ਆਤਮਾ ਬਾਸੁਦੇਵਸੵਿ ਜੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥

आतमा बासुदेवस्यि जे को जाणै भेउ ॥

Aatamaa baasudevasyi je ko jaa(nn)ai bheu ||

One who understands the mystery of all-pervading Lord;

ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥੪॥

नानकु ता का दासु है सोई निरंजन देउ ॥४॥

Naanaku taa kaa daasu hai soee niranjjan deu ||4||

Nanak is a slave to him; he himself is the Immaculate Divine Lord. ||4||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਕੁੰਭੇ ਬਧਾ ਜਲੁ ਰਹੈ ਜਲ ਬਿਨੁ ਕੁੰਭੁ ਨ ਹੋਇ ॥

कु्मभे बधा जलु रहै जल बिनु कु्मभु न होइ ॥

Kumbbhe badhaa jalu rahai jal binu kumbbhu na hoi ||

Water remains confined within the pitcher, but without water, the pitcher could not have been formed;

ਗਿਆਨ ਕਾ ਬਧਾ ਮਨੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥੫॥

गिआन का बधा मनु रहै गुर बिनु गिआनु न होइ ॥५॥

Giaan kaa badhaa manu rahai gur binu giaanu na hoi ||5||

Just so, the mind is restrained by spiritual wisdom, but without the Guru, there is no spiritual wisdom. ||5||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਤਾ ਓਮੀ ਸਾਧੁ ਨ ਮਾਰੀਐ ॥

पड़िआ होवै गुनहगारु ता ओमी साधु न मारीऐ ॥

Pa(rr)iaa hovai gunahagaaru taa omee saadhu na maareeai ||

If an educated person is a sinner, then the illiterate holy man is not to be punished.

ਜੇਹਾ ਘਾਲੇ ਘਾਲਣਾ ਤੇਵੇਹੋ ਨਾਉ ਪਚਾਰੀਐ ॥

जेहा घाले घालणा तेवेहो नाउ पचारीऐ ॥

Jehaa ghaale ghaala(nn)aa teveho naau pachaareeai ||

As are the deeds done, so is the reputation one acquires.

ਐਸੀ ਕਲਾ ਨ ਖੇਡੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਗਹ ਗਇਆ ਹਾਰੀਐ ॥

ऐसी कला न खेडीऐ जितु दरगह गइआ हारीऐ ॥

Aisee kalaa na khedeeai jitu daragah gaiaa haareeai ||

So do not play such a game, which will bring you to ruin at the Court of the Lord.

ਪੜਿਆ ਅਤੈ ਓਮੀਆ ਵੀਚਾਰੁ ਅਗੈ ਵੀਚਾਰੀਐ ॥

पड़िआ अतै ओमीआ वीचारु अगै वीचारीऐ ॥

Pa(rr)iaa atai omeeaa veechaaru agai veechaareeai ||

The accounts of the educated and the illiterate shall be judged in the world hereafter.

ਮੁਹਿ ਚਲੈ ਸੁ ਅਗੈ ਮਾਰੀਐ ॥੧੨॥

मुहि चलै सु अगै मारीऐ ॥१२॥

Muhi chalai su agai maareeai ||12||

One who stubbornly follows his own mind shall suffer in the world hereafter. ||12||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

आसा महला ४ ॥

Aasaa mahalaa 4 ||

Aasaa, Fourth Mehl:

ਜਿਨ ਮਸਤਕਿ ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिन मसतकि धुरि हरि लिखिआ तिना सतिगुरु मिलिआ राम राजे ॥

Jin masataki dhuri hari likhiaa tinaa satiguru miliaa raam raaje ||

Those who have the blessed pre-ordained destiny of the Lord written on their foreheads, meet the True Guru, the Lord King.

ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਕਟਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਘਟਿ ਬਲਿਆ ॥

अगिआनु अंधेरा कटिआ गुर गिआनु घटि बलिआ ॥

Agiaanu anddheraa katiaa gur giaanu ghati baliaa ||

The Guru removes the darkness of ignorance, and spiritual wisdom illuminates their hearts.

ਹਰਿ ਲਧਾ ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੋ ਫਿਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਚਲਿਆ ॥

हरि लधा रतनु पदारथो फिरि बहुड़ि न चलिआ ॥

Hari ladhaa ratanu padaaratho phiri bahu(rr)i na chaliaa ||

They find the wealth of the jewel of the Lord, and then, they do not wander any longer.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਆਰਾਧਿਆ ਆਰਾਧਿ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ॥੧॥

जन नानक नामु आराधिआ आराधि हरि मिलिआ ॥१॥

Jan naanak naamu aaraadhiaa aaraadhi hari miliaa ||1||

Servant Nanak meditates on the Naam, the Name of the Lord, and in meditation, he meets the Lord. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਨਾਨਕ ਮੇਰੁ ਸਰੀਰ ਕਾ ਇਕੁ ਰਥੁ ਇਕੁ ਰਥਵਾਹੁ ॥

नानक मेरु सरीर का इकु रथु इकु रथवाहु ॥

Naanak meru sareer kaa iku rathu iku rathavaahu ||

O Nanak, the soul of the body has one chariot and one charioteer.

ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਫੇਰਿ ਵਟਾਈਅਹਿ ਗਿਆਨੀ ਬੁਝਹਿ ਤਾਹਿ ॥

जुगु जुगु फेरि वटाईअहि गिआनी बुझहि ताहि ॥

Jugu jugu pheri vataaeeahi giaanee bujhahi taahi ||

In age after age they change; the spiritually wise understand this.

ਸਤਜੁਗਿ ਰਥੁ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਧਰਮੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

सतजुगि रथु संतोख का धरमु अगै रथवाहु ॥

Satajugi rathu santtokh kaa dharamu agai rathavaahu ||

In the Golden Age of Sat Yuga, contentment was the chariot and righteousness the charioteer.

ਤ੍ਰੇਤੈ ਰਥੁ ਜਤੈ ਕਾ ਜੋਰੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

त्रेतै रथु जतै का जोरु अगै रथवाहु ॥

Tretai rathu jatai kaa joru agai rathavaahu ||

In the Silver Age of Traytaa Yuga, celibacy was the chariot and power the charioteer.

ਦੁਆਪੁਰਿ ਰਥੁ ਤਪੈ ਕਾ ਸਤੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

दुआपुरि रथु तपै का सतु अगै रथवाहु ॥

Duaapuri rathu tapai kaa satu agai rathavaahu ||

In the Brass Age of Dwaapar Yuga, penance was the chariot and truth the charioteer.

ਕਲਜੁਗਿ ਰਥੁ ਅਗਨਿ ਕਾ ਕੂੜੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥੧॥

कलजुगि रथु अगनि का कूड़ु अगै रथवाहु ॥१॥

Kalajugi rathu agani kaa koo(rr)u agai rathavaahu ||1||

In the Iron Age of Kali Yuga, fire is the chariot and falsehood the charioteer. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਸਾਮ ਕਹੈ ਸੇਤੰਬਰੁ ਸੁਆਮੀ ਸਚ ਮਹਿ ਆਛੈ ਸਾਚਿ ਰਹੇ ॥

साम कहै सेत्मबरु सुआमी सच महि आछै साचि रहे ॥

Saam kahai setambbaru suaamee sach mahi aachhai saachi rahe ||

The Sama Veda says that the Lord Master is robed in white; in the Age of Truth, everyone desired Truth, abided in Truth,

ਸਭੁ ਕੋ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥

सभु को सचि समावै ॥

Sabhu ko sachi samaavai ||

and was merged in the Truth.

ਰਿਗੁ ਕਹੈ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥

रिगु कहै रहिआ भरपूरि ॥

Rigu kahai rahiaa bharapoori ||

The Rig Veda says that God is permeating and pervading everywhere;

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਦੇਵਾ ਮਹਿ ਸੂਰੁ ॥

राम नामु देवा महि सूरु ॥

Raam naamu devaa mahi sooru ||

Among the deities, the Lord's Name is the most exalted.

ਨਾਇ ਲਇਐ ਪਰਾਛਤ ਜਾਹਿ ॥

नाइ लइऐ पराछत जाहि ॥

Naai laiai paraachhat jaahi ||

Chanting the Name, sins depart;

ਨਾਨਕ ਤਉ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਹਿ ॥

नानक तउ मोखंतरु पाहि ॥

Naanak tau mokhanttaru paahi ||

O Nanak, then, one obtains salvation.

ਜੁਜ ਮਹਿ ਜੋਰਿ ਛਲੀ ਚੰਦ੍ਰਾਵਲਿ ਕਾਨੑ ਕ੍ਰਿਸਨੁ ਜਾਦਮੁ ਭਇਆ ॥

जुज महि जोरि छली चंद्रावलि कान्ह क्रिसनु जादमु भइआ ॥

Juj mahi jori chhalee chanddraavali kaanh krisanu jaadamu bhaiaa ||

In the Jujar Veda, Kaan Krishna of the Yaadva tribe seduced Chandraavali by force.

ਪਾਰਜਾਤੁ ਗੋਪੀ ਲੈ ਆਇਆ ਬਿੰਦ੍ਰਾਬਨ ਮਹਿ ਰੰਗੁ ਕੀਆ ॥

पारजातु गोपी लै आइआ बिंद्राबन महि रंगु कीआ ॥

Paarajaatu gopee lai aaiaa binddraaban mahi ranggu keeaa ||

He brought the Elysian Tree for his milk-maid, and revelled in Brindaaban.

ਕਲਿ ਮਹਿ ਬੇਦੁ ਅਥਰਬਣੁ ਹੂਆ ਨਾਉ ਖੁਦਾਈ ਅਲਹੁ ਭਇਆ ॥

कलि महि बेदु अथरबणु हूआ नाउ खुदाई अलहु भइआ ॥

Kali mahi bedu atharaba(nn)u hooaa naau khudaaee alahu bhaiaa ||

In the Dark Age of Kali Yuga, the Atharva Veda became prominent; Allah became the Name of God.

ਨੀਲ ਬਸਤ੍ਰ ਲੇ ਕਪੜੇ ਪਹਿਰੇ ਤੁਰਕ ਪਠਾਣੀ ਅਮਲੁ ਕੀਆ ॥

नील बसत्र ले कपड़े पहिरे तुरक पठाणी अमलु कीआ ॥

Neel basatr le kapa(rr)e pahire turak pathaa(nn)ee amalu keeaa ||

Men began to wear blue robes and garments; Turks and Pat'haans assumed power.

ਚਾਰੇ ਵੇਦ ਹੋਏ ਸਚਿਆਰ ॥

चारे वेद होए सचिआर ॥

Chaare ved hoe sachiaar ||

The four Vedas each claim to be true.

ਪੜਹਿ ਗੁਣਹਿ ਤਿਨੑ ਚਾਰ ਵੀਚਾਰ ॥

पड़हि गुणहि तिन्ह चार वीचार ॥

Pa(rr)ahi gu(nn)ahi tinh chaar veechaar ||

Reading and studying them, four doctrines are found.

ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਨੀਚੁ ਸਦਾਏ ॥

भाउ भगति करि नीचु सदाए ॥

Bhaau bhagati kari neechu sadaae ||

With loving devotional worship, abiding in humility,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਏ ॥੨॥

तउ नानक मोखंतरु पाए ॥२॥

Tau naanak mokhanttaru paae ||2||

O Nanak, salvation is attained. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰਿਆ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਖਸਮੁ ਸਮਾਲਿਆ ॥

सतिगुर विटहु वारिआ जितु मिलिऐ खसमु समालिआ ॥

Satigur vitahu vaariaa jitu miliai khasamu samaaliaa ||

I am a sacrifice to the True Guru; meeting Him, I have come to cherish the Lord Master.

ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਦੀਆ ਇਨੑੀ ਨੇਤ੍ਰੀ ਜਗਤੁ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥

जिनि करि उपदेसु गिआन अंजनु दीआ इन्ही नेत्री जगतु निहालिआ ॥

Jini kari upadesu giaan anjjanu deeaa inhee netree jagatu nihaaliaa ||

He has taught me and given me the healing ointment of spiritual wisdom, and with these eyes, I behold the world.

ਖਸਮੁ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲਗੇ ਡੁਬੇ ਸੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ॥

खसमु छोडि दूजै लगे डुबे से वणजारिआ ॥

Khasamu chhodi doojai lage dube se va(nn)ajaariaa ||

Those dealers who abandon their Lord and Master and attach themselves to another, are drowned.

ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੈ ਬੋਹਿਥਾ ਵਿਰਲੈ ਕਿਨੈ ਵੀਚਾਰਿਆ ॥

सतिगुरू है बोहिथा विरलै किनै वीचारिआ ॥

Satiguroo hai bohithaa viralai kinai veechaariaa ||

The True Guru is the boat, but few are those who realize this.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿਆ ॥੧੩॥

करि किरपा पारि उतारिआ ॥१३॥

Kari kirapaa paari utaariaa ||13||

Granting His Grace, He carries them across. ||13||

ਜਿਨੀ ਐਸਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਸੇ ਕਾਹੇ ਜਗਿ ਆਏ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिनी ऐसा हरि नामु न चेतिओ से काहे जगि आए राम राजे ॥

Jinee aisaa hari naamu na chetio se kaahe jagi aae raam raaje ||

Those who have not kept the Lord's Name in their consciousness - why did they bother to come into the world, O Lord King?

ਇਹੁ ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਹੈ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਬਿਰਥਾ ਸਭੁ ਜਾਏ ॥

इहु माणस जनमु दुल्मभु है नाम बिना बिरथा सभु जाए ॥

Ihu maa(nn)as janamu dulambbhu hai naam binaa birathaa sabhu jaae ||

It is so difficult to obtain this human incarnation, and without the Naam, it is all futile and useless.

ਹੁਣਿ ਵਤੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੀਜਿਓ ਅਗੈ ਭੁਖਾ ਕਿਆ ਖਾਏ ॥

हुणि वतै हरि नामु न बीजिओ अगै भुखा किआ खाए ॥

Hu(nn)i vatai hari naamu na beejio agai bhukhaa kiaa khaae ||

Now, in this most fortunate season, he does not plant the seed of the Lord's Name; what will the hungry soul eat, in the world hereafter?

ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਫਿਰਿ ਜਨਮੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਾਏ ॥੨॥

मनमुखा नो फिरि जनमु है नानक हरि भाए ॥२॥

Manamukhaa no phiri janamu hai naanak hari bhaae ||2||

The self-willed manmukhs are born again and again. O Nanak, such is the Lord's Will. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਸਿੰਮਲ ਰੁਖੁ ਸਰਾਇਰਾ ਅਤਿ ਦੀਰਘ ਅਤਿ ਮੁਚੁ ॥

सिमल रुखु सराइरा अति दीरघ अति मुचु ॥

Simmmal rukhu saraairaa ati deeragh ati muchu ||

The simmal tree is straight as an arrow; it is very tall, and very thick.

ਓਇ ਜਿ ਆਵਹਿ ਆਸ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ਨਿਰਾਸੇ ਕਿਤੁ ॥

ओइ जि आवहि आस करि जाहि निरासे कितु ॥

Oi ji aavahi aas kari jaahi niraase kitu ||

But those birds which visit it hopefully, depart disappointed.

ਫਲ ਫਿਕੇ ਫੁਲ ਬਕਬਕੇ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵਹਿ ਪਤ ॥

फल फिके फुल बकबके कमि न आवहि पत ॥

Phal phike phul bakabake kammi na aavahi pat ||

Its fruits are tasteless, its flowers are nauseating, and its leaves are useless.

ਮਿਠਤੁ ਨੀਵੀ ਨਾਨਕਾ ਗੁਣ ਚੰਗਿਆਈਆ ਤਤੁ ॥

मिठतु नीवी नानका गुण चंगिआईआ ततु ॥

Mithatu neevee naanakaa gu(nn) changgiaaeeaa tatu ||

Sweetness and humility, O Nanak, are the essence of virtue and goodness.

ਸਭੁ ਕੋ ਨਿਵੈ ਆਪ ਕਉ ਪਰ ਕਉ ਨਿਵੈ ਨ ਕੋਇ ॥

सभु को निवै आप कउ पर कउ निवै न कोइ ॥

Sabhu ko nivai aap kau par kau nivai na koi ||

Everyone bows down to himself; no one bows down to another.

ਧਰਿ ਤਾਰਾਜੂ ਤੋਲੀਐ ਨਿਵੈ ਸੁ ਗਉਰਾ ਹੋਇ ॥

धरि ताराजू तोलीऐ निवै सु गउरा होइ ॥

Dhari taaraajoo toleeai nivai su gauraa hoi ||

When something is placed on the balancing scale and weighed, the side which descends is heavier.

ਅਪਰਾਧੀ ਦੂਣਾ ਨਿਵੈ ਜੋ ਹੰਤਾ ਮਿਰਗਾਹਿ ॥

अपराधी दूणा निवै जो हंता मिरगाहि ॥

Aparaadhee doo(nn)aa nivai jo hanttaa miragaahi ||

The sinner, like the deer hunter, bows down twice as much.

ਸੀਸਿ ਨਿਵਾਇਐ ਕਿਆ ਥੀਐ ਜਾ ਰਿਦੈ ਕੁਸੁਧੇ ਜਾਹਿ ॥੧॥

सीसि निवाइऐ किआ थीऐ जा रिदै कुसुधे जाहि ॥१॥

Seesi nivaaiai kiaa theeai jaa ridai kusudhe jaahi ||1||

But what can be achieved by bowing the head, when the heart is impure? ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਪੜਿ ਪੁਸਤਕ ਸੰਧਿਆ ਬਾਦੰ ॥

पड़ि पुसतक संधिआ बादं ॥

Pa(rr)i pusatak sanddhiaa baadann ||

You read your books and say your prayers, and then engage in debate;

ਸਿਲ ਪੂਜਸਿ ਬਗੁਲ ਸਮਾਧੰ ॥

सिल पूजसि बगुल समाधं ॥

Sil poojasi bagul samaadhann ||

You worship stones and sit like a stork, pretending to be in Samaadhi.

ਮੁਖਿ ਝੂਠ ਬਿਭੂਖਣ ਸਾਰੰ ॥

मुखि झूठ बिभूखण सारं ॥

Mukhi jhooth bibhookha(nn) saarann ||

With your mouth you utter falsehood, and you adorn yourself with precious decorations;

ਤ੍ਰੈਪਾਲ ਤਿਹਾਲ ਬਿਚਾਰੰ ॥

त्रैपाल तिहाल बिचारं ॥

Traipaal tihaal bichaarann ||

You recite the three lines of the Gayatri three times a day.

ਗਲਿ ਮਾਲਾ ਤਿਲਕੁ ਲਿਲਾਟੰ ॥

गलि माला तिलकु लिलाटं ॥

Gali maalaa tilaku lilaatann ||

Around your neck is a rosary, and on your forehead is a sacred mark;

ਦੁਇ ਧੋਤੀ ਬਸਤ੍ਰ ਕਪਾਟੰ ॥

दुइ धोती बसत्र कपाटं ॥

Dui dhotee basatr kapaatann ||

Upon your head is a turban, and you wear two loin cloths.

ਜੇ ਜਾਣਸਿ ਬ੍ਰਹਮੰ ਕਰਮੰ ॥

जे जाणसि ब्रहमं करमं ॥

Je jaa(nn)asi brhamann karamann ||

If you knew the nature of God,

ਸਭਿ ਫੋਕਟ ਨਿਸਚਉ ਕਰਮੰ ॥

सभि फोकट निसचउ करमं ॥

Sabhi phokat nisachau karamann ||

You would know that all of these beliefs and rituals are in vain.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਉ ਧਿਆਵੈ ॥

कहु नानक निहचउ धिआवै ॥

Kahu naanak nihachau dhiaavai ||

Says Nanak, meditate with deep faith;

ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਟ ਨ ਪਾਵੈ ॥੨॥

विणु सतिगुर वाट न पावै ॥२॥

Vi(nn)u satigur vaat na paavai ||2||

Without the True Guru, no one finds the Way. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਕਪੜੁ ਰੂਪੁ ਸੁਹਾਵਣਾ ਛਡਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜਾਵਣਾ ॥

कपड़ु रूपु सुहावणा छडि दुनीआ अंदरि जावणा ॥

Kapa(rr)u roopu suhaava(nn)aa chhadi duneeaa anddari jaava(nn)aa ||

Abandoning the world of beauty, and beautiful clothes, one must depart.

ਮੰਦਾ ਚੰਗਾ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਪਾਵਣਾ ॥

मंदा चंगा आपणा आपे ही कीता पावणा ॥

Manddaa changgaa aapa(nn)aa aape hee keetaa paava(nn)aa ||

He obtains the rewards of his good and bad deeds.

ਹੁਕਮ ਕੀਏ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਰਾਹਿ ਭੀੜੈ ਅਗੈ ਜਾਵਣਾ ॥

हुकम कीए मनि भावदे राहि भीड़ै अगै जावणा ॥

Hukam keee mani bhaavade raahi bhee(rr)ai agai jaava(nn)aa ||

He may issue whatever commands he wishes, but he shall have to take to the narrow path hereafter.

ਨੰਗਾ ਦੋਜਕਿ ਚਾਲਿਆ ਤਾ ਦਿਸੈ ਖਰਾ ਡਰਾਵਣਾ ॥

नंगा दोजकि चालिआ ता दिसै खरा डरावणा ॥

Nanggaa dojaki chaaliaa taa disai kharaa daraava(nn)aa ||

He goes to hell naked, and he looks hideous then.

ਕਰਿ ਅਉਗਣ ਪਛੋਤਾਵਣਾ ॥੧੪॥

करि अउगण पछोतावणा ॥१४॥

Kari auga(nn) pachhotaava(nn)aa ||14||

He regrets the sins he committed. ||14||

ਤੂੰ ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਸਭੁ ਕੋ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਉਪਾਏ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

तूं हरि तेरा सभु को सभि तुधु उपाए राम राजे ॥

Toonn hari teraa sabhu ko sabhi tudhu upaae raam raaje ||

You, O Lord, belong to all, and all belong to You. You created all, O Lord King.

ਕਿਛੁ ਹਾਥਿ ਕਿਸੈ ਦੈ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਸਭਿ ਚਲਹਿ ਚਲਾਏ ॥

किछु हाथि किसै दै किछु नाही सभि चलहि चलाए ॥

Kichhu haathi kisai dai kichhu naahee sabhi chalahi chalaae ||

Nothing is in anyone's hands; all walk as You cause them to walk.

