾਰੋ ਧਿਆਇਆ ॥

जिन जिन नाम तिहारो धिआइआ ॥

jin jin naam tihaaro dhiaaiaa ||

ਦੂਖ ਪਾਪ ਤਿਹ ਨਿਕਟ ਨ ਆਇਆ ॥

दूख पाप तिह निकट न आइआ ॥

dhookh paap teh nikaT na aaiaa ||

ਜੇ ਜੇ ਅਉਰ ਧਿਆਨ ਕੋ ਧਰਹੀਂ ॥

जे जे अउर धिआन को धरहीं ॥

je je aaur dhiaan ko dharahee(n) ||

ਬਹਿਸ ਬਹਿਸ ਬਾਦਨ ਤੇ ਮਰਹੀਂ ॥੪੧॥

बहिस बहिस बादन ते मरहीं ॥४१॥

bahis bahis baadhan te marahee(n) ||41||

ਹਮ ਇਹ ਕਾਜ ਜਗਤ ਮੋ ਆਏ ॥

हम इह काज जगत मो आए ॥

ham ieh kaaj jagat mo aae ||

ਧਰਮ ਹੇਤ ਗੁਰਦੇਵ ਪਠਾਏ ॥

धरम हेत गुरदेव पठाए ॥

dharam het gurdhev paThaae ||

ਜਹਾਂ ਤਹਾਂ ਤੁਮ ਧਰਮ ਬਿਥਾਰੋ ॥

जहाँ तहाँ तुम धरम बिथारो ॥

jahaa(n) tahaa(n) tum dharam bithaaro ||

ਦੁਸਟ ਦੋਖੀਅਨਿ ਪਕਰਿ ਪਛਾਰੋ ॥੪੨॥

दुसट दोखीअनि पकरि पछारो ॥४२॥

dhusaT dhokheean pakar pachhaaro ||42||

ਯਾਹੀ ਕਾਜ ਧਰਾ ਹਮ ਜਨਮੰ ॥

याही काज धरा हम जनमं ॥

yaahee kaaj dharaa ham janama(n) ||

ਸਮਝ ਲੇਹੁ ਸਾਧੂ ਸਭ ਮਨ ਮੰ ॥

समझ लेहु साधू सभ मन मं ॥

samajh leh saadhoo sabh man ma(n) ||

ਧਰਮ ਚਲਾਵਨ ਸੰਤ ਉਬਾਰਨ ॥

धरम चलावन संत उबारन ॥

dharam chalaavan sa(n)t ubaaran ||

ਦੁਸਟ ਸਭਨ ਕੋ ਮੂਲ ਉਪਾਰਨ ॥੪੩॥

दुसट सभन को मूल उपारन ॥४३॥

dhusaT sabhan ko mool upaaran ||43||

ਜੇ ਜੇ ਭਏ ਪਹਿਲ ਅਵਤਾਰਾ ॥

जे जे भए पहिल अवतारा ॥

je je bhe pahil avataaraa ||

ਆਪੁ ਆਪੁ ਤਿਨ ਜਾਪੁ ਉਚਾਰਾ ॥

आपु आपु तिन जापु उचारा ॥

aap aap tin jaap uchaaraa ||

ਪ੍ਰਭ ਦੋਖੀ ਕੋਈ ਨ ਬਿਦਾਰਾ ॥

प्रभ दोखी कोई न बिदारा ॥

prabh dhokhee koiee na bidhaaraa ||

ਧਰਮ ਕਰਨ ਕੋ ਰਾਹੁ ਨ ਡਾਰਾ ॥੪੪॥

धरम करन को राहु न डारा ॥४४॥

dharam karan ko raahu na ddaaraa ||44||

ਜੇ ਜੇ ਗਉਸ ਅੰਬੀਆ ਭਏ ॥

जे जे गउस अंबीआ भए ॥

je je gaus a(n)beeaa bhe ||

ਮੈ ਮੈ ਕਰਤ ਜਗਤ ਤੇ ਗਏ ॥

मै मै करत जगत ते गए ॥

mai mai karat jagat te ge ||

ਮਹਾਪੁਰਖ ਕਾਹੂ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥

महापुरख काहू न पछाना ॥

mahaapurakh kaahoo na pachhaanaa ||

ਕਰਮ ਧਰਮ ਕੋ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨਾ ॥੪੫॥

करम धरम को कछू न जाना ॥४५॥

karam dharam ko kachhoo na jaanaa ||45||

ਅਵਰਨ ਕੀ ਆਸਾ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥

अवरन की आसा किछु नाही ॥

avaran kee aasaa kichh naahee ||

ਏਕੈ ਆਸ ਧਰੋ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥

एकै आस धरो मन माही ॥

ekai aas dharo man maahee ||

ਆਨ ਆਸ ਉਪਜਤ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥

आन आस उपजत किछु नाही ॥

aan aas upajat kichh naahee ||

ਵਾ ਕੀ ਆਸ ਧਰੋਂ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੪੬॥

वा की आस धरों मन माही ॥४६॥

vaa kee aas dharo(n) man maahee ||46||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਕੋਈ ਪੜ੍ਹਤ ਕੁਰਾਨ ਕੋ ਕੋਈ ਪੜ੍ਹਤ ਪੁਰਾਨ ॥

कोई पड़्हत कुरान को कोई पड़्हत पुरान ॥

koiee paRhat kuraan ko koiee paRhat puraan ||

ਕਾਲ ਨ ਸਕਤ ਬਚਾਇ ਕੈ ਫੋਕਟ ਧਰਮ ਨਿਦਾਨ ॥੪੭॥

काल न सकत बचाइ कै फोकट धरम निदान ॥४७॥

kaal na sakat bachai kai fokaT dharam nidhaan ||47||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਕਈ ਕੋਟਿ ਮਿਲਿ ਪੜ੍ਹਤ ਕੁਰਾਨਾ ॥