ਜਿਨੑ ਤੂੰ ਮੇਲਹਿ ਪਿਆਰੇ ਸੇ ਤੁਧੁ ਮਿਲਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥

जिन्ह तूं मेलहि पिआरे से तुधु मिलहि जो हरि मनि भाए ॥

Jinh toonn melahi piaare se tudhu milahi jo hari mani bhaae ||

They alone are united with You, O Beloved, whom You cause to be so united; they alone are pleasing to Your Mind.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਏ ॥੩॥

जन नानक सतिगुरु भेटिआ हरि नामि तराए ॥३॥

Jan naanak satiguru bhetiaa hari naami taraae ||3||

Servant Nanak has met the True Guru, and through the Lord's Name, he has been carried across. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਦਇਆ ਕਪਾਹ ਸੰਤੋਖੁ ਸੂਤੁ ਜਤੁ ਗੰਢੀ ਸਤੁ ਵਟੁ ॥

दइआ कपाह संतोखु सूतु जतु गंढी सतु वटु ॥

Daiaa kapaah santtokhu sootu jatu ganddhee satu vatu ||

Make compassion the cotton, contentment the thread, modesty the knot and truth the twist.

ਏਹੁ ਜਨੇਊ ਜੀਅ ਕਾ ਹਈ ਤ ਪਾਡੇ ਘਤੁ ॥

एहु जनेऊ जीअ का हई त पाडे घतु ॥

Ehu janeu jeea kaa haee ta paade ghatu ||

This is the sacred thread of the soul; if you have it, then go ahead and put it on me.

ਨਾ ਏਹੁ ਤੁਟੈ ਨ ਮਲੁ ਲਗੈ ਨਾ ਏਹੁ ਜਲੈ ਨ ਜਾਇ ॥

ना एहु तुटै न मलु लगै ना एहु जलै न जाइ ॥

Naa ehu tutai na malu lagai naa ehu jalai na jaai ||

It does not break, it cannot be soiled by filth, it cannot be burnt, or lost.

ਧੰਨੁ ਸੁ ਮਾਣਸ ਨਾਨਕਾ ਜੋ ਗਲਿ ਚਲੇ ਪਾਇ ॥

धंनु सु माणस नानका जो गलि चले पाइ ॥

Dhannu su maa(nn)as naanakaa jo gali chale paai ||

Blessed are those mortal beings, O Nanak, who wear such a thread around their necks.

ਚਉਕੜਿ ਮੁਲਿ ਅਣਾਇਆ ਬਹਿ ਚਉਕੈ ਪਾਇਆ ॥

चउकड़ि मुलि अणाइआ बहि चउकै पाइआ ॥

Chauka(rr)i muli a(nn)aaiaa bahi chaukai paaiaa ||

You buy the thread for a few shells, and seated in your enclosure, you put it on.

ਸਿਖਾ ਕੰਨਿ ਚੜਾਈਆ ਗੁਰੁ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਥਿਆ ॥

सिखा कंनि चड़ाईआ गुरु ब्राहमणु थिआ ॥

Sikhaa kanni cha(rr)aaeeaa guru braahama(nn)u thiaa ||

Whispering instructions into others' ears, the Brahmin becomes a guru.

ਓਹੁ ਮੁਆ ਓਹੁ ਝੜਿ ਪਇਆ ਵੇਤਗਾ ਗਇਆ ॥੧॥

ओहु मुआ ओहु झड़ि पइआ वेतगा गइआ ॥१॥

Ohu muaa ohu jha(rr)i paiaa vetagaa gaiaa ||1||

But he dies, and the sacred thread falls away, and the soul departs without it. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਲਖ ਚੋਰੀਆ ਲਖ ਜਾਰੀਆ ਲਖ ਕੂੜੀਆ ਲਖ ਗਾਲਿ ॥

लख चोरीआ लख जारीआ लख कूड़ीआ लख गालि ॥

Lakh choreeaa lakh jaareeaa lakh koo(rr)eeaa lakh gaali ||

He commits thousands of robberies, thousands of acts of adultery, thousands of falsehoods and thousands of abuses.

ਲਖ ਠਗੀਆ ਪਹਿਨਾਮੀਆ ਰਾਤਿ ਦਿਨਸੁ ਜੀਅ ਨਾਲਿ ॥

लख ठगीआ पहिनामीआ राति दिनसु जीअ नालि ॥

Lakh thageeaa pahinaameeaa raati dinasu jeea naali ||

He practices thousands of deceptions and secret deeds, night and day, against his fellow beings.

ਤਗੁ ਕਪਾਹਹੁ ਕਤੀਐ ਬਾਮ੍ਹ੍ਹਣੁ ਵਟੇ ਆਇ ॥

तगु कपाहहु कतीऐ बाम्हणु वटे आइ ॥

Tagu kapaahahu kateeai baamh(nn)u vate aai ||

The thread is spun from cotton, and the Brahmin comes and twists it.

ਕੁਹਿ ਬਕਰਾ ਰਿੰਨੑਿ ਖਾਇਆ ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਪਾਇ ॥

कुहि बकरा रिंन्हि खाइआ सभु को आखै पाइ ॥

Kuhi bakaraa rinnhi khaaiaa sabhu ko aakhai paai ||

The goat is killed, cooked and eaten, and everyone then says, ""Put on the sacred thread.""

ਹੋਇ ਪੁਰਾਣਾ ਸੁਟੀਐ ਭੀ ਫਿਰਿ ਪਾਈਐ ਹੋਰੁ ॥

होइ पुराणा सुटीऐ भी फिरि पाईऐ होरु ॥

Hoi puraa(nn)aa suteeai bhee phiri paaeeai horu ||

When it wears out, it is thrown away, and another one is put on.

ਨਾਨਕ ਤਗੁ ਨ ਤੁਟਈ ਜੇ ਤਗਿ ਹੋਵੈ ਜੋਰੁ ॥੨॥

नानक तगु न तुटई जे तगि होवै जोरु ॥२॥

Naanak tagu na tutaee je tagi hovai joru ||2||

O Nanak, the thread would not break, if it had any real strength. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਪਤਿ ਊਪਜੈ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੁ ਸੂਤੁ ॥

नाइ मंनिऐ पति ऊपजै सालाही सचु सूतु ॥

Naai manniai pati upajai saalaahee sachu sootu ||

Believing in the Name, honor is obtained. The Lord's Praise is the true sacred thread.

ਦਰਗਹ ਅੰਦਰਿ ਪਾਈਐ ਤਗੁ ਨ ਤੂਟਸਿ ਪੂਤ ॥੩॥

दरगह अंदरि पाईऐ तगु न तूटसि पूत ॥३॥

Daragah anddari paaeeai tagu na tootasi poot ||3||

Such a sacred thread is worn in the Court of the Lord; it shall never break. ||3||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਤਗੁ ਨ ਇੰਦ੍ਰੀ ਤਗੁ ਨ ਨਾਰੀ ॥

तगु न इंद्री तगु न नारी ॥

Tagu na ianddree tagu na naaree ||

There is no sacred thread for the sexual organ, and no thread for woman.

ਭਲਕੇ ਥੁਕ ਪਵੈ ਨਿਤ ਦਾੜੀ ॥

भलके थुक पवै नित दाड़ी ॥

Bhalake thuk pavai nit daa(rr)ee ||

The man's beard is spat upon daily.

ਤਗੁ ਨ ਪੈਰੀ ਤਗੁ ਨ ਹਥੀ ॥

तगु न पैरी तगु न हथी ॥

Tagu na pairee tagu na hathee ||

There is no sacred thread for the feet, and no thread for the hands;

ਤਗੁ ਨ ਜਿਹਵਾ ਤਗੁ ਨ ਅਖੀ ॥

तगु न जिहवा तगु न अखी ॥

Tagu na jihavaa tagu na akhee ||

No thread for the tongue, and no thread for the eyes.

ਵੇਤਗਾ ਆਪੇ ਵਤੈ ॥

वेतगा आपे वतै ॥

Vetagaa aape vatai ||

The Brahmin himself goes to the world hereafter without a sacred thread.

ਵਟਿ ਧਾਗੇ ਅਵਰਾ ਘਤੈ ॥

वटि धागे अवरा घतै ॥

Vati dhaage avaraa ghatai ||

Twisting the threads, he puts them on others.

ਲੈ ਭਾੜਿ ਕਰੇ ਵੀਆਹੁ ॥

लै भाड़ि करे वीआहु ॥

Lai bhaa(rr)i kare veeaahu ||

He takes payment for performing marriages;

ਕਢਿ ਕਾਗਲੁ ਦਸੇ ਰਾਹੁ ॥

कढि कागलु दसे राहु ॥

Kadhi kaagalu dase raahu ||

Reading their horoscopes, he shows them the way.

ਸੁਣਿ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਏਹੁ ਵਿਡਾਣੁ ॥

सुणि वेखहु लोका एहु विडाणु ॥

Su(nn)i vekhahu lokaa ehu vidaa(nn)u ||

Hear, and see, O people, this wondrous thing.

ਮਨਿ ਅੰਧਾ ਨਾਉ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪॥

मनि अंधा नाउ सुजाणु ॥४॥

Mani anddhaa naau sujaa(nn)u ||4||

He is mentally blind, and yet his name is wisdom. ||4||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਾਹਿਬੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਰਾਇਸੀ ॥

साहिबु होइ दइआलु किरपा करे ता साई कार कराइसी ॥

Saahibu hoi daiaalu kirapaa kare taa saaee kaar karaaisee ||

One, upon whom the Merciful Lord bestows His Grace, performs His service.

ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਜਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਇਸੀ ॥

सो सेवकु सेवा करे जिस नो हुकमु मनाइसी ॥

So sevaku sevaa kare jis no hukamu manaaisee ||

That servant, whom the Lord causes to obey the Order of His Will, serves Him.

ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਹੋਵੈ ਪਰਵਾਣੁ ਤਾ ਖਸਮੈ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਾਇਸੀ ॥

हुकमि मंनिऐ होवै परवाणु ता खसमै का महलु पाइसी ॥

Hukami manniai hovai paravaa(nn)u taa khasamai kaa mahalu paaisee ||

Obeying the Order of His Will, he becomes acceptable, and then, he obtains the Mansion of the Lord's Presence.

ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰੇ ਮਨਹੁ ਚਿੰਦਿਆ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ॥

खसमै भावै सो करे मनहु चिंदिआ सो फलु पाइसी ॥

Khasamai bhaavai so kare manahu chinddiaa so phalu paaisee ||

One who acts to please His Lord and Master, obtains the fruits of his mind's desires.

ਤਾ ਦਰਗਹ ਪੈਧਾ ਜਾਇਸੀ ॥੧੫॥

ता दरगह पैधा जाइसी ॥१५॥

Taa daragah paidhaa jaaisee ||15||

Then, he goes to the Court of the Lord, wearing robes of honor. ||15||

ਕੋਈ ਗਾਵੈ ਰਾਗੀ ਨਾਦੀ ਬੇਦੀ ਬਹੁ ਭਾਤਿ ਕਰਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭੀਜੈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

कोई गावै रागी नादी बेदी बहु भाति करि नही हरि हरि भीजै राम राजे ॥

Koee gaavai raagee naadee bedee bahu bhaati kari nahee hari hari bheejai raam raaje ||

Some sing of the Lord, through musical Ragas and the sound current of the Naad, through the Vedas, and in so many ways. But the Lord, Har, Har, is not pleased by these, O Lord King.

ਜਿਨਾ ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਤਿਨਾ ਰੋਇ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥

जिना अंतरि कपटु विकारु है तिना रोइ किआ कीजै ॥

Jinaa anttari kapatu vikaaru hai tinaa roi kiaa keejai ||

Those who are filled with fraud and corruption within - what good does it do for them to cry out?

ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਸਿਰਿ ਰੋਗ ਹਥੁ ਦੀਜੈ ॥

हरि करता सभु किछु जाणदा सिरि रोग हथु दीजै ॥

Hari karataa sabhu kichhu jaa(nn)adaa siri rog hathu deejai ||

The Creator Lord knows everything, although they may try to hide their sins and the causes of their diseases.

ਜਿਨਾ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹੈ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਲੀਜੈ ॥੪॥੧੧॥੧੮॥

जिना नानक गुरमुखि हिरदा सुधु है हरि भगति हरि लीजै ॥४॥११॥१८॥

Jinaa naanak guramukhi hiradaa sudhu hai hari bhagati hari leejai ||4||11||18||

O Nanak, those Gurmukhs whose hearts are pure, obtain the Lord, Har, Har, by devotional worship. ||4||11||18||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

सलोक मः १ ॥

Salok M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਗਊ ਬਿਰਾਹਮਣ ਕਉ ਕਰੁ ਲਾਵਹੁ ਗੋਬਰਿ ਤਰਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

गऊ बिराहमण कउ करु लावहु गोबरि तरणु न जाई ॥

Gau biraahama(nn) kau karu laavahu gobari tara(nn)u na jaaee ||

They tax the cows and the Brahmins, but the cow-dung they apply to their kitchen will not save them.

ਧੋਤੀ ਟਿਕਾ ਤੈ ਜਪਮਾਲੀ ਧਾਨੁ ਮਲੇਛਾਂ ਖਾਈ ॥

धोती टिका तै जपमाली धानु मलेछां खाई ॥

Dhotee tikaa tai japamaalee dhaanu malechhaan khaaee ||

They wear their loin cloths, apply ritual frontal marks to their foreheads, and carry their rosaries, but they eat food with the Muslims.

ਅੰਤਰਿ ਪੂਜਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਸੰਜਮੁ ਤੁਰਕਾ ਭਾਈ ॥

अंतरि पूजा पड़हि कतेबा संजमु तुरका भाई ॥

Anttari poojaa pa(rr)ahi katebaa sanjjamu turakaa bhaaee ||

O Siblings of Destiny, you perform devotional worship indoors, but read the Islamic sacred texts, and adopt the Muslim way of life.

ਛੋਡੀਲੇ ਪਾਖੰਡਾ ॥

छोडीले पाखंडा ॥

Chhodeele paakhanddaa ||

Renounce your hypocrisy!

ਨਾਮਿ ਲਇਐ ਜਾਹਿ ਤਰੰਦਾ ॥੧॥

नामि लइऐ जाहि तरंदा ॥१॥

Naami laiai jaahi taranddaa ||1||

Taking the Naam, the Name of the Lord, you shall swim across. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ਕਰਹਿ ਨਿਵਾਜ ॥

माणस खाणे करहि निवाज ॥

Maa(nn)as khaa(nn)e karahi nivaaj ||

The man-eaters say their prayers.

ਛੁਰੀ ਵਗਾਇਨਿ ਤਿਨ ਗਲਿ ਤਾਗ ॥

छुरी वगाइनि तिन गलि ताग ॥

Chhuree vagaaini tin gali taag ||

Those who wield the knife wear the sacred thread around their necks.

ਤਿਨ ਘਰਿ ਬ੍ਰਹਮਣ ਪੂਰਹਿ ਨਾਦ ॥

तिन घरि ब्रहमण पूरहि नाद ॥

Tin ghari brhama(nn) poorahi naad ||

In their homes, the Brahmins sound the conch.

ਉਨੑਾ ਭਿ ਆਵਹਿ ਓਈ ਸਾਦ ॥

उन्हा भि आवहि ओई साद ॥

Unhaa bhi aavahi oee saad ||

They too have the same taste.

ਕੂੜੀ ਰਾਸਿ ਕੂੜਾ ਵਾਪਾਰੁ ॥

कूड़ी रासि कूड़ा वापारु ॥

Koo(rr)ee raasi koo(rr)aa vaapaaru ||

False is their capital, and false is their trade.

ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਰਹਿ ਆਹਾਰੁ ॥

कूड़ु बोलि करहि आहारु ॥

Koo(rr)u boli karahi aahaaru ||

Speaking falsehood, they take their food.

ਸਰਮ ਧਰਮ ਕਾ ਡੇਰਾ ਦੂਰਿ ॥

सरम धरम का डेरा दूरि ॥

Saram dharam kaa deraa doori ||

The home of modesty and Dharma is far from them.

ਨਾਨਕ ਕੂੜੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥

नानक कूड़ु रहिआ भरपूरि ॥

Naanak koo(rr)u rahiaa bharapoori ||

O Nanak, they are totally permeated with falsehood.

ਮਥੈ ਟਿਕਾ ਤੇੜਿ ਧੋਤੀ ਕਖਾਈ ॥

मथै टिका तेड़ि धोती कखाई ॥

Mathai tikaa te(rr)i dhotee kakhaaee ||

The sacred marks are on their foreheads, and the saffron loin-cloths are around their waists;

ਹਥਿ ਛੁਰੀ ਜਗਤ ਕਾਸਾਈ ॥

हथि छुरी जगत कासाई ॥

Hathi chhuree jagat kaasaaee ||

In their hands they hold the knives - they are the butchers of the world!

ਨੀਲ ਵਸਤ੍ਰ ਪਹਿਰਿ ਹੋਵਹਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥

नील वसत्र पहिरि होवहि परवाणु ॥

Neel vasatr pahiri hovahi paravaa(nn)u ||

Wearing blue robes, they seek the approval of the Muslim rulers.

ਮਲੇਛ ਧਾਨੁ ਲੇ ਪੂਜਹਿ ਪੁਰਾਣੁ ॥

मलेछ धानु ले पूजहि पुराणु ॥

Malechh dhaanu le poojahi puraa(nn)u ||

Accepting bread from the Muslim rulers, they still worship the Puraanas.

ਅਭਾਖਿਆ ਕਾ ਕੁਠਾ ਬਕਰਾ ਖਾਣਾ ॥

अभाखिआ का कुठा बकरा खाणा ॥

Abhaakhiaa kaa kuthaa bakaraa khaa(nn)aa ||

They eat the meat of the goats, killed after the Muslim prayers are read over them,

ਚਉਕੇ ਉਪਰਿ ਕਿਸੈ ਨ ਜਾਣਾ ॥

चउके उपरि किसै न जाणा ॥

Chauke upari kisai na jaa(nn)aa ||

But they do not allow anyone else to enter their kitchen areas.

ਦੇ ਕੈ ਚਉਕਾ ਕਢੀ ਕਾਰ ॥

दे कै चउका कढी कार ॥

De kai chaukaa kadhee kaar ||

They draw lines around them, plastering the ground with cow-dung.

ਉਪਰਿ ਆਇ ਬੈਠੇ ਕੂੜਿਆਰ ॥

उपरि आइ बैठे कूड़िआर ॥

Upari aai baithe koo(rr)iaar ||

The false come and sit within them.

ਮਤੁ ਭਿਟੈ ਵੇ ਮਤੁ ਭਿਟੈ ॥

मतु भिटै वे मतु भिटै ॥

Matu bhitai ve matu bhitai ||

They cry out, ""Do not touch our food,

ਇਹੁ ਅੰਨੁ ਅਸਾਡਾ ਫਿਟੈ ॥

इहु अंनु असाडा फिटै ॥

Ihu annu asaadaa phitai ||

this food of ours will be polluted!

ਤਨਿ ਫਿਟੈ ਫੇੜ ਕਰੇਨਿ ॥

तनि फिटै फेड़ करेनि ॥

Tani phitai phe(rr) kareni ||

But with their polluted bodies, they commit evil deeds.

ਮਨਿ ਜੂਠੈ ਚੁਲੀ ਭਰੇਨਿ ॥

मनि जूठै चुली भरेनि ॥

Mani joothai chulee bhareni ||

With filthy minds, they try to cleanse their mouths.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਧਿਆਈਐ ॥

कहु नानक सचु धिआईऐ ॥

Kahu naanak sachu dhiaaeeai ||

Says Nanak, meditate on the True Lord.

ਸੁਚਿ ਹੋਵੈ ਤਾ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ॥੨॥

सुचि होवै ता सचु पाईऐ ॥२॥

Suchi hovai taa sachu paaeeai ||2||

If you are pure, you will obtain the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਚਿਤੈ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਵੇਖਿ ਨਦਰੀ ਹੇਠਿ ਚਲਾਇਦਾ ॥

चितै अंदरि सभु को वेखि नदरी हेठि चलाइदा ॥

Chitai anddari sabhu ko vekhi nadaree hethi chalaaidaa ||

All are within Your mind; You see and move them under Your Glance of Grace, O Lord.

ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈਆ ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਮ ਕਰਾਇਦਾ ॥

आपे दे वडिआईआ आपे ही करम कराइदा ॥

Aape de vadiaaeeaa aape hee karam karaaidaa ||

You Yourself grant them glory, and You Yourself cause them to act.

ਵਡਹੁ ਵਡਾ ਵਡ ਮੇਦਨੀ ਸਿਰੇ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਦਾ ॥

वडहु वडा वड मेदनी सिरे सिरि धंधै लाइदा ॥

Vadahu vadaa vad medanee sire siri dhanddhai laaidaa ||

The Lord is the greatest of the great; great is His world. He enjoins all to their tasks.

ਨਦਰਿ ਉਪਠੀ ਜੇ ਕਰੇ ਸੁਲਤਾਨਾ ਘਾਹੁ ਕਰਾਇਦਾ ॥

नदरि उपठी जे करे सुलताना घाहु कराइदा ॥

Nadari upathee je kare sulataanaa ghaahu karaaidaa ||

If he should cast an angry glance, He can transform kings into blades of grass.

ਦਰਿ ਮੰਗਨਿ ਭਿਖ ਨ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥

दरि मंगनि भिख न पाइदा ॥१६॥

Dari manggani bhikh na paaidaa ||16||

Even though they may beg from door to door, no one will give them charity. ||16||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

आसा महला ४ ॥

Aasaa mahalaa 4 ||

Aasaa, Fourth Mehl:

ਜਿਨ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਤੇ ਜਨ ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिन अंतरि हरि हरि प्रीति है ते जन सुघड़ सिआणे राम राजे ॥

Jin anttari hari hari preeti hai te jan sugha(rr) siaa(nn)e raam raaje ||

Those whose hearts are filled with the love of the Lord, Har, Har, are the wisest and most clever people, O Lord King.

ਜੇ ਬਾਹਰਹੁ ਭੁਲਿ ਚੁਕਿ ਬੋਲਦੇ ਭੀ ਖਰੇ ਹਰਿ ਭਾਣੇ ॥

जे बाहरहु भुलि चुकि बोलदे भी खरे हरि भाणे ॥

Je baaharahu bhuli chuki bolade bhee khare hari bhaa(nn)e ||

Even if they misspeak outwardly, they are still very pleasing to the Lord.