कई कोटि मिलि पड़्हत कुराना ॥

kiee koT mil paRhat kuraanaa ||

ਬਾਚਤ ਕਿਤੇ ਪੁਰਾਨ ਅਜਾਨਾ ॥

बाचत किते पुरान अजाना ॥

baachat kite puraan ajaanaa ||

ਅੰਤ ਕਾਲ ਕੋਈ ਕਾਮ ਨ ਆਵਾ ॥

अंत काल कोई काम न आवा ॥

a(n)t kaal koiee kaam na aavaa ||

ਦਾਵ ਕਾਲ ਕਾਹੂ ਨ ਬਚਾਵਾ ॥੪੮॥

दाव काल काहू न बचावा ॥४८॥

dhaav kaal kaahoo na bachaavaa ||48||

ਕਿਉ ਨ ਜਪੋ ਤਾ ਕੋ ਤੁਮ ਭਾਈ ॥

किउ न जपो ता को तुम भाई ॥

kiau na japo taa ko tum bhaiee ||

ਅੰਤ ਕਾਲ ਜੋ ਹੋਇ ਸਹਾਈ ॥

अंत काल जो होइ सहाई ॥

a(n)t kaal jo hoi sahaiee ||

ਫੋਕਟ ਧਰਮ ਲਖੋ ਕਰ ਭਰਮਾ ॥

फोकट धरम लखो कर भरमा ॥

fokaT dharam lakho kar bharamaa ||

ਇਨ ਤੇ ਸਰਤ ਨ ਕੋਈ ਕਰਮਾ ॥੪੯॥

इन ते सरत न कोई करमा ॥४९॥

ein te sarat na koiee karamaa ||49||

ਇਹ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਭੁ ਹਮੈ ਬਨਾਯੋ ॥

इह कारन प्रभु हमै बनायो ॥

eeh kaaran prabh hamai banaayo ||

ਭੇਦੁ ਭਾਖਿ ਇਹੁ ਲੋਕ ਪਠਾਯੋ ॥

भेदु भाखि इहु लोक पठायो ॥

bhedh bhaakh ih lok paThaayo ||

ਜੋ ਤਿਨ ਕਹਾ ਸੁ ਸਭਨ ਉਚਰੋਂ ॥

जो तिन कहा सु सभन उचरों ॥

jo tin kahaa su sabhan ucharo(n) ||

ਡਿੰਭ ਵਿੰਭ ਕਛੁ ਨੈਕ ਨ ਕਰੋਂ ॥੫੦॥

डिंभ विंभ कछु नैक न करों ॥५०॥

ddi(n)bh vi(n)bh kachh naik na karo(n) ||50||

ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ ॥

रसावल छंद ॥

rasaaval chha(n)dh ||

ਨ ਜਟਾ ਮੂੰਡ ਧਾਰੋਂ ॥

न जटा मूँड धारों ॥

n jaTaa moo(n)dd dhaaro(n) ||

ਨ ਮੁੰਦ੍ਰਕਾ ਸਵਾਰੋਂ ॥

न मुँद्रका सवारों ॥

n mu(n)dhrakaa savaaro(n) ||

ਜਪੋ ਤਾਸ ਨਾਮੰ ॥

जपो तास नामं ॥

japo taas naama(n) ||

ਸਰੈ ਸਰਬ ਕਾਮੰ ॥੫੧॥

सरै सरब कामं ॥५१॥

sarai sarab kaama(n) ||51||

ਨ ਨੈਨੰ ਮਿਚਾਊਂ ॥

न नैनं मिचाऊं ॥

n naina(n) michaauoo(n) ||

ਨ ਡਿੰਭੰ ਦਿਖਾਊਂ ॥

न डिंभं दिखाऊं ॥

n ddi(n)bha(n) dhikhaauoo(n) ||

ਨ ਕੁਕਰਮੰ ਕਮਾਊਂ ॥