ਹਰਿ ਸੰਤਾ ਨੋ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਹਰਿ ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੇ ॥

हरि संता नो होरु थाउ नाही हरि माणु निमाणे ॥

Hari santtaa no horu thaau naahee hari maa(nn)u nimaa(nn)e ||

The Lord's Saints have no other place. The Lord is the honor of the dishonored.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹੈ ਹਰਿ ਤਾਣੁ ਸਤਾਣੇ ॥੧॥

जन नानक नामु दीबाणु है हरि ताणु सताणे ॥१॥

Jan naanak naamu deebaa(nn)u hai hari taa(nn)u sataa(nn)e ||1||

The Naam, the Name of the Lord, is the Royal Court for servant Nanak; the Lord's power is his only power. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਜੇ ਮੋਹਾਕਾ ਘਰੁ ਮੁਹੈ ਘਰੁ ਮੁਹਿ ਪਿਤਰੀ ਦੇਇ ॥

जे मोहाका घरु मुहै घरु मुहि पितरी देइ ॥

Je mohaakaa gharu muhai gharu muhi pitaree dei ||

The thief robs a house, and offers the stolen goods to his ancestors.

ਅਗੈ ਵਸਤੁ ਸਿਞਾਣੀਐ ਪਿਤਰੀ ਚੋਰ ਕਰੇਇ ॥

अगै वसतु सिञाणीऐ पितरी चोर करेइ ॥

Agai vasatu si(ny)aa(nn)eeai pitaree chor karei ||

In the world hereafter, this is recognized, and his ancestors are considered thieves as well.

ਵਢੀਅਹਿ ਹਥ ਦਲਾਲ ਕੇ ਮੁਸਫੀ ਏਹ ਕਰੇਇ ॥

वढीअहि हथ दलाल के मुसफी एह करेइ ॥

Vadheeahi hath dalaal ke musaphee eh karei ||

The hands of the go-between are cut off; this is the Lord's justice.

ਨਾਨਕ ਅਗੈ ਸੋ ਮਿਲੈ ਜਿ ਖਟੇ ਘਾਲੇ ਦੇਇ ॥੧॥

नानक अगै सो मिलै जि खटे घाले देइ ॥१॥

Naanak agai so milai ji khate ghaale dei ||1||

O Nanak, in the world hereafter, that alone is received, which one gives to the needy from his own earnings and labor. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਜਿਉ ਜੋਰੂ ਸਿਰਨਾਵਣੀ ਆਵੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥

जिउ जोरू सिरनावणी आवै वारो वार ॥

Jiu joroo siranaava(nn)ee aavai vaaro vaar ||

As a woman has her periods, month after month,

ਜੂਠੇ ਜੂਠਾ ਮੁਖਿ ਵਸੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

जूठे जूठा मुखि वसै नित नित होइ खुआरु ॥

Joothe joothaa mukhi vasai nit nit hoi khuaaru ||

So does falsehood dwell in the mouth of the false; they suffer forever, again and again.

ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥

सूचे एहि न आखीअहि बहनि जि पिंडा धोइ ॥

Sooche ehi na aakheeahi bahani ji pinddaa dhoi ||

They are not called pure, who sit down after merely washing their bodies.

ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥

सूचे सेई नानका जिन मनि वसिआ सोइ ॥२॥

Sooche seee naanakaa jin mani vasiaa soi ||2||

Only they are pure, O Nanak, within whose minds the Lord abides. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਤੁਰੇ ਪਲਾਣੇ ਪਉਣ ਵੇਗ ਹਰ ਰੰਗੀ ਹਰਮ ਸਵਾਰਿਆ ॥

तुरे पलाणे पउण वेग हर रंगी हरम सवारिआ ॥

Ture palaa(nn)e pau(nn) veg har ranggee haram savaariaa ||

With saddled horses, as fast as the wind, and harems decorated in every way;

ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਲਾਇ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਪਾਸਾਰਿਆ ॥

कोठे मंडप माड़ीआ लाइ बैठे करि पासारिआ ॥

Kothe manddap maa(rr)eeaa laai baithe kari paasaariaa ||

In houses and pavilions and lofty mansions, they dwell, making ostentatious shows.

ਚੀਜ ਕਰਨਿ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਹਰਿ ਬੁਝਨਿ ਨਾਹੀ ਹਾਰਿਆ ॥

चीज करनि मनि भावदे हरि बुझनि नाही हारिआ ॥

Cheej karani mani bhaavade hari bujhani naahee haariaa ||

They act out their minds' desires, but they do not understand the Lord, and so they are ruined.

ਕਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਖਾਇਆ ਵੇਖਿ ਮਹਲਤਿ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥

करि फुरमाइसि खाइआ वेखि महलति मरणु विसारिआ ॥

Kari phuramaaisi khaaiaa vekhi mahalati mara(nn)u visaariaa ||

Asserting their authority, they eat, and beholding their mansions, they forget about death.

ਜਰੁ ਆਈ ਜੋਬਨਿ ਹਾਰਿਆ ॥੧੭॥

जरु आई जोबनि हारिआ ॥१७॥

Jaru aaee jobani haariaa ||17||

But old age comes, and youth is lost. ||17||

ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिथै जाइ बहै मेरा सतिगुरू सो थानु सुहावा राम राजे ॥

Jithai jaai bahai meraa satiguroo so thaanu suhaavaa raam raaje ||

Wherever my True Guru goes and sits, that place is beautiful, O Lord King.

ਗੁਰਸਿਖੀਂ ਸੋ ਥਾਨੁ ਭਾਲਿਆ ਲੈ ਧੂਰਿ ਮੁਖਿ ਲਾਵਾ ॥

गुरसिखीं सो थानु भालिआ लै धूरि मुखि लावा ॥

Gurasikheen so thaanu bhaaliaa lai dhoori mukhi laavaa ||

The Guru's Sikhs seek out that place; they take the dust and apply it to their faces.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਘਾਲ ਥਾਇ ਪਈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਾ ॥

गुरसिखा की घाल थाइ पई जिन हरि नामु धिआवा ॥

Gurasikhaa kee ghaal thaai paee jin hari naamu dhiaavaa ||

The works of the Guru's Sikhs, who meditate on the Lord's Name, are approved.

ਜਿਨੑ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

जिन्ह नानकु सतिगुरु पूजिआ तिन हरि पूज करावा ॥२॥

Jinh naanaku satiguru poojiaa tin hari pooj karaavaa ||2||

Those who worship the True Guru, O Nanak - the Lord causes them to be worshipped in turn. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਜੇ ਕਰਿ ਸੂਤਕੁ ਮੰਨੀਐ ਸਭ ਤੈ ਸੂਤਕੁ ਹੋਇ ॥

जे करि सूतकु मंनीऐ सभ तै सूतकु होइ ॥

Je kari sootaku manneeai sabh tai sootaku hoi ||

If one accepts the concept of impurity, then there is impurity everywhere.

ਗੋਹੇ ਅਤੈ ਲਕੜੀ ਅੰਦਰਿ ਕੀੜਾ ਹੋਇ ॥

गोहे अतै लकड़ी अंदरि कीड़ा होइ ॥

Gohe atai laka(rr)ee anddari kee(rr)aa hoi ||

In cow-dung and wood there are worms.

ਜੇਤੇ ਦਾਣੇ ਅੰਨ ਕੇ ਜੀਆ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

जेते दाणे अंन के जीआ बाझु न कोइ ॥

Jete daa(nn)e ann ke jeeaa baajhu na koi ||

As many as are the grains of corn, none is without life.

ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਜੀਉ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

पहिला पाणी जीउ है जितु हरिआ सभु कोइ ॥

Pahilaa paa(nn)ee jeeu hai jitu hariaa sabhu koi ||

First, there is life in the water, by which everything else is made green.

ਸੂਤਕੁ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਸੂਤਕੁ ਪਵੈ ਰਸੋਇ ॥

सूतकु किउ करि रखीऐ सूतकु पवै रसोइ ॥

Sootaku kiu kari rakheeai sootaku pavai rasoi ||

How can it be protected from impurity? It touches our own kitchen.

ਨਾਨਕ ਸੂਤਕੁ ਏਵ ਨ ਉਤਰੈ ਗਿਆਨੁ ਉਤਾਰੇ ਧੋਇ ॥੧॥

नानक सूतकु एव न उतरै गिआनु उतारे धोइ ॥१॥

Naanak sootaku ev na utarai giaanu utaare dhoi ||1||

O Nanak, impurity cannot be removed in this way; it is washed away only by spiritual wisdom. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਮਨ ਕਾ ਸੂਤਕੁ ਲੋਭੁ ਹੈ ਜਿਹਵਾ ਸੂਤਕੁ ਕੂੜੁ ॥

मन का सूतकु लोभु है जिहवा सूतकु कूड़ु ॥

Man kaa sootaku lobhu hai jihavaa sootaku koo(rr)u ||

The impurity of the mind is greed, and the impurity of the tongue is falsehood.

ਅਖੀ ਸੂਤਕੁ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਪਰ ਧਨ ਰੂਪੁ ॥

अखी सूतकु वेखणा पर त्रिअ पर धन रूपु ॥

Akhee sootaku vekha(nn)aa par tria par dhan roopu ||

The impurity of the eyes is to gaze upon the beauty of another man's wife, and his wealth.

ਕੰਨੀ ਸੂਤਕੁ ਕੰਨਿ ਪੈ ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਹਿ ॥

कंनी सूतकु कंनि पै लाइतबारी खाहि ॥

Kannee sootaku kanni pai laaitabaaree khaahi ||

The impurity of the ears is to listen to the slander of others.

ਨਾਨਕ ਹੰਸਾ ਆਦਮੀ ਬਧੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥੨॥

नानक हंसा आदमी बधे जम पुरि जाहि ॥२॥

Naanak hanssaa aadamee badhe jam puri jaahi ||2||

O Nanak, the mortal's soul goes, bound and gagged to the city of Death. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਸਭੋ ਸੂਤਕੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

सभो सूतकु भरमु है दूजै लगै जाइ ॥

Sabho sootaku bharamu hai doojai lagai jaai ||

All impurity comes from doubt and attachment to duality.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਭਾਣੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

जमणु मरणा हुकमु है भाणै आवै जाइ ॥

Jamma(nn)u mara(nn)aa hukamu hai bhaa(nn)ai aavai jaai ||

Birth and death are subject to the Command of the Lord's Will; through His Will we come and go.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਦਿਤੋਨੁ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

खाणा पीणा पवित्रु है दितोनु रिजकु स्मबाहि ॥

Khaa(nn)aa pee(nn)aa pavitru hai ditonu rijaku sambbaahi ||

Eating and drinking are pure, since the Lord gives nourishment to all.

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੂਤਕੁ ਨਾਹਿ ॥੩॥

नानक जिन्ही गुरमुखि बुझिआ तिन्हा सूतकु नाहि ॥३॥

Naanak jinhee guramukhi bujhiaa tinhaa sootaku naahi ||3||

O Nanak, the Gurmukhs, who understand the Lord, are not stained by impurity. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

सतिगुरु वडा करि सालाहीऐ जिसु विचि वडीआ वडिआईआ ॥

Satiguru vadaa kari saalaaheeai jisu vichi vadeeaa vadiaaeeaa ||

Praise the Great True Guru; within Him is the greatest greatness.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

सहि मेले ता नदरी आईआ ॥

Sahi mele taa nadaree aaeeaa ||

When the Lord causes us to meet the Guru, then we come to see them.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

जा तिसु भाणा ता मनि वसाईआ ॥

Jaa tisu bhaa(nn)aa taa mani vasaaeeaa ||

When it pleases Him, they come to dwell in our minds.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

करि हुकमु मसतकि हथु धरि विचहु मारि कढीआ बुरिआईआ ॥

Kari hukamu masataki hathu dhari vichahu maari kadheeaa buriaaeeaa ||

By His Command, when He places His hand on our foreheads, wickedness departs from within.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

सहि तुठै नउ निधि पाईआ ॥१८॥

Sahi tuthai nau nidhi paaeeaa ||18||

When the Lord is thoroughly pleased, the nine treasures are obtained. ||18||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

गुरसिखा मनि हरि प्रीति है हरि नाम हरि तेरी राम राजे ॥

Gurasikhaa mani hari preeti hai hari naam hari teree raam raaje ||

The Guru's Sikh keeps the Love of the Lord, and the Name of the Lord, in his mind. He loves You, O Lord, O Lord King.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥

करि सेवहि पूरा सतिगुरू भुख जाइ लहि मेरी ॥

Kari sevahi pooraa satiguroo bhukh jaai lahi meree ||

He serves the Perfect True Guru, and his hunger and self-conceit are eliminated.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥

गुरसिखा की भुख सभ गई तिन पिछै होर खाइ घनेरी ॥

Gurasikhaa kee bhukh sabh gaee tin pichhai hor khaai ghaneree ||

The hunger of the Gursikh is totally eliminated; indeed, many others are satisfied through them.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥

जन नानक हरि पुंनु बीजिआ फिरि तोटि न आवै हरि पुंन केरी ॥३॥

Jan naanak hari punnu beejiaa phiri toti na aavai hari punn keree ||3||

Servant Nanak has planted the Seed of the Lord's Goodness; this Goodness of the Lord shall never be exhausted. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥

पहिला सुचा आपि होइ सुचै बैठा आइ ॥

Pahilaa suchaa aapi hoi suchai baithaa aai ||

First, purifying himself, the Brahmin comes and sits in his purified enclosure.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥

सुचे अगै रखिओनु कोइ न भिटिओ जाइ ॥

Suche agai rakhionu koi na bhitio jaai ||

The pure foods, which no one else has touched, are placed before him.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥

सुचा होइ कै जेविआ लगा पड़णि सलोकु ॥

Suchaa hoi kai jeviaa lagaa pa(rr)a(nn)i saloku ||

Being purified, he takes his food, and begins to read his sacred verses.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥

कुहथी जाई सटिआ किसु एहु लगा दोखु ॥

Kuhathee jaaee satiaa kisu ehu lagaa dokhu ||

But it is then thrown into a filthy place - whose fault is this?

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥

अंनु देवता पाणी देवता बैसंतरु देवता लूणु पंजवा पाइआ घिरतु ॥

Annu devataa paa(nn)ee devataa baisanttaru devataa loo(nn)u panjjavaa paaiaa ghiratu ||

The corn is sacred, the water is sacred; the fire and salt are sacred as well; when the fifth thing, the ghee, is added,

ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥

ता होआ पाकु पवितु ॥

Taa hoaa paaku pavitu ||

Then the food becomes pure and sanctified.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥

पापी सिउ तनु गडिआ थुका पईआ तितु ॥

Paapee siu tanu gadiaa thukaa paeeaa titu ||

Coming into contact with the sinful human body, the food becomes so impure that is spat upon.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥

जितु मुखि नामु न ऊचरहि बिनु नावै रस खाहि ॥

Jitu mukhi naamu na ucharahi binu naavai ras khaahi ||

That mouth which does not chant the Naam, and without the Name eats tasty foods

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥

नानक एवै जाणीऐ तितु मुखि थुका पाहि ॥१॥

Naanak evai jaa(nn)eeai titu mukhi thukaa paahi ||1||

- O Nanak, know this: such a mouth is to be spat upon. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥

भंडि जमीऐ भंडि निमीऐ भंडि मंगणु वीआहु ॥

Bhanddi jammeeai bhanddi nimmmeeai bhanddi mangga(nn)u veeaahu ||

From woman, man is born; within woman, man is conceived; to woman he is engaged and married.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥

भंडहु होवै दोसती भंडहु चलै राहु ॥

Bhanddahu hovai dosatee bhanddahu chalai raahu ||

Woman becomes his friend; through woman, the future generations come.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥

भंडु मुआ भंडु भालीऐ भंडि होवै बंधानु ॥

Bhanddu muaa bhanddu bhaaleeai bhanddi hovai banddhaanu ||

When his woman dies, he seeks another woman; to woman he is bound.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥

सो किउ मंदा आखीऐ जितु जमहि राजान ॥

So kiu manddaa aakheeai jitu jammahi raajaan ||

So why call her bad? From her, kings are born.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

भंडहु ही भंडु ऊपजै भंडै बाझु न कोइ ॥

Bhanddahu hee bhanddu upajai bhanddai baajhu na koi ||

From woman, woman is born; without woman, there would be no one at all.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

नानक भंडै बाहरा एको सचा सोइ ॥

Naanak bhanddai baaharaa eko sachaa soi ||

O Nanak, only the True Lord is without a woman.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥

जितु मुखि सदा सालाहीऐ भागा रती चारि ॥

Jitu mukhi sadaa saalaaheeai bhaagaa ratee chaari ||

That mouth which praises the Lord continually is blessed and beautiful.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

नानक ते मुख ऊजले तितु सचै दरबारि ॥२॥

Naanak te mukh ujale titu sachai darabaari ||2||

O Nanak, those faces shall be radiant in the Court of the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥

सभु को आखै आपणा जिसु नाही सो चुणि कढीऐ ॥

Sabhu ko aakhai aapa(nn)aa jisu naahee so chu(nn)i kadheeai ||

All call You their own, Lord; one who does not own You, is picked up and thrown away.

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

कीता आपो आपणा आपे ही लेखा संढीऐ ॥

Keetaa aapo aapa(nn)aa aape hee lekhaa sanddheeai ||

Everyone receives the rewards of his own actions; his account is adjusted accordingly.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

जा रहणा नाही ऐतु जगि ता काइतु गारबि हंढीऐ ॥

Jaa raha(nn)aa naahee aitu jagi taa kaaitu gaarabi handdheeai ||

Since one is not destined to remain in this world anyway, why should he ruin himself in pride?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

मंदा किसै न आखीऐ पड़ि अखरु एहो बुझीऐ ॥

Manddaa kisai na aakheeai pa(rr)i akharu eho bujheeai ||

Do not call anyone bad; read these words, and understand.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

मूरखै नालि न लुझीऐ ॥१९॥

Moorakhai naali na lujheeai ||19||

Don't argue with fools. ||19||

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

गुरसिखा मनि वाधाईआ जिन मेरा सतिगुरू डिठा राम राजे ॥

Gurasikhaa mani vaadhaaeeaa jin meraa satiguroo dithaa raam raaje ||

The minds of the Gursikhs rejoice, because they have seen my True Guru, O Lord King.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥

कोई करि गल सुणावै हरि नाम की सो लगै गुरसिखा मनि मिठा ॥

Koee kari gal su(nn)aavai hari naam kee so lagai gurasikhaa mani mithaa ||

If someone recites to them the story of the Lord's Name, it seems so sweet to the mind of those Gursikhs.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥

हरि दरगह गुरसिख पैनाईअहि जिन्हा मेरा सतिगुरु तुठा ॥

Hari daragah gurasikh painaaeeahi jinhaa meraa satiguru tuthaa ||

The Gursikhs are robed in honor in the Court of the Lord; my True Guru is very pleased with them.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥

जन नानकु हरि हरि होइआ हरि हरि मनि वुठा ॥४॥१२॥१९॥

Jan naanaku hari hari hoiaa hari hari mani vuthaa ||4||12||19||

Servant Nanak has become the Lord, Har, Har; the Lord, Har, Har, abides within his mind. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

नानक फिकै बोलिऐ तनु मनु फिका होइ ॥

Naanak phikai boliai tanu manu phikaa hoi ||

O Nanak, speaking insipid words, the body and mind become insipid.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

फिको फिका सदीऐ फिके फिकी सोइ ॥

Phiko phikaa sadeeai phike phikee soi ||

He is called the most insipid of the insipid; the most insipid of the insipid is his reputation.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

फिका दरगह सटीऐ मुहि थुका फिके पाइ ॥

Phikaa daragah sateeai muhi thukaa phike paai ||

The insipid person is discarded in the Court of the Lord, and the insipid one's face is spat upon.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

फिका मूरखु आखीऐ पाणा लहै सजाइ ॥१॥

Phikaa moorakhu aakheeai paa(nn)aa lahai sajaai ||1||

The insipid one is called a fool; he is beaten with shoes in punishment. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

M:h 1 ||

First Mehl:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

अंदरहु झूठे पैज बाहरि दुनीआ अंदरि फैलु ॥

Anddarahu jhoothe paij baahari duneeaa anddari phailu ||

Those who are false within, and honorable on the outside, are very common in this world.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

अठसठि तीरथ जे नावहि उतरै नाही मैलु ॥

Athasathi teerath je naavahi utarai naahee mailu ||

Even though they may bathe at the sixty-eight sacred shrines of pilgrimage, still, their filth does not depart.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

जिन्ह पटु अंदरि बाहरि गुदड़ु ते भले संसारि ॥

Jinh patu anddari baahari guda(rr)u te bhale sanssaari ||

Those who have silk on the inside and rags on the outside, are the good ones in this world.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

तिन्ह नेहु लगा रब सेती देखन्हे वीचारि ॥

Tinh nehu lagaa rab setee dekhanhe veechaari ||

They embrace love for the Lord, and contemplate beholding Him.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

रंगि हसहि रंगि रोवहि चुप भी करि जाहि ॥

Ranggi hasahi ranggi rovahi chup bhee kari jaahi ||

In the Lord's Love, they laugh, and in the Lord's Love, they weep, and also keep silent.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

परवाह नाही किसै केरी बाझु सचे नाह ॥

Paravaah naahee kisai keree baajhu sache naah ||

They do not care for anything else, except their True Husband Lord.

ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥

दरि वाट उपरि खरचु मंगा जबै देइ त खाहि ॥

Dari vaat upari kharachu manggaa jabai dei ta khaahi ||

Sitting, waiting at the Lord's Door, they beg for food, and when He gives to them, they eat.

ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾ ਮੇਲੁ ॥

दीबानु एको कलम एका हमा तुम्हा मेलु ॥

Deebaanu eko kalam ekaa hamaa tumhaa melu ||

There is only One Court of the Lord, and He has only one pen; there, you and I shall meet.

ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥

दरि लए लेखा पीड़ि छुटै नानका जिउ तेलु ॥२॥

Dari lae lekhaa pee(rr)i chhutai naanakaa jiu telu ||2||

In the Court of the Lord, the accounts are examined; O Nanak, the sinners are crushed, like oil seeds in the press. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਣਾ ਕੀਓ ਕਲ ਆਪੇ ਹੀ ਤੈ ਧਾਰੀਐ ॥

आपे ही करणा कीओ कल आपे ही तै धारीऐ ॥

Aape hee kara(nn)aa keeo kal aape hee tai dhaareeai ||

You Yourself created the creation; You Yourself infused Your power into it.