न कुकरमं कमाऊं ॥

n kukarama(n) kamaauoo(n) ||

ਨ ਭੇਖੀ ਕਹਾਊਂ ॥੫੨॥

न भेखी कहाऊं ॥५२॥

n bhekhee kahaauoo(n) ||52||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਜੇ ਜੇ ਭੇਖ ਸੁ ਤਨ ਮੈਂ ਧਾਰੈ ॥

जे जे भेख सु तन मैं धारै ॥

je je bhekh su tan mai(n) dhaarai ||

ਤੇ ਪ੍ਰਭੁ ਜਨ ਕਛੁ ਕੈ ਨ ਬਿਚਾਰੈ ॥

ते प्रभु जन कछु कै न बिचारै ॥

te prabh jan kachh kai na bichaarai ||

ਸਮਝ ਲੇਹੁ ਸਭ ਜਨ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥

समझ लेहु सभ जन मन माही ॥

samajh leh sabh jan man maahee ||

ਡਿੰਭਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸੁਰ ਨਾਹੀ ॥੫੩॥

डिंभन मै परमेसुर नाही ॥५३॥

ddi(n)bhan mai paramesur naahee ||53||

ਜੇ ਜੇ ਕਰਮ ਕਰਿ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਹੀਂ ॥

जे जे करम करि डिंभ दिखाहीं ॥

je je karam kar ddi(n)bh dhikhaahee(n) ||

ਤਿਨ ਪਰ ਲੋਗਨ ਮੋ ਗਤਿ ਨਾਹੀਂ ॥

तिन पर लोगन मो गति नाहीं ॥

tin par logan mo gat naahee(n) ||

ਜੀਵਤ ਚਲਤ ਜਗਤ ਕੇ ਕਾਜਾ ॥

जीवत चलत जगत के काजा ॥

jeevat chalat jagat ke kaajaa ||

ਸ੍ਵਾਂਗ ਦੇਖਿ ਕਰਿ ਪੂਜਤ ਰਾਜਾ ॥੫੪॥

स्वाँग देखि करि पूजत राजा ॥५४॥

savaiaa(n)g dhekh kar poojat raajaa ||54||

ਸੁਆਂਗਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸੁਰ ਨਾਹੀ ॥

सुआँगन मै परमेसुर नाही ॥

suaa(n)gan mai paramesur naahee ||

ਖੋਜ ਫਿਰੈ ਸਭ ਹੀ ਕੋ ਕਾਹੀ ॥

खोज फिरै सभ ही को काही ॥

khoj firai sabh hee ko kaahee ||

ਅਪਨੋ ਮਨੁ ਕਰ ਮੋ ਜਿਹ ਆਨਾ ॥

अपनो मनु कर मो जिह आना ॥

apano man kar mo jeh aanaa ||

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੋ ਤਿਨੀ ਪਛਾਨਾ ॥੫੫॥

पारब्रहम को तिनी पछाना ॥५५॥

paarabraham ko tinee pachhaanaa ||55||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਭੇਖ ਦਿਖਾਇ ਜਗਤ ਕੋ ਲੋਗਨ ਕੋ ਬਸਿ ਕੀਨ ॥