ਦੇਖਹਿ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਧਰਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀਐ ॥

देखहि कीता आपणा धरि कची पकी सारीऐ ॥

Dekhahi keetaa aapa(nn)aa dhari kachee pakee saareeai ||

You behold Your creation, like the losing and winning dice of the earth.

ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਸਭੁ ਕੋਈ ਆਈ ਵਾਰੀਐ ॥

जो आइआ सो चलसी सभु कोई आई वारीऐ ॥

Jo aaiaa so chalasee sabhu koee aaee vaareeai ||

Whoever has come, shall depart; all shall have their turn.

ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਣ ਹਹਿ ਕਿਉ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

जिस के जीअ पराण हहि किउ साहिबु मनहु विसारीऐ ॥

Jis ke jeea paraa(nn) hahi kiu saahibu manahu visaareeai ||

He who owns our soul, and our very breath of life - why should we forget that Lord and Master from our minds?

ਆਪਣ ਹਥੀ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਕਾਜੁ ਸਵਾਰੀਐ ॥੨੦॥

आपण हथी आपणा आपे ही काजु सवारीऐ ॥२०॥

Aapa(nn) hathee aapa(nn)aa aape hee kaaju savaareeai ||20||

With our own hands, let us resolve our own affairs. ||20||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

आसा महला ४ ॥

Aasaa mahalaa 4 ||

Aasaa, Fourth Mehl:

ਜਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिन्हा भेटिआ मेरा पूरा सतिगुरू तिन हरि नामु द्रिड़ावै राम राजे ॥

Jinhaa bhetiaa meraa pooraa satiguroo tin hari naamu dri(rr)aavai raam raaje ||

Those who meet my Perfect True Guru - He implants within them the Name of the Lord, the Lord King.

ਤਿਸ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਉਤਰੈ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

तिस की त्रिसना भुख सभ उतरै जो हरि नामु धिआवै ॥

Tis kee trisanaa bhukh sabh utarai jo hari naamu dhiaavai ||

Those who meditate on the Lord's Name have all of their desire and hunger removed.

ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨੑ ਜਮੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥

जो हरि हरि नामु धिआइदे तिन्ह जमु नेड़ि न आवै ॥

Jo hari hari naamu dhiaaide tinh jamu ne(rr)i na aavai ||

Those who meditate on the Name of the Lord, Har, Har - the Messenger of Death cannot even approach them.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਨਿਤ ਜਪੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਵੈ ॥੧॥

जन नानक कउ हरि क्रिपा करि नित जपै हरि नामु हरि नामि तरावै ॥१॥

Jan naanak kau hari kripaa kari nit japai hari naamu hari naami taraavai ||1||

O Lord, shower Your Mercy upon servant Nanak, that he may ever chant the Name of the Lord; through the Name of the Lord, he is saved. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

सलोकु महला २ ॥

Saloku mahalaa 2 ||

Shalok, Second Mehl:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਆਸਕੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

एह किनेही आसकी दूजै लगै जाइ ॥

Eh kinehee aasakee doojai lagai jaai ||

What sort of love is this, which clings to duality?

ਨਾਨਕ ਆਸਕੁ ਕਾਂਢੀਐ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

नानक आसकु कांढीऐ सद ही रहै समाइ ॥

Naanak aasaku kaandheeai sad hee rahai samaai ||

O Nanak, he alone is called a lover, who remains forever immersed in absorption.

ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਕਰਿ ਮੰਨੇ ਮੰਦੈ ਮੰਦਾ ਹੋਇ ॥

चंगै चंगा करि मंने मंदै मंदा होइ ॥

Changgai changgaa kari manne manddai manddaa hoi ||

But one who feels good only when good is done for him, and feels bad when things go badly

ਆਸਕੁ ਏਹੁ ਨ ਆਖੀਐ ਜਿ ਲੇਖੈ ਵਰਤੈ ਸੋਇ ॥੧॥

आसकु एहु न आखीऐ जि लेखै वरतै सोइ ॥१॥

Aasaku ehu na aakheeai ji lekhai varatai soi ||1||

- do not call him a lover. He trades only for his own account. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਸਲਾਮੁ ਜਬਾਬੁ ਦੋਵੈ ਕਰੇ ਮੁੰਢਹੁ ਘੁਥਾ ਜਾਇ ॥

सलामु जबाबु दोवै करे मुंढहु घुथा जाइ ॥

Salaamu jabaabu dovai kare munddhahu ghuthaa jaai ||

One who offers both respectful greetings and rude refusal to his master, has gone wrong from the very beginning.

ਨਾਨਕ ਦੋਵੈ ਕੂੜੀਆ ਥਾਇ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥੨॥

नानक दोवै कूड़ीआ थाइ न काई पाइ ॥२॥

Naanak dovai koo(rr)eeaa thaai na kaaee paai ||2||

O Nanak, both of his actions are false; he obtains no place in the Court of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੀਐ ॥

जितु सेविऐ सुखु पाईऐ सो साहिबु सदा सम्हालीऐ ॥

Jitu seviai sukhu paaeeai so saahibu sadaa samhaaleeai ||

Serving Him, peace is obtained; meditate and dwell upon that Lord and Master forever.

ਜਿਤੁ ਕੀਤਾ ਪਾਈਐ ਆਪਣਾ ਸਾ ਘਾਲ ਬੁਰੀ ਕਿਉ ਘਾਲੀਐ ॥

जितु कीता पाईऐ आपणा सा घाल बुरी किउ घालीऐ ॥

Jitu keetaa paaeeai aapa(nn)aa saa ghaal buree kiu ghaaleeai ||

Why do you do such evil deeds, that you shall have to suffer so?

ਮੰਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਕੀਚਈ ਦੇ ਲੰਮੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥

मंदा मूलि न कीचई दे लमी नदरि निहालीऐ ॥

Manddaa mooli na keechaee de lammee nadari nihaaleeai ||

Do not do any evil at all; look ahead to the future with foresight.

ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲਿ ਨ ਹਾਰੀਐ ਤੇਵੇਹਾ ਪਾਸਾ ਢਾਲੀਐ ॥

जिउ साहिब नालि न हारीऐ तेवेहा पासा ढालीऐ ॥

Jiu saahib naali na haareeai tevehaa paasaa dhaaleeai ||

So throw the dice in such a way, that you shall not lose with your Lord and Master.

ਕਿਛੁ ਲਾਹੇ ਉਪਰਿ ਘਾਲੀਐ ॥੨੧॥

किछु लाहे उपरि घालीऐ ॥२१॥

Kichhu laahe upari ghaaleeai ||21||

Do those deeds which shall bring you profit. ||21||

ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਾ ਫਿਰਿ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिनी गुरमुखि नामु धिआइआ तिना फिरि बिघनु न होई राम राजे ॥

Jinee guramukhi naamu dhiaaiaa tinaa phiri bighanu na hoee raam raaje ||

Those who, as Gurmukh, meditate on the Naam, meet no obstacles in their path, O Lord King.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਨਾਇਆ ਤਿਨ ਪੂਜੇ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

जिनी सतिगुरु पुरखु मनाइआ तिन पूजे सभु कोई ॥

Jinee satiguru purakhu manaaiaa tin pooje sabhu koee ||

Those who are pleasing to the almighty True Guru are worshipped by everyone.

ਜਿਨੑੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੁਖੁ ਸਦ ਹੋਈ ॥

जिन्ही सतिगुरु पिआरा सेविआ तिन्हा सुखु सद होई ॥

Jinhee satiguru piaaraa seviaa tinhaa sukhu sad hoee ||

Those who serve their Beloved True Guru obtain eternal peace.

ਜਿਨੑਾ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੨॥

जिन्हा नानकु सतिगुरु भेटिआ तिन्हा मिलिआ हरि सोई ॥२॥

Jinhaa naanaku satiguru bhetiaa tinhaa miliaa hari soee ||2||

Those who meet the True Guru, O Nanak - the Lord Himself meets them. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

सलोकु महला २ ॥

Saloku mahalaa 2 ||

Shalok, Second Mehl:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਨਾਲੇ ਗਾਰਬੁ ਵਾਦੁ ॥

चाकरु लगै चाकरी नाले गारबु वादु ॥

Chaakaru lagai chaakaree naale gaarabu vaadu ||

If a servant performs service, while being vain and argumentative,

ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਖਸਮ ਨ ਪਾਏ ਸਾਦੁ ॥

गला करे घणेरीआ खसम न पाए सादु ॥

Galaa kare gha(nn)ereeaa khasam na paae saadu ||

He may talk as much as he wants, but he shall not be pleasing to his Master.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥

आपु गवाइ सेवा करे ता किछु पाए मानु ॥

Aapu gavaai sevaa kare taa kichhu paae maanu ||

But if he eliminates his self-conceit and then performs service, he shall be honored.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਲਗਾ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਲਗਾ ਸੋ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧॥

नानक जिस नो लगा तिसु मिलै लगा सो परवानु ॥१॥

Naanak jis no lagaa tisu milai lagaa so paravaanu ||1||

O Nanak, if he merges with the one with whom he is attached, his attachment becomes acceptable. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਜੋ ਜੀਇ ਹੋਇ ਸੁ ਉਗਵੈ ਮੁਹ ਕਾ ਕਹਿਆ ਵਾਉ ॥

जो जीइ होइ सु उगवै मुह का कहिआ वाउ ॥

Jo jeei hoi su ugavai muh kaa kahiaa vaau ||

Whatever is in the mind, comes forth; spoken words by themselves are just wind.

ਬੀਜੇ ਬਿਖੁ ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖਹੁ ਏਹੁ ਨਿਆਉ ॥੨॥

बीजे बिखु मंगै अम्रितु वेखहु एहु निआउ ॥२॥

Beeje bikhu manggai ammmritu vekhahu ehu niaau ||2||

He sows seeds of poison, and demands Ambrosial Nectar. Behold - what justice is this? ||2||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥

नालि इआणे दोसती कदे न आवै रासि ॥

Naali iaa(nn)e dosatee kade na aavai raasi ||

Friendship with a fool never works out right.

ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥

जेहा जाणै तेहो वरतै वेखहु को निरजासि ॥

Jehaa jaa(nn)ai teho varatai vekhahu ko nirajaasi ||

As he knows, he acts; behold, and see that it is so.

ਵਸਤੂ ਅੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਵੈ ਦੂਜੀ ਹੋਵੈ ਪਾਸਿ ॥

वसतू अंदरि वसतु समावै दूजी होवै पासि ॥

Vasatoo anddari vasatu samaavai doojee hovai paasi ||

One thing can be absorbed into another thing, but duality keeps them apart.

ਸਾਹਿਬ ਸੇਤੀ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲੈ ਕਹੀ ਬਣੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥

साहिब सेती हुकमु न चलै कही बणै अरदासि ॥

Saahib setee hukamu na chalai kahee ba(nn)ai aradaasi ||

No one can issue commands to the Lord Master; offer instead humble prayers.