भेख दिखाइ जगत को लोगन को बसि कीन ॥

bhekh dhikhai jagat ko logan ko bas keen ||

ਅੰਤਿ ਕਾਲ ਕਾਤੀ ਕਟਿਓ ਬਾਸੁ ਨਰਕ ਮੋ ਲੀਨ ॥੫੬॥

अंति काल काती कटिओ बासु नरक मो लीन ॥५६॥

a(n)t kaal kaatee kaTio baas narak mo leen ||56||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਜੇ ਜੇ ਜਗ ਕੋ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਵੈ ॥

जे जे जग को डिंभ दिखावै ॥

je je jag ko ddi(n)bh dhikhaavai ||

ਲੋਗਨ ਮੂੰਡ ਅਧਿਕ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥

लोगन मूँड अधिक सुखु पावै ॥

logan moo(n)dd adhik sukh paavai ||

ਨਾਸਾਂ ਮੂੰਦ ਕਰੇ ਪ੍ਰਣਾਮੰ ॥

नासाँ मूँद करे प्रणामं ॥

naasaa(n) moo(n)dh kare pranaama(n) ||

ਫੋਕਟ ਧਰਮ ਨ ਕਉਡੀ ਕਾਮੰ ॥੫੭॥

फोकट धरम न कउडी कामं ॥५७॥

fokaT dharam na kauddee kaama(n) ||57||

ਫੋਕਟ ਧਰਮ ਜਿਤੇ ਜਗ ਕਰਹੀਂ ॥

फोकट धरम जिते जग करहीं ॥

fokaT dharam jite jag karahee(n) ||

ਨਰਕ ਕੁੰਡ ਭੀਤਰ ਤੇ ਪਰਹੀਂ ॥

नरक कुँड भीतर ते परहीं ॥

narak ku(n)dd bheetar te parahee(n) ||

ਹਾਥ ਹਲਾਏ ਸੁਰਗ ਨ ਜਾਹੂ ॥

हाथ हलाए सुरग न जाहू ॥

haath halaae surag na jaahoo ||

ਜੋ ਮਨੁ ਜੀਤ ਸਕਾ ਨਹੀਂ ਕਾਹੂ ॥੫੮॥

जो मनु जीत सका नहीं काहू ॥५८॥

jo man jeet sakaa nahee(n) kaahoo ||58||

ਕਬਿਬਾਚ ॥ ਦੋਹਰਾ ॥

कबिबाच ॥ दोहरा ॥

kabibaach || dhoharaa ||

ਜੋ ਨਿਜ ਪ੍ਰਭ ਮੋ ਸੋ ਕਹਾ ਸੋ ਕਹਿਹੋਂ ਜਗ ਮਾਹਿ ॥

जो निज प्रभ मो सो कहा सो कहिहों जग माहि ॥

jo nij prabh mo so kahaa so kahiho(n) jag maeh ||

ਜੋ ਤਿਹ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਧਿਆਇ ਹੈ ਅੰਤ ਸੁਰਗ ਕੋ ਜਾਹਿ ॥੫੯॥

जो तिह प्रभ को धिआइ है अंत सुरग को जाहि ॥५९॥

jo teh prabh ko dhiaai hai a(n)t surag ko jaeh ||59||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਨ ਦੁਇ ਏਕ ਹੈ ਬਿਬ ਬਿਚਾਰ ਕਛੁ ਨਾਹਿ ॥