ਕੂੜਿ ਕਮਾਣੈ ਕੂੜੋ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕ ਸਿਫਤਿ ਵਿਗਾਸਿ ॥੩॥

कूड़ि कमाणै कूड़ो होवै नानक सिफति विगासि ॥३॥

Koo(rr)i kamaa(nn)ai koo(rr)o hovai naanak siphati vigaasi ||3||

Practicing falsehood, only falsehood is obtained. O Nanak, through the Lord's Praise, one blossoms forth. ||3||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਵਡਾਰੂ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥

नालि इआणे दोसती वडारू सिउ नेहु ॥

Naali iaa(nn)e dosatee vadaaroo siu nehu ||

Friendship with a fool, and love with a pompous person,

ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਲੀਕ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦਾ ਥਾਉ ਨ ਥੇਹੁ ॥੪॥

पाणी अंदरि लीक जिउ तिस दा थाउ न थेहु ॥४॥

Paa(nn)ee anddari leek jiu tis daa thaau na thehu ||4||

Are like lines drawn in water, leaving no trace or mark. ||4||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਹੋਇ ਇਆਣਾ ਕਰੇ ਕੰਮੁ ਆਣਿ ਨ ਸਕੈ ਰਾਸਿ ॥

होइ इआणा करे कमु आणि न सकै रासि ॥

Hoi iaa(nn)aa kare kammu aa(nn)i na sakai raasi ||

If a fool does a job, he cannot do it right.

ਜੇ ਇਕ ਅਧ ਚੰਗੀ ਕਰੇ ਦੂਜੀ ਭੀ ਵੇਰਾਸਿ ॥੫॥

जे इक अध चंगी करे दूजी भी वेरासि ॥५॥

Je ik adh changgee kare doojee bhee veraasi ||5||

Even if he does something right, he does the next thing wrong. ||5||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲੈ ਖਸਮੈ ਭਾਇ ॥

चाकरु लगै चाकरी जे चलै खसमै भाइ ॥

Chaakaru lagai chaakaree je chalai khasamai bhaai ||

If a servant, performing service, obeys the Will of his Master,

ਹੁਰਮਤਿ ਤਿਸ ਨੋ ਅਗਲੀ ਓਹੁ ਵਜਹੁ ਭਿ ਦੂਣਾ ਖਾਇ ॥

हुरमति तिस नो अगली ओहु वजहु भि दूणा खाइ ॥

Huramati tis no agalee ohu vajahu bhi doo(nn)aa khaai ||

His honor increases, and he receives double his wages.

ਖਸਮੈ ਕਰੇ ਬਰਾਬਰੀ ਫਿਰਿ ਗੈਰਤਿ ਅੰਦਰਿ ਪਾਇ ॥

खसमै करे बराबरी फिरि गैरति अंदरि पाइ ॥

Khasamai kare baraabaree phiri gairati anddari paai ||

But if he claims to be equal to his Master, he earns his Master's displeasure.

ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਅਗਲਾ ਮੁਹੇ ਮੁਹਿ ਪਾਣਾ ਖਾਇ ॥

वजहु गवाए अगला मुहे मुहि पाणा खाइ ॥

Vajahu gavaae agalaa muhe muhi paa(nn)aa khaai ||

He loses his entire salary, and is also beaten on his face with shoes.

ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ਤਿਸੁ ਕਹੀਐ ਸਾਬਾਸਿ ॥

जिस दा दिता खावणा तिसु कहीऐ साबासि ॥

Jis daa ditaa khaava(nn)aa tisu kaheeai saabaasi ||

Let us all celebrate Him, from whom we receive our nourishment.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾਲਿ ਖਸਮ ਚਲੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥੨੨॥

नानक हुकमु न चलई नालि खसम चलै अरदासि ॥२२॥

Naanak hukamu na chalaee naali khasam chalai aradaasi ||22||

O Nanak, no one can issue commands to the Lord Master; let us offer prayers instead. ||22||

ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਤਿਨੑ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिन्हा अंतरि गुरमुखि प्रीति है तिन्ह हरि रखणहारा राम राजे ॥

Jinhaa anttari guramukhi preeti hai tinh hari rakha(nn)ahaaraa raam raaje ||

Those Gurmukhs, who are filled with His Love, have the Lord as their Saving Grace, O Lord King.

ਤਿਨੑ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕੋਈ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥

तिन्ह की निंदा कोई किआ करे जिन्ह हरि नामु पिआरा ॥

Tinh kee ninddaa koee kiaa kare jinh hari naamu piaaraa ||

How can anyone slander them? The Lord's Name is dear to them.

ਜਿਨ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਸਭ ਦੁਸਟ ਝਖ ਮਾਰਾ ॥

जिन हरि सेती मनु मानिआ सभ दुसट झख मारा ॥

Jin hari setee manu maaniaa sabh dusat jhakh maaraa ||

Those whose minds are in harmony with the Lord - all their enemies attack them in vain.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥੩॥

जन नानक नामु धिआइआ हरि रखणहारा ॥३॥

Jan naanak naamu dhiaaiaa hari rakha(nn)ahaaraa ||3||

Servant Nanak meditates on the Naam, the Name of the Lord, the Lord Protector. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

सलोकु महला २ ॥

Saloku mahalaa 2 ||

Shalok, Second Mehl:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਦਾਤਿ ਆਪਸ ਤੇ ਜੋ ਪਾਈਐ ॥

एह किनेही दाति आपस ते जो पाईऐ ॥

Eh kinehee daati aapas te jo paaeeai ||

What sort of gift is this, which we receive only by our own asking?

ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥

नानक सा करमाति साहिब तुठै जो मिलै ॥१॥

Naanak saa karamaati saahib tuthai jo milai ||1||

O Nanak, that is the most wonderful gift, which is received from the Lord, when He is totally pleased. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥

एह किनेही चाकरी जितु भउ खसम न जाइ ॥

Eh kinehee chaakaree jitu bhau khasam na jaai ||

What sort of service is this, by which the fear of the Lord Master does not depart?

ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥

नानक सेवकु काढीऐ जि सेती खसम समाइ ॥२॥

Naanak sevaku kaadheeai ji setee khasam samaai ||2||

O Nanak, he alone is called a servant, who merges with the Lord Master. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥

नानक अंत न जापन्ही हरि ता के पारावार ॥

Naanak antt na jaapanhee hari taa ke paaraavaar ||

O Nanak, the Lord's limits cannot be known; He has no end or limitation.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥

आपि कराए साखती फिरि आपि कराए मार ॥

Aapi karaae saakhatee phiri aapi karaae maar ||

He Himself creates, and then He Himself destroys.

ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥

इकन्हा गली जंजीरीआ इकि तुरी चड़हि बिसीआर ॥

Ikanhaa galee janjjeereeaa iki turee cha(rr)ahi biseeaar ||

Some have chains around their necks, while some ride on many horses.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

आपि कराए करे आपि हउ कै सिउ करी पुकार ॥

Aapi karaae kare aapi hau kai siu karee pukaar ||

He Himself acts, and He Himself causes us to act. Unto whom should I complain?

ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥

नानक करणा जिनि कीआ फिरि तिस ही करणी सार ॥२३॥

Naanak kara(nn)aa jini keeaa phiri tis hee kara(nn)ee saar ||23||

O Nanak, the One who created the creation - He Himself takes care of it. ||23||

ਹਰਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਭਗਤ ਉਪਾਇਆ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

हरि जुगु जुगु भगत उपाइआ पैज रखदा आइआ राम राजे ॥

Hari jugu jugu bhagat upaaiaa paij rakhadaa aaiaa raam raaje ||

In each and every age, He creates His devotees and preserves their honor, O Lord King.

ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਸਟੁ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਤਰਾਇਆ ॥

हरणाखसु दुसटु हरि मारिआ प्रहलादु तराइआ ॥

Hara(nn)aakhasu dusatu hari maariaa prhalaadu taraaiaa ||

The Lord killed the wicked Harnaakhash, and saved Prahlaad.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨਿੰਦਕਾ ਪਿਠਿ ਦੇਇ ਨਾਮਦੇਉ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ ॥

अहंकारीआ निंदका पिठि देइ नामदेउ मुखि लाइआ ॥

Ahankkaareeaa ninddakaa pithi dei naamadeu mukhi laaiaa ||

He turned his back on the egotists and slanderers, and showed His Face to Naam Dayv.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਅੰਤਿ ਲਏ ਛਡਾਇਆ ॥੪॥੧੩॥੨੦॥

जन नानक ऐसा हरि सेविआ अंति लए छडाइआ ॥४॥१३॥२०॥

Jan naanak aisaa hari seviaa antti lae chhadaaiaa ||4||13||20||

Servant Nanak has so served the Lord, that He will deliver him in the end. ||4||13||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

Saloku M: 1 ||

Shalok, First Mehl:

ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥

आपे भांडे साजिअनु आपे पूरणु देइ ॥

Aape bhaande saajianu aape poora(nn)u dei ||

He Himself fashioned the vessel of the body, and He Himself fills it.

ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਰਹਨੑਿ ਚੜੇ ॥

इकन्ही दुधु समाईऐ इकि चुल्है रहन्हि चड़े ॥

Ikanhee dudhu samaaeeai iki chulhai rahanhi cha(rr)e ||

Into some, milk is poured, while others remain on the fire.

ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨੑਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥

इकि निहाली पै सवन्हि इकि उपरि रहनि खड़े ॥

Iki nihaalee pai savanhi iki upari rahani kha(rr)e ||

Some lie down and sleep on soft beds, while others remain watchful.

ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥

तिन्हा सवारे नानका जिन्ह कउ नदरि करे ॥१॥

Tinhaa savaare naanakaa jinh kau nadari kare ||1||

He adorns those, O Nanak, upon whom He casts His Glance of Grace. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

महला २ ॥

Mahalaa 2 ||

Second Mehl:

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥

आपे साजे करे आपि जाई भि रखै आपि ॥

Aape saaje kare aapi jaaee bhi rakhai aapi ||

He Himself creates and fashions the world, and He Himself keeps it in order.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥

तिसु विचि जंत उपाइ कै देखै थापि उथापि ॥

Tisu vichi jantt upaai kai dekhai thaapi uthaapi ||

Having created the beings within it, He oversees their birth and death.

ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥

किस नो कहीऐ नानका सभु किछु आपे आपि ॥२॥

Kis no kaheeai naanakaa sabhu kichhu aape aapi ||2||

Unto whom should we speak, O Nanak, when He Himself is all-in-all? ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

Pau(rr)ee ||

Pauree:

ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥

वडे कीआ वडिआईआ किछु कहणा कहणु न जाइ ॥

Vade keeaa vadiaaeeaa kichhu kaha(nn)aa kaha(nn)u na jaai ||

The description of the greatness of the Great Lord cannot be described.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

सो करता कादर करीमु दे जीआ रिजकु स्मबाहि ॥

So karataa kaadar kareemu de jeeaa rijaku sambbaahi ||

He is the Creator, all-powerful and benevolent; He gives sustenance to all beings.

ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥

साई कार कमावणी धुरि छोडी तिंनै पाइ ॥

Saaee kaar kamaava(nn)ee dhuri chhodee tinnai paai ||

The mortal does that work, which has been pre-destined from the very beginning.

ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

नानक एकी बाहरी होर दूजी नाही जाइ ॥

Naanak ekee baaharee hor doojee naahee jaai ||

O Nanak, except for the One Lord, there is no other place at all.

ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ

सो करे जि तिसै रजाइ ॥२४॥१॥ सुधु

So kare ji tisai rajaai ||24||1|| sudhu

He does whatever He wills. ||24||1|| Sudh ||