हरि हरि जन दुइ एक है बिब बिचार कछु नाहि ॥

har har jan dhui ek hai bib bichaar kachh naeh ||

ਜਲ ਤੇ ਉਪਜ ਤਰੰਗ ਜਿਉ ਜਲ ਹੀ ਬਿਖੈ ਸਮਾਹਿ ॥੬੦॥

जल ते उपज तरंग जिउ जल ही बिखै समाहि ॥६०॥

jal te upaj tara(n)g jiau jal hee bikhai samaeh ||60||

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

chauapiee ||

ਜੇ ਜੇ ਬਾਦਿ ਕਰਤ ਹੰਕਾਰਾ ॥

जे जे बादि करत हंकारा ॥

je je baadh karat ha(n)kaaraa ||

ਤਿਨ ਤੇ ਭਿੰਨ ਰਹਤ ਕਰਤਾਰਾ ॥

तिन ते भिंन रहत करतारा ॥

tin te bhi(n)n rahat karataaraa ||

ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਬਿਖੈ ਹਰਿ ਨਾਹੀਂ ॥

बेद कतेब बिखै हरि नाहीं ॥

bedh kateb bikhai har naahee(n) ||

ਜਾਨ ਲੇਹੁ ਹਰਿਜਨ ਮਨ ਮਾਹੀਂ ॥੬੧॥

जान लेहु हरिजन मन माहीं ॥६१॥

jaan leh harijan man maahee(n) ||61||

ਆਂਖ ਮੂੰਦਿ ਕੋਊ ਡਿੰਭ ਦਿਖਾਵੈ ॥

आँख मूँदि कोऊ डिंभ दिखावै ॥

aa(n)kh moo(n)dh kouoo ddi(n)bh dhikhaavai ||

ਆਂਧਰ ਕੀ ਪਦਵੀ ਕਹਿ ਪਾਵੈ ॥

आँधर की पदवी कहि पावै ॥

aa(n)dhar kee padhavee keh paavai ||

ਆਂਖਿ ਮੀਚ ਮਗ ਸੂਝ ਨ ਜਾਈ ॥

आँखि मीच मग सूझ न जाई ॥

aa(n)kh meech mag soojh na jaiee ||

ਤਾਹਿ ਅਨੰਤ ਮਿਲੈ ਕਿਮ ਭਾਈ ॥੬੨॥

ताहि अनंत मिलै किम भाई ॥६२॥

taeh ana(n)t milai kim bhaiee ||62||

ਬਹੁ ਬਿਸਥਾਰ ਕਹ ਲਉ ਕੋਈ ਕਹੈ ॥

बहु बिसथार कह लउ कोई कहै ॥

bahu bisathaar keh lau koiee kahai ||

ਸਮਝਤ ਬਾਤਿ ਥਕਤ ਹੁਐ ਰਹੈ ॥

समझत बाति थकत हुऐ रहै ॥

samajhat baat thakat huaai rahai ||

ਰਸਨਾ ਧਰੈ ਕਈ ਜੋ ਕੋਟਾ ॥

रसना धरै कई जो कोटा ॥

rasanaa dharai kiee jo koTaa ||

ਤਦਪਿ ਗਨਤ ਤਿਹ ਪਰਤ ਸੁ ਤੋਟਾ ॥੬੩॥

तदपि गनत तिह परत सु तोटा ॥६३॥

tadhap ganat teh parat su toTaa ||63||

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

dhoharaa ||

ਜਬ ਆਇਸੁ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਭਯੋ ਜਨਮੁ ਧਰਾ ਜਗ ਆਇ ॥

जब आइसु प्रभ को भयो जनमु धरा जग आइ ॥

jab aais prabh ko bhayo janam dharaa jag aai ||

ਅਬ ਮੈ ਕਥਾ ਸੰਛੇਪ ਤੇ ਸਬਹੂੰ ਕਹਤ ਸੁਨਾਇ ॥੬੪॥

अब मै कथा संछेप ते सबहूँ कहत सुनाइ ॥६४॥

ab mai kathaa sa(n)chhep te sabahoo(n) kahat sunai ||64||

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਮਮ ਆਗਿਆ ਕਾਲ ਜਗ ਪ੍ਰਵੇਸ ਕਰਨ ਨਾਮ ਖਸਟਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤ ਸਤੁ ਸੁਭ ਮਸਤੁ ॥੬॥ਅਫਜੂ॥੨੭੯॥

इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे मम आगिआ काल जग प्रवेस करन नाम खसटमो धिआइ समापत सतु सुभ मसतु ॥६॥अफजू॥२७९॥

eit sree bachitr naaTak gra(n)the mam aagiaa kaal jag praves karan naam khasaTamo dhiaai samaapat sat subh masat ||6||afajoo||279||